Amiga VS 16 Bit Κονσόλες

[spyros_s]

Πέρα από τον Βασίλη που λόγω ιδιαιτερότητας ( ;;; ) τοποθεσίας διαμονής δεν είχε κοινά βιώματα με τους υπολοίπους υπάρχει κανείς που να αμφισβητεί την τεράστια διαφορά σε κόστος απόκτησης παιχνιδιών στην αμίγκα σε σχέση με τις κονσόλες;

Μην εστιάζετε στο πόσο είχε μια κονσόλα το 1993 διότι τότε η αμίγκα 500 -αν υπήρχε στα ράφια- έκανε τα ίδια. Πείτε μας πόσο είχε το 1990 που πρωτοήρθαν οι 16μπιτές κονσόλες σε σχέση με την αμίγκα 500! Προσθέστε μετά, το κόστος τριών μόνο cartridge παιχνιδιών και δείτε ότι όχι απλά δεν είχε πλεονέκτημα στην τιμή κτίσης το md ή το snes αλλά υστερούσαν κιόλας. Αν μάλιστα κάποιος είναι μερακλής και τα κοστολογήσει στο σύνολο τους θα δει ότι με τα φράγκα που χαλάγατε στις κονσόλες για κτίση και 10 cartridge εμείς κάναμε μηχάνημα τούμπανο με εκατοντάδες παιχνίδια. Σας ξαναλέω ότι είμασταν παιδιά...θέλαμε όσο το δυνατόν περισσότερα παιχνίδια για να γουστάρουμε παρά να λιώνουμε στη φασολάδα κάθε μέρα όσο καλομαγειρεμένη και να ήταν!

Επίσης διαφωνώ και μάλιστα απόλυτα με τον φίλο Βασίλη metalcandyman ότι στην επαρχία δεν ήξεραν την αμίγκα! Μάλλον απλά δεν είχαν οικιακά συστήματα -κονσόλες και υπολογιστές- γενικά. Όσοι ασχολούνταν με τα games ήξεραν τι υπάρχει ακόμα και στο...καστελόριζο! Όλο και κάποιο περιοδικό θα είχαν διαβάσει, όλο και σε κάποια αγγελία πειρατή θα είχαν ανταποκριθεί και πληρώσει με αντικαταβολή όλο και σε κάποιο φίλο,γνωστό θα είχαν πάρει μυρουδιά. Βασίλη θυμάσαι πως ήταν τα παιδικά χρόνια τόσο στο χωριό όσο και στις πόλεις. Ένα παιδάκι να είχε κάτι, το διαφήμιζε στα άλλα παιδιά καμαρώνοντας οπότε, όλο και κάποιος θα έπαιρνε και αυτός όπου θα το έδειχνε μετά στους άλλους! Μετά το επόμενο παιδί ζήλευε και έπαιρνε και εκείνο και έτσι γινόταν μετά το πανηγύρι! Αυτό ισχύει στα πάντα τόσο σε κονσόλες όσο και σε υπολογιστές. Μην τα ξεχωρίζεις σε αυτό διότι πραγματικά δεν υπάρχει διαφορά στον τρόπο "γνωριμίας".

Βασίλη διαφωνώ με την θεώρηση σου, φίλε!

 

[Other_Reality]

Για την ιστορία, μερικές αναμνήσεις :

O mike έχει δίκιο για τις τιμές των πειρατικών για Amiga, αλλα το 250 δρχ, αργότερα καθιερώθηκε ως στάνταρ απο όλους τους πειρατές, στα τέλη δηλαδή, με δική τους δισκέτα. Μάλιστα το έξτρα πενηντάρικο στο ζητούσαν αν ήθελες δισκέτα Verbatim, και όχι No name. Οι τιμές αυτές αφορούν στους οικιακούς πειρατές, καθώς στο Amiga Athens Club, Τhomas soft κλπ αρχικά τιμή ήταν 1 χιλιάρικο η δισκέτα, έπειτα 900 δρχ και μετά εξισώθηκαν στο περίπου λόγω ανταγωνισμού. Το ατού των καταστηματαρχών πειρατών, ήταν φυσικά η επιτόπεια αντιγραφή, μόλις διάλεγες κάτι απο τον κατάλογο. Τέλος, αρκετοί -όπως και εγώ - είχαν συνδρομή σε κάποιους, ακόμη και στο εξωτερικό, θυμάμαι χαρακτηριστικά κούτες να έρχονται απο Σουηδία, κάθε μήνα σε γνωστό μου, απο τον οποίο τα έπαιρνα μάλιστα σχεδόν τσάμπα, όπως και τις δισκέτες απο άλλη μου γνωριμία με αποθηκάριο, όπου μου έφερνε καμμια κατοσταριά BASF σφραγισμένες, κάθε μήνα

Σχετικά με τις ενοικιάσεις των cartridges, αυτές είχαν ξεκινήσει γύρω στις 900 δρχ την εβδομάδα, έπειτα σταδιακά έπεσαν μέχρι το 500άρικο, αναλόγως της παλαιότητας του τίτλου πάντα. Μερικοί είχαν αρχίσει να εφαρμόζουν και το τριήμερο, με μειωμένη τιμή εννοείται, αλλα σχεδόν κανείς δεν προλάβαινε να ευχαριστηθεί ένα παιχνίδι σε τρείς μέρες, εκτός και αν ήθελε να παίξει μερικά διπλά με παρέα και μοιραζονταν το κόστος (π.χ NBA Jam, Mortal Kombat κλπ). Υπήρχε και τότε η δυνατότητα πειρατείας στο Mega Drive και στο Snes, με backup σε συστήματα με floppy, όμως στην Ελλάδα δεν πέρασε τόσο πολύ αυτό. Έχω δεί και τα δύο συγκεκριμένα συστήματα, πάλι εισαγώμενα απο Σουηδία, όμως κόστιζαν πολύ, σχεδόν όσο η κονσόλα, και κανείς δεν τα αγόραζε. Τώρα πια υπάρχουν τα flash carts.

 

[Imgema]

Τώρα πια υπάρχουν τα flash carts.

Εγώ αναρωτιέμαι, αν υπήρχαν τα flash cards τότε και η πειρατεία είχε "άνθιση" στα MD/SNES θα προτιμούσατε πάλι την Amiga? Σαν παιχνιδομηχανή πάντα. Γιατί ουσιαστικά δεν βλέπω αντίρρηση γενικά στο ότι οι κονσόλες είχαν πιο ποιοτικά games (στα genres που δίνανε βάση όχι στα adventures ή τα simulators) αλλά στην τιμή. Τώρα βέβαια θα μου πεις ότι αν είχε πειρατεία το MD/SNES θα βλέπαμε τους κορυφαίους τίτλους τους? Δεν ξέρω αλλά το PS1 δεν είδα να έχει πρόβλημα σε αυτό.

Εγώ πάντως πάντα προτιμούσα την ποιότητα από την ποικιλία. Το να είχα 500 παιχνίδια σε μία Amiga και από αυτά μόνο τα 10 να είναι καλά δεν θα είχε και την τρομερή διαφορά από μία κονσόλα στην οποία θα είχα 15 παιχνίδια και από αυτά τα 10 να είναι όχι απλώς καλά, αλλά τα καλύτερα στο είδος τους (και πολύ καλύτερα από τα 10 της Amiga). Αφού έτσι κι αλλιώς τα υπόλοιπα 450 παιχνίδια ή δεν θα τα άγγιζα ή δεν θα τα έπαιζα για παραπάνω από 20 λεπτά. Πραγματικά προτιμώ τα λίγα και καλά.

Θυμάμαι πιο παλιά που είχα το Atari2600 με δύο multi-carts που συνολικά είχαν 40 παιχνίδια. Ε, ακόμα και τότε μόνο με 3-4 games ασχολούμουν. Τα άλλα άντε να τα έβαλα μία ή δύο φορές. Και σήμερα ακόμα που έχουμε πιο εύκολη πρόσβαση σε εκατοντάδες games πάλι δεν μου κάνει κέφι να τα παίζω όλα. Πάλι ασχολούμαι μόνο με αυτά που μου κάνουν κλικ και μου αρέσουν. Θεωρώ χάσιμο χρόνου το να ασχολούμαι με κάποιο game το οποίο βλέπω ότι είναι μέτριο, μόνο και μόνο γιατί ήταν φτηνό. Προτιμώ να κάνω κάτι άλλο.

Τώρα βέβαια εγώ είμαι και από τους τύπους που δεν θα έπαιζαν ποτέ πχ το Bayonetta στο PS3 μόνο και μόνο με την ιδέα ότι στο 360 είναι καλύτερο στα 60fps. Ίσως να είμαι πολύ απαιτητικός στο gaming σε σχέση με τον μέσο όρο.

 

[Other_Reality]

Εγώ αναρωτιέμαι, αν υπήρχαν τα flash cards τότε και η πειρατεία είχε "άνθιση" στα MD/SNES θα προτιμούσατε πάλι την Amiga? Σαν παιχνιδομηχανή πάντα. Γιατί ουσιαστικά δεν βλέπω αντίρρηση γενικά στο ότι οι κονσόλες είχαν πιο ποιοτικά games (στα genres που δίνανε βάση όχι στα adventures ή τα simulators) αλλά στην τιμή. .

Αν με ρωτάς προσωπικά, ναι, κατηγορηματικά και σε καμία των περιπτώσεων δεν θα διάλεγα κονσόλα. Έχω αναλύσει τις απόψεις μου παραπάνω σχετικά με τις συγκρίσεις στις βιβλιοθήκες τίτλων. Δεν έχω σταθεί ιδιαίτερα στο ζήτημα της πειρατείας, αν και υφίσταται, εκτός απο το παραπάνω post που ήταν όπως έγραψα "για την ιστορία".

Τα παιχνίδια και οι εμπειρίες μετράνε, και στα δικά μου μάτια (και νιάτα), η Amiga ήταν ασύγκριτα καλύτερη στα παιχνίδια, για να μην ξαναλέω τα ίδια πράγματα σε παραπέμπω στα αμέσως δύο-τρία προηγούμενα posts μου σε αυτό το thread.

 

[Leon]

Εγώ αναρωτιέμαι, αν υπήρχαν τα flash cards τότε και η πειρατεία είχε "άνθιση" στα MD/SNES θα προτιμούσατε πάλι την Amiga? Σαν παιχνιδομηχανή πάντα. Γιατί ουσιαστικά δεν βλέπω αντίρρηση γενικά στο ότι οι κονσόλες είχαν πιο ποιοτικά games (στα genres που δίνανε βάση όχι στα adventures ή τα simulators) αλλά στην τιμή.

