Βαθμολογήστε τις ταινίες

[Bambinella]

Επίτηδες το κάνω, για να σε αναγκάσω να ξαναδείς τη Νατάσα

Α, για τοσο σαδισμο μιλαμε!

 

[Bambinella]

Υπολοχαγός Νατάσα: Την έχω δει άπειρες φορές. Όταν ήμουν μικρή με συγκινούσε κιόλας!!! Μετά μεγάλωσα και την έβλεπα όπως τους Εχθρούς ή το Μανούλα Θέλω να Ζήσεις.

Χαχαχαχαχα!

 

[Θεία Λένα]

Α, για τοσο σαδισμο μιλαμε!

Μπορεί να αναθεωρήσεις και να της βάλεις 10 με τόνο! Τουλάχιστον για τις ωδίνες τοκετού.

 

[Billious17]

Αγάπη μου Όυα Ουά : Όχι από τις αγαπημένες μου ταινίες. Ξέρω ότι στο θέατρο η παράσταση έσπασε ταμεία για πολλές χρονιές, όμως κινηματογραφικά δεν ξέρω κάτι δεν μου κολλαγε. Και οι ερμηνείες καπως υπερβολικές, ειδικά του Ρηγοπουλου ενώ πολύ εκνευριστικη η Μπεάτα Άσημακοπουλου εδώ. Η Κάκια Αναλυτή ξεχωρίζει με το μπριο και την τσαχπινια της και την υπέροχη φωνή. 4

Εκείνες που δεν πρέπει να αγαπούν: Σχετικά πρόσφατα την είδα. Η ταινία αναφέρεται σε μια Ελλάδα που έπαψε να υπάρχει πια με πολλές αρετές τότε που τώρα έχουν εξαφανιστεί και ακόμη πιο πολλά συντηρητικα κατάλοιπα που ακόμη υπάρχουν δυστυχώς ως ένα βαθμό. Ερμηνευτικά όλοι πολύ καλοί, ξεχωρίζω ίσως τη Σμαρούλα Γιούλη καί τόν Αλεξανδράκη. 8

Ο κύριος Πτέραρχος: Καλή κωμωδία με κάποιο γέλιο και μια από τις λίγες συγκρατημένες ερμηνείες του Κώστα Χατζηχρήστου στη μεγάλη οθόνη, αν και ξεχωρίζουν οι δεύτεροι ρόλοι με προεξάρχουσα την Γεωργία Βασιλειάδου. Τυπική κωμωδία αλλά υπάρχουν άλλες καλύτερες. 5

Υπολοχαγός Νατάσσα: Ποτέ δεν ήμουν φαν των ταινιών του Φώσκολου, όχι ότι δεν τον παραδέχομαι απλώς υπάρχει μια διάχυτη ατμόσφαιρα σουρεαλισμού σε όλες του τις ταινίες. Έτσι ούτε εδώ έχουμε κάτι το διαφορετικό για να μην μιλήσω για το πώς η Αλίκη σώθηκε από το γαζωμα των σφαιρών. Εντούτοις οι ηθοποιοί έκαναν καλά τη δουλειά τους με την ανατριχιαστική Κάκια Παναγιώτου να ξεχωρίζει κάπως παραπάνω. 5

Ένας ιππότης για την Βασούλα: Ευχάριστη κωμωδία γλυκιά ρομαντική, όχι όμως καλύτερη. Γενικά η Καρέζη εκείνη την εποχή είχε εισέλθει σε μια φάση που δεν ξαναγύρισε σε καλές ταινίες, κωμωδίες έχει παίξει πολύ καλύτερες. Ωστόσο η ταινία μου άρεσε σε γενικές γραμμές με τη Μαρία Φωκά και τον Χρόνη Εξαρχάκο να ξεχωρίζουν. Η Καρέζη είναι ανίκανη για κακή ερμηνεία, όμως ο Φαίδων Γεωργιτσης ξεχωριζει σε μια ερμηνεία σκέτη απόλαυση

 

[Billious17]

Αγάπη μου Όυα Ουά : Όχι από τις αγαπημένες μου ταινίες. Ξέρω ότι στο θέατρο η παράσταση έσπασε ταμεία για πολλές χρονιές, όμως κινηματογραφικά δεν ξέρω κάτι δεν μου κολλαγε. Και οι ερμηνείες καπως υπερβολικές, ειδικά του Ρηγοπουλου ενώ πολύ εκνευριστικη η Μπεάτα Άσημακοπουλου εδώ. Η Κάκια Αναλυτή ξεχωρίζει με το μπριο και την τσαχπινια της και την υπέροχη φωνή. 4

Εκείνες που δεν πρέπει να αγαπούν: Σχετικά πρόσφατα την είδα. Η ταινία αναφέρεται σε μια Ελλάδα που έπαψε να υπάρχει πια με πολλές αρετές τότε που τώρα έχουν εξαφανιστεί και ακόμη πιο πολλά συντηρητικα κατάλοιπα που ακόμη υπάρχουν δυστυχώς ως ένα βαθμό. Ερμηνευτικά όλοι πολύ καλοί, ξεχωρίζω ίσως τη Σμαρούλα Γιούλη καί τόν Αλεξανδράκη. 8

Ο κύριος Πτέραρχος: Καλή κωμωδία με κάποιο γέλιο και μια από τις λίγες συγκρατημένες ερμηνείες του Κώστα Χατζηχρήστου στη μεγάλη οθόνη, αν και ξεχωρίζουν οι δεύτεροι ρόλοι με προεξάρχουσα την Γεωργία Βασιλειάδου. Τυπική κωμωδία αλλά υπάρχουν άλλες καλύτερες. 5

Υπολοχαγός Νατάσσα: Ποτέ δεν ήμουν φαν των ταινιών του Φώσκολου, όχι ότι δεν τον παραδέχομαι απλώς υπάρχει μια διάχυτη ατμόσφαιρα σουρεαλισμού σε όλες του τις ταινίες. Έτσι ούτε εδώ έχουμε κάτι το διαφορετικό για να μην μιλήσω για το πώς η Αλίκη σώθηκε από το γαζωμα των σφαιρών. Εντούτοις οι ηθοποιοί έκαναν καλά τη δουλειά τους με την ανατριχιαστική Κάκια Παναγιώτου να ξεχωρίζει κάπως παραπάνω. 5

Ένας ιππότης για την Βασούλα: Ευχάριστη κωμωδία γλυκιά ρομαντική, όχι όμως καλύτερη. Γενικά η Καρέζη εκείνη την εποχή είχε εισέλθει σε μια φάση που δεν ξαναγύρισε σε καλές ταινίες, κωμωδίες έχει παίξει πολύ καλύτερες. Ωστόσο η ταινία μου άρεσε σε γενικές γραμμές με τη Μαρία Φωκά και τον Χρόνη Εξαρχάκο να ξεχωρίζουν. Η Καρέζη είναι ανίκανη για καλή ερμηνεία, όμως ο Φαίδων Γεωργιτσης ξεχωριζει σε μια ερμηνεία σκέτη απόλαυση

Ένας ιππότης για την Βασούλα 7

 

[Θεία Λένα]

αν και ξεχωρίζουν οι δεύτεροι ρόλοι με προεξάρχουσα την Γεωργία Βασιλειάδου.

Με κάποια άλλη τη μπερδεύεις. Η Βασιλειάδου δεν παίζει στον Κύριο Πτέραρχο.

 

[Billious17]

Με κάποια άλλη τη μπερδεύεις. Η Βασιλειάδου δεν παίζει στον Κύριο Πτέραρχο.

Ναι όντως δεν έπαιζε, συγγνώμη. Δεν μπερδεύω την ταινία. Τη μητέρα της Ντίνας Τριάντη ποια ηθοποιός επαιζε; Δεν θυμάμαι

 

[Θεία Λένα]

Τη μητέρα της Ντίνας Τριάντη ποια ηθοποιός επαιζε;

Η Αλίκη Ζωγράφου.

 

[Billious17]

Ο Νίκος Φώσκολος ήταν πρωτοπόρος σε πολλά περί της ''κινηματογραφικής τέχνης''.
Μου άρεσαν πολύ τα θέματα που παρουσίασε. Μου άρεσε εξίσου το σενάριο στις ταινίες του, υπάρχουν διάλογοι που έμειναν στην ιστορία.
Θα εκθέσω 7 ταινίες του και θα ήθελα με την σειρά σας να τις βαθμολογήστε...

1) ΟΙ ΣΦΑΙΡΕΣ ΔΕΝ ΓΥΡΙΖΟΥΝ ΠΙΣΩ

2) ΟΡΑΤΟΤΗΣ ΜΗΔΕΝ

3) ΜΕ ΦΟΒΟ ΚΑΙ ΠΑΘΟΣ

4) ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΙΜΑ

5) ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ

6) ΚΑΤΑΧΡΗΣΙΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

7) Η ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ

Θα μπορούσατε να εκθέσετε την άποψίν σας και για κάποια άλλη ταινία
που θεωρείτε εσείς καλλίτερη και ας μην είναι στον κατάλογο που παρουσιάζω.

Μιας και τότε δεν ήμουν μέλος ας απαντήσω τώρα:
1) Οι σφαίρες δεν γυρίζουν πίσω: Από τις καλύτερες ταινίες του Νίκου Φώσκολου που ακόμη δεν είχε υποπέσει στην πληθώρα υπερβολών όπως αργότερα, χωρίς να λείπουν οι γνωστές πομπώδεις εκφράσεις του. Μου αρέσει το στυλ γουέστερν που έχει η ταινία με τα ωραία τοπία αλλά και τους γνωστούς χαρακτήρες από τα αμερικανικά γουέστερν με ελληνικό θέμα όμως. Καλές ερμηνείες με τον Άγγελο Αντωνόπουλο να ξεχωρίζει περισσότερο από τον Καζάκο κατά την άποψη μου. 6,5/10

Ορατότης μηδέν: Στο απόγειο του ο Νίκος Φώσκολος. Νομίζω όταν μιλαμε για φωσκολικη ταινία αυτή είναι ο ορισμός της από τον τίτλο το αντιλαμβανόμαστε. Όχι από τις καλύτερες του κατά την άποψη μου, δεν είναι τόσο του γούστου μου. Πάντως οι ηθοποιοί ανταποκρίνονται με τις ερμηνείες τους με πολλούς από αυτούς να καταφεύγουν σε πολλές υπερβολές, ίσως μόνο η Χρονοπούλου δεν το κάνει. 4,5/10

Με φόβο και πάθος: Πιο συμπαθής για μένα ταινία αυτή με τον Νίκο Κούρκουλο σε καλή φόρμα και την Ελένη Ερήμου επιτέλους σε μια ταινία που τουλάχιστον προσπαθεί. Όχι όμως και πάλι κάτι το ιδιαίτερο 5/10

Κατάχρηση εξουσίας: Ακόμη καλύτερη ταινία με πιο ενδιαφέρον σενάριο και πιο συγκρατημένες ερμηνεία από όλους τους πρωταγωνιστές και από τον Κούρκουλο. Η Μπέτυ Λιβανού ξεχώρισε με την ομορφιά και την σαγήνη που είχε και το ταλέντο της. 5,5/10

Η λεωφόρος του μίσους: Αν και το τραγούδι της Τζένης Βάνου ( φωνάρα) είναι το καλύτερο στοιχείο της ταινίας, η ερμηνεία του Γαλανού και ύστερα της Μαίρης Χρονοπούλου ξεχωρίζουν. Το σενάριο σκέτο μπλέξιμο και μια υπέρ το δέον υπερβολική ερμηνεία από τον Καζάκο. 5/10

Αγάπη και αίμα: Από τις καλύτερες ταινίες του Νίκου Φώσκολου. Μου άρεσε αυτή η παραλλαγή Ρωμαίου και Ιουλιέτας. Ο Καζάκος καλός εδώ, η Καρέζη όμως ξεχωρίζει ερμηνευτικά από όλους με την εξαιρετική ερμηνεία της που συνδυάζει δυναμισμο, ευαισθησία και ευθραυστότητα στην περίοδο και της ακμής τής εμφανισιακά. Επίσης ο Άλκης Κομνηνός ίσως για πρώτη φορά μου άρεσε σε ταινία. 7/10

Αιχμάλωτοι του πάθους: Όχι καλή ταινία για μένα η χειρότερη που γύρισε ο Φώσκολος. Το σενάριο και ιδιαίτερα μπλεγμένο αλλά και πολύ αδιάφορο ταυτόχρονα. Ο Κώστας Καρράς δεν με έπεισε ποτέ ως αδίστακτος έμπορος όπλων, καλύτερη ερμηνεία από την Ζωή Λάσκαρη που όμως αν και πείθει καταφεύγει στις γνωστές φωσκολικες υπερβολές, ενώ καλύτερη όλων αποδυκνυεται η όχι και τόσο αγαπημένη μου Ελένη Ανουσάκη σε έναν ρόλο κόντρα από αυτούς που έπαιζε συνήθως.

 

[Billious17]

Η Αλίκη Ζωγράφου.

Α οκ και τώρα που το έψαξα δεν μοιάζουν και εμφανισιακά καθόλου. Πάντως δεν ξέρω πως μου χε καρφωθεί στο μυαλό

 

[atanasio]

Αγάπη μου Ουά-Ουά. Συμπαθητική ταινία, αλλά μέχρι εκεί. Ούτε εγώ κατάλαβα ποτέ γιατί έγινε η μεγαλύτερη επιτυχία στην ιστορία του ελληνικού θέατρου. Ως ταινία τώρα, είναι αρκετά στατική η σκηνοθεσία του Δαλιανίδη, αλλά οι τρεις πρωταγωνιστές (Κάκια Αναλυτή, Κώστας Ρηγόπουλος, Μπεάτα Ασημακοπούλου) είναι πολύ καλοί. 7
Εκείνες που δεν πρέπει ν' αγαπούν. Παλιομοδίτικο μελό, βλέπεται από τους μεγαλύτερους χάρη στη φροντισμένη σκηνοθεσία του Σακελλάριου και τη νοσταλγία που αναδύει. Πολύ καλή και όμορφη η Άννα Καλουτά. 7
Ο κύριος πτέραρχος. Ευχάριστη κωμωδία, αλλά τίποτε το ιδιαίτερο. Για τους φαν του Χατζηχρήστου ό,τι πρέπει. 6
Υπολοχαγός Νατάσσα. Δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός με αυτήν την ταινία. Την πρωτοείδα στην τηλεόραση πολύ μικρός και έκτοτε την έχω δει άπειρες φορές (είναι το μόνο από τα "πολεμικά" της Φίνος που μεταδίδεται κάθε χρόνο την 28η Οκτωβρίου). Το σενάριο του Φώσκολου έχει αρκετές υπερβολές και απιθανότητες, αλλά πάντα συγκινούμαι σε κάποιες σκηνές και οι ηθοποιοί είναι καλοί (ειδικά η Αλίκη Βουγιουκλάκη και η Κάκια Παναγιώτου). 8
Ένας ιππότης για τη Βασούλα. Άλλη μια νόστιμη κωμωδία του Δαλιανίδη, με κάποια -περιττά- μουσικοχορευτικά γεμίσματα. Έχει ρυθμό, αξιοπρεπείς διαλόγους και η Τζένη Καρέζη είναι αρκετά καλή (αν και κάπως μεγάλη για τον ρόλο). Μου αρέσει πολύ και η Μαρία Φωκά σε αυτό το έργο. 8

 

[bettina]

Αγάπη μου Ουά-Ουά: επειδή έχει ως βάση μια ρομαντική ιδέα 5.
Εκείνες που δεν πρέπει ν' αγαπούν: Γιατί να μην αγαπούν καλέ; Δηλώνω άγνοια.
Ο κύριος πτέραρχος: Δεν είναι ότι δεν έχει καλό σενάριο ή ότι οι ηθοποιοί είναι κακοί αλλά δεν είναι από τις ταινίες που θα σε κάνουν να τις αγαπήσεις. 4
Υπολοχαγός Νατάσσα. Λυπάμαι, μπορεί να είναι καλή, μπορεί να είναι κακή ταινία αλλά συγκαταλέγεται σ' αυτές που δεν μπορώ να παρακολουθήσω. 1
Ένας ιππότης για τη Βασούλα. Απορώ για την αυστηρή κριτική. Γενικά δε συμπαθώ τις παλιές ελληνικές ταινίες αλλά αυτή μου φάνηκε καλή. Αν είχα να καταλογίσω κάτι στην Καρέζη αυτό θα ήταν ότι όλο την έλεγε στον Γεωργίτση και όχι ότι έκλεψε τον άνδρα της φίλης της τον οποίο η φίλη τον είχε του πεταματού. 7

 

[Billious17]

Εξι ταινιες απο μενα. Βαθμολογηστε απο 0 εως αριστα 10 αναλογα με το ποσο σας αρεσουν:

Η σφραγιδα του Θεου
Το τρελοκοριτσο
Εγκλημα στο Κολωνακι
Ο Ηλιας του 16ου
Εραστες του ονειρου
Το ξυλο βγηκε απ' τον παραδεισο

Σφραγίδα του Θεού: Μου κινήσατε την περιέργεια και είδα την ταινία. Δεν ξέρω αλλά πιστεύω ότι ο Ξανθόπουλος σε όποια ταινία και αν έπαιζε νομίζω είχε ακριβώς το ίδιο βλέμμα. Όλα τόσο ίδια, μόνο η Μάρθα Βούρτση έλειπε. Η Κατερίνα Βασιλάκου και ο Κατράκης έκαναν ότι μπορούσαν. Σενάριο πάντως παραδόξως πιο συγκρατημενο αλλά μην νομίζετε ότι πέσατε και σε αριστούργημα. 1,5/10

Το τρελοκόριτσο: Ταινία γλυκιά ρομαντική ανάλαφρη δίχως προβληματισμούς. Όχι κάτι το ιδιαίτερο αλλά η Τζένη Καρέζη είναι σκέτη απόλαυση σε αυτό το νεανικό ατίθασο αφελές αλλά και σπιρτοζικο κορίτσι. Ο Κωνσταντάρας καμία σχέση με τους μετέπειτα ρόλους του ως τρελό πενηντάρης, ενώ ο Κακαβιάς εντελώς άχρωμος. Εδώ εκτίμησα τον Μπάρκουλη ως νευριασμένος ζεν πρεμιέ του ταίριαζε σε σχέση με κάτι γλυκαναλατους μπλαζε ρόλους. Ο Γκιωνάκης προβλέψιμος στην ερμηνεία του άρα και αδιάφορος. Παρακολουθήστε την ταινία μόνο για την Τζένη. 4/10

Έγκλημα στο Κολωνάκι: Ωραία ταινία με σκοτεινή ατμόσφαιρα και διάχυτο μυστήριο. Το δε φινάλε εντελώς ανατρεπτικό. Ο Μπάρκουλης έδωσε πραγματικά εδώ μια πολύ καλή ερμηνεια- ίσως την καλύτερη του- ενώ η Γκέλυ Μαυροπούλου πολύ γλυκιά για τον ρόλο αυτό περίμενα μια πιο δυναμική ερμηνεία διαβάζοντας έπειτα το βιβλίο. Ο Στέφανος Στρατηγός στο στοιχείο του αλλά σε καλή ταινία και όχι σε φρικαλεο μελό. Ο ρόλος του Μπέκα μάλλον διακοσμητικός, αφού ο Μπάρκουλης είναι μάλλον ο ντεντέκτιβ της υπόθεσης, όπως και ο χαρακτήρας του Δελιου, που τον ερμήνευσε παρακαλώ ο Παπαγιαννόπουλος μάλλον τυπικά. Η Μάρω Κοντού στις περισσότερες σκηνές ήταν ντουμπλαρισμένη αρα δεν μπορώ να κρίνω, πάντως το ύφος της ταιριάζει σε femme fatale ηρωιδα. Ο Νικολινάκος πάντα άψογος και ιδανικός σε τέτοιους ρόλους, ενώ η Ελένη Χατζηαργύρη βαθιά υποβλητική. Ταινία που την ευχαριστιεσαι. 7,5/10

Ο Ηλίας του 16ου: Ίσως η ταινία με το πιο έξυπνο σενάριο μακράν. Άριστοι όλοι οι ρόλοι και ιδανικά επιλεγμένοι οι ηθοποιοί που τους ενσάρκωσαν. Ο Χατζηχρήστος στην ερμηνεία της καριέρας του, πολύ καλύτερος ως Ηλίας εδώ παρά σαν Ζήκος, παίρνει σπουδαίο σεγκοντο από τον Ξενίδης, πάντοτε με μια έμφυτη αξιοπρέπεια στην ταινία, αλλά και τον Βέγγο, που έπεισε ως δυσμοιρος Θωμάς εξαιρετικά. Και ο Παπαγιαννόπουλος ως λωποδύτης Σκρουτζ υπέροχος. Νομίζω η καλύτερη ερμηνεία από τον Γιώργο Γαβριηλίδη αλλά και την Κυβέλη Θεοχάρη που ήταν υπέροχη στο ρόλο της σνομπ κυρίας. Και η Μαρίκα Κρεβάτια πολύ καλή όπως και ο ηθοποιός που παίζει πολύ πειστικά τον διοικητή της αστυνομίας. Πολλοί ηθοποιοί παρελαύνουν στην ταινία από την. Αλίκη Γεωργούλη σε ρόλο φτωχής πλην τιμίας υπηρέτριας, την Ζωή Φυτούση σε ρόλο μεγαλοκυριας θύματος κλοπής και τη Νίκη Λινάρδου, που αν δεν μου το έλεγαν δεν θα το πίστευα ως συμπαικτριας στα χαρτιά έβγαζε έναν δυναμισμό και τσαμπουκά που μου αρεσε. Γενικά μια άψογη ταινία. 9/10

Οι εραστές του ονείρου: Στην παρακμή του ελληνικού κινηματογράφου ήρθε αυτό το μιούζικαλ που πραγματικά δεν είχε λόγο ύπαρξης. Ο Παπαμιχαήλ σε φάση παρακμής δεν έπεισε σε ρόλο ζεν πρεμιέ, εδώ δεν έπειθε λίγα χρόνια πριν που ήταν πιο νέος, σε μια κάκιστη ερμηνεία. Το δε ταίριασμα με τη Λασκαρη ήταν αποτέλεσμα του πιο αποτυχημένου casting του παλιού σινεμά. Και η Λάσκαρη όμως δεν ξέρω αν και νεότατη δεν ήταν στα καλύτερα της τότε. Ο Βουρνάς μόνο ξεχώριζε παραπάνω ερμηνευτικά, ενώ η Ίλυα Λιβυκού χρειαζόταν ένα καλύτερο κύκνειο άσμα. Πάντως μου προκαλούσε μια συμπάθεια σε αυτή την ταινία. Από τις χειρότερες αν όχι η χειρότερη του Φίνου. 2/10

Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο: Γλυκιά ταινία, πολύ ευχάριστη που δημιουργεί μια ανάλαφρη και όμορφη ατμόσφαιρα. Ο Σακελλαριος σκηνοθέτησε με μεράκι αυτή την ταινία που παρελαύνουν όλοι οι μεγάλοι πρωταγωνιστές. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη καθιερώθηκε νομίζω με την ταινία αυτή. Ο ρόλος της Λίζας Παπασταύρου συνδέθηκε με την ίδια και η ηθοποιός έφερε την κατάλληλη ενέργεια που χρειάζεται για να απογειώσει την ταινία, να είναι πειστική και να σφραγίσει την κινηματογραφική της καριέρα. Ο Παπαμιχαήλ εξίσου καλός έδωσε μια πολύ ώριμη ερμηνεία και με έναν πολύ ωραίο μονόλογο κατάφερε να κλέψει τις εντυπώσεις από την Αλίκη. Από κει και πέρα όλοι αρίστευσαν, από την συμπαθή και ταυτόχρονα επιβλητική φιγούρα του Τσαγανέα στον πιο αξιομνημόνευτο ρόλο του στον κινηματογράφο, τους σταθερά καλούς Γαβριηλίδη και ιδίως τον Παπαγιαννόπουλο και τον απολαυστικό Ορέστη Μακρή σε ρόλο γυμναστή. Και οι μαθήτριες πολύ καλές ξεχειλίζουν από νιάτα με καλύτερη την κακια Μέλπω Ζαροκωστα αλλά την σπιρτοζα Νίκη Λινάρδου, και με την πάντοτε αθώα Κατερίνα Γώγου αλλά και την Άννα Ματζουράνη αγνώριστη πραγματικά.
Η Μαρίκα Κρεβατά μου αρεσε πολύ σε ρόλο σνομπ μαμάς έκλεψε τις εντυπώσεις στις σκηνές στις οποίες εμφανιζόταν 8,5/10

 

[atanasio]

Εξι ταινιες απο μενα. Βαθμολογηστε απο 0 εως αριστα 10 αναλογα με το ποσο σας αρεσουν:

Η σφραγιδα του Θεου
Το τρελοκοριτσο
Εγκλημα στο Κολωνακι
Ο Ηλιας του 16ου
Εραστες του ονειρου
Το ξυλο βγηκε απ' τον παραδεισο

Η σφραγίδα του Θεού. Μακράν η καλύτερη ταινία του Νίκου Ξανθόπουλου. Φροντισμένη παραγωγή και, όπως πάντα, υποστήριξη από πολύ καλούς ηθοποιούς: Μάνος Κατράκης, Κατερίνα Βασιλάκου, Στέφανος Στρατηγός, Παντελής Ζερβός, Ελένη Ζαφειρίου, Θόδωρος Μορίδης. 7
Το τρελοκόριτσο. Στην εποχή της πρέπει να ήταν αρκετά δροσερή κομεντί, τώρα φαίνεται κάπως αφελής. Για την Τζένη Καρέζη και μόνο. 6
Έγκλημα στο Κολωνάκι. Πολύ καλό φιλμ νουάρ, από έναν σκηνοθέτη (Τζανή Αλιφέρη) που δεν έδωσε άλλες καλές ταινίες. Υπέροχοι ο Ανδρέας Μπάρκουλης, η Γκέλυ Μαυροπούλου, ο Χρήστος Τσαγανέας, η Μάρω Κοντού, ο Μιχάλης Νικολινάκος, εξαιρετικό το σενάριο του Γιάννη Μαρή, ατμοσφαιρική η μουσική του Κώστα Καπνίση και το Όσκαρ β' γυναικείου ρόλου στην Ελένη Χατζηαργύρη. 9
Ο Ηλίας του 16ου. Μια από τις καλύτερες ελληνικές κωμωδίες, με την ποιότητα του Αλέκου Σακελλάριου. Αν και δεν είμαι φαν του Κώστα Χατζηχρήστου, εδώ είναι στα καλύτερά του. Και από κοντά ο Θανάσης Βέγγος, η Μαρίκα Κρεββατά, ο Σταύρος Ξενίδης, η Αλίκη Γεωργούλη ("Πανάγο!"), η Κυβέλη Θεοχάρη, ο Γιώργος Γαβριηλίδης. Τραγική η ιδέα και το αποτέλεσμα του ριμέικ του 2008. 9
Εραστές του ονείρου. Η παρακμή του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, η χειρότερη μάλλον ταινία της Φίνος Φιλμ και μια από τις πιο αδύναμες του Γιάννη Δαλιανίδη (λίγο καλύτερη από αυτές που γύρισε τη δεκαετία του 1980). Όλα δείχνουν λάθος. Η πιο αποτυχημένη εμφάνιση του Δημήτρη Παπαμιχαήλ και μια Ζωή Λάσκαρη που δείχνει να μην χαίρεται ιδιαίτερα με τη συμμετοχή της στην ταινία. Η πλέον συμπαθής είναι η Ίλυα Λιβυκού. 4
Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο. Και πάλι Αλέκος Σακελλάριος σε μεγάλη έμπνευση. Δροσερό και φρέσκο ακόμη και σήμερα, 63 χρόνια μετά την πρώτη προβολή του. Έξυπνες ατάκες, γοργή εναλλαγή σκηνών, η Αλίκη Βουγιουκλάκη στον καλύτερο κινηματογραφικό της ρόλο (μαζί με τη "Μανταλένα"), τέλειοι ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ. ο Ορέστης Μακρής, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος και η Μαρίκα Κρεββατά. Αξέχαστη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι. 9

 

[Billious17]

Αλλες εξι ταινιες που περιμενουν τη βαθμολογια σας απο 0 εως αριστα 10:

Ταξιδι
Νομος 4000
Τα κιτρινα γαντια
Εφιαλτης
Τυφλα να' χει ο Μαρλον Μπραντο
20 γυναικες κι εγω

Το ταξίδι: Ασυνήθιστη ταινία για τον τύπο της Αλίκης Βουγιουκλάκη, της οποίας η ερμηνεία είναι πολύ πειστική και διαφορετική σε σχέση με τους ενζενί ρολους. Ταινία στα χνάρια της Συνοικίας το όνειρο, που απέδιδε την πραγματικότητα αυτής της εποχής, την φτώχεια, τα όνειρα αλλά και την πραγματικότητα. Ο Κούρκουλος τυπικός, ωραία ερμηνεία από τον Βασίλη Διαμαντόπουλο, όμως η καλύτερη ερμηνεία της ταινίας έρχεται από την Λίλη Παπαγιάννη σε ρεσιτάλ κακίας. 8/10

Νομός 4000: Ο Γιάννης Δαλιανίδης στα καλύτερα του. Εδώ παρουσιάζει μια ταινία που θίγει σημαντικά κοινωνικά ζητήματα της εποχής. Ο τρόπος με τον οποίο βλέπουμε επί της οθόνης τις συνέπειες του Νόμου 4000 περί τεντιμποισμου είναι συγκλονιστικός. Ο ηθοποιός που υπέστη τον εξευτελισμό και η όλη σεκάνς του κουρέματος και ύστερα της διαπόμπευσης του είναι πραγματικό ντοκουμέντο για το τι συνέβαινε εκείνη την εποχή. Εγώ την πρώτη φορά που είδα την ταινία ένιωσα τρομερά άβολα. Ο ηθοποιός που ερμήνευσε τον ρόλο του Τέντυ μπου με εντυπωσίασε πραγματικά. Όσον αφορά τις άλλες ερμηνείες, το ζευγάρι Λάσκαρη Βουλγαρίδης θεωρώ πως ήταν αρκετά ανώριμο υποκριτικά και πως αν δεν υπήρχαν οι δεύτεροι ρόλοι ίσως η ταινία ήταν περισσότερο αδύναμη. Ο Βουτσάς στον κλασικό ρόλο του comic relief, η Χλόη Λιάσκου σε πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση πείθει ως πονηρή έφηβη, ενώ η Ελένη Ζαφειρίου και η Αλίκη Ζωγράφου παίζουν πολύ καλά, με έμφαση στην δεύτερη, το ρόλο της μάνας. Όμως ο Βασίλης Διαμαντόπουλος έδωσε μια εξαιρετική ερμηνεία και κατόρθωσε να στηρίξει στις πλάτες του ολόκληρο το έργο με την σπουδαία του εμφάνιση, παίρνοντας άψογη υποστήριξη από την Κατερίνα Χέλμη πού ταίριαξε ιδανικά στο ρόλο αυτό. Σίγουρα χωρίς αυτούς η ταινία δεν θα ήταν η ίδια. 7,5/10

Τα κίτρινα γάντια: Απολαυστική κωμωδία του μετρ Αλέκου Σακελλάριου που με το ευφυέστατο σεναριο και τους εξαιρετικούς ρόλους σύνθεσε ένα υπέροχο αποτέλεσμα μοναδικό στην οθόνη που δεν χορταινουμε να βλέπουμε. Οι ρόλοι είναι απολαυστικοί και ταιριάζουν εξαιρετικα με τους ηθοποιούς που τους υποδύθηκαν. Για παράδειγμα, ο Νίκος Σταυρίδης έδωσε την ερμηνεία της ζωής του ως ζηλιάρης, καχύποπτος αλλά ταυτόχρονα και αγαπησιαρης σύζυγος. Έδωσε μια ζωηρή και γεμάτη ενέργεια ερμηνεία και ο μεγάλος κωμικός κατάφερε να βρει ένα καλό σενάριο που θα του έδινε το πάτημα να απογειώσει το ρόλο. Έξοχος! Ο Μίμης Φωτόπουλος μπορεί να μην είναι ο κύριος πρωταγωνιστής όμως ξέρει πως να χειριστεί πολύ καλά τους ρόλους του λαϊκού έντιμου τύπου και κουμπώνει καλά με το σύνολο. Εντύπωση θετική μου προξένησε το γεγονός ότι η νεαροτατη τότε Μάρω Κοντού έδεσε ως ζευγάρι πειστικά με τον πολύ μεγαλύτερο της Νίκο Σταυρίδη. Μάλιστα η ίδια ανταποκρίνεται με ιδιαίτερη άνεση στο ρόλο της και αστράφτει πραγματικά ως καταπιεσμένη σύζυγος που αγανακτεί από τις ζήλιες του συζύγου της. Στις υπόλοιπες ερμηνείες όλοι τα πηγαίνουν καλά. Η Μάρθα Βούρτση με νεύρο, κέφι και ζωντάνια παίζει άψογα την κομεντιεν και πραγματικά έχοντας δώσει τόσο καλά δείγματα γραφής στην αρχή απορώ πως κατέληξε σε φρικτά μελό να πρωταγωνιστει, γλυκύτατη ως αθώα και απονηρευτη Αννούλα η Νίκη Λινάρδου, καλός και ο Παντελής Ζερβός, ενώ ο Γιάννης Γκιωνάκης έπαιξε με ιδιαίτερο τρόπο τον χαρακτήρα που τον στιγμάτισε σε όλη του τη μετέπειτα καριέρα αφού τυποποιηθηκε σε παρόμοιους ρόλους, εδώ όμως είναι απολαυστικός στην καλύτερη του ταινία. Γενικά όλοι οι ηθοποιοί έπαιξαν πολύ καλά ακόμη και σε μικρούς ρόλους όπως ο Κώστας Δούκας με τη βροντερή φωνή και η Πόπη Λάζου στον περιορισμένο ρόλο της φίλης της πρωταγωνίστριας. Πολύ καλή ταινία 9/10

Εφιάλτης: Το απόλυτο δεκάρι για μένα. Ίσως γιατί είναι η μόνη ταινία εκείνης της εποχής που καταπιάστηκε με μια εντελώς διαφορετική θεματολογία μακριά από την νοοτροπία των Ελλήνων κινηματογραφοφιλων. Ίσως το μοναδικό γυρισμένο φιλμ τρόμου στην Ελλάδα, με τον Ερρίκο Ανδρέου να συνθέτει μια υπέροχη ταινία με υποβλητική ατμόσφαιρα και μοναδικό ρυθμο. Για την Βούλα Χαριλάου ότι και να πουμε θα είναι λίγο. Η κοπέλα παίζει τον πιο δύσκολο ρόλο που γράφτηκε ποτέ στον ελληνικό κινηματογράφο και τον αποδίδει εξαιρετικά. Είναι συγκλονιστική η ερμηνεία της ιδιαίτερα εάν σκεφτούμε το άλμα της από την ερμηνεία της στο Στουρνάρα 288 και τον Θύμιο τα κάνε θάλασσα. Έπαιξε με μοναδική μαεστρία τον εν λόγω ρόλο και αρίστευσε. Απίστευτο ταλέντο. Από κει και πέρα ο Νικολινάκος με την επιβλητική φωνή του και το ταλέντο του δεν έχει υπάρξει ποτέ μέτριος. Από τις υπόλοιπες ερμηνείες ξεχωρίζω εκεινον του Θανάση Μυλωνά σε ρόλο μελαγχολικού, τραυματισμένου ψυχικά και σωματικά, απογοητευμένου και φυσικά τρομερά κυνικού. Συγχαρητήρια αξίζουν και στην Αθηνά Μιχαηλίδου για το ρόλο της δεσποτικης, επεμβατικής μάνας. Ταινία σοκ για τα ελληνικά δεδομένα τοτε και μάλλον το αντιπροσωπευτικότερο δείγμα θρίλερ στην χώρα μας.


Τύφλα να χει ο Μάρλον Μπράντο: Απολαυστική κωμωδία γυρισμενη σε πανέμορφα ειδυλλιακά νησιώτικα τοπία. Ενδιαφέρον σενάριο το οποίο εκμεταλλεύεται ο Βέγγος για one man show. Πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ άλλον στη θέση του. Και στην ταινία αυτή αριστεύει γιατί προσδίδει το απαραίτητο χιούμορ με έναν ιδιαίτερο και έξυπνο τρόπο και όχι με εύκολο και χυδαίο τρόπο. Ολοι οι υπόλοιποι φαντάζουν κάπως αδιάφοροι μπροστά στον μεγάλο Θανάση. Επιτέλους ο Κώστας Κακαβάς προσπαθεί και ως ένα βαθμό βγαίνει πειστικός. Όμως το ίδιο δεν θα λεγα πως ισχύει και για την Ντίνα Τριάντη που δεν προσδίδει τίποτα παρα μόνο την απαραίτητη ώθηση στην ιστορία μέσω του καλοκαιριατικου love story με τον Κακαβά. Η ταινία στηρίζεται κυρίως στον Βέγγο και το πολύ έξυπνο σενάριο που προκαλεί σοβαρό χιούμορ 7/10

20 γυναίκες και εγώ: Όχι ιδιαίτερα καλή ταινία. Αρχές 70s και ο κινηματογράφος είχε πλέον παρηκμασει όπως στο παρελθόν. Ο Κώστας Βουτσάς προσπαθεί όπως μπορεί χωρίς όμως να προσέχει μήπως πατήσει τα όρια της υπερβολής κάποια στιγμή. Η Σμάρω Στεφανίδου γλυκιά και ταυτόχρονα άκρως χιουμοριστική, είναι το καλύτερο μέρος της ταινίας ( μαζί με τα ντοκουμέντα από τον Άγνωστο Πόλεμο). Η Μπέτυ Λιβανού μια πραγματική κούκλα έδωσε σαφώς μια πιο συγκρατημένη ερμηνεία της σε σχέση με τον συμπρωταγωνιστή της, δίχως να κάνει κάτι το τρομερά ενδιαφέρον. Το γενικό αποτέλεσμα γενικά μια υστερία άνευ ουσίας 4/10

 

[Θεία Λένα]

Για πάμε έναν γύρο ακόμα:

1. Μιας Πεντάρας Νιάτα
2. Οργή
3. Η Σωφερίνα
4. Μια του Κλέφτη
5. Η Γυνή να Φοβήται τον Άνδρα
6. Ο Γρουσούζης

 

[bettina]

1. Μιας Πεντάρας Νιάτα: Δεν την ξέρω την ταινία. Κάτι μου λέει ο τίτλος...
2. Οργή: Καλούτσικη αν και κάπως υπερβολική. Αναρωτιέμαι μήπως το σενάριο είναι διασκευή ξένου. 5,5
3. Η Σωφερίνα: Κι αυτή καλούτσικη, αλλά γιατί η Μαίρη συγχωρεί την απιστία του Νίκου όταν αυτός κάνει ολόκληρο θέμα την υποτιθέμενη δική της; 6
4. Μια του Κλέφτη: -
5. Η Γυνή να Φοβήται τον Άνδρα: εξαιρετική ηθογραφία, αν και όχι από τις αγαπημένες μου ταινίες 7.
6. Ο Γρουσούζης: -

 

[Billious17]

1. Μίας πεντάρας νειατα: Ανάλαφρη κομεντί που σατίριζε τις καταστάσεις τις εποχής με όμορφο και ξεχωριστό τρόπο. Ο Στέφανος Ληναίος όπως πάντα καλός, ενώ την μεγάλη έκπληξη στην ταινία την κάνει η νεαροτατη Έλλη Φωτίου στον ίσως μοναδικό κωμικό ρόλο της κινηματογραφικής της καριέρας. Είναι τσαχπινα, έξυπνη, ντελικάτη. Πιστεύω πως έπρεπε να παίξει περισσότερες κωμωδίες αν και στα δραματικά επίσης ήταν πολύ καλή. Ο Γιάννης Μιχαλόπουλος είναι όμως αυτός που κλέβει την παράσταση με τη σπαρταριστη του ερμηνεία, από κοινού με την απολαυστική Σμάρω Στεφανίδου. Επαναλαμβανόμενος ο Μπάρκουλης δίχως όμως να ενοχλεί όπως και η πάντοτε παγωμένη Μαρία Σοκαλη. Ίσως χρειαζόταν δυνατότερη σκηνοθεσία και καλύτερη παραγωγή τύπου Φίνος Φιλμ θα απογειωνόταν. 8/10

Οργή: Καλό κοινωνικό δράμα το οποίο έχει πολλά κενά. Το σενάριο πιστεύω πως ήταν κάπως αδύναμο και δεν έδινε βάθος στους χαρακτήρες. Όμως εδώ έχουμε την καλύτερη ερμηνεία της Άννας Φόνσου. Δυναμική, οργισμένη και ταυτόχρονα μοιραία έπαιξε πολύ καλά και ταίριαζε με το πνεύμα της ταινίας. Και ο Νίκος Κούρκουλος καλός έβγαζε μια ωριμότητα αν και μικρός ηλικιακά. Η Βιβετα Τσιουνη γλυκύτατη και εύθραυστη ως υπομονετική και καλή αδερφή σε πρώτη εμφάνιση. Στην ταινία σε σπάνιο δραματικό ρόλο βλέπουμε τον Γιώργο Πάντζα σε εντελώς διαφορετικό ρόλο και ήταν καλός - κρίμα που δεν ακολούθησε άλλους τέτοιους ρόλους. 7/10

