Ace
RetroAdept
- Joined
- 29 Απρ 2007
- Μηνύματα
- 1.381
- Αντιδράσεις
- 941
Other_Reality & billy, thanks for the approval, αλλά...
...κοιτάξτε να δείτε τι γίνεται με τους σημερινούς 35άρηδες: Τα 5 χρόνια στην εφηβεία όπως και τα 5 χρόνια στην τεχνολογία, ισοδυναμούν με τεράστια άλματα "εξέλιξης".
Όταν ήμουν 17 χρονών, που δεν υπήρχε περίπτωση να αγοράσω, πόσο μάλλον να κουβαλήσω Gameboy στο σχολείο και να ανταλλάζω κασέτες, ο σημερινός 35άρης πήγαινε Α' Γυμνασίου. Προσωπικά 12 χρονών μια χαρά κουβαλούσα το Mickey & Donald μου στο σχολείο και στις εκδρομές και το αντάλλαζα με τα G&W των άλλων παιδιών, χωρίς καμία καζούρα, αντιθέτως με ένα G&W στο χέρι, ήσουν αυτομάτως ο πιο δημοφιλής της ημέρας. Πόση τεράστια διαφορά στην νοοτροπία του παιδιού και όμως είχαν περάσει μόλις 5 χρόνια...
Όσον αφορά τώρα τους θείους, πατεράδες, μεγαλύτερα ξαδέρφια, αδέρφια κλπ. που θα μπορούσαν να γαλουχήσουν κάποιους από εμάς στην τεχνολογία με διαφορετικό τρόπο από του μέσου όρου, συμβαίνει το εξής: Εμείς ως 40+ είμαστε -ως επί το πλείστον- οι πρωτοπόροι gamers και χρήστες της νέας τεχνολογίας.
Πριν από εμένα, οι γονείς μου πχ. η μόνη επαφή που είχαν με την τεχνολογία ήταν να πατάνε το REC στο φορητό ραδιοκασετόφωνο, για να γράψουν κανένα τραγούδι που τους άρεσε, από το ράδιο. Και αυτοί ήταν από τους πιο εξελιγμένους...
Του άλλου ο θείος, όταν είδε τον 6128 που είχε, του είπε "Α, έχεις και τηλεόραση στο δωμάτιό σου; Μπράβο, μπράβο. Μην την έχεις τόσο κοντά όμως, θα χαλάσουν τα μάτια σου"!
Τα μεγαλύτερα ξαδέλφια μου των 50+, η μόνη επαφή που είχαν με το gaming, ήταν το ξύλινο ποδοσφαιράκι και τα φλιπεράκια, όσοι ήταν τυχεροί. Να με γαλουχήσουν αυτοί, σε τι; Στην πρέφα;
Η "μαγεία" της Amiga και η ανατριχίλα που βιώσαμε εμείς, όταν ως χρήστες Spectrum και Amstrad, αγορασμένων μάλιστα με ατελείωτα παρακάλια προς τους γονείς μας, ώστε να καταφέρουμε να τους πείσουμε ότι αυτό -το πως το λένε- το μαραφέτι, για το οποίο θα σκάσουν 60+ χιλιάρικα, θα μας βοηθήσει στα μαθήματά μας, διαβάζαμε και ξαναδιαβάζαμε, το ίδιο άρθρο ξανά και ξανά, για το Defender Of The Crown ή όταν πρωτοείδαμε το Shadow Of The Beast και μας έπεσε το σαγόνι κάτω, δεν αναβιώνεται.
Αντιθέτως ένας σημερινός 35άρης, παίζει και να είχε γονείς που τότε, το μακρινό 1990, να ήταν 30something και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, να τον εισήγαγαν στην τεχνολογία. Αλλά στην ηλικία των 8 χρονών, τι Amiga να δεις τι ATARI 2600, κανένα πρόβλημα, καμία διαφορά, εξαιρετικά και τα δύο φαίνονται στα παιδικά μάτια, το σημαντικό και η "μαγεία" της ανάμνησης στην προκειμένη περίπτωση, είναι που πιάνεις το joystick και το κουνάς και κουνιέται αντίστοιχα και το "καραγκιοζάκι" στην οθόνη...