Προσωπικά ποτέ δεν έβαλα το θέμα πειρατείας στην εξίσωση. Εξάλλου είχα και MD και SNES. Απλά στο πρώτο μισό της δεκαετίας του '90 για να έχεις αυτό που προσέφερε η Amiga σε ένα ολοκληρωμένο πακέτο πιο πριν έπρεπε να έχεις κονσόλα (για τους action τίτλους) και PC (για strategy, adventures, rpgs, simulators, 3D games).

Και δεν είναι μόνο αυτό...Μαζί με την 16 bit home γενιά πεθαίνει και μια ολόκληρη σχολή gaming, η Ευρωπαϊκή (μάλλον πολλές, γιατί άλλη σχολή οι Βρετανοί, άλλο οι Γάλλοι πχ) που είχαμε αγαπήσει από τους 8 bit home. Από εκεί και πέρα ακόμα και όσοι developers επιβίωσαν από τις παλιές εποχές σταδιακά "συμμορφώθηκαν" με τη "νέα τάξη πραγμάτων". Έχασαν την τρέλα του παρελθόντος, τον ερασιτεχνισμό και έφτιαχναν "σοβαρές", "επαγγελματικές" 1-2-3 παραγωγές. Ακόμα και τα είδη των παιχνιδών προσαρμόστηκαν στα Αμερικανικά genres, πρότυπα και αισθητικά κριτήρια (και μερικές φορές και στα Ιαπωνικά) και έχασαν τον ξεχωριστό χαρακτήρα τους στο βωμό της παγκοσμιοποίησης.

Ε αυτή τη διαφορετικότητα, αυτή την τρέλα και ποικιλία την προτιμώ από την τεχνολογική υπεροχή των 16 bit κονσολών και την ανώτερη ποιότητα σε ορισμένες και συγκεκριμένες κατηγορίες παιχνιδιών.

 

[mike]

Και σε ολα αυτα να υπολογισουμε τα παιχνιδια σε αμιγκα που παιξαμε χωρις να τα ξερουμε και που δεν θα παιζαμε αλλιως.

Δηλαδη περναμε αντεγραμμενες δισκετες, ειχε μεσα παιχνιδια παντελως αγνωστα (που με τιποτα δεν θα τα αγοραζα) και τα παιζαμε απο περιεργεια. Ειχαμε 10 αγνωστα παιχνιδια, μεσα σε αυτα θα βρισκαμε 1 ή 2 που προσωπικα θα λατρευαμε, ενω στους αλλους θα φαινοντουσαν μαπα. Το εχω παθει και εγω με φιλους που μου αναφερουν "τρομερο παιχνιδι, παιξτο", εγω δεν το εχω ξανακουσει, το δοκιμαζω και ειτε σκεφτομαι "ρε τι εχανα τοτε" αλλα πολυ πιθανο να πω επισης "μα καλα πως του αρεσει αυτο?". Ετσι εχοντας 500 παιχνιδια θα βρεις μερικα που θα σου κανουν κλικ εσενα προσωπικα, και φυσικα ηταν παντελως αγνωστα. Στις κονσολες ολοι οι φιλοι μου ειχαν ΜΚ, SF, NBA live, FIFA, DK, Sonic, κανεις δεν ειχε zombie ate my neighbors, δεν θα μπορουσα να το παιξω επειδη επεσε στα χερια μου, ενω κατι αντιστοιχα περιεργα σε αμιγκα ολο και απο καπου σου ερχονταν ουρανοκατεβατα.

 

[Imgema]

Και δεν είναι μόνο αυτό...Μαζί με την 16 bit home γενιά πεθαίνει και μια ολόκληρη σχολή gaming, η Ευρωπαϊκή (μάλλον πολλές, γιατί άλλη σχολή οι Βρετανοί, άλλο οι Γάλλοι πχ) που είχαμε αγαπήσει από τους 8 bit home. Από εκεί και πέρα ακόμα και όσοι developers επιβίωσαν από τις παλιές εποχές σταδιακά "συμμορφώθηκαν" με τη "νέα τάξη πραγμάτων". Έχασαν την τρέλα του παρελθόντος, τον ερασιτεχνισμό και έφτιαχναν "σοβαρές", "επαγγελματικές" 1-2-3 παραγωγές. Ακόμα και τα είδη των παιχνιδών προσαρμόστηκαν στα Αμερικανικά genres, πρότυπα και αισθητικά κριτήρια (και μερικές φορές και στα Ιαπωνικά) και έχασαν τον ξεχωριστό χαρακτήρα τους στο βωμό της παγκοσμιοποίησης.

Σεβαστό αυτό. Αλλά αν θέλεις να σου πω και την άποψή μου (θα την πω θες δεν θες ) Ο ερασιτεχνισμός και η τρέλα που αναφέρεις υπάρχει σε μεγάλες ποσότητες σήμερα με την άνθιση του indie scene στις κονσόλες (XBLA και PSN). Ειλικρινά όμως, ενώ υπάρχουν εκατοντάδες τίτλοι, αυτοί που αξίζουν είναι πολύ λίγοι. World of Goo, Minecraft, Limbo, Braid, κάτι άλλα ωραία παιχνιδάκια με σπαζοκεφαλιές και physics.... Ομως αν εξαιρέσεις αυτά τα διαμαντάκια, ο τόπος εκεί είναι σαν μία ατελείωτη χωματερή γεμάτη shovelware και ότι βλακεία του κατέβει του καθένα. Καλό να υπάρχει, δεν λέω, αλλά σίγουρα δεν θα επένδυα σε κάποιο μηχάνημα για τα indie που έχει. Πρώτα θα κοίταζα τις καλές παραγωγές και τα ποιοτικά παιχνίδια που θέλω να έχει και μετά, σαν δεύτερο, θα μπω να δω μπας και κάποιος ταλαντούχος έφτιαξε κάτι καλό στο σπίτι του. Οπως πχ το επερχόμενο 90's Arcade Racer του φίλου μας του Pelikan.

 

[Other_Reality]

Σεβαστό αυτό. Αλλά αν θέλεις να σου πω και την άποψή μου (θα την πω θες δεν θες ) Ο ερασιτεχνισμός και η τρέλα που αναφέρεις υπάρχει σε μεγάλες ποσότητες σήμερα με την άνθιση του indie scene στις κονσόλες (XBLA και PSN). Ειλικρινά όμως, ενώ υπάρχουν εκατοντάδες τίτλοι, αυτοί που αξίζουν είναι πολύ λίγοι. World of Goo, Minecraft, Limbo, Braid, κάτι άλλα ωραία παιχνιδάκια με σπαζοκεφαλιές και physics....

Aυτό ανέφερα και εγώ σε μερικά ποστς νωρίτερα, οτι δηλαδή χωρίς την προγονική πλατφόρμα της Amiga, αυτά τα indies δεν θα υπήρχαν σήμερα. Δες το FEZ, nebulus. Δες το Spelunky, Rick Dangerous/PP Hammer κλπ κλπ. Τα παραδείγματα είναι ατελείωτα πραγματικά, κάθε μέρα βλέπω remake παιχνιδιού απο Amiga (εταιρικό ι PD) με άλλο όνομα, στο PS3, Vita, Steam και iOS !

 

[Metalcandyman]

Πέρα από τον Βασίλη που λόγω ιδιαιτερότητας ( ;;; ) τοποθεσίας διαμονής δεν είχε κοινά βιώματα με τους υπολοίπους υπάρχει κανείς που να αμφισβητεί την τεράστια διαφορά σε κόστος απόκτησης παιχνιδιών στην αμίγκα σε σχέση με τις κονσόλες; Μην εστιάζετε στο πόσο είχε μια κονσόλα το 1993 διότι τότε η αμίγκα 500 -αν υπήρχε στα ράφια- έκανε τα ίδια. Πείτε μας πόσο είχε το 1990 που πρωτοήρθαν οι 16μπιτές κονσόλες σε σχέση με την αμίγκα 500! Προσθέστε μετά, το κόστος τριών μόνο cartridge παιχνιδιών και δείτε ότι όχι απλά δεν είχε πλεονέκτημα στην τιμή κτίσης το md ή το snes αλλά υστερούσαν κιόλας. Αν μάλιστα κάποιος είναι μερακλής και τα κοστολογήσει στο σύνολο τους θα δει ότι με τα φράγκα που χαλάγατε στις κονσόλες για κτίση και 10 cartridge εμείς κάναμε μηχάνημα τούμπανο με εκατοντάδες παιχνίδια. Σας ξαναλέω ότι είμασταν παιδιά...θέλαμε όσο το δυνατόν περισσότερα παιχνίδια για να γουστάρουμε παρά να λιώνουμε στη φασολάδα κάθε μέρα όσο καλομαγειρεμένη και να ήταν!

Επίσης διαφωνώ και μάλιστα απόλυτα με τον φίλο Βασίλη metalcandyman ότι στην επαρχία δεν ήξεραν την αμίγκα! Μάλλον απλά δεν είχαν οικιακά συστήματα -κονσόλες και υπολογιστές- γενικά. Όσοι ασχολούνταν με τα games ήξεραν τι υπάρχει ακόμα και στο...καστελόριζο! Όλο και κάποιο περιοδικό θα είχαν διαβάσει, όλο και σε κάποια αγγελία πειρατή θα είχαν ανταποκριθεί και πληρώσει με αντικαταβολή όλο και σε κάποιο φίλο,γνωστό θα είχαν πάρει μυρουδιά. Βασίλη θυμάσαι πως ήταν τα παιδικά χρόνια τόσο στο χωριό όσο και στις πόλεις. Ένα παιδάκι να είχε κάτι, το διαφήμιζε στα άλλα παιδιά καμαρώνοντας οπότε, όλο και κάποιος θα έπαιρνε και αυτός όπου θα το έδειχνε μετά στους άλλους! Μετά το επόμενο παιδί ζήλευε και έπαιρνε και εκείνο και έτσι γινόταν μετά το πανηγύρι! Αυτό ισχύει στα πάντα τόσο σε κονσόλες όσο και σε υπολογιστές. Μην τα ξεχωρίζεις σε αυτό διότι πραγματικά δεν υπάρχει διαφορά στον τρόπο "γνωριμίας".

Βασίλη διαφωνώ με την θεώρηση σου, φίλε!

