Αγαπημένη ταινία του Άλφρεντ Χίτσκοκ (Alfred Hitchcock)

1@bambinella 100[/USER] άλλο ένα ενδιαφέρον τόπικ! Χρόνια πριν, μπορεί και 10, σε αυτό το φόρουμ συζητούσαμε νομίζω για την Doris Day (μας άφησε και η Ντόρις...), αν θυμάσαι ☺️

Αν κατάλαβα σωστά, υπήρχε κάποιο poll αρχικά για να ψηφίσουμε. Αφού πλέον δεν υπάρχει θα γράψω απλά τις αγαπημένες μου - είναι το Psycho και το Birds.
Αν και πάνε χρόνια που έχω να δω ταινία του Hitchcock και σηκώνω επανάληψη, είχα δει τις περισσότερες των δεκαετιών 50 και 60 και μου είχε αρέσει αρκετά και το Dial M for murder.

 
1@δεσποινίς χαρίτου[/USER]

Θυμαμαι τις συζητησεις μας στο φορουμ. Ησουν κι εσυ αρρωστη με τη Ντορις οπως κι εγω. :) Λυπηθηκα πολυ στο ακουσμα του θανατου της τον περασμενο Μαϊο, αλλα παρηγορηθηκα με τη σκεψη οτι εφυγε πληρης ημερων. Ας ειναι καλα εκει που βρισκεται, κοντα στον γιο της τωρα πια.

Χαιρομαι παρα πολυ που σε ξαναβλεπω εδω υστερα απο τοσον καιρο. Προσωπικα μου ελειψες και ελπιζω να παραμεινεις στο φορουμ για να τα λεμε. Αλλωστε, εγραφες παντα τοσο ομορφα!

 
Τελειώνοντας το βιβλίο της Ρεβεκκα που έχει διάφορες από την ταινία με τον Ολιβιε( ή σειρά του 79' είναι πιο πιστή διότι ο Μαξιμ σκοτώνει την νυμφομανης στην κυριολεξία γυναίκα του με όπλο όταν εκείνη του απαριθμεί τις βρώμικες της προθεσεις), ή οικονομος ή Νταννυ αγαπά την Ρεβεκκα καθότι ήταν ή δεύτερη μάνα της, ή Ρεβεκκα έμεινε ορφανή από μητέρα πολύ μικρη και ή οικονομος την μεγαλώνει.

Ή Ρεβεκκα νυμφομανης και νάρκισσος από μικρή τις μεταφέρει όλες τις πρωιμες ερωτικές τις εμπειρίες και ή Νταννυ καμαρώνει κιόλας που ή Ρεβεκκα έχει τόσο γκελ σε όλους τους άνδρες και την φλερταρουν Ακόμα και στον ξάδερφό της με τον οποίο φλερτάρει από τα 13, ακόμα και παντρεμενη ή Ρεβεκκα ξενοκοιτα και ή Νταννυ τα κρύβει όλα, διότι ή κυρία της οφείλει να θαυμάζεται ως καλλονη. Άρα κανένας ομοφυλλικος υπαινιγμός  στο βιβλίο και ας έχουν γραφτεί γι αυτο ολόκληρα λογοτεχνικά αρθρα, τώρα θα γυριστεί νέα σειρά  με την ρεβεκκα από το netflix ,είμαι περίεργη να δω πως θα αποδώσουν την σχέση. Μία ερωτευμένη, ζηλιαρα γυναικα ποτέ δεν θα άφηνε το αντικείμενο του πόθου της να της αποκαλύπτει όλες τις σχέσεις της με ωραίους ανδρες και αυτή να συναινεί! Ήταν καθαρά θαυμασμός για μία θετή  κόρη πλούσια, καλλονη, πολύ ψηλά στην κοινωνική ιεραρχία ( ή Νταννυ είναι πάνω από 60 και στερημένη από υλικά αγαθά, ομορφιά, φημη σε όλη της την ζωή).
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
" Δεν σας αγαπούσε Φαβελ, όπως δεν αγαπούσε ούτε τον κ.Ντε Γουιντερ, δεν αγαπούσε κανέναν.Τους άνδρες τους περιφρονούσε, όλους, ήταν υπεράνω όλων αυτών. Ο έρωτας γι αυτήν ήταν ένα παιχνίδι και τίποτα άλλο. Εμένα μου το λεγε, όλα αυτά τα έκανε για να διασκεδάσει, για να κάνει το γούστο της σας λέω. Σας κορόιδευε και γελούσε μαζί σας και με όλους τους άλλους, την έχω δει να γυρίσει και να κάθεται στο κρεβάτι της και να ξεραίνεται από τα γέλια με όλους σας" ή κυρία νταμβερς μιλά για την ρεβεκκα
 
