Βαθμολογήστε τις ταινίες

Η νυφη το' σκασε. Ειναι μια ταινια πολυαγαπημενη. Η Καρεζη ειναι ακριβως μεσα στο στοιχειο της σε μια κωμωδια κομμενη και ραμμενη στα μετρα της και η καλυτερη επιλογη πρωταγωνιστριας κατα τη γνωμη μου. Αλλα και οι υπολοιποι. Τι ερμηνειαρες ειναι αυτες! Ο Βεγγος καταπληκτικος και σε τελειο δεσιμο με τον Σακελλαριο. Βλεποντας τον Πολυτεχνιτη και το Θα σε κανω βασιλισσα διαπιστωνω πως αυτοι οι δυο ταιριαζαν αφανταστα.
Ο Κουλης Στολιγκας σκετη απολαυση στο ρολο του βλαχου αστυνομου, ο Κωστας Μεντης ιδανικος γαμπρος :) αλλα αυτος που δινει ρεστα ειναι ο Γκιωνακης στην καλυτερη κατ' εμε κινηματογραφικη του εμφανιση στο ρολο του ομοφυλοφιλου ξενοδοχου.
Εχει μαλιστα και μια εξαιρετικη στιγμη μεσα στο εργο: Λιγο προτου αποχωρησουν οι "νεονυμφοι" ο Γκιωνακης σκουπιζει στο δρομο και σιγοτραγουδα "Φερτε μου ενα μαντολινο να σας δει..." Εκει τον κοβει ο Βεγγος που βγαινει φουριοζος και ο Γκιωνακης τον ρωτα πως περασε τη πρωτη γαμηλια νυχτα. "Αξεχαστα" του απαντα ο Βεγγος και απομακρυνεται με τον Γκιωνακη να συνεχιζει το τραγουδι ακριβως απο τη συλλαβη οπου ειχε σταματησει: "...ξω πως πονω". :)
Ειναι μια κωμωδια που φτιαχτηκε με πολλη αγαπη και μερακι και νομιζω η μοναδικη ταινια δρομου του παλιου εγχωριου κινηματογραφου. 10.
Εξοδος κινδυνου. Απολαυστικοτατη ταινια των αρχων της δεκαετιας του '80 και μια απο τις απειροελαχιστες που εχω δει απο εκεινη την εποχη. Πολυ καλη η σκηνοθεσια του Φωσκολου, δειχνει πως εδωσε προσοχη και σημασια στη λεπτομερεια σε μια εποχη που η προχειροδουλεια ηταν ο κανονας. Ωραια περιπετεια που μου κραταει το ενδιαφερον και μου αρεσει που εχει και καποια κωμικα στοιχεια οπως η στιγμη που ο Τζεβελεκος βλεπει την ομορφη Καρλατου να περνα απο διπλα του και λεει "Στο τμημα ειμαστε η στο Χολυγουντ;" και την ιδια στιγμη σπρωχνεται κατα λαθος απο εναν συναδελφο και πεφτει κατω. :D
Και τι απολαυση για μενα να βλεπω το τελος της φρικτης εβδομηντιλας και το υπεροχο γυναικειο ντυσιμο, χτενισμα και μακιγιαζ! Μα τι γυναικες ειναι αυτες που παιζουν εκει! Ολες κουκλες. Μεχρι και η Γκελυ Μαυροπουλου που ειναι καποιας ηλικιας, δειχνει κι αυτη πολυ ομορφη. Βεβαια, μερικα χρονια αργοτερα η αισθητικη με τις βατες και τα κεφαλια με την περμαναντ χαλασε και αυτη τη δεκαετια, αλλα εδω ηταν αρχες ακομα και δεν ειχε γινει το κακο. 9.
Ο μεθυστακας. Ενα διαμαντι τοσο πρωιμα κατεργασμενο! Μολις το 1949 τοτε που ο ελληνικος κινηματογραφος βρισκοταν ακομα σε νηπιακη ηλικια και ειχε ελαχιστα τεχνικα μεσα. Αυτο ομως που δεν του ελειπε ειναι το ταλεντο και ο Ορεστης Μακρης κανει εδω την ερμηνεια της ζωης του σε εναν ρολο που τον χαρακτηρισε για παντα. Ειναι ο καλυτερος μεθυσμενος που ειδα ποτε στο ελληνικο και ξενο σινεμα. Αλλα και ολοι οι ηθοποιοι ειναι σαν να το ζουν το εργο. Με ποση μαεστρια παιζουν ακομα και τον πιο μικρο ρολο, με ποση αληθοφανεια! Μεχρι και ο κλητηρας ο κυρ Φωτης σε ενα ρολακι μια σταλια, ειναι τοσο υπεροχος που βαζω τα κλαματα καθε φορα που τον βλεπω. Η Μπιλη Κωνσταντοπουλου πραγματικη αποκαλυψη! Ερμηνεια για Οσκαρ. Δεν υπαρχουν λογια...Ποση φροντιδα, ποση αγαπη εβαλε τελος παντων ο Γιωργος Τζαβελας και εφτιαξε αυτο το αριστουργημα; 10.
Το αγκιστρι. Εκ πρωτης οψεως ειναι ενα κοσμοπολιτικο αστυνομικο εργο με μπολικες τολμηρες σκηνες, πραγμα απολυτα συνηθες για το 1975 που γυριστηκε και το 1976 που προβληθηκε η ταινια. Τελικα ομως τα πραγματα δεν ειναι ακριβως ετσι. Ειναι βεβαιως μια ταινια απολυτα καλοκαιρινη με τις ομορφιες της πατριδας μας σε πρωτο πλανο. Και ειναι τοσο εντονα καταγεγραμμενες αυτες οι ομορφιες που ενιοτε επισκιαζουν μεχρι και την αναμφισβητητη ομορφια της πρωταγωνιστριας. Περαν ολων αυτων, η ταινια ειναι αριστα δομημενη με τον Ερρικο Ανδρεου ξανα στο στοιχειο του και εχει υπεροχη μουσικη και τραγουδια του Γιωργου Χατζηνασιου. Ακομα κι αν η ταινια καποτε ξεχαστει, παντα θα θυμομαστε ολοι τις μοναδικες μουσικες συνθεσεις που κυριαρχουν και που μιλανε κατευθειαν μεσα στην καρδια. Το τραγουδι "Χαρε σαν ερθεις" ειναι τοσο ομορφα ντυμενο σκηνοθετικα που ανετα θα μπορουσε να θεωρηθει ενα απο τα πρωτα ελληνικα βιντεο κλιπ. Η σκηνη που η Μπουσε πινει κρασι μεσα απο ενα τεραστιο ποτηρι λιγο προτου ενδωσει για πρωτη φορα στον Νικ μου δινει ευχαριστες ανατριχιλες. Το ιδιο και το βλεμμα της Ρουμπου προς τον Νικ οταν αυτος χορευει το εν λογω τραγουδι αναδεικνυοντας τη λεβεντια και την ξανθη ομορφια του μεσα απο τους ρυθμους του ζεϊμπεκικου.
Και υστερα ερχεται μια απο τις πιο μοναδικες στιγμες της ταινιας: Ειναι η στιγμη που η Μπουσε σε ενα παιχνιδι γατας και ποντικιου ανοιγει το ταβλι για να παιξει με τον, κατα τα λεγομενα της, αγαπημενο της αντρουλη. Κι εμεις βλεπουμε το ταβλι σε πρωτο πλανο να ανοιγει οπως ενα πουλι τα φτερα του και αναρωτιομαστε: "Κοκκινο η μαυρο;" 10.
Ραντεβου με μια αγνωστη. Ειμαι πολυ χαρουμενη που μεχρι στιγμης μιλησα μονο για αξιολογες ταινιες και συνεχιζω να το κανω.
Ποια θα μπορουσε να ειναι καλυτερη και πιο πειστικη σε αυτον το ρολο απο την Ελενα Ναθαναηλ; Η Ελενα ειχε εναν αερα ευρωπαϊκο και αριστοκρατικο που την καθιστουσε την απολυτη επιλογη για το εργο. Ειναι ενα παγοβουνο που μεσα του κρυβει ενα ηφαιστειο ετοιμο να εκραγει. Και η εκρηξη δεν αργει με τον Γιαννη Βογλη να δινει κι αυτος με τη σειρα του μια αξιεπαινη ερμηνεια. Οσον αφορα τον Δημητρη Μυρατ παιζει βεβαιως με ενα καπως στομφωδες υφος, αλλα και ο χαρακτηρας που υποδυεται ειναι στομφωδης, απολυτος και απολυταρχικος. Ενας ανθρωπος που δε δεχεται ευκολα το οχι.
Η μουσικη επισης θαυμασια, δινει τον απαραιτητο τονο δραματικης εκφρασης και υποβοσκοντος ερωτισμου στις στιγμες που χρειαζεται. 10.
Το κοριτσι του λουνα παρκ. Ωπα, εδω ειμαστε! Για ποσο ακομα νομιζατε πως θα συνεχιζα να ειμαι καλη; :)
Δεν θελω να πω πως η Αλικη ηταν αταλαντη. Καθε αλλο γιατι σε προηγουμενες ταινιες οπως το Ξυλο και το Κλωτσοσκουφι μας εδωσε εξαισιες ερμηνειες. Και ο Παπαμιχαηλ στον Παπαφλεσα τρια χρονια αργοτερα, θαυμασιος ηταν. Αλλα εδω μιλαμε για Καραγιαννεϊκη ταινια και μαλιστα κωμωδια που ειναι ενας απο τους χειροτερους συνδυασμους. Ειπαμε: Ο Καραγιαννης δεν το ειχε με αυτα και επαιρνε κοσμο και κοσμακη στο λαιμο του. Δεν ξερω πως, αλλα ηθοποιοι αστερια στα χερια του μετατρεπονταν σε παντελως αταλαντους και αυτο θελει "ταλεντο" για να το επιτυχεις. Με λιγα λογια, ενα τρισαθλιο κατασκευασμα με ηλιθιο σεναριο και γελοιες ερμηνειες. Χωρια που ολοι οι ηθοποιοι μιλανε μπροστα σε ενα παιδακι, τον γιο του Παπαμιχαηλ, για πραγματα που κανονικα δεν επιτρεπεται να ακουει, λες και ειναι διχρονο η κουφο, ενω εχει περασει τα 8 - 9 και μια χαρα τα καταλαβαινει ολα. 1.
 
Είπα κι εγώ, 4 δεκάρια η Bambi? (το ένα μάλιστα σε ταινία του 70). Κάτι θα ήπιε και θα την πείραξε. Αλλά το έσωσε με τη μονάδα στο τελευταίο κι έπαψα κι εγώ να ανησυχώ! :p
 
Bajar είπε:
Είπα κι εγώ, 4 δεκάρια η Bambi? (το ένα μάλιστα σε ταινία του 70). Κάτι θα ήπιε και θα την πείραξε. Αλλά το έσωσε με τη μονάδα στο τελευταίο κι έπαψα κι εγώ να ανησυχώ!
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Νιωθω λιγακι ζεστη σημερα....Λες; :D

 
Bajar είπε:
Μετά κι από το συγκεκριμένο άσμα, είμαι σίγουρη! Να σε τρέξουμε κάπου, καλό μου, μη χειροτερέψεις!
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Και ξερεις τι θα γινει αμα χειροτερεψω, ετσι;
Στην επομενη λιστα ταινιων θα βαλω εξι 10αρια. :vampy:
 
Άργησα λίγο αλλά δε μπορώ να μη βαθμολογήσω τη νέα εξάδα (πεντάδα δλδ το Αγκίστρι δεν το έχω δει).

Η νυφη το' σκασε
Ωραία ταινία, θα βάλω 8.

Εξοδος κινδυνου
Ανατροπή στην ανατροπή το σενάριο, πολύ δυνατό και αντιπροσωπευτικό της εποχής. Η Καρλάτου... τι να πω;; ΤΙ ΥΠΕΡΟΧΟ ΠΛΑΣΜΑ θα πω... κρίμα που δεν την είδαμε πολύ στο ελληνικό σινεμά. Επίσης 8

Ο μεθυστακας
Μάλιστα. Όταν γυρίστηκε αυτή η ταινία ήταν το θέμα της περίεργο. Οι αλκοολικοί ήταν εντελώς του περιθωρίου. Ο Τζαβέλας είναι ο σκηνοθέτης της συμπόνιας έτσι κι αλλιώς. Επιλέγει να βρίσκει το καλό μέσα στο κακό σε όλες τις ταινίες του. Το άστρο του Χορν φάνηκε από πολύ νωρίς. Χαριτωμένος κι ο Φουκς στο ρόλο του καλού φίλου. Ο Ορέστης Μακρής δίνει μια τραγική διάσταση στον ήρωα του και πραγματικά αν και όλο το καστ ήταν καλό τους επισκιάζει όλους. Θα βάλω 9 για το φινάλε. Μου φάνηκε βολικό που πέθανε για αυτούς που μείναν πίσω.

Ραντεβου με μια αγνωστη
Δυνατό σενάριο, καλή σκηνοθεσία. Ωραία. Η ταινία όμως εμένα μου αρέσει για το όχι συνηθισμένο ταίριασμα. Έχουμε μάθει πως στις ελληνικές ταινίες ακολουθήθηκαν συχνά ασφαλής επιλογές στη διανομή. Έτσι μπορούμε σχεδόν να μαντέψουμε ποιος ηθοποιός θα παίζει τον πρωταγωνιστή όταν ξέρουμε την πρωταγωνίστρια και την υπόθεση**. Εδώ αυτό δε συμβαίνει. Θεωρώ ευφυές το ταίριασμα του Μυράτ με την Ναθαναήλ. Μου άρεσαν τόσο που θα ήθελα και στη ζωή μη σας πω να τους έβλεπα μαζί (δεν ξέρω βέβαια τι θα έλεγε γι αυτό η Βούλα Ζουμπουλάκη ¨-) ). Πολύ καλός κακός ο Βόγλης που τον συμπαθώ έτσι κι αλλιώς πολύ. 9 γιατί δυο τρεις σκηνές τις βαριέμαι, εκεί με την κόρη κλπ. *Ξέχασα να πω πως υπάρχει και το αινιγματικό φινάλε που δίνει παραπάνω πόντους.

Το κοριτσι του λουνα παρκ
0. Μηδέν γιατί πραγματικά δεν αξίζει κανείς να δει αυτήν την ταινία. Μηδέν γιατί αυτή η αισθητική χαντάκωσε το σινεμά στη χώρα μας. Μηδέν γιατί η Αλίκη ήταν φτασμένη πρωταγωνίστρια και θα μπορούσε να τους το τρίψει στα μούτρα αυτό το σενάριο. Μηδέν και λίγα λέω.

** Είχαμε κι ένα ωραίο θέμα που φανταζόμασταν ποιος ηθοποιός θα μπορούσε να παίξει τον τάδε ρόλο καιρό έχουμε να γράψουμε σ αυτό
 
Η νύφη το 'σκασε.
Χαριτωμένη κομεντί, βλέπεται ευχάριστα, το σενάριο λίγο κλισέ αλλά οι ηθοποιοί απολαυστικοί κι η μουσική όμορφη. 7

Εξοδος κινδύνου
Μεταξύ μας, δεν το έχω δει :biglaugh: για αυτό κι δεν θα βάλω βαθμό... αλλά από φωτό, αφίσες κι αποσπασματα στο youtube σαν πρωίμιο του "Καλημερα ζωή" μου κάνει: αστυνομία, ναρκωτικά, δίωξη, ο Στάθης Θεοχάρης σε θηλυκή έκδοση...

Μεθύστακας
10'. Δεν έχει γιατί! Γιατί έτσι! Γιατι είναι ο Μακρής που δίνει ρέστα. Γιατί ειναι ο Χορν. Γιατι ειναι ο Τζαβέλλας. Γιατί ειναι η Finos Films. Γιατί αν δεν πάρει 10 "Ο μεθύστακας" ποια ταινία θα πάρει;;

Ραντεβού με μια αγνωστη
Τωρα αν σας πω οτι δεν θυμαμαι το σενάριο;;; :biglaugh: μόνο οτι γυρίστηκε στον Πειραια θυμαμαι γιατι την ψαχναμε στο "που γυρίστηκαν"

Το κορίτσι του Λουνα Παρκ.
Χάλια κατα τη γνώμη μου. Δεν απορώ μόνο πως δέχτηκε να παιξει η ήδη καταξιωμένη Αλίκη.
Απορώ πως δεχτηκε να παιξει κι ο Παπαμιχαήλ κι μάλιστα με το όνομα του να μπαίνει μετα τους τίτλους!! (σ.σ. η μοναδική ταινία -την περιοδο που ήταν παντρεμένος με την Αλίκη- που το ονομα του ειναι όχι μόνο μετά της Αλίκης αλλά κι μετά τους τίτλους!...ως γνωστόν είχε θέμα με την μαρκίζα των ονομάτων...δεν θέλω να φανταστώ τα νεύρα του!!).
Απορώ κι πως σκέφτηκε αυτό το στορυ ο Μιχαηλίδης, ο οποιος 2 μήνες μετά εδωσε ρέστα με την "Αρχόντισσα". Θα έβαζα 0 αλλά +1 πόντος για την μουσική του Ζαμπέτα, οπότε 1.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Τεσσερις ταινιες για σημερα.

