Βαθμολογήστε τις ταινίες

[Bambinella]

Εγω γελαω πολυ με τον Βαγγελη και μου παει το χιουμορ του. Παντου ηταν πολυ καλος, αλλα νομιζω πως ως Μαρκος στον Ζηλιαρογατο, πραγματικα ελαμψε.

 

[TZELASO]

Θα βαθμολογήσω αυτά που έχω δει. Το "Μια του κλέφτη" μπορεί και να το έχω δει μια φορά, αλλά δε θυμάμαι τίποτα.

Μιας Πεντάρας Νιάτα: Για μένα πρόκειται για μια μέτρια ταινία. Όταν την πετύχω, τη βλέπω. Δεν θα ψάξω να τη βρω. Οι δύο πρωταγωνιστές δεν είναι του γούστου μου ιδιαίτερα, και δε μου αρέσει καθόλου η άρθρωση (ή προφορά, όπως θέλετε πείτε το) της Φωτίου στην ταινία. Αλλά οι δευτεραγωνιστές με κορυφή τον αξέχαστο ρόλο του ιεροψάλτη Πασχάλη από τον Γιάννη Μιχαλόπουλο, δίνουν ρέστα. Παρόλα αυτά, επειδή εγώ δίνω μεγάλη προσοχή στη μουσική, το τραγούδια "Μιας πεντάρας νιάτα" είναι από τα ωραιότερα που έχουν γραφτεί ποτέ. Το έχω αφιερώσει στον άντρα μου. Οπότε θα βάλω 7.

Οργή: Μου αρέσει πάρα πολύ σαν ταινία. Η Φόνσου είναι καταπληκτική κακιά, ο Σειληνός είναι πολύ καλός σαν παλιόπαιδο (για να το πω κομψά), ενώ αντίθετα η Τσιούνη μου φαίνεται πολύ γλυκανάλατη στον ρόλο της καλής. Ο Κούρκουλος παίζει τον όμορφο που όσο να πεις, δεν είναι κόντρα ρόλος. 8.

Η Σωφερίνα: Η ασπρόμαυρη Αλίκη στις δροσερές κωμωδίες εκείνης της εποχής είναι καταπληκτική. Μπρίο, τσαχπινιά, αστραφτερό χαμόγελο και όποιος αντέξει. Όλοι οι συμπρωταγωνιστές της εξαιρετικοί, ο Κωνσταντίνου, η Λαμπροπούλου και ο Παπαγιαννόπουλος ως Πρόεδρος του δικαστηρίου που τρώει τις δύο μούντζες είναι σκέτη απόλαυση. 9.

Η Γυνή να Φοβήται τον Άνδρα: Λατρεμένη ταινία, φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι την έχουν δει πολλές φορές. Η απεικόνιση μιας εποχής σε μια όμορφη ηθογραφία που είναι κατά βάση κωμωδία αλλά έχει πολλές πικρές στιγμές. Οι δύο πρωταγωνιστές κεντούν τους ρόλους τους αλλά το ίδιο κάνουν και οι Ξενίδης, Καλλιβωκάς και η Τασώ Καββαδία ως Ξ. Παπαμήτρου. Φανταστικός ο ταξιτζής που πάει το ζευγάρι βόλτα του μέλιτος στην Ακρόπολη! 9.

 

[Billious17]

Βαθμολογήστε τις ταινίες κι απο μένα:

1. Το Κλωτσοσκούφι
2. Οι Εχθροί
3. Ιστορία μιας Ζωής
4. Μαριχουάνα στοπ
5. Ένα βότσαλο στη Λίμνη
6. Ο Γυναικάς

Το Κλωτσοσκουφι: Καλη ταινία αλλά όχι όμως την καλύτερη κομεντί εκείνης της εποχής. Το σενάριο είχε ενδιαφέρον αλλά από τη μέση και μετά επικεντρώθηκε στην κεντρική ρομαντική ιδέα. Η Βουγιουκλάκη φρέσκια και με μια πραγματική ζωηραδα ξεχωρίζει αφού βρίσκεται στην καλή περίοδο των ταινιών της, αντιθέτως ο Αλεξανδράκης δεν είναι σίγουρα κακός αλλά μου φάνηκε κάπως άχρωμος. Αντιθέτως ο Ληναίος είναι απολαυστικός ως τεμπέλης ανιψιός. Η Τασσώ Καββαδία με τη Μαρίκα Κρεβατά συνθέτουν ένα απολαυστικό δίδυμο. Γενικώς παρακολουθείται ευχάριστα χωρίς να έχει κάτι το ενδιαφέρον. 6/10

Οι εχθροί: Όχι από τις αγαπημένες μου αφού το σενάριο της ταινίας είναι υπερβολικά περίπλοκο και σίγουρα δεν θα θελήσω να την ξαναδώ. Πάντως ο Αλεξανδράκης αποδεικνύεται εδώ καλός αφού το υπερασπίζεται μέχρι τέλους, σε αντίθεση με την Τζένη Ρουσσέα που μάλλον μου φάνηκε εκτός τόπου και χρόνου. Καλυτερη η Κατερίνα Χέλμη σε ρόλο γυναίκας του υποκόσμου αφού ήξερε να προβάλλει άριστα τη συνηθη περσόνα και μανιέρα της. Ούτε ο Γεωργιτσης ούτε ο Ντούζος έκαναν κατι το ενδιαφέρον αφού μάλλον ήταν τυπικοί στο φωσκολικο σενάριο. Μου άρεσε όμως η ερμηνεία της ακριβοθωρητης στον κινηματογράφο Αλέκας Κατσέλη. Γενικώς μέτρια και ανώφελη ταινία 4/10

Η ιστορία μιας ζωής: Από τις καλύτερες ταινίες του είδους με πρωταγωνίστρια την Ζωή Λάσκαρη. Η Ζωίτσα τα κατάφερε περίφημα και έπλασε έναν χαρακτήρα μιας νεαρής κοπέλας που θέλει να ξεφύγει από τα εμπόδια που συναντούσε παντου στο διάβα της αλλά τελικά ο έρωτας της δημιούργησε άλλο ένα. Έξοχος ο Κατράκης για άλλη μια φορά όπως και ο Βουρνάς. Καλή ταινία αλλά με δραματικό φινάλε που δεν ξέρω αν θα ικανοποιήσει το θεατή. 7/10


Μαριχουάνα Στοπ: Ποτέ δεν κατάλαβα τον τίτλο. Αλήθεια πότε δεν αναφέρθηκε στο σενάριο η λέξη μαριχουάνα νομίζω παρά μόνο στον τίτλο. Η ταινία από αλλού ξεκινά και αλλού τελείωνει. Και ενώ στην αρχή νομίζαμε όλοι ότι αυτό που θα μας απασχολήσει είναι το σπίτι που κληρονομούν τα ξαδέρφια, τελικά μόνο αυτό δεν είναι το θέμα αφού στο τέλος τέλος δεν μας αφορά κιόλας. Το σενάριο εντελώς χύμα ανεμπνευστο και δίχως λογική. Η Λάσκαρη πολύ όμορφη πραγματικά εδώ όμως σε επίπεδο ερμηνείας δεν ξέρω νιώθω ότι ενώ είχε κάποιες καλές σκηνές ειδικά με τον Πάντζα στο γραφείο ή όταν κάνει γυμναστική στις υπόλοιπες ήταν λες και βαριοταν, πράγμα που δεν το αποκλείω. Ο Πάντζας αν και υπερβολικός στις περισσότερες σκηνές, υπάρχουν κάποιες άλλες που γελάω όπως αυτή που συνομιλεί με τη Λασκαρη κάνοντας γυμναστική αλλά δυστυχώς δεν ξεφεύγει από τη μετριότητα. Ο Χρόνης Εξαρχάκος παίζει παντού πολύ καλά και το ίδιο κάνει και εδώ και νομίζω ότι είναι καλύτερος όλων. Η Μάρθα Καραγιάννη σίγουρα θα μπορούσε να είναι καλύτερη αφού αυτή η επιτιδευμενη ερμηνεία του λαϊκού κοριτσιού ( καμία σχέση με τον απολαυστικό ρόλο της στις Θαλάσσιες τις χάντρες) μάλλον θυμίζει μια πολύ βελτιωμένη έκδοση της Δέσποινας Στυλιανοπούλου. Από το υπόλοιπο καστ ξεχωρίζω την αιθέρια και κομψή Μιράντα Ζαφειροπούλου ( κρίμα που δεν την είδαμε σε καλύτερες ταινίες) , την όχι αγαπημενη δική μου Ελένη Ανουσάκη που όμως εδώ είχε πλάκα και τη Νικόλ Κοκκίνου ως τσαμπουκαλου γειτόνισσα. Ο θρυλικός χορός Λάσκαρη και Βοσκόπουλου ανεβάζει τις μετοχές της ταινίας, ενώ το ζευγάρι Ιωαννίδου- Σειλινος αποδίδουν μάλλον ψεύτικα ως καρικατούρα του χίππις που μόνο για τα χορευτικά τους μπορώ να τους σχολιάσω. Υπάρχουν και καλύτερα. 4,5/10

Ένα βότσαλο στη λίμνη: Τι ευρηματικό σενάριο και πόσο εύστοχος τίτλος... Αυτές είναι κλασικές κωμωδίες. Ο Βασίλης Λογοθετίδης κενταει με μαεστρία σε αυτό τό υπέροχο σενάριο και αποδεικνύεται έξοχος πραγματικά. Παίρνει άψογο σεγκοντο φυσικά από τον τακτικοτατο συμπρωταγωνιστή του Βαγγέλη Πρωτόπαππα. Η Ιλια Λιβυκού και η Καίτη Λαμπροπούλου πείθουν ως σειρήνες με τις γοητευτικές τους παρουσίες, ενώ καλύτερη γυναικεία ερμηνεία αποδυκνυεται αυτή της γοητευτικοτατης Μαίρης Λαλοπουλου που έπαιξε φίνα το ρόλο της σε σημείο να σε πείσει ώστε να είσαι μαζί της σε όλη τη διάρκεια του έργου. Πολύ ωραίο το τέλος και ο μονόλογος του Λογοθετίδη που τον αποδίδει εξαίσια και σε συγκινεί. Ωραία γλυκειά ταινία πληρέστερη: έξοχο σενάριο, πολύ καλές ερμηνείες και σκηνοθεσία. 9/10

Ο Γυναίκας: Όχι ιδιαίτερος φαν του Χρήστου Ευθύμιου παρακολούθησα αυτή την ταινία με κάποια ευχαρίστηση οφείλω να ομολογήσω. Όχι κάτι το ιδιαίτερο σίγουρα αλλά ο Ευθυμίου ήξερε να πλασάρει την καλοκάγαθη περσόνα του παντού σίγουρα κάποιες φορές είναι υπερβολικός, όχι όμως ενοχλητικός τουλάχιστον εδώ. Η Σμάρω Στεφανίδου όμως είναι ο πιο απολαυστικός κρίκος αυτής της υποκριτικά αδύναμης αλυσίδας. Γενικά μέτρια ταινία που παρακολούθησαν σχετικά ευχάριστα. Στα συν τουλάχιστον για εμένα η αγαπημένη μου Σμαρούλα Γιούλη σε μια τίμια και καλή ερμηνεία. 5,5/10

 

[Bajar]

Μιας Πεντάρας Νιάτα: 6 Αν δεν ήταν ο Ληναίος μπορεί να έβαζα και παραπάνω.
Οργή: 6 Μου αρέσει και το σενάριο και οι ερμηνείες εκτός από εκείνη της Τσιούνη. Γι' αυτό και η μέτρια βαθμολογία.
Η Σωφερίνα: 7 Μια χαρά είναι εδώ η Αλίκη, δεν έχει υπερβολικές στιγμές που να με εκνευρίζουν. Ο Αλέκος λίγο με απογοήτευσε γιατί μπορούσε και καλύτερα. Ωστόσο οι δεύτεροι ρόλοι είναι αυτοί που πραγματικά με έκαναν να δω την ταινία
Μια του Κλέφτη: Πρέπει να την έχω δει μισή φορά οπότε δεν βαθμολογώ.
Η Γυνή να Φοβήται τον Άνδρα: 9 Τα έχετε πει όλα όσοι βαθμολογήσατε την ταινία και δεν έχω να προσθέσω κάτι περισσότερο. Θα μπορούσα να βάλω 10 αλλά ο Κωνσταντίνου, όσο εξαιρετικά κι αν παίζει (οπουδήποτε) δεν ανήκει στους αγαπημένους μου ηθοποιούς.
Ο Γρουσούζης: 9 Το είδα για πρώτη φορά πριν μερικές μέρες. Εξαιρετική ηθογραφία με σκηνές και ερμηνείες που κυριολεκτικά μου ισοπέδωσαν την ψυχολογία. Δεν ξέρω όμως αν θα το ξαναέβλεπα. Το να παρακολουθώ αυτού του είδους την τοξική και άδικη νοοτροπία μιας οποιασδήποτε κοινωνίας, έστω και από την οθόνη μου, με αρρωσταίνει.

