Τι ακούω απόψε ...

Εγώ θα πρότεινα να ακούσουμε το γνωστότερο θέμα από τη γνωστότερη εισαγωγή του Ροσσίνι. Αλλά όχι την αυθεντική.

Πρώτα, λίγα δευτερόλεπτά της...
"Το γαρ πολύ του έρωτος γεννά παραφροσύνη γι' αυτό κι οι νέοι μουσικοί θαυμάζουν τον Ροσσίνι"

και μετά μια πολύ ελεύθερη διασκευή από τη Λιλιπούπολη
 
Τελευταία επεξεργασία:
"Signorina του Pino d' Angiò. Το πρωτοάκουσα στον "Πρώτο Ματάκια" του Ψάλτη, το αγάπησα και το ακούω συχνά. Κι αυτή τη στιγμή το ακούω.

Βασισμένο στο Time Of The Season από τους Zombies.

 
Thanks! Με ταξίδεψε στην καρδιά των φοιτητικών μου χρόνων. Οι εικόνες, αν και μετεγενέστερες, θα ταίριαζαν απόλυτα σε videoclip των Στέρεο Νόβα νομίζω…
Χαίρομαι, σε καταλαβαίνω Milo. Αγαπώ Στέρεο Νόβα, τους έχω δει 3 φορές ζωντανά (κάτι που δεν συνηθίζω).


Καλημέρα,

Gerry and The Pacemakers - Don't Let the Sun Catch You Crying (1964) και από Olympians εξίσου όμορφο αν προτιμάτε.

 
Όταν άκουσα το συγκεκριμένο κομμάτι σε ένα καφέ στη Θεσσαλονίκη,ήμουν σίγουρος ότι ήταν κομμάτι του Jarvis Cocker,Pulp κτλ. ή τέλος πάντων κάποιου καλλιτέχνη της brit pop. Όταν ρώτησα τίνος ήταν έπαθα σοκ με την απάντηση . Ήταν των Right Said Fred (ναι αυτών που έλεγαν το "Too Sexy" αρχές 90)

 
Τον ανέφερα σε άλλο θρεντ, σε αυτό με τα ζώδια (άσχετο αλλά σχετίζεται με το πρόσωπο) και θυμήθηκα αυτό που διάβασα χθες που ήταν και η ημέρα γενεθλίων του. Σαν σήμερα πριν τέσσερα χρόνια πέθανε ο Τζιμης Πανούσης. Όταν ήμουν έφηβη τον άκουγα γιατί τον άκουγαν άλλοι και για τις ροκιές του. Τον άκουγα όμως στον Τοπ φμ, στον Ωχ φμ και αλλού και οι μουσικές επιλογές του ήταν φοβερές, ενώ τα σχόλιά του ήταν κάτι παραπάνω από έναν καυστικό λόγο. Άρχισα να παρακολουθώ τους στίχους του και είδα ότι έχουν ζουμί ιδίως αν τους εξετάσεις σύμφωνα με την χρονολογία που κυκλοφόρησαν και τις κοινωνικές συνθήκες που επικρατούσαν. Το "αχ Ευρώπη" κυκλοφόρησε το 1985, την εποχή της ευδαιμονίας, των πακέτων Ντελόρ και που οι περισσότεροι πιστεύαμε ότι η τότε ΕΟΚ μας έδινε δώρα ή ότι τέλος πάντων θα μπορούσαμε εύκολα να ανταποκριθουμε στις απαιτήσεις του ρόλου. Αλλά..."μας τρέλαναν στα πέναλτι και δεν έχουμε τέρμα", εννοώντας ότι δεν έχουμε τερματοφύλακα ανάλογο των περιστάσεων ενώ η λέξη πέναλτι έχει διττή σημασία.

Ένας προφήτης μα τι προφήτης

Στο άλμπουμ των Μουσικών Ταξιαρχιών "Αν η γιαγιά μου είχε ρουλεμάν" περιλαμβάνεται και το "Γιαγιά Πατίνι" (Granny Motorcycle) στο οποίο η Μαντώ ερμηνεύει το αγγλόφωνο σκέλος (στο εξώφυλλο του δίσκου αναγράφεται χωρίς να υπάρχει φωτογραφία της Μαντώς:
"Η Μαντώ τραγουδά την country-western version της Γιαγιάς πατίνι" ) ενώ ο Τζίμης Πανούσης το ελληνόφωνο, οι στίχοι είναι αρκετά αιχμηροί και καυστικοί για πολλά κακώς κείμενα...
Συμπληρώνω την προηγούμενη ανάρτηση παραθέτοντας απομαγνητοφώνηση του τραγουδιού όπως ακούγεται
(οι στίχοι με ελαφρές διορθώσεις από το
)

Γιαγιά Πατίνι (Motorcycle-Granny)

The man with the Mercedes that rich and dirty sucker
and the other in the old blue-jeans and the heavy-hippy style
just look at them dear comrade they're pooling our legs
and they hit us with bottles tomatoes and eggs

If there were no workaholics and junkies
if my granny had a pair of scooter-wheels
she would be, she would be, she would be a motorcycle

Working for the family with their socialist ties
and the anarchistic rockers with the stoned and silly eyes
just look at them dear comrade as they drive us to the wall
cause they're afraid of missing their T.V. curtain-call

If there were no workaholics and junkies
if my granny had a pair of scooter-wheels
she would be, she would be, she would be a motorcycle

(ακούγεται εμβόλιμα η φωνή του Τζίμη Πανούση)
έλα ρε παιδιά αργούμε ... έλα παιδί μου

Greek villagers and cowboys in front of Parthenonas
reliving ancient glories but living like rats
Just look at them dear comrade they've pushed us to our knees
the workers the employers and the imitation freaks

If there were no workaholics and junkies
if my granny had a pair of scooter-wheels
she would be, she would be, she would be a motorcycle

Ο τύπος με τη Μερσεντέ αυτός με την καράφλα
κι ο άλλος με το μούσι και τ’ αχτένιστα μαλλιά
για δες που ανεβήκανε στην πλάτη μας ρε μάγκα
και μας πετάν γιαούρθια, γιαούρθια και αυγά

Αν δεν υπήρχανε οι Κνίτες κι η ηρ@ίνη
αν η γιαγιά μου δηλαδή είχε ρουλεμάν
θα ήτανε, θα ήτανε, θα ήτανε πατίνι

Δουλειά και οικογένεια και πράσινη γραβάτα
κι άλλος αναρχοροκάς με ύφος χ@σικλή
για δες που ανεβήκανε στην πλάτη μας ρε μάγκα
και θέλουν να μας βάλουν να μας χώσουν φυλακή

Αν δεν υπήρχανε οι Κνίτες κι η ηρ@ίνη
αν η γιαγιά μου δηλαδή είχε ρουλεμάν
θα ήτανε, θα ήτανε, θα ήτανε πατίνι

Όλη η Πελοπόννησος στην Πανεπιστημίου
γριά π...τ@να κι άρρωστη να ψάχνει για τεκνά
για δες που ανέβηκαν στην πλάτη μας ρε μάγκα
οι εργατοϋπάλληλοι και τα λαμέ φρικιά

Αν δεν υπήρχανε οι Κνίτες κι η ηρ@ίνη
αν η γιαγιά μου δηλαδή είχε ρουλεμάν
θα ήτανε, θα ήτανε, θα ήτανε πατίνι

Motorcycle-Granny
Motorcycle-Granny
Motorcycle-Granny
Motorcycle-Granny
 
Τελευταία επεξεργασία:
Σήμερα το απόγευμα μιλούσα με μια ξαδέλφη με την οποία έχουμε ζήσει όλα σχεδόν τα καλοκαίρια της ζωής μας μαζί και αναπολούσαμε τις διακοπές των μεταφοιτητικών μας χρόνων όπου ακόμη είχαμε τόση ενέργεια (και ανεμελια) ώστε να κάνουμε τρελά ξενύχτια, να καθόμαστε και να μιλάμε με τις ώρες στην παραλία, να περπατάμε δεκάδες μέτρα για να βρούμε το καλύτερο σημείο για να βουτήξουμε, να σηκωνόμαστε μετά από τρεις ώρες ύπνο μόνο και μόνο για να πετύχουμε την ανατολή από το βουνό, να περνάμε μέσα από ατέλειωτα μποστάνια με καρπούζια και κηπευτικά κάτω από τον καυτό ήλιο απλώς γιατί από το κουβεντολόι χάσαμε το δρόμο για το χωριό (!), να βάζουμε το κασετόφωνο μες στο καταμεσήμερο να παίζει rock ενώ οι γιαγιάδες των γύρω σπιτιών, και η δική μας επίσης, θέλανε απλώς να ηρεμήσουν από τα ζόρια της ημέρας . Κι ανάμεσα σε όλα αυτές τις αναμνήσεις τρύπωσε ξαφνικά στο μυαλό μου ένα όνομα: Enrique Iglesias! Ναι, αυτός, ο ωραίος (κούκλος) γιος του Χούλιο. Και μαζί με αυτόν στριμώχτηκε και το χιτάκι-έρωτας το οποίο ούτε θυμάμαι πόσες φορές είχα χορέψει εκείνο το καλοκαίρι στο στέκι που μαζευόμασταν όλη η παρέα του χωριού. Κι όχι ότι κι ότι χιτάκι αλλά ντουέτο με μια από τις ωραιότερες γυναικείες φωνές που έχουν περάσει ποτέ από την ποπ και soul σκηνή. Αχ βρε Enrique, πόσα ακόμη μου θύμισες....

Whitney Houston - Enrique Inglesias - Could I Have This Kiss Forever (1999)

 
.....
Whitney Houston - Enrique Inglesias - Could I Have This Kiss Forever (1999)
και η οποία απεβίωσε σχεδόν δέκα χρόνια πριν στις 11 Φεβρουαρίου 2012 ... έξι μήνες πριν συμπληρώσει τα 49 της έτη.
 
Ε μια που πιάσαμε μουσικά θέματα από ταινίες του Θανάση Βέγγου παραθέτω το κομμάτι (δεν είναι Spike Jones) το οποίο αποτελεί εισαγωγή στην ταινία "Τρελλός παλαβός και Βέγγος" του 1967 (παραγωγή: ΘΒ Ταινίες Γέλιου , σκηνοθεσία: Θανάσης Βέγγος, σενάριο: Νίκος Τσιφόρος και Ναπολέων Ελευθερίου).
Στην ταινία ακούγεται η κορυφαία ατάκα "Ξέρεις από Βέσπα;;;"
(εν τω μεταξύ η μηχανή που οδηγεί στην ταινία δεν είναι Vespa)

Billy Vaughn His Orchestra - Woodpecker
 
Πίσω
Μπλουζα