Αστερω
Η αμαρτια της ομορφιας
Ο μικρος δραπετης
Η κυρα μας η μαμμη
 
Αστέρω. 4. Συνηθισμένο βουκολικό δράμα, από ένα είδος που ποτέ δεν μου είπε τίποτα,

Η αμαρτία της ομορφιάς. 4. Όμορφη πρωταγωνίστρια, καλή ερμηνεία από την " κακιά " , αλλά πέρα από αυτά...

Ο μικρός δραπέτης. Δεν έχει τύχει να το δω...

Η κυρά μας μαμή. 7. Ευχάριστή ταινία με καλές ατάκες, που δεν την χαλάει ούτε το overacting του Παπαμιχαήλ.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Ευχαριστούμε Bambi για την επιλογή, ομολογώ ότι έχει λίγο απ' όλα κι αυτό είναι που κάνει τη λίστα ενδιαφέρουσα.

Αστέρω: Δεν ήμουν ποτέ fan των βουκολικών δραμάτων, χώρια που ήδη έχω υπεραρκετή λαογραφία στη ζωή μου, δεν χρειάζομαι κι επιπλέον δόση μέσα από τον κινηματογράφο :D. Για την επιλογή του πρωταγωνιστικού ρόλου δεν θα σχολιάσω, αν δεν ήταν η Αλίκη δεν ξέρω ποια άλλη θα μπορούσε να ήταν και να καθιερωθεί στη μνήμη του κόσμου χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Εν πάση περιπτώσει, δεν με συγκινεί το είδος όπως προείπα οπότε κι από εμένα 4.

Η αμαρτία της ομορφιάς: Το σενάριο είναι συμπαθητικό, απεικονίζει θέματα της εποχής που είχαν μεγάλο κοινό που ασχολείτο με αυτά, όπως τα καλλιστεία και η ζωή των εφοπλιστών, αλλά ταυτόχρονα δίνει και μια αρκετά αληθοφανή εικόνα της κοινής ζωής ενός νέου ζευγαριού παρουσία της κακής πεθεράς, θέμα που ανέκαθεν ήταν δημοφιλές στον φιλοθεάμον κοινό. Η Λιβανού είναι μια κούκλα (δικαιολογεί και τον τίτλο του έργου) και είναι αρκετά πειστική στο ρόλο, ο Γαλανός έχει καλή χημεία μαζί της και η ερμηνεία του είναι αξιοπρεπής αλλά η ταινία ολόκληρη κρατιέται γερά από ένα μόνο όνομα: Τασσώ Καββαδία. Δεν είναι απλώς εξαιρετική στο ρόλο της στριμμένης πεθεράς, κατάφερε να καθιερωθεί ως η απόλυτη κακιά στην ιστορία του ελληνικού σινεμά (και είναι κρίμα αν σκεφτεί κανείς πόσο γλυκός άνθρωπος ήταν εκτός οθόνης). Ωστόσο δεν στέκομαι τόσο στις σκηνές που βγάζει όλο αυτό το μίσος (και προκαλεί και το μίσος των θεατών) όσο στη σκηνή της τρέλας που όσες φορές και να τη δω, χαζεύω με την ερμηνεία.
Θα έβαζα μέτριο βαθμό αλλά μόνο και μόνο για την Τασσώ 7 και λίγο ακόμη.

Ο μικρός δραπέτης: Όταν την πρωτοείδα στα 20κάτι μου δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα γιατί την έβρισκα πολύ μελό. Βλέποντάς την όμως ξανά πριν μερικά χρόνια συνειδητοποίησα πόσο ιδιαίτερη ήταν. Μια ταινία ενηλίκων με πρωταγωνιστές παιδιά. Τολμηρό εγχείρημα! Ένας νέος σκηνοθέτης που έμελε να γίνει από τους αγαπημένους μου και που στην πρώτη αυτή προσπάθειά του παρ' όλο το μελό έδειξε ότι είχε δυνατότητες για κάτι καλύτερο (και αποδείχτηκε). Μουσική υπόκρουση από έναν μαιτρ των soundtrack (βλ. Κώστας Καπνίσης). Θέματα που ενώ ήταν συχνά και ζωντανά στην ελληνική πραγματικότητα, στον κινηματογράφο ποτέ δεν είχαν τύχει ως τότε τέτοιας εκτενούς αναφοράς (παραβατικότητα, αναμορφωτήριο ανηλίκων, διαζευγμένοι γονείς). Και βέβαια επειδή είναι Τσιώλης ήδη βλέπουμε στοιχεία που είναι εμφανή και στις επόμενες ταινίες του. Έρημες παραλίες, εκπληκτικά αυτοκίνητα, καταδίωξη σε δύσκολους δρόμους, σκοτεινά πλάνα. Στα 20κάτι μου θα έβαζα ένα τεσσαράκι, τώρα πια του βάζω 8 παρ' όλο το μελό.

Η κυρά μας η μαμή: Αυτή η εκπληκτική χημεία της Βασιλειάδου με τον Μακρή είναι από μόνη της συνταγή για επιτυχία. Αλλά η ταινία έχει και όλα τα άλλα για να παραμένει τόσο δημοφιλής 60 τόσα χρόνια μετά. Τι να πρωτοσκεφτώ; Οι διάλογοι; Οι δεύτεροι ρόλοι που είναι ο ένας καλύτερος απ' τον άλλον; (ο δήμαρχος δεν παίζεται!) η Λεστινίτσα που μοιάζει με το τελευταίο χωριό της επικράτειας αλλά όχι μόνο έχει δήμαρχο αλλά και παραλία και κοινωνικές εκδηλώσεις για όλες τις ηλικίες; Η φρεσκάδα που βγάζουν τόσο οι νεαροί πρωταγωνιστές όσο και η υπόλοιπη νεολαία του χωριού; οι προκαταλήψεις των ντόπιων που αντιτίθενται στον αστικό ορθολογισμό; Δεν ξέρω τι να πρωτοδιαλέξω. Διαλέγω απλώς τον αγαπημένο μου διάλογο μεταξύ Μακρή και Ζερβού μέσα στο λεωφορείο συνοδευόμενο από μπόλικες ....στροφές και λακκούβες:
Μακρής: Έτσι είναι ο δρόμος μέχρι πάνω τη Λεστινίτσα, βρε πατριώτη;
Ζερβός: Όχι, παραπάνω χαλάει.

9 κι ας μη μ' αρέσει το κάπως υπερβολικό ύφος του Παπαμιχαήλ.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Αστερω. Αν και δεν θα μου αρεσε να ζουσα σε χωριο, παντα απολαμβανω τις βουκολικες ταινιες. Τις ψαχνω στο ιντερνετ και τις βλεπω με μεγαλη ευχαριστηση. Εχουν μια αγνοτητα σπανια και ειναι ξεχωριστες και χαριτωμενες γιατι συνηθως παντρευουν το δραμα με την κωμωδια. Ενω στη συντριπτικη τους πλειονοτητα ειναι δραματικες, σχεδον παντα εχουν και εναν τυπο που κανει τα αστεια του και αποφορτιζει το τεταμενο κλιμα. Ετσι κι εδω στην Αστερω εχουμε τη Γεωργια Βασιλειαδου που κανει αυτο που πρεπει για να μετατρεψει μια παρολιγον τραγωδια σε κωμωδια. Η Βασιλειαδου δεν ειναι απλως ο αποφορτιστης, αλλα και ενας ακρως επικινδυνος χαρακτηρας που εξ αιτιας της μπορει να χαθουν ζωες. Υπεροχη στο ρολο της οπως εξισου υπεροχος ειναι και ο Γιωργος Δαμασιωτης στο ρολο του ηλικιωμενου σοφου που γνωριζει παλια μυστικα για τους ηρωες. Και βεβαια, μιλαμε για ταινια δια χειρος Φινος Φιλμ και Αλεκου Σακελλαριου στο σεναριο που την εποχη εκεινη αυτα τα δυο μαζι ηταν εγγυηση ποιοτητας. Πολυ καλη και η Αλικη Βουγιουκλακη. Με πειθει σχεδον παντου και της ταιριαζει πολυ ο ρολος. Μοναδικη εξαιρεση η σκηνη της τρελας μεσα στο σπηλαιο οπου εκει η πρωταγωνιστρια δεν τα παει τοσο καλα. Προκειται ομως για ταινια στρωτη, δυνατη και αγαπημενη. 8.
Η αμαρτια της ομορφιας. Η ταινια γυριστηκε το 1972 και αυτο απο μονο του θα ηταν αρκετο για να με κανει να σκεφτω πολυ αν θα επρεπε να τη δω. Οι λογοι γνωστοι περι κιτσαριου και να μην τους ξαναλεω. Ομως εδω μιλαμε για ενα ωραιο, καλοστημενο δραμα που με κανει να παραβλεπω οσα δεν μου αρεσουν. Η ιστορια αρκετα πρωτοτυπη, ξεφευγει απο τις συνηθισμενες της εποχης εκεινης και εχει και καποια στοιχεια που με ευχαριστουν πολυ: Καλλιστεια, κουκλα πρωταγωνιστρια, εφοπλιστες, δυνατες ερμηνειες και Λευτερη Βουρνα. Τον Λευτερη τον λατρευω και τον θεωρω θαυμασιο ηθοποιο. Οι ερμηνειες του ηταν παντα αψογες οπως ειναι κι εδω. Υπαρχει ομως μια σκηνη οταν ο Λευτερης απομακρυνεται απο τη σαλα της βιλας της Καβαδια φωναζοντας "Δεν ειμαι μεθυσμενος" οπου την ερμηνευει τοσο αστεια, που παντα με πιανουν τα γελια. Κι αμα γελαει κανεις σε κορυφαιες δραματικες σκηνες, τοτε κατι δεν παει καλα. Την ταινια ομως την αγαπω πολυ και δεν χορταινω να την παρακολουθω. 10.
Ο μικρος δραπετης. Θεωρω την ταινια ενα μικρο αριστουργημα. Ο Σταυρος Τσιωλης ξεκινα εδω κατι τολμηρο και το συνεχιζει ενα χρονο αργοτερα με τον Πανικο: Ενα εργο με πρωταγωνιστες παιδια. Οι μεγαλοι βρισκονται ολοι σε δευτερο ρολο. Και μιλαμε για δραμα, που αντε τωρα να το πετυχει ενα μικρο παιδι και να μην καταντησει την ταινια αθλιο μελο. Δεν ξερω ποσο εψαξε ο Τσιωλης μεχρι να επιλεξει τους μικρους ηρωες του εργου του, αλλα ξερω πως το αποτελεσμα τον δικαιωνει πληρως. Ο Αλεξης παιζει υπεροχα το ρολο του δραπετη, που αν και μικρος σε ηλικια ειναι γεματος ευγενικα συναισθηματα και ενα παιδι με καρδια τοσο γενναια, που θα τη ζηλευαν κι οι μεγαλοι. Οσο για τη μικρη ηρωιδα, τη Μαρια, τι να πω; Ειμαι αναυδη. Το κοριτσακι τον ζει το ρολο του τοσο, που τεινω να πιστεψω πως ο σκηνοθετης πλανεψε τη μικρουλα λεγοντας της πως ολα αυτα γινονταν στ' αληθεια. Δεν ξερω γιατι μια ταινια σαν αυτη παραμενει σχεδον αγνωστη και δεν αγαπηθηκε ποτε οσο της αξιζε. Κριμα! Φυσικα, 10.
Η κυρα μας η μαμμη. Και εχουμε ξανα εδω το μεγιστο αντρογυνο του παλιου ελληνικου κινηματογραφου. Τον Ορεστη Μακρη και την Ελενη Ζαφειριου που μετα τη Θεια απ' το Σικαγο βλεπουμε πως αυτοι οι δυο δεν γινεται να χωρισουν και πως σε ενα παραλληλο κινηματογραφικο συμπαν παντα παντρεμενο ζευγαρι θα ειναι. Η κωμωδια ειναι ημιβουκολικη και με υπεροχες καταιγιστικες ατακες. Η αγαπη με την οποια δημιουργηθηκε ειναι ολοφανερη γιατι οταν εχεις τετοιο αποτελεσμα, μονο αγαπη σημαινει αυτο. Λατρεμενη η σκηνη με τον Γιωργο Δαμασιωτη και τα μαξιλαρια του. Αρρωστος - ξαρρωστος ειναι τοσο γλυκος, που θελω να τον φιλησω στα δυο μαγουλακια του δυνατα. Αλλα και κατι ματακια ο ατιμος σαν χαντρουλες! Μπραβο στον Σακελλαριο και σε ολους τους συντελεστες για το υπεροχο δωρο που μας κανανε! 10.
 
