Amstrad1981
RetroActive
- Joined
- 26 Απρ 2009
- Μηνύματα
- 435
- Αντιδράσεις
- 102
Παλιότερα είχα ανοίξει ένα παρόμοιο θέμα που αφορούσε την κατάσταση των video-gamesστη σημερινή εποχή. Τώρα ανοίγω ένα θέμα για να προβληματιστούμε με τη σημερινή κατάσταση που κυριαρχεί στην τηλεόραση.
Κάποτε όλοι μας υπήρξαμε παιδιά. Τότε μπορούσαμε να ανοίγουμε την τηλεόραση για να παρακολουθήσουμε κάποιο ευχάριστο παιδικό πρόγραμμα. Είτε με κούκλες, ηθοποιούς, κινούμενα σχέδια με καλή ελληνική μεταγλώττιση, που απευθύνονταν σε όλα τα χρόνια της παιδικής μας ηλικίας. Περνούσαμε κάποια ώρα -αν και κλεισμένοι στο σπίτι μπροστά από την τηλεόραση-, που δεν ήταν απαραίτητα χάσιμο χρόνου! Όμορφα παραμύθια, παιδικές ιστορίες που ταυτιζόμασταν μαζί τους, υπέροχα μηνύματα, βαθιά συναισθήματα. Τότε έχοντας στη διάθεση μας μόνο τα κρατικά κανάλια, δεν θεωρούσαμε απαραίτητο κάτι παραπάνω γιατί μας αρκούσαν. Ή μήπως όχι; Με την έλευση της ιδιωτικής τηλεόρασης στην αρχή όλα έμοιαζαν μαγικά. Περισσότερα επίσης ποιοτικά κινούμενα σχέδια που γέμιζαν ευχάριστα τα πρωινά του Σαββατοκύριακου, και βέβαια τα γιορτινά προγράμματα που γέμιζαν όμορφα τις ώρες μας. Από μία άποψη ήταν ο παιδικός μας παράδεισος! Τα χρόνια περνούσαν, μεγαλώναμε επικίνδυνα, με τον καιρό έπαψαν να μας ενδιαφέρουν τα παιδικά προγράμματα. Όσο μεγαλώναμε όμως αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε το πόσο εξευτελιστική μπορούσε να γίνει η τηλεόραση! Ο ξεπεσμός ξεκίνησε με κάποιες βραδινές εκπομπές. Ώσπου έρχεται το έτος 2000! Τα κινούμενα σχέδια λιγοστεύουν ανησυχητικά. Οι παιδικές εκπομπές ανύπαρκτες ήδη εδώ και καιρό! Η αρχή της μεγάλης κατρακύλας! BigBrother, και ανάλογα realityshow που μαθαίνουν στους τηλεθεατές το ποιός επιβιώνει μες τη ζωή! Ρουφιάνεψε για να σώσεις το τομάρι σου! Ώσπου φθάσαμε στο σημείο να κάνουμε και ήρωες τους πορνο-στάρ! Και αναρωτιέμαι συχνά… Εντάξει εγώ βρίσκομαι σε μια ηλικία πλέον που έχω συναίσθηση το τι πρέπει να παρακολουθήσω και τι όχι. Έχω να δω πολύ καιρό τηλεόραση! Όποτε βρίσκομαι στο σπίτι το πολύ να παρακολουθήσω κάποιο ντοκιμαντέρ, ακόμη και τις ειδήσεις δεν παρακολουθώ πια! Αναρωτιέμαι… Τα παιδιά τη στιγμή που δεν παίζουν με τους φίλους τους και κάθονται μπροστά από την τηλεόραση τι βλέπουν; Το καλύτερο κινούμενο σχέδιο της δεκαετίας είναι ο Μπόμπ Σφουγκαράκης, που αν και λατρεύω τη σειρά, παραδέχομαι πως δεν είναι κατάλληλα όλα τα επεισόδια για τα παιδιά. Δεν υπάρχει ποικιλία και το σημαντικότερο σεβασμός στον τηλεθεατή! Δεν ξεχνώ επίσης τη λαμπρή υποδοχή που έκαναν τα νέα παιδιά στην γνωστή πορνο-στάρ νωρίς το απόγευμα! Ωραίοι ήρωες! Υπέροχοι άνθρωποι! Λαμπρά παραδείγματα! ΔΟΞΑΣΤΕ ΤΟΥΣ!!! Και βέβαια ξαναέρχεται το BigBrother για να μην ξεχνιόμαστε! Και ποιοι τα παρακολουθούν όλα αυτά; Γονείς που δεν ξέρουν πώς να γεμίσουν τη μονοτονία της ζωής τους! Ανύπαρκτοι άνθρωποι-ζόμπι που δεν έχουν κάτι όμορφο να ασχοληθούν! Και τα θύματα-παιδιά που τους γέμισαν τις πόλεις με πολυκατοικίες-καταφύγια! Θα μπορούσα να πω κι άλλα αλλά φοβάμαι πως θα ξεφύγω από το θέμα της τηλεόρασης και θα επεκταθώ κι αλλού! Για το τέλος θα πω πως ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης αυτών των φαινομένων είναι να κλείσουμε την τηλεόραση! Να τους δείξουμε με αυτό τον τρόπο πως τους σιχαθήκαμε! Από το τίποτα κάτι είναι κι αυτό! Στο χέρι μας είναι!
Κάποτε όλοι μας υπήρξαμε παιδιά. Τότε μπορούσαμε να ανοίγουμε την τηλεόραση για να παρακολουθήσουμε κάποιο ευχάριστο παιδικό πρόγραμμα. Είτε με κούκλες, ηθοποιούς, κινούμενα σχέδια με καλή ελληνική μεταγλώττιση, που απευθύνονταν σε όλα τα χρόνια της παιδικής μας ηλικίας. Περνούσαμε κάποια ώρα -αν και κλεισμένοι στο σπίτι μπροστά από την τηλεόραση-, που δεν ήταν απαραίτητα χάσιμο χρόνου! Όμορφα παραμύθια, παιδικές ιστορίες που ταυτιζόμασταν μαζί τους, υπέροχα μηνύματα, βαθιά συναισθήματα. Τότε έχοντας στη διάθεση μας μόνο τα κρατικά κανάλια, δεν θεωρούσαμε απαραίτητο κάτι παραπάνω γιατί μας αρκούσαν. Ή μήπως όχι; Με την έλευση της ιδιωτικής τηλεόρασης στην αρχή όλα έμοιαζαν μαγικά. Περισσότερα επίσης ποιοτικά κινούμενα σχέδια που γέμιζαν ευχάριστα τα πρωινά του Σαββατοκύριακου, και βέβαια τα γιορτινά προγράμματα που γέμιζαν όμορφα τις ώρες μας. Από μία άποψη ήταν ο παιδικός μας παράδεισος! Τα χρόνια περνούσαν, μεγαλώναμε επικίνδυνα, με τον καιρό έπαψαν να μας ενδιαφέρουν τα παιδικά προγράμματα. Όσο μεγαλώναμε όμως αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε το πόσο εξευτελιστική μπορούσε να γίνει η τηλεόραση! Ο ξεπεσμός ξεκίνησε με κάποιες βραδινές εκπομπές. Ώσπου έρχεται το έτος 2000! Τα κινούμενα σχέδια λιγοστεύουν ανησυχητικά. Οι παιδικές εκπομπές ανύπαρκτες ήδη εδώ και καιρό! Η αρχή της μεγάλης κατρακύλας! BigBrother, και ανάλογα realityshow που μαθαίνουν στους τηλεθεατές το ποιός επιβιώνει μες τη ζωή! Ρουφιάνεψε για να σώσεις το τομάρι σου! Ώσπου φθάσαμε στο σημείο να κάνουμε και ήρωες τους πορνο-στάρ! Και αναρωτιέμαι συχνά… Εντάξει εγώ βρίσκομαι σε μια ηλικία πλέον που έχω συναίσθηση το τι πρέπει να παρακολουθήσω και τι όχι. Έχω να δω πολύ καιρό τηλεόραση! Όποτε βρίσκομαι στο σπίτι το πολύ να παρακολουθήσω κάποιο ντοκιμαντέρ, ακόμη και τις ειδήσεις δεν παρακολουθώ πια! Αναρωτιέμαι… Τα παιδιά τη στιγμή που δεν παίζουν με τους φίλους τους και κάθονται μπροστά από την τηλεόραση τι βλέπουν; Το καλύτερο κινούμενο σχέδιο της δεκαετίας είναι ο Μπόμπ Σφουγκαράκης, που αν και λατρεύω τη σειρά, παραδέχομαι πως δεν είναι κατάλληλα όλα τα επεισόδια για τα παιδιά. Δεν υπάρχει ποικιλία και το σημαντικότερο σεβασμός στον τηλεθεατή! Δεν ξεχνώ επίσης τη λαμπρή υποδοχή που έκαναν τα νέα παιδιά στην γνωστή πορνο-στάρ νωρίς το απόγευμα! Ωραίοι ήρωες! Υπέροχοι άνθρωποι! Λαμπρά παραδείγματα! ΔΟΞΑΣΤΕ ΤΟΥΣ!!! Και βέβαια ξαναέρχεται το BigBrother για να μην ξεχνιόμαστε! Και ποιοι τα παρακολουθούν όλα αυτά; Γονείς που δεν ξέρουν πώς να γεμίσουν τη μονοτονία της ζωής τους! Ανύπαρκτοι άνθρωποι-ζόμπι που δεν έχουν κάτι όμορφο να ασχοληθούν! Και τα θύματα-παιδιά που τους γέμισαν τις πόλεις με πολυκατοικίες-καταφύγια! Θα μπορούσα να πω κι άλλα αλλά φοβάμαι πως θα ξεφύγω από το θέμα της τηλεόρασης και θα επεκταθώ κι αλλού! Για το τέλος θα πω πως ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης αυτών των φαινομένων είναι να κλείσουμε την τηλεόραση! Να τους δείξουμε με αυτό τον τρόπο πως τους σιχαθήκαμε! Από το τίποτα κάτι είναι κι αυτό! Στο χέρι μας είναι!
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή: