Το Θέατρο της Δευτέρας

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας vaszio
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης
Ο φίλος μου ο Λευτεράκης με Τσιβιλίκα τώρα στην ΕΡΤ2
 
Ναι, Wally, το είδα χθες.

Μου έκανε εντύπωση ο πολύ νεαρός και πολύ αυθόρμητος ακόμα Κιμούλης...
 
Αγαπημένο θέατρο της Δευτέρας..Κρατάω όλα τα χρόνια μέσα στην καρδιά μου μια ξεχωριστή θέση στους "Νταντάδες" του Γιώργου Σκούρτη.
Λατρεύω αυτό το έργο για τον έντονο συμβολισμό του. Είναι πολλά παραπάνω από μια μαύρη κωμωδία, αρκεί να ψάξει κανείς πίσω από τους 3 χαρακτήρες του έργου.
 
θυμαμαι αμιδρα μια παρασταση που ειχε σαν θεμα την ζωη του Χριστου στην μοντερνα εποχη και το ονομα μου ηταν Ανρθωοπουλος η κατι τετοιο
την θυμαται κανεις?
 
Το στιγμιοτυπο ειναι απο το θεατρικο του 1983, Νυχτερινη Επισκεψη. Υπεροχη κωμωδια και οι ηθοποιοι απολυτα ταιριαστοι στους ρολους τους.
 
Οι βλαβερές συνέπειες του καπνού (1976) με τον αγαπημένο Γιώργο Μιχαλόπουλο
 

Συνημμένα

  • «Οι-βλαβερές-συνέπειες-του-γάμου»-2-747x420.jpg
    «Οι-βλαβερές-συνέπειες-του-γάμου»-2-747x420.jpg
    15,6 KB · Προβολές: 1
Πού είναι το πρόβλημα? Δεν λένε πια ότι ένας θίασος ανέβασε το τάδε έργο? Δεν μου χτυπάει καμπανάκι καθόλου η πρόταση (πέρα από το ότι μοιάζει να είχε ανεβαστεί ο Ποντίκας μια που αυτός είναι πλησιέστερα στο "που")
 
elephadas είπε:
Πού είναι το πρόβλημα? Δεν λένε πια ότι ένας θίασος ανέβασε το τάδε έργο? Δεν μου χτυπάει καμπανάκι καθόλου η πρόταση (πέρα από το ότι μοιάζει να είχε ανεβαστεί ο Ποντίκας μια που αυτός είναι πλησιέστερα στο "που")
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Ειναι αδοκιμο το "ειχε ανεβαστει". Καλυτερα να εγραφαν "ειχε ανεβει".
 
Α, μάλιστα. Δεν πολυσυμφωνώ, μια που το "είχε ανεβεί" είναι παρακείμενος ενεργητικής φωνής και δεν παίρνει ποιητικό αίτιο, ενώ το έργο δεν είχε ανέβει μόνο του, το ανέβασε ο θίασος, οπότε βρίσκω τον παθητικό παρακείμενο σωστότερο αν θέλεις να προσθέσεις μετά "από τον τάδε θίασο". Αλλά δεν είναι ο κατάλληλος τόπος για γραμματική συζήτηση κι άλλωστε μπορεί το συγκεριμένο να είναι ιδιωματική έκφραση.
 
Δεν ξερω αν ειναι ιδιωματισμος η οτιδηποτε αλλο, αλλα το να ακουω "ειχα ανεβαστει" "ειχα κατεβαστει" μου φαινεται περιεργο.
 
12002093_865610870195809_5662657586808324375_n.jpg
Γυναίκα στο σύθαμπο

Του Πιέρ Μπυρκί

Παίζουν η Χλόη Λιάσκου, ο Λάκης Κομνηνός και ο Μάκης Ρευματάς

Σκηνοθεσία Λάμπρος Κωστόπουλος

Από την εκπομπή "Το θέατρο της Δευτέρας"

Πρώτη προβολή 22 Σεπτεμβρίου 1980
 
«Όλα ξεκίνησαν το 1971 στο κανάλι της ΥΕΝΕΔ (Υπηρεσία Ενημερώσεως Ενόπλων Δυνάμεων) με το "Μικρό Θέατρο" του Μήτσου Λυγίζου, χάρη στο οποίο προβλήθηκαν περί τα 150 μονόπρακτα, ενώ παράλληλα στο ίδιο κανάλι υπήρχε και το "Μεγάλο Θέατρο" (που εξελίχθηκε σε "Θέατρο του Σαββάτου") του σημαντικού παραγωγού Σπύρου Σπυρίδη, και τα δύο ως εξωτερικές παραγωγές. Στις 3 Ιανουαρίου του 1972 έκανε πρεμιέρα ο πρώτος κύκλος του "Θεάτρου της Δευτέρας" από την ΕΙΡΤ (Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης), πρωτοβουλία των σκηνοθετών και παραγωγών Σταμάτη Χονδρογιάννη και Κώστα Λυχναρά, η οποία κράτησε έως τον Μάιο του 1973, οπότε παρουσιάστηκαν 63 μονόπρακτα. Η διαδικασία γυρίσματός τους κρατούσε μισή μέρα και, καθώς δεν υπήρχε δυνατότητα μαγνητοσκόπησης, μετά από πρόβα γυρίζονταν αμέσως, την ίδια μέρα, σε βίντεο 2 ιντσών χωρίς δυνατότητα μοντάζ».

www.lifo.gr

ΘΕΜΑΤΑ | Θέατρο | LiFO

www.lifo.gr www.lifo.gr

Εμεις αρχισαμε να το βλεπουμε αν θυμαμαι καλα απο το 1975,ημασταν απο τους πρωτους που πηραμε και ολο το σοϊ μαζευονταν το βραδυ σε εμας.
 
Δημητρης είπε:
Τη θυμαμαι ακομα τη χαρακτηριστικη φωνη του Φωτοπουλου γεματη απελπισια...

'Μου τηγανισες το θαυμα... Εφαγα το θαυμα."

(Κατα λαθος του ειχαν τηγανισει τα αυγα στα οποια απο 'θαυμα' (απατη) ειχε εμφανιστει σταυρος).

Δημητρης
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Ο "Δον Καμίλλο" ήταν από τα πιο ωραία έργα που παρουσιάστηκαν στο "Θέατρο της Δευτέρας". Ήμουν μικρή (στο Δημοτικό), αλλά το θυμάμαι σαν τώρα.
 
Δυστυχώς απ' το 1988 και μετά άρχισε να φαίνεται ότι το Θέατρο της Δευτέρας θα σταματούσε σε λίγα χρόνια. Σημαδιακό ήταν δε ότι η νέα χρονιά (το 1988 ) στο Θέατρο της Δευτέρας, ξεκίνησε με μια απαράδεκτη παράσταση,το "Χορεύει η Κρυστάλλω μάμπο" ίσως ότι πιο ασυνάρτητο έχω δει σε θέατρο. Μετά και μέχρι το 1991 οι παραστάσεις αραίωσαν έως δεν προβάλλονταν καθόλου παρά μόνο επαναλήψεις. Μια αναβίωση του πήγε να γίνει το φθινόπωρο του 1992 όπου παίχτηκαν 4-5 έργα, ανάμεσα τους και ένα κινηματογραφημένο το ''Σιωπητήριο'' μιας Νάνσυ Σταύρου (για την οποία προσωπικά όσο και να έχω γκουγκλάρει δεν έχω βρει κάτι πέρα απ' αυτό το έργο -βρε μπας και ήταν καμιά υπάλληλος της ΕΡΤ και της είπαν γράψε ένα έργο τσακ μπαμ να το γυρίσουμε για το Θέατρο της Δευτέρας''.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα