Σκάνδαλα και σκαμπρόζικα

[Θεία Λένα]

Δεν ξέρω αν έχει γραφτεί αλλού, αλλά με αφορμή το θάνατο της Ειρήνης Παπά, έμαθα για μια κόντρα του Χορν και της Παπά το 1979
https://www.mixanitouxronou.gr/i-ag...steria-ton-katigorisan-anonima-sinadelfi-tou/

Οχι μόνο έχει γραφτεί, αλλά είναι και στο πρώτο ποστ του θέματος με το οποίο κάναμε σεφτέ

 

[domniki]

O Κακκαβάς είναι ασφαλώς! Αφού το λέει ο άνθρωπος, γυμνάζεται και δεν πίνει. Σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι ζεν ήταν μπεκροκανάτες θαρρώ (για γυμναστική να μη μιλήσω καλύτερα).
Και τον έχουμε δει να κάνει και γυμνισμό στο Τύφλα να χει ο Μάρλον Μπράντο*
Για πειτε, πως σας φάνηκε ο Κώστας; Είναι λίγο σνομπούλης;

*Ψέματα, δεν ήταν αυτό. Ήταν ένα με τη Χαριλάου και την Τριάντη αλλά δε θυμάμαι τιτλο.

Καταπληκτικός!
Όντως ήταν κορμάρα, και καλά έκανε που του άρεσε ο γυμνισμός
Παρεμπιπτόντως, το "Τύφλα να ΄χει ο Μάρλο Μπράντο" είναι από τις αγαπημένες μου ταινίες!

 

[thanos75]

Οχι μόνο έχει γραφτεί, αλλά είναι και στο πρώτο ποστ του θέματος με το οποίο κάναμε σεφτέ

Χίλια συγγνώμη, τώρα το είδα

 

[Θεία Λένα]

# Η ζωή μου όλη είναι ένα τσιγάρο, που δεν το γουστάρω κι όμως το φουμαρω...

"Η σκληρή αλήθεια για τον Ανδρέα Μπαρκουλη" είναι ο τίτλος του νέου podcast του Άρη Δημοκιδη που μπορείτε να ακούσετε εδώ:

Podcast / Η σκληρή αλήθεια για τον Ανδρέα Μπάρκουλη - Μικροπράγματα

Ένα ηχητικό ντοκιμαντέρ για την ταραχώδη ζωή του ηθοποιού, τις υπόνοιες για αποπλάνηση ανηλίκου, τους ξυλοδαρμούς γυναίκας ηθοποιού, τις συλλήψεις του αλλά και την αγάπη που τελικά τα νίκησε όλα.

mikropragmata.lifo.gr

Ο δημοσιογράφος επιχειρεί να φωτίσει άγνωστες πτυχές από την φουρτουνιασμενη ζωή του πασίγνωστου ηθοποιού, διακινδυνευοντας στο φινάλε της παρουσίασης μια ψυχολογική προσέγγιση, την οποία δεν είμαι σε θέση να κρίνω.
Στην ουσία τώρα, η εκπομπή δεν έχει συγκλονιστικες αποκαλύψεις για τον ηθοποιό, αφού τα περισσότερα που αναφέρει τα έχουμε συζητήσει και είναι λίγο έως πολύ γνωστά.
Μου άφησε μια πικρή γεύση, είναι στενάχωρη η αφήγηση όπως μάλλον ήταν κι η ζωή του Μπαρκουλη που θεωρητικά τουλάχιστον τα είχε όλα: Ταλέντο, φήμη, χρήμα, έρωτες αλλά και μεγάλες φιλίες.
Το μόνο που έχω να συμπληρώσω, είναι πως αναφέρεται στον ξυλοδαρμό του ηθοποιού σε σύντροφο του, κι όλα συγκλίνουν πως μιλάμε για τη Μαίρη Χρονοπουλου. Ο Μπαρκουλης όμως είχε κατηγορηθεί ξανά για ξυλοδαρμό, από την πρώτη του σύζυγο κι επίσης ηθοποιό, την Αλέκα Στρατηγού. Το θέμα είχε βγει και στις τότε εφημερίδες και το έχουμε αναφέρει σε παλιότερο ποστ στα Σκάνδαλα. Με την Αλέκα άλλωστε χώρισαν τελειωτικα όταν την κατηγόρησε για μοιχεια με τον ηθοποιό Αίαντα Τριαντη. Η δική είχε κι αυτή απασχολήσει τον τύπο και μάλιστα κυκλοφορούσαν αναλυτικά ρεπορτάζ με το τι ειπώθηκε στο δικαστήριο. Επίσης έχουμε γράψει παλιότερα. Πάντως οι δύο ηθοποιοί πρέπει αργότερα να συμφιλιωθηκαν.
Εκτός από το Μπαρκουλη που ομολογεί ο ίδιος στο βιβλίο του πως χτυπούσε τη σύντροφο του, για ξυλοδαρμό έχει κατηγορηθεί κι ο Παπαμιχαήλ που με βάση πολλές μαρτυρίες χτυπούσε την Αλίκη, αλλά και ο Δημήτρης Χορν, που παραδέχθηκε και μάλιστα δημοσίως πως έσπαγε στο ξύλο τη Λαμπέτη από... ζήλια.
Άλλοι καιροί; αρρωστημένα πάθη; Δεν ξέρω τι να πω.

 

[thanos75]

Νοσηρή πατριαρχια που εξακολουθεί να υπάρχει. Η γυναίκα είναι "κτήμα" του ανδρα ;όπως και τα παιδιά φυσικά) και έρμαιο των διαθέσεων και ορέξεων του. Τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι οι straight άνδρες ηθοποιοί είναι διαφορετικοί από τους άλλους άνδρες? Τα παραδείγματα πολλά ακόμα και σήμερα δυστυχώς. Ευτυχώς σήμερα τουλάχιστον τα συζηταμε

 

[domniki]

Μου φαίνεται πάντως περίεργο ένα πράγμα: ο ξυλοδαρμός δεν διώκεται ποινικά; Ανεξάρτητα από το φύλο του θύτη και του θύματος, αν κάποιος (άντρας ή γυναίκα) χτυπήσει κάποιον άλλο (άντρα ή γυναίκα) δεν τιμωρείται ποινικά;
Ο νόμος για κάτι τέτοιο είναι πρόσφατος; Δεν είμαι δικηγόρος, αλλά μου φαίνεται αδιανόητο να μην προστατευόταν η σωματική ακεραιότητα ενός ανθρώπου, είτε άντρα, είτε γυναίκας.
Κάποτε η μοιχεία ήταν ποινικό αδίκημα... ο ξυλοδαρμός δεν ήταν;

 

[elephadas]

Μήπως δεν διώκεται αυτεπάγγελτα? Κι αν η γυναίκα ήθελε να του κάνει μήνυση θα πέφτανε όλοι επάνω της, μη χαλάσεις το σπίτι σου, σκέψου τι θα πει ο κόσμος, ζηλεύει γιατί σε αγαπάει και άλλα τέτοια.

 

[Θεία Λένα]

Μου φαίνεται πάντως περίεργο ένα πράγμα: ο ξυλοδαρμός δεν διώκεται ποινικά;

Η Στρατηγού τον είχε μηνύσει το Μπαρκουλη για ξυλοδαρμό. Το δημοσίευμα στο ποστ #92 του ίδιου θέματος.
Κατά τα άλλα ισχύουν όσα λέει ο Ελέφαντας. Το θυμα πρέπει να υποβάλει μήνυση. Εδώ ακόμη κ σήμερα υπάρχουν περιπτώσεις που η γειτονιά καλεί την αστυνομία,το θύμα ισχυρίζεται στην αστυνομία πως δεν έχει χτυπηθεί κι ο δράστης αφήνεται ελεύθερος.
Τελοσπαντων, επειδή είμαι κι αηδιασμένη από την επικαιρότητα, το θέμα για μένα εδώ είναι πως την εποχή εκείνη πολλές γυναίκες, παρά πολλές, χτυπήθηκαν από συντρόφους και συζύγους και μάλλον δεν ήταν καν ταμπού. Το έχουμε δει βέβαια και στις κωμωδίες με τα χαστούκια. Κι οι καλλιτέχνες βέβαια δεν αποτελούσαν εξαίρεση.

 

[elephadas]

Άλλωστε το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο.

Θα μου πείτε, αν ήταν καλό πράμα θα έμενε μέσα στον Παράδεισο, δεν θα έφευγε από κει σαν τους πρωτόπλαστους.

 

[domniki]

Κατά τα άλλα ισχύουν όσα λέει ο Ελέφαντας. Το θυμα πρέπει να υποβάλει μήνυση. Εδώ ακόμη κ σήμερα υπάρχουν περιπτώσεις που η γειτονιά καλεί την αστυνομία,το θύμα ισχυρίζεται στην αστυνομία πως δεν έχει χτυπηθεί κι ο δράστης αφήνεται ελεύθερος.
Τελοσπαντων, επειδή είμαι κι αηδιασμένη από την επικαιρότητα, το θέμα για μένα εδώ είναι πως την εποχή εκείνη πολλές γυναίκες, παρά πολλές, χτυπήθηκαν από συντρόφους και συζύγους και μάλλον δεν ήταν καν ταμπού. Το έχουμε δει βέβαια και στις κωμωδίες με τα χαστούκια. Κι οι καλλιτέχνες βέβαια δεν αποτελούσαν εξαίρεση.

Για να υποβάλει κάποιος μήνυση πρέπει να πληρώσει, οπότε αν σε δείρουν, πρέπει να πληρώσεις για να τιμωρηθεί ο ένοχος.
Αυτό που περιγράφεις με τα χαστούκια είναι όντως χαρακτηριστικό της εποχής, όπως και το ξύλο στα σχολεία. Βέβαια η βία είναι διαχρονικό φαινόμενο, όπως και τα κουκουλώματα και η ατιμωρησία των ενόχων.

 

[Θεία Λένα]

Για να υποβάλει κάποιος μήνυση πρέπει να πληρώσει, οπότε αν σε δείρουν, πρέπει να πληρώσεις για να τιμωρηθεί ο ένοχος.

Οχι, αυτό δεν ισχύει ακριβώς. Καταγγελία για ξυλοδαρμό γίνεται στο αστυνομικό τμήμα ή απευθείας στην εισαγγελία. Η διαδικασία όπως ισχύει:

Το πρώτο που πρέπει να κάνει το θύμα που φέρει σοβαρά τραύματα (ανοιχτά θλαστικά, πιθανά κατάγματα κτλ) είναι να επισκεφτεί ένα νοσοκομείο για την παροχή πρώτων βοηθειών και εξετάσεων. Στη συνέχεια εάν πρόθεση είναι να κατατεθεί άμεσα μήνυση εναντίον του θύτη, πρέπει να επισκεφτεί το πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα. Εκεί εάν ο τραυματισμός έχει προκαλέσει τουλάχιστον επικίνδυνη σωματική βλάβη, η όλη διαδικασία γίνεται αυτεπάγγελτα και δίνεται εντολή για ιατροδικαστική εξέταση σε ένα δημόσιο ιατροδικαστή που ορίζει το τμήμα. Εάν οι βλάβες κρίνονται ελαφρότερες, πρέπει να προηγηθεί κατάθεση μήνυσης από το θύμα με καταβολή του αντίστοιχου παράβολου και να ακολουθήσει η έκδοση εντολής ιατροδικαστικής εξέτασης. Εάν το θύμα αποφασίσει τελικά ότι δεν θέλει να ακολουθήσει τις παραπάνω διαδικασίες, τότε θα πρέπει άμεσα να επισκεφτεί ένα νόμιμο ιατροδικαστικό ιατρείο για την πιστοποίηση των σωματικών βλαβών.

 

[Gordon]

Η βία πάντα διώκεται. Θεωρητικά τουλάχιστον.
Το θέμα όμως είναι αλλού και το βλέπουμε και σήμερα που όλο και περισσότερα θύματα αποφασίζουν να μιλήσουν.
Ήδη η karapiperim περιγράφει μια διαδικασία που εμένα μόνο ζαλάδα μου έφερε. Σκεφτείτε έναν άνθρωπο που έφαγε ξύλο να πρέπει να περάσει από όλα αυτά. Δεν μιλάω για βιασμό που πρέπει να έχει και τα ρούχα πρόχειρα με απτές αποδείξεις και ίσως και γενετικό υλικό του δράστη κλπ κλπ. Με τι είδους ψυχολογία ένα θύμα θα μπει σε αυτήν την διαδικασία στην οποία ας μη γελιόμαστε, ακόμα και σήμερα μάλλον χλεύη και δυσπιστία θα αντιμετωπίσει: γιατί τώρα; γιατί δεν αντιστάθηκε; γιατί δεν φώναξε; και άλλες αηδίες. Και μετά σε περιπτώσεις γνωστών προσώπων θα έχουν και τον οχετό που ακούει στο όνομα ΜΜΕ. Ο θύτης δεν θα φταίει ποτέ, μόνο το θύμα. Γιατί ο θύτης ήταν καλός (μη χέσω) άνθρωπος και είχε και προφίσιενσι στα αγγλικά και δεν είχε δώσει ποτέ δικαιώματα ο παλαιάς κοπής άντρας (μην ξαναχέσω). Δεν του φτάνει ο πόνος του του θύματος έχει να αντιμετωπίσει και την σάπια ελληνική κωλοκοινωνία. Σόρι για το λεξιλόγιό μου, αλλά αυτές τις μέρες με την ιστορία με το σίχαμα στον Κολωνό έχω εξοργιστεί. Έχω συνεργαστεί με θύματα ενδοοικογενειακής βίας και ενήλικα και ανήλικα και ξέρω τι περνάνε και τι έχουν να αντιμετωπίσουν.

Και τώρα όλα αυτά κάντε τα προβολή σε παλαιότερες δεκαετίες. Ποιο θύμα θα τολμούσε να βγει και να μιλήσει;

 

[elephadas]

Όπως λέει και το σχετικό "αστείο", "Ο καλός μουσουλμάνος πρέπει να δέρνει τη γυναίκα του τουλάχιστον μια φορά τη μέρα. Ακόμη κι αν δεν ξέρει αυτός γιατί, ξέρει εκείνη". Αρκεί να αλλάξουμε το "μουσουλμάνος" σε "σύζυγος".

 

[domniki]

Η βία πάντα διώκεται. Θεωρητικά τουλάχιστον.
Το θέμα όμως είναι αλλού και το βλέπουμε και σήμερα που όλο και περισσότερα θύματα αποφασίζουν να μιλήσουν.
Ήδη η karapiperim περιγράφει μια διαδικασία που εμένα μόνο ζαλάδα μου έφερε. Σκεφτείτε έναν άνθρωπο που έφαγε ξύλο να πρέπει να περάσει από όλα αυτά. Δεν μιλάω για βιασμό που πρέπει να έχει και τα ρούχα πρόχειρα με απτές αποδείξεις και ίσως και γενετικό υλικό του δράστη κλπ κλπ. Με τι είδους ψυχολογία ένα θύμα θα μπει σε αυτήν την διαδικασία στην οποία ας μη γελιόμαστε, ακόμα και σήμερα μάλλον χλεύη και δυσπιστία θα αντιμετωπίσει: γιατί τώρα; γιατί δεν αντιστάθηκε; γιατί δεν φώναξε; και άλλες αηδίες. Και μετά σε περιπτώσεις γνωστών προσώπων θα έχουν και τον οχετό που ακούει στο όνομα ΜΜΕ. Ο θύτης δεν θα φταίει ποτέ, μόνο το θύμα. Γιατί ο θύτης ήταν καλός (μη χέσω) άνθρωπος και είχε και προφίσιενσι στα αγγλικά και δεν είχε δώσει ποτέ δικαιώματα ο παλαιάς κοπής άντρας (μην ξαναχέσω). Δεν του φτάνει ο πόνος του του θύματος έχει να αντιμετωπίσει και την σάπια ελληνική κωλοκοινωνία. Σόρι για το λεξιλόγιό μου, αλλά αυτές τις μέρες με την ιστορία με το σίχαμα στον Κολωνό έχω εξοργιστεί. Έχω συνεργαστεί με θύματα ενδοοικογενειακής βίας και ενήλικα και ανήλικα και ξέρω τι περνάνε και τι έχουν να αντιμετωπίσουν.

Και τώρα όλα αυτά κάντε τα προβολή σε παλαιότερες δεκαετίες. Ποιο θύμα θα τολμούσε να βγει και να μιλήσει;

Για να έχεις μία ελπίδα να βρεις το δίκιο σου πρέπει να κυκλοφορείς αγκαζέ με έναν δικηγόρο!
Όπως ακριβώς τα λες είναι τα πράγματα: το θύμα πάντα στοχοποιείται και ο θύτης, που έχει συνήθως το προφίλ του καλού οικογενειάρχη, αγιοποιείται. Τώρα τελευταία με το δημόσιο "κράξιμο" από τα social media βγήκαν κάποια πράγματα πιο "έξω", ενώ παλιότερα όλοι έτρεχαν να τα κουκουλώσουν. Για να προσθέσω και την επικρατούσα άποψη ότι ο άντρας έχει το ακαταλόγιστο, γιατί είναι ένα μεγάλο παιδί και πρέπει πάντα να δείχνουμε κατανόηση σε ό,τι κάνει. Ή ότι η γυναίκα τον προκάλεσε με το ντύσιμό της ή με την συμπεριφορά της. Δυστυχώς στην Ελλάδα ισχύουν ακόμα αυτές οι αντιλήψεις και οι προκαταλήψεις.

 

[Gordon]

Αυτό που οι άντρες καταδέχονται να τους λένε παιδιά και ότι τους κυβερνάει το τέτοιο τους χωρίς κανέναν αυτοέλεγχο με ξεπερνά.

 

[RIO]

Πολύ τσουβάλιασμα έπεσε για τους άντρες. Απαράδεκτοι οι ξυλοδαρμοί, βιασμοί και όλα αυτά τα αρρωστημένα , αλλά ας μην πάμε στο άλλο άκρο. Τα δικαστήρια αποφασίζουν τι είναι αλήθεια και τι δεν και όχι τα ΜΜΕ και τα διάφορα αμερικανόφερτα κινήματα ( που είναι της μόδας ) ή διάφορες έξαλλες φεμινίστριες του Facebook...

 

[elephadas]

Μα δεν μιλάμε για τα τωρινά, όσο κι αν τα έχουμε στο μυαλό μας. Μιλάμε για τα τοτινά και την επικρατούσα τότε αντίληψη που δεν έτρεχε και τίποτε σπουδαίο να πέσει και λίγο ξύλο. Μην τη σημαδέψει τη γυναίκα βέβαια, και να φροντίσει να βγάλει το δαχτυλίδι του πρώτα, όπως είπε η Πάστα-Φλώρα, αλλά ο άντρας είναι άντρας και πρέπει να επιβάλλεται.

 

[domniki]

Μα δεν μιλάμε για τα τωρινά, όσο κι αν τα έχουμε στο μυαλό μας. Μιλάμε για τα τοτινά και την επικρατούσα τότε αντίληψη που δεν έτρεχε και τίποτε σπουδαίο να πέσει και λίγο ξύλο. Μην τη σημαδέψει τη γυναίκα βέβαια, και να φροντίσει να βγάλει το δαχτυλίδι του πρώτα, όπως είπε η Πάστα-Φλώρα, αλλά ο άντρας είναι άντρας και πρέπει να επιβάλλεται.

Το είχα ξεχάσει αυτό με την Πασταφλώρα! Το βλέπεις στην ταινία και περνάει στα "ψιλά", αλλά στην πραγματική ζωή είναι κάτι τρομακτικό!

