Εδώ και λίγο καιρό, παρακολουθώ τις επαναλήψεις του σίριαλ που προβάλλονται από το Μακεδονία TV και έχω διαπιστώσει το εξής. Ότι πολλές από τις ιστορίες που έχουμε δει στους Μεν και τους Δεν, τις έχουμε δει αυτούσιες και στο Κων/νου και Ελένης μερικά χρόνια αργότερα, ίσως και ελαφρώς ανασκευασμενες αλλά, έχω δει μέχρι στιγμής τα εξής σενάρια:
- Ο ανιψιός του Δάγγα, ψιλοφλώρος που ερωτεύεται μια κοπέλα αλανιάρα και ξύπνια, είναι ο ψιλοφλώρος ανηψιος του Κατακουζηνού που και εκείνος ερωτεύεται μια αντίστοιχη κοπέλα.
- Οι πρωταγωνιστές της σειράς οι οποίοι κάνουν κάποιο θεατρικό το οποίο όμως πάει εντελώς στραβά καθώς, οι πρωταγωνιστές αποφασίζουν να αλλάξουν την ώρα της παράστασης τους διαλόγους, με τον Δάγγα/Κατακουζηνό να τους τα χώνει από τη μία που λένε αρλουμπες, να προσπαθεί όμως να μένει και μέσα στο σενάριο.
- Γειτόνισσα ασχημόνη η οποία εμφανίζεται σε διάφορα επεισόδια
- Ιστορία με.εκλογικη αναμέτρηση όπου το κόμμα του Δάγγα, είναι εξίσου οπισθοδρομικό και με ελάχιστους ακόλουθους, όπως το ΒΥΖ.ΑΝ του γνωστού μας πλέον Βυζαντινολόγου.
- Οι πρωταγωνιστές έρχονται σε επαφή με ύποπτη φυτεία και υπάρχει σκηνή όπου όλοι φτιάχνουν κεφάλι μετά την κατανάλωση αυτής
Οπότε, θεωρώ τελικά ότι οι Μεν και οι Δεν, αποτέλεσαν πρότυπο ακόμα και για τους ίδιους τους σεναριογράφους.
Εντάξει, είναι λογικό εφόσον έχουν γυριστεί γύρω στα 100 επεισόδια Μεν & Δεν να υπάρχει μια ανακύκλωση ιδεών, σεναρίων κτλ αλλά, μου κάνει εντύπωση ότι μεταφέρονται ελαφρώς ανασκευασμενες μεν, με ελάχιστες διαφορές δε, ακόμα και οι διάλογοι είναι αρκετά ίδιοι. Φαίνεται ότι τελικά δεν ήταν μόνο ο αείμνηστος Δαλιανίδης υπερασπιστής αυτής της νοοτροπίας....