Σκάνδαλα και σκαμπρόζικα

#metoo....

Αν δε ζείτε σε κάποια σπηλιά σίγουρα θα έχετε ακούσει για τις καταγγελίες γυναικών και ανδρών για κάθε είδους κακοποιήσεις στον ελληνικό χώρο του θεάματος.
Φυσικά εδώ μιλάμε για τα παλιά κι έτσι μια μελλοντική karapiperim θα μιλήσει για τα τωρινά. Εγώ, με αφορμή τα τωρινά θυμήθηκα κάποιες ιστορίες που σήμερα θα γινόντουσαν ειδήσεις του κινήματος metoo... Παλιά βέβαια ήταν αλλιώς τα πράγματα (κι όχι πολύ παλιά, πέρσι ας πούμε... ). Δεν έχω πηγές για όσους θυμάμαι να εμπλέκονται σε τέτοιες ιστορίες και δε θα γράψω. Θα γράψω όμως για όσους έχω.

Σπύρος Μελάς:
Ο Μελάς ήταν όπως ίσως γνωρίζετε θεατρικός συγγραφέας ( Ο Μπαμπάς Εκπαιδεύεται κ.α.), δημοσιογράφος, συγγραφέας, σκηνοθέτης κλπ κλπ και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Από τις πήγες και τις μαρτυρίες μπορούμε να υποθέσουμε πως ήταν αμφιλεγόμενη προσωπικότητα και μάλλον περίεργος άνθρωπος. Παντρεύτηκε κάμποσες φορές (4 νομίζω), κατηγορήθηκε για κάποια κείμενα του φιλογερμανικά την περίοδο της Κατοχής για τα οποία και διαγράφτηκε αργότερα από την Ένωση Λογοτεχνών , κατηγορήθηκε πως σαμπόταρε ανοιχτά την υποψηφιότητα του Καζαντζάκη για το Νόμπελ αλλά και του Σικελιανού, πως δεν ήθελε τον Σεφέρη στην Ακαδημία ούτε μετά το Νόμπελ του κ.α.
Μέσα σε όλα αυτά υπάρχουν πολλές μαρτυρίες πως ήταν και γυναικάς (για να το πω κομψά).
Δύο περιστατικά όπως έχουν δημοσιευθεί:

Οι φήμες και τα πικάντικα σχόλια γύρω από το πρόσωπο του Μελά οργίαζαν. Τα ανέκδοτα διαδέχονταν το ένα το άλλο. Ήταν γνωστό στους παροικούντες εν Ιερουσαλήμ οτι ο Μελάς, καθηγητής τότε στην υποκριτική σχολή της Μαρίκας Κοτοπούλη, την έπεφτε στις μαθήτριες. Όταν όμως έβαλε χέρι στη νεαρή και πολλά υποσχόμενη ηθοποιό Έλλη Λαμπέτη, η Κοτοπούλη εξερράγη:

«Παλιόγερε τι κάνεις εκεί;» φώναξε
και της απαντάει ο Μελάς
«Πατρικά το κάνω Μαρίκα μου, πατρικά».

Από τότε έγινε σλόγκαν μεταξύ των ηθοποιών. Κάθε φορά που κάποιος διπλάρωνε τα κορίτσια οι άλλοι φώναζαν εν χορώ

«Πατρικά Μαρίκα μου, πατρικά»

Το Χαμένο Νόμπελ, Κώστας Αρκουδέας




Θυμάμαι στο Μόντρεαλ μετά την παράσταση ο πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Φρίξος Παπαχριστίδης, Ελλαδίτης εφοπλιστής παντρεμένος με Καναδέζα, ένας τρισχαριτωμένος άνθρωπος, έκανε δεξίωση στο σπίτι του προς τιμήν του θιάσου. Ήταν εκεί όλη η καλή κοινωνία του Μόντρεαλ, είχε φέρει και ορχήστρα για να χορέψουν οι καλεσμένοι. Σε μια στιγμή με πλησιάζει ο οικοδεσπότης φανερά ενοχλημένος, με παίρνει σε κάποια γωνία και μου καταγγέλλει οτι ο Μελάς σήκωσε να χορέψει την κυρία Παπαχριστίδη και της τσίμπησε τα οπίσθια!
Ήταν έτοιμος να πετάξει τον Μελά έξω από το σπίτι του. Έκανα τα πάντα να τον καλμάρω. Του είπα να μη δώσουν ούτε αυτός ούτε η γυναίκα του σημασία στο γεγονός. Να περάσει σα να μη συνέβη. «Μα κοτζάμ ακαδημαϊκός, είναι δυνατόν να πέφτει τόσο χαμηλά;», μου λέει ο Παπαχριστίδης. «Είναι δυνατόν», του απαντάω «και ξέχασε το».


