5ήμερη εκδρομή! Ροδος,Κέρκυρα, και όπου αλλού πήγατε!

[UnderGround]

Ρόδος, 3 ΤΕΛ Πειραιά, 1990.

 

[spiros1971]

Απρίλιος του 1989 πενταήμερη στην Ρόδο με το 4ο Λύκειο Ν.Σμύρνης .
Πήγαμε με αεροπλάνο. 5 μέρες χώρις ύπνο , ένα ατελείωτο πάρτυ .
Περάσαμε φανταστικά . Γύρισα σπίτι , είπα ένα γειά και κοιμήθηκα σχεδόν ένα 24ωρο !

 

[optimus_prime]

Εγώ να πω την αλήθεια,απ'την 5ημερη στη Ρόδο δεν έχω να θυμάμαι και πολλά.Ούτε καν τις φωτογραφίες δεν ξέρω πλέον αν τις έχω πουθενά.Γενικώς δεν είμαι από αυτούς που θυμούνται με νοσταλγία εκείνα τα χρόνια όπως άλλοι.Ίσως φταίει και το ότι δεν είχα και πολλές σχέσεις με τους περισσότερους συμμαθητές,εκτός απ'τους 2-3 που ήταν η παρέα μου.Για την εκδρομή,αν μου έχει μείνει κάτι είναι η πρώτη φορά που ανέβηκα σε αεροπλάνο,το ατελείωτο ταξίδι της επιστροφής με το πλοίο στον Πειραιά που μ'έκανε να σιχαθώ τα πλοία,και την θέα στην θάλασσα απ'το δωμάτιο του ξενοδοχείου μας.Αλλά δεν ευχαριστήθηκα τίποτα από Ρόδο και είπα ότι κάποια στιγμή θα ξαναπάω χωρίς καθηγητές και χωρίς συμμαθητές για να την δω καλύτερα.Τελικά περάσαν σχεδόν 20 χρόνια και ακόμα να παω.

 

[Fulci]

Όπως διάβασα και πολλούς άλλους εδώ μέσα,έτσι και για μένα,δεν ήταν κάτι εντυπωσιακό η 5ήμερη..Ένας μύθος!
"Θα,θα,θα..", πολλά τα "θα" και τα "εκείνα" και τα "άλλα"..Όχι ότι ήταν και τόσο αρνητικά,όπως έγραψαν κάποιοι για την δική τους εκδρομή.
Μια εκδρομή ήταν,Απρίλιος του '92 στην Κέρκυρα,με ουδέτερες αναμνήσεις..Απλά έχω να λέω ότι "πήγα και στην Κέρκυρα".
Δεν ήταν φανταστικά και υπέροχα,αλλά όχι και ανυπόφορη και αποκαρδιωτική κατάσταση.
Όπως διάβασα για το φίλο (ή φίλη) που του ζητούσαν και 300.000 για να συμμετάσχει!
Δεν μπορώ να καταλάβω.Εμείς μαζεύαμε λεφτά από χορούς που έκανε η τάξη σε κλαμπ (ή σε κέντρα, σε οικογενειακούς χορούς)..Λεφτά που μαζεύονταν από τους χορούς που γίνονταν από την πρώτη Λυκείου.Στο τέλος βέβαια,επειδή υπήρξαν και κάποιοι αποτυχημένοι (εισπρακτικά) χοροί,βάλαμε αν θυμάμαι και 2000 δρχ έκαστος από την τσέπη μας για να συμπληρωθεί το ποσό..Αλλά όχι να μας ζητάνε 300.000!!!
Τέλος πάντων,ένας μύθος ήταν η 5ήμερη..Ούτε κρύο,ούτε ζέστη..Όπως έγραψε και κάποιος άλλος,"τα καλύτερα ήρθαν αργότερα",τα επόμενα χρόνια..

 

[nikoleta]

5ημερη στη Ζάκυνθο κι από τότε ερωτεύτηκα αυτό το νησί και πήγαινα κάθε χρόνο.
Υπέροχες αναμνήσεις περάσαμε καταπληκτικά....

 

[manos311]

Εγώ πήγα 2 πενταήμερες, μία με το γενικό λύκειο και μία με το τεχνικό (ήθελα να πάρω ειδικότητα προγραμματιστή), και πήγα και τις 2 φορές Κέρκυρα.

 

[RoscoPColtrane]

Ρόδος, 3 ΤΕΛ Πειραιά, 1990.

Ώπα... Μήπως απο Κορυδαλλό?
Ίδια χρονιά,τέλος Φλεβάρη, αρκετό κρύο. Στο ξενοδοχείο ή και σε ένα ακόμα πολύ κοντά μας ήμασταν συνολο 3 λύκεια. Ένα από Πειραιά , ΝΟΜΙΖΩ Κορυδαλλού, Τεχνικό Ευόσμου Θεσ/νικης κι εμείς Πολυκλαδικό Αλεξ/πολης.

 

[Eagle 1]

Εμείς δεν πήγαμε στην 6η γυμνασίου (την άνοιξη του 1974) πολυήμερη εκδρομή, διότι το προηγούμενο έτος είχαν πνιγεί σε σχολική εκδρομή στην Κρήτη δυστυχώς αρκετές μαθήτριες σε βαρκάδα που έκαναν και οι καθηγητές μας αρνήθηκαν ένα χρόνο μετά να μας συνοδέψουν, θεώρησαν το ρίσκο μεγάλο. Είχαμε μαζέψει και λεφτά από κάλαντα, ποδοσφαιρικούς αγώνες κλπ. αλλά τελικά τίποτα. Αντ' αυτού μας πήγαν 3 ημερήσιες στην περιοχή, λες και δεν υπάρχει ρίσκο να συμβεί κάτι και σε μονοήμερη. Φυσικά το επόμενο έτος πήγαν κανονικά πολυήμερη εκδρομή οι μαθητές. Έτσι δεν έχω τη γλυκιά ανάμνηση από πολυήμερη εκδρομή στο γυμνάσιο...........

 

[Bajar]

Εμείς δεν πήγαμε στην 6η γυμνασίου (την άνοιξη του 1974) πολυήμερη εκδρομή, διότι το προηγούμενο έτος είχαν πνιγεί σε σχολική εκδρομή στην Κρήτη δυστυχώς αρκετές μαθήτριες σε βαρκάδα που έκαναν και οι καθηγητές μας αρνήθηκαν ένα χρόνο μετά να μας συνοδέψουν, θεώρησαν το ρίσκο μεγάλο. Είχαμε μαζέψει και λεφτά από κάλαντα, ποδοσφαιρικούς αγώνες κλπ. αλλά τελικά τίποτα. Αντ' αυτού μας πήγαν 3 ημερήσιες στην περιοχή, λες και δεν υπάρχει ρίσκο να συμβεί κάτι και σε μονοήμερη. Φυσικά το επόμενο έτος πήγαν κανονικά πολυήμερη εκδρομή οι μαθητές. Έτσι δεν έχω τη γλυκιά ανάμνηση από πολυήμερη εκδρομή στο γυμνάσιο...........

Περίπου τα ίδια. Κατά κανόνα το σχολείο πήγαινε στην Κέρκυρα μια που δε χρειαζόταν αεροπλάνο αλλά την προηγούμενη χρονιά (1991) είχε γίνει το φοβερό τροχαίο στην γέφυρα του Αχελώου και τα σχολεία του Αγρινίου σχεδόν όλα ακύρωσαν την εκδρομή. Τη επόμενη χρονιά το 15μελές μας συζητούσε να πάμε έστω μια τριήμερη αλλά πολλοί καθηγητές ήταν ακόμη μουδιασμένοι και πολλοί μαθητές προτιμούσαν να μείνουν σπίτι να διαβάσουν κι έτσι καταλήξαμε σε μια μονοήμερη στο Ναύπλιο όπου έστω κι έτσι μπορώ να πω ότι περάσαμε καταπληκτικά.

 

[Metalcandyman]

Tην μεγαλυτερη ηττα της ζωης μου μεχρι εκεινη την στιγμη την εφαγα στην τριτη λυκειου.Ηταν να παμε 5ημερη κλασσικα και μεις στη ροδο ειχαμε πληρωσει τα παντα σχετικα νωρις να ξεμπερδευουμε και περιμεναμε να ρθει ο καιρος για την εκδρομη.Τεχνικο λυκειο ημασταν εγω ειχα ειδικοτητα ηλεκτρονικος και εκεινο το διαστημα τα ειχα με μια συμμαθητρια μου που ηταν στο τμημα των διακοσμητων οποτε οπως καταλαβαινετε περιμεναμε πως και πως την εκδρομη αυτη.Τελικα ενα σαββατοβραδο ημασταν σε ενα κλαμπακι της περιοχης και αφου η κοπελα μου θα εφευγε με μια φιλη της εγω πηρα εναν φιλο μου με την μηχανη (ενα XT 600 παπαγαλο ειχα τοτε) για να επιστρεψουμε μαζι στο χωριο γιατι ειχε θεμα με την παπια του.Συγκεκριμενα καθε σαββατο που γεινοταν χαμος στα κλαμπακια γυφτοι απο γειτονικο χωριο εκαναν ντου και αν δεν εκλεβαν ολοκληρο το μηχανακι εκλεβαν οτι μπορουσαν και του φιλου μου του ειχαν κλεψει τον ηλεκτρονικο οποτε βαλαμε το μηχανακι στην αυλη μιας θειας μου και τον πηρα εγω να επιστρεψουμε στο χωριο.Εγω μπορει γενικοτερα να εκανα σουζες να εβαζα κοντρες και λοιπες λαλακιες αλλα οταν ειχα ατομο απο πισω και ηταν και βραδυ πηγαινα σαν χελωνα που λεει ο λογος δεν εκανα βλακειες.

Αφου λοιπον μπηκαμε στο χωριο και πλησιαζαμε στο σπιτι του φιλου μου μπροστα μας ηταν ενα σταυροδρομι και καπου 400 μετρα μετα ηταν το σπιτι του φιλου μου.Εγω ειχα ελευθερο δρομο και οποιοι ερχοταν απο αριστερα δεξια ειχαν στοπ οποτε και γω συνεχισα την πορεια μου ασχετα που απο δεξια ερχοταν αμαξι γιατι ειπα πως φυσικα και θα σταματουσε οπως γινοταν παντα αφου εκεινη την διασταυρωση την περνουσαμε δεκα φορες την μερα.Τελικα καθως πλησιαζαμε και πλησιαζαμε βλεπω τον τυπο να μην σταματαει αλλα ειχαμε φτασει σε σημειο μηδεν οποτε κανω κολια και πλαγιαζω την μηχανη αλλα εκεινο το μερος εχει το προβλημα πως επειδη κατεβαινει νερο με λασπη απο τα χωραφια που ειναι πιο πανω κραταει εκει περα λασπη που μετα γινετε χωμα και γλυστραει οποτε εκανα εγω οτι επρεπε να κανω αλλα γλυστραμε απο τα χωματα και αφου ο αλλος δεν σταματησε χτυπαμε στα πλαγια στην καροτσα του αγροτικου γιατι αγροτικο ηταν λιγο πισω απο την πορτα του οδηγου.Εγω φυσικα απο την ενταση της στιγμης σαν να μην τρεχει τιποτα παω να σηκωθω να σηκωσω και την μηχανη και να τον αρχισω στα μπινελικια και εκει που παω να πατησω λυγιζει το ποδι μου και πεφτω.Κανω μια να δω το ποδι μου και τι να δω κατω απο το γονατο εκει στο καλαμι το ποδι μου πηγαινε σαν ξεχαρβαλωμενη μανιβελα απο παπι ειχε σπασει και πηγαινε περα δωθε.Μεσα στην ταραχη γυρισα να δω και τον φιλο μου αν ηταν καλα και δεν ηταν καν εκει μιλαμε ηταν λες και διακτινιστηκε και πηγε στο σπιτι του και ευτυχως αυτος δεν ειχε ουτε γρατζουνια.Ο τυπος με το αγροτικο γνωστος κιολας εκανε μπαμ πως ηταν τυφλα μεθυσμενος τα ειχε χασει οχταρακια εκανε και ευτυχως απο πισω ερχοταν καποιος που πηγαινε στο σπιτι του λιγο παραδιπλα οποτε μπαινω στο αμαξι του με παει στο ΕΣΥ της περιοχης και κατυεθειαν απο κει στο νοσοκομειο της πολης.Το καλο της υποθεσης ηταν πως η δουλεια εγινε μουχτι και δεν ηρθαν οι μπατσοι γιατι χωρις διπλωμα εγω με το XT 600 και ο αλλος τυφλα θα μας ξεσκιζαν και τους δυο και καλα που ερχοταν ο αλλος απο πισω και ειχε δει ολο το σκηνικο

Τελικα στο νοσοκομειο ειδοποιησαν το πατερα μου και ο αλλος που ερχοταν απο πισω ηταν οικογενειακος φιλος οποτε παιξαμε θεατρο πως και καλα καναμε μια μετακομιση και επεσα κλπ για να μην φωναξουν τους μπατσους απο το νοσοκομειο και το εφαγαν το παραμυθι.Τελικα ειχα καταγμα κνημης,περονης και τα δυο κοκαλα σπασμενα δηλαδη αλλα ευτυχως για καλη μου τυχη ο γιατρος που εβαλε τα κοκαλα στην θεση του τον γυψο κλπ ηταν μεγαλος τσακαλος και γλυτωσα την εγχειρηση,λαμες,βιδες κλπ στο παραπεντε τι στο παραπεντε δηλαδη στο παραενα αλλα απο εκεινη την στιγμη και μετα αρχισε το μαρτυριο μου.Ειχα γυψο μεχρι πανω σε ολο το ποδι και λογο της καταστασης που περιεγραψα δεν επρεπε να το κουναω καθολου μη γινοταν η στραβη οποτε κοιμομουνα ανασκελα μονο για μηνες και ειμαι και 1.95 υψος οποτε δεν ηταν και το πιο ευκολο πραγμα στον κοσμο σε τετοια φαση να κουμανταρω το κορμι μου.Τελικα μηνες μετα με εκοψαν τον γυψο στο υψος του γονατου να μην παθω αγκυλωση και λιγο καιρο μετα αγορασα μια ορθοπεδικη μποτα σαν τον ρομποκοπ εμοιαζα και μαζι με της πατεριτσες να το παταω ελαχιστα και σε κεινη την περιοδο ηταν που θα πηγαιναμε εκδρομη.Εγω επεμενα να παω με της πατεριτσες και την μποτα οι δικοι ουτε να το ακουσουν οποτε καθημερινα μαλωματα και καυγαδες και τελικα να περναει των γονιων μου που μπορει τοτε να με χαλασε απιστευτα και να ειχα μουτρα για μηνες αλλα χρονια μετα ειπα πως καλα εγινε οπως εγινε γιατι με πατεριτσες και μποτα στην ροδο και με το ποδι να μην ειχε δεσει τελεια δεν ηταν και το πιο απλο πραγμα στον κοσμο.

