...παιζόντουσαν, αλλά έπρεπε να "επενδύσεις" σε χρόνο και κόπο για να τα μάθεις.
Εγώ, αν και μέτριος παίκτης σε τέτοια παιχνίδια, θυμάμαι είχα φτάσει στο Turrican σε μία δαιδαλώδη πίστα (η τέταρτη νομίζω) με "διαγώνιες" πλατφόρμες, που έμοιαζαν φτιαγμένες απο κόκκαλα ή κάτι παρόμοιο. Στον περιορισμένο χρόνο που είχα (διότι περίμενα ένα φίλο που ήθελε να παίξει Player Manager), δεν κατάφερα να βρω την έξοδο απο εκεί μέσα, και τελικά έκανα reset, αν και είχα άλλες δύο ζωές στην "καβάτζα".
Δυστυχώς, δεν το ξαναπάλεψα απο τότε - αν και θα έπρεπε...
Το καλό με τα Τάρικαν, ήταν ότι έδιναν και αρκετές έξτρα ζωές (κρυμμένες σε διάφορα σημεία), ώστε αν είσουν προσεκτικός, μπορούσες να προχωρήσεις αρκετά (τώρα αν έφταναν οι ζωές αυτές για να τελειώσεις το παιχνίδι, θα σε γελάσω...

).