Οι σταρ μας ανοίγουν το σπίτι τους

[ΦΖΠ1]

Περίεργος φαρδύς δρόμος, για Παλιό Φάληρο... Κι επειδή στο βάθος μάλλον φαίνεται η Καστέλλα, θα πρέπει να είναι κάπου εκεί προς Αμφιτρίτης.

 

[johnny19818]

"Αλλά και στην Αίγυπτο, πάλι κοντά σε θάλασσα έμενα..." Φυσικό θα σου πούμε αφού έμενες στην Αλεξάνδρεια.

 

[PT8]

Και όμως στο Π. Φάληρο έχουν μεγάλο φάρδος οι δρόμοι και μια σχετική ησυχία για τα δεδομένα των πολυκατοικιών (ογκώδης και κοντινές).

Ο Δάκης ωραίος τύπος και αυτός.

(ps: πήγα πέρυσι κ τον άκουσα εκεί που τραγουδούσε - έκπληξη στη σύζυγο )

 

[ΦΖΠ1]

Αν το πιάσουν οι "που γυρίστηκαν οι ελληνικές ταινίες", μέσα σε δευτερόλεπτα θα έχει βρεθεί το σπίτι...

 

[Uskoke]

Πολλά χαρακτηριστικά της εποχής, όπως το καρέ πλέγμα στην εξώπορτα, τα φωτιστικά "φαναράκια" και τα καφασωτά. Ίσως "πρωτοποριακά" συρόμενα πατζούρια.Στον πάνω όροφο πρέπει να μένει μπέμπης, γιατί κάποιος έχει ψηλώσει τα κάγκελα δυο τραβέρσες !

Παρατηρήστε επίσης τα σκούρα μάρμαρα με άσπρα μουρέλα, για να τονιστεί η είσοδος. Πολύ κοινή πρακτική τότε.Επίσης λίγο φαίνεται και η σκάλα πρόσβασης στην είσοδο, περίτεχνη κι αυτή.

Η αμφίεση του Νίκου '70s αλλά φαίνεται προσεγμένη !

Επίσης, η φωτογραφία πρέπει να είναι κοντά στην Πρωτομαγιά, γιατί σαν να διακρίνω ένα στεφάνι στα κάγκελα του ισογείου.

P.S. : O ηλεκτρολόγος "στόλισε" ωραία την πρόσοψη, με αυτό το καλώδιο καρφωμένο με ρόκα...Τουλάχιστον δεν το διάλεγε άσπρο; Προφανώς πρόκειται για σύνδεση της τελευταίας στιγμής,που δεν είχε προβλεφθεί (π.χ. τηλεόραση).

ναι είδες βαριόταν να σκάψει ο ηλεκτρολόγος ή δεν τον άφηνε ο Δάκης. Εγώ πάντως όταν έβαλα το ρολόι της ΔΕΗ έξω σε ένα φίλο και πελάτη μου έσκαψα όλη την πρόσοψη, μπετόν και φ 23 σπιράλ. Μάλιστα! Και σε μια θεία μου στο χωριό, της βάλανε μαύρο καλώδιο για να συνδέσουν το αρκουδίσιον. (οφ τοπικ). Πάντως μεγάλη γυφτιά, καλώδιο με ρόκα μαύρο σε όμορφο καινούριο σπίτι! Και αν ας πούμε σήμερα ήθελε ίντερνετ;Γκρι UTP φάτσα-μπουγάτσα;

 

[ΦΖΠ1]

ναι είδες βαριόταν να σκάψει ο ηλεκτρολόγος ή δεν τον άφηνε ο Δάκης. Εγώ πάντως όταν έβαλα το ρολόι της ΔΕΗ έξω σε ένα φίλο και πελάτη μου έσκαψα όλη την πρόσοψη, μπετόν και φ 23 σπιράλ. Μάλιστα! Και σε μια θεία μου στο χωριό, της βάλανε μαύρο καλώδιο για να συνδέσουν το αρκουδίσιον. (οφ τοπικ). Πάντως μεγάλη γυφτιά, καλώδιο με ρόκα μαύρο σε όμορφο καινούριο σπίτι! Και αν ας πούμε σήμερα ήθελε ίντερνετ;Γκρι UTP φάτσα-μπουγάτσα;

Και μετά ήρθε το καναλάκι ! (P.S. : o Δαδινόπουλος ήταν αυτός !)

