O πρώτος μου καφές

Εγώ ήπια για πρώτη φορά καφέ στα 16, κι αυτό για λόγους ανάγκης: εκείνη την εποχή έδινα διαγωνισμούς Α' Λυκείου, Lower και Sorbonne 1. Ο μόνος τρόπος να βγάζω τα διαβάσματα και να μη με πιάνει νύστα ήταν το μαγικό υγρό. Έκτοτε είμαι εξαρτημένη
 
Το να αρχίσω να πίνω καφέ καθημερινά,το ξεκίνησα όταν άρχισα να διαβάζω για τις πανελλήνιες εξετάσεις, μετά το Πάσχα του 1995
 
στο γυμνασιο άρχισα τον καφέ όπως και το τσιγάρο. καλοκαιράκι με φραπεδιά στην οποία έβαζα μέσα ενα ξυλάκι παγωτό κρεμα αντι για γάλα.
 
Πολύ ζάχαρη βρε φιλαράκι!

Κάποτε έβαζαν ζαχαρούχο γάλα στον καφέ αλλά και στον φραπέ!

Ο Λετζος πάντως έκανε το καλύτερο mix στο φραπέ!
 
Τελευταία επεξεργασία:
Στην επαρχια βασιλευε ο Ελληνικος (στο μπρικι) μονος,διπλος δεν υπηρχε τοτε στα καφενεια. Προλαβα οχι μονον τον μυλο του καφε (τον εχω σαν ενθυμιο) του παππου αλλα και το καβουρντιστηρι. Καθομουν στην ακρη στο τζακι και γρρ-γρρ με εβαζε η γιαγια και γυριζα το χερουλι να κοψω καφε. Αναποφευκτα λοιπον ο Ελληνικος ηταν ο πρωτος μου καφες μετα περασα στο τσαι (απλο-μαυρο κευλανης) και μετα στον Νες. Τον νες τον χτυπαγαμε μανιωδως με τις ωρες,οποιος ειχε το πιο πηχτο και προς το ασπρο καιμακι ηταν ο νικητης.
Ενα μεσημερι αποφασισα με το πενιχροτατο χαρτζιλικι να αγορασω πλαστικη συσκευασια Φραπε για να δοκιμασω,πλαστικο κυπελακι εσκιζες το αλουμινιο που ειχε απο κατω την δοσολογια και το χτυπαγες (αργοτερα βγηκε το Fiesta Frappe). Το εκανα στα γρηγορα για να μην με δουν, δοκιμασα αλλα ο ανοητος ηπια πολυ και αποτομα,με πειραξε στο στομαχι μα δεν ειπα τιποτα,εκτοτε φραπε τελος και ξαναηπια αναγκαστικα μονο στον ΕΣ.
 
Εδώ και καμιά 15αριά χρόνια έχει βελτιωθεί ο καφές τους σε σχέση με το μαυροζούμι που σέρβιραν παλιότερα το οποίο πραγματικά δεν πινόταν. Τουλάχιστον στις ΗΠΑ. Έχω να πιω καφέ από φαστφουντάδικο αιώνες, εκτός από τις περιπτώσεις που φέρνανε καφέ με το γαλόνι για εκδηλώσεις στο κάτεργο, και ήταν πάντα από το πρώην Dunkin Donuts, νυν Dunkin. Ήταν πόσιμος αν και όχι ιδιαίτερα καλός, αλλά ήταν καλύτερος από τον απαίσιο καφέ που φτιάχνουν τα μηχανήματα με τις κάψουλες, Keurig κλπ, τα οποία παραβιάζουν κάθε αρχή παρασκευής σωστού καφέ. Είχαμε τέτοιο στο κάτεργο και το χρησιμοποιούσα για πρακτικούς λόγους, στην αρχή έπαιρνα κάψουλες με "καλό" καφέ ή έφερνα φρεσκοτριμμένο από το σπίτι, αλλά δεν ήταν θέμα καφέ αλλά μεθόδου παρασκευής. Κι έτσι τελικά έπαιρνα "φτηνές" κάψουλες, ίδιο χάλια καφέ φτιάχνανε.
 
τώρα πάνε αρκετά χρόνια που τον έχω κόψει τελείως γιατί μου έφερνε τρομερούς πονοκεφάλους και νεύρα, πολλά νεύρα. μάλλον έχω ευαίσθητο νευρικό σύστημα και με πείραζε ο καφές. μια στις τόσες πίνω ντεκαφεινέ.
 
Δεν ξέρω κανένα που να μην πίνει καφέ ...Ακόμα κι αν στο πρωινό προτιμούν τσαι ,χυμό ,κακάο, ένα καφεδακι μέσα στη μέρα θα το πιούν..Εγώ τον άρχισα στα 15 όταν έκοψα το γάλα .. Πίνω και ελληνικό και εσπρέσο αλλά το νες ζεστό η κρύο είναι το καθημερινό μου. Κρύο αλλά οχι φραπέ ,δε θέλω σαπουνάδες δηλαδή ..Τώρα πια τον φτιάχνω σφιχτό πυκνό με λίγο νερό σε μικρή κούπα και σκέτο. . Μου αρέσει πολύ η γεύση του ειδικά οι 2-3 πρώτες γουλιές το πρωι είναι μεγάλη απόλαυση. Καταλαβαίνω βέβαια κι αυτούς που πίνουν καφέ περιποιημένο και στολισμένο με σαντιγές ,σιρόπια ,κανέλες αλλά εγώ είμαι της παλιάς σχολής .. :p
 
Νομίζω στο λύκειο και εγώ ξεκίνησα. Φραπέ γλυκό, με εκατομμύρια παγάκια χειμώνα καλοκαίρι, το ίδιο και τώρα.
 
Νομίζω στο λύκειο και εγώ ξεκίνησα. Φραπέ γλυκό, με εκατομμύρια παγάκια χειμώνα καλοκαίρι, το ίδιο και τώρα.
Ακριβώς το ίδιο, χειμώνα καλοκαίρι κρύο.
Στο εξωτερικό εννοείται χτυπητήρι στη βαλίτσα και φακελάκια νεσκαφέ.
Τα τελευταία χρόνια έπεσε προδοσία βέβαια και πίνω και φρέντο εσπρέσο
 
Εγώ στο λύκειο - φραπέ - και θυμάμαι να τρέμω ολόκληρος για ώρα σαν 90 χρονη με πάρκινσον.
εγω αντεχω και στο καφε και στο σεξ και επειδη το δευτερο το εκοψα μου εμειναν μονο οι καφεδες
 
Πρώτη-πρώτη φορά που δοκίμασα πρέπει να ήμουν 5-6 χρονών, όταν και πήρα τζούρα από τον Ελληνικό του παππού μου. Δεν θυμάμαι, όμως, την αντίδρασή μου.

Ο πρώτος ολοδικός μου καφές ήταν σε...... κηδεία με τη φιλαρμονική όταν ήμουν 15 :D Είχαμε πάει ένα μικρό άγημα 10-15 ατόμων στην κηδεία ενός παππού (νομίζω συνταγματάρχης ε.α. ήταν, ταξίαρχος ε.α ήταν, δεν θυμάμαι, υψηλόβαθμος τέλος πάντων) και μετά το πέρας της υπηρεσίας πήγαμε στο κυλικείο του νεκροταφείου για να μας προσφέρουν κέρασμα. "Χυμό ή καφέ" μας λένε. Και λέω εγώ "φραπέ γλυκό με γάλα" και τον ήπια με 5-6 γουλιές!! Ε, για την υπόλοιπη μέρα τα νεύρα τσίτα :D

Σήμερα πίνω πού και πού φραπεδιά γλυκιά με γάλα ή κάνα φρέντο εσπρέσο, αλλά προτιμώ τη σοκολάτα :)
 
Παντα λατρευα τον καφε αλλα τελευταια εχω πεσει στη "τρυπα" του οικιακου εσπρεσσο...
Τιπς, θερμοκρασιες, μπιχλιμπιδια, βελτιωσεις, βαθμιδες αλεσης, ποικιλιες, ζυγαριες, χρονομετρα...δεν μας εφταναν τα retro gaming, τα κασετοφωνα, το παραδοσιακο ξυρισμα...εχω νεο μετωπο να αντιμετωπισω :)

Νομιζω παντως πως σχεδον ολοι ξεκινησαμε με φραπε μετριο με γαλα!!
 
Πίσω
Μπλουζα