Είδα οσο μπορούσα να αντεξω το ψυχω και κατάλαβα γιατί είχα κάτσει μία βδομάδα αυπνη στα 13 όταν το χα πρωτοδει και είχα αρρωστησει στην κυριολεξια
!
Και πάλι ανατριχιασα και παλι μου σηκωθηκε ή τρίχα κάγκελο, ειδικά στις σκηνές που ο τύπος μιλά με την μάνα του και ή κοπέλα παρακολουθεί, χωρίς φυσικά να βλέπει την μάνα. Πολύ έξυπνη ή αφήγηση και ή πλοκή άραγε το εχει ξανακάνει αυτό το εγχείρημα δηλ.να περιγράψει τοσο έντονα το οιδοιποδοιο με τέτοια ένταση άλλος σκηνοθέτης;
Διότι πρόκειται για την προσκόλληση ενός γιου σε μία κακοποιητικη και υπερπροστατευτική μητερα που αργότερα στην ζωή του την μιμείται σε κάθε πλευρά της ζωής του. Ένας άνδρας που κρύβεται πίσω από μία περούκα, είναι ανατριχιλα
 
Ένας άνδρας που κρύβεται πίσω από μία περούκα, είναι ανατριχιλα.
Να γιατι τρομαξα τοσο πολυ οπως περιγραφω εδω. Παντως το Ψυχω το εχω δει τοσες φορες, που δεν με επηρεαζει καθολου πλεον.
Σαν να βλεπω παιδικο εργο. Ακομα και οταν το ειχα πρωτοδει στα 19 μου, ελαχιστα φοβηθηκα. Ειναι η ταινια που αγαπησα οσο καμια αλλη στη ζωη μου.
 
Είναι ο νορμαν σαν να χει πάθει διχασμό προσωπικότητας και μέσα του να κυριαρχούν δύο περσονες , τώρα πως ήταν στην πραγματικότητα ο νεαρος , αν δεν είχε ζήσει με αυτού του είδους την μητέρα δύσκολο να εξακριβωθεί αλλά νομίζω πως ήταν κληρονομικό το θέμα του και πώς ήταν πειραγμενο μυαλό . Ανατριχιαστικό πάντως από την αρχή ως το τέλος. Μες στο άρρωστο μυαλό του έπρεπε να φορα κάθε φορα γυναικεία ρούχα όταν θα διεπραττε το έγκλημα, ψυχοπαθολογία δηλ.τρομακτικη . Δεν ξέρω αν θα χω το κουράγιο να ξαναδώ την ταινία.
 
Ενδιαφέρουσα συζήτηση μεταξύ Αριάδνης και bambi.Φυσικά,με αφορμή αυτή την συζήτηση,μπήκα και ΄γω να πω την γνώμη μου.Έτσι και αλλιώς,σε αρκετά θέματα που υπάρχουν εδώ μέσα(και εννοώ γενικά στο retromaniax) νιώθω πως είμαι αρκετά..αργοπορημένος!Δηλαδή,νιώθω πως ήρθα σε ένα πάρτι το οποίο ξεκίνησε από αρκετά νωρίς γύρω στις 8 το βράδυ,και τώρα που εμφανίστηκα και ΄γω η ώρα είναι τρεις το πρωί.Οι περισσότεροι είναι σε φάση relax,τα περισσότερα έχουν συζητηθεί και εγώ ψάχνω να βρω έστω και μια παρέα να συμμετάσχω στην συζήτηση τους.Πάμε λοιπόν..
Το "Ψυχώ" είναι μία από τις ταινίες που έχω δει του Χίτσκοκ..Και η αλήθεια είναι,πως δεν έχω δει πολλές!Στο σύνολο είναι 10.Και δεν ξέρω αν αυτές οι 10 είναι οι καλύτερες του.Αλλά σίγουρα όλες είναι από τις πιο γνωστές του.Την ταινία την είδα αρκετά μεγάλος για να φοβηθώ.Γύρω στα 15 ήμουν.Δεν είμαι από αυτούς που θα φοβηθούν σε μια ταινία.
Είμαι φανατικός του κινηματογράφου,μ'αρέσει να βλέπω ταινίες.Σίγουρα δεν μπορώ να φτάσω τις γνώσεις που έχει η bambi και αριαδνη για τον παλιό κινηματογράφο,αλλά όσα γράφουν ονόματα,ηθοποιούς,τίτλους δεν τα διαβάζω σαν αλαμπουρνέζικα.Έχω μια μικρή ιδέα για το τι γράφουν.
Εγώ βλέπω λοιπόν όλα τα είδη ταινιών!Τα πάντα.Κάποια λιγότερα και κάποια περισσότερα.Από κοινωνικά,δράματα μέχρι και cult horror ταινίες..Τα horror είναι από τα αγαπημένα μου είδη.Μέχρι και το nickname μου το μαρτυρά αυτό (ο αγαπημένος μου σκηνοθέτης).Και κοντά στο horror είδος,σαν δεύτερο ξαδερφάκι είναι και η ταινίες με σασπένς,όρος κατατεθέν του Χίτσκοκ..Δεν υπάρχει horror χωρίς σασπένς,έστω και λίγο.
Βέβαια στις ταινίες του Χίτσκοκ,υπάρχει άπλετο σασπένς και θρίλερ και καθόλου horror (αναφέρομαι στις 10 που έχω δει).Υπάρχει διαφορά μεταξύ θρίλερ και horror.Άλλο θρίλερ και άλλο horror.
Σε 2 όμως ταινίες του,υπάρχουν στοιχεία horror. "Τα πουλιά" και το "Ψυχώ". Το "Ψυχώ" λοιπόν,που όπως έγραψα την είδα στα 15,δεν με φόβισε.Η ταινία είναι καλή.Σκηνοθετικά πολύ καλή σίγουρα.Αλλά σεναριακά..Δεν ξέρω.Αισθάνομαι (όταν την είδα),πως είναι κομμένη σε 2 μέρη.Το πρώτο μέρος είναι μέχρι ΚΑΙ τη σκηνή στη ντουζιέρα (δεν γράφω τι και πως για να μην σποϊλάρω).Υπέροχη μέχρι τότε.Άνετα παίρνει 10άρι..Από ΄κει και μετά όμως,με κούρασε κάπως.Ίσως γιατί ήμουν σε άλλη ηλικία,περίμενα άλλα πράγματα να δω,αλλιώς να εξελιχθεί η ιστορία.Δεν ξέρω.Ίσως ο πήχης είχε ανέβει τόσο πολύ στο πρώτο μισό της ταινίας,που είχε πιάσει ταβάνι και μετά σιγά-σιγά..
Ίσως κάνω λάθος.Μία φορά την έχω δει στη ζωή μου.Δεν την ξαναείδα.Δεν μπήκα ποτέ στη διαδικασία να την ξαναδώ (μάλλον αυτό σημαίνει και κάτι).