Δεν ειμαι ειδικος του κινηματογραφου, ουτε εχω τις γνωσεις. Καταθετω την αποψη μου σαν απλος θεατης.
Εχω δει πολες, παραπολες Ελληνικες ταινιες, Ελλαχιστες που αρεσαν πραγματικα. Εχω την εντυπωση, οτι οι περισσοτεροι απο τους ηθοποιους μας, προσπαθουν να δωσουν κατι παραπανω απο οσο πρεπει κι εκει κοβει το αυγολεμονο. Καταντα η κωμοδια σαχλαμαρα και το δραμα για γελια.
Επισης, οταν αναλαμβανεις την ευθυνη να αποδωσεις εναν χαρακτηρα, εκτος οτι πρεπει να τον μελετησεις αρκετα και να τον μαθεις, ωστε να συμπεριφερεσαι σαν εκεινον για να πεισεις αυτον που σε βλεπει πρεπει να του μοιασεις στον χαρακτηρα και την εμφανιση.
Δεν μπορει να ενσαρκωνεις π.χ. αξιωματικο Ελληνικου στρατου του 1940 με φαβοριτες μεχρι το πηγουνι και μαλι με μπουκλες και αφελειες, αλλα Μπητλς.
Αστο ρε φιλε, αν εχεις να παιξεις το ρολο του μοντερνου, ωραιου ζεν πρεμιε το βραδυ στο θεατρο, ασε να κανει την δουλεια κανενας αλλος πιο επαγγελματιας. Ολες τις αρπαχτες εσυ θελεις να κανεις δλδ? Ασε κανα μεροκαματο για καποιον αλλο συναδελφο.
Εγω σαν Ελληνας ντρεπομαι που πριν λιγα χρονια, ψηφισαμε αναμεσα στους 100 σπουδαιοτερους Ελληνες, αυτο το πραγμα την Βουγιουκλακη και το αλλο πραγμ,α τον Παπαδοπουλο.
Συγνωμη αν στεναχωρισω καποιους φιλους εδω μεσα, αλλα αυτη ειναι η γνωμη μου
 
Αστερω:
Σ αυτή την ταινία ξεχνάω ότι βλέπω Βουγιουκλάκη. Δεν είμαι πολύ φαν των βουκολικων αν και τις έχω δει μάλλον όλες. Μετά τη Γκολφω ( που παίζει κι ο Νίκος ο Καζης αν δεν το γνωρίζετε ενδεχομένως) πρέπει να είναι η καλύτερη του είδους. Να βάλω ένα 7.
Η αμαρτία της ομορφιάς:
Αν δεν έπαιζε η Λιβάνου η ταινία δε θα έλεγε τίποτα. Της ταίριαξε πολύ ο ρόλος. Καλός κι ο Γαλανός. Η Τασσω πιο κακιά από ποτέ. Για το Βουρνα ξέρω ακριβώς τι λέει η Βιβή πιο πάνω. Το ίδιο ακριβώς παθαίνω στο κοροιδακι με το " Ε όχι κυρία μου δεν είμαι ξοφλημενος " .
Δεν ξέρω γιατί δεν του βγαίναν αυτά του εξαιρετικού κατά τα άλλα Λευτέρη. 7 θα βάλω κ σε αυτήν.
Ο Μικρός Δραπέτης:
10, πρόκειται για εξαιρετική ταινία μεγάλης καλλιτέχνης αξίας
Η κυρά μας η μαμή:
Αντιπροσωπευτικό δείγμα της μαστοριας του Σακελαριου. Λίγο εκεί που πάει ο Παπαμιχαήλ την Ξένια στη μάνα του με ενοχλεί αλλά δε μπορώ να μη βάλω 10 σε αυτήν την ταινία. Την αγαπώ πολύ.
 
Βαθμολογήστε και σχολιάστε χωρίς φόβο και με πολύ πάθος τις εξης:

1. Ο Τζαναμπετης

2. Όχι κύριε Τζονσον

3. Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας

4. Έγκλημα στα παρασκήνια

5. Μια τρελή τρελή σαρανταρα

6. Κυριακάτικο ξύπνημα
 
Θα σχολιασω τις τεσσερις απο τις εξι συνολικα ταινιες καθοτι το Οχι κυριε Τζονσον εχω να το δω απο τοτε που ημουν παιδι και δεν θυμαμαι τιποτα.
Οσον αφορα τους Τεμπεληδες της ευφορης κοιλαδας δεν το εχω δει ποτε και ουτε σκοπευω.
Αρα:

Ο τζαναμπετης. Κωμωδια του Καραγιαννη και για αλλη μια φορα θα αναφερω τη γνωμη μου για το ποσο ασχημα επραξε αυτος ο ανθρωπος που ασχοληθηκε με το ειδος. Τον εχω γνωρισει απο κοντα και του το ειπα οσο πιο ευγενικα μπορουσα μια μερα που το εφερε η κουβεντα: "Κυριε Καραγιαννη, αναμεσα στις κωμωδιες και τα δραματα σας, σαφως και προτιμω τα δευτερα." Οταν με ρωτησε γιατι, του απαντησα οτι γελαω με διαφορετικο ειδος χιουμορ απο το δικο του, μια που καθε ανθρωπος γελαει με διαφορετικα πραγματα. Ελπιζω να μην προσεβληθη.
Για την ταινια δεν εχω να πω πολλα διοτι ισχυουν αυτα που μολις ανεφερα. 3.

