Παλιές κινηματογραφικές μηχανές

[chris73]

Eumig P8



Mε αφορμή την μηχανή λήψης 8mm Eumig Electric, είχαν γραφτεί στο παρελθόν μερικά πράγματα για την αυστριακή εταιρία εδώ.

Όσο για τις μηχανές προβολής, την ίδια εποχή κατασκευάζονταν η P8, ίσως το πιο χαρακτηριστικό μοντέλο της.

Με διάστημα παραγωγής μεταξύ 1954 β 1965, η P8 αφού υπέστη μερικές μικρο αλλαγές β αναβαθμίσεις, έφθασε κοντά στον αριθμό του 1.300.000 μονάδων πριν αντικατασταθεί από την Mark M.



Τύποι λάμπας άλλαξαν, και κάποια στιγμή προστέθηκε μηχανισμός συγχρονισμένου ήχου από μπομπινόφωνο. Επίσης, το 1961 η εταιρία είχε την ιδέα να μετατρέψει την P8 σε αυτόματης φόρτωσης, προσαρμόζοντας το βάκρως- αποτυχημένο πλαστικό βadd-onβ που βλέπεται και στην μηχανή της παρουσίασης. Δεν νομίζω να δούλεψε ποτέ, και καλύτερα αν βρεθεί καμιά τέτοια στα χέρια σας να το αφαιρέσετε.



Σε ολόκληρο το διάστημα παραγωγής της P8 το σασί και τα περισσότερα τμήματα παρέμεναν τα ίδια. Χυτό αλουμίνιο και λαμαρίνα τα κύρια υλικά, και κάτι διακόπτες «βιομηχανικού τύπου».

Αυτές οι μηχανές προβολής της Eumig σε καμία περίπτωση δεν διαθέτουν την φινέτσα και την προσοχή στην τελευταία λεπτομέρεια της Bolex, ούτε και την σπαρτιάτική προσέγγιση κατασκευής, σε συνδυασμό με την ομορφιά της Zeiss Ikon. Οι μικρές αυστριακές που ζυγίζουν περίπου 7 κιλά έκαστη (!), φτιάχτηκαν όμως για να συνεχίσουν να δουλεύουν ακόμη και μετά από πυρηνικό ολοκαύτωμα.



Ευχάριστη έκπληξη σχεδιαστικά, η χαρακτηριστική και πολύ όμορφη μεταλλική μπομπίνα της. Διαθέτει επίσης φακό zoom 15-25mm, δυνατότητα αναπαραγωγής συνεχώς μεταβαλλόμενης ταχύτητας από σχεδόν 0 έως 24 καρέ/sec (αν και εκεί στο τέρμα είναι πολύ θορυβώδης), ανάποδη αναπαραγωγή, καθώς και προβολή χωρίς κίνηση για να μπορεί κάποιος να σταματήσει σε ένα καρέ.

Όλοι οι διακόπτες και οι μοχλοί, όπως προείπα είναι για να δουλεύουν σε εργοστάσιο και όχι σε σπίτι με ότι καλό ή άσχημο αυτό μπορεί να σημαίνει.



...

 

[chris73]

Το κλείστρο της προφανώς για λόγους οικονομίας χώρου, δεν ακολουθεί την απλή και συνηθισμένη λύση του δίσκου με τα πτερύγια. Αποτελείται από ένα μόνο πτερύγιο, που με ένα έξυπνο μηχανισμό κάνει την δουλειά των τριών.



Χαρακτηριστικό επίσης των P8, είναι πως φορτώνουν τα φιλμ «ανάποδα» σε σχέση με τις υπόλοιπες μηχανές προβολής. Το φιλμ στην μπομπίνα δηλαδή θα πρέπει να τυλιχθεί σε αντίθετη φορά από το συνηθισμένο. Πράγμα όμως που δεν νομίζω να αποτελούσε πρόβλημα τότε, αφού κάποιος δεν πιστεύω να διέθετε και δεύτερη μηχανή προβολής άλλης εταιρίας την οποία μπορεί να χρησιμοποιούσε ταυτόχρονα.



[video=youtube;JmW1R4PU-7w]

 

[Uskoke]

πολύ ωραίο Κρις και βλέπω μεγάλο ενδιαφέρον για φωτογραφία και εγώ όταν ήμουν φοιτητής τώρα μόνο ψηφιακή, έλλειψη χρόνου και χρημάτων (και θέλω και την άνεση μου). Χτες είδα όνειρο ότι με άφησε ένας φωτογράφος στο πόδι του στο μαγαζί του και φέραν φιλμ για εμφάνιση και σκεφτόμουν, να το εμφανίσω, να μην το εμφανίσω;και αν μου φωνάζει;Αυτή η κινηματογραφική προβολής που έβαλες έχει μετασχηματιστή με ενδιάμεσες λήψεις και κάνει για όλον τον κόσμο, Αμερική Ιαπωνία κλπ. το μοτέρ δουλεύει με 12 βολτ.

 

[chris73]

Α πα πα! Μην λες τέτοια πράγματα και 1 στο εκατομμύριο σκοτωθεί κανείς.

Το μοτερ είναι στην τάση δικτύου. Τα 12 βολτ είναι για την λάμπα.

Η P8 ήταν η πρώτη με λάμπα χαμηλής τάσης. Η συγκεκριμένη έχει μια που δεν υπάρχει 12v/100w και αν βρεθεί θέλουν 80 ευρώ για την λάμπα όταν ολόκληρη την μηχανή την αγόρασα 17 ευρώ από Γερμανία...

Η δική της λάμπα κάηκε σύντομα και έκανα πατέντα με την βάση της παλιάς λάμπας που επάνω κόλλησα "ντουι" από λάμπα αλογόνου. Φαίνεται να δουλεύει.

 

[Uskoke]

Σίγουρα δεν τη βρίσκεις,ε;Εγώ προτζέκτορα σλαιτς σοβιετικό και έχει μια πολύ παράξενη 220 βολτ μπαγιονέτ 150 βατ και μου την βρήκε ένας φίλος μου που έχει ηλεκτραποθήκη 30 ?. Είχε ρεζέρβα ο προβολέας αλλά μου έπεσε και την έκαψα, πριν πολλά χρόνια. Είναι ένας χοντρέμπορας Αθήνα και μπορεί να σου βρει ότι λάμπα θες. Στο υπόγειο στην ηλεκτραποθήκη έχουν ολόκληρο ράφι με παράξενες παλαιολιθικές λάμπες με τιμές ακόμα σε δραχμές!

 

[chris73]

Καλά δεν έφαγα και τον τόπο αλλά οι λάμπες πολύ έχουν πάρει τα πάνω τους τα τελευταία 5-6 χρόνια.

Δεν έχω σκοπό να την χρησιμοποιώ όποτε μια στο τόσο με την πατέντα μια χαρά είναι.

 

[Eagle 1]

Μερικές φωτογραφίες από κινηματογραφική μηχανή προβολής που βρέθηκε τυχαία στο πατάρι αρχοντικού συγγενών στη Γαλλία κατά τις καλοκαιρινές διακοπές. Διατηρείται ακόμα το κουτί της (χωρίς καπάκι) που γράφει επάνω Cinematographe χωρίς άλλα χαρακτηριστικά κατασκευαστού. Είναι χειροκίνητη με μανιβελάκι, το οποίο λειτουργεί κανονικά τον μηχανισμό κίνησης του φίλμ όταν το δοκίμασα. Πηγή φωτός ήταν μαλλον λάμπα καρβιδίου, εκτός του χώρου που γινόταν η καύση έχει και μικρό μπουρί για τον καπνό.... Πρέπει να κατασκευάσθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα.

Προσωπικά, το μουσειακό αυτό κομμάτι θα το είχα σε βιτρίνα σε περίοπτη θέση στο σαλόνι μου. Δυστυχώς την ξαναέβαλαν πίσω στο σκονισμένο πατάρι, ανάμεσα σε άλλους ρετρο-θησαυρούς.......

 

[chris73]

[h=2]Και ύστερα εγένετο Pentacon…[/h]

Και εγώ ο ίδιος κουράστηκα να γράφω για την Δρέσδη, αλλά σήμερα είναι που δεν γίνεται να την αποφύγουμε με τίποτα.

Μεταπολεμικά η πόλη βρέθηκε στην ανατολική Γερμανία και η βαριά κληρονομία συνέχιζε υπό νέες συνθήκες και την ύπαρξη πολλών κρατικών εταιριών στον χώρο.

Στα πλαίσια ίσως ενός εξορθολογισμού της παραγωγής, το 1959 πέντε από αυτές βρέθηκαν κάτω από την «ίδια στέγη» σχηματίζοντας την VEB Kamera und Kinowerke Dresden με logo τον πύργο της Zeiss (ή σωστότερα του Enremann).



Το όνομα αυτό ίσως όμως το βρήκαν πολύ ουδέτερο, και ύστερα από 5 χρόνια αποφάσισαν να δώσουν μια πιο συγκεκριμένη ταυτότητα στην εταιρία η οποία και μετονομάστηκε σε Pentacon.

Οι πρώτες VEB που δημιούργησαν το σχήμα του 1959 με ότι αυτές κουβαλούσαν από το κοντινό ή μακρινό παρελθόν ήταν οι:

VEB Kinowerke Dresden (Zeiss Ikon)

VEB Kamera-Werke Niedersedlitz (KW)

VEB Welta-Kamera-Werk Freital

VEB Altissa-Camera-Werk Dresden

VEB Aspecta Dresden (Filmosto)

…ενώ με χρόνια με καιρούς, στην Pentacon προσαρτήθηκαν και οι Meyer, Ihagee, Beier, και ότι άλλο τέλος πάντων υπήρχε που έφερε ακόμη το δικό του ξεχωριστό όνομα, εκτός από την Carl Zeiss.



Η νέα ονομασία προέκυψε από τον συνδυασμό των λέξεων PENTAprisma+CONtax (S), φωτογραφικής που κατασκευάστηκε το 1949 στην Δρέσδη και ήταν η πρώτη εμπορικά επιτυχημένη SLR στην οποία τοποθετήθηκε το έως σήμερα διαδεδομένο πεντπάπρισμα για σκόπευση από το ύψος του ματιού.

Για πρώτη φορά επίσης, στην Contax S χρησιμοποιήθηκε η μοντούρα Μ42 αν και σχεδιαστικά αμφότεροι οι δύο αυτοί νεοτερισμοί της εποχής είχαν ξεκινήσει τη ζωή τους πριν τον πόλεμο.

Για να μην αδικήσουμε όμως κανένα, η πραγματικά πρώτη SLR μετα πενταπρίσματος, ήταν η Ιταλική Rectaflex που παρουσιάστηκε 1 χρόνο νωρίτερα από την Contax S. Δυστυχώς για αυτή, κάθε άλλο παρά επιτυχημένη υπήρξε και η εταιρία έκλεισε σύντομα.



Η 8mm κινηματογραφική που βλέπεται, κατασκευάστηκε περίπου το 1960 και αποτελεί μέρος μια μικρής σειράς κινηματογραφικών 8mm που κατασκευάστηκαν στην ανατολική Γερμανία.

Στις αρχές του 1950 παρουσιάστηκε στην αγορά η απλούστερη ΑΚ8, σταθερού φασκού και εστίασης, ενώ αργότερα με την έλευση της Pentaka 8, δόθηκε η δυνατότητα εναλλαγής των οπτικών με μοντούρα δική τους έμπνευσης.



Διαθέσιμοι φακοί ο στάνταρ Biotar 2/12.5mm, ο μικρός τέλε Biotar 2/25mm και ο μεγαλύτερος Sonnar 2.8/40mm, ενώ αν όχι ταυτόχρονα, πολύ σύντομα την γκάμα συμπλήρωσε ο ευρυγώνιος Flektogon 2/5.5mm.



...

 

[chris73]

H Pentaka 8Β ακολούθησε περί το 1958 και προσέφερε μερικές ακόμη δυνατότητες στον χρήστη ενώ ταυτόχρονα στην αγορά κυκλοφόρησε και η Reflex κινηματογραφική Pentaflex 8.

Κατόπιν η έρευνα προσανατολίστηκε προς την κατασκευή μια πλήρως αυτόματης κινηματογραφικής που θα έλυνε επιτέλους τα χέρια του ερασιτέχνη κινηματογραφιστή, που αν προσπαθούσε να εκθέσει πάντα σωστά θα έχανε το θέμα…

Η λύση δόθηκε στο πρόβλημα με την κυκλοφορία της αυτόματης Pentaka 8-I το 1964, όμως ήταν πλέον πολύ αργά. Το επόμενο χρόνο το Super-8 ήρθε για να μείνει θέτοντας το νέο στάνταρντ, ενώ αμέσως ακολούθησε και η χαριστική βολή για τη βιομηχανία ερασιτεχνικών κινηματογραφικών στην ανατολική Γερμανία.



Μια συμφωνία πως η παραγωγή κινηματογραφικών θα συνέχιζε μόνο στην Τσεχοσλοβακία και την Σοβιετική Ένωση, πρέπει να έκανε τον κύριο Ernemann να στριφογυρίζει στον τάφο του…

Η Pentaka 8B είναι περισσότερο καλοκατασκευασμένη από όσο μπορεί να δείχνει. Δουλεύει πολύ ομαλά και ίσως σε αυτό να συμβάλει ο πολύ απλός τρόπος προώθησης και έκθεσης του φιλμ. Από την άλλη αυτό το προηγούμενο, θα μπορούσε να οδηγήσει σε κάπως μικρότερο μέγεθος.



Η επένδυση από δερματίνη της ΑΚ8, στις Pentaka έδωσε την θέση της σε αυτό το περίεργο πλαστικο-χαρτινο-αλουμινένιο υλικό. Η κόλλα που το συγκρατούσε έχει αποτύχει παταγωδώς να κάνει την δουλειά της σε βάθος … δεκαετιών και δεν θα βρείτε ούτε μια που δεν θα μοιάζει με ξεφλουδισμένη μπανάνα αλλά αυτό μπορεί να αποκατασταθεί εύκολα.

Όσο για το συνολικό ντιζάιν, αν θα έπρεπε να το χαρακτηρίσω μεταξύ σοβαρού και αστείου θα το τοποθετούσα στον όψιμο μοντερνισμό του υπαρκτού σοσοαλισμού…



Η μηχανή αυτή επίσης, δίνει την αφορμή για μια στάση στην πιθανά μακροβιότερη διαμάχη πνευματικών δικαιωμάτων μεταξύ ανατολικής και δυτικής Γερμανίας που αφορούσε τη χρήση του ονόματος Carl Zeiss και των σχεδιάσεών της.

Συνήθως η ανατολή έχανε τα δικαιώματα χρήσης, και για αυτό σε φακούς που προορίζονταν για εξαγωγή στη δύση, οι ονομασίες έπρεπε να αλλάξουν. Έτσι το Biotar έγινε στη συγκεκριμένη περίπτωση σκέτο Β, το Sonnar, S κ.ο.κ. Εντός του ανατολικού μπλοκ φυσικά δεν υπήρχε τέτοιο θέμα και όλοι οι φακοί έφεραν περήφανα το κανονικό τους όνομα.



Πολύ ευχάριστή έκπληξη ο μικρός φακός της που δοκίμασα στα γρήγορα. Η κάλυψη είναι αναπάντεχα μεγάλη, τόση όσο ενός φακού που θα προοριζόταν για τα 16 και όχι μόνο για τα 8mm.



f8



f2

Δεν κατάλαβα τίποτα αλλά γα όσους γνωρίζουν την γλώσσα πρέπει να έχει πολύ ενδιαφέρον.

 

[Eagle 1]

H Pentaka .............Δεν κατάλαβα τίποτα αλλά γα όσους γνωρίζουν την γλώσσα πρέπει να έχει πολύ ενδιαφέρον.

Πολύ ενδιαφέρουσα -όπως πάντα- η παρουσίασή σου για τις κινηματογραφικές μηχανές της VEB-Pentacon Dresden.

Το βίντεο που επισύναψες είναι σύγχρονο ντοκυμαντέρ αναφορικά με τη δραστηριότητα της VEB-Pentacon Dresden με υλικό της εποχής και συνεντεύξεις ατόμων που δούλεψαν τότε στην εταιρεία. Τίτλος του: Αναζητώντας ίχνη στα ερείπια.

Πιστεύω κορυφαία στιγμή του διαφημιστικού υλικού εποχής αποτελεί η σκηνή όπου Ιάπωνες επεξεργάζονται φωτογραφικές μηχανές Practica και ο σχολιαστής λέει: Ακόμα και οι Ιάπωνες θαυμάζουν τις φωτογραφικές μας μηχανές, ο δε τότε διευθυντής παραγωγής λέει στη συνέχεια ότι αγόραζαν μερικές, τις διέλυαν στην Ιαπωνία και τις αντέγραφαν. Επίσης αναφέρεται ότι κάθε 90 λεπτά κατασκευαζόταν μία μηχανή στη γραμμή παραγωγής και ότι οι Αμερικανοί τους έφεραν προβλήματα στις εξαγωγές στα '50ς, διότι στις κάμερες ήταν τυπωμένη η λέξη Germany και αυτοί ήθελαν να γράφει Soviet Occupied Germany, κάτι που δεν αποδεχόταν η Αν. Γερμανία. Επειδή μάλιστα είχαν ήδη στόκ οι Ανατολικογερμανοί, βρέθηκε η λύση να δώσουν τις μηχανές σε ένα μικρό μηχανουργείο που με τόρνο έβγαλε την επιγραφή και έτσι οι κάμερες πωλήθηκαν "ουδέτερα" στην αμερικανική αγορά.

Αυτά και άλλα πολλά ενδιαφέροντα αναφέρονται στο ντοκυμαντέρ, για το οποίο καθώς και για την παρουσίασή σου σε ευχαριστούμε!

 

[chris73]

Ευχαριστώ πολύ για τις επισημάνσεις!

 

[Eagle 1]

Πρόσφατο απόκτημα μία Eumig C3 από τις αρχές των '50ς για φίλμ Ν-8. Έχει φακό Eumakro 2+, ταχύτητες 8,12 και 16, διάφραγμα 1,9-16 και φωτόμετρο με ένδειξη στο σκοπευτικό Είναι πλήρως λειτουργική με σχεδόν αθόρυβο μηχανισμό, στη δε τσάντα της υπήρχε πίνακας με τα διάφορα φίλτρα που δέχεται.

Να σημειώσω ότι το γκρί χρώμα της δεν έχει ούτε την ίδια υφή, ούτε την ίδια απόχρωση όπως η ALEF που παρουσιάσθηκε σε προηγούμενη σελίδα.

 

[Eagle 1]

φακός

 

[Eagle 1]

Και μετά την μηχανή λήψεως C3, αποκτήθηκε προχθές και η μηχανή προβολής Eumig P8 Automatic. Μαζί της υπήρχε και ένας κόφτης για μοντάζ Splicomatic της εποχής εκείνης για φιλμ 8 & 16 mm της εταιρείας Noris. Διαβάζοντας τις οδηγίες χρήσεως διαπίστωσα ότι η διαδικασία κοπής-συγκόλλησης του φιλμ ήταν ιδιαίτερα περίπλοκη, με υγρή κόλλα, σε αντίθεση με τους μεταγενέστερους κόφτες για S-8 που έκαναν την ένωση με περφορέ κολλητική ταινία.

Στην πρώτη φωτογραφία εμφανίζεται όλο το σύστημα, μηχανή λήψεως, προβολής και κόφτης. Λειτουργικά όλα, να υπήρχε και φίλμ............

Μια και ο φίλτατος chris73 παρουσίασε διεξοδικά την μηχανή προβολής Eumig P8 Automatic στην προηγούμενη σελίδα, αναρτώ στη συνέχεια φωτογραφίες μόνο από την πολύ επιμελημένη θήκη αυτής της εξαιρετικής μηχανής, καθώς επίσης από τον κόφτη.

 

[chris73]

Με γεια! Τα φιλμ κολάν και με καθαρό ασετόν 100% από τα χρωματοπωλεία, όχι αυτό για τα νυχάκια. Μόνο θέλει να ξύσεις καλά το φιλμ και το ασετόν που λειώνει τη βάση τα κάνει ένα.

 

[Eagle 1]

Με γεια! Τα φιλμ κολάν και με καθαρό ασετόν 100% από τα χρωματοπωλεία, όχι αυτό για τα νυχάκια. Μόνο θέλει να ξύσεις καλά το φιλμ και το ασετόν που λειώνει τη βάση τα κάνει ένα.

Ευχαριστώ φίλτατε, είναι πράγματι πολύ ποιοτικές μηχανές. Πράγματι, όπως το λες, ο κόφτης έχει κάτω από το κόκκινο κάλυμμα μία λίμα 2 χιλιοστών περίπου, που τρίβει την άκρη του φίλμ για να κολλήσει. Για το ασετόν δεν ήξερα, ευχαριστώ!

 

[Antonis Galanakis]

Υπάρχει μία ομάδα στο Facebook που ασχολείται αποκλειστικά για μηχανές προβολής και φιλμάκια 8mm, super8mm, 16mm. Αρκετοί συλλέκτες, απλοί κάτοχοι και αρκετές αγοροπωλησίες.

https://www.facebook.com/groups/108595572491977/

 

[chris73]

Movikon 16



Κάποτε είχαμε δει μερικά πράγματα για την Zeiss Ikon που όποια πέτρα να σήκωνες από κάτω θα την έβρισκες στα χρόνια τα προπολεμικά.
Και ξαφνικά μια αγγλίδα διέθετε σε ελκυστική τιμή την παρακάτω μηχανή 16 χιλιοστών του παππού της, που τον θυμάται λέει να την χρησιμοποιεί.





Αυτό από μόνο του δεν λέει και πολλά, ούτε και τα χρόνια της βρετανής μπορεί να μας αποκαλύψει  ? όμως η μηχανή κατασκευάστηκε πριν τον πόλεμο.

Ήταν τότε, στο τέλος του 1934 όταν ο γερμανικός κολοσσός αποφάσισε να κυκλοφορήσει μια εντελώς νέα, και ίσως την περισσότερο εξελιγμένη κινηματογραφική μηχανή 16 χιλιοστών της εποχής, έτσι απλά γιατί μπορούσε. Το κόστος δεν ήταν θέμα. 



Πλούσιοι ερασιτέχνες όλο και θα υπήρχαν (σε κάποιες επαγγελματικές χρήσεις τα 16 χιλιοστά εφαρμόστηκαν κυρίως μετά τον πόλεμο) και προφανώς κάποιες φορές πρώτα έρχεται το κύρος και ύστερα το κέρδος. 

Σαν να τους φαντάζομαι τώρα: Έστρωσαν διάφορα τμήματα κάτω αφού ήταν και πολλοί, και τους έλεγαν: Εσείς θα κάνετε το τηλέμετρο, εσείς την μοντούρα των φακών κ.ο.κ. Μετά τους φώναξαν να παρουσιάσουν την εργασία τους και να τα βάλουν όλα μαζί να δουλέψουν.





...

 

[chris73]

...

Και εδώ έρχεται η δική μου ένσταση! Για κάτι που ήταν «τοπ οφ δε λάιν», που το κόστος δεν ήταν θέμα, κάτι δεν πήγε και τόσο καλά. Ίσως ακριβώς γιατί σύμφωνα με την δική μου υπόθεση μπλέχτηκαν πολλοί και μεταξύ τους άσχετοι. Υπάρχει σαφής αμηχανία στην συνεργασία κάποιων επιμέρους τμημάτων, και επίσης ούτε το φινίρισμα είναι αυτό που θα περίμενα κατά τόπους. Ή να πούμε για το φτηνιάρικο χρώμιο στην μοντούρα για παράδειγμα. 





Κύριοι γερμανοί, ότι το κατασκεύασμα αυτό άνετα θα ξεπετούσε δύο γενιές χρηστών χωρίς πιθανά να χρειαστεί κάποια συντήρηση, δεν δικαιολογεί το τελικό αποτέλεσμα όταν στόχος είναι η κορυφή και η μηχανή κόστιζε 7 λαχταριστά σημερινά χιλιάρικα!

Η μηχανή πάντως έχει πολλά καλά για την εποχή. Ένα χορταστικό τηλέμετρο, διόρθωση παράλλαξης στο σκόπευτρο, ένδειξη υπόλοιπου χρήσης χωρίς νέο κούρντισμα εντός του σκοπεύτρου και επίσης ένδειξη αν τελείωσε το φιλμ.





Χορταστικό τηλέμετρο και παραπάνω το σκόπευτρο με το φιλμ που μπορεί να χρησιμοποιηθεί χωρίς να χρειάζεται νέο κούρντισμα.

Και συνεχίζουμε με αυτόχρονομέτρηση για να μπει και ο κάμεραμαν στο πλάνο με ορισμό του μήκους φιλμ που θα χρησιμοποιηθεί στο αυτόματο (0-20 πόδια, αφού μέχρι τόσα μπορεί να καταγράψει με ένα κούρντισμα των 20-21 περιστροφών της μανιβέλας), rewind για dissolve, 4 ταχύτητες λήψης και λήψη καρέ καρέ για animation, μεταβαλλόμενο κλείστρο από 180 έως 20 μοίρες, σκόπευση αν θέλουμε στις 90 μοίρες για δουλειές κατασκοπικές, και με την χρήση ενός εξαρτήματος ακριβής εστίαση και σκόπευση στο επίπεδο του φιλμ για πιο επιστημονικές δουλειές. Και τέλος μαζί με όλα αυτά ήταν διαθέσιμη και μια μεγάλη γκάμα φακών και αξεσουάρ.





...

 

[chris73]

...



Από την άλλη, με βάρος 2700γρ με τον κιτ Sonnar 25mm / f1.4 συν 200γρ για το φιλμ 100ποδιών/30.5μέτρων, δεν είναι και το καλύτερο να την κυκλοφορείς όλη την ώρα στους δρόμους. Για αυτό τον σκοπό υπήρχαν από τη Zeiss Ikon και άλλες εταιρίες περισσότερο προσιτές και εύχρηστες λύσεις.



Τον Δεκέμβριο του 1934 οι αμερικάνοι είχαν μερικές λάθος πληροφορίες.

Μετά όμως ήρθε ο πόλεμος, τα πράγματα άλλαξαν, η τεχνολογία και των φιλμ προχώρησε και προφανώς δεν υπήρχε πλέον θέση για μια τέτοια κινηματογραφική στην αγορά.

Τέλος σαν παρένθεση, ας αναλογιστούμε και το κόστος χρήσης. Μια μπομπίνα έγχρωμου φιλμ 100 ποδιών των 16 χιλιοστών, κόστιζε μαζί με την εμφάνιση που προπλήρωνες 80 με 100 σημερινά δολάρια. Όλα αυτά για 4 και κάτι λεπτά οικιακής απόλαυσης στην στάνταρ ταχύτητα της εποχής των 16 fps. Έτσι για να βλέπουμε και πόσο καλομαθημένοι είμαστε σήμερα…


Αυτοί οι Astro που έψαχνα κάποτε για την ολυμπιάδα του 1936 σε ότι μοντούρα κυκλοφορούσε έβγαζαν τους φακούς τους.

Η συγκεκριμένη μηχανή -κατασκευής του 1937 σύμφωνα με τον αριθμό σειράς του φακού- κατέφθασε με φορτωμένο όπως αποδείχτηκε μετά ένα Kodachrome ΙΙ σε μπομπίνα των 100 ποδιών. Το φιλμ φαινόταν να είχε χρησιμοποιηθεί κατά το ήμισυ περίπου, ποιος ξέρει σε ποιόν παρελθόντα χρόνο . Τότε μου ήρθε η ιδέα: ας την βγάλω μια βόλτα, να χρησιμοποιήσω και το υπόλοιπο φιλμ με 1-2 στοπ θεωρητική υπερέκθεση (αφού τα ASA της εποχής θα ήταν κάτι σαν 10 ή 25) μπας και εμφανιστεί κάτι στο τέλος. Και γιατί όχι, επιτέλους ας δοκιμάσω και εγώ το Caffenol, τι άλλο μπορεί να χάσω εκτός από την ώρα μου?…


1937

Συνάντηση με μια συνομήλικη γειτόνισσα μετά από 80 χρόνια.


-Στο επόμενο η περιπέτειες μου με το Caffenol-