Αγαπημένη ταινία του Άλφρεντ Χίτσκοκ (Alfred Hitchcock)

[Bambinella]

 Για ομοφυλοφιλία έχει εννοηθεί και στην περσόνα του Μπεργκαν  μεταξύ των δύο γυναικών αλλά ουδεμια σχέση.

Ειδικα γι' αυτον, δεν θα μου εκανε καμια εντυπωση και να το εβαζε στις τανιες του.

 

[αριαδνη]

Πιο υπερτιμημένη ταινία από την περσόνα δεν ξανάγινε στα χρονικά του παγκόσμιου σινεμα! Και όσα θέλησε βαρυγδουπα να μας πει ο Μπεργκαν για την ταύτιση δύο γυναικείων προσωπικοτήτων τα λέει εξαιρετικά καλύτερα ο μετρ στην Ρεβεκκα λιτά και αθόρυβα.

 

[Bambinella]

Πιο υπερτιμημένη ταινία από την περσόνα δεν ξανάγινε στα χρονικά του παγκόσμιου σινεμα! Και όσα θέλησε βαρυγδουπα να μας πει ο Μπεργκαν για την ταύτιση δύο γυναικείων προσωπικοτήτων τα λέει εξαιρετικά καλύτερα ο μετρ στην Ρεβεκκα λιτά και αθόρυβα.

Πιο υπερτιμημενες ταινιες απο τις κουλτουριακες ταινιες δεν υπαρχουν πουθενα ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ.

 

[αριαδνη]

Ή "σημασία του να αγαπάς "του Ζουλαφσκι έχει και κάποια σημασία! Ή "περσόνα" καμιά απορω με τους κριτικούς ταινιών με τα αναρίθμητα καλά σχολια γι αυτό και όταν ή λέσχη βάζει Χιτσκοκ έχουμε πολύ κόσμο που το ευχαριστιεται γιατί ο μετρ ήτανε Ο μετρ ενω άμα έχουμε Μπεργκαν μετράμε κόσμο στα δάκτυλα των χεριών μας , γιατί ο κόσμος δεν είναι χαζος, παρόλο που έχουν ξαναδεί την ταινία του Χιτσκοκ θα ξαναρθουν.Και μόλις παρήγγειλα την Ρεβεκκα διαδικτυακα , θέλω να διαβάσω τις ψυχολογικές διακυμάνσεις των ηρώων και πώς ο σκηνοθέτης τις έκανε κομμάτι της ιστορίας.

 

[Bambinella]

Ή "σημασία του να αγαπάς "του Ταρκοφσκι έχει και κάποια σημασία! Ή "περσόνα" καμιά απορω με τους κριτικούς ταινιών με τα αναρίθμητα καλά σχολια γι αυτό και όταν ή λέσχη βάζει Χιτσκοκ έχουμε πολύ κόσμο που το ευχαριστιεται γιατί ο μετρ ήτανε Ο μετρ ενω άμα έχουμε Μπεργκαν μετράμε κόσμο στα δάκτυλα των χεριών μας , γιατί ο κόσμος δεν είναι χαζος, παρόλο που έχουν ξαναδεί την ταινία του Χιτσκοκ θα ξαναρθουν.Και μόλις παρήγγειλα την Ρεβεκκα διαδικτυακα , θέλω να διαβάσω τις ψυχολογικές διακυμάνσεις των ηρώων και πώς ο σκηνοθέτης τις έκανε κομμάτι της ιστορίας.

Αμα διναμε σημασια στις κριτικες ταινιων, ζητω που καηκαμε. Αυτοι που τις γραφουν εχει θολωσει το ματι τους απο την πολλη κουλτουρα, εξ' ου και αποκαλουνται θολοκουλτουριαρηδες.

 

[αριαδνη]

Μια ταινια για σενα, η ιστορια γυρω απο το ψυχω , διοτι κανεις παραγωγος, κανενα στουντιο  δεν ηθελαν  να γυρισουν την ταινια! Μα το κατάφερε ο ευφυής αυτός άνθρωπος!

Λοιπον εχει πολυ γνωστους ηθοποιους και την Γιοχανσον ως ηρωιδα του ψυχω, η ελεν Μιρρερ ως γυναικα του  μετρ και ο Χοπκινς ο ίδιος  ως ο Χιτς

 

[Bambinella]

1@αριαδνη[/USER] την ειδα την ταινια οταν πρωτοβγηκε. Δεν μου αρεσε γιατι δεν ειναι πιστη στην εποχη στην οποια αναφερεται, το 1960. Καλυτερα να μην την εβλεπα.

Μου ειχε χαλασει για λιγο τοτε την εξαισια αισθηση που μου εχει αφησει το Ψυχω. Μια λατρεμενη ταινια που μου χαριζει μοναδικη συγκινηση καθε φορα που την βλεπω. Νιωθω τα ποδια μου σαν να μην πατανε στη γη.

 

[αριαδνη]

Αυτήν την στιγμή βλέπω ταινία του Χιτσκοκ αλλά δεν ξέρω ποια ακριβως βλέπω, να μην σας τυχει : Στο βίντεο κλαμπ μου είπαν πως νοικιασα την "γυναίκα που εξαφανίζεται " μόνο που δεν είναι αυτή! Υπόθεση :ένα τρένο που ένας πλούσιος άσωτος συναντά ένα τενιστα σπουδαίο καριεριστα που πρόκειται να πάρει την κόρη ενος γερουσιαστή μόνο που είναι ήδη παντρεμένος, γίνονται φίλοι και ο ενας εμπιστεύεται τον αλλον! Ο τεμπέλης πλουσιος  προσπαθεί να τον πείσει να δολοφονήσει την γυναίκα του, ο άσωτος μισεί τον πατέρα του και θέλει να τον σκοτωσει .Του λέει να κάνει ο καθείς τον φόνο του άλλου ως χιαστί εξισωση.Ο Χιτσκοκ κάνει ένα πέρασμα στην αρχή του φιλμ , περνά στο τρένο με μία κιθάρα μεγάλη. Ποια ταινία είναι βρε παιδιά;

Την βρήκα τελικα ο άγνωστος του εξπρές ! Φαίνεται πολύ καλή σκηνοθετικά...και έβαλα και την "κύρια εξαφανίζεται "μιλάμε για τέλεια, εξαιρετικη ταινία καλύτερη ακόμα και από τον αγνωστο..θυμίζει γιαννη μαρη σε μερικα σημεία , ή μελαχροινη θα μπορούσε εμφανισιακά να ήταν και ή Ρεβεκκα. Νομίζω πως και ή " κυρία εξαφανίζεται" ανήκει στις κορυφαίες του χωρίς αμφιβολία, αγωνία στο ζενίθ για την ταυτότητα της Μις Φρου μιας μουσικολογου που εξαφανίζεται μυστυριωδως σε ένα τρενο για το λονδινο

 

[αριαδνη]

Ηθικό δίδαγμα από " τον άγνωστο του εξπρές" ?: Μην πολύ ανοιγεσαι σε άτομα που δεν γνωρίζεις και συναντας για πρώτη φορα στην ζωή σου δεν ξέρεις πότε θα πέσεις πάνω στον ψυχακια , έσω επιφυλακτικος με όλους και έχε λίγα λογια! ωραιο πράγμα να είσαι επιφυλακτικος αν και είναι λίγο δύσκολο να πέσεις πάνω σε Μπρουνο, είναι κάπως κραυγαλεος ως χαρακτήρας ψυχωσικου τύπου. Ο φόνος της Μυριαμ μέσα από τα γυαλιά που παρακολουθουμε είναι ο πιο χαρακτηριστικός που έχω δει σε ταινία ίσως να τον ξεπερνά κατά πολύ το ψυχω αλλά εμένα θα μου μεινει.  Πολυ καλή επιλογή ηθοποιού για τον παρανοϊκό Μπρουνο! Ησυχο, σχιζοφρενικο προφίλ καταπιεσμένου γιου . Τώρα αν πω πως ο άγνωστος μου θύμισε κατι από το ματς ποιντ του Γουντυ Αλλεν, μην με βρισετε σε λίγα κομμάτια φυσικά.

Νομίζω και στις " υποψίες" πάλι ο Χιτσκοκ το ίδιο θέμα διαπραγματεύεται μην έχεις εμπιστοσύνη ευκολα στους ανθρώπους, δεν ξέρεις πότε γιατί σε πλησιάζουν , μπορεί να είναι ολέθριο το να εμπιστεύεται ευκολα χωρίς ψάξιμο το κάθε τι, μπορεί να πέσεις σε παγίδες αν αντιδράσεις ακαριαία μόνο με το συναίσθημα όπως η κοπέλα στις υποψιες, παντρεύεται τον τζων ίσως γιατί οι γονείς της την θεωρούν γεροντοκόρη και αντιδρά ο πληγωμένος εγωισμός !

 

[Bambinella]

Τουλαχιστον στις Υποψιες 1@αριαδνη[/USER] οι κακες σκεψεις που εκανε η πρωταγωνιστρια αποδειχτηκαν αβασιμες.

Οσον αφορα τον Αγνωστο του εξπρες, πιστευω πως εξισου καλος και ταιριαστος στον ρολο του δολοφονου θα ηταν και ο Τζων Νταλ απο τη Θηλια. Αυτον ειδικα τον ηθοποιο θα ηθελα να τον ξαναβλεπα σε ταινια του Χιτσκοκ.

Κι εδω μια αφισα της ταινιας οπου ο Χιτσκοκ παιζει υπεροχα με τις λεξεις και με το μυαλο μας:

 

[αριαδνη]

Στο βιβλίο "οι υποψίες" γιατί είναι μεταφορά, οι αμφιβολιες της κοπελας για τον ωραίο πλειμποι σύζυγο βγαίνουν αληθινές και αυτό ήταν θέμα μεγάλο για καυγα μεταξύ της συγγραφέως και του Χιτσκοκ που άλλαξε το τέλος, κάτι που έκανε και στην Ρεβεκκα αλλιωσε σημαντικό στοιχειο και κει. Δεν είδα ακόμα όλο το έργο για να χω άποψη μέχρι κει που είδα το λατρεψα ( είναι το στυλ μου τα πιο ρομαντικά με λίγη δόση μυστηρίου) περισσότερο από τα άλλα δύο τα ασπρομαυρα τα τελευταία που είναι χωρίς αμφιβολία αριστουργήματα.  Ή μητέρα της Λινας είναι ή ίδια ή ηθοποιός που παίζει και την διδα Φρου, την γυναίκα που εξαφανίζεται στο τρένο. Στον " αγνωστο" θα μου μείνει και ή σκηνή του λούνα - παρκ για την εποχή τεχνολογικά άρτια ( τώρα ξέρω από που έπαιρνε ο Μαρης τις ιδέες του για τα τρένα )

 

[Leon]

Αμα διναμε σημασια στις κριτικες ταινιων, ζητω που καηκαμε. Αυτοι που τις γραφουν εχει θολωσει το ματι τους απο την πολλη κουλτουρα, εξ' ου και αποκαλουνται θολοκουλτουριαρηδες.

Ο ορισμός αυτός έχει ξεκινήσει από φασίστες και είναι άμεση συνέχεια και ακριβώς ίδιας νοοτροπίας με τη φράση του ναζί Johst "όταν ακούω τη λέξη κουλτούρα, τραβάω το πιστόλι μου".

