Ξέρατε ότι....;

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας Bambinella
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης
Αν ο Μινωτησ έλεγε εδώ μεσα θα μιλάει μόνο ο Αισχύλος θα το δεχόμουν αλλά μπορεί κάποιος έστω και αν είναι ο Μινωτης να συγκρίνει εαυτόν με τον μεγα Αισχυλο; οποιοσδήποτε δηλ . Όσο ψηλά και να ναι ο Αισχύλος είναι ας πούμε αυθεντία δύσκολα αγγιζεται.
Ο Μινωτής όσο πάει πέφτει πολύ στην υπόληψή μου! Δεν μου κάνει εντύπωση όμως: πολύ καλάμι, πολύ κόμπλεξ και επιτέλους τέτοιοι άνθρωποι σαν κι αυτόν μπαίνουν στην θέση τους.
 
Ο Μινωτής όσο πάει πέφτει πολύ στην υπόληψή μου! Δεν μου κάνει εντύπωση όμως: πολύ καλάμι, πολύ κόμπλεξ και επιτέλους τέτοιοι άνθρωποι σαν κι αυτόν μπαίνουν στην θέση τους.
Gordon το έσβησα γιατί δεν ήξερα αν έκανε για εδω η για αλλο θρεντ. Ναι συμφωνώ μαζί σου, όποιος και αν είσαι η αυθεντία εδώ είναι ο Αισχύλος κάνεις άλλος, μόνο ο Αισχύλος έχει τον λόγο.
 
Για να μη μιλήσουμε για το Λευτέρη Βογιατζή!!! Δεν λέω, κατάφερνε και ανέβαζε εξαιρετικες παραστάσεις, αλλά προσωπικά δεν θα ξεχάσω την εικόνα της Πεγκυς Σταθακοπουλου λίγο πριν την παράσταση του Bella Venezia. Περίμενα στο ταμείο για το εισιτήριο μου, και είδα ξαφνικά την Πεγκυ να βγαίνει από το θέατρο για να πάει να αγοράσει κάτι (είχα πάει σχετικά νωρίς για να προλάβω καλή θέση- τότε θυμίζω γινόντουσαν μόνο τηλεφωνικες κρατήσεις). Φαινόταν απιστευτα στενοχωρημενη και ταραγμένη!!! Υποψιάζομαι ότι μάλλον δεν περνούσε καθόλου καλά στην παράσταση. Το χειρότερο δε απ' όλα ήταν ότι η κακοποιητικη συμπεριφορά του Βογιατζή ήταν ευρέως γνωστή (τη βάφτιζαν αυστηροτητα), αλλά όλα τα έντυπα την παρουσίαζαν ως κομμάτι του "μεγαλείου" του συγκεκριμενου σκηνοθέτη (γενικότερα απολάμβανε μιας ιδιότυπης "ασυλίας").
Να πω επίσης ότι με τις παχυλες επιχορηγησεις που έπαιρνε τότε ο συγκεκριμένος σκηνοθέτης (την εποχή των μεγαλων επιχορηγησεων των δεκαετιών 90 και 2000, το θέατρο της Οδού Κυκλάδων ήταν πάντα σε αυτά που επιχορηγουνταν), πραγμα που του επέτρεπε να κάνει πρόβες 8 μήνες για μια παράσταση (σήμερα ούτε καν μπορεί να τα διανοηθεί η να τα ονειρευτεί αυτα ένας σκηνοθέτης), ε νομιζω δεν ήταν και τόσο δύσκολο να ανεβάσεις μια καλή παράσταση.
 
Δυστυχώς επικρατούσε η άποψη ότι επειδή είναι "παλιός ηθοποιός" "μεγάλος (ε; ) σκηνοθέτης" μπορούσε να γίνεται όσο γαϊδούρι ήθελε και να φέρεται $κ@τ€ñ@ σε συναδέλφους και συνεργάτες. Και το χειρότερο είναι ότι όλοι το αποδέχονταν σαν κάτι πολύ φυσικό αντί να τους πουν "τι λες ρε μπαγλαμά! Ποιος νομίζεις ότι είσαι;"
Ναι ήταν θέμα εξουσίας καθαρά, (δεν νομίζω ότι ήταν θέμα ταλέντου: εμείς τους θεοποιούμε) καβαλούσαν το καλάμι, την εψώνιζαν κανονικά και όποιον πάρει ο χάρος.
Άραγε σήμερα θα τολμήσει κάποιος να γράψει άρθρο με απαξιωτικά λόγια για ηθοποιούς από Θεοχάρη και Ανδρεάδη, μέχρι Βεάκη και Μινωτή και μέχρι Χορν και Λαμπέτη; Λέω βαρβάτα παλιά ονόματα που ειλικρινά δεν ξέρω γιατί έχουν τόσο πολύ θεοποιηθεί. Άραγε ήταν όντως τόσο καλοί ηθοποιοί; Αυτό κρίνεται. Φέρονταν σωστά σαν επαγγελματίες και συνάδελφοι; Αυτό θα το πουν ΑΝ τολμούν οι συνάδελφοί τους.
Με όλο αυτό το ακατανόητο παραλήρημα θέλω να πω ότι με ενοχλεί η θεοποίηση μερικών-μερικών και έχει έρθει η ώρα να προσγειωθούν και να μπουν στη θέση τους.
 