 

[elephadas]

Επειδή μένω Παλιό Φάληρο όταν είμαι Αθήνησι και ξέρω λίγο την περιοχή, δεν νομίζω να είναι Αμφιτρίτης αυτή, ούτε καμία από τις παράλληλές της. Αν τις επεκτείνεις μετά την Ποσειδώνος πεφτεις μεν σε θάλασσα (Μαρίνα Φλοίσβου τώρα) αλλά είναι αρκετά μακρυά και στην νοητή τους προέκταση δεν βλέπουν Καστέλλα αλλά τα πεδινά του Πειραιά (περίπου στο ύψος της Βασ. Γεωργίου). Ούτε οι κάθετοί τους μπορεί να είναι. Π.χ. η Αγίου Αλεξάνδρου και φαρδιά είναι και στην κατάλληλη απόσταση από τη θάλασσα αλλά για να πιάσεις στεριά στην προέκτασή της πρέπει να φτάσεις Αίγινα ή Παλαιά Επίδαυρο. Πιο πιθανοί μου φαίνονται κάτι δρόμοι πλησιέστερα προς τη Συγγρού, που έχουν διαφορετική κατεύθυνση (Ηχούς, Γλαύκου, Ορφέως...). Δυστυχώς τη μέρα που έβγαλε τις φωτό το streetview του Γκούγκλη είχε συννεφιά οπότε κάτι αυτή κάτι οι τέντες δεν βλέπεις Καστέλλα ούτε από την παραλιακή.

Αν δεν είναι Καστέλλα τι μπορεί να είναι?

Πάντως αυτό το "από τη βεράντα μου βλέπω θάλασσα" του Δάκη μου θυμίζει διαφημίσεις ξενοδοχείων και οικοπέδων. Διότι η βεράντα του δεν βλέπει θάλασσα, όπως άλλωστε φαίνεται στη φωτό. Πρέπει να βγάλει το κεφάλι του έξω και να το γυρίσει αριστερά για να δει νερό.

 

[ΦΖΠ1]

Το "Καστέλλα" τρόπος του λέγειν, εννοώ τον περιφερειακό του Φαληρο-Πειραιά. Μάλιστα, φαίνεται σχετικά κοντά αυτή η ακτή. Και με πάρκο στη "γωνία"; Μήπως καμιά Ναϊάδων, Αφροδίτης;

 

[tonytony]

Η Ελπίδα στο σπίτι της

 

 

[ΦΖΠ1]

Ιστορική φωτογραφία, δεν ήξερα ότι υπήρξε ποτέ η Ελπίδα τόσο αδύνατη.

Τα άλλα δεν τα σχολιάζουμε, μεγαλοβδομαδιάτικα (έχει και μια καρέκλα εκκλησίας το σπίτι) !

 

[elephadas]

Πέρα από το χαζό σχόλιο περί ενός ποδιού στο ζύγισμα άρα μισά κιλά (χα χα χα τι αστείο), πώς ζυγίζεσαι χρυσή μου με κάτι ψηλοτάκουνα χοντροπάπουτσα 3 κιλά το ένα?

Παρατηρώ ότι υπάρχει και μια λευκή φλοκάτη κάτω δεξιά αλλά δεν καταλαβαίνω τι κάνει σ' αυτή τη θέση

 

[Uskoke]

Και μετά ήρθε το καναλάκι ! (P.S. : o Δαδινόπουλος ήταν αυτός !)

Μπα, και το καναλάκι είναι ελαφρώς γυφτιά, άσε που δεν πολυκάνει για έξω. Άσε που για να σκάψεις εκεί θες ή σκαλωσιά ή καβαλέτο, δεν γίνεται με την σκάλα. Αστά κλάφτους δηλαδή! Και εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν κομπρεσέρ, έπρεπε να γίνει με σφυρί και καλέμι. Χώρια τα μπάζα, σκόνες κλπ.

 

[ΦΖΠ1]

Πέρα από το χαζό σχόλιο περί ενός ποδιού στο ζύγισμα άρα μισά κιλά (χα χα χα τι αστείο), πώς ζυγίζεσαι χρυσή μου με κάτι ψηλοτάκουνα χοντροπάπουτσα 3 κιλά το ένα?
Παρατηρώ ότι υπάρχει και μια λευκή φλοκάτη κάτω δεξιά αλλά δεν καταλαβαίνω τι κάνει σ' αυτή τη θέση

Αυτή η φλοκάτη "συνορεύει" με το κιλίμι πάνω στο κρεβάτι (ή καναπέ, αλλά η ζυγαριά σε πάει σε υπνοδωμάτιο), που φαίνεται στον καθρέφτη, με τα κρόσια του και σκούρο, λόγω φωτισμού.

 

[tonytony]

 

[johnny19818]

Φοβερό παρκέ! Φαίνεται ότι είναι καινούριο. Είναι άδειο ακόμη.

 

[ΦΖΠ1]

Δεν είναι παρκέ, είναι οι τρομερές "μαρμαρίνες", μωσαϊκές πλάκες με μεγάλα κομμάτια μαρμάρου (διακρίνονται και οι αρμοί). Αν και υλικό της αντιπαροχής, αποδείχτηκε ιδιαίτερα ανθεκτικό, θα έλεγε κανείς και όμορφο.

Εντύπωση μου κάνει το χάρτινο γιαπωνέζικο μπαλούν φωτιστικό, νόμιζα ότι είναι μεταγενέστερο. Αν και δεν πρέπει να μιλάμε και για πολύ παλιά...

Αλλά ρε παιδί μου, αυτό θα πει να ζεις μόνη...Άδειοι τοίχοι παντού...Κι αν έχει τηλεόραση, μπορεί να είναι και στο πάτωμα...

 

[elephadas]

Αυτή η φλοκάτη "συνορεύει" με το κιλίμι πάνω στο κρεβάτι .

Ακριβώς. Γι' αυτό είπα δεν καταλαβαίνω τι κάνει σ' αυτή τη θέση. Δεν είναι στο πάτωμα, είναι στο ίδιο ύψος με το κιλίμι, αλλά τι ρόλο παίζει? Έξτρα κουβέρτας? Όταν ήμουν μικρός σκεπαζόμουν με φλοκάτη τις νύχτες του χειμώνα, κι ήταν υπέροχα ζεστή και ελαφριά, αλλά η θέρμανσή μας ήταν ανεπαρκής (μια σόμπα πετρελαίου στο χωλ τι να πρωτοζεστάνει?). Σε διαμέρισμα με καλοριφέρ (υποθέτω) ήταν υπερβολική.

Οι μαρμαρίνες ήταν αρκετά ωραίο υλικό για πατώματα, πολύ καλύτερο από το τραγικό μωσαϊκό [είχαν μωσαϊκές ψηφίδες, ΦΖΠ? Νόμιζα ότι τα σχέδια ήταν τα φυσικά νερά του μαρμάρου), αλλά θέλανε προσοχή διότι αν και υποτίθεται είχαν ένα προστατευτικό υλικό από πάνω έτσι κι έπεφτε κάποιο όξινο υγρό επάνω τους όλο και θα έβρισκε τρόπο να περάσει και να αφήσει λεκέ. Και μετά θέλανε μερεμέτια και τριψίματα με κάτι άγρια πράματα που θυμάμαι περιλάμβαναν και οξαλικό οξύ. Χώρια που μερικά γυαλιστικά τις έκαναν φοβερα γλυστερές ειδικά αν είχαν χαλάκι επάνω τους. Πάταγες επάνω και έφευγε η γη κάτω από τα πόδια σου λες και ήσουν σε ιπτάμενο χαλί στη Βαγδάτη.

Συμπαθητικό στην απλότητά του αν και ψυχρό το Ευαγγελικό χωλ. Θετικό ότι οι καρέκλες εκατέρωθεν του τοιχακίου είναι ίδιες, αλλά ο μεταλλικός σκελετός σε συνδυασμό με τις μαρμαρίνες είναι που κάνει το όλον ψυχρό. Σχεδόν σαν αίθουσα αναμονής ιατρείου πολυτελείας. Το φυτό προσπαθεί λίγο να ζεστάνει την ατμόσφαιρα αλλά τι να κάνει κι αυτό το δύστυχο, ειδικά μια που είναι σε γλάστρα που θυμίζει περίβλημα δημοτικού δοχείου απορριμμάτων? Σε μια πήλινη γλάστρα με καμπύλες θα έκανε καλύτερη δουλειά.

Αλήθεια, τι εξυπηρετεί η εξωτερική καρέκλα? Ποιος θα καθόταν επάνω της? Χωρισμένη από το υπόλοιπο δωμάτιο από το τοιχάκι και κοιτώντας προς άσχετη κατεύθυνση μάλλον με καρέκλα για να κάθεται κάποιος να φρουρεί την πόρτα μην περάσει κανείς ανεπιθύμητος μοιάζει

Σχετικά με τη λεζάντα, δεδομένου ότι "εμείς" είμαστε μέσα κι εκείνη έρχεται απ' έξω και μάλιστα ντυμένη στην τρίχα, μάλλον εμείς υποδεχόμαστε αυτήν παρά αυτή εμάς.

 

[ΦΖΠ1]

Μαρμαρίνες έφτιαχνε, απ' όσο ξέρω, κάποιο εργοστάσιο στην Κόρινθο. Ίσως και άλλοι, αλλά γνωστός μου κατασκευαστής εκείνων των δεκαετιών, από εκεί τις προμηθευόταν. Ήταν στην ουσία μεγάλα ακανόνιστα ρετάλια από μάρμαρα, συγκεκριμένου τύπου (σε αντίθεση με το μωσαϊκό που έπαιρνε ό,τι νά'ναι), που καλουπώνονταν σε συγκεκριμένο τελάρο, όπου συγκολλούνταν με υλικό μωσαίκού, αλλά φτιαγμένο στο ίδιο χρώμα. Υπήρχαν δηλαδή, πράσινες μαρμαρίνες, από ρετάλια μαρμάρου Τήνου, ωραίες βυσσινί μαρμαρίνες, μπεζ, μαύρες κλπ., όλες από ρετάλια Α' διαλογής, ώστε να βγαίνουν ομοιόχρωμες. Υπέφεραν από κακής ποιότητας πρώτη ύλη, δηλαδή ευαίσθητα μάρμαρα, κληροδοτούσαν φυσικά την ιδιότητα αυτή και στις μαρμαρίνες, που έκαναν λακουβίτσες από χτυπήματα ή απολέπιση.

Υπάρχουν διάφορα youtube για συντήρηση και αποκατάσταση τέτοιων πατωμάτων, τα οποία φυσικά δεν παραθέτω, για λόγους διαφήμισης.

Επιστρέφοντας στο χώλλ της κ. Ευαγγελίδου, φυσικά τραγικό και άκυρο το τοιχάκι. Κάτι πάει να πει, αλλά που δεν το λέει κιόλας. Αν ήταν μέχρι επάνω, ίσως θα έκανε μια ωραία γωνιά πορτ-μαντό, αλλά έτσι που σταμάτησε, έμεινε σαν την ημιτελή συμφωνία του Σούμπερτ...Το μάρμαρο που μπήκε ως "καπάκι", μετά βίας χωράει ένα ατομικό τασάκι, χωρίς να πέσει - δε συζητάμε φυσικά για τηλέφωνο...

Η γλάστρα είχα την εντύπωση ότι είναι ακόμα με το πλισέ χαρτί του ανθοπωλείου, αυτό το χαρτί που θυμίζει και ατομικά γλυκάκια ζαχαροπλαστείου. Η στήριξη της καρέκλας, εμπνευσμένη από τα ανθρώπινα πόδια, πολύ κιτς...

Το σπίτι πρέπει να είναι πολυόροφο : η κολώνα δίπλα στην πόρτα φαίνεται τουλάχιστον 80-100 εκατοστών πλάτους (πάει κι έξω, όπως και το δοκάρι), και στις παλιές πολυκατοικίες όπου δε συνηθίζονταν τα μεγάλα ανοίγματα, μοιάζει εξωπραγματική διάσταση. Άρα, μήπως κατά Παλαιό Φάληρο μεριά, είχε τις πιο ψηλές -από πάλαι ποτέ- πολυκατοικίες, πριν να δοθεί ύψος και σε άλλες περιοχές...

Φυσικά ο σκύλος, αν υποθέσουμε ότι κατά 99% είναι ζωντανός, επιβεβαιώνει το στημένον της φωτογράφισης : η Μαίρη μόλις και μετά βίας πρόλαβε να βγει μερικά δευτερόλεπτα έξω, για να κάνει ότι μπαίνει, πριν ο κύνας ν' αρχίσει να ουρλιάζει προς την πόρτα, όπου και τον έπιασε το "ενσταντανέ"...

 

[elephadas]

Τι μαθαίνει κανείς! Εγώ πάντα νόμιζα ότι οι μαρμαρίνες ήταν απλώς πλάκες μαρμάρου μονοκόμματες, όχι συγκολλημένα μικρότερα κομμάτια. Ελαφρυντικό: Όταν αγοράστηκε καινούργιο το πατρικό διαμέρισμα (που κατά παραγγελίαν είχε "μαρμάρινες" πλάκες στους χώρους υποδοχής, υποθέτω μαρμαρίνες) εγώ δεν ασχολιόμουνα με τέτοια, το μόνο που ήξερα ήταν ότι έπρεπε να προσέχω να μην γλυστρησω και να μη ρίξω τίποτε υγρό και τέτοια. Αλλά ναι, θυμάμαι τα ελαττώματα που είχαν εμφανιστεί με το χρόνο και πολύ είχαν τσαντίσει την μάδερ που το καμάρωνε το δάπεδο γυαλιστερό-γυαλιστερό.

Όσο για το φυτό όντως μοιάζει με το πλισσέ χαρτί, αλλά θα παραήταν χοντρό να είναι έτσι, οπότε σκέφτηκα κάτι σαν αυτό ίσως

 

[tonytony]