...κοιτάξτε να δείτε τι γίνεται με τους σημερινούς 35άρηδες: Τα 5 χρόνια στην εφηβεία όπως και τα 5 χρόνια στην τεχνολογία, ισοδυναμούν με τεράστια άλματα "εξέλιξης".
Όταν ήμουν 17 χρονών, που δεν υπήρχε περίπτωση να αγοράσω, πόσο μάλλον να κουβαλήσω Gameboy στο σχολείο και να ανταλλάζω κασέτες, ο σημερινός 35άρης πήγαινε Α' Γυμνασίου. Προσωπικά 12 χρονών μια χαρά κουβαλούσα το Mickey & Donald μου στο σχολείο και στις εκδρομές και το αντάλλαζα με τα G&W των άλλων παιδιών, χωρίς καμία καζούρα, αντιθέτως με ένα G&W στο χέρι, ήσουν αυτομάτως ο πιο δημοφιλής της ημέρας. Πόση τεράστια διαφορά στην νοοτροπία του παιδιού και όμως είχαν περάσει μόλις 5 χρόνια...
Όσον αφορά τώρα τους θείους, πατεράδες, μεγαλύτερα ξαδέρφια, αδέρφια κλπ. που θα μπορούσαν να γαλουχήσουν κάποιους από εμάς στην τεχνολογία με διαφορετικό τρόπο από του μέσου όρου, συμβαίνει το εξής: Εμείς ως 40+ είμαστε -ως επί το πλείστον- οι πρωτοπόροι gamers και χρήστες της νέας τεχνολογίας.
Πριν από εμένα, οι γονείς μου πχ. η μόνη επαφή που είχαν με την τεχνολογία ήταν να πατάνε το REC στο φορητό ραδιοκασετόφωνο, για να γράψουν κανένα τραγούδι που τους άρεσε, από το ράδιο. Και αυτοί ήταν από τους πιο εξελιγμένους...
Του άλλου ο θείος, όταν είδε τον 6128 που είχε, του είπε "Α, έχεις και τηλεόραση στο δωμάτιό σου; Μπράβο, μπράβο. Μην την έχεις τόσο κοντά όμως, θα χαλάσουν τα μάτια σου"!
Τα μεγαλύτερα ξαδέλφια μου των 50+, η μόνη επαφή που είχαν με το gaming, ήταν το ξύλινο ποδοσφαιράκι και τα φλιπεράκια, όσοι ήταν τυχεροί. Να με γαλουχήσουν αυτοί, σε τι; Στην πρέφα;
Η "μαγεία" της Amiga και η ανατριχίλα που βιώσαμε εμείς, όταν ως χρήστες Spectrum και Amstrad, αγορασμένων μάλιστα με ατελείωτα παρακάλια προς τους γονείς μας, ώστε να καταφέρουμε να τους πείσουμε ότι αυτό -το πως το λένε- το μαραφέτι, για το οποίο θα σκάσουν 60+ χιλιάρικα, θα μας βοηθήσει στα μαθήματά μας, διαβάζαμε και ξαναδιαβάζαμε, το ίδιο άρθρο ξανά και ξανά, για το Defender Of The Crown ή όταν πρωτοείδαμε το Shadow Of The Beast και μας έπεσε το σαγόνι κάτω, δεν αναβιώνεται.
Αντιθέτως ένας σημερινός 35άρης, παίζει και να είχε γονείς που τότε, το μακρινό 1990, να ήταν 30something και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, να τον εισήγαγαν στην τεχνολογία. Αλλά στην ηλικία των 8 χρονών, τι Amiga να δεις τι ATARI 2600, κανένα πρόβλημα, καμία διαφορά, εξαιρετικά και τα δύο φαίνονται στα παιδικά μάτια, το σημαντικό και η "μαγεία" της ανάμνησης στην προκειμένη περίπτωση, είναι που πιάνεις το joystick και το κουνάς και κουνιέται αντίστοιχα και το "καραγκιοζάκι" στην οθόνη...