Δυστυχώς επικρατούσε η άποψη ότι επειδή είναι "παλιός ηθοποιός" "μεγάλος (ε; ) σκηνοθέτης" μπορούσε να γίνεται όσο γαϊδούρι ήθελε και να φέρεται $κ@τ€ñ@ σε συναδέλφους και συνεργάτες. Και το χειρότερο είναι ότι όλοι το αποδέχονταν σαν κάτι πολύ φυσικό αντί να τους πουν "τι λες ρε μπαγλαμά! Ποιος νομίζεις ότι είσαι;"
Ναι ήταν θέμα εξουσίας καθαρά, (δεν νομίζω ότι ήταν θέμα ταλέντου: εμείς τους θεοποιούμε) καβαλούσαν το καλάμι, την εψώνιζαν κανονικά και όποιον πάρει ο χάρος.
Άραγε σήμερα θα τολμήσει κάποιος να γράψει άρθρο με απαξιωτικά λόγια για ηθοποιούς από Θεοχάρη και Ανδρεάδη, μέχρι Βεάκη και Μινωτή και μέχρι Χορν και Λαμπέτη; Λέω βαρβάτα παλιά ονόματα που ειλικρινά δεν ξέρω γιατί έχουν τόσο πολύ θεοποιηθεί. Άραγε ήταν όντως τόσο καλοί ηθοποιοί; Αυτό κρίνεται. Φέρονταν σωστά σαν επαγγελματίες και συνάδελφοι; Αυτό θα το πουν ΑΝ τολμούν οι συνάδελφοί τους.
Με όλο αυτό το ακατανόητο παραλήρημα θέλω να πω ότι με ενοχλεί η θεοποίηση μερικών-μερικών και έχει έρθει η ώρα να προσγειωθούν και να μπουν στη θέση τους.
Ποιος θα τα πει και ίσως να μην έχουν σημασια τώρα πια για ανθρώπους που δεν ζουν. Το θέμα είναι να φύγουν αυτές οι συμπεριφορές από το ελληνικό θέατρο στο παρόν.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Δυστυχώς επικρατούσε η άποψη ότι επειδή είναι "παλιός ηθοποιός" "μεγάλος (ε; ) σκηνοθέτης" μπορούσε να γίνεται όσο γαϊδούρι ήθελε και να φέρεται $κ@τ€ñ@ σε συναδέλφους και συνεργάτες. Και το χειρότερο είναι ότι όλοι το αποδέχονταν σαν κάτι πολύ φυσικό αντί να τους πουν "τι λες ρε μπαγλαμά! Ποιος νομίζεις ότι είσαι;"
Ναι ήταν θέμα εξουσίας καθαρά, (δεν νομίζω ότι ήταν θέμα ταλέντου: εμείς τους θεοποιούμε) καβαλούσαν το καλάμι, την εψώνιζαν κανονικά και όποιον πάρει ο χάρος.
Άραγε σήμερα θα τολμήσει κάποιος να γράψει άρθρο με απαξιωτικά λόγια για ηθοποιούς από Θεοχάρη και Ανδρεάδη, μέχρι Βεάκη και Μινωτή και μέχρι Χορν και Λαμπέτη; Λέω βαρβάτα παλιά ονόματα που ειλικρινά δεν ξέρω γιατί έχουν τόσο πολύ θεοποιηθεί. Άραγε ήταν όντως τόσο καλοί ηθοποιοί; Αυτό κρίνεται. Φέρονταν σωστά σαν επαγγελματίες και συνάδελφοι; Αυτό θα το πουν ΑΝ τολμούν οι συνάδελφοί τους.
Με όλο αυτό το ακατανόητο παραλήρημα θέλω να πω ότι με ενοχλεί η θεοποίηση μερικών-μερικών και έχει έρθει η ώρα να προσγειωθούν και να μπουν στη θέση τους.

Συμφωνω τοσο πολυ μαζι σου, που αυτο το σχολιο θα μπορουσε να γραφτει και απο εμενα χωρις να αλλαξω ουτε λεξη.
 
Ποιος θα τα πει και ίσως να μην έχουν σημασια τώρα πια για ανθρώπους που δεν ζουν. Το θέμα είναι να φύγουν αυτές οι συμπεριφορές από το ελληνικό θέατρο στο παρόν.
Νομίζω ότι και μόνο το γεγονός ότι ακόμα και σήμερα εξακολουθούμε να παίζουμε το παιχνίδι τους και να τους θεωρούμε "ιερά τέρατα" δείχνει το πόσο θέλουμε να αποκαταστήσουμε την πραγματικότητα. Δεν λέω να τους ρίξουμε στα τάρταρα, λέω να τους βάλουμε στην πραγματική τους διάσταση.
Ακόμα θυμάμαι το κράξιμο που έφαγα εδώ μέσα όταν "τόλμησα" να υποβιβάσω την Λαμπέτη όταν κάποιος λέει διάβαζε το πρόγραμμα και γύρισε και τον κοίταζε ή όταν "τόλμησα" να πω ότι δεν μου φάνηκε και τόσο σούπερ η ηθοποιία του Χορν.
Αυτός είναι και ο λόγος που κράζω την Βουγιουκλάκη. Δεν έχω κάτι μαζί της, αλίμονο, την κρίνω γι'αυτό που βλέπω, ξέρω και καταλαβαίνω: πετυχημένη μεν, στρεβλά δε, επαγγελματία του χώρου.
Και πάλι παραληρώ και θέλω να πω εν τέλει ότι θεωρώ πως πρέπει να μπουν τα πράγματα στη θέση τους. Δεν έχω πρόβλημα να διαφωνείς με αυτό, θέλω απλά να καταστήσω σαφές γιατί τείνω τόσο πολύ να τους υποβιβάζω.
 
Άραγε σήμερα θα τολμήσει κάποιος να γράψει άρθρο με απαξιωτικά λόγια για ηθοποιούς από Θεοχάρη και Ανδρεάδη, μέχρι Βεάκη και Μινωτή και μέχρι Χορν και Λαμπέτη; Λέω βαρβάτα παλιά ονόματα που ειλικρινά δεν ξέρω γιατί έχουν τόσο πολύ θεοποιηθεί. Άραγε ήταν όντως τόσο καλοί ηθοποιοί; Αυτό κρίνεται. Φέρονταν σωστά σαν επαγγελματίες και συνάδελφοι; Αυτό θα το πουν ΑΝ τολμούν οι συνάδελφοί τους.
Με όλο αυτό το ακατανόητο παραλήρημα θέλω να πω ότι με ενοχλεί η θεοποίηση μερικών-μερικών και έχει έρθει η ώρα να προσγειωθούν και να μπουν στη θέση τους.
α, τεράστιο κι αγαπημένο θέμα :)
Πάντως για το Μινωτή έχουν ειπωθεί δημοσίως από πάρα πολλούς συναδέλφους του τέρατα. Πάρα πολλά είναι γραμμένα σε βιβλία αυτοβιογραφικά. Είναι τόσοι πολλοί αυτοί που έχουν θάψει τον συγκεκριμένο που κάποτε τον είχα κάνει και θέμα στα Σκάνδαλα. Έτσι από μνήμης, πρόχειρα, θυμάμαι να τον έχουν βρίσει είτε με κάποιο τακτ είτε χωρίς οι: Βάσω Μανωλίδου, Αιμίλιος Βεάκης, Αλίκη Γεωργούλη, Τίτος Βανδής, Βασίλης Κανάκης, ο εγγονός του και πολλοί πολλοί άλλοι... Στα πιο πικάντικά που έχουν γραφτεί είναι πως ο Μινωτής είχε φοβερό κόμπλεξ ύψους. Υπάρχουν και σχετικά ντοκουμέντα φωτογραφικά που είναι με διπλά παπούτσια ή σκαρφαλωμένος σε πέτρες για να φαίνεται ψηλότερος. Αυτό φυσικά θα μπορούσε να είναι μια χαριτωμένη λόξα, αν δε στοίχιζε στην καριέρα συνεργατών του. Είναι γνωστό πως έλυνε κι έδενε για δεκαετίες στο Εθνικό. Οι πιο ψηλοί ηθοποιοί -όπως ο έρμος ο Κανάκης- βρέθηκαν να χάνουν αβέρτα ρόλους για να μην εμφανιστούν δίπλα στον θεόκοντο Μινωτή και φανεί τάπα. Το ίδιο πρόβλημα είχαν κι οι γυναίκες πρωταγωνίστριες. Ήσουν κοντή; όλα καλά, θα παίξεις. Ήσουν ψηλή; λυπάμαι χάσατε.
Η Γεωργούλη περιγράφει με κωμική μάλλον διάθεση την διαβόητη τσιγκουνιά του. Ήταν τόσο σπάγγος που του ζητούσε επίτηδες τσιγάρα για να τον εκνευρίσει.
Με κάποιο τακτ περιγράφει ο Κανάκης πως εκτός των άλλων του ελαττωμάτων ήταν και δολοπλόκος. Βυζαντινός σε αυλή αυτοκράτορα :) Όταν τον έδιωχναν οι κυβερνήσεις από Διευθυντή σαμπόταρε όποιον νέο ερχόταν, έκανε τη ζωή όλων πατίνι, φρόντιζε στις περιοδείες του κρατικού θεάτρου να τυπώνονται αφίσες μόνο με τον ίδιο και την Παξινού και πολλά πολλά άλλα...
Για τους υπόλοιπους που αναφέρεις, για το Χορν οι μόνες που θυμαμαι να μίλησαν δημόσια εναντίον του ήταν η Φόνσου κι η Γαληνέα. Υπάρχουν διάφορες ιστορίες που σχηματίζουν κάπως την προσωπικότητα του. Σε γενικές γραμμές πρέπει να ήταν κάπως λοξός, αλλά πάντως συμπαθής από τους συναδέλφους του.
Μαρτυρίες για τη Λαμπέτη δεν πολυθυμάμαι. Νομίζω επισκίασε πολλά ο πρόωρος και βασανιστικός θάνατος της. Συμβαίνει πολλές φορές όταν φεύγει κάποιος νέος και με τρόπο τραγικό να μη λέγονται πολλά δυσάρεστα, και είναι ανθρώπινο. Μια ιστορία εναντίον της έχει γράψει ο Τίτος Βανδής -θα τη γράψω κάποια στιγμή-, απαξιωτικά αλλά καλυμμένα έγραψε κι ο Καλλέργης, ο οποίος πάντως την περιέγραψε και ως πειρασμό για τους άντρες του θιάσου. Για τους φίλους που τους αρέσει να διαβάζουν πίσω από τις γραμμές, η Γκέλυ Μαυροπούλου έλεγε πως ήταν κάπως ζωηρή η Λαμπέτη και ψιλοφλερτάριζε τον άντρα της, το Στέφανο Στρατηγό και την εκνεύριζε.
Σε γενικές γραμμές νομίζω έχουν ειπωθεί άπειρες ιστορίες για τα "ιερά τέρατα" που μόνο ιερά δεν ήταν. Το θέμα είναι που εστιάζει κανείς. Πάντως τόσες αγιογραφίες καλλιτεχνών πρέπει να έχουμε μόνο στην Ελλάδα.
Διάφορες πληροφορίες υπάρχουν και για το αντίπαλο δέος του Μινωτή, τον Κάρολο Κουν, που όλοι μεν τον περιγράφουν ως κορυφαίο δάσκαλο αλλά και ως σεξουαλικό αρπακτικό που πολλές φορές εκμεταλλεύτηκε τη θέση του και την εμπιστοσύνη των μαθητών του. Ιστορίες άλλου τυπου, όχι σεξουαλικές υπάρχουν και για τον Κώστα Μουσούρη, που ως πρόεδρος για πολλά χρόνια των θεατρικών επιχειρηματιών πολέμησε λυσσαλέα τα επαγγελματικά συμφέροντα και τις διεκδικήσεις των ηθοποιών. Εδώ υπάρχει ένα "παράδοξο". Ο Μουσούρης ως εργοδότης ήταν γαλαντόμος και πλήρωνε με ιδιαίτερα υψηλούς μισθούς τους ηθοποιούς του. Παρόλα αυτά δε δεχόταν επουδενί αυτοί οι μισθοί να είναι νομικά κατοχυρωμένοι. Από την άλλη πλευρά, ο αδερφός του ο Σπύρος ήταν ενεργότατο μέλος του Σωματείου των ηθοποιών, και υπάρχει επίσης μια ιστορία με τον αγαπημένο ηθοποιό και φίλο του Μουσούρη Δήμο Σταρένιο με τον οποίο συγκρούστηκαν κάποτε για μια απεργία, ο Μουσούρης δεν τον ξαναπήρε ποτέ στο θίασο του.
Οικονομικής φύσης ιστορίες υπάρχουν και για τις Μαρίκα και κα Κατερίνα, που στην κατοχή πλούτισαν ενώ οι ηθοποιοί τους πεινούσαν.
Όλα αυτά εύκολα κανείς τα βρίσκει, και κατά τη γνώμη μου πρέπει να αναφέρονται σε δημοσιεύματα -αφιερώματα. Αλλά δεν αναφέρονται. Είναι πολύ πιο εύκολο να δει κανείς μια προσωπικότητα μόνο με τα μάτια του θεατή κι είναι πάντα δύσκολο για τους πρωταγωνιστές να μιλήσουν ξερά, γιατί εύκολα μπορούν να χαρακτηριστούν κακιασμένοι ή ψώνια.
 
