Οι σταρ μας μαγειρεύουν!

Πάντως αυτό που μαγειρεύει η κα Παυλάκου δεν θα το ονόμαζα πίτα. Αν δεν έχει φύλλο, τι σόι πίτα είναι;
Αυτή η άτεγκτη στάση θα δημιουργούσε υπαρξιακή κρίση στις γαλόπιτες (η γαλόπιτα γίνεται κα με φύλλο, αλλά στο χωριό του πατέρα μου είναι άνευ), γιαουρτόπιτες, βασιλόπιτες, μηλόπιτα και γενικά όλες τις αμερικάνικες pies (τρελλαίνομαι για pecan pie και lemon meringue pie) και σε βασικό συστατικό των πιτόγυρων, που ως τώρα νόμιζαν ότι ήταν πίτες και τώρα μαθαίνουν ότι είναι χωρίς ταυτότητα.
 
Αυτή η άτεγκτη στάση θα δημιουργούσε υπαρξιακή κρίση στις γαλόπιτες (η γαλόπιτα γίνεται κα με φύλλο, αλλά στο χωριό του πατέρα μου είναι άνευ), γιαουρτόπιτες, βασιλόπιτες, μηλόπιτα και γενικά όλες τις αμερικάνικες pies (τρελλαίνομαι για pecan pie και lemon meringue pie) και σε βασικό συστατικό των πιτόγυρων, που ως τώρα νόμιζαν ότι ήταν πίτες και τώρα μαθαίνουν ότι είναι χωρίς ταυτότητα.
Είμαι αμετακίνητη! Αυτό που οι Αμερικανοί ονομάζουν pie, δεν έχει καμία σχέση με αυτό που ονομάζεται πίτα στην Ελλάδα! Και εννοώ πίτα με φύλλο. Όλα αυτά που περιγράφεις, θα ήθελαν να είναι πίτες, αλλά τους λείπει το ντύσιμο του φύλλου. Δεν είναι εύκολο, θέλει προσπάθεια :)
 
Αυτή η άτεγκτη στάση θα δημιουργούσε υπαρξιακή κρίση στις γαλόπιτες (η γαλόπιτα γίνεται κα με φύλλο, αλλά στο χωριό του πατέρα μου είναι άνευ), γιαουρτόπιτες, βασιλόπιτες, μηλόπιτα και γενικά όλες τις αμερικάνικες pies (τρελλαίνομαι για pecan pie και lemon meringue pie) και σε βασικό συστατικό των πιτόγυρων, που ως τώρα νόμιζαν ότι ήταν πίτες και τώρα μαθαίνουν ότι είναι χωρίς ταυτότητα.
Είμαι αμετακίνητη! Αυτό που οι Αμερικανοί ονομάζουν pie, δεν έχει καμία σχέση με αυτό που ονομάζεται πίτα στην Ελλάδα! Και εννοώ πίτα με φύλλο. Όλα αυτά που περιγράφεις, θα ήθελαν να είναι πίτες, αλλά τους λείπει το ντύσιμο του φύλλου. Δεν είναι εύκολο, θέλει προσπάθεια :)
Αυτά που οι Αμερικανοί ονομάζουν πίτες, εδώ θα τα λέγαμε τάρτες μάλλον.
Γενικά είναι συμπούρμπουλο το τί λέμε πίτες και τι όχι.
Η βασιλόπιτα εν τέλει είναι κάτι σε κέικ, τσουρέκι και κέικ/μπισκότο. Η καρυδόπιτα είναι κέικ στην ουσία, αλλιώς θα έπρεπε καρυδόπιτα να λέμε τον μπακλαβά, που πολύ θα το προτιμούσα από το να διεκδικούμε ως ελληνικό ένα παρασκεύασμα που δεν έχει καν ελληνικό όνομα.
 
Βάλτου μπόλικη φέτα να στρώσει..ξηρομερίτικη ξέρεις εσύ..:biglaugh::biglaugh::biglaugh::biglaugh:
Το έχω δοκιμάσει, δε σώζεται με τίποτα! Είναι ένα από αυτά τα 3-4 φαγητά που δεν τρώω από μικρή, όσο κι αν έχω προσπαθήσει.

Αυτά που οι Αμερικανοί ονομάζουν πίτες, εδώ θα τα λέγαμε τάρτες μάλλον.
Γενικά είναι συμπούρμπουλο το τί λέμε πίτες και τι όχι.
Η βασιλόπιτα εν τέλει είναι κάτι σε κέικ, τσουρέκι και κέικ/μπισκότο. Η καρυδόπιτα είναι κέικ στην ουσία, αλλιώς θα έπρεπε καρυδόπιτα να λέμε τον μπακλαβά, που πολύ θα το προτιμούσα από το να διεκδικούμε ως ελληνικό ένα παρασκεύασμα που δεν έχει καν ελληνικό όνομα.

Έχεις δίκιο Gordon για τον ορισμό της πίτας, το ίδιο και ο elephadas. Αν πίτα ονομάζαμε οτιδήποτε έχει φύλλο, τότε πώς εξηγείται πχ. η πίτα του γάμου στη Μεσσηνία που στην πραγματικότητα είναι ένα ψωμί στολισμένο με σχέδια από το ίδιο του το ζυμάρι; Αλλωστε και η βασιλόπιτα παραδοσιακά ήταν ένα γλυκό ψωμί. Ή η κασόπιτα στα Ζαγοροχώρια (ένας τόπος όπου οι πίτες αποτελούν βασικό κομμάτι της παραδοσιακής διατροφής) η οποία στην ουσία είναι ένας χυλός που ψήνεται στο ταψί με κομμάτια τυριού από πάνω;
Μια ιδέα θα ήταν με τον όρο "πίτα" να μπορούσε χονδρικά να θεωρηθεί οποιοδήποτε μείγμα υλικών (γλυκών ή αλμυρών) που απλώνεται σε φαρδύ ταψί για να ψηθεί. Το αν έχει φύλλο ή όχι ίσως να μην έχει σημασία. Έτσι δικαιολογείται και η ύπαρξη της καρυδόπιτας (δεν έχει φύλλο), έτσι δικαιολογείται και η μηλόπιτα (έχει και δεν έχει φύλλο, ανάλογα με τη συνταγή, αν και δεν νομίζω να έχει ελληνική προέλευση), έτσι και η χορτόπιτα (έχει πάντα φύλλο εκτός κι αν πρόκειται για τοπική παράδοση όπως πχ. η χορτόπιτα που φτιάχνουν των Αγίων Θεοδώρων στην Τριφυλία όπου ρίχνουν μόνο το μείγμα στο ταψί).
Μια τα τυριά, μια οι πίτες, πάλι ξεφύγαμε από το θέμα. :D
 
Θέμα δεν ξέρω, αλλά με όλα αυτά μου άνοιξε η όρεξη. Με αυτό το νήμα έχω βάλει κιλά, όχι από τις φωτό, αλλά από την κουβέντα μας.
 
Βράζει το σπανάκι λέει 1 ώρα η σεφ, λάσπη το 'κανε :shocked: δεν είναι τυχαίο που κάτι τέτοια φαγητά τα είχαμε σιχαθεί μικροί και τα είδαμε με άλλο μάτι όταν τα ξαναφάγαμε μαγειρεμένα "σύγχρονα"
 
έτσι είναι και οι πουτίγκες των Βρεταννών. Μπορεί να είναι φαι, μπορεί να είναι επιδόρπιο, μπορεί να μοιάζει με κρέμα, μπορεί να μοιάζει με κέικ, μπορεί οτιδήποτε. η πουτίγκα Yorkshire παράδειγμα, είναι σαν μεγάλο cupcake αλλά είναι φαγητό, όχι γλυκό. η χριστουγεννιάτικη πουτίγκα (Christmas pudding) είναι σαν ζεστή κρέμα με φρούτα που συνοδεύεται από ζεστή άσπρη κρέμα (custard). άλλες διάσημες πουτίγκες είναι ο spotted dick https://www.daringgourmet.com/tradi...steamed-currant-pudding-with-vanilla-custard/ που είναι επιδόρπιο και ο toad in the hole https://www.bbcgoodfood.com/recipes/sams-toad-hole που είναι φαγητό. επίσης υπάρχει και το περίφημο fish and chips που μετά πας κατευθείαν για μπαι πας. και το περίφημο rhubarb crumble. https://www.bbcgoodfood.com/recipes/rhubarb-crumble και το XXXXL πρωινό fry up. https://www.allrecipes.com/recipe/98310/great-british-fry-up/
 
Τελευταία επεξεργασία:
:sick::sick::sick::sick: Δεν βρίσκω emoji μπλιαχ
(για το σπανακόρυζο, όχι για την Παππά)
Κι εκεί συμφωνούμε. Ενώ μου αρέσει πολύ η σπανακόπιτα (φυσικά εννοώ σπανακοτυροαυγόπιτα, όχι μόνο σπανάκι-άνηθο-κρεμμύδι) το σπανακόρρυζο το σιχαινόμουνα παιδιόθεν. Δυστυχώς είχα ήδη εξαντλήσει τα δύο φαγητά που επιτρεπόταν να μην τρώω όταν τα μαγείρευε η elephadομήτωρ κι έτσι όταν έφτιαχνε σπανακόρρυζο ήταν "σκάσε και τρώγε". Διότι είναι ωφέλιμο. Έχει σίδηρο. Λες και είμαι ο Ποπάυ. Και γιατί παρακαλώ να μην παίρνω το σίδηρο από σπανακόπιτα? Αλλά η σπανακόπιτα είναι πιο πολύπλοκη, το -όρρυζο γινόταν πιο εύκολα άρα συχνότερα.

1 ώρα βράσιμο? Δεν τη διάβασα τη συνταγή προσεκτικά αφού δεν με αφορούσε. Αλλά τώρα που το είδα, είναι πάνω από ώρα. Μετά από μια ώρα ρίχνει το ρύζι. Δεν θέλει κι' αυτό κάμποση ώρα ακόμη για να μαγειρευτεί? Τουλάχιστον 10 λεπτά ακόμη κι αν είναι προημιμαγειρεμένο. Αν θυμάμαι καλά το κανονικό άσπρο ρύζι τουλάχιστον για πιλάφι θέλει 20 λεπτά, το πλήρες ρύζι που χρησιμοποιώ θέλει 50.
 
Βράζει το σπανάκι λέει 1 ώρα η σεφ, λάσπη το 'κανε :shocked: δεν είναι τυχαίο που κάτι τέτοια φαγητά τα είχαμε σιχαθεί μικροί και τα είδαμε με άλλο μάτι όταν τα ξαναφάγαμε μαγειρεμένα "σύγχρονα"
Εχω την εντυπωση πως η γενια των γονιων μας τα φαγητα τα παραβραζε.
Η μητερα μου, επι παραδειγματι, εβραζε τα μακαρονια Ν°10 γυρω στα 20 λεπτα ενω εγω τα βραζω 7 λεπτα και μαλιστα τα θελω και να κλινουν προς το μαλακο.
Στην ταινια του 1968, Ενας Ιπποτης για τη Βασουλα, ο Φαιδων Γεωργιτσης λεει "Εγω το μακαρονι το θελω καλοβρασμενο. Να το πεταω στον τοιχο και να κανει κλατς." Σημερα ευτυχως αυτοι οι χρονοι βρασμου και τετοιου ειδους μεθοδοι δοκιμης εχουν εκλειψει για τα καλα.
 
Η κορη μου λεει οτι καλυτερο φαγητο απο το σπανακορυζο δεν υπαρχει και το φτιαχνω συχνα για χαρη της.
Δεν το απεχθανομαι, αλλα δεν ανηκει και σ' αυτα που μου αρεσουν. Αντιθετα, τρελαινομαι για λαχανορυζο. Εσενα σου αρεσει;
 
Πίσω
Μπλουζα