Ετσι λοιπον εχασα αδοξα την εκδρομη σταθμο για τα σχολικα χρονια αλλα τουλαχιστον ο αλλος με εκανε την μηχανη καινουργια γιατι ειχα τον μαρτυρα που τα ειπε μπροστα του τι εγινε και ειχε και λερωμενη την φωλια του επειδη ηταν τυφλα οποτε δεν μπορουσε να φερει καμια αντιρρηση και μαλιστα του ειπα ποσο τυχερος ηταν που δεν καλεσα την αστυνομια και την γλυτωσε τοσο φτηνα.Φυσικα χαμπαρι δεν ειχε ο αλλος πως εγω δεν ειχα διπλωμα γιατι αλλιως βρωμα η δουλεια χαχαχαχαχα

 

[Always Somewhere]

Εγώ πήγα 2 πενταήμερες, μία με το γενικό λύκειο και μία με το τεχνικό (ήθελα να πάρω ειδικότητα προγραμματιστή), και πήγα και τις 2 φορές Κέρκυρα.

Διαβάζω καλά; Πηγες 2 πενταήμερες!!!!

Respect είσαι πολύ τυχερός!!!

 

[Αρμαγεδών]

Διαβάζω καλά; Πηγες 2 πενταήμερες!!!!

Respect είσαι πολύ τυχερός!!!

Εγώ είμαι ακόμα πιο τυχερός! Με διαφορά 1.5 μήνα πήγα μία 7ήμερη με το σχολείο (για την οποία θα γράψω) και μια 5ήμερη με τη Φιλαρμονική στη Σερβία!!

Αααχχχ, η πενταήμερη... Η εκδρομή για την οποία όλοι περιμένουμε... και που τελικά είναι ένας μεγάλος μύθος, όπως σωστότατα ανέφερε ο φίλος Fulci!!! Πήγαμε 7ήμερη στην Κρήτη τέλη Φεβρουαρίου, που αρχικά ήταν 5ήμερη, αλλά έγινε 7ήμερη λόγω καραβιού, και περάσαμε αρκετά καλά.

Επειδή, λοιπόν, έχω αρκετότατες αναμνήσεις, θα "σπάσω" την αφήγηση σε τρία μέρη: το πρώτο θα περιλαμβάνει τις πρώτες 2 μέρες της εκδρομής, 20 και 21/2, το δεύτερο θα περιλαμβάνει τις 22 και 23/2 και το τρίτο και τελευταίο τις υπόλοιπες, 24, 25, 26 και 27/2.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Τα προ της εκδρομής:

Οι υποψήφιοι προορισμοί ήταν τρεις: Κρήτη, Ρόδος και Μύκονος - Σύρος. Ο τρίτος προορισμός απορρίφθηκε διότι τι να κάναμε μέσα προς τέλη Φεβρουαρίου σε κατεξοχήν καλοκαιρινούς προορισμούς; Οπότε στη "μάχη" έπεσαν η Κρήτη και η Ρόδος. Με μικρή διαφορά κέρδισε η πρώτη. Έπειτα έπρεπε να βρούμε το πώς θα πάμε ως εκεί. 6ώρο ταξίδι με λεωφορείο από Τύρναβο μέχρι Πειραιά και μετά 9ώρο με πλοίο ως το Ηράκλειο, τη "βάση" μας, ή 3ώρο ταξίδι από Τύρναβο για Θεσσαλονίκη και 45' με αεροπλάνο από το "Μακεδονία" ως το "Καζαντζάκης"; Τελικά, λόγω τιμής, επιλέξαμε το "hard way" του πλοίου, και δεν το μετανιώσαμε καθόλου!


1η μέρα, 20 Φεβρουαρίου, ημέρα αναχώρησης:

Η "μεγάλη" μέρα έφτασε, με εμένα να έχω έτοιμες τις βαλίτσες εδώ και 2-3 μέρες. Είμαι και οργανωτικός, πώς να το κάνουμε; Η αναχώρηση από τον χώρο του σχολείου ήταν στις 09:00 π.μ. αλλά λόγω ανυπομονησίας ξύπνησα στις... 06:30!!! Στο μεσοδιάστημα τσέκαρα 3 φορές τα πράγματα μου και έψησα 20 (!!!) τυροπιτάκια και 5 τοστ, να έχω να φάω κάτι στο δρόμο, ρε παιδί μου Μετά το τελικό τσεκ, ο πατέρας μου φόρτωσε τα πράγματα στο αυτοκίνητο και με μετέφερε ως το σχολείο, όπου είχαν ήδη μαζευτεί πολλοί συμμαθητές μου. Οι καθηγητές, που ευτυχώς ήταν "δικοί" μας άνθρωποι, ήλεγχαν για παρόντες και απόντες, και μας συμβούλευαν να μην κάνουμε παλαβομάρες, γιατί ουέ και αλοίμονό μας (ναι καλά ). Και φτάνει η 9άτη πρωινή, η ώρα της αναχώρησης... Φορτωνόμαστε στα λεωφορεία, αποχαιρετάμε τους γονείς μας και ξεκινάει το "μεγάλο" ταξίδι...

Στη διαδρομή προς Πειραιά δεν συνέβη τίποτα το σπουδαίο, αν εξαιρεθεί το ότι κάποια παιδιά "έβγαλαν τον εσωτερικό τους κόσμο", αλλά αυτό είναι πράγμα αμελητέο Στα λεωφορεία, κλασικά, γινόταν πανζουρλισμός: μουσικές, φωνές, κρύα ανέκδοτα, κάθε λογής βλακείες! Ε, εκδρομή πηγαίναμε οπότε έπρεπε να ξεδώσουμε. Οι ώρες περνούν, φτάνουμε Πειραιά, που, όταν περνούσαμε απ' το "Καραϊσκάκης" τα "ουουουουουουου" και τα "γαύροι" έδιναν κ' έπαιρναν

Αφικνούμεθα εν τω λιμένι του Πειραιώς, αποβιβαζόμαστε από τα λεωφορεία και εν μέσω σφοδρού αέρα περιμένουμε να επιβιβαστούμε στο πλοίο μας, το "Κνωσσός Palace". Όταν φτάνει επιτέλους η στιγμή, οι καθηγητές μάς μοιράζουν τα εισιτήρια, και προχωράμε προς την είσοδο. Η ώρα είναι ήδη 20:30, έχει σκοτεινιάσει και ο κόσμος ολοένα και αυξάνεται. Περνούμε, επιτέλους, από την είσοδο, δείχνουμε τα εισιτήριά μας και κατευθυνόμαστε προς τις καμπίνες μας, τις οποίες, όμως, δεν χρησιμοποιήσαμε για ύπνο, κοιμηθήκαμε στο σαλόνι του πλοίου οι περισσότεροι!

Το πλοίο αναχώρησε στις 21:00 ακριβώς, και αφού τακτοποιήσαμε τα πράγματά μας, πήγαμε στην πισίνα για να φάμε και να σχεδιάσουμε τι θα κάνουμε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού (ο ύπνος δεν ήταν μέσα σ' αυτά τα σχέδια ). Εν τέλει, κατά τις 23:00 και ενώ το πλοίο έχει αναπτύξει μια καλή ταχύτητα στην ταραγμένη θάλασσα που μας έκανε να ζαλιζόμαστε, με τον κολλητό μου, τον Αλέξανδρο, αποφασίσαμε να "εξερευνήσουμε" τα ενδότερα του πλοίου, όσα μπορούσαμε, δηλαδή: πήγαμε ως τις μπροστινές-μπροστινές καμπίνες, ανοίξαμε την (ξεκλείδωτη για κάποιον λόγο) απαγορευμένη πόρτα που οδηγούσε στη Σκάλα του πλοίου, πήγαμε χωρίς να μας πάρουν χαμπάρι στο πάρκινγκ, στο ελικοδρόμιο, πράγμα που μετανιώσαμε γιατί μας ήρθε όλος ο καπνός του φουγάρου στα μούτρα, για να καταλήξουμε στην αίθουσα με τα arcades, τα ποδοσφαιράκια, τα φλιπεράκια και τα air hockeys. Αφού κάτσαμε κάνα 2ωρο και φάγαμε αρκετά νομίσματα, καταλήξαμε στο σαλόνι του πλοίου που είχε μαζευτεί η παρέα και παίξαμε UNO μέχρι τις 04:30 που μας πήρε, τελικά, ο ύπνος...


2η μέρα, 21 Φεβρουαρίου, άφιξη στο Ηράκλειο, βόλεμα και ξεκούραση στο ξενοδοχείο και βραδινή βόλτα στο κέντρο της πόλης:

Κοιμήθηκα περίπου 1 ώρα, ως τις 05:30, όταν με ξύπνησε ο άλλος μου κολλητός, ο Δημήτρης, για να μου πει ότι φτάνουμε στο Ηράκλειο. Αγουροξυπνημένοι και οι δυο, βγαίνουμε στο πλαϊνό κατάστρωμα για να δούμε τον ήλιο που ανέτειλε αλλά κυρίως για να μας "χτυπήσει" ο αέρας της θάλασσας, μπας και ξυπνούσαμε. Μετά από μισή ώρα, φτάσαμε επιτέλους στο λιμάνι του Ηρακλείου... Ώσπου να αποβιβαστούμε, να γίνει καταμέτρηση και τελικά να επιβιβαστούμε στα λεωφορεία, η ώρα είχε πάει 07:00! Ναι, ήμασταν "πολύ" γρήγοροι!

Αφού, επιτέλους, ξεκινήσαμε, πρώτος μας προορισμός ήταν... ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Μηνά Ηρακλείου! Σοβαρά; 7ήμερη Γ' Λυκείου και το πρώτο πράγμα που επισκεφθήκαμε είναι ένας ναός; Μάλλον να μας φύγουν τα "δαιμόνια" να μην κάνουμε βλακείες, σκέφτηκα Αμ δε!!
Παρ' όλ' αυτά, ο ναός μάς άρεσε αρκετά, τόσο από άποψη μεγέθους αλλά κυρίως διακόσμησης! Ένα αριστούργημα του 1895! Εν τω μεταξύ, ήταν και μια ευκαιρία για τσιγαράκι (από τα πάμπολλα), μιας και η επιτήρηση των γονέων ήταν απούσα και των καθηγητών δεν άπτονταν τέτοιων θεμάτων Εγώ, φυσικά, και η παρέα μου, ούτε καπνίζαμε, ούτε καπνίζουμε.

Έπειτα ακολούθησε η άφιξή μας στο ξενοδοχείο, το "Astoria Capsis", δίπλα από το Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης. Μπήκαμε στο lobby του ξενοδοχείου και περιμέναμε τους καθηγητές για να συνεννοηθούν με τον ξενοδόχο για να μας μοιράσουν στα δωμάτια. Αφού έγινε και αυτό και, στο μεταξύ, έγινε ένας μικρός πανικός στο χώρο, καθώς μερικοί "έξυπνοι" δικοί μας "έπαιζαν" με το πιάνο, χωριστήκαμε στα δωμάτια στα οποία ανεβήκαμε με τα σκαλιά, βεβαίως-βεβαίως!

Στο δωμάτιο είχα μπει με δύο από τους τρεις κολλητούς μου, τον Παναγιώτη και τον Αλέξανδρο, με εμένα και τον Παναγιώτη να καταλαμβάνουμε τα κρεβάτια, αφήνοντας το ράντζο στον Αλέξανδρο, ως "εκδίκηση" που κατέλαβε το κρεβάτι του δωματίου στην εκδρομή της Β' Λυκείου στο Ναύπλιο

Κατά τις 13:00 μας καλέσανε στην τραπεζαρία για να φάμε μεσημεριανό - και τι μεσημεριανό: Είχε, απ' όσο θυμάμαι, σουβλάκια κοτόπουλο, πίτες για σουβλάκια κομμένες στα 4, πατάτες τηγανιτές, αυγά, γενικότερα υγιεινά πράγματα . Αφού σκάσαμε απ' το φαΐ, κατευθυνθήκαμε στα δωμάτιά μας για μεσημεριανή σιέστα, που θα ακολουθούνταν από βραδινή βόλτα στο κέντρο της πόλης. Η βόλτα εν τέλει έγινε, αλλά δεν συνέβη κάτι το αξιομνημόνευτο. Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο κατά τις 01:00.

Και εδώ αρχίζουν τα "ωραία" πράγματα... Τα πιο "βαρβάτα" της πρώτης νύχτας που θυμάμαι είναι τα εξής 3:

1) Καταδρομική επίθεση σε δωμάτιο κοριτσιών με 2λιτρα μπουκάλια νερού "Επιχείρησις: Μπουγέλο". Αποτέλεσμα; Μούσκεμα όλα τα παπλώματα, οι μαξιλαροθήκες και οι κουρτίνες του δωματίου!

2) Γιαούρτομα (!!!) παιδιού που είχε γενέθλια, το οποίο κατέληξε σε πασαλλειμένους τοίχους, πόρτες, πατώματα, χαλιά, κρεβάτια, τα πάντα Φυσικά μετά τα καθαρίσαμε για να μην μας πετάξουν από την ταράτσα οι υπεύθυνοι

3) Παρ' ολίγον καυγάς με παιδιά από άλλο σχολείο, νομίζω από την Κοζάνη, γιατί ένας απ' αυτούς έκανε ένα σεξιστικό σχόλιο για την κοπέλα ενός παιδιού από το σχολείο μας. Ο καυγάς αποφεύχθηκε, αλλά "πρόλαβαν" να πέσουν μερικές κλωτσιές και σφαλιάρες.

Τελικά, πέσαμε για ύπνο όλοι κατά τις 04:00 τα χαράματα.

Συνεχίζεται...

 

[paulochelao24]

εγώ δεν πήγα καν πενταήμερη γιατί πήγαν όλοι οι νταήδες του λυκείου και δεν γούσταρα επαφές μαζί τους. Άκουσα πήγαν Πάτμο βέβαια, λόγω κατεύθυνσης του σχολείου (εκκλησιαστικό γαρ και αρρένων καθαρά),οπότε έκατσα και διάβασα για πανελλαδικές. Το ευχάριστο βέβαια πως με τα λίγα παιδιά που κάναμε παρέα σε αυτό το σχολείο (4 συγκεκριμένα και ούτε εκείνα πήγαν πενταήμερη) πηγαίναμε και για ένα καφέ στις τοπικές καφετέριες της πόλης.

 

[Always Somewhere]

Εγώ είμαι ακόμα πιο τυχερός! Με διαφορά 1.5 μήνα πήγα μία 7ήμερη με το σχολείο (για την οποία θα γράψω) και μια 5ήμερη με τη Φιλαρμονική στη Σερβία!!

Αααχχχ, η πενταήμερη... Η εκδρομή για την οποία όλοι περιμένουμε... και που τελικά είναι ένας μεγάλος μύθος, όπως σωστότατα ανέφερε ο φίλος Fulci!!! Πήγαμε 7ήμερη στην Κρήτη τέλη Φεβρουαρίου, που αρχικά ήταν 5ήμερη, αλλά έγινε 7ήμερη λόγω καραβιού, και περάσαμε αρκετά καλά.

Επειδή, λοιπόν, έχω αρκετότατες αναμνήσεις, θα "σπάσω" την αφήγηση σε τρία μέρη: το πρώτο θα περιλαμβάνει τις πρώτες 2 μέρες της εκδρομής, 20 και 21/2, το δεύτερο θα περιλαμβάνει τις 22 και 23/2 και το τρίτο και τελευταίο τις υπόλοιπες, 24, 25, 26 και 27/2.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Τα προ της εκδρομής:

Οι υποψήφιοι προορισμοί ήταν τρεις: Κρήτη, Ρόδος και Μύκονος - Σύρος. Ο τρίτος προορισμός απορρίφθηκε διότι τι να κάναμε μέσα προς τέλη Φεβρουαρίου σε κατεξοχήν καλοκαιρινούς προορισμούς; Οπότε στη "μάχη" έπεσαν η Κρήτη και η Ρόδος. Με μικρή διαφορά κέρδισε η πρώτη. Έπειτα έπρεπε να βρούμε το πώς θα πάμε ως εκεί. 6ώρο ταξίδι με λεωφορείο από Τύρναβο μέχρι Πειραιά και μετά 9ώρο με πλοίο ως το Ηράκλειο, τη "βάση" μας, ή 3ώρο ταξίδι από Τύρναβο για Θεσσαλονίκη και 45' με αεροπλάνο από το "Μακεδονία" ως το "Καζαντζάκης"; Τελικά, λόγω τιμής, επιλέξαμε το "hard way" του πλοίου, και δεν το μετανιώσαμε καθόλου!


1η μέρα, 20 Φεβρουαρίου, ημέρα αναχώρησης:

Η "μεγάλη" μέρα έφτασε, με εμένα να έχω έτοιμες τις βαλίτσες εδώ και 2-3 μέρες. Είμαι και οργανωτικός, πώς να το κάνουμε; Η αναχώρηση από τον χώρο του σχολείου ήταν στις 09:00 π.μ. αλλά λόγω ανυπομονησίας ξύπνησα στις... 06:30!!! Στο μεσοδιάστημα τσέκαρα 3 φορές τα πράγματα μου και έψησα 20 (!!!) τυροπιτάκια και 5 τοστ, να έχω να φάω κάτι στο δρόμο, ρε παιδί μου Μετά το τελικό τσεκ, ο πατέρας μου φόρτωσε τα πράγματα στο αυτοκίνητο και με μετέφερε ως το σχολείο, όπου είχαν ήδη μαζευτεί πολλοί συμμαθητές μου. Οι καθηγητές, που ευτυχώς ήταν "δικοί" μας άνθρωποι, ήλεγχαν για παρόντες και απόντες, και μας συμβούλευαν να μην κάνουμε παλαβομάρες, γιατί ουέ και αλοίμονό μας (ναι καλά ). Και φτάνει η 9άτη πρωινή, η ώρα της αναχώρησης... Φορτωνόμαστε στα λεωφορεία, αποχαιρετάμε τους γονείς μας και ξεκινάει το "μεγάλο" ταξίδι...

Στη διαδρομή προς Πειραιά δεν συνέβη τίποτα το σπουδαίο, αν εξαιρεθεί το ότι κάποια παιδιά "έβγαλαν τον εσωτερικό τους κόσμο", αλλά αυτό είναι πράγμα αμελητέο Στα λεωφορεία, κλασικά, γινόταν πανζουρλισμός: μουσικές, φωνές, κρύα ανέκδοτα, κάθε λογής βλακείες! Ε, εκδρομή πηγαίναμε οπότε έπρεπε να ξεδώσουμε. Οι ώρες περνούν, φτάνουμε Πειραιά, που, όταν περνούσαμε απ' το "Καραϊσκάκης" τα "ουουουουουουου" και τα "γαύροι" έδιναν κ' έπαιρναν

Αφικνούμεθα εν τω λιμένι του Πειραιώς, αποβιβαζόμαστε από τα λεωφορεία και εν μέσω σφοδρού αέρα περιμένουμε να επιβιβαστούμε στο πλοίο μας, το "Κνωσσός Palace". Όταν φτάνει επιτέλους η στιγμή, οι καθηγητές μάς μοιράζουν τα εισιτήρια, και προχωράμε προς την είσοδο. Η ώρα είναι ήδη 20:30, έχει σκοτεινιάσει και ο κόσμος ολοένα και αυξάνεται. Περνούμε, επιτέλους, από την είσοδο, δείχνουμε τα εισιτήριά μας και κατευθυνόμαστε προς τις καμπίνες μας, τις οποίες, όμως, δεν χρησιμοποιήσαμε για ύπνο, κοιμηθήκαμε στο σαλόνι του πλοίου οι περισσότεροι!

Το πλοίο αναχώρησε στις 21:00 ακριβώς, και αφού τακτοποιήσαμε τα πράγματά μας, πήγαμε στην πισίνα για να φάμε και να σχεδιάσουμε τι θα κάνουμε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού (ο ύπνος δεν ήταν μέσα σ' αυτά τα σχέδια ). Εν τέλει, κατά τις 23:00 και ενώ το πλοίο έχει αναπτύξει μια καλή ταχύτητα στην ταραγμένη θάλασσα που μας έκανε να ζαλιζόμαστε, με τον κολλητό μου, τον Αλέξανδρο, αποφασίσαμε να "εξερευνήσουμε" τα ενδότερα του πλοίου, όσα μπορούσαμε, δηλαδή: πήγαμε ως τις μπροστινές-μπροστινές καμπίνες, ανοίξαμε την (ξεκλείδωτη για κάποιον λόγο) απαγορευμένη πόρτα που οδηγούσε στη Σκάλα του πλοίου, πήγαμε χωρίς να μας πάρουν χαμπάρι στο πάρκινγκ, στο ελικοδρόμιο, πράγμα που μετανιώσαμε γιατί μας ήρθε όλος ο καπνός του φουγάρου στα μούτρα, για να καταλήξουμε στην αίθουσα με τα arcades, τα ποδοσφαιράκια, τα φλιπεράκια και τα air hockeys Αφού κάτσαμε κάνα 2ωρο και φάγαμε αρκετά νομίσματα, καταλήξαμε στο σαλόνι του πλοίου που είχε μαζευτεί η παρέα και παίξαμε UNO μέχρι τις 04:30 που μας πήρε, τελικά, ο ύπνος...


2η μέρα, 21 Φεβρουαρίου, άφιξη στο Ηράκλειο, βόλεμα και ξεκούραση στο ξενοδοχείο και βραδινή βόλτα στο κέντρο της πόλης:

Κοιμήθηκα περίπου 1 ώρα, ως τις 05:30, όταν με ξύπνησε ο άλλος μου κολλητός, ο Δημήτρης, για να μου πει ότι φτάνουμε στο Ηράκλειο. Αγουροξυπνημένοι και οι δυο, βγαίνουμε στο πλαϊνό κατάστρωμα για να δούμε τον ήλιο που ανέτειλε αλλά κυρίως για να μας "χτυπήσει" ο αέρας της θάλασσας, μπας και ξυπνούσαμε. Μετά από μισή ώρα, φτάσαμε επιτέλους στο λιμάνι του Ηρακλείου... Ώσπου να αποβιβαστούμε, να γίνει καταμέτρηση και τελικά να επιβιβαστούμε στα λεωφορεία, η ώρα είχε πάει 07:00! Ναι, ήμασταν "πολύ" γρήγοροι!

Αφού, επιτέλους ξεκινήσαμε, πρώτος μας προορισμός ήταν... ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Μηνά Ηρακλείου! Σοβαρά; 7ήμερη Γ' Λυκείου και το πρώτο πράγμα που επισκεφθήκαμε είναι ένας ναός; Μάλλον να μας φύγουν τα "δαιμόνια" να μην κάνουμε βλακείες, σκέφτηκα Αμ δε!!
Παρ' όλ' αυτά, ο ναός μάς άρεσε αρκετά, τόσο από άποψη μεγέθους αλλά κυρίως διακόσμησης! Ένα αριστούργημα του 1895! Εν τω μεταξύ, ήταν και μια ευκαιρία για τσιγαράκι (από τα πάμπολλα), μιας και η επιτήρηση των γονέων ήταν απούσα και των καθηγητών δεν άπτονταν τέτοιων θεμάτων Εγώ, φυσικά, και η παρέα μου, ούτε καπνίζαμε, ούτε καπνίζουμε.

Έπειτα ακολούθησε η άφιξή μας στο ξενοδοχείο, το "Astoria Capsis", δίπλα από το Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης. Μπήκαμε στο lobby του ξενοδοχείου και περιμέναμε τους καθηγητές για να συνεννοηθούν με τον ξενοδόχο για να μας μοιράσουν στα δωμάτια. Αφού έγινε και αυτό και, στο μεταξύ, έγινε ένας μικρός πανικός στο χώρο, καθώς μερικοί "έξυπνοι" δικοί μας "έπαιζαν" με το πιάνο, χωριστήκαμε στα δωμάτια στα οποία ανεβήκαμε με τα σκαλιά, βεβαίως-βεβαίως!

Στο δωμάτιο είχα μπει με δύο από τους τρεις κολλητούς μου, τον Παναγιώτη και τον Αλέξανδρο, με εμένα και τον Παναγιώτη να καταλαμβάνουμε τα κρεβάτια, αφήνοντας το ράντζο στον Αλέξανδρο, ως "εκδίκηση" που κατέλαβε το κρεβάτι του δωματίου στην εκδρομή της Β' Λυκείου στο Ναύπλιο

Κατά τις 13:00 μας καλέσανε στην τραπεζαρία για να φάμε μεσημεριανό -και τι μεσημεριανό: Είχε, απ' όσο θυμάμαι, σουβλάκια κοτόπουλο, πίτες για σουβλάκια κομμένες στα 4, πατάτες τηγανιτές, αυγά, γενικότερα υγιεινά πράγματα . Αφού σκάσαμε απ' το φαΐ, κατευθυνθήκαμε στα δωμάτιά μας για μεσημεριανή σιέστα, που θα ακολουθούνταν από βραδινή βόλτα στο κέντρο της πόλης. Η βόλτα εν τέλει έγινε, αλλά δεν συνέβη κάτι το αξιομνημόνευτο. Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο κατά τις 01:00.

Και εδώ αρχίζουν τα "ωραία" πράγματα... Τα πιο "βαρβάτα" της πρώτης νύχτας που θυμάμαι είναι τα εξής 3:

1) Καταδρομική επίθεση σε δωμάτιο κοριτσιών με 2λιτρα μπουκάλια νερού "Επιχείρησις: Μπουγέλο". Αποτέλεσμα; Μούσκεμα όλα τα παπλώματα, οι μαξιλαροθήκες και οι κουρτίνες του δωματίου!

2) Γιαούρτομα (!!!) παιδιού που είχε γενέθλια, το οποίο κατέληξε σε πασαλλειμένους τοίχους, πόρτες, πατώματα, χαλιά, κρεβάτια, τα πάντα Φυσικά μετά τα καθαρίσαμε για να μην μας πετάξουν από την ταράτσα οι υπεύθυνοι

3) Παρ' ολίγον καυγάς με παιδιά από άλλο σχολείο, νομίζω από την Κοζάνη, γιατί ένας απ' αυτούς έκανε ένα σεξιστικό σχόλιο για την κοπέλα ενός παιδιού από το σχολείο μας. Ο καυγάς αποφεύχθηκε, αλλά "πρόλαβαν" να πέσουν μερικές κλωτσιές και σφαλιάρες.

Τελικά, πέσαμε για ύπνο όλοι κατά τις 04:00 τα χαράματα.

Συνεχίζεται...

Χαχαχα Ωραίος φίλε Αρμαγεδδών!

Δυστυχώς εγώ δεν θυμάμαι και πολλά πράγματα τι κάναμε την κάθε μέρα στην 5ημερη.

Παρακαλώ γρήγορα η συνέχεια!

(Εννοείται οποτε έχεις χρόνο απο τις καθημερινές υποχρεώσεις)

 

[Always Somewhere]

εγώ δεν πήγα καν πενταήμερη γιατί πήγαν όλοι οι νταήδες του λυκείου και δεν γούσταρα επαφές μαζί τους. Άκουσα πήγαν Πάτμο βέβαια, λόγω κατεύθυνσης του σχολείου (εκκλησιαστικό γαρ και αρρένων καθαρά),οπότε έκατσα και διάβασα για πανελλαδικές. Το ευχάριστο βέβαια πως με τα λίγα παιδιά που κάναμε παρέα σε αυτό το σχολείο (4 συγκεκριμένα και ούτε εκείνα πήγαν πενταήμερη) πηγαίναμε και για ένα καφέ στις τοπικές καφετέριες της πόλης.

Κάνατε και εσείς την δική σας 5ημερη και αυτό που μετράει είναι ότι είχες τις παρέες που εσύ ήθελες και πέρασες καλά αυτές τις μέρες!

 

[Takero72]

2ο Λύκειο Ηλιούπολης - ΡΟΔΟΣ 1990 - Ξενοδοχείο SUNWING.

Το 2001 επέστρεψα στη Ρόδο ως φαντάρος και το στρατόπεδο μου ήταν ακριβώς δίπλα στο SUNWING!!!

 

[Αρμαγεδών]

Συνέχεια εκ του προηγουμένου...

3η μέρα, 22 Φεβρουαρίου, Ηράκλειο:

Πρωί-πρωί με την αυγούλα, ξυπνήσαμε στις 07:30 με ολίγη δυσκολία. Με 3.5 ώρες ύπνο πώς να σηκωθούμε για μια μέρα με πέρα-δώθε στο Ηράκλειο; Πρώτος απ' όλους ξύπνησε ο Αλέξανδρος, σήκωσε εμένα και εγώ κοπανούσα με ένα μεγάλο μαξιλάρι τον υπναρά τον Παναγιώτη για να ξυπνήσει, πράγμα που έγινε, αλλά βρίζοντας Εγώ βγήκα για λίγο στο μπαλκόνι για ν' απολαύσω τη "θέα" και, κοιτώντας στο διπλανό μπαλκόνι, στο δωμάτιο του οποίου κατοικούσαν κάτι νταήδες συμμαθητές, είδα 2 μπουκάλια βότκα άδεια, μαζί με ένα σωρό από άδεια τενεκεδάκια πορτοκαλάδας και λεμονάδας! Γλεντζέδες, δε λέω Τέλος πάντων, αφού σηκώθηκε εν τέλει και ο Παναγιώτης, ντυθήκαμε και κατεβήκαμε στην τραπεζαρία για πρωινό. Η αναχώρηση για το Ενετικό Φρούριο, τον πρώτο μας προορισμό, ήταν στις 08:30.

Μετά το πρωινό, επιβιβαστήκαμε στα λεωφορεία που θα μας πήγαιναν στο πασίγνωστο αξιοθέατο της πρωτεύουσας της Κρήτης. Μετά από μια σχετικά σύντομη διαδρομή, φτάσαμε στο Ενετικό Φρούριο και άρχισε η ξενάγησή μας. Εμείς, βέβαια, κουρασμένοι από το ξενύχτι και τις ελάχιστες ώρες ύπνου (μερικοί δεν κοιμήθηκαν και καθόλου), δεν δίναμε και πολύ σημασία στη δύσμοιρη την ξεναγό, η οποία κατέβαλε προσπάθειες να μας κάνει να "ενδιαφερθούμε"

Επόμενος προορισμός το Ιστορικό Μουσείο Κρήτης, που εκεί, για μένα, τουλάχιστον, απέκτησε ενδιαφέρον η εκδρομή Και τι δεν είδαμε! Κεραμικά, γλυπτά, μια μεγάλη συλλογή από παλιά νομίσματα, τη συλλογή του μουσείου που είναι αφιερωμένη στον Νίκο Καζαντζάκη και άλλα πολλά! Ομολογώ ότι μ' άρεσε αρκετά (ίσως να 'μουν και ο μόνος ).

Με την ώρα να έχει φτάσει ήδη 12:00 και τη βαρεμάρα ν' αρχίζει να βαράει κόκκινο, οι επόμενοι σταθμοί μας "ξίνιζαν": Κρήνη Μπέμπο, Ενετική Λότζια, Ναός του Αγίου Τίτου και τελικός προορισμός η Κρήνη του Μοροζίνι. Μόνο στην Κρήνη χαλαρώσαμε, καθώς κάτσαμε για καφέ στις γύρω καφετέριες, που θα ακολουθούνταν από επιστροφή με τα πόδια στο ξενοδοχείο για μεσημεριανό και ξεκούραση.

Ομολογώ ότι το απόγευμα δεν θυμάμαι πού πήγαμε, αλλά το θέμα είναι ότι δεν θυμάμαι και το ΑΝ μας πήγανε κάπου! Αλτσχάιμερ

Το βράδυ επαναλήφθηκε η κλασική έξοδος στην πόλη του Ηρακλείου, υπό τη συνοδεία των καθηγητών, όμως... Αφού πήγαμε ΠΑΛΙ για καφέ και μετά για φαγητό σε ένα σουβλατζίδικο, αποφασίσαμε να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο για να κάνουμε βλα.... εεε να ξεκουραστούμε, εννοώ

Η δεύτερη βραδιά κύλησε το ίδιο "δυναμικά" με την πρώτη. Μια ομάδα παλαβών συμμαθητών πήραν έναν... καναπέ κάτω από τη reception και τον κουβάλησαν ως τον δεύτερο όροφο!!! Το πώς το έκαναν αυτό, ομολογώ δεν ξέρω! Έπειτα, είχαν τη φαεινή να αρχίζουν να χοροπηδάνε πάνω στον καναπέ, ο οποίος δεν τους άντεξε για πολύ, καθώς άρχισε να γέρνει προς τη δεξιά μεριά, ενώ ένας, μάλιστα, πετάχτηκε από το δωμάτιο του στο διάδρομο φορώντας μόνο το εσώρουχό του και άρχιζε να χορεύει!!! Τι να πω, ώρες-ώρες κάναμε σαν αούγκανα

Φυσικά, δεν θα μπορούσαν να λείπουν και τα τσιγάρα από την όλη "ζούγκλα" του δευτέρου ορόφου, όπου ήταν το σχολείο μας: ένας συμμαθητής από το φροντιστήριο και φίλος από τα νήπια, ο Χρήστος, με πήρε στο δωμάτιό του που είχε μαζευτεί και η υπόλοιπη "συμμορία" για να πούμε διάφορες μ@λ..... και τέτοια. Με το που μπήκα μου ήρθε έντονη η μυρωδιά της καπνίλας! Σε όποιο σημείο του δωματίου και να πήγαινα, μύριζε έντονα καπνίλα. Απ' τα χαλιά μέχρι τις κουρτίνες, και απ' τα παπλώματα μέχρι τις πετσέτες του μπάνιου! Όσα παιδιά κάπνιζαν (κρυφά και μη) πριν την εκδρομή, καθ' όλη τη διάρκειά της παίζει να κάπνισαν όλα τα καπνά που παράγει σε ετήσια βάση η Μακεδονία

Χαλαρή δεύτερη βραδιά εν Κρήτη. Ώρα ύπνου δεν θυμάμαι, αλλά πρέπει να ήταν μετά τις 03:00


4η μέρα, 23 Φεβρουαρίου, Μονή Αρκαδίου και Ρέθυμνο:

"Ξημερώνει η αυγή δροσάτη στην παρούσα εκδρομή, μας καλεί για να επάμε στ' Αρκαδίου τη Μονή"
Κακήν-κακώς, σηκωνόμαστε απ' τις 07:00 για να ετοιμαστούμε στα γρήγορα και να πάρουμε ένα σβέλτο πρωινό, καθώς κατά τις 08:00 θα αναχωρούσαμε για την περίφημη Μονή Αρκαδίου! Προέκυψε, όμως, χοντρό πρόβλημα με ένα παιδί: ο βλάκας είχε ξεχάσει ένα τάπερ με κεφτέδες με ζ'μί που του είχε βάλει η γιαγιά του μέσα στη βαλίτσα του που είχε "καλά" ρούχα, την οποία ανέμιζε σαν τη Μανταλένα. Στο μεσοδιάστημα το καπάκι απ' το τάπερ άνοιξε και του έκανε χάλια όλη τη βαλίτσα! Για καλή του τύχη, ο συγκάτοικός του τού έδωσε μερικά ρούχα να βάλει, και έτσι, αφού λύθηκε και αυτό το "προβληματάκι", αναχωρήσαμε με μια μικρή καθυστέρηση για τη Μονή Αρκαδίου, άπαντες πλην ενός, ενός καθηγητή που έψαχνε να βρει καθαριστήριο για τα ρούχα της "Μανταλένας"

Στο λεωφορείο και ενώ ήμουνα έτοιμος να αρχίσω να μιλάω με τον Παναγιώτη, το φίλο μου, συνειδητοποιώ ότι τον έχει πάρει ο ύπνος! Κοιμόταν του καλού καιρού σε ολόκληρη τη διαδρομή! Δεν τον ενοχλούσαν καθόλου ούτε οι πάμπολλες στροφές, ούτε οι συνεχείς λακούβες! Απλά έγειρε επάνω στο παράθυρο και αυτό ήταν!

Μετά από μια κουραστική διαδρομή, διαρκείας 1.5 και βάλε ώρας, φτάσαμε επιτέλους στον προορισμό μας, την ξακουστή Μονή Αρκαδίου! Φυσικά, πιο πριν, είχαμε λάβει εντολές από τους καθηγητές: δεν φερόμαστε σαν πίθηκοι, δεν κάνουμε φασαρία, ακούμε τον ξεναγό μας, μέσα στην εκκλησία της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος και των Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης τηρούμε απόλυτη ησυχία, μπλα, μπλα, μπλα. Ένα "σαΐνι" ρωτάει τον επικεφαλή καθηγητή μας, τον κ. Χρήστο: "Μα, κύριε, φερόμαστε εμείς σαν πίθηκοι;" για να λάβει την αποστομωτική απάντηση "Δεν θα σου απαντήσω, γιατί δεν ήπια ακόμα καφέ"

Καθώς εισερχόμασταν στον κύριο χώρο της Μονής, παρατηρούμε ευθεία μπροστά τον μεγαλοπρεπή αλλά ταλαιπωρημένο ναό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος και των Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης. Με την είσοδό μας σ' αυτόν, ανάβουμε κεράκι και περιμένουμε τον ξεναγό μας να μας εξιστορήσει την ιστορία της Μονής και, κυρίως, τα σχετικά με το μεγάλο Ολοκαύτωμα της 8ης Νοεμβρίου 1866...

Έπειτα, κατευθυνθήκαμε στην πίσω αριστερή μεριά της Μονής, στο σημείο όπου ανατινάχθηκαν νέοι, γέροι, γυναίκες και παιδιά, προκειμένου να μην αιχμαλωτιστούν από του Οθωμανούς. Στο σημείο υπήρχε και υπάρχει μια πλάκα που λέει:

"ΑΥΤΗ Η ΦΛΟΓΑ Π' ΑΝΑΨΕ ΜΕΣΑ ΕΔΩ ΣΤΗ ΚΡΥΠΤΗ
ΚΑΙ ΑΠ' ΑΚΡΟΥ Σ' ΑΚΡΟΥ ΦΩΤΙΣΕ ΤΗ ΔΟΞΑΣΜΕΝΗ ΚΡΗΤΗ
ΗΤΟΝΕ ΦΛΟΓΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕΣΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ
ΚΡΗΤΕΣ ΟΛΟΚΑΥΤΩΘΗΣΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ"
​

Τελευταίος σταθμός σ' αυτό το δοξασμένο μέρος ήταν το μουσείο του Ολοκαυτώματος, στο οποίο φυλάσσονταν και φυλάσσονται έγγραφα, βιβλία, όπλα, σημαίες και παραδοσιακές στολές. Ομολογουμένως, ακόμα και για τους πιο "αδιάφορους", το μέρος τράβηξε το ενδιαφέρον μας!

Μετά την ολοκλήρωση της επίσκεψης στη Μονή, θα οδεύαμε στο Ρέθυμνο για "ελεύθερη" βόλτα, καφέ και φαγητό. Ο Παναγιώτης κλασικά πάλι κοιμήθηκε στο λεωφορείο

Το Ρέθυμνο, ομολογουμένως, δεν μας άρεσε τόσο πολύ (sorry Ρεθυμνιώτες ). Το μόνο που κάναμε, μιας και ήταν ήδη μεσημέρι, ήταν το να πηγαίνουμε πάνω-κάτω στην παραλιακή οδό, να βολτάρουμε κατά μήκος της παραλίας και να σταματάμε κατά ομάδες και παρέες στις διάφορες καφετέριες, τα σουβλατζίδικα και τις πιτσαρίες. Ο καιρός, δυστυχώς, δεν ήταν και ιδιαίτερα καλός, οπότε δεν μπορούσαμε να κάνουμε και τίποτ' άλλο...

Επιστροφή στο Ηράκλειο, με τον Παναγιώτη πάλι κοιμισμένο, για ξεκούραση στο ξενοδοχείο. Και πάλι δεν θυμάμαι αν ήταν να πάμε κάπου το βράδυ! Κενά μνήμης Αλλά αυτό που συνέβη στο ξενοδοχείο εκείνο το βράδυ δεν το ξεχνάω!

Ήδη από την πρώτη νύχτα, τα παιδιά από το άλλο σχολείο που ήταν εκδρομή, μας "πουλούσαν" μαγκιές (πόσο ρετρό έκφραση) και γενικότερα μας "τσιγκλούσαν". Εμείς, φυσικά, δεν θα κάναμε πίσω μπροστά στους ψευτόμαγκες! Ένας απ' αυτούς, λοιπόν, άρχισε, για κάποιον λόγο, να λέει διάφορα προσβλητικά πράγματα για τις κοπέλες του σχολείου μας, για τα αγόρια, για γονείς κ.λπ. Ε, δεν θέλει πολύ να "πάρουμε μπρος". Μιλάμε έγινε Ο χαμός με μια γενικευμένη κλωτσοπατινάδα να ξεσπάει και να δονεί τον δεύτερο όροφο του ξενοδοχείου! Τι σφαλιάρες, τι κλωτσιές, τι μπουνιές πέσανε, δεν μπορώ να το περιγράψω...!!! Εγώ δερνόμουν με έναν που με έλεγε χοντρό, αν και ήμουνα γεματούλης Έγινε, μιλάμε, "του Ηρακλείου"! Παράπλευρες απώλειες φυσικά και υπήρξαν! Μέσα στο χαμό, κάποιος έσπασε ένα λαμπατέρ από τον διάδρομο, αλλά ευτυχώς το εξαφανίσαμε προτού καταλάβει κανείς υπεύθυνος το παραμικρό Τελικά, το θέμα έληξε με παρέμβαση των καθηγητών, αφού μοιράστηκαν "αποβολές" δεξιά και αριστερά.

Με τόσα νεύρα, πώς να κοιμηθούμε; Και το κακό ήταν ότι την επόμενη μέρα το πρόγραμμα περιείχε Σπιναλόγκα και Άγιο Νικόλαο!!!

Συνεχίζεται...

 

[sofia1979]

1996, πήγαν πενταήμερη στην Ρόδο, εγώ με την τότε κολλητή μου μείναμε σε ένα ξενοδοχείο στα Εξάρχεια, κρυφά από γονείς εννοείται. Και δεν το μετάνιωσα, απ'ότι άκουγα μετά όλο βλακείες γινόντουσαν.

 

[Sid.Stavros]

5μημερη στην κερκυρα, μερικοι ηθελαν να κανουν μπανιο στην πισινα (δεν ειχαν ξαναδει) αλλα τους ειπαν ειναι κλειστη για καθαρισμα. Καποιοι μαζευτηκαν παρεα και ειπαν σε εναν ταξιτζη να τους παει ''στα κοκκινα φαναρια'' να το κανουν πρωτη φορα αλλα γυρισαν πισω απραγοι γιατι ο ταριφας τους πηγε σε ενα μπαρ απο εξω και τους αφησε. Το πρωτο πρωϊ ανακαλυψα με τεραστια εκπληξη πως η πλειοψηφια των παιδιων δεν ηξερε να παιρνει σωστο πρωϊνο και ειλικρινα εβλεπαν τι εκανα και με αντεγραφαν μαλιστα μου εκανε τοση εκπληξη που το ελεγα μετα στο σπιτι ξανα και ξανα επι χρονια. Απο αγορες: πηρα ενα ζευγαρι γαντια του μποξ (!) κιτρινα-καφε και 4 κασσετες χεβυ μεταλ μουσικη, ουτε μαγνητακια και τα συναφη γιατι δεν ειχα παραπανω λεφτα. Κατι ψιλα μου ειχαν μεινει στο τελος και τα εριξα στο τηλεφωνο (σχισμη) για να παρω σπιτι να πω πως ειμαι καλα. Μετα οταν γυρισα επι 3-4 μερες δεν εκανα τιποτα αλλο απο φαϊ-υπνο γιατι 5 μερες δεν ειχα κλεισει ματι.

 

[αριαδνη]

Και ερωτω, εμάς δε τριήμερη στην Κέρκυρα