Όσο για το τσουβάλισμα που αναφέρεται παραπάνω, μακάρι κάποια στιγμή να φτάσει η ανθρωπότητα στο σημείο ώστε να μην χρειάζονται τα κινήματα και "οι μόδες" όπως τις ονομάζει ο Rio και όλοι οι άνθρωποι να έχουν πραγματικά τα ίδια δικαιώματα. Αλλά αυτή η κοινωνία μόνο στο Star Trek μπορεί να φτουρήσει Δεν τρέφω ελπίδες για την γήινη κοινωνία

 

[Θεία Λένα]

# Τώρα κλαις, γιατί κλαις; Συ δεν είσαι που γέλαγες χθες;

Απόσπασμα από μια ανέκδοτη συνέντευξη της Καίτης Γκρέυ που παραχωρήθηκε τον Νοέμβριο του 2018 στο σπίτι της.​

Εγώ δεν θα πήγαινα να έβλεπα τον Καζαντζίδη στο νοσοκοµείο, αλλά µου είπαν πως είχε ζητήσει να µε δει. Πήρα δυο λουλούδια και πήγα, αλλά η γυναίκα του δεν µ’ άφησε να µπω. Ο Στέλιος πέθαινε και ποιος ξέρει τι ήθελε να µου πει. Συγγνώµη να ζήταγε; Τελευταία εγώ έσµιξα µε τον Καζαντζίδη, αφού πρώτα τον είχα παρατήσει κι έφυγα. Είχα έναν πολύ καλό δεσµό µε τον Νίκο Λαιµό κι ό,τι ήθελα ερχόταν στα χέρια µου – σου ’δινε ζωή, ήταν πολύ ευγενικός. Βγαίναµε κι έλεγε: «Ποιαν κυκλοφορώ εγώ απόψε;». Μια µέρα µου τηλεφωνεί ο Καζαντζίδης και εγώ δεν τον κατάλαβα:

– Έλα, ξέχασες και τη φωνή µου;
– Λέγετε ποιος είναι γιατί θα το κλείσω!
– Καιτούλα, ο Στέλιος είµαι.
– Μπα, σαν τα µάραθα! Τι θέλεις;
– Έλα να ξανατραγουδήσουµε µαζί να θυµηθούµε τα παλιά.
– Ξέρεις ότι έχω πια δεσµό στη ζωή µου;
– Το ξέρω, θα του µιλήσω κι εγώ.
– ∆εν χρειάζεται να του µιλήσεις εσύ, δεν είναι οπισθοδροµικός σαν και σένα.

Μετά, όταν µου ’πε να τραγουδήσουµε εκείνος, εγώ κι η Μαρινέλλα δεν ήθελα να νοµίζει τίποτε η κοπέλα. Πάλι καλά που ήταν η Μαρινέλλα, διότι αν δεν ήταν κι αυτή θα πήγαινε µε τις σουραυλίες και τις πρεζούδες. Τι να πω εγώ για την κοπέλα, τη Μαρινέλλα; Πιάνω τον Λαιµό και του λέω: «Νίκο, θέλω ν’ αποδείξω άλλη µια φορά σ’ αυτό τον άνθρωπο πόσο κυρία είµαι, γιατί αν δεν πάω θα πει πόσο ζήλεψα τη Μαρινέλλα. Σε παρακαλώ, άσε µε να πάω». Ο Λαιµός µε ρώτησε ευθέως: «Σου λείπει τίποτε;». Απάντησα: «Όχι, αγόρι µου, όλα µου τα ’χεις».

Τον ίδιο καιρό ο πατέρας του είχε αγοράσει ένα νέο καράβι κι έπρεπε να πάει στο εξωτερικό να υπογράψει την παραλαβή. «Τέλος πάντων, κάνε ό,τι θες, σου έχω εµπιστοσύνη». Ξαναπαίρνει ο Καζαντζίδης και του λέω πως συµφωνώ να τραγουδήσουµε, µέσα µου όµως έβραζα: «Α ρε @@@@@, θα δεις τι θα σου κάνω» έλεγα. Πάω στον µόδιστρό µου και του λέω: «Γιώργο, θέλω να µου ράψεις ό,τι πιο σεξουαλικό υπάρχει» κι αυτός µου κάνει: «Τι έπαθες µωρή, εσύ ούτε πλάτη δεν ήθελες έξω» (γέλια). Κάθισε ο άνθρωπος, κένταγε κι έραβε τις νύχτες και µου έβγαλε µέσα σε πέντε µέρες τρία διαφορετικά φορέµατα. Όταν µε είδε ο Στέλιος µου κάνει: «Βλέπω τα βγάλαµε όλα», αλλά του δείχνω τη Μαρινέλλα και του απαντάω: «Κουµάντο από κει, όχι σε µένα» (γέλια).

