kadmos
RetroWannaBe
- Joined
- 25 Οκτ 2014
- Μηνύματα
- 50
- Αντιδράσεις
- 6
Η πρώτη μου Χριστουγεννιάτικη ανάμνηση, που τη θυμάμαι ακόμα αλλά σαν όνειρο πλέον, είναι μια μεγάλη σακούλα μ' ένα εξίσου μεγάλο κουτί μέσα της, που μου έτρεχαν τα σάλια να την ανοίξω, όμως μου είχαν πει οι δικοί μου να μην ανοιχτεί πριν ξημερώσει η 1 του χρόνου (κάποτε ακολουθούνταν τα έθιμα). Έτσι κι έκανα κι αφού με μεγάλη δυσκολία και δύναμη ψυχής για παιδάκι άντεξα, η χαρά κι ευτυχία ήταν ακόμα μεγαλύτερη (σοφές όλες οι εθιμικές νόρμες) όταν τελικά άνοιξα το κουτί κι αντίκρυσα το εκπληκτικό τσίρκο των Playmobil! Έτσι ξεκίνησε μια ακόμα σχέση αγάπης με αυτά τα εκπληκτικά παιχνίδια, που σαφώς δεν ήταν μόνο παιχνίδια αλλά κάτι περισσότερο. Πειρατές, ιππότες, καμπόηδες κι ινδιάνοι, μέχρι και διαστημάνθρωποι...
...ελπίζω να μην τα 'χει "περιποιηθεί" η μάνα μου, καθότι από τα 17-18 και μετά "μάγκεψα" κι εγώ και τα σνομπάρισα. Πρέπει να ψάξω να δω αν έχει μείνει τίποτα, θα είχε ενδιαφέρον. Αν και καμιά φορά αναρωτιέμαι αν είναι καλύτερο να μην τα "ανασκαλίζω" και να μείνω σ' ότι θυμάμαι από την εποχή εκείνη. Ίσως τα πιο "βρώμικα" χέρια "του μεγάλου" να "λερώσουν" την ανάμνηση "του παιδιού" αν τα ξαναπιάσω τώρα στα χέρια μου. Εύχομαι να κάνω λάθος.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά 16 ετών να κρύβω στο λεωφορείο του γυρισμού σπίτι, τη σακούλα απ' τον "Λαμπρόπουλο" (στον Πειραιά) με τις σκηνές των ινδιάνων μέσα, επειδή συνάντησα έναν γνωστό και με ρώταγε τι αγόρασα. "Παπούτσια" ήταν η απάντησή μου, γιατί αν του έλεγα "Playmobil" φοβήθηκα-ντράπηκα πως θα γινόμουν βούκινο...τα θυμάμαι τώρα και χαμογελάω...ωραίες αναμνησεις μου ζωντανεύετε. Αναμνήσεις θαμμένες από καιρό.
Υ.Γ. Μακράν καλύτερη εταιρία των αναμνήσεών μου η Lyra.
...ελπίζω να μην τα 'χει "περιποιηθεί" η μάνα μου, καθότι από τα 17-18 και μετά "μάγκεψα" κι εγώ και τα σνομπάρισα. Πρέπει να ψάξω να δω αν έχει μείνει τίποτα, θα είχε ενδιαφέρον. Αν και καμιά φορά αναρωτιέμαι αν είναι καλύτερο να μην τα "ανασκαλίζω" και να μείνω σ' ότι θυμάμαι από την εποχή εκείνη. Ίσως τα πιο "βρώμικα" χέρια "του μεγάλου" να "λερώσουν" την ανάμνηση "του παιδιού" αν τα ξαναπιάσω τώρα στα χέρια μου. Εύχομαι να κάνω λάθος.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά 16 ετών να κρύβω στο λεωφορείο του γυρισμού σπίτι, τη σακούλα απ' τον "Λαμπρόπουλο" (στον Πειραιά) με τις σκηνές των ινδιάνων μέσα, επειδή συνάντησα έναν γνωστό και με ρώταγε τι αγόρασα. "Παπούτσια" ήταν η απάντησή μου, γιατί αν του έλεγα "Playmobil" φοβήθηκα-ντράπηκα πως θα γινόμουν βούκινο...τα θυμάμαι τώρα και χαμογελάω...ωραίες αναμνησεις μου ζωντανεύετε. Αναμνήσεις θαμμένες από καιρό.
Υ.Γ. Μακράν καλύτερη εταιρία των αναμνήσεών μου η Lyra.
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή: