Κάπου το έχασα αυτό το post και αν δεν απαντούσατε σήμερα δεν θα το είχα πάρει χαμπάρι. Παρεμπιτπόντως
@karapiperim και
@RIO , πολύ ενδιαφέροντες οι τίτλοι που βάλατε. Πάμε:
Ο Τζαναμπέτης: Είναι από αυτές τις ταινίες που ο (αγαπημένος κατά τ' άλλα) Κωνσταντάρας επαναλαμβάνεται κάπως. Σίγουρα η χημεία του με την Κοντού είναι το ατού της ταινίας αλλά κατά τ' άλλα βρίθει από κλισέ.
6
Όχι Κύριε Τζόνσον: Το έχω δει μια φορά, συνειδητοποίησα ότι πατάει πάνω στο "Ποτέ την Κυριακή" κι αν δεν ήταν η Ζουμπουλάκη και ο Τίτος θα έβαζα πολύ λιγότερο από
6
Οι Τεμπέληδες της Εύφορης Κοιλάδας: Έχω μια αδυναμία στις αλληγορικές ταινίες και αυτή δεν αποτελεί εξαίρεση. Ιδιαίτερο σενάριο, οι ηθοποιοί είναι ένας κι ένας για τη διανομή με κορυφαίο τον Διαμαντόπουλο (αν και προσωπικά εστιάζω περισσότερο στον Τσακίρογλου), η δε αισθητική του Παναγιωτόπουλου πάντα μου προκαλούσε το ενδιαφέρον.
9
Έγκλημα στα Παρασκήνια: Για τα δεδομένα της χώρας μας είναι ένα ενδιαφέρον και αξιόλογο νουάρ. Λαμπεροί ηθοποιοί, πολύ ωραίες ερμηνείες, ο Πλέσσας δίνει ρέστα στη μουσική επένδυση. Και βεβαίως έχει και Αλέκο, μην το ξεχνάμε.
9
Μια τρελή Σαραντάρα: Πάντα μου αρέσει η Βλαχοπούλου. Σίγουρα έχει κάνει και καλύτερες ταινίες από αυτή αλλά και μόνο ότι η Τασσώ συμμετέχει σε κωμωδία ανεβάζει την βαθμολογία κατά πολύ. Αλλά βρε παιδιά, ας είμαι ειλικρινής! Τον υψηλό βαθμό τον βάζω για τον γλυκούλη μου τον Γαβριηλίδη που δεν υπάρχει ταινία που να μην έχει παίξει και να μην έχω καθίσει να την δω. Γλυκούλης!
8
Κυριακάτικο Ξύπνημα: Ευχάριστη ταινία, με ωραίες ανάλαφρες ερμηνείες. Αλλά μέχρι εκεί. Κατά τ' άλλα μπορείτε να με βρίσετε αλλά εγώ τον δικηγόρο θα διάλεγα
6
Ελευθέριος Βενιζέλος (1980): Δεν το έχω δει, δεν έχω γνώμη.
Θέμα Συνειδήσεως (1973): Θα μπορούσα να γράψω ολόκληρη σελίδα γι' αυτήν την ταινία γιατί μου αρέσει πάρα πολύ!
Κατ' αρχήν είναι Τσιώλης πριν τη δεκαετία του 80. Αυτό από μόνο του παίρνει πολλούς βαθμούς, γιατί είναι από τους αγαπημένους μου. Έπειτα ένα τέτοιο θέμα και σε εκείνη την εποχή (επειδή έχει και πολιτικές / οικονομικές αναφορές) δύσκολα το κάνεις ταινία για το ευρύ κοινό. Αν κάποιος αγαπά τα πολιτικά θρίλερ, η ταινία για τα ελληνικά δεδομένα είναι κάτι παραπάνω από άξια. Πολύ επιτυχημένη διανομή, οι ερμηνείες εξαιρετικές απ' όλους, τα λατρεμένα μου νυχτερινά πλάνα του Τσιώλη απίστευτα υποβλητικά, η μουσική υπόκρουση του Πλέσσα απόλυτα ταιριαστή και οι τοποθεσίες των γυρισμάτων (όπως πχ. το εσωτερικό της εθνικής πινακοθήκης, το πάρκινγκ του Πύργου Αθηνών, η Βασιλίσσης Σοφίας με όλη της την κίνηση, το σπίτι του Τσαπελη) μοναδικές. Σίγουρα έχει κάτι μικρά λαθάκια στο σενάριο αλλά κανείς δεν είναι τέλειος. Όσο για το φινάλε, σπαρακτικό αλλά σε μια τέτοια ταινία ένα happy end θα ήταν ανούσιο. Εντάξει, μην το συζητάμε άλλο, την αγαπώ!
10
Χωρίς Μάρτυρες (1983): Έχω δηλώσει ότι αγαπώ Φυσσούν, και στα νιάτα του και στα ώριμά του και στα γεράματά του. Είναι από τους λίγους που μπορούν να υποστηρίξουν τέτοιου είδους ρόλους. Αλλά και η ερμηνεία της κούκλας Πασπάτη* είναι εξίσου αξιόλογη. Όσο για το θέμα της ταινίας, δεν είναι κι από τα πιο εύκολα, γιατί καταπιάνεται με το ανθρώπινο μυαλό σε ακραίες καταστάσεις. Το σεναριακό λάθος που αναφέρει η Bambi προσωπικά δεν με ενόχλησε (είπαμε, συμβαίνουν αυτά και στις καλύτερες ταινίες) άλλωστε η ροή του σεναρίου κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι τέλους. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, οι λήψεις με τον Διαμαντόπουλο στις σκοτεινές στοές και στα εγκαταλελειμμένα κτήρια (ίσως είναι μόνο ένα κτήριο) είναι από τα ατού της ταινίας, όσο για τον ίδιο τον Διαμαντόπουλο αποδεικνύει για μια ακόμη φορά την ερμηνευτική του αξία. Ατού βέβαια και η εκπληκτική μουσική του Χατζηνάσιου που κάπως με στοίχειωσε την πρώτη φορά που είδα την ταινία. Δεν χρειάζεται να πω κάτι περισσότερο.
9
Σάντα Τσικίτα (1953): Από τις αγαπημένες μου κλασικές! Έχει Λογοθετίδη, έχει επιτυχία!
8
Αγάπη και Αίμα (1968): Ναι μεν είναι Καρέζη, οπότε θα μπορούσα να την έχω δει την ταινία αλλά είναι και τύπου γουέστερν, το οποίο δεν μπήκα ποτέ στον κόπο να το γνωρίσω σαν είδος (αν και κάποια στιγμή θα ήθελα να το κάνω, έτσι από περιέργεια). Οπότε δεν δίνω βαθμό.
* @
Bambi Πιστεύω ότι στις γυμνές σκηνές η Πασπάτη έχει ντουμπλαριστεί γιατί σε κάποια πλάνα πχ. όταν σηκώνεται από τη φλοκάτη, δείχνει πολύ πιο ψηλή και αδύνατη απ' ότι είναι στις "ντυμένες" σκηνές. Ουσιαστικά παρατήρησα σώμα πραγματικού μοντέλου της εποχής, κάτι που δεν διέθετε στο 100% η Πασπάτη.