Η Σωφερινα: Νόστιμη ρομαντική κομεντί με έξοχο casting και μοναδικούς και ταυτόχρονα δυνατούς υποστηρικτικούς ρόλους. Εντάξει όλη η σεκάνς στο δικαστήριο είναι μια ανθολογία πραγματική και άκρως απολαυστική. Στην ταινία παίζει με το γνωστό ναζί και τσαχπινια η Αλίκη Βουγιουκλάκη, που είναι μεν στο νόημα της ταινίας, δεν κερδίζουν όμως αυτές το γέλιο και τη συμπάθεια του θεατή. Ειδικά στις σκηνές στο κέντρο και εκεί που χορεύει με την υπηρέτρια του σπιτιού η ταινία κάνει εύκολα κοιλιά. Ούτε ο Αλεξανδράκης αποδεικνύει την κωμική του στόφα, όπως έκανε για παράδειγμα στο Δεσποινίς Διευθυντής. Είναι μάλλον τυπικός δίχως να ξεχωρίζει από το σύνολο. Τους δύο πρωταγωνιστές υπερσκιαζουν εύκολα οι συμπρωταγωνιστές τους. Πρώτος και καλύτερος ο Γιώργος Κωνσταντίνου που είναι πραγματικά εξαιρετικός αλλά και ταυτόχρονα άκρως πειστικός στην ερμηνεία του ως ζηλιάρης σύζυγος. Ο Γιώργος Πάντζας ποτέ δεν υπήρξε αδυναμία μου ούτε εδώ λοιπόν. Το ταίριασμα Παπαγιαννοπούλου και Αυλωνίτη στο δικαστήριο είναι τουλάχιστον πετυχημένο με τους δύο έμπειρους κωμικούς να σκορπούν γέλιο απλόχερα στο κοινό, ενώ στις ευχάριστες παρουσίες της ταινίας συγκαταλέγεται η Καίτη Λαμπροπούλου που μου άρεσε πολύ. Ο Άλκης Γιαννακας πλασάρει έξυπνα την εμφάνιση του άλλωστε δεν απαιτεί κάτι ιδιαίτερο ο ρόλος του, ενώ ο Κώστας Χατζηχρήστος ως κωμική σφήνα της ταινίας ως αστυνομικός λειτουργεί ευχάριστα και ευτυχώς συγκρατημένα και η Τζόλυ Γαρμπή όμως πείθει στον ρόλο της απατεωνισσας χήρας. Αφήνω τελευταία τη Μάρω Κοντού, η οποία θεωρώ πως έδωσε την καλύτερη ερμηνεία της ταινίας. Γοητευτική, ετοιμόλογη, σέξυ, βιτριολικη είναι η πραγματική πέτρα του σκανδάλου στον πιο ζουμερο ρόλο της ταινίας. Η ταινία προς το τέλος ξεφουσκώνει μετα την σκηνή του δικαστηρίου και εύκολα ο θεατής οδηγείται στην ανουσιοτητα. Πάντως μια δροσερή ταινία άκρως απολαυστική του παλιού σινεμά. 7/10

Μια του κλέφτη: Εξίσου δροσερή κομεντί με καλούς πρωταγωνιστές που όμως αν και αρχίζει και αυτή δυναμικα μετά την μέση επίσης κάπως ξεφουσκώνει, όμως οι ηθοποιοί την κρατούν σε αξιόλογο επίπεδο. Γυρισμένη αν δεν κάνω λάθος στην Πάρο, η ταινία δημιουργεί ευχάριστη ατμόσφαιρα. Το ταίριασμα του Δημήτρη Χορν με την Κάκια Αναλυτή κεντρίζει το ενδιαφέρον αν και δεν το περίμενα. Ο μεν Δημήτρης Χορν καταφέρνει να δημιουργήσει ένα μυστήριο γύρω του σε μια κωμική ερμηνεία η δε Κάκια Αναλυτή είναι πειστική και πολύ γλυκιά στο ρόλο της νεαρής κοπέλας που αναρωτιέται αν ο αγαπημένος της είναι κλέφτης. Ο Ρηγόπουλος λειτουργεί άψογα συμπληρωματικά. Ωραία δροσερή ταινία, κατάλληλη για παρακολούθηση το καλοκαίρι. 6,5/10

Η γυνή να φοβήται τον άνδρα: Εξαιρετική ηθογραφία μια παλιάς εποχής που πέρασε ανεπιστρεπτί. Ο Γιώργος Τζαβέλλας δημιούργησε ένα βαθιά νοσταλγικό και ρομαντικό σκηνικό σε μια μονοκατοικία, μέσα στην οποία είδαμε όλες τις αντιλήψεις και στερεότυπα της εποχής να σχολιαζονται όμως και στο τέλος είδαμε στα συντρίμμια αυτού του κόσμου την πραγματική αγάπη να νικά . Βαθιά συγκινητική ταινία στην οποία ο Γιώργος Κωνσταντίνου είναι εντυπωσιακός στο ρόλο του Αντωνάκη. Κυκλοθυμικός, νευρικός, προσβλητικός, φοβικός με την αγάπη και τα συναισθήματα, απόλυτος έως και ενοχλητικός. Πολύ γρήγορα δείχνει την ανθρώπινη πλευρά του και δικαιολογείται στα μάτια μας η αυστηρή του συμπεριφορά. Κοντά του εξοχή η Μάρω Κοντού, μια από τις αγαπημένες μου ηθοποιούς του ελληνικου κινηματογράφου, με σπάνια άνεση κατακτά την οθόνη όπως και τον ίδιο τον θεατή. Είναι ο χαρακτήρας με τη μεγαλύτερη εξέλιξη μέσα στην ταινία. Δεν φοβάται να δείξει τα συναισθήματα και την αγάπη της, αντιθέτως το έχει ανάγκη. Πληγωμένη, ρομαντική βλέπει τον Αντωνάκη με άλλα μάτια, διαφορετικά από εκείνα του άλλου κόσμου, με τα μάτια του ερωτευμένου ανθρώπου. Η δυναμική της συμπεριφορά μετά τον γάμο είναι το παράστημα που έπρεπε να υψώσει χρόνια, διεκδικεί την αγάπη και το νοιαξιμο στην πραγματικότητα και ταυτόχρονα την ισότητα στη σχέση. Στο τέλος της ταινίας δεν την βλέπουμε να οπισθοχωρεί αλλά βλέπουμε τον τσακισμένο εαυτό της που ακόμα προσπάθει να διεκδικήσει αυτό που επιθυμεί. Ποιος άραγε ξέρει ποια θα ήταν η πορεία στην σχέση τους( εάν υποθέσουμε πως δεν έχουμε δει το κινηματογραφικό Αν). Και οι δεύτεροι ρόλοι άψογοι με πρώτη και καλύτερη τη Δέσπω Διαμαντίδου που ενστερνίζεται τον τύπο της λαϊκής αλλά και ταυτόχρονα καπατσας και ελεύθερης γυναίκας και δημιουργεί έναν τύπο αρκετά προσηνη και ευχάριστο. Και η Κατερίνα Γώγου γλυκιά και ταυτόχρονα αστεία κλέβει την σκηνή. Όλοι οι φίλοι και οι φίλες των δύο πρωταγωνιστών λειτουργούν άψογα: από τον τσεκουράτο αλλά ταπεινό μπροστά στην γυναίκα του στρατιωτικό, τον ήσυχο Κεδράκα και τον βερμπαλιστη Καλλιβωκά μέχρι την ετοιμόλογη Καίτη Λαμπροπούλου, την σικατη και δυναμική Λίλυ Παπαγιάννη και την γοητευτική και εξισου δυναμική Δέσποινα Νικολαιδου. Ειδική μνεία στην ξακουστή Τασσώ Καββαδία που με το μικρό της ρόλο ανέδειξε όλες τις απαράδεκτες αντιλήψεις της εποχής και φυσικά στον ηθοποιό που ερμήνευσε το ρόλο του αδερφού της Κοντού πού ήταν απολαυστικός αν και δεν τον θυμάμαι πουθενά αλλού να παίζει ήταν πολύ καλός εδώ. 10/10

Ο Γρουσουζης: Ακόμη μια καλή ηθογραφία της εποχης που μας δίνει πλήρως το στίγμα για τα ήθη της δεκαετίας του 50. Ο Γιώργος Τζαβέλλας και πάλι στο τιμόνι της σκηνοθεσίας δημιουργεί ένα ιδανικό σκηνικό και γεμίζει την ταινία με δυνατούς χαρακτήρες. Ο Ορέστης Μακρής συγκινητικός και ανθρώπινος λειτουργεί καταλυτικά στην πορεία της ταινίας αφού ερμηνεύει άψογα τον "γρουσουζη" αλλά στην πραγματικότητα αγαπησιαρης και στοργικό μεσήλικα. Η Δάφνη Σκούρα υπέροχη και υποβλητική δεν ξέρω γιατί δεν έκανε μεγάλη καριέρα στο σινεμά ενώ είχε όλα τα προσόντα. Ο Ντίνος Ηλιόπουλος πολύ καλός επίσης στην πρώτη κινηματογραφική του εμφάνιση και φυσικά η Γεωργία Βασιλειάδου σε έναν ρόλο πού είναι το λιγότερο ενοχλητικός. 8/10

 

[Bambinella]

Μιας πενταρας νιατα. Πανεξυπνη κωμωδια με υπεροχες ατακες, οπως συνηθιζε αυτο το εκπληκτικο διδυμο Γιαλαμα - Πρετεντερη. Με τον Ληναιο δεν εχω καταφερει να γελασω σε καμια κωμωδια. Τον θεωρω πολυ κρυο στις ερμηνειες του. Υπαρχει ομως μια σκηνη στην αρχη της ταινιας που μου βγαζει γελιο. Ο Ληναιος ξαπλωμενος στο κρεβατι διπλα στη Φωτιου επιχειρει να τη συστησει στο Γιωργο Γαβριηλιδη. "Απο δω η γυναικα μου...." διαπιστωνει πως ειναι κουκουλωμενη με τις κουβερτες και συνεχιζει "Θα τη δειτε σε λιγο." Αν αυτη η ταινια στηριζοταν απο μια καλυτερη εταιρια παραγωγης, σιγουρα θα ηταν θαυμασια. Κι αν ειχε αλλους πρωταγωνιστες, ακομα καλυτερα. 6.

Οργη. Οταν ημουν κοπελιτσα ειχα δει την ταινια παρα πολλες φορες. Επιχειρησα ξανα τωρα τελευταια και με το ζορι αντεξα να τη φτασω ως το τελος. Γενικα, αυτα τα λιγα τελευταια χρονια δεν μπορω πια να δω καποιες ταινιες που εβλεπα αλλοτε. Το επαθα πριν απο λιγες μερες και με το Διψα για ζωη. Αυτο ειδικα, το σταματησα στο πρωτο 10λεπτο. Νομιζω πως στην Οργη ο Κουρκουλος δε δενει και πολυ καλα με τους υπολοιπους ηθοποιους. Κυριως με την Τσιουνη, αν και στις Αμφιβολιες μου αρεσουν πολυ μαζι. Τελος παντων, η Οργη μου ειναι πλεον βαρετη και αδιαφορη και δε σκοπευω να καθισω να την ξαναδω αλλη φορα. 3.

Η σωφερινα. Εχω διαπιστωσει οτι σ' αυτη την ταινια οι περισσοτεροι θεατες γελανε πολυ με τον Αυλωνιτη και τον στραβισμο του. Εγω δε γελαω. Θεωρω ολη τη σκηνη σαχλη. Αντιθετα γελαω πολυ με τη Λαμπροπουλου οταν λεει οτι στο πορτοφολι του Πακη υπαρχει με χρυσα γραμματα "το χρυσο πι - πι." Για το χαρακτηρα του Αλεξανδρακη, μονο τα χειροτερα μπορω να σκεφτω. Νιοπαντρος και μαλιστα με νεα και ωραια γυναικα και μολις τον προκαλει η Θεσσαλονικια ζωντοχηρα αμεσως απατα τη γυναικα του. Κι αν φυσικα τον προκαλεσε εκεινη και οχι αυτος. Στο τελος η Αλικη τον συγχωρει. Εγω θα εβαζα μπρος το διαζυγιο για να μου αδειασει τη γωνια το παρασιτο. Κατα τα αλλα, χαριτωμενη κωμωδια, προσεγμενης παραγωγης, αλλα δεν την συμπαθω ιδιαιτερα και ανηκει και αυτη στις ταινιες που δε θα ξαναδω για το υπολοιπο του βιου μου. 3.

Συντομα θα επανελθω για τους αλλους τρεις τιτλους.

 

[Θεία Λένα]

Με τον Ληναιο δεν εχω καταφερει να γελασω σε καμια κωμωδια. Τον θεωρω πολυ κρυο στις ερμηνειες του.

Άσχετο λίγο , αλλά θα το πω προτού δώσεις και τις υπόλοιπες βαθμολογίες σου. Στο βιβλίο του Β.Κανάκη λέει σε κάποια στιγμή πως ήταν στο θίασο του Εθνικού ο Βαγγέλης Πρωτοπαππάς και τον κοιτούσε ο Σολομός όπως έπαιζε και γυρνάει και λέει του Βόκοβιτς:
-Δε μου λες ρε Στέλιο, εσύ γελάς με τον Πρωτοπαππά;
-'Οχι!
-Ούτε εγώ!