Το ξέρω ότι το λέτε χάριν αστεισμου αλλά δεν είναι καθόλου αστείο. Δεν είναι τα πάντα εύκολα και εύπεπτα. Κάποια χρειάζονται προσπάθεια, πρέπει να έχεις καλλιεργήσει τα κριτήρια σου για να τα κατανοήσεις και να τα απολαύσεις. Η δουλειά του κριτικού είναι να σε βοηθήσει να αναπτύξεις την αισθητική σου. Φυσικά δεν διατίθενται όλοι να κάνουν αυτή τη δουλειά και προτιμούν την ευκολία. Γι'αυτό εξάλλου οι μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες είναι εύκολες ταινίες δράσης που δεν χρειάζεται να βασανισεις ούτε το μυαλό σου ούτε να έρθεις αντιμέτωπος με τον ίδιο σου τον εαυτό. 

Υπάρχουν ταινίες που βλέπονται και ευχάριστα από το ευρύ κοινό αλλά έχουν και βαθύτερα επίπεδα για όποιον θέλει να ψάξει. Τέτοιες είναι οι ταινίες του Χίτσκοκ. Οι περισσότερες βαθύτατα φροιδικές που συχνά μιλούν για τις σεξουαλικές εμμονές του σκηνοθέτη. Την ντουλαπάτη ομοφυλοφιλία του, την ενοχική φύση του λόγω ανατροφής, τις σαδιστικες του τάσεις προς τις ιδανικές αλλά απροσιτες για αυτόν, λόγο της χαμηλής αυτοεκτίμησης που είχε, ψυχρές ξανθιές. 

Από την άλλη στον Μπεργκμαν δεν υπάρχει ένα εύπεπτο περιτύλιγμα που να κρύβει την σκληρή αλήθεια. Είναι δύσκολος και δύστροπος. Τεμαχίζει την ανθρώπινη ψυχοσύνθεση με κλινικό τρόπο και ψυχρότητα ακριβώς όπως ένας χειρουργός. Ε και μας το το κάνει αυτό χωρίς να χρησιμοποιήσει καν αναισθητικό. Η διαδικασία δεν είναι ευχάριστη αλλά βγαίνουμε θεραπευμενοι. Όπως και ο Χίτσκοκ είναι ένας από τους καλύτερους σκηνοθέτες όλων των εποχών. Δεν είναι δήθεν. 

Τώρα για το ποια είναι η καλύτερη ταινία του Χίτσκοκ...δύσκολο. συμπτωματικά κάνουμε με την σύντροφό μου χιτσκοκιάδα αυτό τον καιρό γιατί δεν είχε δει πολλές ταινίες του (θα γίνει κάτι ανάλογο και με τον μπεργκμαν αλλά σιγά σιγά, χρειάζεται σταδιακή εξοικείωση με την τέχνη). Τώρα που έχω μια φρέσκια ματιά μάλλον το Vertigo. Λατρεύω Jimmy Stewart. Χαίρομαι που αναφέρθηκε και το (ψεύτικο) μονοπλάνο της θηλιάς. Μου κάνει εντύπωση που δεν βλέπετε όμως την ξεκάθαρη ομοφυλοφιλική σχέση. Είναι συχνό μοτίβο στις ταινίες του να υπάρχουν τέτοιες αναφορές. Πχ στο strangers on a train.

 

[Bambinella]

Δεν με ενδιαφερει καθολου απο που βγηκε ο ορος θολοκουλτουρα. Ειναι κατι που το απεχθανομαι γιατι δεν εχει σχεση με τεχνη, αλλα με ασχημια. Δεν ανηκει δηλαδη σε καλλιτεχνες (δεν ειναι τυχαιο το καλλος ως πρωτο συνθετικο) αλλα σε καραγκιοζηδες που ξοδευουν το ταλεντο τους στο να τα δειχνουν ολα μαυρα, ασχημα, τρελα, ανωμαλα και μιζερα νομιζοντας πως ετσι επαναστατουν.

Την ομοφυλοφιλικη σχεση συνεχιζω να μην την βλεπω πουθενα στη Ρεβεκκα, στη Θηλια και στον Αγνωστο του εξπρες. Δεν ειναι οτι εγω δεν θελω να τη δω, απλως δεν υπαρχει.

Οποιος αρεσκεται στο να διαστρεβλωνει την σκηνοθετικη ματια ενος τεραστιου δημιουργου οπως ηταν ο Χιτσκοκ, τοτε με πολλη προκαταληψη και ακομα περισσοτερη φαντασια βλεπει αυτα που θελει να δει.

 

[αριαδνη]

Λεον για την πόλη μου ο Μπεργκαν δεν κάνει , δεν ξέρω για Αθηνα πολύ λίγα άτομα είδαμε την περσόνα και δεν άρεσε σε κανεναν ( εγώ για το after πήγα για κάνα κρασακι μετά με τα παιδια , αντίθετα ο Ζουλαφσκι και με σοκαρε αλλά και με προβλημάτισε με θετικό προσιμο και με έβαλε σε σκεψη)Ποτέ δεν μου άρεσε ή ψυχρή χειρουργική μέθοδος , συνήθως σκοτωνει τον ασθενη αν ο γιατρός το βλέπει μόνο ψυχρά. Αντίθετα ή αίθουσα με Χιτσκοκ γεμίζει αν και οι περισσότεροι έχουν ξαναδεί την ταινια που προβαλλεται,γιατί το πες παραπάνω: είναι ευχάριστα τα έργα του αλλά και πολυεπιπεδα και έρχονται κάποια και από λογοτεχνικά έργα μεγάλων συγγραφέων. Είναι εμπορικά όσο και ποιότικα και δεν δείχνουν την ανθρώπινη ασχήμια , σου αφήνουν και μία ελπίδα για την ανθρώπινη φύση. Δεν αεροβατει ο Χιτσκοκ , δεν παρουσιάζει πάντα το καλο τουναντίον θα έλεγα φόνους δείχνει  όμως αφήνει περιθώρια και στο καλό να αναπνεύσει καθε φορα και είναι λυτρωτικό αυτό. Φυσικά υπάρχουν και άλλοι σκηνοθέτες που έχουν συνδυάσει και κουλτούρα αλλά και εμπορικότητα το φαρενάιτ του Τρυφο  πχ.είχε αρέσει πάρα πολύ σε όλους ή οι ταινίες του Κουροσαβα! Στο strangers on the train  που είδα πρόσφατα δεν είδα καμιά υποψία ομοφυλοφιλιας .

 

[αριαδνη]

Oι "υποψίες "αν είχαν ακολουθήσει τον πρότυπο τρόπο τέλους  της συγγραφέως θα ήταν μια ταινία εφάμιλλη της" Ρεβεκας"! Ο Χιτσκοκ είχε γυρίσει τελείως διαφορετικό τέλος , το στούντιο δεν το αποδεκτηκε ποτε λόγω πως ο Γκραντ δεν μπορούσε την εποχή εκείνη να κάνει έναν αντι- ηρωα έτσι τον έβαλαν να γυρίσει το τέλος ξανά, ο Χιτσκοκ δυσαρεστήθηκε παρά πολύ αλλά δεν μπορούσε να κάνει και αλλιώς. Κατηγορήθηκε πολύ από τους κριτικούς της εποχής για ανακολουθία  διότι ο Τζονυ ήταν ο χαρακτήρας που θα έκανε τα πάντα για το χρήμα, έτσι περιγράφεται, τζογαδόρος, γυναίκας, πότης, χαρτοπαικτης, τεμπέλης και προικοθηρας στο βιβλίο γιατί την Λινά δεν την αγάπησε ποτέ την παντρεύτηκε για την περιουσία του στρατηγού...Ο Γκαρυ Γκραντ ήταν από τους λίγους ηθοποιούς που εκτιμούσε ο Χιτσκοκ  και ως άνθρωπο και ως ταλέντο και τα πηγαίνανε καλά. 

 

[Bambinella]

Γενικως η εικονα που πουλαγε ενας ηθοποιος προς τα εξω ηταν πολυ σημαντικη τοτε και αυτο ισχυε παντου. Κι εδω βαλανε στο Δεσποινις διευθυντης τον Αλεξανδρακη στον πρωταγωνιστικο ρολο, παρ' ολο που στο θεατρο τον ειχε παιξει ο Κουρκουλος, επειδη κινηματογραφικα τουλαχιστον ο Κουρκουλος επρεπε να διατηρησει το υφος του σκληρου.

 

[αριαδνη]

Εξαιρετικη ταινια και δεν μου κανει εντυπωση που η ακαδημια της εδωσε το οσκαρ ΤΟ 41', κρατησε ολο το βαρος του εργου πανω της ενω στην ρεβεκκα υπηρχαν και αλλοι που το επωμίστηκαν, εδω ηταν καθαρα δικο τηςτο παιχνιδι δικο της και του Γκραντ, αν δε,ειχε αλλο  τελος θα ηταν τελεια σε ολα η ταινια.  Διοτι τωρα την εμφανιζει ΤΗΝ Λινα  μια εμμονικη γυναικα με τον ανδρα της καθε αλλο ομως  ηταν πνευματωδης, διαβασμενη και πανεξυπνη αλλο που ηταν απειρη με το αλλο φυλλο, εκει εχανε! Η συγγραφεας της ιστοριας θυμιζει αγκάθα κρίστι ως προς ολα της! στην πραγματική βερσιόν ή Λινά γνωρίζει πόσο κάθαρμα και αριβιστας είναι ο άνδρας της αλλά δεν κάνει τίποτα  να τον αφήσει τόσο ερωτευμένη είναι μαζί του απλά γράφει ένα γράμμα στην μητερα της που τα εξηγει όλα.

 

[αριαδνη]

Eιδα και το τζαμαικα ιν στα ελληνικά μεταφράζεται ως ή" ταβέρνα τζαμαικα" αν και μιλά για πανδοχείο στην Κορνογουαλη , μιας παραθαλάσσια πολη της Αγγλιας. Ένα πανδοχείο ανδρο των χειρότερων υποκειμένων  , ληστών που αφού προκαλούν ναυάγια μετά σκοτωνουν κάθε επιζών και παίρνουν την λεια . Ταινια ασπρόμαυρη φυσικά του 39' ,με την Μοριν Ο' Χαρά, που πάλι δεν την γνώριζα ως ηθοποιο . Ή ταινία βασίζεται σε βιβλίο της Δάφνη Ντι Μωριε της συγγραφεα της Ρεβεκκα ( έγραψε υπέροχα μυθιστορήματα και νομιζω τώρα τελευταία ή ταινια έγινε και αγγλική σειρά και την πρόβαλλε ή ερτ με τον ίδιο τίτλο, να μην ξέρω να την παρακολουθησω, κρίμα.) Το πανδοχείο αυτό το έχει ή θεία της Μερι, Πεσσιενς ή οποία έχει παντρευτεί ενα άνδρα φόβο και τρόμο της περιοχής που επιβαλλει την συμμορία του με την βια. Τα σκοτεινά νήματα όμως τα κινεί κάποιος υπεράνω πάσης υποψιας ( δεν κάνω σποιλερ) που λαμβάνει τα κλοπιμαία το μεγαλύτερο μέρος)τον οποίο θα ανακαλύψει ή κοπέλα και ένας αστυνομικός που θα μπει στο ανδρο ως ληστής αρχικά και αυτός για να δει το μέγεθος της λεηλασίας!  Ή Μερι θα ερωτευτεί τον νεαρό αστυνομικό και θα τον σωσει!Μία όμορφη, νεα κοπέλα παρέα με 10 άνδρες κακοποιούς του χειριστούν είδους πως γλυτώνει από ανεπανιρθωτα κακά είναι να αναρωτιεσαι. Είναι ή τελευταία αγγλική ταινία του σκηνοθέτη πριν έρθει Αμερικη. Ναι έγινε και σειρά από το bbc  το 2014 που προβλήθηκε στην ερτ με τον ίδιο τίτλο περσυ.