 

[Bambinella]

Επανερχομαι με τους αλλους τρεις τιτλους:

Μια του κλεφτη. Απο τις πολυ αγαπημενες μου. Μου αρεσει πρωτιστως η αισθητικη της εποχης. Μιλαμε για 1960. Οχι δεκαετια, για το ετος. Γιατι αν μιλησω για 1968, ας πουμε, θα πω πολυ βαριες κουβεντες. Τι ντυσιμο, τι χτενισματα, τι επιπλωση, τι αρρενωποτητα οι αντρες, τι θηλυκοτητα οι γυναικες! Λατρεια. Υπεροχος ο Χορν, οπως παντα αλλωστε, η Αναλυτη λιγο αναλατη και εδω μιμειται την Καρεζη ιδιως εκει που λεει "Ωραιος αναπτηρας". Ο Ρηγοπουλος παντου και παντα αξιοζηλευτος και λατρεμενος μου. Η ιστορια πρωτοτυπη και μια ταινια που εμεις οι νεωτεροι τη γνωρισαμε μολις πριν απο 12 χρονια σε μια σπανια τηλεοπτικη της προβολη. Πολυ παραξενο αυτο. Γιατι αραγε δεν την προβαλλαν συχνοτερα τοσα χρονια; Κατι που με εκνευριζει στην ταινια ειναι ο χαρακτηρας που υποδυεται ο Χορν. Ειναι απαξιωτικος στη σχεση του με την Αλικη Ανδρεου. Μπορει η Αλικη να ειναι παντρεμενη, αλλα δεν χρειαζεται ο Χορν να μιλαει κοροϊδευτικα στον φιλο του για αυτην: "Να μας δεις χερακι στο φεγγαροφωτο..." Γιατι ετσι ρε φιλε; Στο κατω κατω η αλλη ρισκαρει για σενα. Αν η ιστορια της πλαστοπροσωπειας δεν τραβουσε τοσο πολυ, η ταινια θα ηταν τελεια. Και γι' αυτο οταν επιτελους τελειωνει, απολαμβανω ιδιαιτερα την αλλη ιστορια που ξεκιναει οταν πατερας και κορη επιστρεφουν στην Αθηνα και μου αρεσει πολυ και η αριστη σχεση που εχουν μεταξυ τους. 9.

Η γυνη να φοβηται τον ανδρα. Ο Γιωργος Κωνσταντινου ειναι για μενα ο καλυτερος ηθοποιος της γενιας του. Το ιδιο και η Κοντου απο τις γυναικες. Αλλα εδω η Κοντου δεν με πειθει. Κανει ο,τι καλυτερο γινεται, αλλα ειναι θεμα εμφανισης. Δεν μπορω να την δω σαν την καταπιεσμενη Ελενιτσα. Η κωμωδια ειναι βεβαια θαυμασια, αλλα δεν ξετρελαινομαι κιολας για χαρη της. 7.

Ο γρουσουζης. Ο Τζαβελας ξαναχτυπα! Εκανε τιποτε αλλο εκτος απο αριστουργηματα αυτος ο ανθρωπος; Κι εγω τραβαω τα μαλλια μου με αυτα που συνεβαιναν τοτε και που; Σε καμια κωμοπολη, σε κανενα χωριο; Οχι! Στην καρδια της Αθηνας, αλλα μαλλον τοτε οι ανθρωποι δεν ειχαν δικη τους ζωη να ζησουν κι ετσι η μοναδικη τους χαρα ηταν η ενασχοληση με τη ζωη των αλλων, κατι απολυτα θλιβερο. Την ταινια την κατατασσω στα αριστουργηματα και περιμενω να την δω ψηφιακα αποκατεστημενη για να αρχισει να προβαλλεται και στην τηλεοραση και να την χαρουμε οπως της αξιζει. 9.

 

[bettina]

Για μένα η Κοντού πείθει λόγω ερμηνείας. Η εμφάνιση δε μετράει, μπορεί μια καλλονή να είναι θύμα και μια ασχημούτικη κακομοιρούλα να παίρνει το καπελάκι της και να φεύγει από τους Αντωνάκηδες. Δε θα με έπειθε περισσότερο η Γώγου ας πούμε στο ρόλο της Ελενίτσας αν δεν έπαιζε άψογα.
Αντιθέτως με ενοχλεί στον Καπετάν Φάντη Μπαστούνι με την κλάψα της. Η Βουγιουκλάκη στο Κλωτσοσκούφι με παρόμοια υπόθεση όχι τόσο. Με την Κοντού μου βγαίνει ένα "έλεος με την κλάψα ολόκληρη γαϊδάρα". Φυσικά και οι ψηλοί άνθρωποι έχουν αισθήματα, αλλά έτσι μου βγαίνει.

 

[Bambinella]

Για μένα η Κοντού πείθει λόγω ερμηνείας. Η εμφάνιση δε μετράει, μπορεί μια καλλονή να είναι θύμα και μια ασχημούτικη κακομοιρούλα να παίρνει το καπελάκι της και να φεύγει από τους Αντωνάκηδες.

Αυτο που λες μπορει να ισχυει στη ζωη, αλλα εγω ως θεατης θελω να δω αυτο που περιμενω να δω, δηλαδη ενα ρολο που να συμβαδιζει με την εμφανιση του ηθοποιου. Οπως ας πουμε περιμενω να δω τον Χρηστο Τσαγανεα σε ρολο αριστοκρατη και τον Νικο Τσουκα σε ρολο παιδιου του κουρεα και οχι το αντιστροφο.

 

[Θεία Λένα]

1. Μιας Πεντάρας Νιάτα: Ωραία κωμωδία, πρωτότυπο σενάριο. Ξεχωρίζει ο Μιχαλόπουλος στο υπέροχο κείμενο που του δόθηκε. Πραγματικά κλέβει τη δόξα των πρωταγωνιστών, θηλυκών κι αρσενικών. 6

2. Οργή: Από τα πρώτα δείγματα της αχαλίνωτης φαντασίας του Νίκου Φώσκολου. Το έργο είναι γεμάτο υπερβολές. Η Λίλη, δεν είναι απλώς κακιά. Είναι και αψυχολόγητα κακιά. Απορώ και πως της μιλούσαν οι φίλοι της, το κορίτσι ήταν ξεκάθαρα για το Δαφνί. Η Τερέζα από την άλλη δεν ήταν απλώς καλή. Επίσης για το Δαφνί. Τι να πει κανείς όμως και για τον Πάντζα; Σαματι ήτανε καλά κι αυτός; Δεν ξέρω αν πρέπει ενδεχομένως να κάνω μια παρουσιάση της ταινίας, να σας εκθέσω το σκεπτικό μου. Το μόνο που αξίζει είναι η ερμηνεία του Καρούσου, που όπως κι αν το δεις ήταν επιβλητικός και ψαρωτικός αρχοντάνθρωπος. Ένα 3.

