Τι ζηλεύετε από τα σημερινά παιδιά;;

[Vetus]

Εδώ στην Αγγλία μια χαρά arcades έχουμε και οι πιο πολλοί παίζουν κονσόλες.

Και τι παιχνίδια έχουν στα arcades εκεί για να ξέρουμε; Διότι στην Ελλάδα και arcades που θα βρεις σε χώρους όπως το Village Cinemas μόνο ligh gun shooters και racings έχουν. Άντε και κανά Dance Dance Revolution και Quitar Hero Arcade. Υπάρχει εκεί τουλάχιστον ποικιλία;

 

[Dr. SLUMP]

Ναι βγαίνουν αρκετά πράγματα, κυρίως Ιαπωνικοί τίτλοι για PS3 πριν κυκλοφορήσουν σε αυτό.

 

[BETTY BOOP]

Δεν έχω να ζηλέψω κάτι από τα σημερινά παιδιά. Πιστεύω ότι οι δεκαετίες του 80 και 90 ήταν καλύτερες από τη σημερινή εποχή. Τότε ήσουν πιο ανέμελος, δεν υπήρχαν κίνδυνοι τουλάχιστον τόσο μεγάλοι που υπάρχουν σήμερα. Τώρα πρέπει να είσαι υποψιασμένος για όλα και να προσέχεις όπου πας. Πάντως κάθε εποχή έχει καλές και άσχημες πτυχές.

 

[katerinak]

προσωπικα δεν εχω να ζηλεψω τιποτα απ τα σημερινα παιδια,σιγουρα η καθε δεκαετια εχει τα υπερ και τα κατα της.Για μενα η καλυτερη δεκαετια ηταν αυτη του '80 και τα 2 - 3 πρωτα χρονια της δεκαετιας του '90

 

[Domenica]

Πολυ ενδιαφερον θρεντ και εχω πεσει κατω απο τα γελια με την μαχη για τον Χαρυ Ποτερ ον οποιο πιστευω πως για να τον εκτιμησεις χρειαζεται μια καποια γνωση της αγγλικης κοινωνιας την οποια κριτικαρει. Στους Ελληνες λογικο ειναι να φαινεται ᾽καπως᾽. Συμφωνοι οι σημερινοι νεοι και πιτσιρικαδες δεν εχουν προσβαση σε αλανες και χαλασματα, δεν παιζουν με Μπιμπιμπο και δεν διαβαζουν τοσο πολυ Ιουλιο Βερν, δεν ξερουν απο επισκεψεις σε θειους και φωτιες του Αη Γιαννιου και καλαντα του Λαζαρου και ταματα σε ξωκλησια αλλα εχουν αλλα πολυτιμα

1. Καλυτερη πληροφορηση οσον αφορα την επαγγελματικη αποκατασταση (προσεχως ρετρο ορος!).

Στα 80ς και 90ς η λυση ηταν μια-Πανελληνιες και μετα διορισμος στο δημοσιο. Για ολα τα πραγματα υπηρχε μονο ενας δρομος Πλεον τα νεα παιδια εχουν ενημερωση και αποφευγονται τα τραγικα λαθη ασε που στις Πανελληνιες πλεον ειναι ευκολο να περασεις.

2. Το ιντερνετ-οτι καλυτερο εχει εφευρει η ανθρωποτητα τα τελευταια χρονια.

3. Ενημερωση για ασθενειες και προβλεψη για θεραπεια καθως και καλυτερη προληψη. Επισης οταν γεννησα ενα προβλημα που σε εμενα δεν διαγνωστηκε εγκαιρως και με βασανιζει μια ζωη, στην κορη μου ηταν υποχρεωτικο να γινουν εξετασεις αμεσως (ευτυχως δεν το χει).

