Ρετρό φωτογραφικές μηχανές

[Eagle 1]

Πίσω στην AGFA, όπου την τελευταία της Box, την Clack (βλ. προηγούμενη ανάρτηση), διαδέχθηκε η Click I, από το 1958, με τα επόμενα μοντέλα (έως Click IV) να παράγονται έως το 1970. Είναι η τελευταία μηχανή της AGFA που χρησιμοποιεί φίλμ ρολό 120.

Φτιαγμένη εξ ολοκλήρου από βακελίτη (εκτός από τα λιγοστά μηχανικά μέρη από μέταλλο) είναι μία εξαιρετικά απλή και φθηνή μηχανή (κόστιζε 16,50 Μάρκα με μέσο μισθό στα '50ς περίπου 400-500 Μάρκα). Ιδιαίτερα η Click Ι είχε έναν απλό φακό σταθερής εστίασης, μία ταχύτητα (ούτε καν παρατεταμένη έκθεση Β), απλό κλείστρο και μόνη ρύθμιση τη δυνατότητα χρήσης κίτρινου φίλτρου για αντίθεση και επιλογή για φωτογράφιση με ήλιο ή συννεφιά. Μπορούσε να πάρει φλας. Το πίσω μέρος που ακουμπά το φίλμ για φωτοέκθεση είναι κυρτό για να μην υπάρχει παραμόρφωση στις άκρες λόγω του απλού φακού. Τα μεταγενέστερα μοντέλα είχαν διάφορα πρόσθετα κατά περίπτωση, όπως καλύτερο φακό (Achromat), δυνατότητα εστίασης για πορτραίτο, βελτιωμένη υποδοχή για φλας κλπ.

Βασικά χαρακτηριστικά:

Φιλμ: ρολό 120 (6x9cm), έκθεση 6x6cm, 12 στάσεων.
Διάφραγμα: 11 και ενσωματωμένο κίτρινο φίλτρο για αντίθεση.
Φακός: Meniskus 1:11/72,5 mm, σταθερής εστίασης.
Σκόπευτρo: Ενσωματωμένο στο πάνω μέρος.
Υποδοχή για φλάς: Ναι.
Υποδοχή για τρίποδο: Ναι.

Η μηχανή είναι πλήρως λειτουργική.

 

[chris73]

Με κατατρέχουν οι Ρέτινες…

Έχω πει πως δεν με ενδιαφέρουν οι μεταγενέστερες του 1954 όταν και η οικογένεια άλλαξε σασί, αλλά βλέπετε προσπαθώντας να συμπληρώσω τη συλλογή των «αυθεντικών» μοντέλων κάποια στιγμή σε ένα πακέτο περιλαμβανόταν και αυτή.

Δεν είχα σκοπό να ασχοληθώ ούτε να τη κρατήσω, όμως δεν μου πήγαινε η καρδιά να την αποχωριστώ όταν διαπίστωσα την τέλεια κατάσταση του φακού της, που δεν έχει καμία απολύτως διαφορά από έναν εντελώς καινούργιο. (θαρρείς και θα τον κάνω τίποτα δλδ…)



Έτσι μου έμεινε και αυτή, οπότε γιατί να μην εγχειριστεί?

Μετά το 1954 όλες οι Ρέτινες χτιζόταν γύρω από αυτή την ιδέα, και η συγκεκριμένη που δεν διέθετε τηλέμετρο ή δυνατότητα εναλλαγής φακών όπως άλλες τις οικογένειας εκείνο τον καιρό, κυκλοφόρησε για ένα-δύο χρόνια κάπου μεταξύ 1957 και 1958.

Και το φωτόμετρό της είναι πολύ ζωντανό, όχι όμως πως θα μπορούσε και να εμπιστευτεί κανείς το οποιοδήποτε φωτόμετρο σεληνίου ύστερα τόσες δεκαετίες.


Δίπλα στη παλιότερη γενιά. Νομίζω είναι εμφανές πως έπαθε «50s»…

Το κλείστρο και αυτό της νέας εποχής, έχει σε σχέση με τα παλαιότερα επιπλέον αυτοχρονομέτρηση, όμως και μερικά μικρά και ελεύθερα ελατήρια που σίγουρα δεν ενθουσιάζουν κανένα μαστροχαλαστή. Επίσης το διάφραγμα πια σχηματίζεται από 5 λεπίδες, το μισό δλδ αριθμό λεπίδων σε σχέση με το παρελθόν.

Αν και έφθασε στα χέρια μου γενικά σε πολύ καλή κατάσταση (έχει φάει όμως ένα πέσιμο στη ζωή της), και σε αυτή εντοπίστηκαν σε απίθανα σημεία κόκκοι άμμου που είναι και ο χειρότερος εχθρός τους ως προς τη σωστή λειτουργία (δεν πεθαίνουν κιόλας). Αλλά τι να κάνει και ο άνθρωπος που την αγόρασε κάποτε? Να γυρίσει από τα μπάνια του λαού χωρίς φωτογραφικά ενθύμια? Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα.

 

[Eagle 1]

Άλλη μία εξαιρετικά απλή και φθηνή φωτογραφική μηχανή της AGFA είναι και η ISOLA I. Φτιαγμένη από βακελίτη (εκτός από το πίσω μέρος και τα λιγοστά μηχανικά μέρη από μέταλλο) κόστιζε 27 Μάρκα με μέσο μισθό στα '50ς περίπου 400-500 Μάρκα. Η σειρά ISOLA κατασκευάσθηκε την περίοδο 1957-1963 και μετά την Ι βγήκε στην αγορά η έκδοση ΙΙ με καλύτερο φακό και πρόσθετη ταχύτητα 1/100.

Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της είναι ότι στην ουσία πρόκειται για κάμερα-κουτί (Box) με μικρό όμως σχήμα, μια και για να τραβηχτεί φωτογραφία εκτείνονταν ο φακός της με σωλήνα (tubus), όχι όμως βιδωτά αλλά με έλξη (Βλ. φωτογραφίες). Χωρίς έκταση του σωλήνα δεν μπορεί να ληφθεί φωτογραφία, γεγονός που λειτουργούσε σαν ασφάλεια μια και προστατεύει από κατά λάθος φωτογράφιση.

Βασικά χαρακτηριστικά:

Φιλμ: ρολό 120 (6x9cm), έκθεση 6x6cm, 12 στάσεων.
Διάφραγμα: Δύο επιλογές, ηλιοφάνεια και συννεφιά (11 & 16?) καθώς επίσης ενσωματωμένο κίτρινο φίλτρο για αντίθεση.
Φακός: Meniskus 1:11/72,5 mm, εστίαση 1,5m - άπειρο.
Ταχύτητα: 1/35 και παρατεταμένη έκθεση (B) με επιλογέα πάνω στο φακό.
Σκόπευτρo: Ενσωματωμένο στο πάνω μέρος.
Οπή για ντεκλασέρ: Ναι.
Υποδοχή για φλάς: Ναι.
Υποδοχή για τρίποδο: Ναι.

Η μηχανή είναι πλήρως λειτουργική.

 

[Uskoke]

πολύ ωραία φίλε αετέ 1, να προσθέσω ότι στην διαφήμιση για το φιλμ Isopan IF 17, το 17 είναι η ευαισθησία του φιλμ σε DIN, η οποία κλίμακα δεν πέρασε στην ψηφιακή εποχή, και αντιστοιχεί σε 40 ASA! δηλ. πιο αργό από το PAN F της Ilford που είναι 50!! (όπως και το Velvia). το πιο γρήγορο α/μ φιλμ που παράγεται και στις μέρες μας είναι το Delta 3200 & TMax 3200, αντίστοιχα της Ilford & Kodak. έχουν όμως πολύ κόκκο.

 

[chris73]

Η ιδιάζουσα περίπτωση του κυρίου Foth



Ο πιθανά ολλανδικής καταγωγής μυστηριώδης κύριος Carl Friedrich Foth ήρθε και έφυγε από τα φωτογραφικά πράγματα χωρίς πολλές φανφάρες, αφήνοντας όμως πίσω του μια από τις περισσότερο αναγνωρίσιμες και εμπορικά επιτυχημένες προπολεμικές κατασκευές.



Εν μέσω διαπλεκόμενων κολοσσών και μικρότερων παρατρεχάμενων στην εποχή της γερμανικής φωτογραφικής παντοκρατορίας, όπως όλα δείχνουν ο κύριος Foth έπαιζε εντελώς μόνος καταφέρνοντάς τα πολύ αξιοπρεπώς παρόλα αυτά.



Το 1924 ξεκίνησε μια εταιρία οπτικών αλλά και ραδιοφώνων στο τότε ανεξάρτητο Gdansk που εκείνο τον καιρό ονομαζόταν Danzing, ενώ δύο χρόνια αργότερα μετακόμισε στο Βερολίνο όπου παράτησε τα ραδιόφωνα και σύντομα άρχισε να κατασκευάζει τυπικές φωτογραφικές της εποχής.



Εκείνα τα χρόνια, δεν νομίζω πως υπήρξε άλλος μικρός κατασκευαστής που τόλμησε και κατάφερε να φτιάχνει τα πάντα μόνος του. Ο κύριος Carl όμως φαίνεται πως δεν ήταν διατεθειμένος να χαρίσει ούτε ένα μάρκο στα γνωστά καρτέλ και έτσι φρόντισε να παράγει τους δικούς του φακούς και κλείστρα για κάθε κατασκεύασμά του.



Ίσως για αυτό το λόγο λοιπόν, αυτές οι κατασκευές ήταν διαθέσιμες στη παγκόσμια αγορά σε πολύ ελκυστικές τιμές σε σχέση με την ποιότητά τους.


1935. Περίπου 420 σημερινά δολάρια.

Και κάπως έτσι το 1930 παρουσιάστηκε η μικρή Derby, φωτογραφική που κατάφερε να χαράξει το όνομα της Foth στη φωτογραφική ιστορία.

Αρχικά, προφανώς επηρεασμένος από το αναδυόμενο τρεντ των 35 χιλιοστών, ο κύριος Carl φρόντισε οι πρώτες Derby να αποτυπώνουν 246mm στο μίνι όμως φιλμ 127 Πράγμα που άλλαξε την επόμενη χρονιά με το κάδρο να φθάνει 30x40mm, αυτό που θα περίμενε δηλαδή κανονικά κάποιος από μια half frame 127 μηχανή, ενώ μαζί με το νέο κάδρο η μικρή φωτογραφική απέκτησε και μηχανισμό αυτοχρονομέτρησης.
...

 

[chris73]

...


Μια από τις συνηθισμένες εμφανίσεις του Χίτσκοκ στις ταινίες του. Εδώ στο Young and Innocent του 1937 κρατώντας μια Foth Derby.


O αυστραλός καλλιτέχνης Albert Tucker σε μια αυτοπροσωπογραφία με μια Derby.

Η επένδυση των κατά τα άλλα οικονομικών Derby ήταν από γνήσιο δέρμα και το κλείστρο τους ήταν εστιακού επιπέδου με κουρτίνες πατέντας της Foth. Επίσης ο φακός (3 στοιχείων ο f3.5 και τεσσάρων ο f2.5) εστίαζε με τον ακριβότερο και ορθότερο τρόπο, δηλαδή αυτόν της ταυτόχρονης μετακίνησης όλου του μπλόκ, παρά με την οικονομικότερη εφαρμογή της μετατόπισης του εμπρός μόνο στοιχείου.



Προς το τέλος της δεκαετίας, σε αμέρικα και Γαλλία εμφανίστηκαν και φωτογραφικές που έφεραν ενσωματωμένο τηλέμετρο, και σε κάποια ακαθόριστη εποχή επίσης υπήρχε και η δυνατότητα εναλλαγής φακών, πράγμα που έχω δει σε διαφήμιση αλλά ακόμη δεν έχω αντικρύσει στην πράξη.



Μια ενδιαφέρουσα επίσης κατασκευή της εταιρίας ήταν η διοπτική Foth Flex που έφερε αντίστοιχο με την Derby κλείστρο πράγμα που αποτελούσε την εξαίρεση στον κανόνα της κατηγορίας.
Και κάπως έτσι έφθασε το 1940 (plus) και η Foth εξαφανίστηκε σιωπηλά. Ίσως αυτό να αποτελεί ακόμη μια ένδειξη πως ο κύριος Carl μάλλον ήταν έξω από τα μεγάλα κόλπα που θα του ανέθεταν τουλάχιστον κάποια πολεμική εργολαβία.



Επίσης, σε ένα ακαθόριστο προπολεμικό χρόνο η Foth φαίνεται πως διέθετε και κάποιο παράρτημα στη Γαλλία -ίσως για φορολογικούς λόγους-, ενώ μετά τον πόλεμο η μικρή Derby αναστήθηκε για κάποια χρόνια από τη γαλλική Gallus, πρώτα ως Derby-Lux και λίγο αργότερα ως DerLux καμουφλαρισμένη πίσω από ένα σασί αλουμινίου χωρίς καμία επένδυση.

