Οι φωτογραφίες στις οποίες οι ρόλοι δεν είναι προφανείς με τρελλαίνουν. Στην πρώτη, ας πούμε, είναι δυνατόν η ευειδής νεαρά δεξιά που - ω, τόσο αθώα και ατημέλητα - αποκαλύπτει πράγματα τα οποία μια καθώς πρέπει δεσποινίς τα αποκάλυπτε μόνο στην πλαζ είναι δυνατόν να είναι κόρη του μεγαλύτερου ζεύγους? Αποκλείεται. Το ίδιο και ο μαυροτσούκαλος νεαρός. Γενικά δεν υπάρχουν οι απαραίτητες διαφορές ηλικίας. Ο μυστακοφόρος κάνει για μπαμπάς μόνο των δύο μικρών και η βρεφοκρατούσα για μαμά (όπως και η άλλη κυρία, αλλά ο μπαμπάς την δεξιά χουφτώνει). Αλλά περισσεύουν δύο. Νυφογαμπροκουνιάδια?
Στην αποκάτω φωτό οι ρόλοι είναι προφανείς, αλλά το ύφος καθενός λέει πολλά. Ο μπαμπάς καμαρώνει σαν γύφτικο σκεπάρνι, "δικό μου είναι το σόι", και ταυτόχρονα έχει ένα ύφος ψιλοαπειλητικό διότι είναι ο προστάτης πατερφαμίλιας και μην τολμήσει κανείς να τους πειράξει ούτε τρίχα. Η μαμά χαμογελά μεν αδιόρατα αλλά έχει ένα ελαφρά ανήσυχο ύφος, σαν να βλέπει το μέλλον με κάποιο φόβο, ενώ η κόρη το αντιμετωπίζει πιο αισιόδοξα και με χαμόγελο σιγουριάς. Κι ο μικρός με το άγριο ύφος είναι υπέροχος! Κάπως έτσι φαντάζομαι τους μικρούς βοηθούς του Γιώργου Θαλάσση, όχι βέβαια τον Μπόμπιρα το μικρό σοφό παιδάκι, αλλά τον Διαβολάκο κι ακόμη πιο ταιριαστά το Ζιζάνιο με το φυσοκάλαμο. Και το όλο σύνολο σε σχήμα συμμετρικού τριγώνου, με τον μπαμπά άξονα και κορυφή. Έκαστος εφ' ω ετάχθη.
Στην πιο κάτω λατρεύω το μικρό κοριτσάκι με το σκανταλιάρικο ύφος, γερτό κεφάλι καισταυρωμένα χέρια, που τόσο ταιριαστά δεν κάθεται σε μια όρθια καρέκλα όπως οι άλλοι δύο καθιστοί χαρακτήρες.
Αναρωτιέμαι αν μπορεί κανείς να διαβάσει ή να φανταστεί τόσα πράματα στα ατέλειωτα selfies του instagram.