4. Πιο απελευθερωμενη κοινωνια- στα 80ς αν η οικογενεια σου παθαινε κατι τραγικο (θανατοι, διαζυγια, αρρωστιες, οικονομικη καταστροφη) γινοσασταν στοχος, θεαμα και αντικειμενο διαφορων απαισιων κουτσομπολιων (ο θεος τους καταραστηκε, καλα να παθουν, μην κανεις παρεα με τον γιο της χωρισμενης κ.α.) -πλεον με ολα αυτα που εχουν γινει κανεις δεν νοιαζεται τοσο ασε που νομιζω πως αντιθετα με οτι λεγεται υπαρχει πιο πολυ υποστηριξη. Ασε το τι συνεβαινε για να βγεις με αγορι, να μεινεις εξω μεχρι αργα, να φορεσεις κοντη φουστα κ.α. που για τους σημερινους μοιαζουν με την δακαετια του ᾽50.

5. Τα σημερινα παιδια δεν πασχουν απο το συνδρομο του ᾽ανθρωπου που θα γινοταν βασιλιας᾽ που ταλαιπωρει ολα σχεδον τα παιδια των 80ς που μεγαλωσαμε με πιανο, γαλλικα, χορο, παιχνιδια, βιβλια και γενικως οικονομικη ανεση για να αναρωτηθουμε αργοτερα πού πηγε το παλατι που μας εταξαν μικροι πως θα κερδιζαμε με τον τιμιο ιδρωτα μας και τα φοβερα προσοντα μας.

 

[δημητρης72]

Πολυ ενδιαφερον θρεντ και εχω πεσει κατω απο τα γελια με την μαχη για τον Χαρυ Ποτερ ον οποιο πιστευω πως για να τον εκτιμησεις χρειαζεται μια καποια γνωση της αγγλικης κοινωνιας την οποια κριτικαρει. Στους Ελληνες λογικο ειναι να φαινεται ᾽καπως᾽. Συμφωνοι οι σημερινοι νεοι και πιτσιρικαδες δεν εχουν προσβαση σε αλανες και χαλασματα, δεν παιζουν με Μπιμπιμπο και δεν διαβαζουν τοσο πολυ Ιουλιο Βερν, δεν ξερουν απο επισκεψεις σε θειους και φωτιες του Αη Γιαννιου και καλαντα του Λαζαρου και ταματα σε ξωκλησια αλλα εχουν αλλα πολυτιμα1. Καλυτερη πληροφορηση οσον αφορα την επαγγελματικη αποκατασταση (προσεχως ρετρο ορος!).

Στα 80ς και 90ς η λυση ηταν μια-Πανελληνιες και μετα διορισμος στο δημοσιο. Για ολα τα πραγματα υπηρχε μονο ενας δρομος Πλεον τα νεα παιδια εχουν ενημερωση και αποφευγονται τα τραγικα λαθη ασε που στις Πανελληνιες πλεον ειναι ευκολο να περασεις.

2. Το ιντερνετ-οτι καλυτερο εχει εφευρει η ανθρωποτητα τα τελευταια χρονια.

3. Ενημερωση για ασθενειες και προβλεψη για θεραπεια καθως και καλυτερη προληψη. Επισης οταν γεννησα ενα προβλημα που σε εμενα δεν διαγνωστηκε εγκαιρως και με βασανιζει μια ζωη, στην κορη μου ηταν υποχρεωτικο να γινουν εξετασεις αμεσως (ευτυχως δεν το χει).

4. Πιο απελευθερωμενη κοινωνια- στα 80ς αν η οικογενεια σου παθαινε κατι τραγικο (θανατοι, διαζυγια, αρρωστιες, οικονομικη καταστροφη) γινοσασταν στοχος, θεαμα και αντικειμενο διαφορων απαισιων κουτσομπολιων (ο θεος τους καταραστηκε, καλα να παθουν, μην κανεις παρεα με τον γιο της χωρισμενης κ.α.) -πλεον με ολα αυτα που εχουν γινει κανεις δεν νοιαζεται τοσο ασε που νομιζω πως αντιθετα με οτι λεγεται υπαρχει πιο πολυ υποστηριξη..

5. Τα σημερινα παιδια δεν πασχουν απο το συνδρομο του ᾽ανθρωπου που θα γινοταν βασιλιας᾽ που ταλαιπωρει ολα σχεδον τα παιδια των 80ς που μεγαλωσαμε με πιανο, γαλλικα, χορο, παιχνιδια, βιβλια και γενικως οικονομικη ανεση για να αναρωτηθουμε αργοτερα πού πηγε το παλατι που μας εταξαν μικροι πως θα κερδιζαμε με τον τιμιο ιδρωτα μας και τα φοβερα προσοντα μας.

Οσα αναφερεις πιο πανω πιστευω οτι αντικατοπτριζουν αυτα που εμεις ζησαμε ως παιδια και ως εφηβοι. Αυτο ομως που δεν μου αρεσει στη σημερινη εποχη ειναι το οτι τα παιδια στερουνται πλεον πραγματα που για εμας ηταν αυτονοητα. Δεν θα μπορουσα να φανταστω μερικα χρονια πριν παιδια που να μην εχουν ακομα και τωρα που εχουμε τελη γεναρη σχολικα βιβλια η να πηγαινουν στο σχολειο πεινασμενα! Λυπαμαι που το λεω αλλα στη δεκαετια του 80 που πηγα στο σχολειο και στην επαρχια που μεγαλωσα αυτα τα πραγματα για εμας ηταν αυτονοητα.

 

[Dimitrissss]

Ταινία «Αγάπη στα 16». Γυρισμένη το 2004, αλλά τοποθετημένη χρονικά στις αρχές του '80. Λόγω ίντερνετ (κυρίως), τέτοια ταινία δυστυχώς δεν μπορεί να γυριστεί τοποθετημένη στο σήμερα. Ευχή και κατάρα αυτό το ίντερνετ, που μπορεί να καταστρέψει κάθε παιδικό - εφηβικό συναίσθημα, όταν δεν χρησιμοποιηθεί σωστά.

 

[Vetus]

Το σκηνικό με την τσόντα στο τέλος του trailer μου θύμισε σκηνικά στην Ακράτα όπου οι καταστηματάρχηδες στα arcades έδιναν σήμα στους πιτσιρικάδες όταν ερχόταν η αστυνομία επειδή απαγορευόταν κανονικά η είσοδος στους κάτω των 15 ετών αλλά φυσικά οι καταστηματάρχηδες για να μην χάσουν τον τζίρο έκαναν τα στραβά μάτια. Στην Αθήνα για να έμπαινα σε arcade λέσχη όταν ήμουν πιτσιρικάς έπρεπε να ήμουν συνοδεία με κάποιον γονιό μου. Φυσικά σήμερα για ν' απαγορεύσουν την είσοδο σε πιτσιρικάδες στα net cafes oύτε συζύτηση: αυτοί αποτελούν την μεγαλύτερη πελατεία καθώς οι περισσότεροι ενήλικες που έχουν την οικονομική άνεση προτιμούν την άνεση του σπιτιού τους από τον πανζουρλισμό των net cafes.

Ευχή και κατάρα αυτό το ίντερνετ, που μπορεί να καταστρέψει κάθε παιδικό - εφηβικό συναίσθημα, όταν δεν χρησιμοποιηθεί σωστά.

Kαι πως ακριβώς το καταστρέφει;

 

[Dr. SLUMP]

στα 80ς αν η οικογενεια σου παθαινε κατι τραγικο (θανατοι, διαζυγια, αρρωστιες, οικονομικη καταστροφη) γινοσασταν στοχος, θεαμα και αντικειμενο διαφορων απαισιων κουτσομπολιων (ο θεος τους καταραστηκε, καλα να παθουν, μην κανεις παρεα με τον γιο της χωρισμενης κ.α.)

Αν είναι ποτέ δυνατόν... :xm:

 

[WalkerYannis]

Τελικά, μεγάλη επιτυχία αυτό το Θέμα!

 

[Maverick]

Την αποκοπή και επικόλληση.

Αυτό ζηλεύω!

