Υπερβολές στις ελληνικές ταινίες

[TZELASO]

Ετσι ακριβως. Το σχολιασα κι εγω αυτο στο πρωτο ποστ του θεματος. Και συν τοις αλλοις, ο προστατης της Λιζας το δεχοταν αυτο επι 4 μηνες αδιαμαρτυρητα χωρις να την εχει κανει τοπι στο ξυλο, τουλαχιστον.

Πράγμα που γίνεται και πολύ ρεαλιστικά στο "Παρελθόν μιας γυναίκας". Η Χρονοπούλου τις τρώει από τον κακό Γεωργίτση, όταν δεν δέχεται να πάει με τον χοντρό.

 

[Θεία Λένα]

Να προσθέσω εδώ ότι η Λίζα πέρα από πρωταγωνίστρια που επρόκειτο να μπει στον ίσιο δρόμο ήταν κ σύζυγος του σκηνοθέτη της ταινίας Σακελαριου. Εδώ δεν την είδαμε με μαγιό στο φιλότιμο που φορούσαν όλες κ τραγουδούσαν το χειμώνα δεν τον θέλω θέλω ψάθινο καπέλο, θα πήγαινε με πελάτες στην Τρούμπα;
Ταύτα τα ίδια η Φλωρετα Ζαννα στο πολύ τολμηρό κατά τα άλλα Αμόκ που σκηνοθέτησε ο σύζυγος Δημόπουλος. Όλες φάτσα φορά, αυτήν ταπεινό χαμομηλάκι. Να μη μιλήσω για την Μπεατα που ο Λασκος την έβγαζε μόνιμα θεία Ευτέρπη.
Ήταν ίσως λίγο ζηλιαρηδες με τις κύριες τους οι Έλληνες σκηνοθέτες... λέω τώρα εγώ...

Φυσικά ήταν κ το ότι δε θέλαν να προκαλέσουν τα ήθη της εποχής. Ναι, ξεπεσε η κοπελίτσα, αλλά όχι όσο άλλες γι αυτό κ τσουπ, βολεύτηκε.

 

[Bambinella]

Φυσικά ήταν κ το ότι δε θέλαν να προκαλέσουν τα ήθη της εποχής. Ναι, ξεπεσε η κοπελίτσα, αλλά όχι όσο άλλες γι αυτό κ τσουπ, βολεύτηκε.

Ναι, ηταν ολιγον ιεροδουλη (για να το θεσω κομψα). Οπως λεμε ολιγον εγκυος.

 

[hannele]

Πράγμα που γίνεται και πολύ ρεαλιστικά στο "Παρελθόν μιας γυναίκας". Η Χρονοπούλου τις τρώει από τον κακό Γεωργίτση, όταν δεν δέχεται να πάει με τον χοντρό.

Το ξύλο ήταν το λιγότερο. Η ανυπακοή κι η αρνηση στον νταβατζή πληρωνόταν με σουγιαδιά στο πρόσωπο, για ψύλλου πήδημα. Εν τω μεταξύ επειδή αυτές έκρυβαν το επάγγελμα τους (κι λογικό) απο τη γειτονιά που έμεναν, η σουγιαδιά στο πρόσωπο μαρτυρούσε οτι ήταν ιερόδουλες κι πλέον δαχτυλοδεικτούμενες εφ'όρου ζωής.
Θα μου πειτε, έπρεπε κι ο Φέρμας στην ταινία να σουγιαδιάσει τη Λίζα για να είναι ρεαλιστικός;; Οχι βέβαια..απλα ο τρόπος που παρουσιάστηκε η Τρούμπα στις παλιές ταινίες ειναι τόσο εκλεπτυσμένος που καταντάει πολλές φορές οχι μόνο υπερβολικός αλλά κι αστείος..νταβατζής ευαισθητούλης κι ιερόδουλη παρθένα ... ...

