Ξέρατε ότι....;

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας Bambinella
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης
Θα παρατηρήσατε πως όλοι αυτοί εκλέχθηκαν μετά τη Μεταπολίτευση. Πριν, και παρότι οι καλλιτέχνες ήταν από πάντα σε μεγάλο τους μέρος πολιτικοποιημένοι και πολλοί εξ αυτών συνδικαλιστές, δεν κατέβαιναν υποψήφιοι στους συνδυασμούς των κομμάτων. Η μόνη εξήγηση που μπορώ να βρω είναι πως τα κόμματα τους θεωρούσαν κάπως "δευτεράτζες" και ίσως όχι σοβαρούς. Αργότερα βέβαια, συνειδητοποίησαν το πόσο μπορούσαν να εκμεταλλευτούν τη δημοφιλία τους και φτάσαμε σήμερα να κατεβαίνει κάθε σταρλετίτσος και σταρλετίτσα. Αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα.
Πάντως και πριν τη Μεταπολίτευση, αν και δεν κατάφερα να βρω εκλεγμένο σταρ (μπορεί και να υπάρχει και να μην το ξέρω), οι καλλιτέχνες δήλωναν υποστήριξη σε συνδυασμούς, και πολλοί εξ αυτών ήταν οργανωμένοι σε διάφορα κόμματα. Η μόνη περίπτωση που έχω βρει με πρόταση για κάθοδο σε εκλογές, είναι μέσα στη δεκαετία του '60 από την ΕΔΑ στον συνθέτη Γεράσιμο Λαβράνο, πρόταση την οποία ο συνθέτης αρνήθηκε.
* Μόλις έγραψα "συνθέτης" κατάλαβα οτι ξέχασα το Μίκη Θεοδωράκη στη λίστα :)
Πολύ ενδιαφέρουσα παρατήρηση. Ίσως παλιότερα το βουλευτιλίκι ήταν "κλειστό επάγγελμα", ίσως δεν είχε τόσα προνόμια όσα αργότερα. Πολύ θα ήθελα να μάθω τι γίνεται σε άλλες χώρες, αλλά νομίζω ότι στο εξωτερικό οι ηθοποιοί δεν ασχολούνται με την βουλή.
 
αλλά νομίζω ότι στο εξωτερικό οι ηθοποιοί δεν ασχολούνται με την βουλή.
Ασχολούνται, ίσως όχι τόσο. Πάντως υπάρχουν πολλές χώρες που είχαν καλλιτέχνες ακόμη και προέδρους/ πρωθυπουργους. Οι ΗΠΑ φυσικά, το Περού, η Ουκρανία, η Γουατεμάλα... στην Αμερική ήταν επίσης ο Σβατζενεκερ κυβερνητης σε πολιτεία...
Πάντως όπως πήγε αυτό το ποστ νομίζω σηκωνε να ανοίξουμε θέμα καλλιτέχνες και πολιτική.
 
Ασχολούνται, ίσως όχι τόσο. Πάντως υπάρχουν πολλές χώρες που είχαν καλλιτέχνες ακόμη και προέδρους/ πρωθυπουργους. Οι ΗΠΑ φυσικά, το Περού, η Ουκρανία, η Γουατεμάλα... στην Αμερική ήταν επίσης ο Σβατζενεκερ κυβερνητης σε πολιτεία...
Πάντως όπως πήγε αυτό το ποστ νομίζω σηκωνε να ανοίξουμε θέμα καλλιτέχνες και πολιτική.
Όντως πρέπει να γίνει βλέπω οι καλλιτέχνες έχουν ρεύμα.
 
Πάντως στην Ελλάδα δεν νομίζω ότι έκαναν και τίποτα της προκοπής οι καλλιτέχνες ως πολιτικοί. Ακόμα και τις πολιτιστικές πρωτεύουσες που αν θυμάμαι καλά καθιέρωσε η Μερκούρη, δεν νομίζω ότι ασχολείται και κανείς. Γενικά δεν με βρίσκει και απόλυτα σύμφωνο το να ασχολούνται οι καλλιτέχνες με την πολιτική. Ναι μεν έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα αλλά δεν προσφέρουν και τίποτα. Αλλά δεν θα επεκταθώ άλλο.

Όσο για το θέμα καλλιτέχνες και πολιτική το βρίσκω λίγο επικίνδυνο καθ'ότι μπορεί να προκληθούν καβγάδες. Είναι γεγονός ότι από παλιά οι καλλιτέχνες έπρεπε να προέρχονται από συγκεκριμένο χώρο χωρίς φυσικά να ισχύει πάντοτε στην πραγματικότητα και ίσως αυτοί που δεν προέρχονταν από τον συγκεκριμένο αυτό χώρο να θεωρούνταν και λίγο "προδότες". Θυμίζω φωτό ηθοποιών μεγάλων και τρανών με συγκεκριμένο ηγέτη επταετούς περιόδου που μάλλον θα προκάλεσε πάταγο. Σήμερα τέτοιες ταυτίσεις μπορεί να μην συμβαίνουν ειδικά στους νέους αλλά μια κουβέντα περί πολιτικής μπορεί πάντα να ξεφύγει.
 
Όσο για το θέμα καλλιτέχνες και πολιτική το βρίσκω λίγο επικίνδυνο καθ'ότι μπορεί να προκληθούν καβγάδες
Δεν εχω σκοπό να το ανοίξω, διότι βαριέμαι κι όχι γιατί το θεωρώ " επικίνδυνο" .
Η πρόταση μου ήταν να καταγράψουμε κάπου τους καλλιτέχνες που κατέβηκαν υποψήφιοι. Τώρα αν μεγάλοι άνθρωποι δεν έχουμε τη στοιχειώδη λογική να καταλάβουμε ότι το φόρουμ είναι αυτό, δηλαδή ένα φόρουμ ρετρο, που τα έχουμε πει 1.101.101 κ 10 φορές, ας συζητάμε αιωνίως τις παντόφλες του Λειβαδιτη που λεγε και μια ψυχή.
Άλλωστε 1ον κάπου θα πρέπει να καταγράφουν οι υποψήφιοι καλλιτέχνες και 2ον και σημαντικότερο έναν αιώνα είμαστε εδώ μέσα, ξέρουμε λίγο πολύ τι καπνό φορμάρει *καθείς μας. Αλλά σε ότι με αφορά, καθόλου δε με αφορά.
Περισσότερο με έχουν κουράσει οι νουθεσιες για το τι "είναι επικίνδυνο " τι " μπορεί να παρεξηγηθεί " κλπ κλπ κλπ κλπ...
Όλα μπορούν να παρεξηγηθουν, όλα μπορούν να ερμηνευθουν πολιτικά. Να μη μιλάμε καθόλου να τελειώνουμε.

*Φουμαρει ήθελα να γράψω αλλά μου το διόρθωσε ο κορεκτορας και θα το αφήσω ως έχει ως ένδειξη διαμαρτυρίας στην πολιτική ορθότητα και την ακατάσχετη νεο-ηθικολογια :-)
 
Τελευταία επεξεργασία:
Ασχολούνται, ίσως όχι τόσο. Πάντως υπάρχουν πολλές χώρες που είχαν καλλιτέχνες ακόμη και προέδρους/ πρωθυπουργους. Οι ΗΠΑ φυσικά, το Περού, η Ουκρανία, η Γουατεμάλα... στην Αμερική ήταν επίσης ο Σβατζενεκερ κυβερνητης σε πολιτεία...
Πάντως όπως πήγε αυτό το ποστ νομίζω σηκωνε να ανοίξουμε θέμα καλλιτέχνες και πολιτική.
Έχεις δίκιο! Είχα εστιάσει στην Ευρώπη και δεν είχα σκεφτεί την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
 
Το γνωρίζατε αυτό..
Για το φιλί δεν ξέρω, αφού το είπε ο Σακελάριος έτσι θα είναι. Αλλά αυτό που γράφει το άρθρο:

«Εκείνο όμως που όντως αποτελούσε αδιαμφισβήτητο γεγονός ήταν ότι η πρόταση γάμου είχε γίνει κατά την διάρκεια των γυρισμάτων του φιλμ....»

Είναι παντελώς ανακριβές. Η πρόταση γάμου έγινε στο θέατρο στην παράσταση Κολόμπ, εξακριβωμένο από χίλιες μεριές, το είχε πει και η ίδια η Αλίκη. Το περίεργο είναι πως στην ίδια σελίδα έχει δημοσιευθεί και η πραγματικότητα. Άλλο ένα δείγμα προχειρότητας. Ούτε ένα σερτς στα ίδια τους τα σάιτ δεν κάνουν.
 

Αν προσέξει κανείς τα τελευταία πλάνα, όταν η κάμερα αρχίζει να "κατεβαίνει" στα πόδια της Αλίκης, φαίνεται ξεκάθαρα η σκιά του Παπαμιχαήλ που απομακρύνεται απο τον καναπέ. Μπορεί αυτό που είπε ο Σακελλάριος (οτι δεν σταμάτησαν να φιλιούνται, παρότι φώναζε "στοπ!!!") να συνέβει στις πρόβες της σκηνής. Στο γύρισμα πάντως φαίνεται καθαρά ότι δεν ισχύει.
 
Αν προσέξει κανείς τα τελευταία πλάνα, όταν η κάμερα αρχίζει να "κατεβαίνει" στα πόδια της Αλίκης, φαίνεται ξεκάθαρα η σκιά του Παπαμιχαήλ που απομακρύνεται απο τον καναπέ. Μπορεί αυτό που είπε ο Σακελλάριος (οτι δεν σταμάτησαν να φιλιούνται, παρότι φώναζε "στοπ!!!") να συνέβει στις πρόβες της σκηνής. Στο γύρισμα πάντως φαίνεται καθαρά ότι δεν ισχύει.
Ετσι κι αλλιως δεν πρεπει να πιστευουμε ο,τι διαβαζουμε. Για ψεματακι του Σακελαριου το κοβω.
Και οπωσδηποτε δεν ειναι αυτο το πιο εμβληματικο φιλι στην ιστορια του ελληνικου σινεμα οπως διαβαζω στο σχολιο 908. Ημαρτον.
 
Και οπωσδηποτε δεν ειναι αυτο το πιο εμβληματικο φιλι στην ιστορια του ελληνικου σινεμα οπως διαβαζω στο σχολιο 908. Ημαρτον.
Αν αυτό είναι εμβληματικό φιλί, η Χαριλάου με το Νικολινάκο έπρεπε να πάρουν τουλάχιστον Όσκαρ φιλιού. Αλλά κι αυτούς να εξαιρέσουμε, τα πιο ερωτικά φιλιά στο σινεμά τα δινε η Λάσκαρη που δεν είχε και ταμπού. Διότι όπως και να είναι οι ηθοποιοί, στο εμβληματικό φιλί παίζει ρόλο και το σενάριο. Τι το εμβληματικό να είχε η δακτυλογράφος -ψυχρή μηχανή που ποτέ της δεν είχε βάλει άρωμα - που ερωτεύτηκε το αφεντικό της; Είναι αυτό εμβληματικό λοβ στόρι; Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε, αλλά στη συγκεκριμένη ταινία το μόνο εμβληματικό φιλί που θα μπορούσε να δοθεί θα ήταν μεταξύ Αλίκης και χαραμοφάη αδερφού Παπαμιχαήλ. Όταν δηλαδή η Αλίκη έτρωγε τη φόλα με την πρωην δακτυλογράφο, τη δεσποινίς "με συγχωρείτε, ήταν τυχαίο", να πήγαινε κλαμένη στον αδερφό, αυτός να της έλεγε "άφησε τον τον ντολμά κι έλα μαζί μου, σ έφαγε το στερεότυπο καημένη μου, έλα να νιώσεις πως ειν η ζωή κι όλα τα ωραία μέχρι το πρωί", αυτή να έκανε λίγο τη δύσκολη και τελικά μετά από μια βραδιά απίστευτης κραιπάλης να φιλιόντουσαν στην είσοδο του ξενοδοχείου. Αυτό το φιλί που θα σηματοδοτούσε το τέλος της αθωότητας, μάλιστα. Μετά θα το έσκαγαν οι δυο τους να της γνωρίσει όλες τις ευρωπαικές πρωτεύουσες και θα στέλνανε τους λογαριασμούς απ τα ξενοδοχεία στον πλούσιο αδερφό που τα τραβούσε το κορμί του. Βέβαια αυτή κάποια στιγμή θα τον παρατούσε για έναν ανερχόμενο Άγγλο σκηνοθέτη, αλλά αυτό θα ήταν άλλη ταινία.
 
Βέβαια αυτή κάποια στιγμή θα τον παρατούσε για έναν ανερχόμενο Άγγλο σκηνοθέτη, αλλά αυτό θα ήταν άλλη ταινία.
Nαι, γιατι αυτο που εγραψες εσυ ειναι η ιδια! :D

Δεν ξερω για Οσκαρ φιλιου αναμεσα σε Χαριλαου και Νικολινακο, αλλα ενα Οσκαρ σεναριου σε εσενα θα το' δινα ευχαριστως! :)
 
Τι το εμβληματικό να είχε η δακτυλογράφος -ψυχρή μηχανή που ποτέ της δεν είχε βάλει άρωμα - που ερωτεύτηκε το αφεντικό της; Είναι αυτό εμβληματικό λοβ στόρι; Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε, αλλά στη συγκεκριμένη ταινία το μόνο εμβληματικό φιλί που θα μπορούσε να δοθεί θα ήταν μεταξύ Αλίκης και χαραμοφάη αδερφού Παπαμιχαήλ. Όταν δηλαδή η Αλίκη έτρωγε τη φόλα με την πρωην δακτυλογράφο, τη δεσποινίς "με συγχωρείτε, ήταν τυχαίο", να πήγαινε κλαμένη στον αδερφό, αυτός να της έλεγε "άφησε τον τον ντολμά κι έλα μαζί μου, σ έφαγε το στερεότυπο καημένη μου, έλα να νιώσεις πως ειν η ζωή κι όλα τα ωραία μέχρι το πρωί", αυτή να έκανε λίγο τη δύσκολη και τελικά μετά από μια βραδιά απίστευτης κραιπάλης να φιλιόντουσαν στην είσοδο του ξενοδοχείου. Αυτό το φιλί που θα σηματοδοτούσε το τέλος της αθωότητας, μάλιστα. Μετά θα το έσκαγαν οι δυο τους να της γνωρίσει όλες τις ευρωπαικές πρωτεύουσες και θα στέλνανε τους λογαριασμούς απ τα ξενοδοχεία στον πλούσιο αδερφό που τα τραβούσε το κορμί του. Βέβαια αυτή κάποια στιγμή θα τον παρατούσε για έναν ανερχόμενο Άγγλο σκηνοθέτη, αλλά αυτό θα ήταν άλλη ταινία.

Α γεια σου! Πόσες φορές έχω πει ότι αν ήμουν η Αλίκη -Κατερίνα θα το είχα σκάσει με τον Πάρλα- Ντίνο και θα περνάγαμε ζάχαρη στας Ευρώπας ενώ θα άφηνα το παιδοβούβαλο να κλείνει συμφωνίες με μεγαλοβιομήχανους και επενδυτές και να μιλάει σε συνέδρια, γιατί μόνο γι' αυτό ήταν άξιος;
Στο μυαλό μου είσαι Λένα! Προτείνω να γυρίσουμε το "Mοντέρνα Σταχτοπούτα 2.1" ή αλλιώς "Υπερ-μοντέρνα Σταχτοπούτα" με τη χρήση τεχνητής νοημοσύνης (μια που οι άπαντες οι πρωταγωνιστές μας έχουν αποχαιρετίσει εδώ και καιρό). Εννοείται σε ασπρόμαυρο. Χαμός θα γίνει!
 
