Ρετρό εκλογές στην Ελλάδα! (Ή αλλιώς η εποχή των δεινοσαύρων)!

Amstrad1981

RetroActive
Joined
26 Απρ 2009
Μηνύματα
432
Αντιδράσεις
86
Με αφορμή τη σημερινή ανακοίνωση του πρωθυπουργού για τις πρόωρες εκλογές που θα λάβουν χώρα στις 4 Οκτωβρίου, σκέφτηκα να θυμηθούμε το πρωτόγονο κλίμα που επικρατούσε στην Ελληνική κοινωνία ως τα μέσα της δεκαετίας του 90ʼ. Καταρχήν να ξεκαθαρίσω πως δεν με ενδιαφέρουν πλέον οι εκλογές και ότι ανοίγω το συγκεκριμένο θέμα μόνο και μόνο για να συγκρίνουμε τις αλλαγές στην Ελληνική κοινωνία, σε ολόκληρη την περίοδο της μεταπολίτευσης.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Θυμάμαι ένα περιστατικό σε εκλογικό κέντρο της Καλλιθέας σε κάποιες εκλογές '80s ( δεν θυμάμαι ποιές - ίσως 1985 ). Κύριος με κονκάρδα κόμματος στο πέτο του σακακίου να τσακώνεται με αστυνομικό που του ζητούσε επίμονα να το βγάλει, και να γίνεται ο χαμός. Αυτό μου έχει μείνει σαν εικόνα...
 
Αααα, τι μου θύμισες τώρα... οι εποχές του άκρατου φανατισμού και των πολυπληθών κομματικών συγκεντρώσεων με άπειρα λεωφορεία να γεμίζουν από όλη την Ελλάδα για να πάνε σ'αυτές και να δείξουν ότι "έχουμε κόσμο", ανεμίζοντας πλαστικά και μη σημαιάκια και το σκουπιδαριό που αφήναν πίσω. Τι καλά που τα έχουμε αφήσει πίσω στα '90s όλα αυτά...
 
Αν και ρετρό τύπος, αν και μου αρέσει το παρελθόν, ΕΥΤΥΧΩΣ η κατάσταση έχει αλλάξει στον τομέα αυτό κατά πολύ.

Θυμάμαι προεκλογικές περιόδους στην δεκαετία του '80 που χάλαγε ο κόσμος από ντουντούκες, μεγάφωνα, ηχορύπανση, ενώ οι δρόμοι έμοιαζαν σαν να είχαν βομβαρδιστεί από φέιγβολάν υποψηφίων, από χαρτάκια με συνθήματα, από αφίσες που κόλλαγαν τη μία πάνω στην άλλη και με τη κόλλα γινόταν μια τάβλα που τελικά ξεκόλλαγε από τους τοίχους.

Σήμερα ευτυχώς τα πράγματα έχουν αλλάξει, δεν δίνει και κανείς πολύ σημασία. Προσωπικά έχω πάψει να ασχολούμαι εδώ και αρκετά χρόνια, δεν ξέρω καν αν θα κάνω το κόπο στις 4 Οκτωβρίου να πάω 500 μέτρα από το σπίτι μου να "ψηφίσω".
 
gapan είπε:
Αααα, τι μου θύμισες τώρα... οι εποχές του άκρατου φανατισμού και των πολυπληθών κομματικών συγκεντρώσεων με άπειρα λεωφορεία να γεμίζουν από όλη την Ελλάδα για να πάνε σ'αυτές και να δείξουν ότι "έχουμε κόσμο", ανεμίζοντας πλαστικά και μη σημαιάκια και το σκουπιδαριό που αφήναν πίσω. Τι καλά που τα έχουμε αφήσει πίσω στα '90s όλα αυτά...
Eδώ κάνεις πλάκα να φανταστώ,ε ; ;)

Αν πάλι δε το λες για πλάκα,έπρεπε να είσαι την ημέρα που πήγαμε με τον exetlaios στο κέντρο για τη συνέντευξη του κ. Λεοντσίνη και πέσαμε πάνω στην προεκλογική ομιλία αρχηγού κόμματος,εν όψει ευρωεκλογών.Να δεις πούλμαν να έρχονται,να μην πιστεύεις στα μάτια σου !!!
 
manos426f είπε:
Eδώ κάνεις πλάκα να φανταστώ,ε ; ;)
Το κατά δύναμη... ;)

Κάτι που πραγματικά έχει αλλάξει όμως είναι ότι θυμάμαι ότι όταν ήμουνα γυμνάσιο-λύκειο, και το σχολείο ήταν εκλογικό κέντρο, ερχόταν και κατασκήνωνε ο στρατός για όλο το ΣΚ των εκλογών. Τώρα πια νομίζω έχω πολλά χρόνια να δω στρατά στα εκλογικά τμήματα. Κάτι είναι κι αυτό.
 
Εγω πιστευω οτι τοτε ηταν πιο αληθινες οι εκλογες...

Ο λαος ψηφιζε και οχι τα αφεντικα των αφεντικων τουτου του πλανητη

Θυμαστε εκεινη την Ελληνικη ταινια με τον Μπαρκουλη και τον Παπαγιαννοπουλος να φωναζει:

Μααααντας............. Μααααααντας......

Περα Παναγια 2 ψηφοι!

Κατω Παναγια 1 ψηφος!

:D
 
Ρετρό εκλογές ε; Πάμε:

1) Στρατιώτες στην είσοδο των εκλογικών κέντρων, στο "παρά πόδα".

2) Ανηλεής πετροβολισμός των κομματικών πινακίδων που ήταν τοποθετημένες σε κολώνες της ΔΕΗ, και σκίσιμο αφισών των άλλων υποψηφίων/παρατάξεων. Οι πινακίδες θεωρούνταν λάφυρα...

3) Παιδάκια στους δρόμους που είχαν αφήσει τα συνηθισμένα τους παιχνίδια και κυμάτιζαν, με ζήλο, κομματικές σημαίες που τους είχαν μοιράσει τα φανατισμένα κομματόσκυλα, οι γονείς τους.

4) Μεσσιανισμός: Ο "Σιδερένιος" θα σώσει τη χώρα!, Όχι μόνο ο "Δρακουμέλ" μπορεί να μας οδηγήσει μπροστά! κλπ. Τώρα ο σύγχρονος ψηφοφόρος είναι, και καλά, πιο "υποψιασμένος"... (Τρομάρα του)

5) Οι εφημερίδες έκαναν κυκλοφορία τύπου 200.000 φύλλα κλπ. Ειδικά οι "βαμμένες" που ήταν και τα "ευαγγέλια" των οπαδών.

6) Μυστικοπάθεια γύρω από την ψήφο: Ολόκληρες οικογένειες δεν "εκδηλώνονταν"(δεν αποκάλυπταν τι ψηφίζουν δηλαδή) γιατί αυτό μπορεί να είχε διάφορες συνέπειες σε μεταθέσεις, προαγωγές κλπ. Τώρα τα πράγματα είναι πιο "ελεύθερα" και "αξιοκρατικά"...

Και φυσικά:

7) Άπειρη κομματική ΚΑΦΡΙΛΑ και αμέτρητοι διαπληκτισμοί για τα πολιτικά: Σε καφενεία, δημόσιες υπηρεσίες, στο δρόμο, στα σχολεία(!), παντού. Οι κάφροι είχαν καταφέρει να διχάσουν ακόμα και τα παιδιά στις αλάνες...

Η "σκοτεινή πλευρά" των 80s...
 
Απ'όσα διαβάζω και ακούω, η μόνη σημαντική διαφορά των τωρινών εκλογών,

με τις "ρετρό" εκλογές, ήταν η βία.

Στα 80's π.χ. , η βία ήταν δεδομένη ανάμεσα στους οπαδούς των μεγάλων κομμάτων.

Π.χ. συνεργείο-αφισοκόλλησης του "τάδε" κόμματος, εύκολα δεχόταν επίθεση

με αλυσίδες και ρόπαλα, από οπαδούς του "δείνα" κόμματος.

Και μιλάμε για κόμματα "εξουσίας".

Ακόμα και τα πιό "κυριλέ" και "δημοκρατικά" κόμματα, είχαν "μάχιμες" νεολαίες,

με στόχο την "προστασία" των εκδηλώσεων αλλά και τα "πεσίματα" σε αντιπάλους.

Σε διάφορες προεκλογικές ομιλίες, γίνονταν αντισυγκεντρώσεις, και συχνά-πυκνά,

διψήφιος αριθμός οπαδών κατέληγε στο νοσοκομείο ύστερα από άγριες συμπλοκές.

