Οι σταρ μας ανοίγουν το σπίτι τους

[elephadas]

Εγώ περίμενα ότι θα σχολίαζες το Προπυλαϊκής έμπνευσης (αλλά στον υπερθετικό βαθμό) παραπέτο του ορόφου

 

[ΦΖΠ1]

Δεν ήταν άσχημα τα καφασωτά (όπως λέγονται αυτά τα τρόπον τινά διάτρητα ή μη τούβλα). Ήταν δείγμα, αλλά θετικό δείγμα, μιας εποχής.

Κάτι γύψινα κάγκελα που βγήκαν μετά, όμως, σαν κορίνες του μπόουλινγκ...

 

[tonytony]

Η Μαρινέλλα στο σπίτι της

 

 

[ΦΖΠ1]

H καλή φωνή συντηρείται με ένα καλό τσιγαράκι, "Παλλάς" εν προκειμένω... Τρομερές αστειότητες σ' αυτές τις στημένες φωτογραφήσεις : παρατάσσουμε ακόμα και το πακέτο των τσιγάρων με τρόπο που να φαίνεται, γυρισμένο προς τη μηχανή...Είμαστε σε εποχή που το κάπνισμα είναι στα πάνω του, και προβάλλεται. Το είδαμε άλλωστε σε αρκετές προηγούμενες φωτογραφίες...Γενικότερα, το όλο στήσιμο φυσικότατο : "τώρα εγώ έκατσα στο πάτωμα με έναν καφέ, τα τσιγάρα με το τασάκι, και 10 δίσκους"...

Φαίνονται συλλεκτικοί δίσκοι, όπως ο "Αναγέννησις-Αλόννησος" (πρώτο πλάνο), πρώτος του Χατζή, και ο επόμενος, "Στις γειτονιές του κόσμου" (στα χέρια της). Αυτός περιλαμβάνει και το πανέμορφο ομώνυμο ορχηστρικό κομμάτι, μέρος του οποίου ακούμε ως σήμα στην εκπομπή του Κώστα Χαρδαβέλλα "Όλοι οι καλοί χωράνε". Αλλά φυσικά και το εμβληματικό του τραγούδι "Λεωφορείο ο κόσμος". Και για να κλείσουμε τα του δίσκου αυτού, τραγουδούν επίσης σ' αυτόν, η Λιλάντα Λυκιαρδοπούλου και ο Γιώργος Μιχαλόπουλος. Εκείνη την εποχή, μόνο το εμπρός του δίσκου ήταν έγχρωμο, ενώ το οπισθόφυλλο ασπρόμαυρο, και συνήθως χωρισμένο στα δύο, με μετάφραση των τίτλων των τραγουδιών.

Η Μαρινέλλα με στυλ δασκαλίστικο, γυαλί-Ζάχος Χατζηφωτίου στο αδύνατο, ταγιέρ πανέμορφο, που στέκεται μέχρι και σήμερα, και γόβα με τετράγωνο τακούνι, μόδα 70's. Πολύ περιποιημένη εμφάνιση όμως, βγάζει τον αέρα μιας Μαρινέλλας.

Ο περίεργος χώρος πίσω της δύσκολα θυμίζει σπίτι, ωστόσο μια εποχή τα εσωτερικά σκαλάκια είχαν κάνει θραύση. Αυτό, ωστόσο, θυμίζει σκηνή ή κάτι τέτοιο. Στο βάθος του υπερυψωμένου επιπέδου διακρίνεται μια κόκκινη βελέντζα, που όμοιά της είχαμε κι εμείς ! Ενώ φυσικά, στις ξύλινες επενδύσεις, η γνωστή "σκούρα" αύρα γραφείου τελετών...

Το σκηνικό συμπληρώνουν το πανέμορφο σετ φλυτζανιού, εμπνευσμένο από καύκαλο χελώνας ή φιδοτόμαρο, θα σας γελάσω, αλλά και το τασάκι, που παραπέμπει σε τσανάκα πρόβειου γιαουρτιού (άλλωστε, στις μικρές συσκευασίες πολλοί κάνουν και σήμερα την ίδια χρήση μετά...).

Η λεπτομέρεια που θα σας σκοτώσει, για το τέλος : βρισκόμαστε εν μέσω Δικτατορίας, και το σπιρτόκουτο έχει στην όψη του αυτό.

 

[prisma]

Η λεπτομέρεια που θα σας σκοτώσει, για το τέλος : βρισκόμαστε εν μέσω Δικτατορίας, και το σπιρτόκουτο έχει στην όψη του αυτό.

Mετά από αυτό, πρέπει να ομολογήσω ότι η παρατηρητικότητα σου είναι αξιοθαύμαστη...

 

[angel_grig]

ΦΖΠ τον superman τι τον εχεις???Γιατι μονο αυτος θα μπορουσε να τα δει ολα αυτα!!!

 

[ΦΖΠ1]

Έλα που δε θυμόσασταν σπιρτόκουτο της Δικτατορίας ! Να και το πακέτο Παλλάς, για να συμπληρώσουμε.

Επίσης, μια πίκρα βγαίνει κι από το πόσα περισσότερα σπίρτα είχε τότε το πακέτο (βλ. το πάχος !!!!)

(συμπληρώνω επίσης : για τους δίσκους του Χατζή, εννοώ πρώτος και δεύτερος προσωπικοί του. Πρωτοεμφανίστηκε στη δισκογραφία με συμμετοχές από το 1964, αλλά οι δύο συγκεκριμένοι (1968,1969) είναι οι πρώτοι με δικές του συνθέσεις) .

 

[elephadas]

Υπέροχη ανάλυση!

Ήταν περίπου η εποχή που η Μαρινέλλα ήταν "η Εκάβη του λαϊκού τραγουδιού". Ας όψεται η μαυροφορεμένη χαροκαμένη εμφάνιση στο "Γοργόνες και Μάγκες" όπου η Μαρινέλλα στο αποκορύφωμα των φωνητικών της δυνατοτήτων τραγουδούσε το "Άνοιξε πέτρα" - υπερβολικό τραγούδι για ένα ελαφρό μιούζικαλ, αλλά γραμμένο γι' αυτήν. Δεν φαντάζομαι άλλη τραγουδίστρια να μπορεί να τα βγάλει πέρα μ' αυτό το μακρόσυρτο "αααααΑαα" χωρις να το κάνει να ηχεί σαν τσίριγμα πανικόβλητης νεαράς που βλέπει ποντίκι.

Πάντως η εκτίμησή της για τον Χατζή ήταν ειλικρινής. Λίγα χρόνια μετά ήρθε η εποχή του "Ρεσιτάλ" που έκανε πάταγο.

(Ουπς... είχα φορτώσει τις σελίδες εδώ και ώρες και δεν είδα ότι ήδη είχε γίνει η διευκρίνηση για τους παλιότερους δίσκους του όταν έγραφα το παρακάτω)

Υπάρχουν δύο παλιότεροι δίσκοι, "Ο Κώστας Χατζής παίζει και τραγουδά μαζί σας" που τους έχω σε CD αλλά λένε "Το οπισθόφυλλο είναι πανομοιότυπο του LP" και έχουν copyright 1965 και 1966. Ο Χατζής είναι ο αποκλειστικός ερμηνευτής αλλά λίγα μόνο τραγούδια είναι δικές του συνθέσεις (και οι τίτλοι τους δεν μου θυμίζουν τίποτε), τα περισσότερα είναι άλλων συνθετών. Το "Αναγέννησις Αλόννησος" (1968) πρέπει να ήταν ο πρώτος με αποκλειστικά δικές του συνθέσεις. Πολλά από τα τραγούδια του έγιναν πασίγνωστα, με προεξάρχον το "Δε βαριέσαι αδελφέ". Το αντίστοιχο σουξέ του "Στις γειτονιές του κόσμου" ήταν το "Κάτι τρέχει"

 

[tonytony]

Ο Κώστας Βουτσάς στο σπίτι του , προφανώς στο παιδικό δωμάτιο

 

 

[PT8]

Αψεγάδιαστο και χλίδα για την εποχή παιδικό δωμάτιο. Νομίζω; :supergrin:

 

[ΦΖΠ1]

Τι τρομερή παλιακιά ορθογραφία στη λεζάντα...

Ο Κώστας ήταν λάτρης του κόκκινου ζιβάγκο, τον έχουμε δει και σε ταινίες με τέτοιο (αλλά και τον Παπαμιχαήλ). Ένα ρούχο κι ένα χρώμα που σαφώς δεν κολάκευε, αλλά η μόδα βλέπεις...

Πάντως το χρώμα επεκτάθηκε και στο παιδικό δωμάτιο, με αυτή την "κλασική" κόκκινη φορμάικα των 70's...

Διακρίνουμε το κλασικότατο "πουφ" (ή αλλιώς την καρέκλα του ψωριάρη, γιατί το βάζανε και στα σαλόνια), κι ένα πολύ ωραίο δρύινο πάτωμα.

Το κρεβάτι από μπαμπού πρέπει να ήταν πανάκριβο. Τα κουκλάκια και τα κάδρα φυσικά είναι αισθητική της κάθε εποχής.

Μου αρέσει πολύ όμως και ο μαυροπίνακας σε καβαλέτο.

Και η λεπτομέρεια που σκοτώνει : ή ο μαραγκός έχει βάλει στραβά το πόμολο στο δεύτερο συρτάρι, ή έχει λασκάρει η βίδα κι έχει γυρίσει προς τα δεξιά (πιθανότερο). Αφού η κορούλα γκρεμίζει και σπίτια...

 

[RIO]

Θρυλικά τα "πουφ "...

Τα 70ς σπίτια και τα χρώματα που χρησιμοποιούσαν εκείνη την εποχή ( έπαιζε πολύ το πορτοκαλί τότε), μου αρέσουν πολύ...

 

[Michel Vaillant]

Απο έβενο πρέπει να είναι ,δεν καίγονται εύκολα! (έχω μεγαλώσει στην Αφρική , οπότε σας ξέρω καλά εσάς τους ελέφαντες!)

 

[Michel Vaillant]

Εγώ δεν καταλαβαίνω τι είναι κάποια από αυτά που βλέπω κι έτσι δεν μπορω να σχολιάσω. Εκείνο το πράσινο πράμα σαν μπρόκολο κάτω από τον αριστερό αγκώνα του τι είναι? Κάτι με κρόσσια για το μπράτσο της πολυθρόνας? Και ο κρατήρας κάτω από την κατσαρή κορνίζα δίπλα στο τζάκι είναι μεταλλικό σκαλιστό ή κρύσταλλο βοημίας με παραστάσεις? (είχαμε ένα τέτοιου σχήματος, κόκκινο, δώρο, και βοημία ξεβοημία εμένα μου έμοιαζε καρακιτς και δεν θα είχα αντίρηση να έσπαγε αλλά τα παιδιά δεν το ακουμπούσαμε, μόνο οι μεγάλοι δηλαδή η μάδερ).
Ως ελέφαντας συγκινούμαι από τα ελεφαντάκια που περιμένουν υπομονετικά να γίνουν παρανάλωμα του πυρός όταν ανάψει το τζάκι.

Απο έβενο πρέπει να είναι ,δεν καίγονται εύκολα! (έχω μεγαλώσει στην Αφρική , οπότε σας ξέρω καλά εσάς τους ελέφαντες!)

 

[elephadas]

Ναι, σιγά μην ήταν έτσι τακτοποιημένο το δωμάτιο όταν έπαιζε η μικρή... μέχρι και οι κούκλες είναι παρατεταγμένες καθ' ύψος (έτσι να γράψω κι εγώ κάτι παλαιικό για τη ΦΖΠ1). Ειδικά αν ήταν το θηριάκι που περιγράφει ο χαζομπαμπάς.

Και για να ξαναέρθουμε στην ορθογραφία, δεν είναι και τόοοοσο παλιού στυλ. Αν προσέξατε, το "γίνη" και "σοβαρευτή" δεν έχουν υπογεγραμμένες. Αν αλλάξουμε τα δύο ήτα σε ει και βγάλουμε τους τόνους δεν θα διαφέρει από σύγχρονο κείμενο. Δεν έχει λέξεις των οποίων έχει αλλάξει η ορθογραφία σήμερα, εκτός αν μου ξέφυγε καμία.

 

[ΦΖΠ1]

Είναι και το "λυών(ει)η"... Από τη Λυών !

 

[stayros]

Και η λεπτομέρεια που σκοτώνει : ή ο μαραγκός έχει βάλει στραβά το πόμολο στο δεύτερο συρτάρι....

Τοτε μιλαμε για μαραγκο τζιμανι!!!!

Αν καταφερε να βαλει "μονο" πομολο στραβα...φανταζομαι τι θα εχει κανει σε αλλες δουλειες.....εκτρωματα!!!! recry:

0

Για οσους δεν γνωριζουν...."Μονο" πομολο στην μαραγκοδιαλεκτο ειναι το πομολο με μια βιδα,συνηθως στο κεντρο.

.... ή έχει λασκάρει η βίδα κι έχει γυρίσει προς τα δεξιά (πιθανότερο). Αφού η κορούλα γκρεμίζει και σπίτια...

Αν "παιζει" κατι τετοιο πολυ πιθανο να ειναι πομολο-κρικος.

Περιπου κατι τετοιο δηλαδη...

 

[ΦΖΠ1]

Nαι, μάλλον αυτό το δεύτερο έχει γίνει. Με λίίίγο προσεκτικότερο μάτι, το διακρίνεις...

Πάντως, τα τέτοιου τύπου πόμολα, πάντα αυτό το πρόβλημα παρουσίαζαν, εκτός αν ήταν "μπουλ", που λόγω συμμετρίας δε φαινόταν, μέχρι να το πάρεις μια μέρα στο χέρι...

 

[stayros]

...εκτός αν ήταν "μπουλ", που λόγω συμμετρίας δε φαινόταν, μέχρι να το πάρεις μια μέρα στο χέρι...

Καλα,αυτα αν τα επαιρνες στο χερι,"γινοταν" πολυ καλα πολεμοφοδια για το γηπεδο....

Κατα 99,9 % εχει γινει η δευτερη περιπτωση πιστευω.

 

[tonytony]

Η Αλίκη Βουγιουκλάκη στο σπίτι της στη Στησιχόρου