Έχω και εγώ πολύ θέμα, αξεσουαρ, γύρω στις 40 ομάδες, οι περισσότερες still sealed και άθικτες.
Πρωτόπαιξα subbuteo στο πάτωμα, αργότερα πάνω σε τραπέζι, πριν από τρεις δεκαετίες.
(Btw, portarinos78, respect:
Kάτσε-καλά τραπεζάρα!!)
Έχω να θυμάμαι απίστευτες καταστάσεις.
Δυναμιτάκια πάνω στο φράκτη και εκρήξεις κατά την έξοδο της ομάδας μου.
(Αντε βρες τώρα, φράκτη με κάγκελα).
Χιονισμένο (με σπρέι της εποχής) γήπεδο για να αξιοποιηθούν οι tango κόκκινες μπάλες.
(Αθώο) ξύλο, φωνές, πανηγυρισμοί, κόρνες, κόλαση!
Πάνω από μια τσόχα.
Τώρα ψάχνω για μια brand new astropitch.
Το e-bay να ναι καλά.
Κι ας έχω να παίξω πάνω από 7-8, μπορεί και παραπάνω χρόνια.
Kι ούτε γνωρίζω το πότε θα ξαναστρωθώ.
Και τώρα, αγαπητοί μου φίλοι, μέρες που είναι, θα σας διηγηθώ, μια συγκλονιστική ιστορία που μου συνέβη, based on a true story, κάτι σαν το «Θαύμα των Χριστουγέννων»:
Πριν κάμποσο καιρό βρέθηκα σε ένα από αυτά τα τεράστια σημερινά super-market παιχνιδιών, που έχουν καταπιεί όλα τα παλιά μικρά παιχνιδάδικα που θυμάμαι με νοσταλγία.
Χαζεύοντας από δω κι από εκεί για κάποια δωράκια, το μάτι μου έπεσε σε μια μεταλλική κλούβα πεταμένη σε μια γωνιά, γεμάτη ως επάνω με στοκ παιχνίδια, κάποια με φθαρμένες συσκευασίες etc.
Μια στιγμή, έριξα την ματιά μου σε αυτόν τον όγκο παιχνιδομπάζων όταν στον πάτο αυτής της κλούβας, διέκρινα το "μαγικό πράσινο χρώμα".
Απορημένος, διστακτικός αρχικά, διαπίστωνα οτι είχε πεταμενα εκει μεσα, αε αυτό το χωνευτήρι παλιατζούρας, έναν σκασμό με είδη Subbuteo.
Πλησίασα, παραμέρισα κάτι λούτρινους γίγαντες και άπλωσα τα χέρια μου παίρνοντας ένα τυχαίο κουτί στα χέρια μου, ένα σετ με εστίες.
Είχε τιμή σε δραχμές.
Είχε μια απίστευτα γελοία τιμή σε δραχμές!
Κάπου εκεί, θυμήθηκα πώς μάτωνε η τσέπη μου, κάθε φορά που ήθελα κάτι για το αγαπημένο μου ποδοσφαιράκι.
400 δραχμές η ομάδα, 625 ο πίνακας, 30 το κάθε φύλλο με διαφανή νούμερα από το 1-16, ήμασταν και μερακλήδες βλέπεις, να ξέρουμε ποια παικτούρα κόλλησε το τεμάχιο, όχι ο, τι και όποιος να ναι.
Ρώτησα μια πωλήτρια, εάν έχουν κι άλλα «απʼ αυτά».
«Μα, σας ενδιαφέρουν αυτά;» απάντησε και με κοιτούσε σαν alien.
«Με ενδιαφέρουν» της ανταπάντησα, «εάν μού κάνετε 50%» της είπα σοβαρούτσικα. «Πού είναι η προϊσταμένη σου;» συμπλήρωσα.
Για να μην μακρηγορώ, τα φόρτωσα όλα.
Ο, τι είχαν και δεν είχαν.
Μου τα δωσαν και με σκόντο, τη μισή από την «απίστευτα γελοία τιμή» που σας έλεγα και παραπάνω.
Φόρτωσα ομάδες, εστίες, μπάλες, σημαιάκια, σκατ%κια, πίνακες ρετρό, τα πάντα.
Πήρα και καμιά δεκαριά starterʼs editionγια ένα φίλο που τα εμπορεύεται στο e-bay, τα σκούπισα όλα και φεύγοντας τους είπα ότι «θα ξαναπεράσω μη τυχόν και βρουν τίποτα άλλο στις αποθήκες τους».
Απορούσαν.
Δεν ήξεραν.
Ίσως γελούσαν.
Εγώ, σίγουρα.
) αλλα απ'οσο ξερω ειναι απιστευο το κλιμα σ'αυτα τα τουρνουα και υπαρχουν 3 κατηγοριες δυναμικοτητας για ολα τα γουστα.
Η απορια μου, την οποια εχω θεσει και στα παιδια του συλλογου, ειναι γιατι δεν υπαρχει δυνατη κοινοτητα και στη Θεσσαλονικη. Ισως καποιοι φιλοι απο Θεσ/νικη να μας ριξουν λιγο φως. Ειναι παντως κριμα γιατι κι εκει υπηρχε ανεκαθεν κοσμος που επαιζε και θα μπορουσαμε να κανουμε ενα ωραιο πρωταθλημα Β. Ελλάδας (Λαρισα, Βολος, Θεσ/νικη και οσοι αλλοι ακολουθουσαν)