 

[αριαδνη]

Ειχα την δυνατοτητα να δω το stage fright?? χθες που στα ελληνικα μεταφραζεται ως το "αγχος της σκηνής" και είναι η φοβία που έχει ένας ηθοποιός όταν καλείται να βγει για να ερμηνευσει τον ρολο του για πρωτη φορά μπροστα σε κοινό δημοσίως  και μαλλον θα αναφερεται κατα βαση στον χαρακτηρα της Υβ, εκκολαπτόμενης ηθοποιου που σπουδαζει στην βασιληικη ακαδημια, υποκριτική!

Ταινια του 50΄με μια Μαρλεν θεα που μαγνητιζει ολους τους ανδρες και τους θεατες της! Αν ηθελε να διαλεξει μια ντιβα που θα εκανε ζημια ο Χιτς διαλεξε τη καταλληλη, εκπέμπει φοβερο ερωτισμο και δεν της το χα σε δυο αλλες ταινιες που την ειδα( γαλαζιο αγγελο και μια του Ουελς), εδω μιλαμε για " γαλάζιο αγγελο" / δικαιωνει τον τιτλο σίγουρα που ο καθεις θα έκανε τα παντα να την κατακτησει ΑΚΟΜΑ και φονο αν ηταν εραστη της! Μια θρυλική ντιβα-αγριογατα επι σκηνης ΜΕ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙς, η Σαρλοτ ( ο ανδρας της δολοφονειται , ειναι στο ματι του κυκλώνα και αυτη κοιταζει πένθιμα συνολάκια, πως της πάνε χα χα, ευθυμη χηρα). Η Μαρλεν εχει καταταχθει ενατη με τις μεγαλυτερες σταρ ολων των εποχών παρεπιπτοντως και υπάρχει ένας θρυλος να τρυγιριζει το όνομα της απο νωρις. Την ηθοποιο που παιζει την Υβ την εχω δει σε ταινιες με τον Ροκ / το τελος ανατρεπτικο και χιτσκοκικο πριν πεσει η αυλαια στην εξελιξη του φονου...ΔΕΝ ΘΑ ΠΩ πολλα ακομα , δειτε την ειναι χιτσκοκ ασπρομαυρος, λιτος αλλα περιεκτικος σε μυστηριο/ μασκοτ του εργου ο μπαμπας της Υβ, φοβερος να μπλεκει σε μυστηρια και δολοφονιες ειχε στο αιμα του την περιπέτεια και μου αρεσε απίστευτα. Οι ντιβες ειναι ντιβες και στο θεατρο και στην ζωη και απαιτουνε τα παντα απο εναν νεαρο εραστη ενω δινουν λίγα...

 

[Bambinella]

Ποσο ωραια 1@αριαδνη[/USER] η φραση σου "Χιτσκοκ ασπρομαυρος, λιτος, αλλα περιεκτικος σε μυστηριο"!

Αυτες ηταν οι ασπρομαυρες ταινιες του παλιου Χολυγουντ! Λιτες, περιεκτικες και συνηθως αριστουργηματικες. Μεσα απο τους ευστοχους διαλογους, το λευκο φως και τις σκιες του ασπρομαυρου, περναγαν τα πιο ομορφα μηνυματα, φωτεινα και καθαρα, διχως γιατι και ισως.

Και αυτες ηταν και οι ντιβες του παλιου Χολυγουντ! Γυναικες ωραιες και γοητευτικες που παντα ηξεραν να δειχνουν την καλυτερη εικονα τους προς τα εξω και να περιβαλλουν την προσωπικοτητα τους με μυστηριο. Καμια σχεση δηλαδη με τις σημερινες σταρ οι οποιες, οσο ομορφες κι αν ειναι, κυκλοφορουν εξω σαν τη θειτσα που παει στη λαϊκη και συνεχως φωτογραφιζονται στα μεσα κοινωνικης δικτυωσης οπως ειναι την ωρα που ξυπνανε, την ωρα που τρωνε, την ωρα που κοιμουνται και μην πω τι αλλο.....Με λιγα λογια, αυτοκαταστρεφονται!