Δείγματα με τον φακό της όπως βγήκαν από τη μηχανή. Στη δεύτερη φώτο bokeh για το bokeh -έτσι για να συμβαδίζουμε και με την εποχή μας...:flipout:-με ένα κομμάτι αλουμινόχαρτο. Δεν δείχνει και τόσο ελκυστικό νομίζω.





Βιντεάκι συναρμολόγησης. Εύκολη δουλειά να αλλάξεις κουρτίνες αν και δεν τη πρόσεξα όσο θα έπρεπε.

 

[Eagle 1]

Συνέχεια με την AGFA ISOLY-MAT, μία επίσης φτηνή μηχανή, αλλά πιό προηγμένη από τα μοντέλα CLICK και CLACK. Η μηχανή διέθετε φωτόμετρο σεληνίου που ήταν συνδεδεμένο μηχανικά με το διάφραγμα και το ρύθμιζε αυτόματα. Δεν ρύθμιζε ωστόσο και την ταχύτητα, η οποία ήταν σταθερή στην τιμή 1/70 (και 1/30 για λήψη με φλας).

Η μηχανή είναι κατασκευασμένη από βακελίτη με επένδυση δερματίνης και διακόσμηση από αλουμίνιο. Τα προηγούμενά της μοντέλα ISOLY I, II και III ήταν ακόμη πιό φθηνά (η έκδοση ΙΙΙ κόστιζε 69 Μάρκα), ωστόσο η έκδοση ΜΑΤ κόστιζε 128 Μάρκα λόγω του αυτοματισμού που διέθετε.

Βασικά χαρακτηριστικά:

Φιλμ: ρολό 120 (6x9cm), έκθεση 4x4cm.
Διάφραγμα: 5,6 - 22, αυτόματη ρύθμιση από το φωτόμετρο αλλά και χειροκίνητη.
Φακός: Color Agnar 1:5,6/55 mm, εστίαση 1,5m - άπειρο.
Ταχύτητα: 1/70 στη θέση Α (αυτόματη ρύθμιση διαφράγματος), 1/30 για συγχρονισμό με φλας και παρατεταμένη έκθεση (B) με επιλογέα πάνω στο φακό.
Σκόπευτρo: Ενσωματωμένο στο πάνω μέρος με ένδειξη φωτομέτρου.
Οπή για ντεκλασέρ: Ναι.
Υποδοχή για φλάς: Ναι.
Υποδοχή για τρίποδο: Ναι.


Η μηχανή είναι λειτουργική εκτός από το φωτόμετρο.

 

[Eagle 1]

Από το 1959 η AGFA εισήγαγε τη σειρά OPTIMA με το σκεπτικό να κάνει όσο το δυνατόν πιό απλές και αυτοματοποιημένες τις μηχανές ανώτερης ποιότητας και τιμής. Φωτόμετρο σεληνίου αυτοματοποιούσε την επιλογή διαφράγματος και ταχύτητας με την προβολή στο σκόπευτρο κόκκινου ή πράσινου σήματος που (το τελευταίο) σήμαινε σωστή επιλογή και επέτρεπε τη λήψη φωτογραφίας. Η εστίαση γινόταν με 3 σύμβολα, πορτραίτο (πολύ κοντά, από 1 μέτρο), οικογένεια (5-8 μέτρα) και τοπίο (έως άπειρο). Το φίλμ ήταν επίσης το 135 των 36 στάσεων, απλό στη χρήση του σε σχέση με τα φίλμ-ρολό.

Η μηχανή που παρουσιάζεται στη συνέχεια είναι η AGFA OPTIMA II, κατασκευάσθηκε την περίοδο 1960 (κατά άλλες πηγές 1962)-1964 και κόστιζε 238 Μάρκα.

Βασικά χαρακτηριστικά:

Φιλμ: 135, 36 στάσεων .
Διάφραγμα: αυτόματη ρύθμιση από το φωτόμετρο.
Φακός: Color Apotar 1:2,8/45 mm, εστίαση 1m - άπειρο με 3 σύμβολα στο πάνω μέρος του φακού ή κλίμακα στο κάτω μέρος.
Ταχύτητα: Κλείστρο Prontormator με 3 επιλογές: 1/30 - 1/250 στη θέση Α (αυτόματη ρύθμιση), 1/30 για συγχρονισμό με φλας και παρατεταμένη έκθεση (B) με επιλογέα πάνω στο φακό.
Σκόπευτρo: Ενσωματωμένο στο πάνω μέρος με ένδειξη φωτομέτρου.
Οπή για ντεκλασέρ: Ναι.
Υποδοχή για φλάς: Ναι.
Υποδοχή για τρίποδο: Ναι.

Η μηχανή είναι λειτουργική, και το φωτόμετρο αντιδρά στην έκθεση του φωτός (γίνεται από κόκκινη πράσινη η κουκίδα στο σκόπευτρο, βλ. 2 τελευταίες φωτογραφίες), ωστόσο δεν είμαι σίγουρος ότι οι ενδείξεις είναι απόλυτα σωστές.

 

[chris73]

Με αφορμή το παραπάνω ας βάλουμε "back to back" τα ...παρακάτω

Αυτόματη έκθεση: Ο αγώνας στον οποίο όλοι βγήκαν πρώτοι... (Agfa Optima και λοιποί)



Κάτι άλλο αγόρασα, όμως το πακέτο περιλάμβανε και μια φωτογραφική στην οποία δεν έδωσα αρχικά την παραμικρή σημασία, ούτε και μου άρεσε από καμία άποψη στην πρώτη ματιά.
Όταν έφθασε όμως, ένα γρήγορο ψάξιμο έδειξε ότι αυτή ήταν η πρώτη φωτογραφική στα 35 χιλιοστά με δυνατότητα αυτόματης έκθεσης. Η πρώτη?



Βρισκόμαστε στο 1959 και όπως φαίνεται είχε φθάσει πια ο καιρός που ο ερασιτέχνης φωτογράφος θα μπορούσε να βάλει για πρώτη φορά το «αυτόματο» ξενοιάζοντας από υπολογισμούς και σκέψεις σχετικά με τον απαιτούμενο συνδυασμό διαφράγματος και ταχύτητας για να επιτύχει σωστή έκθεση.

Τα παραπάνω ίσως είναι βέβηλα για μερικούς, όμως η φωτογραφία γεννήθηκε ως μια τεχνολογική εξέλιξη αρχικά, και επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε τις διαφορετικές ανάγκες του κάθε ένα. Άσε που είδαμε και άλλους, με όλα τα καλούδια στα χέρια τους τι καταφέρνουν τελικά



Τέλος πάντων όμως, στο θέμα του αυτοματισμού έκθεσης όλα είχαν ξεκινήσει πολύ νωρίτερα.

Στη θεωρία θα βρούμε μια πατέντα με την συμβολή του γνωστού Αϊνστάιν από το 1935-36 που δεν έγινε όμως ποτέ πράξη. Από την άλλη, ήταν το 1938 όταν η Kodak παρουσίασε την Super Six-20 (φιλμ 620), η πρώτη φωτογραφική παραγωγής με δυνατότητα αυτόματης έκθεσης.



Και αυτή σχεδιάστηκε από τον Walter Teague, φωτογραφική όμως που κατά τα άλλα υπήρξε εμπορικά αποτυχημένη και δεν πρόλαβε να δει το τέλος του πολέμου. Με τιμή πάνω από 4000 σημερινά δολάρια σίγουρα δεν απευθυνόταν στον ερασιτέχνη φωτογράφο της εποχής, και επίσης μάλλον παρουσίαζε αρκετά προβλήματα στον ηλεκτρομηχανικό αυτοματισμό της εξ αρχής.



Το επόμενο βήμα στον άτυπο αυτό αγώνα προς τον εξ-αυτοματισμό των φωτογραφικών θα γίνει το 1956 με την επίσης ξεχασμένη σήμερα, και εμπορικά αποτυχημένη στην εποχή της Agfa Automatic 66. Αποτύπωνε καρέ 6Χ6 σε φιλμ 120 και ο ηλεκτρομηχανικός αυτοματισμός της Kodak εδώ είχε δώσει την θέση του σε έναν ηλεκτροπνευματικό.



Και φθάνουμε στο 1959, χρονιά που ο αυτοματισμός έκθεσης επιτέλους απευθυνόταν πια στους πολλούς, γιατί και ο φωτογράφος της παραλίας και του πικ-νικ έχει ψυχή!

Ψεύτες (?)
Ίσως θα πρέπει να μην παίρνουμε πάντα σαν δεδομένα βαρύγδουπες δηλώσεις εταιριών (αλλά και γενικότερα) και τις παρουσιάζουμε ως θέσφατα, καθώς τουλάχιστον στη συγκεκριμένη περίπτωση θα δούμε πως ο κάθε ένας ισχυρίζεται για τον ίδιο -τότε αλλά και τώρα- πως ήταν ο πρώτος. Εδώ η Agfa, από την άλλη μια διαφήμιση της Braun που εντόπισα, και ποιος ξέρει τι άλλο.



Μέχρι πρόσφατα ήξερα αυτό που λένε πως έτρεξε μόνος του και βγήκε πρώτος, όμως εδώ έχουμε την περίπτωση που έτρεξαν όλοι μαζί και πάλι βγήκαν πρώτοι… Όσο μεγαλώνω μαθαίνω (να μην πιστεύω τίποτα)

Ευτυχώς όμως που τα γραπτά μένουν, και άλλοι εξερευνητές έχουν ξετρυπώσει ήδη το τεύχος Νοεμβρίου 1959 του Popular Photography όπου εκεί παρουσιάζεται η αυτόματη γενιά της χρονιάς και περιλαμβάνει ούτε μια, ούτε δύο, αλλά 6 φωτογραφικές αυτόματης έκθεσης, 3 στα 35 χιλιοστά και 3 για φιλμ 127 που είναι και οι παρακάτω:

AGFA Optima
Braun Paxette Electromatic
Kodak Automatic 35
Kodak Brownie Starmatic
Bell & Howell Electric Eye 127
Revere Eye-Matic EE 127







Όσο για την συγκεκριμένη που βλέπετε είναι το πρώτο μοντέλο της Optima του 1959, το οποίο ακολούθησαν αλλά ήδη από τον επόμενο χρόνο.

Το φωτόμετρο σεληνίου (που στη συγκεκριμένη είναι ακόμη ανέλπιστα ζωντανό) δεν μπορεί φυσικά παρά να κινήσει μόνο την βελόνα του, ανάλογα με το φως που βλέπει.



Κατόπιν, πατώντας τον μαγικό μοχλό στα αριστερά η βελόνα του οργάνου συγκρατείται στη θέση της όπου στη συνέχεια επάνω της τερματίζει ένας μηχανισμός. Αυτός με τη σειρά του ελέγχει μέχρι που θα κινηθεί ο συνδυασμένος μηχανισμός κλείστρου-διαφράγματος στα ενδότερα.



Ο τελευταίος πάντα χρησιμοποιεί τον μικρότερο δυνατό χρόνο στο κλείστρο (νομίζω 1/250) και κατόπιν όσο το φως λιγοστεύει ανοίγει και το διάφραγμα αλλά και μεγαλώνει τον χρόνο έκθεσης σε δεύτερη φάση αν χρειάζεται.

Όταν το φως δεν είναι αρκετό, τότε στο σκόπευτρο παραμένει μια κόκκινη ένδειξη που μας λέει πως θα πρέπει να γυρίσουμε σε λειτουργία φλας.



Σε εκείνη την επιλογή η ταχύτητα είναι σταθερή στο 1/30 και μπορούμε να μεταβάλουμε χειροκίνητα το διάφραγμα, πράγμα που δεν μπορούμε να κάνουμε στο AUTO.

Επίσης υπάρχει και η δυνατότητα παρατεταμένης έκθεσης (Β) με επιλογή διαφράγματος, κάτι όμως που ξέχασαν να αναφέρουν στο manual που βρήκα...



Σήμερα μια τέτοια φωτογραφική αν και ιστορικά ενδιαφέρουσα κατά ένα τρόπο, δεν απολαμβάνει καμιά εκτίμηση ούτε και κανένας ψάχνει να την αγοράσει, πράγμα που ίσχυε και με εμένα. Όμως μετά από τόσες ώρες που περάσαμε μαζί και την ενδιαφέρουσα εγχείρηση που μπορείτε να δείτε στο παρακάτω βιντεάκι, τελικά τη συμπάθησα μπορώ να πω...

 

[Uskoke]

και τόσο καιρό απορούσα τι θα πει electric eye και τώρα έμαθα!
Judas Priest-Electric eye

προσέξτε τους στίχους αναφέρεται στην φωτογραφία (develop and expose)

 

[Eagle 1]

Μια και αναφέρθηκαν από τον chris73 οι διάφορες πρωτιές στην αυτόματη έκθεση, ας κάνω μία παρέκκλιση από τις AGFA για να παρουσιάσω την BRAUN Paxette Electromatic I, την "πρώτη" μηχανή κατά τους Νυρεμβεργέζους στο θέμα αυτό.

Από το 1959 και η BRAUN εισήγαγε με τη σειρά Paxette Electromatic τον αυτοματισμό αυτό. Έχει ωστόσο σημαντικές διαφορές με την αντίστοιχη μηχανή της AGFA OPTIMA. Γεγονός ότι και στην περίπτωση αυτή η μηχανή διακρίνεται για την ποιοτική και στιβαρή της κατασκευή, αλλά το φωτόμετρο σεληνίου αυτοματοποιούσε την επιλογή διαφράγματος μόνο με σταθερή την ταχύτητα σε 1/40. Επίσης ο φακός είναι σταθερής εστίασης και η μόνη ρύθμιση που μπορούσε να κάνει ο φωτογράφος με μοχλό στο πλάι του φακού ήταν η επιλογή των DIN του φίλμ καθώς επίσης η λήψη φωτογραφίας με φλας. Και εδώ έχουμε προβολή στο σκόπευτρο κόκκινου ή πράσινου σήματος που (το τελευταίο) σήμαινε σωστή έκθεση στο φως. Το φίλμ ήταν επίσης το 135 των 36 στάσεων, ενώ για καλύτερο τάνυσμα υπήρχε πλακέτα που το βαστούσε επίπεδο στη θέση του και το προστάτευε όταν έκλεινε από κάτω η μηχανή μετά την τοποθέτησή του (βλ. σχετική φωτογραφία). Για να μειωθεί ο όγκος της μηχανής είχε 2 μεταφορείς του φίλμ, έναν για την επόμενη στάση και έναν για το τύλιγμα του φίλμ πίσω.

Οι μεταγενέστερες Paxette Electromatic II, III είχαν καλύτερο φακό με δυνατότητα εστίασης.

Βασικά χαρακτηριστικά:

Φιλμ: 135, 36 στάσεων .
Διάφραγμα: αυτόματη ρύθμιση από το φωτόμετρο.
Φακός: ΚΑTAGON f=40 mm, σταθερής εστίασης.
Ταχύτητα: 1/40.
Σκόπευτρo: Ενσωματωμένο στο πάνω μέρος με ένδειξη φωτομέτρου και διόρθωση παράλλαξης.
Υποδοχή για φλάς: Ναι.
Υποδοχή για τρίποδο: Ναι.

Η μηχανή είναι λειτουργική, και το φωτόμετρο αντιδρά στην έκθεση του φωτός (γίνεται από κόκκινη πράσινη η κουκίδα στο σκόπευτρο, βλ. 2 προτελευταίες φωτογραφίες). Αυτό που με εξέπληξε είναι ότι το φωτόμετρο έχει ακόμη τη δύναμη να κινεί το διάφραγμα (βλ. 2 τελευταίες φωτογραφίες), ωστόσο δεν είμαι σίγουρος ότι η επιλογή είναι σωστή. Αυτή η εναπομένουσα "ζωντάνια" του φωτομέτρου ίσως να οφείλεται στο ότι η μηχανή είχε χρησιμοποιηθεί ελάχιστα και εγώ την είχα αποθηκεύσει σε σκοτεινό μέρος.

Και μία λεπτομέρεια από τη μηχανή AGFA OPTIMA του chris73, προγενέστερη από τη δική μου: Στη ρύθμιση απόστασης για πορτραίτο στο φακό, τα 2 πρόσωπα που απεικονίζονται είναι του Max und Moritz, σκανταλιάρικα παιδιά από το βιβλίο του Wilhelm Busch (1865), τα οποία με τις περιπέτειές τους έχουν γίνει διάσημες φιγούρες σε κόμικ, διηγήματα, επιτραπέζια κλπ. έως σήμερα. Κρίμα που δεν τις κράτησε η AGFA και στα επόμενα μοντέλα της, ίσως λόγω δικαιωμάτων.

 

[Eagle 1]

Συνέχεια με την 2η γενιά των AGFA OPTIMA που ξεκίνησε το 1976 με την σειρά Sensor. Καινοτομικές, με συμπαγή κατασκευή, μικρότερες διαστάσεις, ενσωματωμένο φλας και φωτόμετρο με μπαταρίες τα γενικά χαρακτηριστικά τους.

Η συγκεκριμένη που παρουσιάζεται στη συνέχεια είναι η AGFA OPTIMA 1035 Sensor που κατασκευάσθηκε από το 1977 μαζί με το μοντέλο 535.
Οι κύριες διαφορές με το μικρότερο μοντέλο είναι η ταχύτητα που φθάνει πλέον το 1/1000, ο καλύτερος φακός και ο χρονοδιακόπτης 10 δευτερολέπτων. Κόστιζε στην εποχή της 179 Μάρκα.

Βασικά χαρακτηριστικά:

Φιλμ: 135, 36 στάσεων .
Διάφραγμα: 2,8-22, αυτόματη ρύθμιση από το φωτόμετρο και χειροκίνητη.
Φακός: Solitar S, 2,8 f=40 mm, εστίαση 1m- άπειρο με 3 σύμβολα (πορτραίτο, οικογένεια, τοπίο).
Ταχύτητα: 1/30-1/1000 με αυτόματη ρύθμιση από το φωτόμετρο.
Σκόπευτρo: Ενσωματωμένο στο πάνω μέρος με ένδειξη εστίασης, φωτομέτρου και διόρθωση παράλλαξης.
Υποδοχή για φλάς: Ναι.

 

[Eagle 1]

Mετά την πρώτη σειρά OPTIMA η AGFA παρήγαγε στο διάστημα 1962/1966 το ημιαυτόματο μοντέλο SELECTA που απευθύνονταν περισσότερο στους δημιουργικούς ερασιτέχνες φωτογράφους. Φωτόμετρο σεληνίου αυτοματοποιούσε την επιλογή διαφράγματος ενώ ο φωτογράφος επέλεγε την ταχύτητα από 1/30 - 1/500. Γινόταν προβολή στο σκόπευτρο κόκκινου ή πράσινου σήματος που (το τελευταίο) σήμαινε σωστή επιλογή Η μηχανή μπορούσε όμως να είναι και πλήρως χειροκίνητη, αφήνοντας στον φωτογράφο την επιλογή διαφράγματος και ταχύτητας. Και σε αυτή τη μηχανή η εστίαση γινόταν με 3 σύμβολα, πορτραίτο (πολύ κοντά, από 1 μέτρο), οικογένεια (5-8 μέτρα) και τοπίο (έως άπειρο). Διαθέτει και χρονοδιακόπτη 10 δευτερολέπτων. Το φίλμ ήταν επίσης το 135 των 36 στάσεων, απλό στη χρήση του σε σχέση με τα φίλμ-ρολό.

