Γεννημένος στα τέλη του 85, αισθάνομαι πολύ τυχερός γιατί έχω καλή μνήμη από κούνια και πρόλαβα αρκετά πράγματα όπως ThunderCats, Transformers, He-Man and the MOTU, Dragon Ball, Ninja Turtes, M.A.S.K., Saber Rider, Mighty Max, κτλ και από games πλήρως Nintendo και SEGA αφού στην Ελλάδα εμφανίστηκαν μετά το 1990... ενώ επίσης ήμουν ακόμα σχετικά μικρός στην εποχή του πρώτου Harry Potter. Όσο για το Toy Story, όταν βγήκε ήμουν μόνο 9-10 χρονών οπότε πιστεύω το πρόλαβα στην καλύτερη ηλικία ώστε μάλιστα να έχω πλήρη αντίληψη πραγμάτων που μικρότερα παιδιά αγνοούν.
Αυτά βέβαια είναι μόνο τα παραδείγματα του Aardvark, αφού αν αρχίσω από τι πρόλαβα μέχρι που σταμάτησα δεν θα τελειώσω ποτέ ...αλλά γιατί καν να πω πως σταμάτησα; Επειδή οι περισσότεροι συμμαθητές και παλιοί φίλοι μου είναι snob περί παιδικών/games, με κοιλιά, καράφλα και πολλοί με παιδί στα 26-27, σημαίνει πως και εγώ πρέπει να πείσω τον εαυτό μου πως πέρασαν τα χρόνια; Όχι. Εγώ μια ζωή θα γουστάρω πράγματα που δυστυχώς ή ευτυχώς προορίζονται για παιδιά.
Συνεχίζω λοιπόν ακόμα και σήμερα να βλέπω animation (το Ben 10 έχει αρκετό ενδιαφέρον, ενώ τα νέα ThunderCats είναι φοβερά!), να παίζω φανατικά Nintendo, να συλλέγω φιγούρες και games και έχω μια τεράστια χρονολογική γκάμα ενδιαφέροντος που ευτυχώς δεν τείνει να εξαντλείται. Όσον αφορά τα taboo ότι όσοι ασχολούνται με τέτοια είναι αργόσχολοι, άσχημοι, κτλ... καλύτερα να τα ξεχάσουν και να πάνε να δούνε τον κόσμο σε κάποιο μη-Αμερικάνικο comic conference. Μην πω για τις κοπέλες που έχει γεμίσει ο τόπος κούκλες... (ελπίζω να μην είναι απλά ένα ακόμα trend)
Συγκριτικά πάντως, δεν πιστεύω πως ζούμε σε καλύτερη εποχή. Τα παιδικά είναι λίγο λιγότερα σε αριθμό, πολλά θυμίζουν το ένα το άλλο και δυστυχώς όταν έρχομαι στην Ελλάδα δεν βλέπω καν σχεδόν τίποτα από σειρές στην τηλεόραση, λες και έχουμε απομονωθεί. Μην αρχίσω για τις φιγούρες και λοιπά παιχνίδια που στην Ελλάδα αποτελούν σπάνιο είδος πολυτελείας λόγω των Jumbo και του νομοσχεδίου περί διαφημίσεων τις πρωϊνές ώρες που κατέστρεψε κυριολεκτικά τη μαγεία του να ξυπνάει το παιδί τα Σαββατοκύριακα για να δει παιδικά (αφού έμεινε μόνο το Star να δείχνει και αυτό όλο επαναλήψεις και μέτριες μεταγλωττίσεις, με καθυστερημένα CD promotions κάθε λίγο).