Όταν έγραψα στο word είπα: να, αυτό ήθελα να κάνω στο τετράδιό μου, αλλά δεν ήξερα ούτε πώς λέγεται, ούτε πώς γίνεται…

 

[Σώτος Σώτος]

Το μόνο ίσως που θα ζήλευα είναι το Internet και γενικά η ταχύτητα συλλογής των δεδομένων, π.χ. ένα τραγούδι που σʼ αρέσει το βρίσκεις σε λίγα λεπτά ενώ τότε έπρεπε να περιμένεις να το ακούσεις από το ραδιόφωνο και να το ηχογραφήσεις με τα απαραίτητα παράσιτα, βρίζοντας τον εκφωνητή που κόβει το κομμάτι για να πει την ... του.

Όμως δεν είχε κι αυτό τη γλύκα του; Δεν ένοιωθες απίστευτα όταν μετά από πολύ καιρό, ίσως και χρόνια έβρισκες τελικά το τραγούδι που αγαπούσες και το άκουγες μανιωδώς 10-20 φορές;

Άρα μάλλον τίποτα δεν ζηλεύω από τα σημερινά παιδιά. Αντίθετα θλίβομαι που ο γιος μου δεν μπορεί να βγει στη γειτονιά να παίξει με τα άλλα παιδιά (βασικά δεν ξέρουμε καν πόσα παιδιά ζουν στη γειτονιά μας). Όμως αυτό είναι κάτι που θλίβει εμένα γιατί για τον γιο μου είναι κάτι το φυσιολογικό, όπως και ο δικός μου πατέρας θλιβόταν που εγώ δεν μπορούσα π.χ. να πάω να κυνηγήσω πουλιά με ξόβεργες και σφεντόνες στις ερημιές της δικής του παιδικής ηλικίας.

Θέλω να πω πως η παιδική ηλικία της κάθε γενιάς και του κάθε παιδιού είναι μοναδική, ιερή. Δεν μπορεί να συγκριθεί με άλλες γενιές. Το τότε ήταν τότε, το τώρα είναι τώρα και το αύριο θα είναι αύριο…

 

[thebest20]

Δεν συμφωνείτε ότι τα σημερινά παιδιά έχουν μεγαλύτερη ανάπτυξη?Βλέπω αγόρια γεννημένα το 95 και φαίνονται πιο μεγάλοι σε ηλικία από εμένα!Τώρα ψηλώνουν από τα 16 τους,οι περισσότεροι είναι πάνω από 1,80,έχουν αναπτύξει έντονη τριχοφυία σε όλο το σώμα,έχουν σκληρά πυκνά γένια και μπορούν να αφήσουν μούσι!Εγώ ακόμα παλεύω και μόνο στο πηγούνι έχω!Επίσης ότι έχουν σεξουαλική ζωή από την πρώτη γυμνασίου,ενώ εμείς έπρεπε να περιμέναμε να φτάσουμε 18-20 χρονών!Βέβαια αυτό δεν είναι και τόσο καλό,να ξεκινάνε από τόσο μικροί,γιατί δεν έχουν την κατάλληλη παιδεία,δεν μπορούν να συμβουλευτούν τους γονείς τους,με αποτέλεσμα οι ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες να αυξάνονται,όπως επίσης και τα διάφορα νοσήματα!Πριν μια δεκαετία,μια γνωστή έκανε παιδί στα 15 της και οι δικοί της δεν την άφηναν να πάει σχολείο,ενώ άλλαξαν και περιοχή,και ξεκίνησε μετά από 2-3 χρόνια στο νυχτερινό.Τώρα δεν είναι καθόλου παράξενο,και είναι και αποδεκτό!