3. Η Σωφερίνα: Ότι αξίζει από την ταινία είναι μέχρι που χώνουν την Αλίκη στη στενή. Μετά γίνεται λίγο σούπα. Ειδικά προς το τέλος το τραβανε απ τα μαλλιά. Η ιστορία του Αλεξανδράκη με τη χήρα κατα τη γνώμη μου δε χρειαζόταν. Το ταίριασμα Αλεξανδράκη-Κωνσταντίνου μου άρεσε πάντα. Ο Κωνσταντίνου τσιγκλάει τον Αλεξανδράκη να βγάλει τον κωμικό εαυτό του κι ο Αλεξανδράκης τον βοηθάει με τους τόνους του να μένει μακριά από υπερβολές. Υπέροχη η Κοντού και πάλι, σε έναν ρόλο για τον οποίο ίσως έκανε και προσωπική υπέρβαση. Πάντα αναρωτιόμουν πως δέχτηκε να παίξει. Πολύ καλό και το ζευγάρι Γιαννακάς-Λαμπροπούλου. Εξαιρετική η μουσική του νεαρού τότε Λαβράνου. Θα βάλω 7.
*Η δική μου αγαπημένη σκηνή του έργου είναι όταν πηγαίνει το ζευγάρι στο κέντρο και προσπαθεί η Αλίκη να δώσει εξηγήσεις για το αυτοκίνητο. Απ τον Αυλωνίτη ξεχώριζα πάντα το "Μου λέει η μανταμ είναι μαντάμ, του λέω ναι"

4. Μια του Κλέφτη: Υπέροχη κωμωδία. Τελευταία που την ξαναείδα σκεφτόμουν πως αν ήταν άλλη αντι της Αναλυτή να ήταν καλύτερη. Την ξεχωρίζω επίσης γιατί μου ήρθε σα δώρο εξ ουρανού. Δεν την είχα καν ακουστά και μια μέρα πριν κάμποσα χρόνια την πέτυχα στο διαδίκτυο! Ωραία δε θα ήταν να συνέβαινε συχνά αυτό; Όλοι είναι καλοί, και οι δεύτεροι ρόλοι, το μόνο που λίγο με ενόχλησε και δεν ξέρω γιατί ήταν ο Παπαγιαννόπουλος. Δεν του ταίριαζε ο ρόλος; Μπα, δε νομίζω. Μάλλον εμένα μου κακοφάνηκε που τον είδα σε τέτοιον ρόλο, δεν ήθελα. Σκεφτείτε πόσο καλύτερα θα ήταν να έπαιζε το Μπρούντζο ο Μηνάς ο Χρηστίδης, που τελοσπάντων είχε κι εξοικείωση, και θα τον βλέπαμε και σε κωμωδία. Ο Χορν πάντοτε γοητευτικός, πάντα με άνεση, σε έναν ρόλο που δεν πρέπει να τον δυσκόλεψε καθόλου. Οι κουμκανατζούδες λατρεία. 9

5. Η Γυνή να Φοβήται τον Άνδρα: Ταινιάρα. Κειμενο, σκηνοθεσία, ηθοποιοί.... Τι το θελες τ αρνί Μιχαλάκη μου;;; αχου τι το θελες το μαγκούφι τ αρνί; 10

6. Ο Γρουσούζης: Θα έβαζα 10 και σ αυτήν αλλά δε θα βάλω, διότι ναι μεν η ταινία είναι αριστούργημα από κάθε άποψη, πλην όμως θα ήθελα ο Τζαβέλας να κάνει μια ακόμη υπέρβαση και τελικά η Σκούρα, αφού τα συζήτησε με τον εραστή (και μη χειρότερα) να τον έστελνε από κει που παν κι οι άλλοι και να έμενε με τον Αγαθοκλή. Για μένα αυτή θα ήταν η πληρωμή για την καλοσύνη του να ψάξει να βρει το λεγάμενο. Διότι τώρα τι μας λέει ο Τζαβέλας; Πως ο καλός καλό δεν έχει. Ενώ αν η Σκούρα αφού τα έλεγε με τον λιμοκοντόρο του έλεγε " κοιτα να δεις, τώρα μπλέξανε τα πραγματα. Τράβα για κατα κει που κίνησες κι εγώ θα μείνω με τον Αγαθοκλέα που με γουστάρει κιόλας ως άντρας κι όχι ως κολοκύθια με τη ρίγανη" θα το έπαιρνε το 10 με τόνο. Τώρα 9.

 

[Billious17]

1. Μιας Πεντάρας Νιάτα: Ωραία κωμωδία, πρωτότυπο σενάριο. Ξεχωρίζει ο Μιχαλόπουλος στο υπέροχο κείμενο που του δόθηκε. Πραγματικά κλέβει τη δόξα των πρωταγωνιστών, θηλυκών κι αρσενικών. 6

2. Οργή: Από τα πρώτα δείγματα της αχαλίνωτης φαντασίας του Νίκου Φώσκολου. Το έργο είναι γεμάτο υπερβολές. Η Λίλη, δεν είναι απλώς κακιά. Είναι και αψυχολόγητα κακιά. Απορώ και πως της μιλούσαν οι φίλοι της, το κορίτσι ήταν ξεκάθαρα για το Δαφνί. Η Τερέζα από την άλλη δεν ήταν απλώς καλή. Επίσης για το Δαφνί. Τι να πει κανείς όμως και για τον Πάντζα; Σαματι ήτανε καλά κι αυτός; Δεν ξέρω αν πρέπει ενδεχομένως να κάνω μια παρουσιάση της ταινίας, να σας εκθέσω το σκεπτικό μου. Το μόνο που αξίζει είναι η ερμηνεία του Καρούσου, που όπως κι αν το δεις ήταν επιβλητικός και ψαρωτικός αρχοντάνθρωπος. Ένα 3.