α, τεράστιο κι αγαπημένο θέμα :)
Πάντως για το Μινωτή έχουν ειπωθεί δημοσίως από πάρα πολλούς συναδέλφους του τέρατα. Πάρα πολλά είναι γραμμένα σε βιβλία αυτοβιογραφικά. Είναι τόσοι πολλοί αυτοί που έχουν θάψει τον συγκεκριμένο που κάποτε τον είχα κάνει και θέμα στα Σκάνδαλα. Έτσι από μνήμης, πρόχειρα, θυμάμαι να τον έχουν βρίσει είτε με κάποιο τακτ είτε χωρίς οι: Βάσω Μανωλίδου, Αιμίλιος Βεάκης, Αλίκη Γεωργούλη, Τίτος Βανδής, Βασίλης Κανάκης, ο εγγονός του και πολλοί πολλοί άλλοι... Στα πιο πικάντικά που έχουν γραφτεί είναι πως ο Μινωτής είχε φοβερό κόμπλεξ ύψους. Υπάρχουν και σχετικά ντοκουμέντα φωτογραφικά που είναι με διπλά παπούτσια ή σκαρφαλωμένος σε πέτρες για να φαίνεται ψηλότερος. Αυτό φυσικά θα μπορούσε να είναι μια χαριτωμένη λόξα, αν δε στοίχιζε στην καριέρα συνεργατών του. Είναι γνωστό πως έλυνε κι έδενε για δεκαετίες στο Εθνικό. Οι πιο ψηλοί ηθοποιοί -όπως ο έρμος ο Κανάκης- βρέθηκαν να χάνουν αβέρτα ρόλους για να μην εμφανιστούν δίπλα στον θεόκοντο Μινωτή και φανεί τάπα. Το ίδιο πρόβλημα είχαν κι οι γυναίκες πρωταγωνίστριες. Ήσουν κοντή; όλα καλά, θα παίξεις. Ήσουν ψηλή; λυπάμαι χάσατε.
Η Γεωργούλη περιγράφει με κωμική μάλλον διάθεση την διαβόητη τσιγκουνιά του. Ήταν τόσο σπάγγος που του ζητούσε επίτηδες τσιγάρα για να τον εκνευρίσει.
Με κάποιο τακτ περιγράφει ο Κανάκης πως εκτός των άλλων του ελαττωμάτων ήταν και δολοπλόκος. Βυζαντινός σε αυλή αυτοκράτορα :) Όταν τον έδιωχναν οι κυβερνήσεις από Διευθυντή σαμπόταρε όποιον νέο ερχόταν, έκανε τη ζωή όλων πατίνι, φρόντιζε στις περιοδείες του κρατικού θεάτρου να τυπώνονται αφίσες μόνο με τον ίδιο και την Παξινού και πολλά πολλά άλλα...
Για τους υπόλοιπους που αναφέρεις, για το Χορν οι μόνες που θυμαμαι να μίλησαν δημόσια εναντίον του ήταν η Φόνσου κι η Γαληνέα. Υπάρχουν διάφορες ιστορίες που σχηματίζουν κάπως την προσωπικότητα του. Σε γενικές γραμμές πρέπει να ήταν κάπως λοξός, αλλά πάντως συμπαθής από τους συναδέλφους του.
Μαρτυρίες για τη Λαμπέτη δεν πολυθυμάμαι. Νομίζω επισκίασε πολλά ο πρόωρος και βασανιστικός θάνατος της. Συμβαίνει πολλές φορές όταν φεύγει κάποιος νέος και με τρόπο τραγικό να μη λέγονται πολλά δυσάρεστα, και είναι ανθρώπινο. Μια ιστορία εναντίον της έχει γράψει ο Τίτος Βανδής -θα τη γράψω κάποια στιγμή-, απαξιωτικά αλλά καλυμμένα έγραψε κι ο Καλλέργης, ο οποίος πάντως την περιέγραψε και ως πειρασμό για τους άντρες του θιάσου. Για τους φίλους που τους αρέσει να διαβάζουν πίσω από τις γραμμές, η Γκέλυ Μαυροπούλου έλεγε πως ήταν κάπως ζωηρή η Λαμπέτη και ψιλοφλερτάριζε τον άντρα της, το Στέφανο Στρατηγό και την εκνεύριζε.
Σε γενικές γραμμές νομίζω έχουν ειπωθεί άπειρες ιστορίες για τα "ιερά τέρατα" που μόνο ιερά δεν ήταν. Το θέμα είναι που εστιάζει κανείς. Πάντως τόσες αγιογραφίες καλλιτεχνών πρέπει να έχουμε μόνο στην Ελλάδα.
Διάφορες πληροφορίες υπάρχουν και για το αντίπαλο δέος του Μινωτή, τον Κάρολο Κουν, που όλοι μεν τον περιγράφουν ως κορυφαίο δάσκαλο αλλά και ως σεξουαλικό αρπακτικό που πολλές φορές εκμεταλλεύτηκε τη θέση του και την εμπιστοσύνη των μαθητών του. Ιστορίες άλλου τυπου, όχι σεξουαλικές υπάρχουν και για τον Κώστα Μουσούρη, που ως πρόεδρος για πολλά χρόνια των θεατρικών επιχειρηματιών πολέμησε λυσσαλέα τα επαγγελματικά συμφέροντα και τις διεκδικήσεις των ηθοποιών. Εδώ υπάρχει ένα "παράδοξο". Ο Μουσούρης ως εργοδότης ήταν γαλαντόμος και πλήρωνε με ιδιαίτερα υψηλούς μισθούς τους ηθοποιούς του. Παρόλα αυτά δε δεχόταν επουδενί αυτοί οι μισθοί να είναι νομικά κατοχυρωμένοι. Από την άλλη πλευρά, ο αδερφός του ο Σπύρος ήταν ενεργότατο μέλος του Σωματείου των ηθοποιών, και υπάρχει επίσης μια ιστορία με τον αγαπημένο ηθοποιό και φίλο του Μουσούρη Δήμο Σταρένιο με τον οποίο συγκρούστηκαν κάποτε για μια απεργία, ο Μουσούρης δεν τον ξαναπήρε ποτέ στο θίασο του.
Οικονομικής φύσης ιστορίες υπάρχουν και για τις Μαρίκα και κα Κατερίνα, που στην κατοχή πλούτισαν ενώ οι ηθοποιοί τους πεινούσαν.
Όλα αυτά εύκολα κανείς τα βρίσκει, και κατά τη γνώμη μου πρέπει να αναφέρονται σε δημοσιεύματα -αφιερώματα. Αλλά δεν αναφέρονται. Είναι πολύ πιο εύκολο να δει κανείς μια προσωπικότητα μόνο με τα μάτια του θεατή κι είναι πάντα δύσκολο για τους πρωταγωνιστές να μιλήσουν ξερά, γιατί εύκολα μπορούν να χαρακτηριστούν κακιασμένοι ή ψώνια.
Βασικά έχω ακούσει μόνο για τον μινωτη πως ήταν δύσκολος άνθρωπος και αυταρχικός πολύ ως απαξιωτικος. Για τον Κουν πως ήταν μεν αυστηρός αλλά και επαινετικος εκεί που χρειάζονταν να ναι, καπου τα αντισταθμιζε .
Δεν είναι μόνο η σεξουαλικη παρενόχληση παιδιά και να χειραγωγεις κάποιον να τον προσβάλλεις, να του σπας το ηθικό, να τον εξευτελίζεις, όλα αυτά πολύ άσχημα είναι. Τώρα κάποιοι καβαλαν καλάμια και φέρονται απαίσια, δηλ .τι να κάνουν και οι ηθοποιοί που είναι νέοι στο χωρο
 
α, τεράστιο κι αγαπημένο θέμα :)
Πάντως για το Μινωτή έχουν ειπωθεί δημοσίως από πάρα πολλούς συναδέλφους του τέρατα. Πάρα πολλά είναι γραμμένα σε βιβλία αυτοβιογραφικά. Είναι τόσοι πολλοί αυτοί που έχουν θάψει τον συγκεκριμένο που κάποτε τον είχα κάνει και θέμα στα Σκάνδαλα. Έτσι από μνήμης, πρόχειρα, θυμάμαι να τον έχουν βρίσει είτε με κάποιο τακτ είτε χωρίς οι: Βάσω Μανωλίδου, Αιμίλιος Βεάκης, Αλίκη Γεωργούλη, Τίτος Βανδής, Βασίλης Κανάκης, ο εγγονός του και πολλοί πολλοί άλλοι... Στα πιο πικάντικά που έχουν γραφτεί είναι πως ο Μινωτής είχε φοβερό κόμπλεξ ύψους. Υπάρχουν και σχετικά ντοκουμέντα φωτογραφικά που είναι με διπλά παπούτσια ή σκαρφαλωμένος σε πέτρες για να φαίνεται ψηλότερος. Αυτό φυσικά θα μπορούσε να είναι μια χαριτωμένη λόξα, αν δε στοίχιζε στην καριέρα συνεργατών του. Είναι γνωστό πως έλυνε κι έδενε για δεκαετίες στο Εθνικό. Οι πιο ψηλοί ηθοποιοί -όπως ο έρμος ο Κανάκης- βρέθηκαν να χάνουν αβέρτα ρόλους για να μην εμφανιστούν δίπλα στον θεόκοντο Μινωτή και φανεί τάπα. Το ίδιο πρόβλημα είχαν κι οι γυναίκες πρωταγωνίστριες. Ήσουν κοντή; όλα καλά, θα παίξεις. Ήσουν ψηλή; λυπάμαι χάσατε.
Η Γεωργούλη περιγράφει με κωμική μάλλον διάθεση την διαβόητη τσιγκουνιά του. Ήταν τόσο σπάγγος που του ζητούσε επίτηδες τσιγάρα για να τον εκνευρίσει.
Με κάποιο τακτ περιγράφει ο Κανάκης πως εκτός των άλλων του ελαττωμάτων ήταν και δολοπλόκος. Βυζαντινός σε αυλή αυτοκράτορα :) Όταν τον έδιωχναν οι κυβερνήσεις από Διευθυντή σαμπόταρε όποιον νέο ερχόταν, έκανε τη ζωή όλων πατίνι, φρόντιζε στις περιοδείες του κρατικού θεάτρου να τυπώνονται αφίσες μόνο με τον ίδιο και την Παξινού και πολλά πολλά άλλα...
Για τους υπόλοιπους που αναφέρεις, για το Χορν οι μόνες που θυμαμαι να μίλησαν δημόσια εναντίον του ήταν η Φόνσου κι η Γαληνέα. Υπάρχουν διάφορες ιστορίες που σχηματίζουν κάπως την προσωπικότητα του. Σε γενικές γραμμές πρέπει να ήταν κάπως λοξός, αλλά πάντως συμπαθής από τους συναδέλφους του.
Μαρτυρίες για τη Λαμπέτη δεν πολυθυμάμαι. Νομίζω επισκίασε πολλά ο πρόωρος και βασανιστικός θάνατος της. Συμβαίνει πολλές φορές όταν φεύγει κάποιος νέος και με τρόπο τραγικό να μη λέγονται πολλά δυσάρεστα, και είναι ανθρώπινο. Μια ιστορία εναντίον της έχει γράψει ο Τίτος Βανδής -θα τη γράψω κάποια στιγμή-, απαξιωτικά αλλά καλυμμένα έγραψε κι ο Καλλέργης, ο οποίος πάντως την περιέγραψε και ως πειρασμό για τους άντρες του θιάσου. Για τους φίλους που τους αρέσει να διαβάζουν πίσω από τις γραμμές, η Γκέλυ Μαυροπούλου έλεγε πως ήταν κάπως ζωηρή η Λαμπέτη και ψιλοφλερτάριζε τον άντρα της, το Στέφανο Στρατηγό και την εκνεύριζε.
Σε γενικές γραμμές νομίζω έχουν ειπωθεί άπειρες ιστορίες για τα "ιερά τέρατα" που μόνο ιερά δεν ήταν. Το θέμα είναι που εστιάζει κανείς. Πάντως τόσες αγιογραφίες καλλιτεχνών πρέπει να έχουμε μόνο στην Ελλάδα.
Διάφορες πληροφορίες υπάρχουν και για το αντίπαλο δέος του Μινωτή, τον Κάρολο Κουν, που όλοι μεν τον περιγράφουν ως κορυφαίο δάσκαλο αλλά και ως σεξουαλικό αρπακτικό που πολλές φορές εκμεταλλεύτηκε τη θέση του και την εμπιστοσύνη των μαθητών του. Ιστορίες άλλου τυπου, όχι σεξουαλικές υπάρχουν και για τον Κώστα Μουσούρη, που ως πρόεδρος για πολλά χρόνια των θεατρικών επιχειρηματιών πολέμησε λυσσαλέα τα επαγγελματικά συμφέροντα και τις διεκδικήσεις των ηθοποιών. Εδώ υπάρχει ένα "παράδοξο". Ο Μουσούρης ως εργοδότης ήταν γαλαντόμος και πλήρωνε με ιδιαίτερα υψηλούς μισθούς τους ηθοποιούς του. Παρόλα αυτά δε δεχόταν επουδενί αυτοί οι μισθοί να είναι νομικά κατοχυρωμένοι. Από την άλλη πλευρά, ο αδερφός του ο Σπύρος ήταν ενεργότατο μέλος του Σωματείου των ηθοποιών, και υπάρχει επίσης μια ιστορία με τον αγαπημένο ηθοποιό και φίλο του Μουσούρη Δήμο Σταρένιο με τον οποίο συγκρούστηκαν κάποτε για μια απεργία, ο Μουσούρης δεν τον ξαναπήρε ποτέ στο θίασο του.
Οικονομικής φύσης ιστορίες υπάρχουν και για τις Μαρίκα και κα Κατερίνα, που στην κατοχή πλούτισαν ενώ οι ηθοποιοί τους πεινούσαν.
Όλα αυτά εύκολα κανείς τα βρίσκει, και κατά τη γνώμη μου πρέπει να αναφέρονται σε δημοσιεύματα -αφιερώματα. Αλλά δεν αναφέρονται. Είναι πολύ πιο εύκολο να δει κανείς μια προσωπικότητα μόνο με τα μάτια του θεατή κι είναι πάντα δύσκολο για τους πρωταγωνιστές να μιλήσουν ξερά, γιατί εύκολα μπορούν να χαρακτηριστούν κακιασμένοι ή ψώνια.
 
Δεν είναι μόνο η σεξουαλικη παρενόχληση παιδιά και να χειραγωγεις κάποιον να τον προσβάλλεις, να του σπας το ηθικό, να τον εξευτελίζεις, όλα αυτά πολύ άσχημα είναι.
Φυσικά δεν είναι μόνο η σεξουαλίκη παρενόχληση. Κανείς δε νομίζω να κατηγόρησε ας πούμε ποτέ το Μινωτή για κάτι τέτοιο, ήταν κι η Παξινού κοντά και μπορεί να τον έκοβε σε κομμάτια :-), αλλά έχουν ειπωθεί τόσα εναντίον του που και χωρίς σεξουαλική παρενόχληση κατατάσσεται στα τέρατα. Από την άλλη ο Κουν, όσο καλός και να ήταν ως σκηνοθέτης δε μπορείς να παραβλέψεις τις ορέξεις του θύμα των οποίων έπεσαν πολλοί.
Για τη Βουγιουκλάκη επίσης έχουν ειπωθεί πολλά από συνεργάτες της, και καλά αλλά και φρικτά. Θα σταθώ για να ευθυμήσουμε περισσότερο, στο χούι της που το ονομάζω "Σύνδρομο Κώστα Βάρναλη". Κάποτε είχαν ρωτήσει το μεγάλο ποιητή ποια γυναίκα του αρέσει. «Η γυναίκα του άλλου παιδί μου», απάντησε αυτός με μια δόση χιούμορ. Ε, από τα στοιχεία που έχουμε μπορούμε να συμπεράνουμε πως και η Αλίκη ίσως λόγω τρελών ανασφαλειών, γουστάριζε τους άντρες άλλων γυναικών. Δε μπορεί να είναι απλές συμπτώσεις. Χώρισε τον Παπαμιχαήλ από τη Διαμαντίδου, τα έφτιαξε με τον Φουκς όσο ήταν σύζυγος της Κοντού και τους χώρισε κι αυτούς, τα έφτιαξε με τον Γεωργίτση όσο τα είχε αυτός με την Αρβανίτη, χώρισε αργότερα τον Ηλιάδη από τη γυναίκα του και τον παντρεύτηκε κι αυτόν, είχε δεσμό με τον Αλέξη Σολομό όσο αυτός ήταν παντρεμένος, ενώ παντρεμένος νομίζω ήταν και ο Νίκος Μομφεράτος όταν τα έμπλεξαν -αυτή πάντως ήταν με τον Παπαμιχαήλ-. Για το Σύνδρομο Κώστα Βάρναλη και την εφαρμογή του στην ηθοποιό μπορώ να γράφω ώρες, και νομίζω δίνει μια άλλη διάσταση στην προσωπικότητα της Αλίκης, αλλά είναι θέμα τζιζζζζ και δεν έχω διαβάσει ποτέ κάτι σχετικό στον Τύπο, πράγμα περίεργο αφού όλες αυτές οι πληροφορίες είναι πασίγνωστες.
 