Τώρα, τα "κόμματα εξουσίας" τα έχουν αφήσει πίσω όλα αυτά.

Όχι μόνο δε χρησιμοποιούν βία μεταξύ τους, αλλά τα περισσότερα

δεν έχουν καν στοιχειώδη "προστασία" και "οργάνωση".

Φλώρικοι καιροί, φλώρικες συνήθεις. (αν ασας ενοχλεί το "φλώρικοι", κάντε το "κυριλέ").

Αυτό έχει το καλό, ότι δεν γίνονται πια γενικευμένα καφριλίκια σε εκλογές.

Αλλά έχει και το κακό, ότι η πολιτική βία μονοπωλείται πλέον από συγκεκριμένες ομάδες,

που επειδή οι αντίπαλοί τους "ξέχασαν να πολεμάνε", ουσιαστικά ασκούν ένα μονοπώλιο της βίας,

αποκομίζοντας ασύγκριτα πολλαπλάσια οφέλη, σε σχέση με το μέγεθός τους.

Παραδόξως, αυτή η εκατέρωθεν χρήση βίας, δημιουργούσε μια "λεπτή ισοροπία",

που στις μέρες μας έχει χαθεί.

Νομίζω ότι σήμερα η βία (ως ποσότητα) είναι τουλάχιστον-στα-ίδια επίπεδα με παλιά,

αλλά το γεγονός ότι είναι στα χέρια λιγότερων ανθρώπων, με τρομάζει.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Μεχρι το γυμνάσιο δεν ήξερα τι κόμμα ψήφιζαν οι γονεις μου.

Ο λογος : ενας μεγαλυτερος ξαδερφος μου, του οποιου οι γονεις ηταν φανατικοι οπαδοι μεγαλου κομματος, ειχαν ξεσηκωσει και το παιδι τους, και το καημενο κυκλοφορουσε με σημαιακια, και συνθηματα υπερ του κομματος.

Την συγκεκριμενη χρονια δε, οι οπαδοι του, ηταν 100% σιγουροι πως θα εβγαιναν πρωτο κομμα.

Οι εκλογες τους διεψευσαν.

Ο ξαδερφος "εφαγε" τετοια καζουρα και δουλεμα απο τους φιλους του (που οι γονεις τους, ηταν του αντιθετου κομματος), και απογοητευτηκε τοσο πολυ με την ηττα, βλεποντας τους γονεις του, να ειναι συντετριμμενοι, που ο καημενος κοντεψε να παθει καταθλιψη (τον τρεξαν και σε γιατρο)

Μετα απο αυτο ο πατερας μου, εκοψε μαχαιρι τις πολιτικες συζητησεις στο σπιτι (και στην ζωη του γενικοτερα).

Θυμαμαι που εβλεπα με απορια τους συμμαθητες μου να φανατιζονται τοτε, και να προσπαθουν να με ψαρεψουν.

Ακουγα για τσακωμους στα καφενεια του χωριου.

Γεμιζε ο τοπος διαφημισεις

Το πανηγυρι του χωριου (στα μεσα Ιουνη) κλασσικα δεν γινοταν οποτε επεφταν εκλογες (τις αντιπαθησα γι'αυτον και μονο τον λογο)

ευτυχως που αλλαξαν καπως τα πραγματα :)
 
θυμάμαι τα άτομα της εφορευτικής επιτροπής να προσπαθούν μάταια να πείσουν τα ηλικιωμένα άτομα, οτι θα πρέπει να πάρουν μαζί τους στο παραβάν τα ψηφοδέλτια όλων των υποψήφιων κομμάτων

<< Μα τι να τα κάνω όλα αυτά; Αφού ο γιός μου, μου ετοίμασε το φάκελο. Να εδώ το έχω.... >>
 
Τα πράγματα σίγουρα έχουν καλυτερέψει σε σχέση με τη δεκαετία του 80. Εντάξει, όπως και στα περισσότερα πράγματα, είμαστε ακόμα πρωτόγονοι σε σχέση με τις πολιτισμένες χώρες (το 2004 ζούσα στην Αμερική, όπου τη μέρα των εκλογών, Τρίτη, αν δεν το ήξερα ότι υπήρχαν εκλογές δεν θα το είχα καταλάβει). Αλλά τουλάχιστον η απίστευτη καφρίλα και γελοιότητα των 80s δεν υπάρχει πια. Θα έλεγα μάλλον ότι πλέον οι χειρότεροι είναι κάποιοι από τους μικρούς. Τέσπα, τουλάχιστον γίνονται σύντομα και έτσι δε θα μας τα σπάσουν για πολύ. Άντε να περάσει κι αυτό να βρούμε την ησυχία μας.