3. Η Σωφερίνα: Ότι αξίζει από την ταινία είναι μέχρι που χώνουν την Αλίκη στη στενή. Μετά γίνεται λίγο σούπα. Ειδικά προς το τέλος το τραβανε απ τα μαλλιά. Η ιστορία του Αλεξανδράκη με τη χήρα κατα τη γνώμη μου δε χρειαζόταν. Το ταίριασμα Αλεξανδράκη-Κωνσταντίνου μου άρεσε πάντα. Ο Κωνσταντίνου τσιγκλάει τον Αλεξανδράκη να βγάλει τον κωμικό εαυτό του κι ο Αλεξανδράκης τον βοηθάει με τους τόνους του να μένει μακριά από υπερβολές. Υπέροχη η Κοντού και πάλι, σε έναν ρόλο για τον οποίο ίσως έκανε και προσωπική υπέρβαση. Πάντα αναρωτιόμουν πως δέχτηκε να παίξει. Πολύ καλό και το ζευγάρι Γιαννακάς-Λαμπροπούλου. Εξαιρετική η μουσική του νεαρού τότε Λαβράνου. Θα βάλω 7.
*Η δική μου αγαπημένη σκηνή του έργου είναι όταν πηγαίνει το ζευγάρι στο κέντρο και προσπαθεί η Αλίκη να δώσει εξηγήσεις για το αυτοκίνητο. Απ τον Αυλωνίτη ξεχώριζα πάντα το "Μου λέει η μανταμ είναι μαντάμ, του λέω ναι"

4. Μια του Κλέφτη: Υπέροχη κωμωδία. Τελευταία που την ξαναείδα σκεφτόμουν πως αν ήταν άλλη αντι της Αναλυτή να ήταν καλύτερη. Την ξεχωρίζω επίσης γιατί μου ήρθε σα δώρο εξ ουρανού. Δεν την είχα καν ακουστά και μια μέρα πριν κάμποσα χρόνια την πέτυχα στο διαδίκτυο! Ωραία δε θα ήταν να συνέβαινε συχνά αυτό; Όλοι είναι καλοί, και οι δεύτεροι ρόλοι, το μόνο που λίγο με ενόχλησε και δεν ξέρω γιατί ήταν ο Παπαγιαννόπουλος. Δεν του ταίριαζε ο ρόλος; Μπα, δε νομίζω. Μάλλον εμένα μου κακοφάνηκε που τον είδα σε τέτοιον ρόλο, δεν ήθελα. Σκεφτείτε πόσο καλύτερα θα ήταν να έπαιζε το Μπρούντζο ο Μηνάς ο Χρηστίδης, που τελοσπάντων είχε κι εξοικείωση, και θα τον βλέπαμε και σε κωμωδία. Ο Χορν πάντοτε γοητευτικός, πάντα με άνεση, σε έναν ρόλο που δεν πρέπει να τον δυσκόλεψε καθόλου. Οι κουμκανατζούδες λατρεία. 9

5. Η Γυνή να Φοβήται τον Άνδρα: Ταινιάρα. Κειμενο, σκηνοθεσία, ηθοποιοί.... Τι το θελες τ αρνί Μιχαλάκη μου;;; αχου τι το θελες το μαγκούφι τ αρνί; 10

6. Ο Γρουσούζης: Θα έβαζα 10 και σ αυτήν αλλά δε θα βάλω, διότι ναι μεν η ταινία είναι αριστούργημα από κάθε άποψη, πλην όμως θα ήθελα ο Τζαβέλας να κάνει μια ακόμη υπέρβαση και τελικά η Σκούρα, αφού τα συζήτησε με τον εραστή (και μη χειρότερα) να τον έστελνε από κει που παν κι οι άλλοι και να έμενε με τον Αγαθοκλή. Για μένα αυτή θα ήταν η πληρωμή για την καλοσύνη του να ψάξει να βρει το λεγάμενο. Διότι τώρα τι μας λέει ο Τζαβέλας; Πως ο καλός καλό δεν έχει. Ενώ αν η Σκούρα αφού τα έλεγε με τον λιμοκοντόρο του έλεγε " κοιτα να δεις, τώρα μπλέξανε τα πραγματα. Τράβα για κατα κει που κίνησες κι εγώ θα μείνω με τον Αγαθοκλέα που με γουστάρει κιόλας ως άντρας κι όχι ως κολοκύθια με τη ρίγανη" θα το έπαιρνε το 10 με τόνο. Τώρα 9.

Γιατί πιστεύεις ότι η Κοντού έκανε υπέρβαση με τον συγκεκριμένο ρόλο;

 

[Θεία Λένα]

Γιατί πιστεύεις ότι η Κοντού έκανε υπέρβαση με τον συγκεκριμένο ρόλο;

Λόγω της ιστορίας της Αλίκης με τον άνδρα της λιγότερο από δύο χρόνια πριν τα γυρίσματα.

Θα σας βάλω ένα γύρο ακόμη ελπίζω να μην έχει ξαναμπεί καμία από αυτές:
1. Η Κάλπικη Λύρα
2. Έλα στο θείο
3. Ο Κατήφορος
4. Η επιστροφή της Μήδειας
5. Στουρναρα 288
6. Ένας Μεγάλος Έρωτας

 

[bettina]

1. Η Κάλπικη Λύρα -Είχε μια τρυφερότητα 7.
2. Έλα στο θείο -???
3. Ο Κατήφορος -Καλή η Λάσκαρη αλλά δεν είναι από τις ταινίες του γούστου μου 5 (βαθμολογώ πάντα με βάση το συναίσθημα που προκαλούν σε εμένα αν βαθμολογούσα σαν κριτικός κιν/γράφου κάποιες θα είχαν μεγαλύτερες ή μικρότερες βαθμολογίες).
4. Η επιστροφή της Μήδειας -?
5. Στουρναρα 288 -Συγκινητική 7,5
6. Ένας Μεγάλος Έρωτας -7 λόγω Τζένης περισσότερο.

 

[Bambinella]

Θα βαθμολογησω τωρα τις τρεις πρωτες και τις υπολοιπες αργοτερα.

Η καλπικη λιρα. Εδω μιλαμε για αριστουργημα που ομως το ψιλοβαριεμαι. Δεν εχω δει την ταινια πολλες φορες, δεν ανηκει στις αγαπημενες μου. 6.
Ελα στο θειο. Πολυ καλη κωμωδια και ολοι οι ηθοποιοι παιζουν λες και τη ζουν την κατασταση. 7.
Ο κατηφορος. Τολμηρη ταινια ακομα και για σημερα και αυτη που μου αρεσει λιγοτερο απο τις ασπρομαυρες της Λασκαρη. Η αγορευση του Ζερβου προς τελος μεσα στο δικαστηριο υπερβολικη και πομπωδης. Στη σημερινη εποχη θα προκαλουσε γελιο, αλλα για το '61 μαλλον καταφερε να κανει το κοινο να συγκινηθει. 5.

 

[atanasio]

Η κάλπικη λίρα. Όντως αριστούργημα. Όταν ήμουν νεότερος, τρελαινόμουν, τώρα λιγότερο. Κορυφαίες οι ιστορίες Λογοθετίδη-Λιβυκού και Χορν-Λαμπέτη. 10
Έλα στο θείο. Τσιφόρος στις καλές του στιγμές. Έχω χρόνια να το δω, αλλά μου αρέσει αρκετά. 7
Ο κατήφορος. Ο Δαλιανίδης δανείζεται έξυπνα από τις γαλλικές ταινίες "Οι ζαβολιάρηδες" και "Η αλήθεια". Η ταινία έχει γεράσει κάπως, αλλά διατηρεί τον δυναμισμό της. Τραγικά παρωχημένη η σκηνή της αγόρευσης του Ζερβού στο δικαστήριο, όπου ρίχνει στη μητέρα όλη την ευθύνη για την κατάληξη της κόρης. 7
Η επιστροφή της Μήδειας. Ο ορισμός του "δήθεν". Πολύ κουραστικό, παρά τους καλούς ηθοποιούς. 4
Στουρνάρα 288. Απολαυστικό και καλοπαιγμένο. Ο Δημόπουλος ήταν μεγάλος μαέστρος της σκηνοθεσίας. Ιδιαίτερα μου αρέσουν ο Μακρής, η Κρεβατά, ο Γαβριηλίδης και η Βέμπο. 8
Ένας μεγάλος έρωτας. Η "Άννα Καρένινα" σε ελληνική βερσιόν, με την ποιότητα του Δημόπουλου και του Φίνου. Αρκετές πομπώδεις ατάκες, αλλά η Καρέζη και ο Κούρκουλος λάμπουν. Πολύ καλός και ο Χρηστίδης. 8

 

[Billious17]

Η κάλπικη λίρα: Μια κλασική διδακτική αειθαλής ταινία. Ένα αριστούργημα της 7ης τέχνης που ξεχωρίζει από την εξαιρετική σκηνοθεσία του Γιώργου Τζαβέλλα και το πολύ έξυπνο σενάριο. Ο Λογοθετίδης πάντα απολαυστικός παίρνει και άψογη υποστήριξη από τον Βαγγέλη Πρωτόπαππα για ακόμη μια φορά ενώ και η Ιλια Λιβυκού εδώ μου άρεσε κάπως περισσότερο σε σχέση με άλλες της ταινίες. Ο Μίμης Φωτόπουλος σκέτη απόλαυση κάνει ντουέτο φωτιά με τη Σπεράντζα Βρανά, ενώ συγκινητική η μικρή Φανουλα όπως κοι Μακρής και Διανέλλος. Για το τέλος το δίδυμο Χορν Λαμπέτη μας δίνουν εξαιρετικές ερμηνείες και η χημεία μεταξύ τους κάτι παραπάνω από εμφανής. 10/10

Ο κατήφορος: Ωραία προσπάθεια για μια άλλου είδους ταινία για εκείνη την εποχή. Όλοι παίζουν πολύ καλά από τον Νίκο Κούρκουλο στο ρόλο του "καλοπαιδου" που του πήγαινε γάντι, την comic relief ερμηνεία του Βουτσά, το πάντα καλό παιδί Βαγγέλη Βουλγαρίδη ( που κανονικά ενοχλεί ο τρόπος ερμηνείας του αλλά εδώ όμως ταιριάζει), τη Νίτσα Μαρούδα σε μια εντελώς διαφορετική ερμηνεία και φυσικά τη μικρούλα Μίρκα Καλαντζοπούλου στον καλύτερο ρόλο της καριέρας της με μια σπάνια φυσικότητα και ανεμελιά μα και τραγικότητα. Η Ζωή Λάσκαρη φυσικά μάρκαρε με τη ταινία το ντεμπούτο της στο σινεμά και αποδείχθηκε πολύ καλή για τον δύσκολο ρόλο της Ρέας. Ειδικά στη σκηνή που κατευθύνεται προς το σπίτι του Κούρκουλου απλά ανατριχιαστική. Πάντοτε καλές ερμηνείες από Παντελή Ζερβό και Ελένη Ζαφειρίου, αν και κάλλιστα θα μπορούσαν να απουσιάζουν οι ηθικοπλαστικες κορώνες στο τέλος κατά την αγόρευση του πρώτου. 7/10

Στουρνάρα 288: Γλυκιά κομεντί που λειτουργεί και ως ηθογραφία αποτελεσματικά. Ο Ντίνος Δημόπουλος αξιοποιεί με τον καλύτερο τρόπο όλο το καστ. Ο Ορέστης Μακρής εδώ συμπονετικός προς την ανιψιά του αλλά και γενικότερα λαϊκός άνθρωπος αντικατοπτρίζει τον μέσο Έλληνα, σε μια πολύ καλή και προς το τέλος μεθυσμένη ερμηνεία. Αντίστοιχα και ο Παπαγιαννόπουλος εξαιρετικός στο ρόλο του στο ακριβώς αντίθετο ρεύμα όσον αφορά την ποιότητα του χαρακτήρα του έργου. Η Σοφία Βέμπο συγκινεί με την ερμηνεία
και τη φωνή της. Άψογος για ακόμη μια φορά ο Ντίνος Ηλιόπουλος, ενώ και ο Νίκος Καζής πολύ πειστικός στο ρόλο του πλουσιοπαιδου. Η Βούλα Χαριλάου σίγουρα δεν ήταν καλή αλλά η μεγάλη υποκριτική της στιγμή βρίσκεται στον εφιάλτη. Πειστικές ερμηνείες από τις Κυβέλη Θεοχάρη και Μπεάτα Άσημακοπουλου σε ρόλους μεγαλοκυριων, λογικά ήταν μικρότερες τότε που γυριζόταν η ταινία από αυτή την ηλικία. Μικροί ρόλοι που δεν παίρνουν απαρατήρητοι έχουν η Μαίρη Χρονοπούλου στο ρόλο της αρραβωνιαστικιάς του Ηλιοπούλου σε πολύ περιορισμένο χρόνο και η Ντίνα Τριάντη με το πονηρό βλέμμα της έδωσε το δικό της σπίτι στην ταινία, περισσότερο ξεχωρίζει ο Καλλιβωκάς σε μικρό ρόλο υποψηφίου αρραβωνιαστικού. Άφησα για το τέλος τη Σμαρούλα Γιούλη που μου άρεσε ως τσαμπουκαλου, γοησσα μα και ευαίσθητο πλουσιοκόριτσο και το ζεύγος Κρεβατά Γαβριηλίδη να είναι απολαυστικό- και ποιος δεν θα ήθελε να τους ακούει. Χαρακτηριστική φιγούρα ο θρυλικός βουλευτής Καλοχαιρετας με το θρυλικό "Ετελειωσε" να ηχεί ακόμη στα αυτιά μου και όχι από την ταινία. Απολαυστική, παρακολουθείται ευχαριστα. 8/10