Σπυρο μπορει να διαφωνεις με αυτα που λεω και ειναι δικαιωμα σου αλλα δεν εχει καμια ουσια αυτο γιατι πολυ απλα αυτα που λεω δεν τα βγαζω απο το μυαλο μου δεν ειναι θεωριες συνομωσιας και φαντασιοπληξιες αλλα ειναι η καθαρη αληθεια για πραγματα που τα βιωσα μια ζωη απο 7 χρονων που ασχολουμαι με τα videogames.Mεγαλωσα και μενω σε ενα χωριο απο τα μεγαλητερα του νομου που εχει γυρω στους 2.200 μονιμους κατοικους και γυρω γυρω σε αποστασεις δεκαδων χιλιομετρων δεν υπαρχει μεγαλητερο χωριο την στιγμη που ακριβως διπλα στο χωριο μου στην ουσια μια ανηφορα ανεβαινεις μια κατηφορα κατεβαινεις και εχεις φτασει υπαρχει μια κομωπολη 8.000 με 10.000 κατοικων και ακομα και σε αυτη την κομωπολη οχι amiga αλλα γενικοτερα τα videogames τα κυνηγουσαμε με την καραμπινα να τα χτυπησουμε τοσο πολυ δυσευρετα ηταν.Σε αυτη την κομωπολη λοιπον υπηρχαν 3 μεγαλα βιβλιοπωλεια και ενα τεταρτο μικροτερο και στο μονο μερος που ειδαμε videogames ηταν το ενα απο τρια μεγαλα και συγκεκριμενα το πρωτο πραγμα που ειχαμε δει ηταν ενα snes και δυο παιχνιδια σχεδον ενα χρονο μετα απο την μερα που κυκλοφορησε στην ελλαδα.Μετα απο κει και μεχρι την προηγουμενη γενια κονσολων (Wii,xbox 360,ps3) κατα καιρους εφερνε και απο καμια κονσολα και κανα δυο παιχνιδια μεχρι που εκλεισε βγηκε στην συνταξη αυτος που το ειχε και δεν το ανελαβε κανενα απο τα παιδια του.Το δευτερο μερος που μπορουσαμε να βρουμε videogames ηταν ενα ανθοπωλειο που μυριστηκε χρημα την εποχη του ps1 και ειχε διαμορφωσει ενα δωματιακι μεσα στο μαγαζι και αντεγραφε παιχνιδια για το ps1 και την δουλεια αυτη την κανανε μεχρι που κυκλοφορησε το ps2 στην αγορα και μετα τελος και απο τοτε μεχρι σημερα δεν μπορεις να βρεις τιποτα που να θυμιζει videogames εδω περα.
Oλοι εμεις λοιπον που ολο και καποιο περιοδικο επεφτε στα χερια μας απο τα ελαχιστα που ερχοταν γιατι οπως εχω πει το Pixel δεν το ηξερα καν εδω μεσα το εμαθα γνωριζαμε τι ειναι η amiga και οχι με λεπτομερειες αλλα οτι μπορεις να παιζεις παιχνιδια γιατι ειχε screenshots κλπ το περιοδικο και βλεπαμε.Πως να παιρναμε amiga ομως οταν δεν μπορουσαμε να βρουμε πουθενα παιχνιδια και οχι αντιγραμενα απο καποιον πειρατη αλλα ακομα και αυθεντικα την στιγμη που δεν ειχε κανεις amiga;Για να μην επαναλαμβανω ξανα ολα ωσα εγραψα στο προηγουμενο post ολα αυτα που εγραψα εκει ισχυουν και παραισχυουν το ξαναλεω πως εννοοιται πως ολοι εδω περα θα θελαμε να ειχαμε amiga παραληλα με της κονσολες γιατι πολυ απλα κανενος δεν του ετρεχαν τα λεφτα απο τα μπατζακια και ολοι θα γουσταραμε να εχουμε δεκαδες για να μην εκατονταδες παιχνιδια να παιζουμε σε εξευτελιστικες τιμες σε σχεση με της κονσολες αλλα δεν μπορουσαμε να βρουμε παιχνιδια δεν ειχε κανεις amiga δεν ασχολιοταν κανεις μαυτα εκτος και αν ειχε κανενα παιδι amiga αστην κομωπολη αλλα και αν υπηρχε θα το μαθαιναμε ολοι στα ιδια σχολεια πηγαιναμε και αυτα τα πραγματα δεν μενουν κρυφα γιατι γεινεται οπως ακριβως ειπες καποιος θα διαφημιζε αυτο που ειχε και μετα ολο και καποιος θα αγοραζε και θα πηγαινε αλυσιδα μετα.Δεν υπηρχε ομως αυτο και δεν υπηρχε ουτε απο τα παιδια που ερχοταν να δουνε τους παππουδες τους το καλοκαιρι γιατι αυτο το πραγμα γεινοταν με το game boy που μπορουσαν να κουβαλησουν η ακομα και με κονσολα που την εβαζαν στην τηλεοραση των παππουδως με την amiga δεν γεινοταν κατι τετοιο να την κουβαλησει μαζι ασχετα που καποιοι απο την αθηνα που ερχοταν ειχαν amiga και μας ελεγαν πως καποια απο τα παιχνιδια που παιζαμε στα arcades αυτοι τα ειχαν στην amiga και ολους εμας μας ετρεχαν τα σαλια.

Δεν υπηρχαν ολα αυτα που ειχατε εσεις δεν υπηρχαν ενα καρο μαγαζια που διαφημιζαν την amiga δεν υπηρχαν συμμαθητες και φιλοι με amiga για να ανταλαζουμε παιχνιδια δεν υπηρχε ο πειρατης της γειτονιας που ο καθε πικραμενος θα μπορουσε να παει και να αγοραζει κατα δεκαδες τα παιχνιδια δεν υπηρχαν μαγαζια με amiga που πηγαινες και επαιζες με την ωρα οπως τα internet καφε που λεει ο λογος δεν υπηρχε απολυτως τιποτα που να ειχε σχεση με amiga το απολυτο μηδεν δηλαδη.Αν ολα αυτα λοιπον σε φαινονται περιεργα και απιστευτα εγω δεν μπορω να κανω κατι γιαυτο και ειναι γουστο σου και καπελο σου αλλα η αληθεια ειναι αυτη και δεν χωραει αμφισβητηση τουλαχιστων για τον νομο που μεγαλωσα εγω γιατι δεν μπορω να ξερω τι γεινοταν σε ολη την ελλαδα.

ΥΓ: Ηθελα να γραψω κατι στο θεμα που ανοιξε ο shinobi για παιχνιδια της amiga αγνωστα σχετικα αλλα δεν το εκανα για να μην χαλασω το θεμα οποτε το γραφω εδω.Δεν ξερω ποσα απο κεινα τα παιχνιδια εκτος απο κανα δυο που το ξερω σιγουρα ηταν εμπορικα τα πουλουσαν αυθεντικα δηλαδη η ηταν τζαμπανταν απο καποιους ερασιτεχνες που τα εφτιαχαν οπως εχετε πει αλλα αν ολα εκεινα που τα περισσοτερα φαινονται πολυ πολυ μετρια ηταν εμπορικα και υπηρχαν ανθρωποι που τα αγοραζαν τοτε χιλιες φορες προτιμω να δεινω τα λεφτα που εδεινα για να παρω ενα παιχνιδι στην κονσολα και που εκει ειχε σαβουρες αλλα οχι σε τοσο μεγαλο βαθμο.Αν απο την αλλη ειναι ολα αυτα τζαμπανταν οπως ειπα τοτε παω πασο γιατι σιγουρα θα ηταν καλη φαση να εχεις και να μπορεις να παιξεις τοσα πολλα παιχνιδια.

 

[Shinobi]

Να πω κι εγώ τη γνώμη μου επι του θέματος, ήξερα πολλά άτομα που επαιζαν φανατικα ηλεκτρονικα αλλα δεν είχαν υπολογιστή ούτε ήθελαν να ακούσουν γιατι θεωρείτο τότε nerd οποιος είχε κομπιούτερ και τα άτομα αυτά ήταν κατά κανόνα τα αλάνια της περιοχής άτομα που δούλευαν από μικροί, είχαν μηχανές κλπ κλπ.

Μετά για το θέμα περιοχών που δεν υπήρχε amiga στέκει γιατί η αμιγκα ηταν ενα πανάκριβο μηχάνημα και σε περιοχές όπως η Κρήτη που ο κόσμος είχε λεφτά ήταν γεμάτη, σε άλλες περιοχές όπως Βόρεια Ελλάδα δεν ήταν τόσο πλούσιοι και είχαν φτηνότερα μηχανήματα ή δεν είχαν καθόλου. Μη ξεχνάμε ότι η αμιγκα εκανε 200 και βαλε χιλιαδες αυτά τα λεφτά έπρεπε η να δουλεύεις 4-5 μηνες για να τα βγάλεις η να έχεις οικογένεια που έχει χρημα μιλαμε για μηχάνημα 3.000 ευρώ σημερινά λεφτά δε τα δίνει κανείς αυτά τα λεφτά για να παίζει παιχνίδια.

Φυσικά και στη Β.Ελλαδα υπήρχαν άνθρωποι που είχαν πολλά λεφτά και είχαν και πιο ακριβα μηχανήματα ακόμα.

 

[Leon]

Σεβαστό αυτό. Αλλά αν θέλεις να σου πω και την άποψή μου (θα την πω θες δεν θες ) Ο ερασιτεχνισμός και η τρέλα που αναφέρεις υπάρχει σε μεγάλες ποσότητες σήμερα με την άνθιση του indie scene στις κονσόλες (XBLA και PSN). Ειλικρινά όμως, ενώ υπάρχουν εκατοντάδες τίτλοι, αυτοί που αξίζουν είναι πολύ λίγοι. World of Goo, Minecraft, Limbo, Braid, κάτι άλλα ωραία παιχνιδάκια με σπαζοκεφαλιές και physics.... Ομως αν εξαιρέσεις αυτά τα διαμαντάκια, ο τόπος εκεί είναι σαν μία ατελείωτη χωματερή γεμάτη shovelware και ότι βλακεία του κατέβει του καθένα. Καλό να υπάρχει, δεν λέω, αλλά σίγουρα δεν θα επένδυα σε κάποιο μηχάνημα για τα indie που έχει. Πρώτα θα κοίταζα τις καλές παραγωγές και τα ποιοτικά παιχνίδια που θέλω να έχει και μετά, σαν δεύτερο, θα μπω να δω μπας και κάποιος ταλαντούχος έφτιαξε κάτι καλό στο σπίτι του. Οπως πχ το επερχόμενο 90's Arcade Racer του φίλου μας του Pelikan.

Καμία σχέση με τώρα. Δεν μιλάμε για budget και Public Domain τίτλους (υπήρχαν και αυτοί και πολλοί ήταν αξιόλογοι) αλλά για κανονικότατους high end mainstream ΑΑΑ τίτλους. Oι full price ΑΑΑ Ευρωπαϊκοί τίτλοι των 8 bit και 16 bit home δεν είχαν απολύτως καμία σχέση με τους αντίστοιχους κονσολάδικους ή ακόμα και τους Αμερικάνικους για computers. Απλά δεν υπήρχαν (τόσο) οι χαρτογιακάδες να τους λένε τί πρέπει και τι απαγορεύεται να βάζουν στα παιχνίδια, δεν υπήρχε το market research και τα target group. Οι Άγγλοι developers (που είναι και ο κύριος όγκος της Ευρωπαϊκής παραγωγής) απευθύνονταν κυρίως σε συμπατριώτες τους που έπιαναν το χιούμορ και τις αναφορές στην Αγγλική κουλτούρα και δεν ήταν υποχρεωμένοι να φτιάχνουν τα παιχνίδια για τις Αμερικανικές ευαισθησίες. Ακόμα και στους δεκαεξάμπιτους home όπου τα budget ανεβαίνουν και τα πράγματα είναι σαφώς λιγότερο "punk" σε σχέση με την 8 bit εποχή, επιβιώνει ακόμα αυτό το πνεύμα. Αυτή η σχετική ελευθερία μας έδωσε πρωτοτυπία τόσο στο gameplay όσο και θεματικά και σε θέματα αισθητικής. Αυτό που τώρα θα το λέγαμε indie ήταν στους home το mainstream και μάλιστα πάρα πολύ ποιοτικό.

 

[Shinobi]

Προσθέτω ότι ήταν πολύ πιο οικονομικό να έχεις gameboy που έκανε 20 χιλιάρικα η megadrive που έκανε 50 χιλ. από την αγορά amiga που έβγαινε 4-10 φορές πάνω από τα μηχανάκια αυτά και μετά ο καθένας θα κοίταζε να βγάλει τη χασούρα από το software.

Σαν αμερικανάκι που ήταν η amiga εννοείται ότι ηταν πιο ακριβή (ας δοκιμάσει κάποιος να πάρει καινουρια Chevrolet από την Αμερική και toyota και μετά ας συγκρίνει τις τιμές).

Η εξήγηση είναι απλή οι γιαπωνέζοι έχουν δίπλα τους φτηνά εργατικά χέρια φιλιπινεζους κινεζους Ταϊβάν Κορέα ενω οι Αμερικάνοι όχι (παω σε άλλα θέματα τώρα).

ΥΓ η amiga που έχω εγώ τουλάχιστον είναι "made in West Germany" δε φαντάζομαι να περιμένουμε το Γερμανό να δουλεύει με 1 δολάριο την ώρα όπως ο Κινέζος

 

[Imgema]

Κάποιες από τις κονσόλες που έχω γράφουν "made in Japan". SNES, Game Boy, Game Gear κλπ. Φαντάζομαι ότι τότε δεν φτιάχνονταν όλες οι στην Κίνα όπως γίνεται τώρα. Και το Jaguar ήταν φτηνό για το hardware που είχε και γράφει από κάτω με τεράστια γράμματα "made in the USA".

Οι κονσόλες ήταν πιο φτηνές από φυσικό τους, άσχετα από το που τις φτιάχνανε.

 

[Shinobi]

Τότε ναι έγραφαν made in japan σήμερα θα έγραφαν πιο σωστά ASSEMBLED IN JAPAN δηλαδη συναρμολογηθηκε και quality check, τα τσιπακια η πλακετα κλπ εκει που ειναι δηλαδή η πραγματικη δουλειά όλα Κινα Φιλιππίνες Ταϊβάν αλλά δε το γράφει πουθενά

ΥΓ άνοιξε μια κονσόλα να δεις πόσα τσιπάκια γράφουν επάνω MADE IN MALAYSIA

 

[Imgema]

Από κάτι φωτογραφίες που βλέπω, πχ του SNES, δεν γράφουν τίποτα εκτός από 2 τσιπάκια που γράφουν Korea. Κάποια άλλα γράφουν Nintendo και κάποια τίποτα. To PCB ενός MD σε ένα τσιπάκι μόνο γράφει Yamaha Japan (του ήχου μάλλον) και σε άλλα δύο Japan, στα άλλα τίποτα. Υπάρχουν βέβαια και διαφορές από ότι βλέπω ανάλογα αν είναι PAL, NTSC, αν είναι το Mega Drive 2 κλπ. Δεν είδα να γράφει για Malaysia πουθενά σε αυτά τα μηχανήματα ακόμα πάντως.

Και μια και μιλάμε για τσιπάκια, το MD και η Amiga Μotorola 68000 δεν φοράνε και τα δύο? Τώρα βέβαια θα μου πεις ότι δεν το έφτιαχνε μόνο ένα εργοστάσιο αλλά πως μπορούμε να ξέρουμε λεπτομέρειες?

 

[Leon]

Οι κονσόλες είναι πάντα φθηνότερες αφού έχουν χαμηλότερο περιθώριο κέρδους* από το "σκέτο" hardware. Το μεγαλύτερο κέρδος βγαίνει από την πώληση software σε αντίθεση με τις εταιρίες hardware (όπως η Commodore) που βγάζουν μόνο από αυτό.

*Αλλά όχι κάτω από το κόστος παραγωγής όπως είναι ο μύθος. Διαβάστε αυτό: http://www.actsofgord.com/Proclamations/chapter02.php

 

[Shinobi]

Και μια και μιλάμε για τσιπάκια, το MD και η Amiga Μotorola 68000 δεν φοράνε και τα δύο? Τώρα βέβαια θα μου πεις ότι δεν το έφτιαχνε μόνο ένα εργοστάσιο αλλά πως μπορούμε να ξέρουμε λεπτομέρειες?

Και η Amiga έχει τσιπάκια όπως ο MC68000 που είναι made in Malaysia εκεί θα είχε κάποια εργοστάσια η Motorola φαντάζομαι, από εκεί και πέρα η Commodore είχε εργοστάσια στη Γερμανία (Ευρώπαικά μοντέλα) που έφτιαχναν τη πλακέτα και τα υπόλοιπα.

Στην Amiga τα πιο πολλά τσιπάκια τα έκανε η MOS (SID, 6502 κλπ) Αμερικάνικη εταιρεία που είχε αγοραστεί από την Commodore.

Και η Motorola φυσικά ήταν Αμερικάνικη εταιρεία.

 

[UNCLE CARL]

Να επιβεβαιώσω τα λεγόμενα του metalcandyman, αφού μεγάλωσα σε επαρχιακή πόλη! Είχαμε αρκετά μαγαζιά με video games, αφού δεν ήμουν σε κωμόπολη, αλλά και πάλι amiga είχε ελάχιστος κόσμος, εγώ δεν ήξερα κανέναν! Σχεδόν όλοι οι συμμαθητές μου είχαν κονσόλα, οι περισσότεροι mega drive, snes, gameboy και κανας ξεχασμένος master system, famiclone! Βέβαια μιλάω για αρχές 90 και όχι τέλη 80, όπου ίσως οι amigaδες είχαν παει προς PC πλευρά! Θυμάμαι την amiga από τα περιοδικά, αλλά δεν είχα δει από κοντά γνήσιο, αλλά ούτε αντεγραμμένο παιχνίδι, ενώ από τις άλλες κονσόλες έβρισκες σχεδόν ότι ήθελες(αν και χρειαζόταν παραγγελία πολλές φορές)!

Επίσης σε θέμα ποσότητας παιχνιδιών, θα συμφωνήσω με τον Imgema, ένας κονσολάς πάντα είχε κάτι να παίξει, σίγουρα όχι στις ποσότητες που λέτε ότι γινόταν με τα πειρατικά στην amiga! Αντάλασσα με τους φίλους μου (μέχρι και κονσόλες ολόκληρες), αγόραζα περσινά παιχνίδια για 10-11000δρχ και νοίκιαζα με 500δρχ το Σ/Κ(μαθητής ήμουν μόνο τα Σ/Κ έπαιζα νοικιάζοντας- στις γιορτές αγόραζα )! Εβρισκες μεγάλη ποικοιλία από mega drive - snes, στα video club και αν κάποιο παιχνίδι σου άρεσε το νοίκιαζες 3-4 φορές και το τερμάτιζες, αν σου άρεσε πολύ και το ήθελες παραπάνω το αγόραζες στο τέλος!

 

[mike]

Η χωρα κατασκευης "παιζει" ακομα και αναμεσα στα τσιπακια της αμιγκα. Ακομα και οι 68000 εχουν διαφορετικη ποιοτητα, η καρτα ΑΤ-once για αμιγκα δινοταν μαζι με εναν συγκεκριμενο 68000 που ελεγαν οτι ηταν καλυτερος. Υπαρχει Αμιγκα1000 made in japan στο εργοστασιο της SNK, υπαρχουν αμιγκες απο διαφορες χωρες, ακομα και μερικες κονσολες γραφουν made in japan, αν και ισχυει αυτο που ειπε ο shinobi.

Σημασια εχει οτι αυτα τα μηχανηματα ηταν αθανατα, με απιστευτη ποιοτητα κατασκευης, ειδικα τα early μοντελα.

 

[Shinobi]

Εξαρχής έχει γίνει ένα λάθος η amiga 500 έπρεπε να συγκρίνεται με nes-master system που συνυπηρχαν και η amiga 1200 με snes megadrive για τον ίδιο λόγο αν και τότε δε θα συζητούσαμε γιατί η amiga είναι κατά πολύ ανώτερο μηχάνημα και θα γινόταν μόνο κουβέντα πόσα πολλά και όμορφα παιχνίδια έχουν οι κονσόλες πόσο εύκολα έβρισκαν στα χωριά 800 κατοίκων στοιβες με cartridge ενώ επίσης υπήρχαν και παντού βίντεο κλαμπ σχεδόν σε κάθε στενό όπου σε περίμενε ο πρόθυμος πωλητής για ενοικίαση ή αγορά cartridge μόλις για 27,000 δρχ (200 ευρώ σήμερα).

Για να σοβαρευτουμε όμως στα χωριά που ξέρω εγώ των 1000 κατοίκων έπαιζε να μην είχε ούτε καφενείο.

ΥΓ αυτό που είχα δει με τα μάτια μου, οι περισσότεροι είχαν PC και έπαιζαν εκεί τα καλύτερα παιχνίδια μετά το 1992 και μόνο πιτσιρίκια 10 χρονών έπαιζε να είχαν κανένα ξεχασμένο snes για να παίζουν κιρμπι, εννοείται ότι παιχνίδια δεν έβρισκες και ιδιαίτερα εύκολα, όλοι όσοι ήταν πάνω από 16 χρονών έπαιζαν με DOS PC, period που λέμε κι εμείς οι εγγλέζοι.