Κάνουµε πρεµιέρα και δεν µπορούσες να περάσεις από τον κόσµο. Είχε τρελαθεί ο Καζαντζίδης! Σκάνε όλοι οι εφοπλιστές – και ο Νίκος βέβαια που ήταν πρώτο µπόι. «Ποιος είναι ο Λαιµός;» µε ρώταγε συνέχεια ο Καζαντζίδης. «Αµάν, ρε Στέλιο» του κάνω, «η δέκατη φορά που µε ρωτάς είναι. Σου τον έδειξα, δεν µπορώ να σ’ τον ξαναδείξω, αυτήν τη δουλειά θα κάνουµε τώρα;». Κάθε βράδυ ο Στέλιος τραγούδαγε «Το ’ξερα πως θα µου φύγεις» και κοπανιόταν. Το ίδιο διάστηµα είχαν βγάλει µε τη Μαρινέλλα το «Με µια αγάπη καινούργια θα χαράξω πορεία» κι αυτή δεν ήθελε να το πει καθόλου το συγκεκριµένο τραγούδι. Ο Στέλιος επέµενε και στο τέλος την έβρισε. Οι Κοκκινιώτες στο µεταξύ, που µαζί µάς είχαν πρωτοδεί στο πάλκο, σχολίαζαν όσο τραγουδάγαµε – δυνατά τα λέγανε: «Για κοίτα ρε τον @@@@@@@. Άφησε την κουκλάρα αυτή και πήρε την άλλη»… Με ρωτάει ο Στέλιος:

– Ποιον βρίζουν αυτοί;
– Ξέρω ’γω ποιον βρίζουν;
– Τη Μαρινέλλα βρίζουν.
– Κι αφού ακούς, τι µε ρωτάς εµένα;

Ήταν η τρίτη µου φορά που δούλεψα στου Κουλουριώτη. Οι δύο άλλες ήταν µε Τσιτσάνη – Παπαϊωάννου. Και µε Σακελλαρίου µαζί. Μια φορά είχαν έρθει στο µαγαζί ο άντρας της κι ο γκόµενος. «Μη µου κάνεις καµιά πλάκα και γίνει φασαρία» µου λέει.

Μια βδοµάδα δουλέψαµε µε Μαρινέλλα, την επόµενη όµως πάω και δεν τη βρίσκω εκεί. Ρωτάω: «Στέλιο, πού είναι το κορίτσι;» κι άρχισε να µου τη βρίζει, ότι δεν είναι καλά στα µυαλά της και τέτοια. Μείναµε οι δυο µας κι άρχισε να µου κάνει τσαλίµια. Ενα άλλο βράδυ, πηγαίνοντας στο καµαρίνι µου, βλέπω µια γκόµενα έξω απ’ το δικό του:

– Τι κάνεις εσύ εδώ;
– Ο κύριος Καζαντζίδης µου ’πε να τον περιµένω εδώ.
– Α, κατάλαβα…

Είχε αρχίσει τις @@@@@@ του πάλι. Το άλλο βράδυ άλλη γκόµενα απέξω. Το παράλλο πάλι άλλη. Είπα: «Θα δεις, ρε @@@@@, τι θα κάνω τώρα». ∆εν γούσταρα να γδύνοµαι στο καµαρίνι µου και να µε βλέπει η κάθε @@@@@. Λέω σε µία: «Αϊ στο διάολο, φύγε από δω! Τράβα στο καµαρίνι του και µη στήνεσαι εδώ µπροστά µου». Ερχεται και µε πιάνει ο Στέλιος, κάτσε να σ’ τον κάνω κιόλας (γέλια):

– Τι έγινε, κοριτσάκι, τι τρέχει;
– Άκου να σου πω, Καζαντζίδη, αν νοµίζεις πως εσύ κι εγώ θα έχουµε κανενός άλλου είδους επαφή, ξέχασέ το! Σαν τραγουδιστής είσαι πρώτος, σαν άνθρωπος είσαι ένα µηδενικό!