 

[TZELASO]

Το ξύλο ήταν το λιγότερο. Η ανυπακοή κι η αρνηση στον νταβατζή πληρωνόταν με σουγιαδιά στο πρόσωπο, για ψύλλου πήδημα. Εν τω μεταξύ επειδή αυτές έκρυβαν το επάγγελμα τους (κι λογικό) απο τη γειτονιά που έμεναν, η σουγιαδιά στο πρόσωπο μαρτυρούσε οτι ήταν ιερόδουλες κι πλέον δαχτυλοδεικτούμενες εφ'όρου ζωής.
Θα μου πειτε, έπρεπε κι ο Φέρμας στην ταινία να σουγιαδιάσει τη Λίζα για να είναι ρεαλιστικός;; Οχι βέβαια..απλα ο τρόπος που παρουσιάστηκε η Τρούμπα στις παλιές ταινίες ειναι τόσο εκλεπτυσμένος που καταντάει πολλές φορές οχι μόνο υπερβολικός αλλά κι αστείος..νταβατζής ευαισθητούλης κι ιερόδουλη παρθένα ... ...

Ήταν το ρομαντικό της εποχής. Για θυμήσου, hannele. Καπετάν Φάντης μπαστούνι. Η Μάρω Κοντού δουλεύει σαν τραγουδίστρια, αλλά δεν δέχεται την κονσομασιόν και φεύγει άρον-άρον, με αποτέλεσμα να ψωμολυσσάει στα παγκάκια, μέχρι που τη βρήκε στο ψυγείο του πλοίου ο καπτα-Λάμπρος. Δηλαδή, πήγε έτσι, απλά, να γίνει τραγουδίστρια. Την προσέλαβαν (μια γυναικάρα ψηλή, ξανθή με ωραίο σώμα) και δεν της εξήγησαν από την αρχή, τι ακριβώς έπρεπε να κάνει για τα περαιτέρω έσοδα (τα δικά της και του μαγαζιού). Το ανακάλυψε μόνη της. Λες και ζούσε στην στρατόσφαιρα μέχρι τότε.

 

[hannele]

Ήταν το ρομαντικό της εποχής. Για θυμήσου, hannele. Καπετάν Φάντης μπαστούνι. Η Μάρω Κοντού δουλεύει σαν τραγουδίστρια, αλλά δεν δέχεται την κονσομασιόν και φεύγει άρον-άρον, με αποτέλεσμα να ψωμολυσσάει στα παγκάκια, μέχρι που τη βρήκε στο ψυγείο του πλοίου ο καπτα-Λάμπρος. Δηλαδή, πήγε έτσι, απλά, να γίνει τραγουδίστρια. Την προσέλαβαν (μια γυναικάρα ψηλή, ξανθή με ωραίο σώμα) και δεν της εξήγησαν από την αρχή, τι ακριβώς έπρεπε να κάνει για τα περαιτέρω έσοδα (τα δικά της και του μαγαζιού). Το ανακάλυψε μόνη της. Λες και ζούσε στην στρατόσφαιρα μέχρι τότε.

Είχε καλλιτεχνικές ανησυχίες!
Μην ξεχνάμε ότι έπιασε πάλι δουλειά σε καμπαρέ ως πενθούσα! Δηλαδή πήγαινε ο πελάτης στο καμπαρέ να διασκεδάσει, δεν του έφτανε που δεν την χούφτωνε, άκουγε κι το μοιρολόι απο πάνω! Τι σοί καμπαρέ ήταν αυτό...

Δεν λέω, τα σενάρια των ταινιών αποτύπωσαν σε μεγαλο βαθμό την κοινωνία της Τρούμπας. Κάθε κορίτσι πίσω του εκρυβε κι μια τραγική ιστορία, τόσο κλισέ αλλά κι τοσο αληθινή.
Υπήρχαν κορίτσια που μεγάλωναν κρυφά παιδιά, όπως η Λαδικού στα Φανάρια.
Υπήρχαν κορίτσια που τα είχαν διώξει απο το σπίτι οι γονείς τους, όπως η Καρέζη στη Λόλα, η Χέλμη στα Φανάρια, η Χατζηαργύρη στην Αγνή..
Υπήρχαν κορίτσια που παντρεύτηκαν πελάτες τους κι γλύτωσαν, όπως η Λινάρδου στο δολλάριο.
Υπήρχαν κορίτσια που εξαπατήθηκαν απο επιτήδειους υποψήφιους γαμπρούς κ.α.
Αλλα οτι κι να συνέβει στη ζωή τους, ήταν πλέον εις γνωση τους ιερόδουλες. Το να παρουσιάζονται ως παρθένες αρσακειάδες ήταν εντελώς κουφό...

 

[Bambinella]

Χωρις ταυτοτητα

Η Βασω Μεταξα που υποδευεται τη μητερα της Λασκαρη μαθαινει μαζι με τον εξαδελφο της, Σπυρο Μουσουρη, πως ο Αλεκος Αλεξανδρακης δεν ειναι ο γιος της που χαθηκε στην Κατοχη. Παρ' ολα αυτα, δεν κανει κανεις τους απολυτως τιποτα και προσποιουνται πως πιστευουν το παραμυθι που τους πουλησε ο Αλεξανδρακης. Δεν ανησυχουν ουτε καν για τις τοσες λεπτομερειες που αυτος γνωριζει σχετικα με τον γιο που υποδυεται, πραγμα που σημαινει πως εχει παρει πληροφοριες εκ των εσω. Υπαρχει δηλαδη καποιο προσωπο δικο τους που ειναι μπλεγμενο στην απατη.
Τον Αλεξανδρακη τον αντιμετωπιζουν σαν να ειναι πραγματικο παιδι τους. Τον αφηνουν να διευθυνει την επιχειρηση τους και να μενει σπιτι τους ενω ξερουν καλα πως ειναι ενας ξενος και ενας απατεωνας με ενα ηδη βεβαρημενο παρελθον γεματο βρωμοδουλειες.
Στο τελος, επειδη αυτος εχει δειξει καλη διαγωγη τον παντρευουν με τη Λασκαρη και τον κανουν γαμπρο τους μην τυχον και τον χασουν.
Τι αλλο θα δουν τα ματια μας;

 

[hannele]

Αν το σενάριο το είχε γράψει ο Φώσκολος κι όχι ο Γ.Μαρής, στο τέλος ο Αλεξανδράκης θα αποδεικνυόταν οτι ήταν ο αληθινός γιος της οικογένειας τον οποίο είχαν χάσει στην Κατοχή κι είχε πάθει αμνησία απο χτύπημα σε βομβαρδισμό...

 

[paulochelao24]

Όπως και να το κάνουμε ένας ήταν ο μετρ των ανατροπών και υπερβολών στο ελληνικό (μην πω και παγκόσμιο και γίνω και γω υπερβολικός) σινεμά και τηλεόραση: ο Φώσκολος.Σε πιο παλιό ποστ πριν 3-4 μήνες είχα γράψει ότι δεν μου αρέσει καμία ταινία του λόγω υπερβολών κτλ. Όμως δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω ότι είχε φοβερές σεναριακές ιδέες πρωτοφανείς στον κινηματογράφο της χώρας μας και για την εποχή του. Και εννοώ ως προς τον σκελετό του σεναρίου ,την κεντρική σεναριακή ιδέα δηλαδή. Οι ανατροπές και υπερβολές του Φώσκολου πλέον είναι σήμα κατατεθέν (και δεν μιλώ καθόλου ειρωνικά αλλά του το αναγνωρίζω) και μοναδικές. Η σατιρική ταινία του Ζερβού "Σαπουνόπετρα" (1995) θαρρείς και είναι φόρος τιμής στις υπερβολές (και ανατροπές αυτές οι δύο λέξεις πάνε μαζί) του Φώσκολου. .
Και ναι στην αρχή με τον τίτλο "η λάμψη" το κοροϊδεύαμε του στυλ "ποια Λάμψη του Κιούμπρικ;" αλλά και ο Γιάγκος Δράκος στο τελευταίο επεισόδιο την ίδια κατάληξη είχε με τον Νίκολσον , τρελάθηκε....και επαναλαμβάνω και κλείνω ότι αν και δεν μπορώ να δω καμία ταινία του Φώσκολου τον αναγνωρίζω σαν έναν απ' τους πιο ταλαντούχους και με αστείρευτη φαντασία και ιδέες που πέρασε απ' το ελληνικό θέαμα. Σίγουρα αν το έψαχνε περισσότερο θα μπορούσε και σενάριο επιστημονικής φαντασίας να γράψει,το πιστεύω ακράδαντα.