Εγκλημα στα παρασκηνια. Γιαννης Μαρης και ο κοσμος του ελληνικου θεατρου των αρχων του '60. Των αρχων ευτυχως γιατι αν η ταινια ηταν εξι με εφτα χρονια μεταγενεστερη, δεν θα υπηρχε αυτη η μοναδικη ατμοσφαιρα που την περιβαλλει και θα εγραφα καποια ασχημα πραγματα. Ευτυχως ομως, γυριστηκε την σωστη εποχη.
Ωραιος ο Μαρης, γλαφυρος και ατμοσφαιρικος, αλλα Αγκαθα Κριστι δεν θα μπορουσε να γινει ποτε. Θα μου πειτε "και ποιος θα μπορουσε;" Εκπληκτικος ο Τσαγανεας, απιθανος ηθοποιος γενικα και μου αρεσε πολυ στην ερμηνεια του και ο Γκικας Μπινιαρης που ειχε και αυτη την περιεργη φατσουλα και του ταιριαζαν πολυ τα εργα αυτου του ειδους. Παιζει μεσα και ο Τιτος, οποτε η ταινια αποκτα αλλο νοημα και δινει πολλα κινητρα για να την παρακολουθησουν καποιες ψυχες εδω μεσα.
Ωστοσο, θα ηθελα ενα πιο εξυπνο και δυνατο φιναλε, αλλα τα ειπαμε πιο πριν περι Κριστι και να μην τα ξαναλεμε. 7.

Μια τρελη τρελη σαρανταρα. Σακελλαριος στο σεναριο και η Βλαχοπουλου σε τρελες φορμες. Αυτοι οι δυο ειχαν απιστευτο δεσιμο μαζι. Κωμωδια αγαπημενη με αξεχαστες ατακες, μπριο και υπεροχες ερμηνειες απο ολους.
Με νευριαζει βεβαια, που η Βλαχοπουλου ολοκληρη γυναικα καθεται και υπακουει τα αδελφια της λες και ειναι 10χρονο, αλλα ηταν αλλιως τα ηθη εκεινες τις εποχες, οποτε τι να γινει;
Τη σκηνη του δικαστηριου τη βαριεμαι αφανταστα και παντα την προσπερνω. Αντιθετα, πεθαινω στο γελιο με τον χορο της Ρενας οταν παει να φυγει απο το κεντρο και την τραβανε να χορεψει στη θεση της χορευτριας. Δεν ξερω αν εχω γελασει ποτε στη ζωη μου με κωμικη σκηνη τοσο πολυ και μαλιστα καθε μα καθε φορα που την βλεπω. 9.

Κυριακατικο ξυπνημα. Δεν ανηκει στις αγαπημενες μου ταινιες, αλλα μπορω να καταλαβω την αξια της. Βεβαια, εδω δεν βαθμολογουμε αξια, αλλα κατα ποσο μας αρεσει ενα εργο, οποτε θα βαθμολογηθει τοιουτοτροπως.
Αυτο που με ενοχλει στην ταινια ειναι οτι παροτι προκειται για αισθηματικη κωμωδια, ειναι σκηνοθετημενη με εναν τροπο καταθλιπτικο. Πιστευω μαλιστα, γνωριζοντας το εργο του σκηνοθετη, οτι αυτο δεν βγηκε τυχαια, αλλα εγινε εσκεμμενα. Εν τοιαυτη περιπτωσει λοιπον, ο σκοπος επετευχθη, πραγμα που ειναι και το σημαντικοτερο.
Οι ερμηνειες που απολαμβανω περισσοτερο ειναι του Γιωργου Παππα που του ταιριαζει γαντι ο ρολος του γοητευτικου παντρεμενου και της Μαργαριτας Παπαγεωργιου. Ειχε μεγαλο ταλεντο αυτη η γυναικα. Ιδιως εκει που σκαει καθε φορα που δεν βρισκεται στη θεση της αδελφης της για να χειριστει την κατασταση, ειναι πραγματικα απολαυστικη. 6.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Ο Τζαναμπέτης. 6. Μου άρεσει πολύ αυτή η ταινία, χωρίς φυσικά να είναι κανένα αριστούργημα. Γελάω σε αρκετά σημεία , ειδικά στην σκηνή του Ρίζου με τον Κωνσταντάρα ( ε, μα είσαι ανόητος αγαπητέ μου ).

Όχι κύριε Τζονσον. Και εγώ την είχα δει πολύ μικρός και δεν καταλάβαινα πολλά τότε....

Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας . 3. Μια ταινία του Ταρκόφσκι μοιάζει με βιντεοκλιπ , μπροστά στην ταχύτητα αυτού του έργου...

Έγκλημα στα παρασκήνια. 7 . Καλή ταινία, άλλωστε δεν έχει και πολλές αστυνομικές ο ελληνικός κινηματογράφος.

Μια τρελή τρελή σαραντάρα. 7. Αγαπημένη κωμωδία παρά το υπερβολικό νεύρο της Βλαχοπούλου. Την παράσταση κλέβει ο Γαβριηλίδης.

Κυριακάτικο ξύπνημα. 5. Μια φορά την είχα δει και δεν ενθουσιάστηκα. Μάλλον θα την χαρακτήριζα... εχμ... κρυ...λη ταινία. :rolleyes:
 
Α, τι ωραία! Πιάσαμε το παλιό φτυάρι! Να πω κι εγώ!

Για τις ταινίες Όχι κύριε Τζόνσον και οι Τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας, θα πω τα ίδια ακριβώς με την Bambi.

Ο τζαναμπέτης. Εντάξει, δεν είναι κι από τις χειρότερες του είδους. Δεν είναι φυσικά η κωμωδία - διαμάντι, αλλά υπάρχουν και πολύ χειρότερες ταινίες από αυτή. Θεωρώ ότι έχει κάποιες καλές στιγμές όπως εκείνο το αλήστου μνήμης ποίημα "Δυο μπεκατσίνια ήτανε πολυαγαπημένα...", το τραγούδι της Κοντού σαν Πολίτισσα, και τους Νίκο Ρίζο και την Δέσποινα Στυλιανοπούλου να καταστρέφει για πολλοστή φορά την ελληνική γλώσσα. "Δεν τον βλέπετε που έχει ύφος πισινοθανάτιον?" - "Μας φέρνετε στο χείλος της Αναβύσσου" - "Λέτε να του εκδώθηκε ψυχικώς?" 6.

Έγκλημα στα παρασκήνια. Ε, δεν έχουμε και πολλά έργα να συγκρίνουμε. Δεν έχω να πω κάτι. Μια καλή, αστυνομική ταινία που έχω όμως, πολλά χρόνια να δω. 7.

Μια τρελή τρελή σαραντάρα. Η ταινία δεν ανήκει στις αγαπημένες μου της Βλαχοπούλου. Εντάξει, δεν είναι η Ζηλιάρα, ή η Βουλευτίνα που είναι οι χειρότερές της (για τη δεκαετία του "60 μιλάω, δεν πάω στην δεκαετία του '80), αλλά δεν ανήκει στις μεγάλες μου αγάπες. Παρόλα αυτά, όταν την πετυχαίνω στην τηλεόραση, την βλέπω γιατί έχει πολλές κωμικές στιγμές "Δεν ακούει?" - "Θα του τελείωσε η μπαταρία" - "Ε, να του φέρω του αυτοκινήτου" και βλέπεται πολύ ευχάριστα. 8.

Κυριακάτικο ξύπνημα. Για μένα είναι μια παντελώς αδιάφορη ταινία. Ούτε την αξία της μπορώ να καταλάβω, όπως λέει η Bambi, ούτε τίποτα. Μια αισθηματική κωμωδία της δεκαετίας του '50 που δε βγάζει γέλιο σχεδόν σε κανένα σημείο. Κι αυτή έχω πολλά χρόνια να την δω, γιατί δεν με ενδιέφερε. Μου έχει μείνει στο μυαλό το: "Πόσο κάνει το καπελάκι?" - "πέντε εκατομμύρια" που μου είχε κάνει εντύπωση και μου εξηγούσε η μαμά μου για τα πληθωρικά λεφτά. 4.
 
Ας βάλω και εγώ μερικές ταινίες....


1. Ελευθέριος Βενιζέλος (1980)

2. Θέμα Συνειδήσεως (1973)

3. Χωρίς Μάρτυρες (1983)

4. Σάντα Τσικίτα (1953)

5. Αγάπη και Αίμα (1968)
 
"Ο Τζαναμπέτης". 6. Συμπαθητική, αλλά τίποτε το ιδιαίτερο. Το ζεύγος Κωνσταντάρα-Κοντού έδενε σχεδόν πάντα, αλλά το σενάριο ήταν γεμάτο στερεότυπα.

"Όχι κύριε Τζόνσον". 6. Χαλαρή παραλλαγή του "Ποτέ την Κυριακή", με ωραία ερμηνεία της Βούλας Ζουμπουλάκη.

"Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας". 7. Ωραία έγχρωμη φωτογραφία, υψηλή αισθητική, καλοί ηθοποιοί (ο Διαμαντόπουλος ήταν τεράστιος ηθοποιός και κάθε ταινία του έχει ενδιαφέρον) και πολύ όμορφη η Όλγα Καρλάτου.

"Έγκλημα στα παρασκήνια". 8 . Στο είδος του φιλμ νουάρ αρκετά καλή, με καταπληκτική τζαζ μουσική του Μίμη Πλέσσα και έναν υπέροχο Τίτο Βανδή. Πολύ φινετσάτη η Κοντού και ήρεμη δύναμη ο Αλεξανδράκης.

"Μια τρελή τρελή σαραντάρα". 9. Ίσως η πιο ωραία ταινία της Βλαχοπούλου. Έξοχοι ο Γαβριηλίδης και η Καββαδία. Η σκηνή με τη Βλαχοπούλου και το μπαλέτο σκηνή ανθολογίας.

"Κυριακάτικο ξύπνημα". 8. Είχε κάτι το φρέσκο για τα δεδομένα της εποχής της. Πολύ δροσερό το ζευγάρι Λαμπέτη-Χορν και ηθοποιός κλάσεως ο Γιώργος Παππάς.

"Ελευθέριος Βενιζέλος". 7. Πολύ φροντισμένη παραγωγή, ωραία αναπαράσταση της εποχής, αλλά δεν με συνεπαίρνει. Καλός ο Μηνάς Χρηστίδης ως Βενιζέλος, ωραία τα επιθεωρησιακά ιντερμέδια με την Άννα Καλουτά

"Θέμα συνειδήσεως". 8. Πολύ καλό θρίλερ, αρκετά σκοτεινό και με εξαιρετική ερμηνεία του Νίκου Κούρκουλου. Το φινάλε πολύ στενάχωρο.

"Χωρίς μάρτυρες". 7. Ενδιαφέρον θρίλερ, με το πολύ καλό δίδυμο Διαμαντόπουλου-Φυσσούν. Έχω πολλά χρόνια να το δω.

"Σάντα Τσικίτα". 8. Ο Λογοθετίδης είναι πάντα Λογοθετίδης. Δεν υπάρχει ταινία του που να μην λατρεύω.

"Αγάπη και Αίμα". 8. Ίσως το καλύτερο ελληνικό "γουέστερν". Πανέμορφη η Τζένη Καρέζη και ωραία φωτογραφία.
 
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα