Και πιο πίσω το όχι τόσο πανύψηλο χάλκινο άγαλμα του εφήβου των Αντικυθήρων που ακόμη οι γνώμες διίστανται για το αν είναι ο Πάρις έτοιμος να δώσει το μήλο ή ο Περσέας με τη Μέδουσά του (συγγνώμην, Νιόβη, για την αντιγραφή του στυλ, αλλά σου θυμίζω ότι "Η μίμηση είναι η ειλικρινέστερη μορφή κολακείας").
Κι αυτοί οι αρχαίοι, δεν μπορούσαν να βάλουν μια λεζαντούλα στα αγάλματα, δίκην τατουάζ, να ξέρουμε τι βλέπουμε? Πώς το κάνανε οι αγγειογράφοι που συχνά βάζανε ονόματα και άλλες λεπτομέρειες γα να καταλάβουμε τι ζωγραφίσανε? Ας πούμε στο γνωστό αγγείο που δείχνει τον Αχιλλέα με το ξαδερφάκι του τον Αίαντα να παίζουνε μπαρμπούτι ξέρουμε μέχρι και τι ζαριά έφερε ο Αχιλλέας ("Τεσσάρες" λέει στο περίπου μια γραμμή που βγαίνει από το στόμα του, διότι ημίθεος άνθρωπος δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει εκφράσεις του χύδην όχλου και να αναφωνήσει "Ντόρτια!")