Αντιθέτως, "Τα πουλιά",την έχω δει περισσότερες φορές.Πρώτη φορά στα 8 μου!..Το καλοκαίρι το '82,είχαμε πάει στη Γερμανία για ένα μήνα με μια ξαδέλφη μου στους γονείς της που έμεναν εκεί.Και ένα βράδυ είχε "τα Πουλιά"..Θυμάμαι τα πάντα.Δεν με φόβισε όπως θα νόμιζε κάποιος.Δεν διάβαζα υπότιτλους,δεν υπήρχαν άλλωστε (η γερμανική τηλεόραση,όλες τις ξενόγλωσσες ταινίες τις μετέφραζαν στα γερμανικά),αλλά καταλάβαινα τα πάντα.Δεν ήταν δύσκολη άλλωστε..Τα μάτια ενός 8χρονου λοιπόν,έβλεπαν μία πολύ όμορφη ξανθιά κυρία,έναν άλλον κύριο που φαινόταν πως ήθελε την ξανθιά κυρία,και ήταν και καλός γιατί βοηθούσε όλον το κόσμο μες στη ταινία,μια άλλη μελαχρινή κυρία που μπερδευόταν εκεί ανάμεσα τους και πουλιά.Πολλά κοράκια,πολλοί γλάροι.Και σπουργίτια (στη σκηνή με το τζάκι?).Τέλος πάντων,οι διάλογοι μου φαίνονταν περιττοί!..Αφού όταν επέστρεψα στην Ελλάδα,μετέφερα όλη την ιστορία στους φίλους μου.Τίποτα δεν μου είχε ξεφύγει.
Την ταινία την ξαναείδα μετά από 3 χρόνια στην ΕΡΤ-1..Κάθε Παρασκευή,για ένα διάστημα,είχαν αφιερώματα.Δεν μπορώ να θυμηθώ αν η εκπομπή λεγόταν "Κινηματογραφική βραδιά" ή "Κινηματογραφική λέσχη"..Ένα από τα 2 ονόματα ήταν..Και το άλλο από τα 2 ήταν ονομασία εκπομπής την Κυριακή το βράδυ.Αλλά δεν θυμάμαι ποια εκπομπή ήταν σε ποια μέρα..Τέλος πάντων..Ένα από τα αφιερώματα,Παρασκευή βράδυ,ήταν για τον Χίτσκοκ..3 Παρασκευές,3 ταινίες..1η Παρασκευή είχε το "Κυνήγι του κλέφτη",τη δεύτερη είχε τα "Πουλιά" και την 3η το "Μάρνι"..Τις είχα δει όλες..Φυσικά και δεν υπήρχε περίπτωση να χάσω τα "Τα πουλιά".Ήμουν 11 χρονών πια,διάβαζα υπότιτλους (αν και αυτούς τους διάβαζα από 8 χρονών)καταλάβαινα και τι ακριβώς παιζόταν. Ε,λοιπόν, η ταινία αυτή υπάρχει στην ταινιοθήκη μου ακόμα.Πέρσι την είδα μαζί με τον 15χρονο ανιψιό μου για ακόμα μια φορά.
Μου αρέσουν "τα πουλιά",αλλά δεν θα την ψήφιζα σαν την καλύτερη του Χίτσκοκ.Δεν είναι αυτή που "αντιπροσωπεύει" τον Χίτσκοκ!Αυτή η ταινία είναι η εξαίρεση.Αυτή πηγαίνει λίγο προς το "horror"..Όταν αναφερόμαστε για Χίτσκοκ,γράφουμε για "σασπένς".
Αυτό έχει καταφέρει σε πολλές άλλες ταινίες του..Στο "Υπόθεση Νοτόριους" π.χ ,ταινία που δεν αρέσει τόσο πολύ στην bambi,σύμφωνα με παλαιότερο σχόλιο της,το σασπένς χτυπάει κόκκινο!Αυτή η σκηνή στο τέλος!..Ταυτίζεσαι τόσο πολύ με τους ήρωες!Γίνεσαι μέρος τους,ζεις μέσα στη ταινία!
"Αυτά τα σκαλοπάτια!Πόση ώρα πια να τα κατέβουν!Αμέτρητα ήταν!Λες και κατέβαιναν το εμπάϊρ στέιτ μπίλντινγκ!..Άντε βρε Γκάρι (που δε σε πάω κιόλας),κατέβα πιο γρήγορα!Σαν το σαλιγκάρι!ΓΡΗΓΟΡΑ!..Αϊντε πια,θα σκάσω!!!"
Αυτό το πράγμα που ένιωθα εκείνα τα δευτερόλεπτα,τις στιγμές εκείνες,αυτή την ανησυχία και όση ώρα διαρκούσε (που μου φαινόταν σαν αιωνιότητα).Και αυτό το πέτυχε ο Χίτσκοκ..Που όπως είχε γράψει και η bambi,ήταν μια όχι και τόσο καλή ταινία.
Και αν ο σκηνοθέτης πετυχαίνει να σε επηρεάσει και να σου μείνει τόσο πολύ μια όχι και τόσο καλή ταινία,ε φανταστείτε τι γίνετε στον "Σιωπηλό Μάρτυρα",στους "Δεσμώτες του Ιλίγγου" και στον "Άγνωστο του εξπρές"..Οι 2 τελευταίες είναι αυτές που θα ψήφιζα για καλύτερες του Χίτσκοκ.
Αν και σαν horrofan θα προτιμούσα "Τα πουλιά",παρόλα αυτά θα πρότεινα σε μια παρέα να δούμε το"Strangers on a train" ή το "Vertigo".

υγ: Φυσικά θα ήθελα να πάρω μέρος στη συζήτηση της bambi με την αριαδνη περί "φόβου" και το αν πράγματι σε "φοβίζει" το "Ψυχώ",αλλά ήδη καταχράστηκα χώρο,χρόνο και κούρασα..Μακρηγόρησα.Άλλωστε είπαμε, πως ήρθα αργά στο πάρτι.
 
@Fulci Μακαρι οσοι μακρυγορουν να γραφουν παντα τοσο ενδιαφεροντα πραγματα.
Η εκπομπη της Παρασκευης στην οποια αναφερεσαι ειναι η περιβοητη Κινηματογραφικη Λεσχη. Και λεω περιβοητη γιατι την εποχη εκεινη ειχε κανει παταγο σε ολους εμας τους λατρεις της Εβδομης Τεχνης καθως προεβαλε γνωστες αλλα και πολυ σπανιες ταινιες του παγκοσμιου κινηματογραφου. Για αυτη την εκπομπη εγινε λογος και εδω.
Συμφωνω απολυτα με αυτο που λες: Αλλο θριλερ, αλλο τρομου. Το εχω γραψει πολλες φορες μεσα στο φορουμ, αλλα θα το πω αλλη μια επειδη αναφερθηκες καπως εκτεταμενα. Θριλερ ναι, μυστηριο ναι, τρομου ποτε των ποτων ποτε. Απεχω συνειδητα απο το ειδος και εχω πολυ κακη γνωμη για αυτο. Ακομα και το Ψυχω που ειναι για πολλους η πιο τρομακτικη ταινια του Χιτσκοκ, δεν το κατατασσω στις ταινιες τρομου. Τρομου θα ηταν αν βλεπαμε την πρωταγωνιστρια ξεκοιλιασμενη. Αντιθετα ο Χιτσκοκ προσεξε παρα πολυ τη συγκεκριμενη σκηνη και δε βλεπουμε το μαχαιρι ουτε καν να ακουμπαει το σωμα της καλα καλα. Μεχρι που ο μαιτρ γυρισε το Ψυχω ασπρομαυρο για να μην ειναι σοκαριστικη η θεα του αιματος.
Προσωπικα θεωρω το Frenzy (1972) την πιο τρομακτικη ταινια του σκηνοθετη. Ειναι μια ταινια που δεν εχω διαθεση να ξαναδω καθως περαν του τρομου, νομιζω πως εχει ξεφυγει και απο τη γνωστη αισθητικη του Χιτσκοκ, αλλα σε αυτο φταιει και η εποχη κατα την οποια γυριστηκε. Μια πολυ μεγαλη κουβεντα που θα μας επαιρνε σελιδες, αν την καναμε.
Το Ψυχω οντως χωριζεται σε δυο μερη. Ειναι ξεκαθαρο αυτο και η ταινια μου αφησε αυτη την αισθηση απο την πρωτη φορα που την ειδα. Λεγεται πως εχει την καινοτομια να πεθαινει η πρωταγωνιστρια στη μεση του εργου. Χμμμ......δεν ειμαι βεβαιη αν ειναι οντως καινοτομια γιατι αυτο το εχω δει σε αλλες δυο ταινιες οι οποιες προηγηθηκαν του Ψυχω: No man's woman (1955) και A kiss before dying (1956). Και στις δυο η πρωταγωνιστρια δολοφονειται στα μισα και μαλιστα και σ' αυτες οπως και στο Ψυχω, μας δινεται η αισθηση του χωρισματος της ταινιας σε δυο μερη. Ομως παρ' ολο που και οι δυο αυτες ταινιες ειναι υπεροχες και τις λατρευω, δε θα τις κατετασσα στα αριστουργηματα οπως κατατασσω το Ψυχω.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Το "Frenzy" δεν το ΄χω δει,αλλά μιας και το ανέφερες,χαρακτηρίζοντας το "τρομακτική ταινία",ήδη μπήκε στα "προσεχώς" μου.Στο σχόλιο μου,ανέφερα τις 8 από τις 10 ταινίες του Χίτσκοκ που έχω δει.Αν προσθέσεις το "Ο άνθρωπος που γνώριζε πολλά" και το "Στη σκιά των τεσσάρων γιγάντων", συμπληρώνεται η δεκάδα μου.Το "Frenzy" λοιπόν θα γίνει το 11ο..
Πάντως είμαι σίγουρος,πως δεν απορρίπτεις εντελώς τα horror movies.Τα horror χωρίζονται σε πολλά είδη.Αυτά που σίγουρα απεχθάνεσαι (απ'ότι έχω καταλάβει) είναι τα splatter,τα gore.Όπως και ο περισσότερος κόσμος.
Αλλά φαντάζομαι πως δεν θα έλεγες "ποτέ" στο "Δράκουλας (1992)" του Κόπολα..Μία horror movie με τόσο έντονα ρομαντικά και δραματικά στοιχεία.Μια ταινία "ποίημα" για μένα.Σκηνοθετικά και σεναριακά (όχι βέβαια πρωτότυπο σενάριο,μιας και είναι βασισμένο σε βιβλίο).Η δύναμη της αγάπης.Αυτό ήταν και το tagline της ταινίας, "η Αγάπη δεν πεθαίνει ποτέ"!..Όπως επίσης και το "Η σιωπή των αμνών".Ένα αστυνομικό θρίλερ με αρκετά horror σημεία.Πιστεύω και σε αυτό θα έδωσες μια ευκαιρία.
Δεν ξέρω,αλλά νιώθω πως βλέπεις κάποια είδη horror.Απλά,ίσως να μην το καταλαβαίνεις πως βλέπεις horror.Διότι,αν αναφερθεί ο όρος "horror movies", η σκέψη σου θα πάει μόνο στα splatter (δηλαδή όπως ανέφερες τα "ξεκοιλιάσματα", ή τα ξεντεριάσματα, ή ό,τι άλλο αηδιαστικό υπάρχουν σε αυτές τις ταινίες).
Το "Ψυχώ" π.χ. (για να επανέλθω στο θέμα μας),όπως έγραψα και εχθές,ξεφεύγει από το κλασσικό "θρίλερ Χίτσκοκ" .Έχει αρκετά στοιχεία horror.Από την ώρα που φτάνει η πρωταγωνίστρια στο μοτέλ. Βράδυ,μοτέλ στην ερημιά,με έναν αινιγματικό και περίεργο ιδιοκτήτη.Ήδη έχουμε μπει σε μια "horror ατμόσφαιρα".Πίστεψε με,σε αρκετές horror movies υπάρχουν τα ίδια στοιχεία.Και φτάνουμε στη σκηνή στη ντουζιέρα!
(να γράψω πως θα spoillάρω παρακάτω για κάποιον που δεν έχει δει την ταινία?Το ΄κανα λοιπόν)
Το αποκορύφωμα.Ο σκηνοθέτης ΠΕΤΥΧΑΙΝΕΙ να μας τρομάξει.Να μας φοβίσει πιο σωστά.Έχουμε φύγει πια από το σασπένς (στοιχείο που έχουν όλα τα horror),και έχουμε περάσει για τα καλά σε horror σκηνή.Σε πολύ μεγάλη και αξιοζήλευτη σκηνή.Όχι splatter σκηνή (πράγμα που θα σε αηδίαζε).Αλλά σε μία horror σκηνή.Είναι τρομακτική η σκηνή.Και κορυφαία.Και έχω δει αμέτρητες σκηνέςhorror,παντός τύπου.Πίστεψε με,η σκηνή του Χίτσκοκ είναι τρομακτική.
Πρώτον,συμβαίνει σε χώρο που είσαι 99 στις 100 φορές μόνος (εντάξει,η μια φορά που μένει είναι για τις πιο πικάντικες υπάρξεις).Άρα νιώθεις μια ασφάλεια και μια άνεση εκεί.Και μετά αρχίζει η "δράση"..Στην αρχή υπάρχει το σασπένς (η φιγούρα που πλησιάζει).Μετά έρχεται ο ΤΡΟΜΟΣ. Ο τρόμος είναι στιγμιαίος.Γυρνάει η πρωταγωνίστρια,τρομάζει και φωνάζει!.Και μετά έρχεται η στιγμή που ο Χίτσκοκ κάνει αυτό που γράφεις.Δεν μας δείχνει ξεκοιλιάσματα κλπ..Σκοπός του είναι όμως να μας φοβίσει!Όχι να μας αηδιάσει..Και έρχεται ο ΦΟΒΟΣ..Πώς έρχεται?..Βλέπουμε το μαχαίρι να πλησιάζει το γυμνό κορμί.βλέπουμε και αίματα κάτω στο ντους.Και ξανά το ίδιο.Μαζί με την μουσική,που την ακούς σαν μαχαιριά!Κάθε νότα και μια μαχαιριά.Και τι κάνει ο Χίτσκοκ?Βάζει σκηνές που δείχνει το μαχαίρι να πέφτει στην κάμερα.Μας βάζει να βλέπουμε τι ακριβώς βλέπει η πρωταγωνίστρια!Δηλαδή στην ουσία μας βάζει στη θέση της.Και γινόμαστε από θεατές,η πρωταγωνίστρια.Μας "βάζει" μες στο ντους.Βλέπουμε λοιπόν το μαχαίρι να προσγειώνεται πάνω μας.Και μετά ξαναγινόμαστε θεατές,βλέποντας την γυμνή γυναίκα.Και μετά ξανά το μαχαίρι μπροστά μας και "ξαναπαίρνουμε" την θέση της.Και ξανά το ίδιο.Και όλα αυτά μέσε σε λίγα δεύτερα!..Και μετά η στιγμή με το κοντινό πλάνο στο μάτι!Και πώς απομακρύνεται η κάμερα.Σιγά-σιγά.Νιώθεις ότι βλέπεις,πώς απομακρύνεται η ψυχή από το σώμα..Εύγε κ.Χίτσκοκ!..Πετύχατε να μας φοβίσετε!..
Και εκείνο το χαμόγελο του Άντονι Πέρκινς στο τέλος?..Χαμογελάει αυτός?..Το κακό ζει τελικά?..Και η ανάσυρση του αυτοκινήτου από τα νερά?..Δηλαδή μας δείχνει πως στο τέλος,οι άλλοι πεθαίνουν και ο Νόρμαν ζει..Και μας κοιτάει και χαμογελάει?..Συγχαρητήρια κ.Χίτσκοκ.Αυτό είναι ένα horror movie!Και μάλιστα πετυχημένο!Γιατί ως γνωστόν,το 80% των horror είναι αποτυχημένα.
Φυσικά όμως,παίζει και η ηλικία που βλέπεις την ταινία (αυτό όμως είναι μια άλλη συζήτηση)..Εσύ φίλη bambi,την είδες στα 19.Είναι λίγο δύσκολο σε εκείνη την ηλικία να σε τρομάξει κάτι.Πόσο μάλλον να σε φοβίσει.Η φίλη αριάδνη το είδε στα 13,που φυσιολογικά την τρόμαξε περισσότερο.Και εγώ την είδα γύρω στα 15,δεν με τρόμαξε πολύ.Ναι,ένα "τσίτωμα" το είχα στην συγκεκριμένη σκηνή.Και για να μου έμεινε χαραγμένη στο μυαλό,άρα εκτός από τον τρόμο,με φόβισε κάπως..
Το ηθικό δίδαγμα το πήραμε πάντως: Μην πλησιάζεις ερημικά μοτέλ βραδιάτικα!..Καλύτερα πάρκαρε σε πάρκινγκ πάνω στην εθνική οδό και να κοιμηθείς μες στο αυτοκίνητο..Και ακόμα μεγαλύτερο δίδαγμα : Μην αρπάζεις λεφτά !
 
@Fulci Η Φρενιτις ειναι μια ταινια που πολυ λιγα θυμιζει απο τον μαιτρ. Φταιει σιγουρα η εποχη της, οπως ελεγα και πιο πανω, και φταιει νομιζω και το γεγονος οτι ηδη ο Χιτσκοκ βρικοταν σε μεγαλη ηλικια και ειναι η προτελευταια της μεγαλης καριερας του. Μακαρι να ηταν διαφορετικη, αλλα δυστυχως....
Κατα τα αλλα, εχει ενδιαφερον οτι ο σκηνοθετης δεκαετιες μετα την τελευταια του ταινια αγγλικης παραγωγης, επιστρεφει στα πατρια εδαφη του και δημιουργει αλλη μια, την τελευταια αγγλικη του, πιθανον τιμης ενεκεν.
Οσο για τις ταινιες τρομου γενικως, εμεις τα ειπαμε αυτα εδω και θα χαρω πολυ να συζητησουμε για οποιο αλλο ειδος θελεις εκτος απο αυτο.
 
Τόσο horror τα πουλιά , κοίτα να δεις δεν τους το χα αλλά δεν ξέρω και αν θα είχα αυτήν την στιγμή την δύναμη μέγα το ψυχω να τα δω. Καλά, 15 ετών μικρό παιδί ησουνα και συ . Εγώ πρώτης γυμνασίου ή έκτης δημοτικού παιδί δεν θυμαμαι , μάλλον καλοκαίρι έκτης δημοτικού1 βδομάδα αυπνη και με πήγανε οι δικοί μου στον παιδίατρο τότε να δουν τι έχω , μου είχε γραψει εξετάσεις θυμάμαι χσ χα
 
@αριαδνη Κατα την αποψη μου, Τα Πουλια δεν ειναι καθολου τρομακτικο εργο, αν εξαιρεσεις μια σκηνη οπου βρισκεται ενας αντρας νεκρος μεσα στο σπιτι του και τα πουλια του εχουν φαει τα ματια. Πολυ ασχημη εικονα και σε εγχρωμο γινεται ακομα χειροτερο.
Κατα τα αλλα ομως, μονο ενταση εχει το εργο. Τιποτε το τρομακτικο. Σε σχεση με τη Φρενιτιδα, ας πουμε, Τα Πουλια δεν ειναι τιποτα.
 
Συμφωνώ bambi..Αυτή η σκηνή μες στο δωμάτιο είναι η πιο τρομακτική!..Πάντως η ταινία είναι γεμάτη με horror σκηνές,που άνετα την κατατάσσουν στην κατηγορία των animal horror movies.Απλά υστερεί σε εφέ,γι' αυτό κάποιος μπορεί να μην φοβηθεί και τόσο.Όχι ότι οι δημιουργοί δεν ήθελαν,αλλά αρχές των 60s αυτά τα μέσα είχαν,αυτά χρησιμοποιούσαν..Ειδικά κάποιες σκηνές (όπως στην σκηνή του σχολείου και όχι μόνο) είναι τόσο fake που εν έτει 2019 όχι μόνο δε σε τρομάζουν αλλά ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα φέρνουν..Η σκηνή όμως στο τέλος,δεν έχει να ζηλέψει τίποτα,ακόμα και από μια σύγχρονη horror ταινία.
Όπως επίσης παίζει και ρόλο η ηλικία που βλέπουμε τέτοιου είδους ταινίες (έχει δίκιο η αριάδνη)..Δεν νομίζω να φοβηθεί κάποιος ενήλικος με horror ταινίες.Ειδικά για το "The birds" , στις μέρες μας ,δεν θα φόβιζε ούτε παιδί.Σας έγραψα πως τελευταία φορά την είδα με τον ανιψιό μου και δεν τρόμαξε καθόλου.Άλλωστε,αυτή η γενιά είναι τόσο εξοικειωμένη με τέτοιες καταστάσεις από τα games που παίζουν στις παιχνιδομηχανές,που είναι σχεδόν αναίσθητα στο τρόμο που μπορεί να προκαλέσουν οι ταινίες.Τα παιχνίδια που παίζουν είναι πολύ πιο τρομακτικά από ταινίες σαν το "Τα Πουλιά".
Πάντως βγάζεις το καπέλο στο Χίτσκοκ,γιατί τολμάει να ξανα-ξεφύγει από το νουάρ,το αστυνομικό θρίλερ και όλα τα άλλα είδη που είχε χρησιμοποιήσει στις ταινίες του και πλέον κάνει μια horror ταινία.Εμπορική horror ταινία,που απευθύνεται σε όλους τους σινεφίλ, και όχι π.χ. μια splatter/gore ταινία,είδος που απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό.
Και πετυχαίνει για άλλη μια φορά..Όπως είχε πετύχει λίγο νωρίτερα και με το "Ψυχώ"..
 
Μόλις είδα το Frenzy.
Η ταινία είναι μεγάλη απογοήτευση..Μετριότατη!
Σκηνοθεσία καλή..Αλλά:
Μυστήριο μηδέν..Σασπένς μηδέν..Σενάριο συνηθισμένο και πρόχειρο..Ατμόσφαιρα ανύπαρκτη.
Οι διάλογοι σε πολλά σημεία είναι κωμικοί!..Το ξέρουμε πως χρησιμοποιεί σε κάποιες ταινίες του κωμικές πινελιές (π.χ. όπως η σκηνή στα "Πουλιά" με τα παπαγαλάκια στο κλουβί την ώρα που οδηγούσε η Τίπι).Αλλά αυτές είναι ελάχιστες.Δεν μας αποπροσανατολίζουν από αυτό που πρέπει να νιώθουμε γενικά στις ταινίες του.Στο Frenzy που έχουμε να κάνουμε ταινία με δολοφόνο, όλοι αυτοί οι κωμικοί διάλογοι,το φλεγματικό αγγλικό χιούμορ που χρησιμοποιείται είναι υπερβολικό..Σε κάνει να νιώθεις πως βλέπεις black comedy..Οι διάλογοι με τον μπάρμαν,οι συζητήσεις του αστυνόμου με την γυναίκα του,ακόμα και η "μάχη" στην καρότσα με τις πατάτες!Όλα κωμικοτραγικά.Που σε κάποια σημεία έφτασαν και την γελοιότητα (γι αυτό έγραψα πως η ατμόσφαιρα θρίλερ είναι εξαφανισμένη).
Ξεχνάς πως βλέπεις ταινία με δολοφόνο!..Με τελικό συμπέρασμα,να αναρωτιέσαι εάν βλέπεις πράγματι ταινία του Χίτσκοκ!
Αυτό σκεφτόμουν όταν τελείωσε:
Ελάτε βρε παιδιά..Πείτε την αλήθεια!..Κάποιος μας κάνει πλάκα..Δεν είναι "Χίτσκοκ" αυτό που μόλις είδα.
 
Μία ενδιαφέρουσα αφίσα της Ρεβεκας τώρα ή μελαχροινη να ναι ή στρίγγλα οικονόμος ή ή Ρεβεκκα;
 

Συνημμένα

  • IMG_20200115_103125.png
    IMG_20200115_103125.png
    1,5 MB · Προβολές: 3
Η Ρεβεκκα πιστευω. Το νιοπαντρο ζευγαρι και πισω στο φοντο η πρωην που δινει και το ονομα της στην ταινια.
Αλλωστε αν η οικονομος ηταν τοσο νεα και ομορφη, μαλλον αυτη θα γινοταν η καινουργια κυρια ντε Γουιντερ. :D
 
Είναι ή πρώτη φορά που το μυστηριώδες πρόσωπο της Ρεβεκκα απεικονίζεται όντως ως μελαχροινη ς όμορφης νεαρής.
 
Είναι ή πρώτη φορά που το μυστηριώδες πρόσωπο της Ρεβεκκα απεικονίζεται όντως ως μελαχροινη ς όμορφης νεαρής.
Εχει πολλα μυστηρια αυτη η ταινια. Δε βλεπουμε ποτε την περι ης ο λογος Ρεβεκκα και αναρωτιομαστε για το ποσο ομορφη πραγματικα ηταν και δε μαθαινουμε ποτε επισης το μικρο ονομα της πρωταγωνιστριας που ενσαρκωνεται απο τη Τζοαν Φονταιν.
 
Εχει πολλα μυστηρια αυτη η ταινια. Δε βλεπουμε ποτε την περι ης ο λογος Ρεβεκκα και αναρωτιομαστε για το ποσο ομορφη πραγματικα ηταν και δε μαθαινουμε ποτε επισης το μικρο ονομα της πρωταγωνιστριας που ενσαρκωνεται απο τη Τζοαν Φονταιν.
Το πρόσωπό για μένα της Ρεβεκας και ή ερμηνεία της μόνο από μία θα άξιζε ειλικρινά
Τζην Τερνει και θα έκανε πλήρης αντίθεση με την Φοντειν!
Είδε κάποιος φίλος τον φάρο; Λένε για τύπου Χιτσκοκ γραφη, αν τον δείτε πείτε ! Αν είναι τύπου Χιτσκοκ να το δω !
 

Συνημμένα

  • IMG_20200201_184239.png
    IMG_20200201_184239.png
    808,1 KB · Προβολές: 0
  • IMG_20200201_183817.png
    IMG_20200201_183817.png
    407,4 KB · Προβολές: 0
  • IMG_20200201_183834.png
    IMG_20200201_183834.png
    215,6 KB · Προβολές: 0
Πίσω
Μπλουζα