Το μόνο ίσως που θα ζήλευα είναι το Internet και γενικά η ταχύτητα συλλογής των δεδομένων, π.χ. ένα τραγούδι που σʼ αρέσει το βρίσκεις σε λίγα λεπτά ενώ τότε έπρεπε να περιμένεις να το ακούσεις από το ραδιόφωνο και να το ηχογραφήσεις με τα απαραίτητα παράσιτα, βρίζοντας τον εκφωνητή που κόβει το κομμάτι για να πει την ... του.Όμως δεν είχε κι αυτό τη γλύκα του; Δεν ένοιωθες απίστευτα όταν μετά από πολύ καιρό, ίσως και χρόνια έβρισκες τελικά το τραγούδι που αγαπούσες και το άκουγες μανιωδώς 10-20 φορές;

Θα συμφωνήσω,αλλά σήμερα δεν εκτιμάμε τη μουσική γι'αυτό υπάρχει και πειρατεία.Ήταν υπέροχο το συναίσθημα όταν 2-3 φορές το μήνα με πήγαιναν στο δισκάδικο,και αγόραζα την κασέτα του τάδε τραγουδιστή (κυρίως pop ελληνικά 90s),και στη συνέχεια την έκανα εγγραφή σε άλλη (για να μη χαλάσει η αυθεντική) και την άκουγα συνέχεια!

Από το 1993 βέβαια έβρισκα κασέτες αντιγραμμένες με τέλειο ήχο στους πλανόδιους,και από τότε φαίνεται να ξεκινάει η πειρατεία (ίσως και από πιο πριν,με τα παλιά δισκάδικα που έγραφαν κασέτες με επιλογές)

 

[giannislarisa]

είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα και πολύ ωραίο.καταρχήν για να πάρω θέση πρέπει να πώ ότι είμαι γεννημενος το 1979 στης αρχές και τα παιδικά μου χρόνια ταν όλοι η δεκαετία του 1980.μεγάλωσα μέσα στο κέντρο της Λάρισας μία ανάπτυσόμενη μεγαλούπολη τη δεκαετία του 80.Η παρέα μου στη γειτονιά αριθμούσε 25 αγοράκια και ένα κοριτσάκι.έμαθα να παίζω ΄μήλα΄-αμπάριζα-κρυφτό-κυνηγητό-κλέφτες και αστυνόμους, πόλεμο με τα φυσοκάλαμα( παιχνίδι και αυτό!!!)κλπ.ο μόνος υπολογιστής που ξέραμε τότε ήταν το κομπιουτεράκι για τους υπολογισμούς στα μαθηματικά.μεγάλωσα με τη λαχταρα της προσμονής των Χριστουγέννων για να πάρουμε το δώρο μας(playmobil φυσικά),με απεριόριστο σεβασμό προς τους μεγαλύτερους μας ,τους γονείς μας,τους δασκάλους μας και γενικά παντού,έμαθα το να είμαι ευγενικός είναι υποχρέωση μου και φυσικά πότε δεν με κοροιδεψε κανένας όταν πρόσφερα τη θέση μου σε ένα γεροντάκι.Η τηλεόραση μας έπαιζε αστυνόμο σαίνη -στρουμφάκια-θάντερκατς-οδυσσεια του διαστηματος-φρουφρου-παραμυθάς-και φρουτοπία και πολλές άλλες ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΕΣ εκπομπες .Τα κηπευτικά είχαν το καθένα το χρώμα του και προπάντων τη γεύση του,ο κόσμος ήταν πιο αληθινός και ο κόσμος ζούσε πραγματικά ελεύθερος.είμασταν φτωχοί αλλα είμασταν χαρούμενοι ο κόσμος καιγότανε αλλα εμεις 'γλεντουσαμε'....τι να πώ βρε παιδία πραματικά υπάρχει κάποιος που πιστεύει οτι μπορώ να ζηλέψω κάτι απο τα σημερινά παιδιά???

 

[Thor]

Δεν μπορω να πω ότι ζηλεύω τα σημερινα παιδια για κάτι (πέρα από το γεγονός ότι είναι παιδιά) γιατι κάθε γεννιά είναι διαφορετική. Η νέα γενιά είναι περισσότερο εξοικειομένη με την τεχνολογία απ' ότι η δικιά μου (γεννηθηκα το 1977) αλλα νομίζω ότι το μεγάλο άλμα έγινε μεταξύ της γενιάς μου και αυτής του πατέρα μου (γεννήθηκε το 1948). Η γενιά των γονιών μου η γεννιά τους (στην περιοχή μας) διαβαζε για το σχολείο υπό το φως του λυχναριού ή (οι πιο ευκατάστατοι) της λάμπας πετρελαίου, (συνδεθήκαμε στο δίκτυο της ΔΕΗ το 1967). Η κατοχή αυτοκινήτου ήταν ένα παράλογο όνειρο για την πλειοψηφία των κατοίκων. Το ραδιόφωνο για να καθιερωθεί σαν απαραίτητο σπιτικό αξεσουάρ έπρεπε να φτασουμε στα μέσα της δεκαετίας του 60. Ως και την εποχή που γεννηθηκα λίγα σπιτια είχαν τηλεόραση ή τηλέφωνο. Ο κόσμος πάντα προχωράει μπροστά νομίζω ότι εμείς είμασταν περισσότερο αθώοι σαν παιδιά και αυτό μου λείπει κάιες φορές. Κατά τα άλλα και στη δική μας όπως και σε κάθε άλλη γεννιά είχαμε άτομα διαφόρων ποιοτήτων.

 

[Imgema]

Ειλικρινά, δεν μπορώ να βρω αρκετά πράγματα που να ζηλεύω στα σημερινά παιδιά. Το γεγονός ότι από πολύ πιο μικροί εγκαταλείπουν το παιχνίδι και την αθωότητα για να ασχοληθούν με την μόδα και τις "γκομενιές" δεν μου αρέσει καθόλου. Παρακολουθώ πολλές φορές πιτσιρικάδες, που στην ηλικία τους εγώ ασχολούμουν να μαζεύω τερατομάχους, να συμπεριφέρονται σαν τους θερμόαιμους 16-17χρονους της εποχής μας με τα μηχανάκια και το τσιγαράκι. Κι εμείς βιαζόμασταν να μεγαλώσουμε αλλά δεν κάναμε κι έτσι.

Ακούω πολλούς που λένε "εμείς δεν είχαμε τις ευκολίες που έχουν τώρα" κυρίως το internet. Μα αυτό είναι κακό για την νέα γενιά, όχι για μας. Θεωρώ ότι εμείς που γεννηθήκαμε από αρχές του 80 και παλιότερα και ζήσαμε σχεδόν όλη την επανάσταση των υπολογιστών (όταν ξεκίνησαν να είναι προσιτοί για τον απλό κοσμάκι) είδαμε και το πως ήταν να ζεις χωρίς internet. Νιώσαμε και πως ήταν να έχεις περιορισμένη πρόσβαση με δωρεάν dial up σύνδεση και κάναμε 1 ώρα να μπούμε, 1 ώρα να κατεβάσουμε ένα MP3 και πληρώναμε όσα πληρώνουμε τώρα σε 1 μήνα.

Έτσι για εμάς τώρα το σημερινό internet είναι όντως ευκολία, μοιάζει σαν δώρο, κάτι πολύ καλό για να είναι αληθινό. Το ευχαριστιόμαστε πιο πολύ. Για τα σημερινά παιδιά είναι κάτι δεδομένο. Μεγάλωσαν με αυτό. Όταν εφαρμοστούν όλες οι βλακείες που θέλουν για να το λογοκρίνουν και να το ελέγξουν, σε εμάς δεν θα κακοφανεί τόσο. Απλά θα χάσουμε μια πολυτέλεια. Τα σημερινά παιδιά όμως θα τα επηρεάσει πολύ περισσότερο πιστεύω.

Εγώ γεννήθηκα το 80 και η παιδική μου ηλικία έπεσε πάνω στην μεταβατική περίοδο που τα παιδιά παίζανε σε αυλές και αλάνες ενώ ξεκινούσε ταυτόχρονα η επανάσταση των videogames με τα home computers και τις κονσόλες, οπότε πρόλαβα να ασχοληθώ πολύ και με τα δύο ενώ ήμουν πιτσιρικάς και είχα τον παιδικό ενθουσιασμό. Υπήρχε η τέλεια ισορροπία μεταξύ των δύο τότε (κατά την άποψη μου).

Είχαμε ΠΟΛΥ καλύτερα παιδικά προγράμματα στην τηλεόραση αλλά λιγότερα κανάλια (μικρότερος ανταγωνισμός για τηλεθέαση, άρα λιγότερα τηλεοπτικά σκουπίδια).

Είχαμε αυτοκίνητα να κινούμαστε αλλά τότε στις περισσότερες οικογένειες αντιστοιχούσε ένα αυτοκίνητο οπότε δεν ήταν όλοι οι δρόμοι γεμάτοι με παρκαρισμένα δεξιά και αριστερά και να μην χωράς να περπατήσεις η να κάνεις ποδήλατο.

Υπήρχε άσφαλτος αλλά υπήρχαν και πολύ περισσότεροι χωματόδρομοι.

Οι φίλοι του σινεμά προλάβαμε να εντυπωσιαστούμε με τα stop motion και puppetry effects και νιώσαμε την διαφορά των CGI στο Terminator 2 και το Jurassic Park ενώ ήμασταν ακόμα μικροί.

Νιώσαμε την μεγάλη διαφορά στην καθημερινότητά μας όταν στα 16-17 μας τα κινητά τηλέφωνα μπήκαν στην ζωή μας.

Προλάβαμε τις ασπρόμαυρες τηλεοράσεις στο χωριό μας, την έγχρωμη CRT στο σαλόνι μας, την πολυτέλεια να έχεις μια 14άρα στο δωμάτιο και τώρα απολαμβάνουμε την προσιτή 40άρα LCD (μία σε κάθε δωμάτιο).

Προλάβαμε σχεδόν όλα τα μέσα αποθήκευσης. Είδαμε ταινίες και ακούσαμε μουσική σε κασέτες, βάζαμε βινύλια στα party, προλάβαμε δισκέτες κλπ κλπ.

Νομίζω ότι ήμουν τυχερός που μεγάλωσα την εποχή που μεγάλωσα.

 

[sephirothson]

Τ Ι Π Ο Τ Α

 

[backupper]

Όσοι γεννηθήκαμε στις αρχές των 80s και είμαστε περίπου 30, έχουμε ΕΝΑ πράγμα μόνο να ζηλέψουμε: την ηλικία τους Το θέμα όμως είναι πως αν η σημερινή εποχή χαρακτηρίζεται από κάτι, είναι το εξής: δεν υπάρχει τίποτε το "μυθικό".

Η περιορισμένη πρόσβαση που είχαμε σε όλα, ταινίες/μουσική/videogames τα έκανε πιο "μυθικά" στο μυαλό μας. Αυτό το θεωρώ καλό. Δε συγκρίνεται το πως είδαμε εμείς το Terminator 2: Judgment Day με το πως είδαν τα σημερινά πιτσιρίκια το Transformers, και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με το τεράστιο ποιοτικό χάσμα των ταινιών.

ΜΟΥΣΙΚΗ

Τότε: Έπρεπε να έχεις γονείς /συγγενείς/ φίλους κτλ με ενημερωμένες δισκοθήκες για να ακούσεις πράγματα (το ράδιο πάντοτε έπαιζε, και παίζει, "λίγα" για τους απαιτητικούς). Για να αποκτήσεις δίσκο, έπρεπε είτε να γράψεις κασέτα από φίλο, ή να παραγγείλεις από δισκάδικο και να περιμένεις, να περιμένεις (και αν τελικά το έβρισκε). Και μιλάω για εποχές 90s και CD. Τότε ένας δίσκος, σαν απόκτηση και στη συνέχεια σαν εμπειρία, ήταν "γεγονός".

Τώρα: Σχεδόν τα πάντα παντού. Previews στο youtube. Τώρα ένας "δίσκος" είναι ένα ακόμη (νόμιμο η παράνομο, δεν ασχολούμαστε με αυτό) κατέβασμα, και η εμπειρία του να το ακούσεις είναι σαν να τρως μια ακόμα σακούλα πατατάκια.

 

[Daytime Dreamer]

Τα νιάτα τους μόνο. Αυτό!

 

[prisma]

Τα νιάτα τους μόνο. Αυτό!

Συμφωνώ απόλυτα!