Στην υπόγα υπάρχουν κάπου 1000 κασέττες (που τότε γράφονταν με δύο τ), ίσως και παραπάνω, μαζεμένες επί μία 20ετία, από τα τέλη των 70'ς μέχρι όταν αγόρασα PC με σιντικαυτήρι. Πολλές αγοραστές, ακόμη περισσότερες ηχογραφημένες από διάφορες πηγές. Δεν τις πετάω γιατί λυπάμαι όχι μόνο τον κόπο που έκανα να τις γράψω (και τα έξοδα, σημαντικά για φοιτητή που ζούσε με τα λεφτά της υποτροφίας από το πανεπιστήμιο), αλλά και τις άπειρες ώρες που έφαγα για να φτιαξω κατάλογο των περιεχομένων τους (με WordPerfect for DOS) αλλά και τυπωμένα ένθετα.
Εδώ μια επιλογή... κάθε μία έχει και μια ιστορία
(με την ευκαιρία έφτιαξα και άλμπουμ... ελπίζω να βγει thumbnail εδώ, αλλιώς θα πρέπει να ζητήσω βοήθεια
- χμμμ, δεν βγήκε thumbnail τελικά, άρα πρέπει να ρίξω μια σχετική μελέτη για το θέμα, αλλά δεν είναι πολύ μεγάλη η φωτό, οπότε ας μείνει)
H BASF120 ήταν μία από τις πρώτες κασέττες που είχα ηχογραφήσει από το ραδιόφωνο, από το Τρίτο Πρόγραμμα εποχής Χατζιδάκι. Είχε μεταδώσει τα "Λειτουργικά", χρόοοοονια πριν κυκλοφορήσουν σε δίσκο. Επίσης το Ilya Darling, την αμερικάνικη εκδοχή του "Ποτέ την Κυριακή" που είχε ανέβει στο Broadway. Δεν ξέρω αν έχει βγει ποτέ σε CD, την έχω εδώ και λίγα χρόνια, ας μην επεκταθώ στο πώς
σε mp3 από LP, αλλά για δεκαετίες ήταν μόνο σ' αυτή την κασέττα. Από τις λίγες αγορασμένες στην Ελλάδα.
Στις άλλες φαίνεται μια προϊούσα βελτίωση της ποιότητας των κασεττών, από σκέτες σε χρωμίου και τελικά μέταλλο. Βελτιώνονταν τα οικονομικά μου λίγο, έβλεπα και τα προβλήματα που δημιουργούσαν οι φτηνές κασέττες, και άρχισα να αγοράζω σε μεγάλες ποσότητες ταχυδρομικά οπότε μου έρχονταν φτηνότερα. Αυτή με τα Αρχοντορεμπέτικα αγοράστηκε από ελληνικό δισκάδικο στη Νέα Υόρκη.
Οι μπλε Scotch Highlander ήταν η καταστροφή μου. Εϊχα αγοράσει δεκάδες τέτοιες, νομίζοντας ότι θα ήταν καλές λόγω μάρκας (και τιμής). Αλλά όχι μόνο πολλές από αυτές αργότερα είχαν προβλήματα (κολλούσαν, μασιούνταν, αποκτούσαν θορύβους και τριξίματα, φρίκη!) αλλά ήταν και κολλημένες, όχι με βιδίτσες όπως οι άλλες, οπότε ήταν αδύνατο να ανοιχτούν για επιδιόρθωση / συγκόλληση. Γι' αυτό είχα αγοράσει κάμποσες πολύ φτηνιάρικες (3 για $1) όπως η Certron, τις άνοιγα, πέταγα το άγραφο περιεχόμενό τους, έσπαγα την Scotch και αφού επιδιόρθωνα την ταινία την έβαζα στη αδειασμένη θήκη της άλλης (βλέπετε γιατί δεν μου κάνει καρδιά να τις πετάξω). Μια από τις τελευταίες που έγραψα είναι η μεταλλική SUONO, είχα μαζέψει (με χίλιους κόπους - ήταν πολύ πριν εμφανιστεί το Napster) κάποια mp3 και τα πέρασα σε κασέτες (γραμμένες πια με ένα τ). Επίσης βλέπετε και μία αχρησιμοποίητη ακόμη MAXELL από το τελευταίο πακέτο που αγόρασα, ακόμη μέσα στη ζελατίνα της. Πριν προλάβω να τις χρησιμοποιήσω όλες μετακόμισα σε CD-R.
Και φυσικά το απαραίτητο καθαριστικό κεφαλής. Εϊχα κάμποσα, όπως και head demagnetizer (που δεν το βρήκα ψάχνοντας στα γρήγορα).
Βλέπετε και τα νούμερα. Στην αρχή στους καταλόγους μου απλώς αριθμούσα κασέτες, αλλα μετά μαζεύτηκαν τόσες που τις χώρισα σε θέματα - Χατζιδάκις, Θεοδωράκης, Μαρκόπουλος, Δημοτικά, Ρεμπετολαϊκά, Παλιά/ελαφρά, Διάφορα (οι ξένες ήταν δυο κατηγορίες, Κλασσικές και Διάφορες). Έτσι τα αρχοντορεμπέτικα ήταν Ρεμπέτικα Νο. 23, οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι ήταν Μαρκόπουλος Νο. 11, αλλά τα "Λειτουργικά" ήταν διάφορα Νο. 68 διότι είχαν και άλλα εκτός Χατζιδάκι. Και, μετά από 30 χρόνια, βλέπω ότι το Χρονικό έχει ακόμη αρίθμηση 3 και όχι "Μαρκόπουλος Νο....", διότι είναι από την εποχή που τις αριθμούσα όλες μαζί και ξέχασα να βγάλω το παλιό νούμερο.
