Σπανια συνεντευξη και υλικο απο τη ζωη της Αλικης Βουγιουκλακη. Οι φρασεις που ακουγονται απο το 18'.48'' ειναι εξαιρετικα αφιερωμενες σε μια ψυχη εδω μεσα.
Τελευταίο μέρος της κακίας μου. Από το 44:00 και μετά περίπου.
Στο 45:25 και τι δεν θα έδινε η αληθινή και πραγματική να του αρπάξει το μικρόφωνο ε;
Απορώ, τα παιδιά τι ακριβώς λάτρευαν στη Βουγιούκλω; Το να "λατρεύει τα παιδιά" ας πούμε το κατανοώ: έβλεπε σ'αυτά αυτό που ήθελε να είναι πάντα, μπεμπέκα. Το αντίστροφο πως γίνεται;
"...να την δουν, να την αγγίξουν, να της χαμογελάσουν, να της φιλήσουν το χέρι σα Δεσπότη, να την προσκυνήσουν σαν Αρχιεπόσκοπο..."
Εντωμεταξύ το τσούρμο μάλλον γραμμένη την έχει. Πήγαν είδαν μια γριά με ράσο να κάνει την νταντά, να τραγουδάει με άλλο ένα τσούρμο και τι είδαν τι άκουσαν τι κατάλαβαν μόνο αυτά ξέρουν. Η γιαγιά μου κουβαλάει τον πιτσιρικά φαίνεται έτοιμη να απογειωθεί που είδε το πρότυπο της κόρης για κάθε μάνα από κοντά
Εκεί που χορεύει μόνη της, πόσο θλιβερό! Ότι τι; Παριστάνει τη φορτουνάκαινα ή δεν ξέρωγω ποια; Σηκώθηκε μετά κι ο άλλος ο ταλαίπωρος...
Μίζερο γλέντι. Πιάστηκε η ψυχή μου, αυτή η μεγαλοαστή που δεν της χαρίστηκε ούτε ένα τασάκι, να καταπέσει σε ένα τόσο μίζερο και ψόφιο γλέντι!
Τα λόγια της κυριούλας που σχολιάζει το σκηνικό με την τούρτα τα αφήνω ασχολίαστα. Όλα τα κλισέ του κόσμου σε λίγα δευτερόλεπτα.
Γιατί η λεγάμενη στα γεροντάματά της μου θυμίζει άντρα;
Σίγουρα ήξερε ότι ερχόταν το τέλος της: είναι τέρμα στεγνή, με το ζόρι κρατιέται γενικώς. Μου έφερε θλίψη. Την κοροϊδεύω αλλά στο τελευταίο σκηνικό στην Σαντορίνη τη λυπήθηκα. Όχι για πολύ βέβαια, ξύπνησε μέσα μου το σκ...τόψυχο τέρας γιατί αντί να αποσυρθεί αξιοπρεπώς και να μείνει στις αναμνήσεις όλων, επέμενε μέχρι τέλους να παίζει τη μπεμπέκα. Πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι.
Δηλητήρι επί του παρόντος τέλος. Άμα μου δώσετε κι άλλο υλικό, θα βγάλω κι άλλη χολή.