Αγκάθα Κρίστι: Η Γυναίκα - Φαινόμενο [Agatha Christie]

αριαδνη είπε:
2.Υπηρχε σειρα στα 80'ς και μαλιστα υπήρχε και πιο πριν σειρα.
Δηλαδη η ιδια σειρα βγηκε δεκαετια του '80, αλλα και του '70;
 
Οποτε πιστευω πως τη γατουλα σου τη βαφτισες Σουσου. Εχουμε βγει εκτος θεματος ομως και θα φαμε χριστουγεννιατικη κατσαδα. :)
 
bambinella 100 είπε:
Οποτε πιστευω πως τη γατουλα σου τη βαφτισες Σουσου. Εχουμε βγει εκτος θεματος ομως και θα φαμε χριστουγεννιατικη κατσαδα. :)
χριστουγεννα είναι χο, χο ! ναι αυτή είναι η σουσου και γω το υπηρετικό της προσωπικό :D
 
Τωρα που μιλάμε για γατες ειδα ένα βιβλίο της αγκάθας το'' cat among the pigeons'', μου εκανε εντυπωση, γνωρίζουμε ελληνικό τιτλο;

και μιας και είναι χριστουγεννα εχει δοκιμασει κανείς ποτέ πουτίγκα; την αναφερει η αγκαθα, η ωστεν, ο ντικενς, ε, πια μαραζι το'χω να φαω ένα κομματι :p
 
Ναι, γνωριζουμε. Στα ελληνικα λεγεται Στον αστερισμο της παρθενου.

Ειναι αλλος ενας απο τους εντελως ασχετους τιτλους που εδωσε το Λυχναρι στα βιβλια της Αγκαθα και μαλλον οφειλεται στο γεγονος οτι η υποθεση του εκτυλισσεται σε ενα παρθεναγωγειο. Ωραιο μυθιστορημα. Εχει πολλη αγωνια και ενταση με τις καθηγητριες να δολοφονουνται η μια μετα την αλλη.
 
αριαδνη είπε:
και μιας και είναι χριστουγεννα εχει δοκιμασει κανείς ποτέ πουτίγκα; την αναφερει η αγκαθα, η ωστεν, ο ντικενς, ε, πια μαραζι το'χω να φαω ένα κομματι :p
Eγώ έχω φάει την πουτίγκα που αναφέρουν οι συγγραφείς, λόγω χώρας :) Είναι το παραδοσιακό Χριστουγεννιάτικο γλυκό των Βρετανών, όπως τα μελομακάρονα και οι κουραμπιέδες σε μας. Δεν είναι τίποτα σπουδαίο κατά τη γνώμη μου, όπως και όλα τα φαγητά τους άλλωστε. Ένα γλασαρισμένο, βαρύ κέικ φρούτων είναι.
 
Καλα απίστευτος ο αγγλικος και απίστευτος ο ελληνικός τιτλος, παντως φαινεται ενδιαφερον βιβλίο,φοβερη πλοκή!

ενταξει περλα, βουρ στους κουραμπιέδες, δεν χανουμε κατι :cool:

σε καποια καλαντα λέει''δωστε μας πουτιγκα από συκο αλλιως δεν φευγουμε'' πουτιγκα από συκο :sealed: χειμωνιάτικα
 
Γενικά οι Άγγλοι δε φημίζονται για την κουζίνα τους. Όταν ήμουν στο Λονδίνο, όλο στα ινδικά και στα κινέζικα την έβγαζα. Αμ εκείνο το fish and chips! Αποθέωση της γαστριμαργίας, τι να πω! :p Το μόνο παραδοσιακό πιάτο τους που μου άρεσε, ήταν το shepherd 's pie (πίτα του βοσκού). Έχω σώσει μια συνταγή του Gordon Ramsay και θέλω να τη δοκιμάσω, αλλά το θυμάμαι μονίμως σε περιόδους νηστείας! #)

Τους λυπάμαι τους κακομοίρηδες...τι αξίζει η ζωή, αν δεν έχεις φάει ντολμαδάκια με κληματόφυλλο; Μπακλαβά με φυστίκι Αιγίνης; ::)

Για να πω και κάτι εντός θέματος, δεν μου πολυάρεσε το "Στον αστερισμό της παρθένου". Τραβηγμένο απ' τα μαλλιά το βρήκα.
 
Ούτε σε μένα άρεσε το "Στον αστερισμό της Παρθένου". Από την άλλη, εκείνο που ανέφερε πριν ο texter, το "Ο Φόνος δεν είναι παιχνίδι", μου αρέσει πολύ κι εμένα, και το θεωρώ από τα καλύτερα της Μαρπλ.
 
Παιδια υπάρχει μια συγγραφεας η π.ντ.Τζειμς που είναι φανερα επηρεασμένη από το εργο της αγκάθας και την επικαλείτε πολλές φορες και στα εργα της, παρεπιπτοντως εχει καλή γραφη
 
perlastar απο οτι διαπιστώνω μεχρι τωρα εχουμε πολλα κοινα γουστα. αριαδνη δεν εχω διαβασει κανενα απο τα βιβλια της π.ντ.Τζειμς εχω διαβασει ομως μια συνεντευξη της. π.ντ.Τζειμς http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=116110 στην οποια δεν θα ελεγα οτι λεει και πολυ κολακευτηκά λογια για την Κριστι. το θεμα δεν ειναι φυσικα οτι δεν της αρεσει η Κριστι γιατι ασφαλως δεν μπορει να αρεσει σε όλους ο καθενας εχει τα γουστα του. ομως δεν νομιζω οτι μπορεις να κρινεις μια τοσο μεγαλη προσωπικότητα η οποια εχει παιξει τοσο σημαντικο ρολο στην εξελιξη της αστυνομικης φιλολογιας ετσι. τα εργα μιλουν απο μονα τους. 80 βιβλια παραπανω απο δυο δισ. αντιτυπα τα εργα της εχουν μεταφραστει σε ολες τις γλωσσες. η ποντικοπαγιδα παιζεται απο το 1952 με την ιδια επιτυχία καθε χρονο και την εχουν δει πανω απο 10 εκατ ανθρωποι και εχει μεταφραστει σε περισσοτερες απο 20 γλωσσες αποτελοντας ενα απο τα αξιοθεατα του Λονδινου. δεν εχω διαβασει κανενα βιβλιο της π.ντ.τζεημς για να εχω γνωμη αλλα για να κρινει την Αγκαθα Κριστι ως μετριοτητα θα πρεπει να αποδείξει οτι ειναι καλύτερη.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
απιστευτο να εχει δηλώσει κατι τετοιο για την βασίλισσα του μυστηριου, δεν ηταν η αγκάθα καθόλου μετριοτητα και είναι πια διασημη σε ολοκληρο τον κόσμο. Θα επανερθω ξανα πάνω στο θεμα! τα ιδια ελεγαν και για την ωστεν ενώ και εκεινη είναι καθολικα αποδεκτη πια σε παγκόσμιο επίπεδο

Photo-0423.jpg

και άλλη μια φωτο από την μονδελα :p να ποζαρει με βιβλίο της αγκάθας
 
Τέλεια γατούλα! Ταιριάζει και με το πνεύμα του Πουαρό, αφού η ίδια η Κρίστι τον παρομοιάζει με γάτο σε μερικά βιβλία :)
 
perlastar είπε:
Τέλεια γατούλα! Ταιριάζει και με το πνεύμα του Πουαρό, αφού η ίδια η Κρίστι τον παρομοιάζει με γάτο σε μερικά βιβλία :)
αχα, ναι εχεις δικιο, εχω και γατο ;) πως λέμε εχω και κότερο, θα τον βαλω και αυτόν να ποζαρει με αγκαθα/καλα και η αγκαθα ηταν γατα με πεταλλα δεν το συζητάμε ! και ο Μπέκας περιγραφότανε ως νυσταγμένος γατος
 
Είμαι καινούργια στο forum κι ενθουσιάστηκα που βρήκα αυτό το θέμα και που είναι ενεργό! Είμαι φανατική αναγνώστρια της Agatha Christie,έχω παρά πολλά βιβλία και μάλιστα στο πρωτότυπο αγγλικό κείμενο. Είχα πριν πάνω από 20 χρόνια ανακαλύψει ένα διαβασμένο που το είχε αφήσει ο ιδιοκτήτης στη βιβλιοθήκη του ξενοδοχείου που είμαστε για διακοπες(νομίζω ήταν στην Κέρκυρα ) και αυτό ήταν! Κόλλησα από τότε κι επειδή είναι σχετικά βατό το κείμενο μιας και πάντα οι ιστορίες περιέχουν εκτενή κομμάτια διαλόγου, γύρευα παντού και αγόραζα paper back στο πρωτοτυπο(συνήθως σε πρακτορεία ξένου τύπου, στο αεροδρόμιο, σε τουριστικά καταστήματα κλπ). Μου αρέσουν πολύ περισσότερο οι ιστορίες με τον Πουαρω και τη μις Μαρπλ παρά με τους άλλους, Πάρκερ Πάιν, το ζευγάρι των νεαρών, κάποιες ιστορίες κατασκοπίας ή μεταφυσικής. Επίσης συμφωνώ με τη bambinella ότι η Αριάδνη Όλιβερ, παρά το ότι αναφέρεται ως το alter ego της Christie είναι εκνευριστική και οι ιστορίες της είναι κάπως χωρίς δομική συνοχή και συγκριτικά "ανιαρές" με πιο ενδεικτικό παράδειγμα το Elephants can remember που δεν μου άρεσε καθόλου. Και για μένα ο Πουαρώ είναι ο Suchet,είναι σαν να ξεπήδησε από το βιβλίο, όπως ακριβώς,μα ακριβώς τον περιγράφει η συγγραφέας!! Τουλάχιστον έτσι τον φαντάζομαι! Η αλήθεια όμως είναι ότι οι κινηματογραφικές ταινίες είναι κατα πολύ ανώτερες των μικρών τηλεοπτικών ταινιών(σε μερικές που είδα η ιστορία ήταν αγνώριστη)αλλά το βιβλίο δεν συγκρίνεται με τίποτα! Διαβάζοντας τα προηγούμενα μηνύματα χάρηκα που κι άλλοι διαβάζουν ξανά και ξανά τις ιστορίες!τωρα διαβάζω πάλι με τη σειρά όσα έχω ψιλοξεχασει λεπτομέρειες, συμβάντα και ποιος είναι ο δολοφόνος τη νύχτα πριν να κοιμηθώ. Τέλος να αναφέρω ότι πριν δυο τρία χρόνια είχα αγοράσει μια προσαρμογή θεατρικού της Κριστι από άλλο συγγραφέα και ήταν σκέτη απογοήτευση!
 
Είμαι καινούργια στο forum κι ενθουσιάστηκα που βρήκα αυτό το θέμα και που είναι ενεργό! Είμαι φανατική αναγνώστρια της Agatha Christie,έχω παρά πολλά βιβλία και μάλιστα στο πρωτότυπο αγγλικό κείμενο. Είχα πριν πάνω από 20 χρόνια ανακαλύψει ένα διαβασμένο που το είχε αφήσει ο ιδιοκτήτης στη βιβλιοθήκη του ξενοδοχείου που είμαστε για διακοπες(νομίζω ήταν στην Κέρκυρα ) και αυτό ήταν! Κόλλησα από τότε κι επειδή είναι σχετικά βατό το κείμενο μιας και πάντα οι ιστορίες περιέχουν εκτενή κομμάτια διαλόγου, γύρευα παντού και αγόραζα paper back στο πρωτοτυπο(συνήθως σε πρακτορεία ξένου τύπου, στο αεροδρόμιο, σε τουριστικά καταστήματα κλπ). Μου αρέσουν πολύ περισσότερο οι ιστορίες με τον Πουαρω και τη μις Μαρπλ παρά με τους άλλους, Πάρκερ Πάιν, το ζευγάρι των νεαρών, κάποιες ιστορίες κατασκοπίας ή μεταφυσικής. Επίσης συμφωνώ με τη bambinella ότι η Αριάδνη Όλιβερ, παρά το ότι αναφέρεται ως το alter ego της Christie είναι εκνευριστική και οι ιστορίες της είναι κάπως χωρίς δομική συνοχή και συγκριτικά "ανιαρές" με πιο ενδεικτικό παράδειγμα το Elephants can remember που δεν μου άρεσε καθόλου. Και για μένα ο Πουαρώ είναι ο Suchet,είναι σαν να ξεπήδησε από το βιβλίο, όπως ακριβώς,μα ακριβώς τον περιγράφει η συγγραφέας!! Τουλάχιστον έτσι τον φαντάζομαι! Η αλήθεια όμως είναι ότι οι κινηματογραφικές ταινίες είναι κατα πολύ ανώτερες των μικρών τηλεοπτικών ταινιών(σε μερικές που είδα η ιστορία ήταν αγνώριστη)αλλά το βιβλίο δεν συγκρίνεται με τίποτα! Διαβάζοντας τα προηγούμενα μηνύματα χάρηκα που κι άλλοι δια
 
Καλως ηρθες, mariannopoulo! Χαιρομαι πολυ που προστιθεται αλλη μια φανατικη θαυμαστρια της Αγκαθα στο φορουμ μας και ειμαι σιγουρη πως εχουμε να σχολιασουμε παρα πολλα. ;)
 
texter είπε:
perlastar απο οτι διαπιστώνω μεχρι τωρα εχουμε πολλα κοινα γουστα.
Πράγματι texter, μέχρι στιγμής βλέπω ότι μας αρέσουν αλλά και αντιπαθούμε ακριβώς τα ίδια βιβλία της Κρίστι! Έχω περιέργεια να δω αν θα διαφωνήσουμε ποτέ :)

Μαριάννα, καλως ήρθες κι από μένα (εύχομαι να είναι αυτό το όνομά σου και να μην έκανα καμία γκάφα) :) Είναι υπέροχο το να πληθαίνουν οι φανς της Κρίστι στο φόρουμ. Κι εγώ προτιμώ την πρωτότυπη γλώσσα στα βιβλία αυτά, είναι πολύ καλύτερα από τη μετάφραση, τα ελληνικά τα παίρνω απλά για συλλογή, αφού μου αρέσουν πολύ τα παλιά, κίτρινα βιβλία του Λυχναριού. Επίσης συμφωνώ μαζί σου για την εκνευριστικότητα της Όλιβερ καθώς και για το Elephants Can Remember, που με είχε εκνευρίσει και με είχε κάνει και να βαρεθώ. Έχεις δίκιο και γι'αυτό που λες για τις ταινίες, όσο ωραίες και να είναι, εννοείται ότι δεν μπορούν να συγκριθούν με τα βιβλία, αφού δεν προήλθαν απευθείας από τη συγγραφέα. Γι'αυτό όταν ήμουν μέλος στο σάιτ της Κρίστι, τρελαινόμουν όταν έβλεπα άτομα να λένε ότι δεν τους αρέσει το τάδε βιβλίο, αν και δεν το είχαν διαβάσει, επειδή δεν τους άρεσε η αντίστοιχη ταινία :brick: Τέλος, χαίρομαι ιδιαίτερα που είσαι φαν του Suchet ως Πουαρό, εγώ είμαι από τους μεγαλύτερους υποστηρικτές του εδώ :D

Α, και κάτι που ήθελα από καιρό να βάλω και το ξέχασα, αυτό είναι το αγαπημένο μου εξώφυλλο του αγαπημένου μου βιβλίου της Κρίστι, του And Then There Were None/ Ten Little Indians (ή Niggers όπως ήταν πριν το αλλάξουν λόγω "πολιτικά ορθού"). Από εδώ το διάβασα πρώτη φορά, και με μάγεψε τόσο, που το τελείωσα μέσα σε μία μέρα.

10 little indians.jpg
 
Ξεκινησα το Ιστος της Αραχνης.

Εχω εκπλαγει (που δεν το περιμενα μετα απο τοσα βιβλια της Κριστι εχω διαβασει) τοσο με την μεχρι τωρα πλοκη, οσο και με τον χαρακτηρα της Κλαρισα.

Εχω διαβασει μονο το 1/3 του βιβλιου. Αν συνεχιζει ετσι, θα ειναι μεσα στα πεντε αγαπημενα μου της Κριστι...
 
Πίσω
Μπλουζα