Το πρώτο τσιγάρο ...

retrofan

RetroMasteR
Joined
14 Δεκ 2009
Μηνύματα
1.204
Αντιδράσεις
339
Ανθυγιεινή συνήθεια μεν, διαχρονικό ritual "ενηλικίωσης" δε για πολλούς και πολλές σε όλες τις εποχές, σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης.

Πότε κάνατε το πρώτο σας τσιγάρο;

Η δική μου πρώτη φορά ήταν λίγο ιλαροτραγική :cool: Ήμουν μόλις 8 χρονών και η αδελφή μου με την κόρη του νονού μου θέλανε να με χρησιμοποιήσουν σαν πειραματόζωο ... Κάπου είχαν διαβάσει ότι το κάπνισμα προκαλεί καρκίνο κι οδηγεί στον θάνατο. Ε! Είπαν να το εξακριβώσουν :p

Επωφελήθηκαν από την απουσία των γονιών μας (είχαν πάει για ψώνια και μας είχαν αφήσει μόνες στο σπίτι, υποτίθεται ότι οι δυο τους θα πρόσεχαν την "μικρή"), άναψαν ένα τσιγάρο και με βάλανε να το καπνίσω.

Το έκανα. Τράβηξα δυο ρουφηξιές, πνίγηκα και τις ρώτησα γιατί με κοιτάνε με τόση προσήλωση. Μου εξήγησαν ότι περίμεναν να δουν αν θα πάθαινα κάτι. Υποθέτω πως φαντάζονταν πως θα άρχιζα να ψυχορραγώ μπροστά στα μάτια τους :D . Τρόμαξα τόσο πολύ που έβαλα τα κλάματα και, παρά τις τρομαγμένες προσπάθειές τους να με συνεφέρουν, έκλαιγα συνέχεια μέχρι να επιστρέψουν οι γονείς μας.

Θυμάμαι η μητέρα μου με τη νονά μου να μ' έχουν πάρει στην αγκαλιά τους και ο πατέρας μου με τον νονό μου να έχουν περιλάβει τις δύο "μεγάλες" για τα περαιτέρω ...

Η εμπειρία ήταν τόσο τρομακτική που μ' έκανε να σνομπάρω το τσιγάρο για όλα τα χρόνια της εφηβείας, τότε που οι περισσότεροι φίλοι μου ξεκινούσαν τις δικές τους απόπειρες. Το ξαναέβαλα στο στόμα μου από "ντέρτι" στα 23 μου (!) και έκτοτε η σχέση μου μαζί του παραμένει περιστασιακή (ένα πακέτο ξεχασμένο στην τσάντα "μπας και ...")
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Το 2001 στη δευτέρα λυκείου στις τουαλέτες... και το τελευταίο έξη μήνες μετά.

Υπήρξαν βέβαια μεμονωμένες στιγμές που δοκίμασα κάποιο τσιγάρο ή πουράκι, έτσι για τη χαλάρωση.

Δεν αντέχω τη μυρωδιά του καπνού στα ρούχα, ούτε το απαίσιο aftertaste που αφήνει. Το θεωρώ χάσιμο χρόνου, χρημάτων και κυρίως υγείας.
 
Τριτη Λυκειου, καλοκαιρι, μετα τις επαναληπτικες εξετασεις. Δεν ξερω πως ενιωθα, αλλα ενιωθα καπως. Παω στο υποστεγο με ενα συμμαθητη που καπνιζε και του ζηταω τσιγαρο και φωτια. Μου λεει 'Μα εσυ δεν καπνιζεις' και η απαντηση μου 'Δεν πειραζει' :D

Απο τοτε ειχα ενθουσιαστει και προσπαθουσα σοβαρά να το συνηθισω και καπνιζα κρυφα οποτε μπορουσα, αλλα η μανια τελικα μου περασε. Βεβαια μεχρι τωρα "επισημως" δεν ειμαι καπνιστης μιας και καπνιζω εντελως περιστασιακα, και ουτε στο στρατο δεν το ξεκινησα, παροτι ειχα ολη την ελευθερια. Δε βρισκω κανενα λογο να καπνισω στο σπιτι ή σε εργασία. Και επειδη τελικα το καπνισμα το συνδυαζω με "ντερτια", προτιμω πουρακια παρά τσιγάρο. Αυτη τη στιγμη εχω να καπνισω 3 μήνες ή παραπάνω.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Πρωτη τζουρα (οχι τσιγαρο)στην πρωτη γυμνασιου στα πλαισια μιας πλακας απο τα μεγαλυτερα ξαδελφια μου (κοντεψα να πνιγω ....)
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Στο λύκειο από περιέργεια.Το φανταζόμουν σαν κάτι απολαυστικό, αλλά φυσικά μάπα το πράγμα! Όλες και όλες 4-5 φορές, να κάπνισα στην ζωή μου και ευτυχώς το σπορ δεν το συνέχισα...
 
Δεν εκανα ποτε ουτε απο περιεργεια γιαυτο και δεν το εχω πιασει ποτε στα χερια μου.Εκτος απο το στρατο βεβαια που στον αυλωνα στα τεθωρακισμενα που ημουνα δεν υπηρχε φανταρος που να γλυτωσε το γοπινγκ :D
 
Κι εγώ στο λύκειο από περιέργεια, το έκανα μέχρι τέλους, δεν μου έκανε ιδιαίτερη αίσθηση και το ξέχασα την επόμενη στιγμή. Ξεκίνησα να καπνίζω κανονικά ως φοιτητής γύρω στα 20, και μόλις πριν 2.5 χρόνια το έκοψα οριστικά.
 
Εγώ στην τρίτη Λυκείου το ξεκίνησα και κάπνιζα μεχρι πριν περίπου 1 χρόνο που το έκοψα ΜΑΧΑΙΡΙ!!

Η μονή ρετρό μου συνήθεια που δεν θέλω να ξαναθυμηθω ΠΟΤΕ!
 
Καποτε στο στρατό ημουν "βαργιά" άρρωστος με 40+ πυρετό αλλα πολύ ευδιάθετος. Ειχε πεσει ιωση και με ειχαν βαλει με κατι αλλους κρητικούς επίσης άρρωστους αλλα και ιδιαίτερα... αρρωστημένους :D , οπότε είχα πολύ καλή διάθεση γιατί ημασταν όλη την ωρα στο χαβαλέ, παρα τα 40ρια. Καποια στιγμή, κι ενώ είχε γίνει τεκές εκεί μεσα, λεει ενας "Ρε Σ... δεν καπνίζεις;;;" Παιδιά, λεω, δεν εχω κανει ποτέ μου! "Παρε ενα μωρέ να δεις το φως σου" (με βαριά κρητιτσιά προφορά :D ). Και μου δίνουν ενα Marlboro σκληρό! :D :D:D Κανω 3 ρουφηξιές και κοντεψα να λιποθυμίσω :baby2: . Σιγουρα εφταιγε και το ότι ήμουν ασθενής παράλληλα. Ε, αυτό ηταν και το τελευταίο μου. Δεν εχω ξαναβαλει στο στόμα μου. Το 2001 ειχα παει για τσεκαπ και οταν ο γιατρός είδε τις ακτινογραφίες με ρώτησε αν καπνίζω. Του είπα πως όχι. "Μηπως εργάζεστε σε περιβαλλον καπνιστών;". Ειμαστε 12 και καπνίζουν οι 10, του λεω. Από το 2002 που αλλαξα δουλειά, δεν καπνίζει κανείς εδώ που είμαι. Τσακώνομαι αρκετά συχνά με κόσμο που δε ρωτάει αν ενοχλεί. Με εχουν φλωράκι, μπέμπη,...ο,τι μπορείτε να φανταστείτε, επειδή δεν το αντέχω. Αλλα αυτό είναι μια αλλη κουβέντα. :D

Οπότε στην επόμενη συνάντηση, όταν με το καλό γίνει, θα κσέρετε πού θα πρέπει να κατσετε αν είμαι εκεί πριν απο σας. :D :D
 
16 χρονων πρωτη μερα τριτης λυκειου απο πισω απο το σχολειο,καινουργια παρεα μαζι με ολα τα παρελκομενα ,χαλαρα στην αρχη ως τωρα παντα με μετρο ακαθεκτος!
 
Εγω τις πρωτες τσουρες ηταν σε αρκετα μικρη ηλικια,δημοτικο πηγαινα!!!!Το καλοκαιρι στο εξοχικο καναμε τσιγαρο μισο μισο με τον ξαδερφο μου κατω απο τις ελιες τα μεσημερια που κοιμοντουσαν ολοι!!!!Εκλεβα ενα ΑΣΣΟΣ ΦΙΛΤΡΟ απο τον πατερα μου και τρεχαμε στις ελιες!!!!!Εποχες και αυτες!!!!!!!!
 
Πρωτη Λυκειου σε κατι κουνιες πισω απο την Α.Μαυρα.Stuyvesant μαλακο ηταν και μετα Marlboro για ενα χρονο και μετα Camel μεχρι το 2004 και που το εκοψα μαχαιρι.
 
Το πρωτο τσιγαρο το εκανα 24 χρονων και ηδη παντρεμενη.

Δηλαδη τι το εκανα.....Μεχρι τα μπροστινα δοντια εφτασε ο καπνος!

Βρισκομουν σε ενα κεντρο με τον αντρα μου και ενα φιλικο ζευγαρι κι ο συζυγος προσφερε τσιγαρο. Το πηρα πιο πολυ για να δω αν θα ταιριαζε στο χερι μου κι αν θα εκανε ωραιο συνδυασμο με το δαχτυλιδι και το κοκκινο βερνικι στα νυχια..... :)

Ηξερα οτι ειχα περασει την επικινδυνη ηλικια για να παρασυρθω και να το μαθω και τραβηξα αφοβα. Συνειδητα ομως δεν εισεπνευσα τον καπνο. Αν εκανα κατι τετοιο, θα γινομουν ρεζιλι απο το βηχα.

Παντα βραδυ και παντα εκτος σπιτιου, στη χαση και στη φεξη παιρνω κανενα τσιγαρο αν μου το προσφερουν και το "καπνιζω" παντα μ' αυτον τον τροπο: Αερατα. Δε χρειαστηκε ποτε να τραβηξω τον καπνο γιατι πολυ απλα γνωριζω τι με περιμενει και δε θελω να το παθω!
 
Κάπου στα 12 με 13 είχα βουτήξει ένα Σέρτικο άφιλτρο από το πακέτο της μάνας μου. Που να με πάρει χαμπάρι, είχα γίνει λούης. Έπαθα πολιτισμικό σοκ. Αυτό ΔΕΝ ήταν τσιγάρο, είχε κάτι από Καλαμάτα σίγουρα μέσα. Ούτε Gitanes (αν το γράφω σωστά) ούτε τα Black Death δεν το έφταναν. Αυτό, όμως, αποτέλεσε και την αφετηρία να μην έχω εξάρτηση από το τσιγάρο, η πρώτη φορά ήταν εφιαλτική. Σπίτι με τους υπολογιστές δεν ανάβει για τη πλάκα, απαγορεύεται δια ροπάλου. Το σέβεται και η γυναίκα μου ευτυχώς.

Τώρα στον "επαγγελματικό" τομέα, είναι άλλο θέμα, άλλωστε στα μαγαζιά του τύπου που "απασχολούμαι" "επαγγελματικά" δεν απαγορεύτηκε ποτέ το κάπνισμα λόγω μεγέθους. Με το καφέ δεν καπνίζω ποτέ, με τα ούζα μπορεί να "κάψω" και πακέτο. Αυστηρά πάντα χρυσή κασσετίνα Καρέλια που είναι από τα μέρη μου.
 
22 χρονών σε ένα πάρτυ του πανεπιστημίου με κέρασε κάποιος ένα Marlboro μαλακό. Ποτέ δεν έγινα καπνιστής Marlboro ωστόσο. Κατά κύριο λόγο έκανα Winston lights και Camel (στο στρατό) και Prince lights (στην πρώτη μου δουλειά). Τώρα εικάζεται ότι είμαι σε περίοδο κοψίματος (εδώ και 3 μήνες). Ας ελπίσουμε ότι θα τηρήσω το μνημόνιο με τον εαυτό μου...

Υ.Γ. Η χειρότερη γεύση τσιγάρου ήταν το KENT. Κατάξερη, για μένα απαράδεκτη.
 
...100% δεν άρεσε σε κανέναν μας.
 
Πρέπει να ήμουν 7-8 χρονών. Από περιέργεια, βούτηξα το τσιγάρο που είχε παρατήσει η μάνα μου στο τασάκι αναμμένο για να πάει να μαγειρέψει ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Σιχάθηκα την ζωή μου. Τέτοια αηδία δεν είχα ξανανιώσει στο στόμα μου. Ούτε κι εγώ δεν ξέρω πόσες καραμέλες μπούκωσα για να φύγει.

Δεν ξέρω αν το άφησε η μάνα μου επίτηδες εκεί γνωρίζοντας ότι θα το πάρω και θα σιχαθώ την γεύση (ώστε να μην το ξαναπιάσω ποτέ) ή απλά ήταν αφηρημένη, το μόνο που ξέρω είναι ότι μου βγήκε σε καλό και από μικρός είχα το τσιγάρο στο μυαλό μου σαν κάτι το σιχαμερό. Βέβαια εγώ το πήγα και ένα βήμα παραπάνω και όχι μόνο απλά δεν μου αρέσει αλλά το μισώ και το θεωρώ ένα από τα πιο ηλίθια πράγματα που έχει κάνει η ανθρωπότητα στον εαυτό της. Είμαι από τα τελευταία άτομα που θέλει να είμαι δίπλα του κάποιος την ώρα που καπνίζει.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
28 χρονών και ακόμη δεν έχω βάλει τσιγάρο στο στόμα μου. Άντε κανά πούρο και αυτό 3 φορές το χρόνο.

Δεν είχα ούτε τη περιέργια να το δοκιμάσω στο σχολείο γιατί αυτόματα το συνέδεα με τις "κακές παρέες" και τα ναρκωτικά, άσχετα αν οι γονείς μου κάπνιζαν Styuvenant, Karelia, Gauloises, που και που Gitanes από Duty Free κλπ.

Στο Γυμνάσιο-Λύκειο είχαμε το περίφημο "καπνιστήριο" στο οποίο πολλά παιδιά, μακριά από τα μάτια των γονέων τους, έκαναν τη πρώτη ρουφηξιά και συνέχιζαν μέχρι τη Γ' Λυκειο το τελετουργικό. Ακόμη και σήμερα θυμάμαι τα παιδιά αυτά σε κάθε διάλειμμα να καπνίζουν τσιγάρα το ένα πίσω από το άλλο λές και ερχόταν το τέλος του κόσμου... Φυσικά βρώμαγαν από πάνω μέχρι κάτω και αν καθόσουν δίπλα ή κοντά τους στη τάξη προσπαθούσες με τα χίλια ζόρια να συγκεντρωθείς στο μάθημα...
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Γύρω στα 15, ένα άθλιο Άσσος σκέτο, μόνο δυό-τρεις τζούρες όμως γιατί ήταν μπαρούτι. Μετά στα 17, Β' Λυκείου, περιστασιακά όμως. Επισήμως από τα 18. Σε αντίθεση με τους περισσότερους που έγραψαν ως τώρα, παραμένω φανατικός καπνιστής.
 
Προς το τέλος της γ΄γυμνασίου από περιέργεια είχα πάει στο "καπνιστήριο" του σχολείου που ήταν μόνο για τα λυκειόπαιδα... όπου εκεί ήταν και ένας συμπαίκτης στην 5άδα μπάσκετ του σχολείου από την β΄λυκείου που με αναγνώρισε και με άφησε να περάσω.

Ετσι, γνωρίζοντας τα αγόρια και τα κορίτσια του λυκείου ( :D ) που καπνίζανε, κάπνισα (νομίζω) και εγώ το πρώτο τσιγάρο. Θυμάμαι ότι μου είχε φανεί παντελώς αδιάφορο. Ξανακάπνισα ελάχιστα στη γ΄λυκείου και έπειτα μεγάλος στα 26 μέχρι και πριν 5 χρόνια όπου και το έκοψα "μαχαίρι" οριστικά και αμετάκλητα.

Κάποιοι στην δουλειά μου καπνίζουνε και υπάρχει μία κόντρα με τους φανατικούς αντικαπνιστές. Εμένα -και για να είμαι ειλικρινής- δεν με ενοχλεί και τόσο εάν κάποιος συνάδελφος ανάψει τσιγάρο. Ενόχλησε όμως το κλιμάκιο του υπουργείου υγείας που ήρθε ακάλεστο πριν κανα δυο μήνες καί έπιασε επ΄αυτοφώρο πάνω από τους μισούς με το τσιγάρο στο χέρι...
 
Πίσω
Μπλουζα