Εγώ είμαι του καλοκαιριού. Εντάξει, ωραίος ο χειμώνας, αλλά για χουχούλιασμα, για πιο κομψά και άνετα ρούχα, για ζεστό καφέ και τερψιλαρύγγια (βουτηματάκια, σοκολατάκια, πατατάκια κλπ) αλλά.... Αχ, το καλοκαιράκι! Δε με νοιάζει και πολύ ο καύσωνας. Εντάξει, αν χρειαστεί να περπατήσω στον δρόμο στις 12.00 το μεσημέρι, με καύσωνα δεν είναι εύκολο, αλλά σπάνια θα μου συμβεί κάτι τέτοιο. Στην δουλειά πάω 9 με 5. Τώρα, όταν είμαι στο νησί, αραχτή σε μια ξαπλώστρα στην παραλία και πίνω φραπέ με πολλά παγάκια, βουτάω στην θαλασσίτσα μου, μετά το βραδάκι, ποτάκι, φαγάκι, ωραία παρέα, δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι καλύτερο για μένα! Αμάν, τι λέω τώρα, Φεβρουάριο μήνα!
Ακόμα κι η καλοκαιρινή βροχή στο νησί είναι χίλιες φορές πιο όμορφη (γιατί η χειμωνιάτικη, αν δε προσέξεις, μπορεί να σε ξεβράσει στην θάλασσα)! Αχ, αυτά τα καλοκαιρινά μπουρίνια! Όπως πέφτει η βροχή κάνει τόσο όμορφο θόρυβο στις στέγες! Μετά μυρίζει τόσο όμορφα το χώμα στον κήπο! Θυμάμαι μια φορά, ήμασταν με μια φίλη μου κάτω στην παραλία, σε μια καφετέρια, και είχαμε πιάσει το κουτσομπολιό ως συνήθως (υπέροχη activity!), κάτω από την τέντα. Καλοκαίρι, τουρίστες, παιδάκια, ζευγαράκια, πήγαινε - έλα στην παραλία, χαμός! Για πότε ήρθε το μπουρίνι, για πότε έγινε του κακού χαμού στην παραλία, αέρας, βροχή, έτρεχαν οι ημίγυμνοι τουρίστες να κρυφτούν, μάζευαν οι γονείς τα παιδάκια τους για να τα προστατεύσουν..... κι εμείς απαθέστατες, με τα πόδια ανασηκωμένα λίγο, για να μη βραχεί το πέδιλο, συνεχίζαμε ακάθεκτες την συζήτηση! Έ, είχε και ζουμί, όσο να πείτε! Και περιμέναμε υπέροχα, και πέρασε το μπουρίνι μετά από λίγο, μετά από καμιά ώρα τέλος πάντων, και όλα ήταν μια χαρά όπως πριν!!! Σηκωθήκαμε κυρίες και γυρίσαμε σπίτια μας! Για εμάς, όμως, είναι κάτι πολύ συνηθισμένο! Στην αρχή, ο άντρας μου είχε απορήσει με αυτά τα περαστικά μπουρίνια. Τώρα πια τα συνήθισε και του αρέσουν πολύ. Απλά, θέλουν πάρα πολύ μεγάλη προσοχή. Αν ας πούμε, με τέτοιο μπουρίνι, είναι κάποιος στη θάλασσα, ή με φουσκωτό, μπορεί να είναι πολύ επικίνδυνο.