Ετσι κι αλλιως δεν πρεπει να πιστευουμε ο,τι διαβαζουμε. Για ψεματακι του Σακελαριου το κοβω.
Το εν λόγω περιστατικό με το φιλί (οτι δεν σταμάτησαν να φιλιούνται, παρότι ο σκηνοθέτης φώναζε "στοπ!!!") το περιγράφει ο Δελαπόρτας στη βιογραφία του για τον Παπαμιχαήλ "Ένας μύθος, μια ιστορία". Δεν ξέρω αν πράγματι το είχε πει ο Σακελλάριος ή όχι, πάντως έχω την αίσθηση ότι μάλλον από το βιβλίο του Δελαπόρτα το υιοθέτησαν.
 
το περιγράφει ο Δελαπόρτας στη βιογραφία του για τον
Α, εντάξει παιδιά, δεν ισχύει ας μην το κουράζουμε:)
@Bajar προτού αρχίσουμε την καριέρα μας στο ελληνικό σινεμά ( που πιστεύω έχουμε όλα τα φόντα να διαπρεψουμε) να πας να απαντήσεις στο κουίζ που το αφήσατε ξερό και μαραμενο και μονο η φίλη μου η Μπαμπι, από αστική ευγένεια ορμωμενη απάντησε:-(
 
Τον αγαπω πολυ τον μακαριτη τον Ζαχουλη, εχω ομως και το βιβλιο του για την Τζενη Καρεζη και νομιζω πως εδω δεν μας τα λεει καλα. Και δεν μας τα λεει καλα γιατι το Νησι των γενναιων γυριστηκε το 1959 και ο Ζαχος γνωρισε την Καρεζη τον Σεπτεμβριο του 1961. Την ξαναβρηκε τα Χριστουγεννα του ιδιου ετους και τον Μαϊο του 1962 εγινε ο γαμος τους.
Οποτε υπαρχει ψεμα στην υποθεση. Δεν μου αρεσει που λεω τετοιο πραγμα για τον Ζαχο, αλλα ετσι εχουν τα πραγματα, δυστυχως.
 
Να σου κόβουν τιμολόγιο στο όνομα ενός ρόλου και γω δεν μπορώ να τον διαχωρίσω με τίποτα από τον Φατσέα.
 
Οποτε υπαρχει ψεμα στην υποθεση. Δεν μου αρεσει που λεω τετοιο πραγμα για τον Ζαχο, αλλα ετσι εχουν τα πραγματα, δυστυχως
Γενικά έχει πει κι άλλα για την Καρέζη που δεν ισχύουν. Αν βρω χρόνο θα τα ανεβάσω ένα προς ένα, γιατί είναι πολλές οι ανακρίβειες. Κάποτε θυμάμαι είχε νευριάσει κι ο γιος της με κάτι, αφορούσε μια αφήγηση του Ζάχου για όταν ήταν άρρωστη, ότι την πήγε ο Καζακος στη Σοβ Ένωση κ μετά πέθανε, ενώ ο γιος είπε πως η μάνα του πήγε για θεραπείες στο Λονδίνο κ πως αυτό είναι ψέμα. Ήπια το είπε ο άνθρωπος αλλά φαινόταν κάπως μπαιλντισμενος με το Ζάχο. Ο γιος είχε δίκιο φυσικά, συμφωνούν κ τα δημοσιεύματα της εποχής. Προσωπικά δεν του καταλογίζω πρόθεση, πιο πιθανό βρίσκω να μη θυμόταν και να έλεγε ιστορίες δεδομένου πως κι οι δημοσιογράφοι δε σταματούσαν να τον ρωτούν για την Καρέζη.
 
Πίσω
Μπλουζα