Disco Στέκια

Bajar είπε:
Την πρόλαβα την ντίσκο 80 επειδή εκεί κάναμε τα αποκριάτικα πάρτυ με το φροντιστήριο Γαλλικών. Αυτός ήταν και ο μόνος τρόπος για να μπω σε disco σε εκείνη την ηλικία, όπως ακριβώς και η Λώρα. Ωστόσο μέχρι και αρχές 90s στο Αγρίνιο λειτουργούσαν και η Diana, που ήταν η δεύτερη πιο διάσημη ντίσκο της πόλης και η Αμαλία (διαβάζεται με αγρινιώτικη προφορά :p ).
Είχαμε κι άλλες που δεν είχα πάει ποτέ ή δεν πρόλαβα (Ήρα, Fat Albert, Fantasy η οποία ήταν καλοκαιρινή, La petite). Οι περισσότερες που αναφέρθησαν κατά ένα περίεργο τρόπο βρίσκονταν στα όρια της πόλης ή έξω από αυτήν, κοντά στην εθνική οδό, με εξαίρεση την 80 που βρισκόταν μια ανάσα από την κεντρική πλατεία και το θρυλικό Υπόγειο το οποίο ήταν club μεν αλλά κάποιες μέρες λειτουργούσε ως disco.
Το Υπόγειο είχε φιλοξενήσει πολλούς καλλιτέχνες (από Ζούγα και Βόσσου μέχρι Τζεσολμίνα!) και δε φτάνει που ήταν υπόγειο (προφανώς), στεγαζόταν και σε κτήριο καπναποθηκών. Η απόλυτη εμπειρία!
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Τα καλύτερα χάσαμε πίστεψε με! Να ήμασταν τότε 21 , 22 χρόνων. Βλέπω προ κοβιντ που γινότανε βραδιές ντίσκο , όλοι με ενα χαμόγελο. Όταν έγινε ή έκθεση βινυλίου ήταν εκεί ο θρυλικός Ντι Τζει της ντίσκο 80' έφερε και τον τότε εξοπλισμό
 
Τελευταία επεξεργασία:
εγώ στην Λαμία πρόλαβα πιο πολύ την μετάβαση από ντισκοτέκ σε κλάμπ οπότε δεν έχω μνήμες καθόλου τι εστί ντισκοτέκ. Άρχισα να βγαίνω και μετά το 1992 και πάλι για αρχή σε καφετέριες. Σε κλάμπ πρώτη φορά πήγα το καλοκαίρι του 1993 με τον αδελφό μου και έναν ξάδελφό μας μεγαλύτερο. Ένα κλάμπ βέβαια που ξεκίνησε το 1988 και κράτησε και στην μετα ντίσκο εποχή λεγόταν Velvet Underground (ναι το όνομα απ' την θρυλική μπάντα του Lou Reed και ειχε και την μπανάνα του Andy Warhol στην πινακίδα) αλλά και η θερινή βερσιόν του Velvet η "Αγορά" . Άλλες ντισκοτέκ που μου διηγούνταν ξαδέλφια ή μεγαλύτεροι σε ηλικία γνωστοί/ές μου δεν τα πέτυχα μόνο σαν όνομα τα θυμάμαι.
 
Κανας περαστικος απο "CopaCabana" Φιλελληνων και Οθωνος Συνταγμα μερια. Εκτος των αλλων και ντισκο
 
Ούτ' εγώ πήγαινα στις ντίσκο (ροκάς γαρ) αλλά τις πρόλαβα καλά -καλά τη δεκαετία του '80, αφού τότε πέρασα τα παιδικά και τα πρώτα εφηβικά χρόνια. Πήγα μόνο δύο φορές, σε χοροεσπερίδες του Γυμνασίου (Γυμνάσιο πήγα 1985 - 1987).

Στο Ηράκλειο της Κρήτης λοιπόν θυμάμαι τις εξής:
- Υδροχόος (κάπου προς την περιοχή του Πόρου ήταν αυτή - ήταν και η μία από τις δύο που πήγα)
- Όπερα (πίσω από την Αστόρια, με τη σκάλα την εξωτερική;)
- Στρόμπολι (υπόγεια - δίπλα εκεί που είναι τώρα το ζαχαροπλαστείο του Κουμάκη)
- Αθηνά (μήπως ήταν αυτή που βρισκόταν πίσω από την Αστόρια;!...)
- Piper (δε θυμάμαι πού)
 
Disco Fantasy στο αγαπημένο μου Αγρίνιο. Και πως να μην αγαπημένο λατρεμένο θα έλεγα αν και Αθηναίος, γιατί εκεί έζησα τα τέσσερα πιο όμορφα χρόνια της ζωής μου τα φοιτητικά όπου η ανεμελιά, η αγνότητα των συναισθημάτων, τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, η αυτονομία και η ωριμότητα να ζεις μόνος σου σε τόσο μικρή ηλικία αναλαμβάνοντας τις ευθύνες των πράξεων σου, όλα αυτά είναι στοιχεία που καθιστούν την φοιτητική ζωή μια ονειρεμένη περίοδο.
Στην εν λόγω ντίσκο ένιωσα απίστευτη συναισθηματική ευφορία όταν αντίκρυσα, ερωτεύτηκα και πρωτοχόρεψα με τον πρώτο ουσιαστικό και ολοκληρωμένο έρωτα της ζωής μου. Τα αισθήματα μου είχαν απογειωθεί στο διάστημα με το Apollon 20!!! Γιατί στα μάτια του 20χρονου αισθηματία όλα είναι εξιδανικευμένα. Ακόμα θυμάμαι τις μουσικές, τα τραγούδια και τους χορούς του προγράμματος της αγαπημένης μου Αγρινιώτικης ντίσκο. Τα πάμπολλα εφέ και τα φωτορυθμικά, μέχρι τα τεχνητά χιονάκια που έπεφταν πάνω μας σε βαθμό που μου προκαλούσε αβίαστα αγνό γέλιο όταν έβλεπα έναν μάλλον άβγαλτο και ανυποψίαστο συμφοιτητή μου να ξεσκονίζει το πουκάμισο του από αυτά νιώθοντας ότι....λερώθηκε!!!
Καλές και άγιες και πρωτοκλασάτες οι ντίσκο της Αθήνας αλλά η Fantasy του Αγρινίου έχει περίοπτη και ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.
 
 
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα