Τι το εμβληματικό να είχε η δακτυλογράφος -ψυχρή μηχανή που ποτέ της δεν είχε βάλει άρωμα - που ερωτεύτηκε το αφεντικό της; Είναι αυτό εμβληματικό λοβ στόρι; Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε, αλλά στη συγκεκριμένη ταινία το μόνο εμβληματικό φιλί που θα μπορούσε να δοθεί θα ήταν μεταξύ Αλίκης και χαραμοφάη αδερφού Παπαμιχαήλ. Όταν δηλαδή η Αλίκη έτρωγε τη φόλα με την πρωην δακτυλογράφο, τη δεσποινίς "με συγχωρείτε, ήταν τυχαίο", να πήγαινε κλαμένη στον αδερφό, αυτός να της έλεγε "άφησε τον τον ντολμά κι έλα μαζί μου, σ έφαγε το στερεότυπο καημένη μου, έλα να νιώσεις πως ειν η ζωή κι όλα τα ωραία μέχρι το πρωί", αυτή να έκανε λίγο τη δύσκολη και τελικά μετά από μια βραδιά απίστευτης κραιπάλης να φιλιόντουσαν στην είσοδο του ξενοδοχείου. Αυτό το φιλί που θα σηματοδοτούσε το τέλος της αθωότητας, μάλιστα. Μετά θα το έσκαγαν οι δυο τους να της γνωρίσει όλες τις ευρωπαικές πρωτεύουσες και θα στέλνανε τους λογαριασμούς απ τα ξενοδοχεία στον πλούσιο αδερφό που τα τραβούσε το κορμί του. Βέβαια αυτή κάποια στιγμή θα τον παρατούσε για έναν ανερχόμενο Άγγλο σκηνοθέτη, αλλά αυτό θα ήταν άλλη ταινία.