Α, και μην ξεχνάμε ότι δεν είναι και υποχρεωτικό πλέον. Θυμάμαι που είσουν υποχρεωμένος να ασκείς το εκλογικό σου "δικαίωμα" στο παρελθόν, κάνοντας τη λέξη δικαίωμα να ακούγεται τουλάχιστον αστεία.
 
Όταν είδα το thread το πρωί, περίμενα τρελό flaming, τσακωμούς κλπ

και έτριβα σατανικά τα χέρια μου.

Δυστυχώς, με την κόσμια και απολιτίκ στάση σας, με απογοητεύσατε ... :( :p :p
 
Δεν χρειαζευαι να πω οτι ειμαστε με το ενα ματι πανω στο thread.

Κυριες και κυριοι γνωριζετε περι πολιτικων συζητησεων εδω μεσα και ποσο τις αντιπαθουμε.

Οποτε ας μεινει το νηματιο σε καθαρα ρετρο χαρακτηρα πανω στη διαδικασια και στις συνηθειες των εκλογων του τοτε.
 
...επειδή μεγάλωσα σε έντονα πολιτικοποιημένη οικογένεια και γειτονιά οι μνήμες είναι μάλλον...νωπές!

Θυμάμαι ότι έμμεσα απέφευγαν τις συναναστροφές οι προερχόμενοι από διαφορετικά κόμματα ακόμα και συγγενείς, τα "βαμμένα" καφενεία σε ...3 αποχρώσεις, θυμάμαι τις τεράστιες συγκεντρώσεις με τα πολλά πούλμαν της επαρχίας στο πεδίο του Άρεως και αλλού, τα γεμάτα αφίσες και σημαίες αυτοκίνητα, τα σπίτια εκλογικά κέντρα...τους βουλευτές που μαζεύονταν στα σπίτια -ακόμα και στο δικό μας- για ν' ...αγορεύσουν, τις αφίσες σε όποιο σημείο μπορούσαν να μπουν, τα γλέντια των νικητών στους δρόμους σαν να παίρναμε το ευρωπαϊκό κάθε φορά, την απαγόρευση λειτουργίας των νυκτερινών μαγαζιών υπό τον φόβο των επεισοδίων, τους λεκτικούς καυγάδες στους δρόμους, τα σκουπίδια επί μήνες μετά...αλλά και τα γλέντια των νικητών με αρνιά και live μουσική λίγες μέρες μετά την επικράτηση. Το ίδιο σκηνικό σε βουλευτικές ή δημοτικές εκλογές...ΕΥΤΥΧΩΣ που πλέον υπάρχει ωριμότητα τέτοια ώστε όλα αυτά να φαντάζουν πρωτόγονα και γραφικά! Όμως δυσκολεύομαι να διακρίνω αν αυτό είναι τελικά κοινωνικός πολιτισμός ή απολιτικοποίηση λόγω έλλειψης οραμάτων...

Δεν σας κρύβω ότι αυτό για μένα μας λείπει..ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων τότε όλοι είχαν όραμα...πίστευαν σε κάτι άσχετα αν αυτό δεν θα υλοποιούνταν ποτέ...υπήρχε ελπίδα στα μάτια όλων...Ρε γαμώτο έγινε ρετρό και η ελπίδα στις μέρες μας; :(
 
Μια αρκετά ωραία αποτύπωση του 80's κλίματος των εκλογών υπάρχει στους "ΙΠΠΕΙΣ" από την ένδοξη σειρά των κωμωδιών του Αριστοφάνη σε κόμικ.
 
spyros_s είπε:
Όμως δυσκολεύομαι να διακρίνω αν αυτό είναι τελικά κοινωνικός πολιτισμός ή απολιτικοποίηση λόγω έλλειψης οραμάτων...Δεν σας κρύβω ότι αυτό για μένα μας λείπει..ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων τότε όλοι είχαν όραμα...πίστευαν σε κάτι άσχετα αν αυτό δεν θα υλοποιούνταν ποτέ...υπήρχε ελπίδα στα μάτια όλων...Ρε γαμώτο έγινε ρετρό και η ελπίδα στις μέρες μας; :(
Τωρα παλι η παρουσα αδιαφορία μπορεί να είναι αποτέλεσμα του τότε φανατισμού. Να "ξεθύμανε" ο ενθουσιασμός πριν την ώρα του ή κάτι τέτοιο, επειδή ήταν πιο έντονος απο ότι έπρεπε. Μπορει αν δεν υπήρχε τότε τόσο έντονος φανατισμός τοτε, να μη ηταν τοσο απογοητευμένος ο κοσμος σημερα

φαντάζομαι τον τοτε "βαμμενο" καφρο Μητσουλα των '80ς να συναντά τον εαυτο του στο 2009 και να εβλεπε ποσο απογοητευμενος θα γινοταν σε 20 χρονια... Οι ιδιοι πολιτικοι που τοτε γι' αυτον ηταν "μεσσίες" και άξιζαν ακόμα και καυγά για χάρη τους, τώρα θα τους σκέφτεται περιφρονητικά.

Αν το σκεφτείς σε βάθος χρόνου φαίνεται πλυ απογοητευτικό.. όλο αυτό έχει παρει στροφή 170 μοιρών (για να μη πω 180).
 
Wally είπε:
Δεν χρειαζευαι να πω οτι ειμαστε με το ενα ματι πανω στο thread.Κυριες και κυριοι γνωριζετε περι πολιτικων συζητησεων εδω μεσα και ποσο τις αντιπαθουμε.

Οποτε ας μεινει το νηματιο σε καθαρα ρετρο χαρακτηρα πανω στη διαδικασια και στις συνηθειες των εκλογων του τοτε.
Ψηφίζω......

ZX-SPECTRUM!!!!!!!!!!!!!!!

:D :D:D:D:D:D:D
 
AMIGA, ΖΕΙΣ, ΕΣΥ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΣ!
 
Το κοριτσάκι της αφίσας του 1985

picture.php


Είχε πράσινα μάτια, καστανόξανθα μακριά μαλλιά και γλυκό χαμόγελο, παρ' ότι της έλειπαν δύο - τρία δοντάκια. Το μόλις πεντέμισι ετών κοριτσάκι ήταν το ιδανικό αθώο παιδικό πρόσωπο για τη φωτογράφιση. Το 1985 ο κ. Κ. Λαλιώτης, υπεύθυνος και τότε της επικοινωνίας στο ΠαΣοΚ, και ο κ. Κ. Κουλούρης, συγκεντρωσιάρχης, την επέλεξαν για την αφίσα του ΠαΣοΚ, την πιο πετυχημένη ίσως προεκλογική αφίσα που έγινε ποτέ για κόμμα.
Η κυρία Γιάννα Βελισσαρίδου, 28 ετών σήμερα και σπουδάστρια σε ιδιωτικό ΙΕΚ στην Κινησιοθεραπεία είναι αυτή που με το τότε παιδικό πρόσωπό της συνδέθηκε με τη θριαμβευτική νίκη του ΠαΣοΚ. Πέρασαν 22 χρόνια και η κυρία Βελισσαρίδου ούτε καν που θυμάται τον Ανδρέα, ούτε καν περνά έξω από τα γραφεία του ΠαΣοΚ και το σημαντικότερο συμβουλεύει σήμερα όσα παιδιά εμφανίζονται σε προεκλογικά σποτ να μείνουν μακριά απ' αυτά γιατί όπως λέει «σου αλλάζουν τη ζωή χωρίς να σου προσφέρουν απολύτως τίποτε. Μόνο προβλήματα».

Από τότε η κυρία Βελισσαρίδου έκλαψε πολλές φορές. Εκλαψε το 1985 μόλις προσέφερε τα λουλούδια στον ιδρυτή του ΠαΣοΚ από φόβο, όπως λέει, βλέποντας το πλήθος κάτω από την εξέδρα να αλαλάζει. Εκλαψε εν συνεχεία στο σχολείο, επειδή ντρεπόταν που ξεχώριζε από τα άλλα παιδιά που δεν φωτογραφήθηκαν ποτέ για αφίσες. Εκλαψε αργότερα επειδή την ξέχασαν. Οσα της υποσχέθηκαν τότε δεν έγιναν. Στενοχωριέται σήμερα που τα κόμματα δεν έχουν να προσφέρουν τίποτε στους ψηφοφόρους τους. Αυτός είναι και ο λόγος που έγινε απολιτίκ. Δεν ανήκει σε κόμμα ούτε συμπαθεί κανέναν αρχηγό. Στις εκλογές ψηφίζει, αλλά φροντίζει πάντοτε και βρίσκει έναν τρόπο για να ακυρώνει την ψήφο της: «Κανένα κόμμα δεν με αντιπροσωπεύει, τα σημερινά κόμματα είναι ένα μηδέν» λέει.