Όπως τους Γνώρισα, Θόδωρος Κρίτας
 
Ηταν να μη γινει μοδα να βγαζουν τα απλυτα του ενος και του αλλου οι βιασμενες(?) και οι βιασμενοι(?) απανταχου της χωρας.
Φαντασου τωρα καποια απο αυτες να μην χωνευει καποιον για αλλους λογους ασχετους, ποση ζημια μπορει να του κανει.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Πάντως και για έναν " μεγάλο δάσκαλο του θεάτρου " και " ιερό τέρας της τέχνης ", ακούγονταν πολλά ( δεν είχε αφήσει νεαρό για νεαρό ηθοποιό) και μάλλον ήταν αλήθεια.
Μάλιστα μια φορά που είχε θυμώσει σε μια πρόβα επειδή δεν ακολουθούσαν πιστά τις εντολές του, τους είχε φωνάξει " Μην μου κάνετε τους έξυπνους σε εμένα, γιατί εγώ σας έχω κανονίσει όλους ". Όταν ένας νεαρός ηθοποιός ( και μετέπειτα σε μεγαλύτερη ηλικία πολύ γνωστός ), του απάντησε αγέρωχα " εμένα όχι " , ο θεατράνθρωπος του είπε... " εσύ ρε έτσι όπως είσαι και να ήθελες δεν υπήρχε περίπτωση". Ο αγγελικός κόσμος της τέχνης...:wacko:
 
Μάλιστα μια φορά που είχε θυμώσει σε μια πρόβα επειδή δεν ακολουθούσαν πιστά τις εντολές του, τους είχε φωνάξει " Μην μου κάνετε τους έξυπνους σε εμένα, γιατί εγώ σας έχω κανονίσει όλους ". Όταν ένας νεαρός ηθοποιός ( και μετέπειτα σε μεγαλύτερη ηλικία πολύ γνωστός ), του απάντησε αγέρωχα " εμένα όχι " , ο θεατράνθρωπος του είπε... " εσύ ρε έτσι όπως είσαι και να ήθελες δεν υπήρχε περίπτωση"
Για τον Κουν. Ναι, είναι γνωστά αλλά δεν ξέρω κατά πόσο θα τον έβαζα σε αυτήν την κατηγορία. Γνωρίζω πολλά από αυτά που έχουν γραφτεί, η ένσταση μου είναι πως δεν ξέρω περίπτωση παρενόχλησης. Το να ήθελε ο άλλος και να πήγαινε είναι άλλο θέμα.
 
Παντως ολη αυτη η πολυ μοδατη ιστορια περι βιασμων και παρενοχλησεων ειναι μια εκπληκτικη ευκαιρια για να βγουν απο την αφανεια διαφορες καλλιτεχνιδες που μεχρι προτινος δεν τις ηξερε ουτε η μανα τους. Δεν εχουν παρα να δηλωσουν οτι βιαστηκαν απο τον ταδε πριν απο σαραντα χρονια, αλλα το θυμηθηκαν τωρα.
 
Είναι μια πιθανότητα το να κατηγορηθεί κάποιος άδικα, δε μπορείς να το παραβλεψεις.
Πάντως επειδή το παρακολουθώ το θέμα δε νομίζω ότι κάτι τέτοιο έχει συμβεί μέχρι τώρα. ( πλην μιας περίπτωσης που ήταν για βρισίδια κλπ για την οποία διατηρώ επιφυλάξεις αλλά αυτή δεν πηρε έτσι κι αλλιώς σπουδαία δημοσιότητα).
Γιατί οι πιο πολλές από όσες είδα δε θεωρώ ότι είχαν ανάγκη δημοσιότητας, γιατί δεν πιστεύω ότι τυχαία κατηγορούν κατά δεκάδες τους ίδιους ανθρώπους περιγράφοντας κοινά μοτίβα και το κυριότερο επειδή οι καταγγελίες που είναι κακουργήματα ( βιασμοί εν προκειμένω) γίνανε στον εισαγγελέα και χωρίς να διαρρεύσουν τα στοιχεία των γυναικών.
Τελοσπαντων εγώ μαζεύω τις εξελίξεις για το αρχείο μου και σε μια εικοσαετία θα σας τα γράψω με λεπτομέρειες:)
Ένας άλλος λόγος που πιστεύω τις γυναίκες που μέχρι ώρας έχουν καταγγείλει είναι γιατί για έναν από αυτούς είχα παλιά ακούσει περιστατικό από δικό μου άνθρωπο. Όχι τραγικό αλλά οπωσδήποτε ενδεικτικό.
Κι αν το ήξερα μέχρι κι εγώ που ποιος με είδε ποιος με ξέρει φανταστείτε πόσα ξέραν οι του χώρου.
Πάντως εδώ θα σας γράφω μόνο τα παλιά και μόνο αυτά για τα οποία υπάρχουν δημοσιεύματα ( γιατί με τρώει να γράψω και τις φήμες αλλά θα συγκρατηθω:) )
 
Εχω ακουσει ομως περιπτωσεις Κιτσας Μπουλας που δεν τις ηξερε ουτε η θεια τους και εν μια νυκτι βρεθηκαμε να μιλαμε γι' αυτες.
Και επισης περιπτωσεις μεμονωμενων "θυτων".
Εν παση περιπτωσει, δεν ξερω τι παθανε ολες αυτες γνωστες και αγνωστες και τα θυμηθηκαν τωρα ολα αυτα ενω εχουν περασει ακομα και δεκαετιες. Ακριδα επεσε; Τον βιασμο και την παρενοχληση, κυριως το πρωτο, το καταγγελεις αμεσως, οσο ακομα ειναι ζεστο το θεμα και μπορουν να βρεθουν ενοχοποιητικα στοιχεια. Αλλιως ειναι περσινα ξινα σταφυλια και μετα την απομακρυνση εκ του ταμειου ουδεν λαθος αναγνωριζεται.
Ειμαι παρα πολυ επιφυλακτικη με οσα ακουω εκτος βεβαια απο περιπτωσεις που κανουν μπαμ πως ειναι αληθινες. Και οπως και να' χει το πραγμα, οι περισσοτερες απο αυτες που παραπονουνται λενε πως βρεθηκαν με τον ταδε στο καμαρινι του η στο σπιτι του. Συναντησεις με αντρες δεν κανουμε ποτε στον δικο τους χωρο παρα μονο σε δημοσια μερη, εκτος αν πηγαινουμε γυρευοντας να την παθουμε.
Εν ολιγοις, δεν παμε μονες μας στο στομα του λυκου γιατι αν παμε δεν ειμαστε ανθρωποι, ειμαστε προβατα.
 
Πιστεύω πως ζούμε τις τελευταίες μέρες της Πομπηίας...
Όλα αυτά τα έχω σκεφτεί κι εγώ φυσικά. Το έπιασα από πολύ πίσω το θέμα κι έχω μια γνώμη με βάση αυτά που έχω ερευνήσει για το χώρο του θεάματος χρόνια τώρα ( να πω πως δεν τα αποκοβω απ την εξευτελιστική εποχή που ζούμε συνολικά).
Με βιβλία, εφημερίδες, άπειρες συνεντεύξεις που έχω δει και διαβάσει, εν μέρει για να εξακριβωσω μια εποχή, εν μέρει και την ώρα να περάσω που λέει κι ο ποιητής.
Θα πει κανείς τι σχέση έχουν τα τωρινά με τα τότε. Εγώ πιστεύω έχουν.
Το σύστημα το καλλιτεχνικό ήδη απ τη δεκαετία του 80 μην πω κ λίγο πιο παλιά έχει πάρει γερή κατηφόρα. Άνθρωποι ανάξιοι και ατάλαντοι κατάφεραν οχι μόνο να αναρριχηθούν αλλά και να καθιερωθούν. Σε αυτό κατά τη γνώμη μου έπαιξαν ρόλο διάφορα, ξεχωρίζω δύο. Πρώτα την κατάργηση της Άδειας ( νομίζω επί Μερκούρη) και δεύτερον το πανίσχυρο μιντιακο κατεστημένο που ανέδειξε τέρατα.
Άνθρωποι που το πιο σπουδαίο που είχαν κάνει είναι να ξεπατικωνουν το παίξιμο του Αυλωνιτη, του Βέγγου, του Χατζηχριστου και του Κωνσταντάρα λανσαριστηκαν ως μέγιστοι καλλιτέχνες και είχαν πάντοτε καλές δουλειές χωρια οι αγιογραφίες από παρουσιαστές και δημοσιογράφους και το λιβανισμα της αταλαντοσυνης.
Σε αυτό το πλαίσιο πιστεύω αναδείχθηκαν και τα χειρότερα ένστικτα τους. Υπήρχε ένα είδος ασυλίας. Εδώ βλέπαμε αίσχη στο αρχαίο δράμα και δεν έβγαινε Ένας να γράψει " μα τι βλακείες είναι αυτές;". Να μη μιλήσω για το τσίρκο της Επιδαύρου με τον κάθε κακομοίρη να παίζει Αριστοφάνη. Από που ξεκίνησε αυτό; απ τη Βουγιουκλάκη και το Σολομό νομίζω. Που βέβαια τώρα μοιάζουν υπερ-ποιοτικοι.
Σε αυτές τις συνθήκες μπήκε η Μερκούρη στο Εθνικό και τα ξεχαρβαλωσε ολα.
Οι ηθοποιοί του ΕΘ είχαν ειδική εκπαίδευση που κρατούσε χρόνια και χρόνια. Κλειστό κλαμπ θα πει κανείς και θα συμφωνήσω. Αλλά πήγαμε στο μπατε σκύλοι αλέστε.
Από εκεί ξεκίνησε το κακο κι έφτασε στο να μη μπορούν να παίξουν έστω μια σειρά της προκοπής. Όχι γιατί σήμερα δεν υπάρχουν ταλέντα, δεν το πιστεύω αυτό. Αλλά γιατί ή ενσωματωνεσαι στο ήδη υπάρχον σύστημα ή σε τρώει η μαρμάγκα.
Σε ότι αφορά τις καταγγελίες θα σταθώ μόνο στις βαριές σεξουαλικες. Προσπάθησα να βάλω τον εαυτό μου σε αυτή τη θέση, χωρίς επιτυχία ομολογώ.
Μπορούσε όμως μια νεαρή ηθοποιός να καταγγείλει τον τάδε υπερεπιτυχημενο κύριο;
Πολύ πολύ δύσκολα νομίζω. Πρώτα πρώτα δε θα της έδινε κανείς βήμα. Να θυμίσω πως ανάμεσα σε αυτούς τους σούπερ πετυχημένους που τρώμε στη μάπα θέλοντας και μη υπάρχουν άνθρωποι με ισχυροτατες γνωριμιες που φτάνουν μέχρι την πολιτική και τους επιχειρηματίες.
Τώρα τι άλλαξε; για μένα μόνο η δυνατότητες της τεχνολογίας. Τώρα ο καθένας έχει βήμα, δεν έχει ανάγκη το Χ κανάλι. Βρίσκει συμπαράσταση μέσα στο κοινό του και άμεσα.
Γι αυτό κατάντησαν οι δημοσιογράφοι να τρέχουν πίσω από τις ειδήσεις. Γιατί τους προσπέρασε η εποχή.
Φυσικά πρόκειται για μόδα, τάση, όπως θέλετε πείτε το, εισαγόμενη κιόλας.
Κι ενώ υπάρχει πάντοτε ο κίνδυνος να διασυρθεί κάποιος αθώος, και γι αυτό θα πρέπει όλοι να είμαστε πολύ προσεκτικοί, προσωπικά εστιάζω στο ότι παρουσιάζεται μια ευκαιρία να μαζευτούν κάποιοι που βυσματικα κάναν καριέρα και να σκέφτονται δίπλα και τριδιπλα αυτοί που ξεκουμπωνουν με ευκολία το παντελόνι τους.
Είναι μια ευκαιρία που ιδανικά θα ήθελα να διαμορφώσει καινούριο πλαίσιο για να δούμε συνολικά αλλαγή στα καλλιτεχνικά αν και πολύ φοβάμαι πως σύντομα όλα θα ξεχαστούν και θα γίνουν όπως πριν.
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΟΣΑ ΕΓΡΑΨΑ!!!!!
 