 

[Bambinella]

Η επιστροφη της Μηδειας. Γκραν σουξε αυτος ο Λαμπρος στην ταινια. Ολες τον θελανε. Πλουσιες, φτωχες, νεες, ηλικιωμενες, παντρεμενες, ανυπαντρες. Λετε να επαιξε ρολο που εμοιαζε στον Τσαχιριδη; Η ταινια εντελως παρακμιακη. Την ειδα δυο - τρεις φορες και το θεωρω πολυ δυσκολο να υπαρξει και αλλη. Κακη παραγωγη, απαισια φωτογραφια, αλλα μας αποζημιωνουν οι ερμηνειες. Και το θεμα δυσκολο και ιδιοτροπο. Οσο για το φιναλε...Πρεπει να εχει πονεσει πολλους αντρες. 3.
Στουρναρα 288. Η ταινια ειναι κατα καποιον τροπο σπονδυλωτη. Χαριτωμενες ιστοριες που μπλεκονται μεταξυ τους, εξυπνοι διαλογοι και απολαυστικοτατοι ολοι οι ηθοποιοι. Λατρευω τη σκηνη που η Σμαρουλα Γιουλη πεταει το "σιδερικο" στα μουτρα του Καζη και αμεσως μετα χαιρεταει "μπαααϊ!" Με τον ιδιο ακριβως τροπο χαιρεταει και ο Δημητρης Καλλιβωκας εξι χρονια αργοτερα στο Μια τρελη οικογενεια. Κολπακι του Δημοπουλου μαλλον. Μια ταινια πρωτοτυπη, ευρηματικη και πολυ καλα σκηνοθετημενη. Κριμα μονο βρε Λενα που εχει τοσο κακο τελος αφου ο Καζης παντρευεται τη Βουλα. Πως το αντεξες αυτο; 9.
Ενας μεγαλος ερωτας. Το παρακανανε στην ταινια. Θελανε να μας δειξουν ποσο μεγαλος ηταν ο ερωτας του τιτλου και τη γεμισαν υπερβολες και στομφωδεις διαλογους. Ξεχειλισε το αισθημα και μας επνιξε. Η σκηνη που η Ρουσεα εκλιπαρει τον Κουρκουλο εντελως τραγικη, αλλα οχι με την καλη σημασια της λεξης. Σιγουρα εκπλησσει πολλους νεους ανθρωπους στην εποχη μας. Γενικα το εργο κατακλυζεται απο υπερβολες. Καποτε με συγκινουσε αρκετα. Τωρα πια οχι. 6.

 

[Θεία Λένα]

Ας βαθμολογήσω κι εγώ. Οι έξι ταινίες που έβαλα έχουν ένα κοινό. Έχουν χαρακτήρες που αντιπαθώ φοβερά. Όχι όλους εξίσου, αλλά όλους πολύ.
1. Η Κάλπικη Λίρα: Μικρή την έβλεπα και με συγκινούσε πολύ. Και τώρα θα τη δω αν την πετύχω. Παρέλαση τιτάνων σε αυτήν την ταινία. Εδώ με εκνευρίζει ο χαρακτήρας της Λαμπέτη, την οποία και μιμούμαι εξαιρετικά, χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω. Κρίμα που δε μπορώ να σας κάνω το «ένας καλλιτέχνης δεν πρέπει να παντρεύεται». Έχει κάμποσα μελό στοιχεία, αλλά Έλληνες είμαστε, τη θέλουμε τη μελούρα μας, την τραβάει ο οργανισμός μας. 9
2. Έλα στο Θείο: Αντιπαθής ρόλος ο Βασταρδής. Η ταινία είναι πανέξυπνη, από τις πλεον αγαπημένες μου, γελάω πάρα πολύ. Η σκηνή με τη ραπτομηχανή και το μερεμετάκι είναι θαρρώ η κορυφαία σκηνή παρεξήγησης στο ελληνικό σινεμά. Δε γίνεται να μη γελάσεις με αυτήν τη σκηνή. 10
3. Ο Κατήφορος: Από τις πολύ καλές ερμηνείες της Λάσκαρη. Εδώ φυσικά αντιπαθώ Κούρκουλο. Η ταινία έχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία να πει και όλοι οι ηθοποιοί είναι καλοί. Ξεχωρίζω τη Μαρούδα σε έναν δύσκολο ρόλο, μακριά από τη μανιέρα της. Από την άλλη δεν ανήκει στο είδος των ταινιών που μου αρέσουν ιδιαίτερα. 6
4. Η Επιστροφή της Μήδειας: Αουτς! Αυτό μου έρχεται πρώτο στο μυαλό. Μετά το άουτς όμως, σκέφτομαι «σιγά τον άντρα που λύσσαξαν όλες». Η Κουράκου πάντως δίνει μια καλή ερμηνεία, και επίσης υπέροχη η Κατσέλη. Νομίζω ότι η ταινία γυρίστηκε με σκοπό να καταπλήξει τα πλήθη. Οι φιλοδοξίες της πολύ ανώτερες του αποτελέσματος. Ένα 4, απ την καλή μου την καρδιά.
5. Στουρνάρα 288: Εδώ πια δε χωνεύω κανέναν. Τι να πω για τον άνιωθο τον Παπαφρονιμόπουλο; ή για την εντελώς χαζή Χαρούλα; Με όλα αυτά, ευτυχώς κατέληξαν μαζί να δώσουν το βλακοζεύγαρο της χιλιετίας. Η ταινία σαν ταινία τώρα είναι έξυπνη και με ρυθμό. Οι ατάκες διαδέχονται η μια την άλλη και οι ιστορίες δένουν πολύ καλά. Για να μην αδικήσω το Νίκο μου, έπαιξε πολύ καλά το ρόλο του @@@@@@@ που του έδωσαν. Χαριτωμένη η ιστορία του Κύπριου Ηλιόπουλου, σε μια εποχή που γινόταν ο κακός χαμός με τις διαδηλώσεις για την Κύπρο. Ωραίο και το πέρασμα του Κανάκη (αυτός με τη Ντιάνα και την παπάρα). Γενικά οι ηθοποιοί δείχνουν να έχουν τρέλα κέφια. «Να σε παίρναν τα σύννεφα...» 10
6. Ένας Μεγάλος Έρωτας: Ωχ Παναγία μου..... Μόνο νεύρα μου δημιουργεί αυτήν η ταινία. Αν εξαιρέσω τον έρμο το Χρηστίδη, όλοι οι υπόλοιποι είναι για νόμπελ χαζομάρας. Επίσης ενεργοποιεί τα συντηρητικά μου αντανακλαστικά -πράγμα όχι συχνό. Η Καρέζη είναι αυτήν που το καταφέρνει αυτό. Αδυνατώ να την καταλάβω και να τη δικαιολογήσω. Κοροιδεύει άντρα, ανιψιά, σόι, τον κόσμο ολάκερο. Αλλά που πας κυρά μου χωρίς το παιδί σου; ε;; Ένα 2 κι αυτό για το Χρηστίδη.

 

[Bambinella]

O χαρακτηρας που αντιπαθω περισσοτερο στη Στουρναρα ειναι αυτος της Χρονοπουλου:
"Κοιτα να τον μπλεξεις (προς τη Βουλα Χαριλαου) κι αν κανει τον δυσκολο, ριχτου βιτριολι".
Οριστε; Πως ειπατε; Ακουσα καλα; Ετσι κανετε εσεις αμα δεν σας θελει ενας αντρας; Και δεν σας μαζεψανε; Τι το περασατε το βιτριολι, μαντεμουαζελ; Κολωνια λεβαντα;
Δεν συνεχιζω. Ηδη συγχυστηκα παρα πολυ.

 

[Θεία Λένα]

Οριστε; Πως ειπατε; Ακουσα καλα; Ετσι κανετε εσεις αμα δεν σας θελει ενας αντρας; Και δεν σας μαζεψανε; Τι το περασατε το βιτριολι, μαντεμουαζελ; Κολωνια λεβαντα;

ΑΚΟΥΣ ΕΚΕΙ ΒΙΤΡΙΟΛΙ ΣΤΟ ΝΙΚΟ!!!!

Πέρα από την πλάκα, αρρωστημένη ατάκα, που δυστυχώς ακουγόταν τότε. Κι όχι μόνο τότε δηλαδή. Η Αφροδίτη Μάνου δεν τραγούδησε στην «παλιοκατίνα» "αφήστε με να του πετάξω βιτριόλι, ρεζίλι μ έκανε σ όλη την πόλη"; Θεωρούνταν άραγε αστείο;

 

[Billious17]

Έλα στο θείο: Ωραία, πανέξυπνη κωμωδία δροσερή και ανάλαφρη με την υπογραφή του σπουδαίου Νίκου Τσιφόρου. Οι παρεξηγήσεις πάντα απαραίτητο στοιχείο των κωμωδιών. Όλοι οι ηθοποιοί παίζουν πολύ καλά με μια ιδιαίτερη προτίμηση στο Νίκο Σταυρίδη στην δεύτερη κατά την άποψη μου καλύτερη ταινία του μετά τα Κίτρινα γάντια και στη νεαροτατη τότε Σμαρούλα Γιούλη που πραγματικά έχει μια φρεσκάδα και μια ευθραυστότητα που μου άρεσε πάντοτε. Κόσμημα η σκηνή με την ραπτομηχανή όπως και η όλη σύλληψη γύρω από την αγγελία. 7,5/10

Η επιστροφή της Μήδειας: Ταινία με έναν Δον Ζουάν που βρίσκει όμως φρικτό τέλος, το οποίο σίγουρα δεν θα μπορεί κανείς να ξεχάσει. Θεωρώ ότι υστερεί λιγάκι σε επίπεδο παραγωγής και σκηνοθεσίας γιατί διαφορετικά η ταινία ήταν αξιοπρεπέστατη, ίσως χρειαζόταν και ένας καλύτερος ηθοποιός να υπερασπιστεί τον τίτλο του Δον Ζουάν. Πάντως σε επίπεδο ερμηνειών σίγουρα δεν υστερούσε η ταινία αφού η Αλέκα Κατσέλη είναι πραγματικά πολύ καλή αλλά η έκπληξη που είναι και μεγάλη έρχεται από τη Μαριάννα Κουράκου σε μια ιδιαίτερη και δυναμική ερμηνεία και σίγουρα στην καλύτερη της κινηματογραφικής της καριέρας. 6/10

Ένας μεγάλος έρωτας: Ιδιαίτερη ταινία, όντως μοιάζει πολύ με την ιστορία της Άννας Καρένινα και δεν το ΧΑ συνδιάσει ποτέ. Λίγο περισσότερο νεύρο χρειαζόταν στο Νίκο Κούρκουλο, που θαρρώ πως έδωσε την πιο αδύναμη ερμηνεία της ταινίας, χωρίς όμως να είναι καλός απλώς ήταν μέτριος. Στις σκηνές δε που εμφανίζεται με την Καρέζη η μεγάλη Σταρ κλέβει τις εντυπώσεις. Η Τζένη Καρέζη σε έναν ιδιαιτέρως δύσκολο ρόλο τα κατάφερε περίφημα με το ταλέντο της και τη θλιμμένη, απελπισμένη και μοιραία της ερμηνεία. Καλύτερος όλως αποδεικνύεται ο εξαιρετικός Μήνας Χρηστίδης ως άλλος Καρένιν ενώ και η Ξένια Καλογεροπούλου σε μια ιδιαίτερη ερμηνεία κόντρα στις συνηθισμένες κωμωδίες που έπαιζε κυρίως. Σε μικρό ρόλο και η Τζένη Ρουσσέα που έπαιξε ικανοποιητικά. Λίγο να ξεφεύγει από την μελουρα και θα ήταν πολύ καλύτερη. 7/10

 

[Θεία Λένα]

Για πάμε να σας δω:

1. Το Κορίτσι με τα Μαύρα
2. Φωνάζει ο Κλέφτης
3. Η Αρχόντισσα κι ο Αλήτης
4. Κονσέρτο για Πολυβόλα
5. Ο Ατσίδας
6. Μια Τρελή Τρελή Σαραντάρα