Ναι δεν είναι να επιτεθούν σεξουαλικά για να κακοχαρακτηριστούν. Όμως ένας σκηνοθέτης ή ένας καθηγητής θεάτρου (και για τις γυναίκες ισχύει αυτό) δεν αρκεί να έχει ταλέντο να στριγγλίζει ως Οιδίπους ή να μυξοκλαίει ως Λιρ/Άμλετ ή δενξερωγωτιάλλη ονείρωξη έχουν οι ηθοποιοί για πάνω στη σκηνή. Πάνω απ'όλα νομίζω ότι πρέπει στόχος του να είναι να βγάλει το πάθος των μαθητών και των συνεργατών ηθοποιών και να φτιάξουν μια σωστή δουλειά και όχι να βγάζει τα δικά του πάθη εις βάρος των άλλων. Αν είναι να τους βρίζει, να τους υποτιμά, να τους την πέφτει, να μην τους πληρώνει και να τρέμει μη τυχόν και υπάρχει κανας ψηλότερος από δαύτονε ε τότε ας το κλείσει το μαγαζάκι του και να πάει να παίξει τάβλι με τον εαυτό του. Τέτοια κακή συμπεριφορά εμένα με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ούτε καλοί ηθοποιοί είναι ούτε συνεργάτες. Ο σωστός και καλός επαγγελματίας, είτε κοντός είτε μοντέλο, φωνάζει μέσα από τη δουλειά του και δεν έχει ανάγκη να υποτιμά κανέναν.
 
Δηλ.τωρα που ο λανθιμος, συμφωνείς, διαφωνείς κάνει παγκόσμια επιτυχία όσο κανένας άλλος Έλληνας, πρέπει να φέρεται υποτιμητικά και άσχημα στους ηθοποιούς του; Ευτυχώς που λένε ότι είναι πολύ προσιτός και φιλικός.
 
Δηλ.τωρα που ο λανθιμος, συμφωνείς, διαφωνείς κάνει παγκόσμια επιτυχία όσο κανένας άλλος Έλληνας, πρέπει να φέρεται υποτιμητικά και άσχημα στους ηθοποιούς του; Ευτυχώς που λένε ότι είναι πολύ προσιτός και φιλικός.
Σε καμμιά περίπτωση δεν έχει το δικαίωμα. Όμως, σε παλαιότερη εποχή, αν το έκανε θα θεωρούνταν φυσικό, αναμενόμενο ακόμα και πρέπον. Σήμερα λόγω του #metoo θα τον πάρουν γρήγορα πρέφα αν το κάνει.
 
Σε καμμιά περίπτωση δεν έχει το δικαίωμα. Όμως, σε παλαιότερη εποχή, αν το έκανε θα θεωρούνταν φυσικό, αναμενόμενο ακόμα και πρέπον. Σήμερα λόγω του #metoo θα τον πάρουν γρήγορα πρέφα αν το κάνει.
Είναι και διεθνείς αστέρες τώρα τι θα υποβιβασεις την νικολ Κιτμαν, την ρειτσελ βαιζ, την εμμα στοουν δεν γίνεται. Θυμάμαι που το λεγε η ρομυ Σνάιντερ ότι πέρασε πολύ άσχημα με ορισμένους σκηνοθέτες, οτι ηταν τυρρανοι και όχι σεξουαλικη παρενόχληση καμία σχέση. Ότι της έκαναν δύσκολη την ζωή , σκέψου και ήταν η ρομυ Σνάιντερ ετσι;
 
Είναι και διεθνείς αστέρες τώρα τι θα υποβιβασεις την νικολ Κιτμαν, την ρειτσελ βαιζ, την εμμα στοουν δεν γίνεται. Θυμάμαι που το λεγε η ρομυ Σνάιντερ ότι πέρασε πολύ άσχημα με ορισμένους σκηνοθέτες, οτι ηταν τυρρανοι και όχι σεξουαλικη παρενόχληση καμία σχέση. Ότι της έκαναν δύσκολη την ζωή , σκέψου και ήταν η ρομυ Σνάιντερ ετσι;
Η κακοποίηση ξεκινάει πάντα ύπουλα: ένα καψόνι εδώ, μια φωνή παραπέρα, λίγο μια μπούφλα να γίνει πιο φυσική η σκηνή και μέχρι να το καταλάβεις ο έχων εξουσία έγινε θύτης και ο ηθοποιός υποφέρει. Στην Κιντμαν και την Στόουν και την Ράντου και την Διδασκάλου μπορεί όχι, αλλά δεν ξέρεις κι αυτές τι βίωσαν. Η εξουσία είναι βαρύ ναρκωτικό. Η εξουσία και το τιμόνι δείχνουν ακριβώς το ποιόν του ανθρώπου.
 
Η κακοποίηση ξεκινάει πάντα ύπουλα: ένα καψόνι εδώ, μια φωνή παραπέρα, λίγο μια μπούφλα να γίνει πιο φυσική η σκηνή και μέχρι να το καταλάβεις ο έχων εξουσία έγινε θύτης και ο ηθοποιός υποφέρει. Στην Κιντμαν και την Στόουν και την Ράντου και την Διδασκάλου μπορεί όχι, αλλά δεν ξέρεις κι αυτές τι βίωσαν. Η εξουσία είναι βαρύ ναρκωτικό. Η εξουσία και το τιμόνι δείχνουν ακριβώς το ποιόν του ανθρώπου.
Όπως τα λες σιγά, σιγά αρχιζει και Μετά δεσμεύεσαι με το έργο και δεν μπορείς να φύγεις και δεν ξέρεις αν αυτό που ζεις είναι χειρισμός η κακοποιηση; ελπίζω να αλλάξουν πράγματα και βλέπω πως αλλάζουν. Παλιά δεν τολμούσες να πεις και τίποτα
 
Τελευταία επεξεργασία:
Πάντως παιδιά ακουγότανε για τον μινωτη πως όντως ήταν αυταρχικος δείτε και αυτη την ιστορία.
Μίλα και για την αλικη ως αντιγονη
 
όντως ήταν αυταρχικος δείτε και αυτές τις μαρτυρίες
Ε, νομίζω το "αυταρχικός" είναι ήπιος χαρακτηρισμός, σχεδόν χάδι :-) Ο άνθρωπος ήταν ανεκδιήγητος. Το λυπηρό είναι που δεν έγραψε απομνημονεύματα ο Σολομός που τους ήξερε όλους κι απ την καλή κι απ την ανάποδη. Ήταν και φαρμακόγλωσσος αυτός και θα είχε πλάκα. Θυμόσαστε την ιστορία με το Πανταλόνι στα Σκάνδαλα; Ε, θα ήταν όντως σκάνδαλο αν είχε κυκλοφορήσει αυτοβιογραφία έξω απ τα δόντια!
 
Πίσω
Μπλουζα