Ήταν μια βροχερή βραδιά Πρωτοχρονιάς, χαραυγή του σωτήριου έτους 2006. Περιδιαβαίνοντας τις λεωφόρους του διαδικτύου και ψαχουλεύοντας όρους αναζήτησης στο google που είχαν άμεση συνάφεια με τις γλυκιές αναμνήσεις της παιδικής του ηλικίας, ο ταπεινός υποφαινόμενος ξεψάχνιζε νοσταλγικά μια σειρά από σκόρπιες ιστοσελίδες. Παλιές ταινίες, σειρές, περιοδικά, παιχνίδια, βιβλία, τραγούδια κι ένας ολόκληρος τρόπος ζωής, μια νοοτροπία που σιγά σιγά άρχιζε να ξεθωριάζει στη μνήμη του και να χάνεται στον απόηχο του παρελθόντος, του θύμιζαν ότι ο χρόνος που μόλις έκλεισε πρόσθεσε ένα ακόμα έτος στην καμπούρα του και ταυτόχρονα τον απομάκρυνε ακόμα περισσότερο από την κουλτούρα μιας ολόκληρης εποχής...κι όμως, κάτι μέσα του τον 'έτρωγε΄...δεν ήθελε με τίποτα να την δει να ξεχνιέται...
Δεν ήταν λίγες οι φορές που αναρωτιώταν τι απέγινε εκείνη η υπέροχη μεταβατική και τόσο σημαντική γενιά των late 70s και 80s. Όλα όσα αξιόλογα ζήσαμε, όλα εκείνα τα βιώματα και οι εμπειρίες που διαμόρφωσαν τον ψυχισμό και τον χαρακτήρα μας και κάθε τι που αποτυπώθηκε σε χαρτί, μαγνητική ταινία ή βινύλιο από τον ευρύτερο πολιτισμό της εποχής εκείνης... Ο χρόνος φίλοι μου είναι αμείλικτος, τίποτα δεν αντιστέκεται στο σαρωτικό πέρασμα του, εκτός αν εφεύρεις έξυπνους τρόπους να τον κοροιδέψεις, "συμμαχώντας" τρόπον τινά με την αιωνιότητα. Ένας από αυτούς (θέλω να πιστεύω) είναι και το Διαδίκτυο, το οποίο εκτός σεισμού, λιμού, καταποντισμού διαθέτει, με την πληθώρα επιλογών που παρέχει, την ικανότητα να συμβάλει ιδιαίτερα αποτελεσματικά στην διαφύλαξη όλων των πολύτιμων μνημών και των όμορφων αναμνήσεων. Πόσες και πόσες φορές δεν αναρωτήθηκα για όσες στιγμές έχουμε να μοιραστούμε με τις επερχόμενες γενιές από το κτίσιμο ενός τέτοιου "ζωντανού μουσείου". Αναλογιστείτε το απλά...Χαρούμενα περιστατικά, αλησμόνητα πρόσωπα και καταστάσεις, αλλα και παραδείγματα προς μίμηση ή αποφυγή.. ότι θα θέλαμε να δείξουμε στα παιδιά ή στα εγγόνια μας για εμάς τους ίδιους, τον τρόπο που μεγαλώσαμε και τα ενδιαφέροντά μας, συγκεντρωμένα σε μια ενιαία Δικτυακή Πύλη. Με μια φράση ότι θα άξιζε να μείνει ανεξίτηλο...Πόσο μάλλον αν λάμβανε την μορφή μιας διαρκώς εμπλουτιζόμενης βιβλιοθήκης πληροφοριών μέσα στην οποία δρα και κινείται μια ολοζώντανη κοινότητα, γεμάτη από προικισμένα άτομα, νοσταλγικές φυσιογνωμίες, ενθουσιώδεις εκπρόσωπους της παλιάς και της νέας γενιάς που διψούν να θυμηθούν και να μάθουν.
Αφορμή λοιπόν δημιουργίας του Greek Retromaniax, αλλά όχι αιτία, ήταν η κατάληξη της περιπλάνησής μου εκείνο το βράδυ στο περίφημο Insomnia forum, όπου μεταξύ άλλων είχα την ευτυχία να αναγνώσω ιδιαίτερα συγκινητικά posts από τους τότε συντάκτες των περιοδικού Pixel και User, δυο από πιο τις πιστές συντροφιές της παιδικής και εφηβικής μου ηλικίας. Εκεί συνάντησα για πρώτη φορά και τον εκλεκτό φίλο billy, στον οποίο εκμυστηρεύτηκα τα σχέδια μου για υλοποίηση της πρωτότυπης αυτής ιδέας που δειλά-δειλά είχε αρχίσει να εκκολάπτεται στο μυαλό μου. Μέσα σε λιγότερο από μια εβδομάδα, στήθηκε αυτό που ακόμα και σήμερα αποτελεί τον θεματικό πυρήνα του φόρουμ που έχετε τώρα στα χέρια σας, ενώ ξεκίνησε παράλληλα να συγκεντρώνεται όλος ο κόσμος που θα γοητευόταν από ένα τέτοιο εγχείρημα και θα συμμερίζονταν τον ενθουσιασμό μου. Η μηχανή του GRM απέκτησε επίσημα ζωή για πρώτη φορά στις 6/1/2006.. και πραγματικά τίποτα δεν έμελλε να είναι πια το ίδιο...
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς....Υπήρξαν διάφορες ατάκες που επρόκειτο να παίξουν όπως (για να σας μπάσω λίγο στο πνεύμα) "Greek Retromaniax: Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεώτεροι" ή "Που το θυμήθηκες αυτό βρε παιδί μου...γράψ' το στο Retromaniax!", αλλά εγκαταλήφθηκαν ως ελαφρώς κιτς!
Με την πάροδο των μηνών ήρθαν παιδιά από το mame.gr, το insomnia και αλλού...κυρίως λόγω της πρωτοτυπίας και της θεματολογικής γκάμας του, από φράση που ξεκίνησε στόμα σε στομα, το GRM γρήγορα απέκτησε διαστάσεις χιονοστιβάδας. Σύντομα απαρτίστηκε το πρώτο συντονιστικό team κι άρχισαν να λαμβάνουν χώρα αμίμητες συζητήσεις, πραγματικός πόλος έλξης για κάθε παλαβιάρη που κρατούσε ακόμα ζωντανό το παιδί μέσα του. Κόσμος άρχισε να συρρέει από παντού και να ψάχνει πληροφορίες για κάθε τι αγαπημένο που πίστευε ότι είχε για πάντα χαθεί στην λήθη του χρόνου. Ακόμα και οι πιο απίστευτες, οι πιο ξεχασμένες ονομασίες και τίτλοι αγαπημένων πραγμάτων έρχονταν για άλλη μια φορά στην επιφάνεια, και μαζί τους οι αναμνήσεις από όλα εκείνα τα μοναδικά συναισθήματα και γεγονότα που τα πλαισίωναν. Ποτέ δεν έλειπαν τα ευτράπελα (ακόμα και μεταξύ συντονιστών), αλλά μήπως κι αυτά δεν προσέθεταν τελικά το αλατοπίπερο στην συνολική γεύση; Στην διαδρομή, διάφοροι προσπάθησαν κατά καιρούς να μιμηθούν την επιτυχία ή να αντιγράψουν το περιεχόμενο του GRM λιγότερο ή περισσότερο αποτυχημένα, αλλά όπως ισχύει σε αυτές τις περιπτώσεις, τίποτα δε συγκρίνεται με το Αυθεντικό. Κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι και με τον καιρό το GRM project γιγαντώθηκε...υπήρξαν μετεγκαταστάσεις, συγχωνεύσεις και δώσ' του πάλι μετεγκαταστάσεις. Όλα τα παιδιά που αποτελούν το σημερινό διαχειριστικό team έβαλαν την ψυχή τους για αυτό το site, εργάστηκαν φιλότιμα (πολλές φορές around the clock) για να δημιουργηθεί ένα ευρύτερο Portal, μια πλήρης Retro Database και να εμπλουτιστούν παράλληλα οι δραστηριότητές μας με συνεντεύξεις retro διασημοτήτων και διάφορα events ώστε να γνωριστούμε καλύτερα. Και ξέρετε κάτι; Xωρίς καμμιά υπερβολή τίποτα δεν ανταλλάσεται με τις φιλίες και ανθρώπινες σχέσεις που δημιουργήθηκαν με αφορμή τη συγκέντρωση ατόμων με κοινά ενδιαφέροντα σε αυτή τη μεγάλη δικτυακή παρέα.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου όλα τα παιδιά που ακούραστα και με πολλές προσωπικές θυσίες συνέβαλαν όλη αυτή τη δύσκολη 3ετία να γίνει το όνειρο πραγματικότητα...και με τρόπο μάλιστα που είτε ξεπέρασε κάθε αρχική προσδοκία είτε βρίσκονταν κρυμμένο μόνο στους πιο μύχιους και ευσεβείς μας πόθους. Ειδική μνεία θέλω να αποδόσω στην παλιοπαρέα των πρώτων ημερών, τον πολυμαθέστατο μπαρμπα-
billy, τον ακούραστο Segata
Wally, τον ιππότη και Κύριο
telamona.stoko, τον metal-brother
keeper7k, τον πληθωρικό
akmakas, τον imperious leader
ambu_dare, τον ρετρο-απίθανο
exetlaio, τον τσαχπινογαργαλιάρη
pooky και τον GNU
shock (που στην πρώτη μας συνάντηση έσκασε μύτη με μπλούζα pac-man!). Θέλω να ξέρετε ότι σας αγαπώ και σας εκτιμώ όλους σας, ασχέτως των εν πολλοίς προβλεπόμενων ερίδων και αψιμαχιών για διαδικαστικά θέματα, που όταν μια τέτοια προσπάθεια αποκτά μεγάλες διαστάσεις είναι λίγο ως πολύ αναμενόμενα φαινόμενα. Yπομείνατε καρτερικά τις γκρίνιες, τις ολιγωρίες και τα τερτίπια μου και γι' αυτό σας είμαι διπλά ευγνώμων. Περάσαμε μαζί πολλές φουρτούνες και κύματα, αλλά αυτό που στο τέλος πάντα απομένει είναι η μαγεία του ταξιδιού και η αγαλλίαση της άφιξης στον πολυπόθητο προορισμό.
Πάντα θα είμαι στο πλευρό της διαχείρισης και θα βοηθώ δια βίου, είτε ως συνδιαχειριστής ο ίδιος είτε ως 'εξωτερικός συνεργάτης / σύμβουλος', στο μέτρο των προσωπικών αντοχών μου και στον βαθμό που επιτρέπουν οι εκάστοτε υποχρεώσεις μου. Η προσπάθεια αυτή ξεπερνά εδώ και καιρό τα όρια του ενός ατόμου. Είναι και επιβάλλεται να είναι συλλογική στην φύση της και αποτέλεσμα δημιουργικής συνεισφοράς και συνεργασίας από όλους όσους ενδιαφέρονται να συμβάλλουν.
Να θυμάστε ότι το Greek Retromaniax, ή σκέτο Retromaniax όπως θα αποκαλείται εφεξής, αποτελεί πλέον την χρυσή βίβλο του ελληνικού internet σε οτιδήποτε αφορά τα 70's και τα 80s και παρόλο που θεματικά εστιάζεται στο παρελθόν, το μέλλον του προδιαγράφεται κάτι παραπάνω από λαμπρό!
The Retromaniac Spirit Rages On!
Υ.Γ. 1: Ο τίτλος, για να αποδίδουμε τα εύσημα, ήταν εν μέρει εμπνευσμένος από ένα ελληνικό χεβυμεταλλάδικο IRC κανάλι που τιτλοφορούταν #80s_metal_maniax και στο οποίο σύχναζα λίγο παλιότερα.
Υ.Γ. 2: Σας θυμίζω ότι ξεκινήσαμε με '80s και '70s, αλλά όσο περνούν τα χρόνια ότι παλιώνει, σαν το παλιό καλό κρασί, θα βρίσκει σταδιακά τον χώρο του εδώ, στις φιλόξενες ενότητές μας.
Y.Γ. 3: Το μόνο που ζητώ από τα νέα παιδιά είναι να αγαπήσουν το Retromaniax όσο το αγαπήσαμε και εμείς και να σεβαστούν την άπειρη δουλειά που έχει γίνει μέχρι σήμερα από ένα σωρό κόσμο για να μπορούν να απολαμβάνουν απρόσκοπτα το περιεχόμενο του.