Η Γιάννα Βελισσαρίδου επελέγη τότε τυχαίως για τη φωτογράφιση της αφίσας. Αν η μικρότερη αδελφή της Αγγελική δεν είχε κόψει τότε τα μαλλιά της, θα είχε επιλεγεί εκείνη, αφού ήταν πιο μελαχρινή και «έφερνε» περισσότερο για Ελληνίδα. Ο πατέρας της κ. Κ. Βελισσαρίδης εργαζόταν σε διαφημιστική εταιρεία, γνώριζε τον φωτογράφο κ. Δ. Γκανιάτα που συνεργαζόταν με το ΠαΣοΚ και τον κ. Κ. Λαλιώτη. Η γνωριμία του πατέρα της με τον κ. Λαλιώτη και εν συνεχεία με τον κ. Κουλούρη έβαλαν τη σφραγίδα της πρόσκαιρης δημοσιότητας στη ζωή της. Κάποια στιγμή τα δύο στελέχη του ΠαΣοΚ ζήτησαν από τον κ. Βελισσαρίδη να φέρει τις κόρες του για φωτογράφιση. Εκείνη την ημέρα φωτογράφισαν πάνω από 25 κοριτσάκια και κανένα δεν τους έκανε. Τελικά επελέγη η Γιάννα. Στάθηκε άνετα και υπομονετικά μπροστά στον φωτογραφικό φακό και ενθουσίασε τους πάντες.

Η αποστολή της όμως δεν είχε τελειώσει εκεί. Επρεπε να ζωντανέψει και την αφίσα. Μία ώρα πριν από τη μεγάλη προεκλογική συγκέντρωση του ΠαΣοΚ στο Σύνταγμα, να και η Γιάννα, μαζί με τον πατέρα της και τους κκ. Λαλιώτη και Κουλούρη κάτω από την εξέδρα. Της είπαν ότι θα έβλεπε τον Ανδρέα για να γνωρισθούν και να ανταλλάξουν μερικές κουβέντες, ώστε να εμφανισθεί αυθόρμητη η «μεγάλη αγκαλιά». Η ώρα περνούσε και ο αρχηγός του ΠαΣοΚ δεν εμφανιζόταν· πήγε κατευθείαν στην εξέδρα. Επρεπε να γίνει πρόβα. Τον ρόλο του Α. Παπανδρέου ανέλαβε να παίξει ο κ. Λαλιώτης. Το κοριτσάκι θα έτρεχε στην αγκαλιά του, θα του έδινε τα λουλούδια και θα φιλούσε τον αρχηγό. Οι πρόβες πέτυχαν και όταν ο ιδρυτής του ΠαΣοΚ ανέβηκε στην εξέδρα, η Γιάννα άκουσε ξαφνικά ένα δυνατό «τρέξε και όπως είπαμε». Ετρεξε, έδωσε τα λουλούδια, έδωσε και το φιλί. Ο Ανδρέας τη σήκωσε στα χέρια του. Οταν τελείωσε η παράσταση, δεν γνώριζε τι να κάνει: «Περιφερόμουν στην εξέδρα. Τρόμαζα με το πλήθος» λέει σήμερα, αλλά τότε ποιος της έδινε σημασία.

Ούτε και τώρα της δίνει κανένας... Μόνο μία φορά, λίγο προτού αρχίσει μια τηλεοπτική εκπομπή συνάντησε τυχαία τον κ. Π. Παναγιωτόπουλο της ΝΔ. Αυτός της έκανε πρόταση για προσχώρηση στη ΝΔ. Εκείνη αρνήθηκε. «Τα κόμματα δεν με εκφράζουν» του είπε.

Ν. ΧΑΣΑΠΟΠΟΥΛΟΣ | Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2007
Προελευση : http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=183382&ct=32&dt=09/09/2007
 
Πίσω
Μπλουζα