 

[elephadas]

Είχε γράψει. Όχι σενάριο, ιστορία για το ραδιόφωνο. Τουλάχιστον μία, διότι μία θυμάμαι. Γενικά δεν πολυπρόσεχα ραδιόφωνο τότε ειδικά όταν είχε εκπομπές λόγου, αλλά για κάποιο λόγο μου έχει μείνει το συγκεκριμένο επεισόδιο από το "Αστυνομικές Ιστορίες του Νίκου Φώσκολου". Το επιστημονικοφανταστικό μέρος ήταν ότι ο ένοχος για κάποιο λόγο ψήλωνε συνέχεια, γρήγορα και υπερβολικά και η γκόμενά του κατάφερε και βρήκε ένα φάρμακο ή βοτάνι που θα τον μίκραινε κι αυτός από τη χαρά του την αγκάλιασε και επειδή εν τω μεταξύ είχε γίνει τερατώδης την έσφιξε πολύ χωρίς να το καταλάβει και πάει άδικα η μικρή.

 

[RIO]

Στην κατά τα άλλα πολύ καλή ταινία " Κοινωνία ώρα μηδέν " , ο αλκοολικός Νίκος Κούρκουλος καθαρίζει από το ποτό σε μια μέρα. Απλά αδειάζει τα μπουκάλια στο μπάνιο του σπιτιού και όλα εντάξει ! Ούτε κρίσεις , ούτε δυσφορία , ούτε τίποτα τις επόμενες μέρες. Είναι πάντα σε άψογη φόρμα και λύνει την υπόθεση.

 

[Bajar]

Στην κατά τα άλλα πολύ καλή ταινία " Κοινωνία ώρα μηδέν " , ο αλκοολικός Νίκος Κούρκουλος καθαρίζει από το ποτό σε μια μέρα. Απλά αδειάζει τα μπουκάλια στο μπάνιο του σπιτιού και όλα εντάξει ! Ούτε κρίσεις , ούτε δυσφορία , ούτε τίποτα τις επόμενες μέρες. Είναι πάντα σε άψογη φόρμα και λύνει την υπόθεση.

Rio, δεν είναι τόσο υπερβολή όλο αυτό. Μάλιστα είδα την ταινία ξανά πριν καμιά εβδομάδα και την έχω ακόμη έντονα στο μυαλό μου.
Σε όσα λες συμφωνώ μόνο στο θέμα των παρενεργειών αλλά και σ' αυτό με κάποια επιφύλαξη. Όπως στα περισσότερα είδη εθισμών έτσι και στον αλκοολισμό υπάρχουν διαβαθμίσεις. Ενδεχομένως ο Κούρκουλος να ήταν σε κάποια σχετικά χαμηλή ή μεσαία διαβάθμιση και ίσως το μόνο που χρειαζόταν ήταν ένα κίνητρο για να εστιάσει την προσοχή του κάπου αλλού εκτός από το αλκοόλ. Όπως και έγινε. Ο ίδιος έλεγε ότι έπινε από τις 10 το πρωί αλλά σχετικά με τις παρενέργειες που λες, παίζει ρόλο και η ποσότητα και η συχνότητα κι αυτό δεν το αναφέρει στην ταινία.
Πίστεψέ με, υπάρχουν άνθρωποι που βρίσκουν τη δύναμη να σταματήσουν τον εθισμό τους σε μια μέρα. Προσωπικά το έκανα με το τσιγάρο. Ξύπνησα ένα πρωί και είπα "τέρμα, δεν αξίζει". Έχουν περάσει δέκα χρόνια από τότε και είναι από τα λίγα πράγματα για τα οποία είμαι υπερήφανη. Α, και δεν είχα παρενέργειες.

 

[hannele]

Χτυπόκαρδια στο θρανίο
Λέει ο Κωνσταντάρας: "Οσο μεγαλώνουν οι άνθρωποι γίνονται συνομήλικοι. Βέβαια όταν είναι μια κοπελίτσα 12 ετών κι εκείνος ειναι 32, η διαφορά είναι αιαθητή. Οταν όμως εκείνη γίνει 70 κι εκείνος 90, φασκελοκουκούλωσ' τους κι τους δυο".
Συγνώμη δηλαδή αλλά πόσο συνηθισμένο ήταν το 1963 μια 12χρονη να δημιουργεί δεσμό με 32χρονο ωστε να αναφέρεται ως παράδειγμα;; Αντιλαμβάνομαι οτι ο Σακελλάριος ήθελε να τονίσει τη διαφορά ηλικίας σε ενα ζευγάρι όταν ειναι νέοι. Θα μπορούσε να αναφέρεται: πχ "όταν είναι μια κοπελίτσα 20 ετών κι εκείνος ειναι 40, η διαφορά είναι αιαθητή". Το 12χρονο κορίτσι με τον 32χρονο νομίζω ήταν υπερβολή σαν παραδειγμα...

 

[RIO]

Έχω και καιρό να την δω αλλά τι σόι γραφείο ήταν αυτό στην ταινία " τι 30 τι 40..." που το μόνο που έκαναν, ήταν να μπαινοβγαίνει κόσμος να κουβεντιάζουν και γενικά να κάθονται...

 

[foutix]

Χτυπόκαρδια στο θρανίο
Λέει ο Κωνσταντάρας: "Οσο μεγαλώνουν οι άνθρωποι γίνονται συνομήλικοι. Βέβαια όταν είναι μια κοπελίτσα 12 ετών κι εκείνος ειναι 32, η διαφορά είναι αιαθητή. Οταν όμως εκείνη γίνει 70 κι εκείνος 90, φασκελοκουκούλωσ' τους κι τους δυο".
Συγνώμη δηλαδή αλλά πόσο συνηθισμένο ήταν το 1963 μια 12χρονη να δημιουργεί δεσμό με 32χρονο ωστε να αναφέρεται ως παράδειγμα;; Αντιλαμβάνομαι οτι ο Σακελλάριος ήθελε να τονίσει τη διαφορά ηλικίας σε ενα ζευγάρι όταν ειναι νέοι. Θα μπορούσε να αναφέρεται: πχ "όταν είναι μια κοπελίτσα 20 ετών κι εκείνος ειναι 40, η διαφορά είναι αιαθητή". Το 12χρονο κορίτσι με τον 32χρονο νομίζω ήταν υπερβολή σαν παραδειγμα...

το 12, 32 μπορεί να μην έπαιζε, αλλά το 15, 35 έπαιζε. Ίσως όχι το 63, αλλά σίγουρα το 55...

 

[TZELASO]

Για να μη σας πω για την δεκαετία του 1940 μέσα στην τρέλα του πολέμου. Εκεί έπαιζε και το 17 με 47 γιατί ήταν πλούσιος ο γαμπρός!!!! Τριάντα χρόνια διαφορά! Και μιλάω για συγκεκριμένα άτομα! Όχι για ταινία!
Τέτοια γίνονταν στο παρελθόν για πολλούς λόγους.

Στην Σκόπελο του 1980, είχε γίνει σάλος με μια κοπέλα που παντρεύτηκε 13 χρονών έναν άντρα 17 χρόνια μεγαλύτερο. Και κάποια παλιά γνωστή μου, που τώρα πια ούτε και ξέρω τι κάνει, έμεινε έγκυος στα 12 και γέννησε το πρώτο της παιδί. Το μόνο ότι ο νεαρός δεν ήταν μεγάλος, ήταν δυο-τρία χρόνια μεγαλύτερός της. 16-17 δηλαδή. Παντρεύτηκαν και φυσικά μετά χώρισαν. Παράλογο? Δεν ακούει....

 

[bettina]

Συγνώμη αν έχει αναφερθεί αλλά μια υπερβολή στις ελληνικές κομεντί ήταν ότι αν μια κοπέλα ήταν όμορφη ή σχετικά καλοφιαγμένη της ρίχνονταν ΟΛΟΙ οι εργοδότες της κι έτσι έπρεπε ή να μεταμφιεστεί σε άνδρα ή να μεταναστεύσει στην Αυστραλία για να βρει δουλειά.

 

[elephadas]

Διότι οι Αυστραλοί εργοδότες ΄ήταν κρυόμπλαστροι και (αν είναι δυνατόν!) δεν ρίχνονταν σ' όλες τις νεαρές υπαλλήλους τους σαν τους θερμόαιμους σωστούς άντρες της Ελλάδας. Τι περιμένεις από ανθρώπους που ζουν με τα πόδια πάνω και το κεφάλι κάτω? Όλα ανάποδα.

Άσε που και οι Αυστραλέζες είναι κρυόω, ενώ οι Ελληνίδες στις κομεντί ήταν όλες σαν τα κρύα τα νερά. Άρα αυτές φταίγανε. Ποιος τους είπε να είναι όμορφες κι όχι σαν την Ταϋγέτη μακιγιαρισμένη ώστε να μοιάζει ακόμη πιο άσχημη? Τι να σου κάνουν και οι εργοδότες. Ουσιαστικά αυτοί ήταν τα θύματα.

 

[hannele]

Έχετε δει "Το νησί των γενναίων";;; (σ.σ.: 1959, Πολεμικό δράμα, η ταινία που η Καρέζη τραγουδάει το περίφημο "Μην το ρωτάς τον ουρανό").
Το είχα δει πριν χρόνια, δεν θυμόμουν καν την υπόθεση κι το είδα χθες ξανά, στην ΕΡΤ2.
Συνεχείς συγκρούσεις Γερμανών-Κρητικών, καταιγισμός από πυροβολισμούς, εκρήξεις, βομβαρδισμούς, σκοτώνονται ομαδικώς οι Γερμανοί κάθε φορά κι ουδείς Έλλην. Ειδικά σε μια σύγκρουση στο Ψηλορείτη ξεκληρίστηκαν ολοι οι Γερμανοί κι μόνο 3 Κρητικοί (τους οποίους είδαμε να κουβαλούν στις πλάτες τους οι συναγωνιστές τους).
Ο δε Αλεξανδράκης συναγωνίζεται άνετα την Α.Βουγιουκλάκη στη Υπολοχαγό Νατάσσα. Δεν τον πιάνουν σφαίρες, βόμβες, δεν τον πιάνουν στο τρέξιμο οι Γερμανοί.
Προς το τέλος της ταινίας, βρίσκεται στο κέντρο μιας σπηλιάς περικυκλωμένος απο Γερμανούς, οι Γερμανοί τον πυροβολούν ανελέητα σε απόσταση αναπνοής αλλά οι σφαίρες, ως δια μαγείας, δεν τον πιάνουν. Αντιθέτως, εκείνος με κάθε πιστολιά που ρίχνει σκοτώνει κι από έναν Γερμανό. Γιατί μπορεί!! Στο τέλος εκείνος που "πλήρωσε τη νύφη" κι ο μοναδικός που σκοτώθηκε ήταν ο Ανδρέας Ζησιμάτος, ο οποίος ήταν και ο μοναδικός που δεν θα μπορούσε να σκοτωθεί γιατί καλυμμένος πίσω από τα βράχια.

 

[TZELASO]

Καλά, αυτό είναι χαρακτηριστικό σε όλες τις πατριωτικές ταινίες και σειρές όλων των χωρών. Όποιας εθνικότητας κι αν είναι το εκάστοτε έργο, σκοτώνονται με μια κουμπουριά μόνο οι εχθροί. Για να μην πούμε ότι αυτό γίνεται και στον Τζέημς Μποντ, ο οποίος καταστρέφει όχι μόνο όλους τους εχθρούς αλλά και το στρατό, το ναυτικό και την αεροπορία όποιων τον κυνηγούν. Το έχουμε ξανασχολιάσει το συγκεκριμένο θέμα. Κανείς δεν ξεφεύγει από τον κανόνα.