πηγή, σε περίπτωση που θέλετε να το διαβάσετε χωρίς τα παπάκια

 

[Θεία Λένα]

Μια συνέντευξη μιας νεαρής ηθοποιού του 1961. Με τα μπλε τα σχόλια είναι δικά μου, δεν είπε η γυναίκα τέτοια πράγματα.. Δεν έγινε μεγάλη φίρμα, είχε ένα υπέροχο κορμί, έφυγε πρόσφατα από τη ζωή... Καμιά μαντεψιά;

Πιστεύεις οτι ένας νέος καλλιτέχνης μπορεί να αναδειχθεί ευκολότρερα στο θέατρο ή στον κινηματογραφο;

Ο κινηματογράφος χαρίζει πιο μεγάλη δημοτικότητα το θέατρο όμως περισσότερη οντότητα. (το θέατρο μου χάρισε οντότητα κι αν είμαι ντίβα ξέρετε έχω και μια ποιότητα)

Σε ποια ξένη ταινία θα ήθελες να έχεις παίξει;

Θα ήταν τόλμημα να απαντήσω σε τέτοια ερώτηση, γιατί οι ξένες ταινίες έχουν μεγάλες αξιώσεις (δεν είναι σαν τις ελληνικές ξεπέτες, σαράντα μύγδαλα το κομμάτι). Θα ήθελα πάντως να έπαιζα σε μια ταινία με θέμα την αρχαία ελληνική ιστορία.

Για τη Μπριζίτ Μπαρντό τι γνώμη έχεις;

Είναι φαινόμενο! (χαίρω πολύ χαιρόπουλος)

Είσαι υπέρ της ισότητας των δύο φύλων;

Όχι είμαι κατά. Πιστεύω απόλυτα πως είμαστε το ασθενές φύλο και η γυναίκα δε μπορεί ποτέ να εξομοιωθεί με τον άντρα. (διαβάστε παρακάτω)

Τι γνώμη έχεις για τους άντρες;

Στην εποχή μας έχουν χαλάσει κάπως. Δεν έχουν την ειλικρίνεια και τον ντόμπρο χαρακτήρα στο βαθμό που τον είχαν άλλοτε (Χάλασαν, δε λειτουργούν. )

Ποια είναι η μεγαλύτερη σου επιθυμία σα γυναίκα;

Να μπορέσω να γίνω τελείως ανεξάρτητη. Να μην εξαρτώμαι ούτε από σύζυγο, ούτε από οικογένεια, ούτε από κανέναν. (Άλατις το ασθενές φύλο! διακρίνετε κι εσείς έναν διχασμό προσωπικότητας?)

Τι σιχαίνεσαι περισσότερο;

Το κουτσομπολιό. Δε μ αρέσει να σχολιάζω τι κάνουν οι άλλοι, ούτε να ακούω να σχολιάζουν (σε λάθος θέμα έχεις έρθει τότε)

Τι φοβάσαι περισσότερο;

Τα γηρατειά, το θάνατο και την κακία των ανθρώπων ( 1,05 απόδοση τη δίνει το στοίχημα ονλάιν αυτή την απάντηση)

Ποιο θεατρικό έργο σου αρέσει πιο πολύ;

Το Παιχνίδι της Μοναξιάς (πάσο)

Ποιο είναι το αγαπημένο σου βιβλίο;

Πλάθοντας έναν Ρόλο του Στανισλάφσκι. Το έχω διαβάσει 6 φορές. (εκείνη την εποχή κάθε ανερχόμενη που σεβόταν τον εαυτό της έπρεπε απαραίτητα να δηλώσει στανισλαφκική. Άπαξ και δεν είχες διαβάσει Στανισλάφσκι σε κατέβαζαν απ τη σκηνή του θεάτρου και σε στέλνανε στου Κουν για τσάι και συμπαθεια μάλλον)