Αντρες ανηθικοι υπαρχουν απο καταβολης κσομου και, κατα πως φαινεται, θα συνεχισουν να υπαρχουν. Και οσο τους δινεται οποιαδηποτε μορφη εξουσιας θα εξακολουθουν να τη χρησιμοποιουν με αισχρους τροπους. Το θεμα ειναι ομως και εμεις ως γυναικες να μην τους δινουμε λαθος μηνυματα. Μπορει μια κοπελα να μην εχει κανενα κακο στον νου της, αλλα οταν πηγαινει να κανει επαγγελματικη κουβεντα μεσα στο σπιτι ενος τετοιου αντρα, εκεινος συνηθως το εκλαμβανει ως σεξουαλικο ραντεβου.
Πολλη προσοχη λοιπον απο εμας και το οχι να παραμενει οχι χωρις υπονοουμενα και γελακια. Τον αλλον οπωσδηποτε δεν μπορουμε να τον αλλαξουμε γι' αυτο ας κοιταξουμε τη δικη μας ευθυνη απεναντι στον εαυτο μας και ας φερθουμε αναλογως.
Αλλωστε, δεν τα κανουν μονο οι αντρες αυτα. Κι εμεις, ευκαιριας δοθεισης, τα ιδια κανουμε στους αντρες αν εχουμε εξουσια πανω τους. Το 1945 που γινονταν τα γυρισματα του φιλμ A stolen life, η Bette Davis θελησε συμπρωταγωνιστη της τον τοτε ανερχομενο Glenn Ford. Εν μεσω γυρισματων η Bette προκαλεσε τον Glenn σεξουαλικα φερνοντας τον σε πολυ δυσκολη θεση γιατι απο τη μια δεν ηθελε να κοιμηθει μαζι της και απο την αλλη δεν ηθελε να χασει τη συμμετοχη του στην ταινια που θα ηταν μεγαλη ευκαιρια για την καριερα του. Αρκουσε μια κουβεντα να ελεγε η Bette εναντιον του για να εστελνε η Warner Bros τον Glenn σπιτι του.
Ο Glenn ομως εδρασε διπλωματικα. Χωρις να προσβαλλει τη σταρ, της εξηγησε πως ηταν παντρεμενος και πατερας ενος μωρου και πως ηθελε να μεινει πιστος στην γυναικα του που την αγαπουσε πολυ. Η Bette που ηταν μια πανεξυπνη γυναικα καταλαβε αμεσως πως ο Glenn βρικοταν σε πολυ δυσκολη θεση εξ αιτιας της και δεν τον ξαναενοχλησε ποτε πια. Παρεμειναν δυο πολυ καλοι φιλοι και συνεργατες μεχρι το τελος της ζωης της.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Για να επαναφέρω αυτό το πολύ ωραίο θέμα (Α! Τι Σύμπτωση!!! Δικό μου είναι!!!) θα σας γράψω ένα σκαμπρόζικο που ψάρεψα από συνέντευξη του Λιάνη και θέλω να σας επιστήσω την προσοχή. Θέλω ΠΟΛΥ ΚΟΣΜΙΑ να βγάλετε τα πιο γερά σας φτυάρια και να φτυαρίσετε ΠΟΛΥ ΚΟΣΜΙΑ το τονίζω γιατί δεν είμαι καμιά κατίνα όπως θα έχετε καταλάβει. ΠΑΝΩ ΑΠ ΟΛΑ ΚΟΣΜΙΑ!!!! (αν μπορούσα θα έβαζα και ηχητικό του Αυλωνίτη "τάξις και ηθική!!"

*Να πω πως δεν ξέρω αν το έχετε προσέξει, αλλά σε κάθε ποστ αυτού του θέματος συνηθίζω να βάζω για τίτλο έναν στίχο τραγουδιού. Σε αυτό το ποστ το μόνο που θα μπορούσα να σκεφτώ για τίτλο είναι αυτό:
#Βυζάκια έξω λοιπόν

Ο Λιάνης λοιπόν έδωσε μια συνέντευξη κι ανάμεσα σε άλλα που δε με ενδιαφέρουν για να είμαι ειλικρινής, είπε κι αυτά:

«Τότε που ήταν οι αρχές και είχε χωρίσει με τον Παπαμιχαήλ, η Αλίκη ήξερε την σχέση μου με την Αιμιλία Υψηλάντη και με ρωτούσε ποια είναι πιο ωραία. «Εγώ ή η Αιμιλία;». Και της λέω «η Αιμιλία» και το εννούσα. Είναι πολύ πιο όμορφη η Αιμιλία από την Αλίκη. Ήταν τουλάχιστον. Και μου λέει, «καλά τίποτα δεν σου αρέσει επάνω μου;». Της είπα πως μου αρέσει το στήθος της. «Παρ’ το» μου λέει και ανοίγει το κιμονό».

πηγή: https://www.protothema.gr/life-styl...oixe-to-kimono-kai-mou-edeixe-to-stithos-tis/


 
Και πού να σας πω τι μου έδειξε εμένα η Βουγιουκλάκη. Σάμπως μπορεί να με διαψεύσει? Ό,τι θέλω γράφω.
 
Και πού να σας πω τι μου έδειξε εμένα η Βουγιουκλάκη. Σάμπως μπορεί να με διαψεύσει? Ό,τι θέλω γράφω.
Τι να σου δείξει εσένα Ελέφαντα; Ήσουν εσύ εραστής του διαμετρήματος του Λιάνη;;; Εσένα αντε να σου έδειξε τις κάλτσες της. Μην κοιτας ο Γιώργος. Που περνούσε και ξεκουμπωνόταν οι στηθόδεσμοι από μόνοι τους...
Θα ξεχάσω εγώ που τον πέτυχα τυχαία καλεσμένο στην εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου και κάνω μια ετσι και μου έπεσε ολόκληρη κομπινεζόν;;;;
 
Έλα παιδιά σας έχω πολύ δυνατό:
#Ωραία που 'ναι η Λειβαδιά, χωρίς καμιά αιτία


Το 1986 ο Μπάρκουλης μαζί με την Άννα Φόνσου
συμμετέχουν στην εκπομπή Καλλιτεχνικό Καφενείο (η εκπομπή είναι ωραία κ διαθέσιμη όλη στο αρχείο της ΕΡΤ για όποιον ενδιαφερεται).
Κι εκεί που τα λέγανε, κάτι την έπιασε την Άννα και δεν ξέρω γιατί αλλά είχε ένα ξέσπασμα εναντιον του Χορν. Ούτε λίγο ούτε πολύ η Φόνσου ισχυρίστηκε πως ο Χορν έκανε θέατρο από χόμπι και σιγά και τον ηθοποιό να τον θαυμάσει η νέα γενιά! (μιας που δεν έριξε πολύ κόπο και ιδρώτα στο σανίδι!!!)
Δείτε το απόσπασμα (που επιτέλους κάποιος φίλος το έκοψε και το έβαλε στο yt) να καταλάβετε μόνοι σας.



Για την ιστορία να πω πως το '86 που γυρίστηκε η εκπομπή ο Χορν είχε εγκαταλείψει το θέατρο. Αυτό όμως συνέβη μετά από 40 χρόνια πορείας, οπότε όπως έλεγε κι η Άσπα Τσίνα "Άννα μου, δεν καταλαβαίνω την έκρηξη σου" :)

Ο Μπάρκουλης προσπαθεί λίγο κάπως να το σώσει, αλλά εντάξει, δε σώνεται....
 
Τελευταία επεξεργασία:
Τον Χορν μονο απο τις λιγες ταινιες του τον ξερω και νομιζω πως ηταν παρα πολυ καλος ηθοποιος. Τωρα αν η Αννα Φονσου ειχε να πει καποια πραγματα, καλα εκανε και τα ειπε. Εκει στο τραπεζι γιατι χλωμιασαν ολοι; Τι φοβηθηκαν; Μην τους κοψουν το ψωμι;
Γενικα παντως, βλεπω πως υπαρχει μεγαλος φοβος στο να εκφραστουν οι ανθρωποι ανοιχτα. Και τις λιγες φορες που το κανουν εχουν σχεδον παντα καποιον απο πανω τους να τους τραβαει απο το μανικι και να μην τους αφηνει να τα πουν οπως νιωθουν και οπως θελουν.
Εμενα μου αρεσε αυτο που εκανε η Αννα, ασχετως απο το αν πραγματι ο Χορν ηταν τελικα χομπιστας του θεατρου. Και μου αρεσε γιατι θελω να βλεπω τους ανθρωπους να λενε τη γνωμη τους ξεκαθαρα. Μια ζωη μεσ' στο φοβο ολοι, σιχαθηκα.
 
Το ότι ο Χορν έκανε θεατρο από χόμπι μπορεί και να συνέβαινε. Από την άλλη ήταν σίγουρα σημαντικός ηθοποιός απ όσο τον έχω δει από τις ταινίες του. Στις 3 που έχω δει κάμποσες φορές (κάλπικη λίρα, μια ζωή την έχουμε, αλίμονο στους νέους) βίωνε τον ρόλο και έμπαινε στο πετσί του. Στα πιο δραματικά όπως το κορίτσι με τα μαύρα έχω ακούσει θεατρανθρωπους να λένε ότι δε μπορούν να σκεφτούν αντικαταστάτη του.

Μπαμπι να λέει ο καθένας τη γνώμη του, αλλά να τη στηρίζει και με λογικά επιχειρήματα, όχι αντιληψάρες και κακίες.
 
  • Like
Reactions: RIO
Κι ο Μπάρκουλης τον Χορν εννοούσε αν και τα έλεγε συγκαλυμμένα. Η Βάσω Μανωλίδου και η Κατερίνα Ανδρεάδη είχαν κάνει το ίδιο αλλά παλιότερα από τον Χορν. Αλλά δεν νομίζω ότι η Φόνσου εννοούσε ότι δεν είχε ρίξει ιδρώτα στο σανίδι γενικά. Μιλούσε για τα τελευταία χρόνια, οπότε ένας νέος δεν είχε πολλές ευκαιρίες να τον έχει δει. Αλλά γιατί ένας νέος του 1986 δεν μπορούσε να είχε δει τον Χορν 1-2 φορές? Και να θαυμάζει κι αυτόν και τη Λαμπέτη? Χρειάζεται να έχει δει τα άπαντα ενός ηθοποιού για να τον εκτιμήσει? Μάλλον η Φόνσου τον ζήλευε ή δεν τον χώνευε λόγω και των πολιτικών τους πεποιθήσεων. Διότι στο κάτω-κάτω τι έφταιγε ο Χορν αν χωρίς να τον ξέρουν καλά τον είχαν για πρότυπο κάποιοι νέοι ηθοποιοί που ίσως έλεγαν ότι τον "θαύμαζαν" γιατί αυτό ήταν η "σωστή" κι αναμενόμενη απάντηση. Κι ας προτιμούσαν τον Στάθη Ψάλτη. Δεν ήταν αυτός το αποδεκτό πρότυπο.

Σε κάποια αφιερώματα στον Χορν όταν πέθανε είχα διαβάσει ότι όντως δεν ήταν αφοσιωμένος στο θέατρο, δεν δούλευε πολύ στην προετοιμασία, ήταν τεμπέλης, το είχε για χόμπυ κλπ. Αλλά τα βλέπανε σαν κάτι θετικό, ότι δεν χρειαζόταν να κάνει περισσότερα για να είναι καλός. Προσωπικά με αφήνει αδιάφορο αν είναι αλήθεια αυτό. Δεν αφαιρεί από το υποκριτικό του ταλέντο.
 
Πολύ ξινίλα και δηθενιά η Φόνσου. Και απαράδεκτο να κατηγορεί κάποιον που δεν είναι μπροστά. Ότι και να ήταν ο Χορν δικαίωμα του, αφού ακόμα και έτσι και καλές ερμηνείες έδωσε και σε καλά έργα έπαιξε. Η Φόνσου τι έχει να δείξει. Το " Πιο καυτή και από τον ήλιο " ή το " Κορίτσι με το άλογο " ; :rolleyes:

Μόνο εμφάνιση ήταν.
 
Καλά έκανε η Φόνσου και είπε αυτά που πίστευε, συμφωνώ απολύτως με αυτό. Με αυτά που πίστευε πάλι, δε συμφωνώ.
Εμένα μου άφησε την εντύπωση πως πήγε αποφασισμένη να τα πει και θα τα έλεγε οπωσδήποτε με ή χωρίς αφορμή. Θεωρώ επίσης πως υπάρχει παρασκήνιο που δεν γνωρίζουμε.
Για την ουσία της υπόθεσης, ο Χορν υπήρξε θιασάρχης για 40 συνεχόμενα χρόνια. Στο δε μικρό πέρασμα του από το Εθνικό Θέατρο πέρασε των παθών του τον τάραχο από τον Μινωτή (τα περιγράφει πολύ παραστατικά ο Β. Κανάκης στο βιβλίο του) κι ο ηθοποιός λέει πως ο Χορν όχι μόνο δεν διαμαρτυρήθηκε αλλά έκανε κι ότι μπορούσε για να μην κρεμάσει τους συνεργάτες και την κρατική σκηνή. Αυτό λέει τουλάχιστον η μαρτυρία.
Δε μπορώ με τίποτα να πιστέψω πως ήταν τεμπέλης ένας άνθρωπος που εργάστηκε 40 χρόνια ανεβάζοντας δεκάδες έργα. Αυτό που πιθανόν εννοούσε η Φόνσου είναι πως δε βιοποριζόταν από το θέατρο οπότε είχε την πολυτέλεια να ανεβάζει ότι θέλει. Κι όταν δε θέλει, να κάθεται. Αυτό όμως ο Χορν δεν το αρνήθηκε ποτέ. Από την άλλη, ούτε η Φόνσου ήταν αυτό που θα λέγαμε βιοπαλαίστρια. Σε πολύ νεαρή ηλικία παντρεύτηκε θεατρικό επιχειρηματία, έφτιαξε το Προσκήνιο (έχοντας μόνιμα δίπλα της το Σολομό) και τέλοσπαντων, δεν έψαχνε μεροκάματο. Φυσικά εργάστηκε και η ίδια σκληρά, και δεν της έλειψε το καλό ρεπερτόριο (τουλάχιστον στο θέατρο).
Εν ολίγοις για μένα Χορν και Φόνσου είναι στην ίδια κατηγορία. Με δικούς τους θιάσους από πολύ νέοι, με καλούς συνεργάτες, με πάμπολλες ευκαιρίες που άλλοι δεν τις είδαν ούτε με κιάλι. Εντελώς προσωπική εκτίμηση για το τι συνέβαινε, είναι οτι είτε η Άννα ζήλευε, είτε (κι εδώ δίνω πιο πολλές πιθανότητες) κατι άλλο είχε γίνει μεταξύ τους. Τα πολιτικά παίζουν πάντα, αν και δε νομίζω. Είχαν καταλαγιάσει τα πάθη (μιλάμε για το '86).
Κάτι παίχτηκε λέω, κι αν ήταν να ποντάρω κάπου τα λεφτά μου θα έλεγα πως αυτός τη σνόμπαρε κι αυτή που αγωνιζόταν χρόνια να κατακτήσει αυτό που λέμε «τον κόσμο της διανόησης» τα είχε πάρει στο κρανίο.
Ταρώ-χαρτομαντείες-κληρονομικό χάρισμα «Η Καραπιπεριμ»
 
Πίσω
Μπλουζα