Η μηχανή κόστιζε 278 Μάρκα και ήταν μεν ποιοτική αλλά ακριβή για τα δεδομένα της εποχής. Αυτός ήταν ίσως και ο λόγος που οι πωλήσεις της δεν πήγαν καλά.

Βασικά χαρακτηριστικά:

Φιλμ: 135, 36 στάσεων .
Διάφραγμα: αυτόματη ρύθμιση από το φωτόμετρο και χειροκίνητη.
Φακός: Color Apotar 1:2,8/45 mm, εστίαση 1m - άπειρο με 3 σύμβολα στο πάνω μέρος του φακού ή κλίμακα στο κάτω μέρος.
Ταχύτητα: Κλείστρο Prontor-Matic με επιλογές: 1/30 - 1/500 και παρατεταμένη έκθεση (B) με επιλογέα πάνω στο φακό.
Σκόπευτρo: Ενσωματωμένο στο πάνω μέρος με ένδειξη φωτομέτρου και διαφράγματος.
Οπή για ντεκλασέρ: Ναι.
Υποδοχή για φλάς: Ναι.


Υποδοχή για τρίποδο: Ναι.

Η μηχανή είναι λειτουργική στη χειροκίνητη επιλογή, και το φωτόμετρο αντιδρά στην έκθεση του φωτός (γίνεται από κόκκινη πράσινη η κουκίδα στο σκόπευτρο, βλ. 2 τελευταίες φωτογραφίες), ωστόσο δεν είμαι σίγουρος ότι οι ενδείξεις είναι σωστές.

 

[Uskoke]

να κάνω κι εγώ μια παρουσίαση της μηχανούλας μου...λοιπόν η Canon EOS 30 ήταν το μεσαίο μοντέλο της σειράς της Canon, για φιλμ 135. η συγκεκριμένη ήταν κατακαίνουρια, αν και με αρκετές φθορές λόγω χρόνου...λοιπόν στις φιλμάτες αναγκαστικά η εστίαση ήταν phase μιας και δεν υπήρχε άλλος τρόπος. η δικιά μου εστιάζει γρήγορα, αθόρυβα και με ακρίβεια μιας και ο φακός της (κιτ) είναι USM, δηλ. με υπερηχητικό μοτέρ. να τονίσω ότι ενώ δεν είναι ψηφιακή, είναι αρκετά πολύπλοκη και χρειάστηκε να διαβάσω αρκετές φορές τις οδηγίες για να καταλάβω κάπως τις δυνατότητες της. ο φωτοφράκτης είναι ηλεκτρομαγνητικός εστιακού επιπέδου κάθετης διαδρομής με κουρτίνες από μέταλλο. τώρα τι μέταλλο θα σας γελάσω δεν ξέρω. δεν μπόρεσα να βρω πουθενά πληροφορίες . όπως δεν μπόρεσα να βρω από τι είναι φτιαγμένο το σώμα. polycarbonate, κράμα μαγνησίου; ένας Θεός ξέρει. τι σημαίνει αυτό; στις manual μηχανές, ο φωτοφράκτης, ο καθρέφτης καθώς και η προώθηση του φιλμ παίρναν ενέργεια από το "κούρδισμα" που κάναμε στην μηχανή με τον μοχλό, ενώ η δικιά μου το κάνει με την ενέργεια της μπαταρίας. και παίρνει 2 CR 123 που είναι σχετικά φτηνές, υπάρχουν παντού και κρατάνε σχεδόν 1 1/2 χρόνο. η προώθηση του φιλμ στην αρχή μετά το τέλος του πάλι είναι αυτόματη και υπάρχει η δυνατότητα επιλογής δυο ταχυτήτων, μια αργή και αθόρυβη, και μια γρήγορη και θορυβώδης. πάντως πολύ γρήγορα το έχει τυλίξει το φιλμ, ακόμη και με την αργή. ο φακός με τον οποίο συνοδευόταν είναι ο EF 28-90 F 4-5,6 USM 10 στοιχείων σε 8 ομάδες, το μοτέρ του είναι εκπληκτικό, δεν είναι σαν τα μικρά μοτέρ που ξέρουμε από παιχνίδια γουόκμαν κλπ. αλλά είναι ενσωματωμένο γύρω-γύρω στο φακό! μια τσιγκουνιά έκανε η Canon που έκανε την μοντούρα του φακού (όχι του σώματος!) πλαστική αλλά δεν με χαλάει αυτό. η πιο κοντινή εστίαση είναι στα 0,38 μέτρα, αλλά με ένα φίλτρο close up μπορώ να εστιάσω πολύ πιο κοντά. η μηχανή έχει επιλογή για δυο ειδών ντεκλανσέρ, ένα ενσύρματο (με καλώδιο, ηλεκτρικό) το οποίο αγόρασα, και ένα με υπέρυθρες, ασύρματο, πιο ακριβό. έχει ενσωματωμένο φλας,TTL, με οδηγό αριθμό 13, το οποίο είναι πολύ αδύναμο και είναι μάλλον λύση ανάγκης. έχει την αυτόματη ρύθμιση με το πράσινο τετραγωνάκι (point & shoot mode) μερικά έτοιμα προγράμματα (σπορ, νύχτα, τοπίο) τα οποία προφανώς απευθύνονται στους αρχάριους χρήστες και μια πληθώρα προγραμμάτων στην creative zone, όπως την ονομάζει η Canon. Το κλασικό Ρ στο οποίο απλώς διαλέγεις τον συνδυασμό διαφράγματος/ταχύτητας κλείστρου που θέλεις, ΧΩΡΙΣ να "σηκώνεται" αυτόματα το ενσωματωμένο φλας όταν δεν υπάρχει αρκετό φως, οι γνωστές προτεραιότητα διαφράγματος/χρόνου καθώς και το μάνουαλ, και μια πολύ χρήσιμη ρύθμιση βάθους πεδίου, όπου εστιάζεις στο πιο κοντινό και πιο μακρινό σημείο που θέλεις να είναι νετ, και τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνει η μηχανή. επίσης έχεις την δυνατότητα να επιλέξεις χειροκίνητα ποιο από τα 7 σημεία εστίασης θα χρησιμοποιήσει η μηχανή για να νετάρει, καθώς και το περίφημο "eye control",όπου η μηχανή βλέπει ποιο σημείο AF βλέπει το μάτι του φωτογράφου και σε αυτό νετάρει! πρώτα θέλει όμως καλιμπράρισμα για το μάτι μας, και μπορεί να δεχτεί δεδομένα καλιμπραρίσματος μέχρι και για 5 διαφορετικά άτομα. να τονίσω την σωστή του λειτουργία για μένα μιας και φοράω γυαλιά και μάλιστα διπλεστιακά. επίσης μπορούμε να διαλέξουμε εστίαση για ακίνητα αντικείμενα, κινούμενα ή συνδυασμό και των δυο. και φυσικά την κλασσική χειροκίνητη εστίαση για δύσκολες περιπτώσεις. επίσης διαθέτει προεπισκόπηση βάθους πεδίου όπου πατώντας ένα κουμπί κλείνει το διάφραγμα και μας επιτρέπει να ελέγξουμε το βάθος πεδίου. επίσης μπορεί να τραβάει μια-μια στάση καθώς και motodrive (4fps maximum). function-μας δίνει την δυνατότητα να κλείσουμε τον βομβητή, να βάλουμε χειροκίνητα το ISO αγνοώντας το DX, να κάνουμε override τον αυτοματισμό του φλας, πολλαπλές εκθέσεις, και τέλος υπάρχουν οι C.Fn. όπου μπορούμε να ρυθμίσουμε πολλά πράγματα, να κάνουμε μόνιμα override to DX, να κλειδώσουμε τον καθρέφτη, η μηχανή να αφήνει στο τέλος την ουρά του φιλμ έξω και ένα σωρό άλλα.

 

[Uskoke]

να και το φλας το οποίο πήρα επίσης καινούριο και το οποίο ΔΕΝ κάνει στις ψηφιακές μηχανές μιας και μετράει την έκθεση από το φως που ανακλάται από το φιλμ, και με τις ψηφιακές δεν γίνεται αυτό μιας και ο αισθητήρας είναι πολύ γυαλιστερός και το φλας εκπέμπει μια δοκιμαστική "φλασιά" για να γίνει η μέτρηση και μετά εκπέμπει την κανονική. Παίρνει 4 μπαταρίες ΑΑ και εγώ έχω βάλει επαναφορτιζόμενες υδριδίου-μετάλλου (Ni-MH) χαμηλής εκφόρτiσης τύπου Eneloop και κρατάνε σχεδόν 6 μήνες!!! Συνοδεύεται από ραφτή θήκη δερματίνης και αναλυτικό βιβλίο οδηγιών. Ο οδηγός του αριθμός είναι γύρω στο 50, και έχει και 4 επαφές με τις οποίες επικοινωνεί με το σώμα της μηχανής, εκτός από τις δυο που το πυροδοτούν στη σωστή στιγμή. Το κυριότερο του χαρακτηριστικό είναι ότι ζουμάρει η κεφαλή του, ανάλογα με την εστιακή απόσταση του φακού που έχουμε στη μηχανή, ακόμα και αν είναι ζουμ!!! Επίσης έχει πάρα πολλές θέσεις που μπορεί να πάρει η κεφαλή, οριζόντια και κάθετα, για να έχουμε καλή διάχυση του φωτός, ακόμη και μάκρο. Ακόμη έχει και ένα πτυσσόμενο διαχυτή που μπαίνει και βγαίνει. Στην αυτόματη ρύθμιση κατά 99% βγαίνουν καλές οι φωτογραφίες, σχεδόν κάτω από όλες τις συνθήκες, χωρίς να μας κουράζει με πολύπλοκες ρυθμίσεις. Φυσικά υπάρχει και ρύθμιση τελείως μάνουαλ. Ακόμη αν θέλουμε να βγάλουμε έναν εσωτερικό χώρο για τον οποίο δεν φτάνει η δύναμη του φλας, βάζουμε την μηχανή μας στο χειροκίνητο, ρυθμίζουμε την έκθεση σαν να τραβάμε χωρίς φλας αλλά το τοποθετούμε και το ενεργοποιούμε, και τα υπόλοιπα (δηλ. η φλασιά) γίνονται αυτόματα. επίσης έχει τη δυνατότητα στροβοσκοπικής φλασιάς, για εφέ, συγχρονισμό δεύτερης κουρτίνας για να φανεί η κίνηση...Override πάλι του αυτοματισμού με δυνατότητα ρύθμισης + και -.Φυσικά επιλέγει αυτόματα την ταχύτητα συγχρονισμού, όταν μπαίνει στην μηχανή, και επιλέγει το διάφραγμα αυτόματα (που στην μηχανή μου είναι ηλεκτρομαγνητικό) "ξέροντας" την ευαισθησία του φιλμ από την μηχανή...έχει βοηθητικό υπέρυθρο φωτάκι για να εστιάσει η μηχανή σε σκοτάδι.. έχει την δυνατότητα να πάρει proprietary battery back, αν και είναι υπερβολή, και με απλές μπαταρίες το φλας θα υπερθερμανθεί πριν το "προδώσουν" οι μπαταρίες. επίσης το φλας "ξέρει" αν έχουμε ανοίξει το διάχυτή ή όχι, σε ποια θέση ακριβώς είναι η κεφαλή, προφανώς με μικροδιακόπτες. επίσης έχει ένα πράσινο φωτάκι (κάτω από το "sync") που ανάβει για λίγο για να επιβεβαιώσει ότι εκτέθηκε σωστά το φιλμ. φυσικά συνεργάζεται με προτεραιότητα διαφράγματος και χρόνου. επίσης γίνεται να χρησιμοποιήσει κανείς περισσότερο από ένα φλας, με χρήση πολλών και διαφόρων εξαρτημάτων (καλωδίων, σταυρών. επίσης ήθελα να πω η μηχανή μου εστιάζει με έναν αισθητήρα cmos.

 

[Eagle 1]

Από τις αρχές της 10ετίας του '50 οι προτιμήσεις των καταναλωτών μετακινήθηκαν από την προπολεμική τεχνολογία των μηχανών με φυσούνα ή της μηχανής-κουτί προς τις μηχανές με σταθερά βιδωμένο στο σώμα φακό και με το εύχρηστο φιλμ 135. Η AGFA αντέδρασε κάπως αργά με τη σειρά Sillete που διατέθηκε στην αγορά από το 1954. Αποδείχθηκε εξαιρετικά επιτυχημένη, το 1955 πωλούσε 2.400 τεμάχια την ημέρα. Η παραγωγή της διήρκεσε έως το 1970 με διάφορα μοντέλα και 3 σειρές.

Η συγκεκριμένη μηχανή είναι η AGFA Silette 3,5 Prontor SVS, κατασκευάσθηκε το 1957 και κόστιζε 129 Μάρκα επιτυγχάνοντας καλή σχέση ποιότητας/τιμής.

Βασικά χαρακτηριστικά:

Φιλμ: 135, 36 στάσεων .
Διάφραγμα: 3,5 - 16
Φακός: AGFA Apotar 1:3,5/45 mm, εστίαση 1m - άπειρο .
Ταχύτητα: Eπιλογές: 1/ 1, 2, 5, 10, 25, 50, 100, 300 και παρατεταμένη έκθεση (B) με επιλογέα πάνω στο φακό.
Σκόπευτρo: Ενσωματωμένο στο πάνω μέρος.
Οπή για ντεκλασέρ: Ναι.
Υποδοχή για φλάς: Ναι.
Υποδοχή για τρίποδο: Ναι.

Η μηχανή είναι λειτουργική

 

[Eagle 1]

Από την ίδια εποχή (1955-57) και σχεδόν πανομοιότυπη είναι και η AGFA Silette Compur-Rapid (Typ A), η οποία είχε χρονοδιακόπτη και διαφορετικές ταχύτητες που έφταναν το 1/500 δευτ. Κόστιζε στην εποχή της 135 Μάρκα επιτυγχάνοντας επίσης καλή σχέση ποιότητας/τιμής.

Βασικά χαρακτηριστικά:

Φιλμ: 135, 36 στάσεων .
Διάφραγμα: 3,5 - 16
Φακός: AGFA Apotar 1:3,5/45 mm, εστίαση 1m - άπειρο .
Ταχύτητα: Eπιλογές: 1/ 1, 2, 4, 8, 15, 30, 125, 250, 500 και παρατεταμένη έκθεση (B) με επιλογέα πάνω στο φακό.
Σκόπευτρo: Ενσωματωμένο στο πάνω μέρος.
Οπή για ντεκλασέρ: Ναι.
Υποδοχή για φλάς: Ναι.
Υποδοχή για τρίποδο: Ναι.

Η μηχανή είναι λειτουργική

 

[chris73]

Στα παραπάνω δύο πόστ, το Prontor SVS (της Gauthier) και Compur-Rapid (της F. Deckel) είναι κλείστρα αυτών των ανεξάρτητων κατασκευαστών της Γερμανίας που εξόπλιζαν τις περισσότερες φωτογραφικές της χώρας και όχι μόνο, την εποχή που οι Γερμανοί είχαν το πάνω χέρι από την αρχή του 20ου αιώνα.

Με πρώτη τη Deckel ποιοτικά και μετά την Gauthier, η συνολική ιστορία είναι πολύ μεγάλη, αλλά και διαπλεκόμενη κάποιες εποχές τουλάχιστον (καρτέλ με τη Zeiss κτλ κτλ)

Μετά από τουλάχιστον 70 Compur που έχουν περάσει από τα χέρια μου βεβαιώνω πως με ελάχιστη συντήρηση (μια φορά στα 10-20 χρόνια) λειτουργούν όπως πρέπει και θα λειτουργούν και για πολλές γενιές ακόμη χωρίς τη παραμικρή υπερβολή.

 

[Eagle 1]

Και μία AGFA Silette LK από τις τελευταίες της πρώτης γενιάς, που κατασκευάσθηκε το1959/60. Το σώμα της μηχανής είναι πλέον αρκετά διαφορετικό από τα αρχικά μοντέλα μια και υπάρχει πλέον ενσωματωμένο φωτόμετρο σεληνίου με ένδειξη στο πάνω μέρος της μηχανής (Μεταξύ της υποδοχής του φλας και της οπής για ντεκλασέρ), ενώ ο φακός είναι πιό φωτεινός με περισσότερα διαφράγματα. Το κλείστρο είναι Pronto LK. Κόστιζε στην εποχή της στην έκδοση Super 250 Μάρκα επιτυγχάνοντας επίσης καλή σχέση ποιότητας/τιμής.

Βασικά χαρακτηριστικά:

Φιλμ: 135, 36 στάσεων .
Διάφραγμα: 2,8 - 22
Φακός: AGFA Color Apotar 1:2,8/45 mm, εστίαση 1m - άπειρο .
Ταχύτητα: Eπιλογές: 1/ 15, 30, 60, 125, 250 (η έκδοση Super έως 1/300) και παρατεταμένη έκθεση (B) με επιλογέα πάνω στο φακό.
Σκόπευτρo: Ενσωματωμένο στο πάνω μέρος με διόρθωση παράλλαξης.
Οπή για ντεκλασέρ: Ναι.
Υποδοχή για φλάς: Ναι.
Υποδοχή για τρίποδο: Ναι.

Η μηχανή είναι λειτουργική, η βελόνα του φωτομέτρου κινείται, ωστόσο δεν είμαι σίγουρος για την ορθότητα των ενδείξεων.

 

[Eagle 1]

Σε μικρό φορμά για φίλμ 110 σε κασσέτα η AGFA δημιούργησε μία σειρά από μηχανές, μία από τις οποίες είναι και η Pocket AGFAMATIC 2008 Sensor. Παρουσιάσθηκε στην αγορά το1975 και κόστιζε μαζί με θήκη, φλας και φίλμ 99 Μάρκα. Μηχανή απλή στη χρήση και μικρή σε μέγεθος για εύκολη φωτογράφιση χωρίς βέβαια ιδιαίτερες επιδόσεις.

Βασικά χαρακτηριστικά:

Φιλμ: 110 σε κασσέτα, 13x17mm.
Διάφραγμα: σταθερό 9,5.
Φακός: AGFA Color Agnar 1:9,5/26 mm, 3 στοιχείων σταθερής εστίασης 1,2m - άπειρο.
Ταχύτητα: Eπιλογές: 1/50 (συννεφιά), 1/100 (ηλιοφάνεια).
Σκόπευτρo: Ενσωματωμένο δίπλα στο φακό με φωτεινό κάδρο και διόρθωση παράλλαξης.
Υποδοχή για φλάς: Ναι.

Η μηχανή είναι λειτουργική,