Πάντως με τις κασέτες δύο πράγματα δεν κατάλαβαινα :
- πρώτον, πώς δεν κοβόταν η ταινία όταν τερμάτιζε ! Μερικά κασσετόφωνα τις γύριζαν τόσο γρήγορα που απορούσες πώς το ξαφνικό στοπ δεν τις κομμάτιαζε. Με τα χρόνια, κάποιος μου εξήγησε ότι τα γρανάζια του κασετοφώνου είχαν ένα ελατηριάκι, με το οποίο μειωνόταν η αντίσταση (το καταλάβαινες βυθίζοντας το γραναζάκι προς το κασσετόφωνο με το χέρι).
- δεύτερον, πώς "μασιόνταν" ! Πολλοί έλεγαν ότι δεν έπρεπε π.χ. να πατάς από forward play κατευθείαν, χωρίς τη μεσολάβηση του stop, και το αντίστροφο. Πράγματι αυτό είχε κάποια λογική γιατί δημιουργούσε κενό έλξης στην ταινία. Αλλά ήταν και πολλές κασέτες που είχαν τόσο καλή κύλιση στο καρούλι τους, που σταμάταγες το forward ή το rewind, και τα καρούλια γύριζαν λόγω αδράνειας ακόμα ! Με αποτέλεσμα να ξεχειλίζει η ταινία από το κουτί και τελικά να μασιέται. Φυσικά κι έχω σιδερώσει (ναι, όπως το ακούτε) μασημένες κασέτες, καίγοντας τις 2-3 πρώτες που μου έτυχαν, αλλά μετά μαθαίνοντας. Επίσης έχω κολλήσει αρκετές με μανόν (τα πρώτα χρόνια αυτό ήταν το tip) και μετά με σελοτέιπ (που πάλι, κάποιος καλός άνθρωπος μια μέρα μου είπε το πολύ απλό, να το βάζω από την ανάπωδη, για να μην υπάρχει κενό στον ήχο !)