Candy Candy...

[Death2Eliza]

εμμμ, αυτο ειναι το καλυτερο με τα fan creations!!

οτι λειπουν οι ιαπωνισσες- φονισσες κ κανουμε οτι γουσταρουμε..

 

[QueenofHearts]

Καλέ εδώ σου λέει ήρθε face to face με τον Terry κι εσύ ασχολέισαι ακόμα με την Ελίζα? Εδώ κι εγώ που δεν είμαι Τερρικιά ενθουσιάστηκα! Καταραμένη ακτινοβολία του Τέρρυ! Θα μπορούσαμε να είχαμε γλιτώσει από δαύτη!!! Δεν απορώ που έγινε Τερρικιά η Νέσσυ!

Πήγαινε χάιδεψε το ποτήρι σου τώρα εσύ!

 

[Death2Eliza]

Παλι? μολις το καθαρισα με αζαξ κ το μαζεψα στην τρομερη θηκη του, λολ!

 

[Turrican]

Θα ήθελα να πω μερικά λόγια για την μουσική της σειράς και όχι μόνο...

Θα εστιάσω στα γεγονότα εκείνης της αποφράδας ημέρας όπου ο χρόνος μέτραγε ήδη αντίστροφα για τον Anthony! Μια απώλεια εξαιρετικά δραματική που σαν κακό όνειρο προ-οικονομείται και επιβεβαιώνεται τμηματικά. Κανένας δεν πίστευε ότι μπορούσε να γίνει τόσο μεγάλο κακό.Κανένας εκτός....από την Candy!Ανήσυχη και διορατική ένοιωθε ότι κάτι πολύ άσχημο θα συμβεί!

Ενδιαφέρουσα είναι η στιγμή που ο Anthony αρχίζει να μιλάει στην Candy για την μητέρα του. Από εκεί μαθαίνουμε πόσο σημαντικά ήταν γι αυτόν τα τριαντάφυλλα που συνέχιζε να καλλιεργεί στον κήπο.Εκεί μιλάει επίσης για ένα γεγονός που το ερμήνευσε ως κακό οιωνό για τη ζωή της μητέρας του.Τον δυνατό αέρα που μαδούσε τις τριανταφυλλιές!

Μετά από λίγο καιρό όντως η μητέρα του πέθανε! Σε μια αλλόκοτη σαν από διαίσθηση αποστροφή του λόγου του, προσπαθεί να εκμαιεύσει μια υπόσχεση από την Candy ότι αν πεθάνει να συνεχίσει αυτή να φροντίζει τα τριαντάφυλλα.Η Προσπάθεια του όμως πέφτει στο καινό αφού αυτή αντιλαμβανόμενη σε κλάσματα δευτερολέπτου την πρόθεση του , τον σταματάει αγκαλιάζοντας τον πριν ολοκληρώσει τη φράση του!

Ένα περιπαικτικό κλαρινέτο σπάζει την σιωπή δίνοντας άλλοθι σε αυτήν την ξαφνική εκδήλωση της Candy που δείχνει ολοένα και περισσότερο να συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να φανταστεί την ζωή της χωρίς αυτόν!Τότε ξαφνικά άλλος ένας κακός οιωνός!Το τριαντάφυλλο που κράταγε ο Anthony πέφτει από το χέρι του στο πάτωμα!Η μοίρα έχει αρχίσει να δρομολογεί τις δικές τις εξελίξεις.

Εκείνο το βράδυ θα διαδραματιστεί μια συγκλονιστική στιγμή που με κάνει να ανατριχιάζω κάθε φορά που τη σκέφτομαι.Η Candy ξυπνάει κάθιδρη φωνάζοντας το όνομα του αγαπημένου της!Αυτό που είδε στον ύπνο της ήταν πολύ αληθινό για να είναι όνειρο!Ο αέρας λυσομανάει έξω κάνοντας την μπαλκονόπορτα να τρίζει!Πετάγεται αμέσως σαν ελατήριο από το κρεβάτι της και ρίχνει μια ματιά έξω στον κήπο!Οι τριανταφυλλιές του Anthony έχουν παραδοθεί στη μανία του αέρα χάνοντας τα πέταλα τους.

Σαν τρελή κατεβαίνει κάτω στον κήπο και βλέπει το θέαμα νοιώθοντας ανίσχυρη και κατατρομαγμένη.Μια φρικτά απόκοσμη μουσική που θυμίζει silent hill συνοδεύει το σφύριγμα του αέρα φορτίζοντας την στιγμή όσο δεν παίρνει άλλο.Ένα ανατριχιαστικό έγχορδο σχεδόν εκτός φυσιολογικής τονικότητας φαίνεται να κλαίει!Οι χορδές του ακούγονται έτοιμες να σπάσουν , ενώ στο παρασκήνιο τα strings μουρμουρίζουν πένθιμα καθώς ο φακός εστιάζει στα τσιτωμένα από την ένταση χαρακτηριστικά του προσώπου της Candy. Και ενώ η ένταση έχει φτάσει στο αποκορύφωμα μεταφερόμαστε ξαφνικά στην γλυκιά νηνεμία και αισιοδοξία του επομένου πρωινού αποφορτίζοντας μας ευχάριστα.

Εδώ έχουμε την πολύ συγκινητική και τελευταία απέλπιδα προσπάθεια της Candy να εξορκίσει το κακό κόβοντας μια δική της επιθυμία για να δυναμώσουν οι προσευχές της! Κρατάω με συντριβή στην μνήμη μου εκείνο το βλέμμα πού έριξε στον αγαπημένο της την στιγμή που γελούσε στον κήπο με την εφεύρεση του Stear! Ένα βλέμμα γεμάτο χαρμολύπη!

Τελευταία πράξη! Βρισκόμαστε τώρα μαζί με πλήθος κόσμου στο δάσος για το κυνήγι της αλεπούς! Ο Anthony έχει το πολύ 2-3 ώρες ζωής και διαλέγει να τις χαρίσει όλες στην αγαπημένη του! Οδηγώντας την Candy μακριά ξεκόβουν γρήγορα από τους άλλους και κατευθύνονται στον αγαπημένο του λόφο!Εκεί θέλει να της πει πολλά πράγματα μα διστάζει....Ο χρόνος του έχει πια τελειώσει σε αυτό τον κόσμο.Προσπαθεί να αποτυπώσει την αγγελική μορφή της καλά στα βουρκωμένα καταγάλανα μάτια του!Γλυκιά ρομαντική μουσική ακούγεται καθώς τα πρώτα φύλα αρχίζουν να παρασύρονται από ένα ελαφρό αεράκι που δεν είναι τόσο αθώο όπως αρχικά φαίνεται. Είναι ο προπομπός των γεγονότων που θα ακολουθήσουν!Είναι ο ίδιος καταραμένος αέρας που στοίχειωνε πάντα την ζωή των Audrey!

Η στιγμή του θανάτου του με το άλογο είναι γνωστή.Η φύση φαίνεται να συμμετέχει σε αυτό το δράμα αφού τα χρώματα γίνονται ξαφνικά μουντά!Η κραυγή της Candy βγαίνει με πόνο μέσα από την ψυχή της και ίσως να πρόλαβε να την ακούσει ο αγαπημένος της για τελευταία φορά!Αυτή στέκει εκεί όρθια δίπλα του με χαρακτηριστικά σφιγμένα και αλλοιωμένα από την ένταση!

Ο Αέρας έχει πια δυναμώσει ερχόμενος ως οπισθοφυλακή αυτής της τραγικής πομπής γεγονότων!Η μουσική που ακούγεται δεν είναι πομπώδης ούτε λυπητερή σαν ένα Requiem αλλά γαλήνια και νοσταλγική! Γαλήνια σαν τα χαρακτηριστικά του χρυσού αγοριού που κείτεται στο έδαφος και παραδίδεται άφθαρτο στην αγκαλιά του θανάτου.

Οι στιγμές που ακολουθούν είναι ιερές και πολύ προσωπικές!Μισολιπόθυμη η Candy κάνει την τελευταία της έσχατη προσπάθεια να τον κρατήσει κοντά της σκεπάζοντας τον με το σώμα της! Το επόμενο επεισόδιο μας δίνει το αισιόδοξο μήνυμα. Ο τίτλος του: "Ξεπερνώντας τη θλίψη για χάρη του αύριο!"

Πιστεύω ακράδαντα ότι η Candy και ο Anthony ήταν το τέλειο ζευγάρι! Η Candy είχε βρει τον άντρα που ταίριαζε τέλεια στο ιδανικό της πρότυπο δηλαδή στον πρίγκιπα , και ο Anthony είχε βρει το πολυτιμότερο τριαντάφυλλο! Την γλυκιά Candy! Ο Anthony αν και ήταν ένας αριστοκράτης δεν υπήρξε ποτέ σνομπ! Δεν απαίτησε ποτέ να αλλάξει η Candy αλλά την αγάπησε ακριβώς για αυτό που ήταν! Δεν αξίωσε ποτέ να ανέβει αυτή αλλά προτίμησε να κατέβει αυτός για να συναντηθούν!Πρότυπο ήθους και ανδρισμού που πρέπει να εμπνέει κάθε άνδρα.....

 

[bi-bi]

Άψογο το κειμενό σου turri,ανατρίχιασα και συγκινήθηκα με την περιγραφή :icon_cry: :icon_cry:.Θα ήθελα να ομολογήσω δημοσίως οτι αν δεν υπήρχε ο albert(τον οποίο λατρεύω) και εγώ θα ήθελα τον anthony στο πλευρό της candy.Και πάλι μπράβο turri για το καταπληκτικό κείμενο

ΥΓ.Θα φέρω και εγώ τα candy πραγματάκια μου στη συνάντηση.D2E αν μπορούσες να φέρεις και εσύ το νέο σου σελ;;; δεν έχω δει ποτέ απο κοντά και θα ήθελα να το θαυμάσω.

 

[domniki]

Turrican, για μια ακομη φορα υποκλινομαι

Με τετοιες περιγραφες θα γινω Αντονυκια!

Καταραμενη Μιζουκι...γιατι να πρεπει να χωριζεται η Καντυ μας απο τους ανθρωπους που αγαπα :icon_cry:

Καταρα istolies:

Παντως το thread της Καντυ ηταν αυτο που με εκανε να γραφτω στο φορουμ και ομολογω οτι παρακολουθω το thread (που αλλαξε ονομα απο τοτε) καθημερινα με πολυ αγαπη και ενδιαφερον. Ε, πως να το κανουμε, οι παλιες αγαπες δεν πεθαινουν, αλλα και να πεθανουν πανε στον Παραδεισο :loveyou:

 

[bi-bi]

Ε, πως να το κανουμε, οι παλιες αγαπες δεν πεθαινουν, αλλα και να πεθανουν πανε στον Παραδεισο :loveyou:

Domniki τα κατάφερες και εσύ να με βουρκώσεις :icon_cry: :icon_cry: :icon_cry: .Αι στο καλό σας πρωί-πρωί κουρέλι με καταντήσατε.

 

[Death2Eliza]

Domniki τα κατάφερες και εσύ να με βουρκώσεις :icon_cry: :icon_cry: :icon_cry: .Αι στο καλό σας πρωί-πρωί κουρέλι με καταντήσατε.

........... :icon_cry:

 

[Juanita]

Turrican... με έστειλες αδιάβαστη...


Όλες εμείς οι Αντονυκιές δεν μπορεί παρά


να συγκλονιστήκαμε από την περιγραφή εκείνης της


μέρας...(αν και φρόντισα να την κρατήσω πολύ καλά φυλαγμένη στο μυαλό


και την καρδιά μου τη σκηνή αυτή από το 198...) νιώθω πως την


ξαναέζησα με την ίδια ένταση πίκρα και στενοχώρια...


Η μουσική κυλάει μέσα από τα λόγια σου...

Προβολή συνημμένου 72925

Ρε παιδιά... ήμαρτον...


Μη γράφετε τόσα πολλά... που να προλάβει ένας σκληρά


εργαζόμενος δημόσιος υπάλληλος να τα διαβάσει όλα...


(και να βρει και χρόνο να κλάψει με την ησυχία του...)

 

[QueenofHearts]

Δεν θα σχολιάσω καν. Τι να πεις άλλωστε παραπάνω. Δ2Ε φέρε το ποτήρι να πιούμε τις Αντονοπίκρες που μας κέρασε η Ιαπώνισσα-Φόνισσα...

 

[Death2Eliza]

... ok.... να ξερεις ομως οτι δεν ειναι πλυμενο με σφουγγαρι, μονο με αζαξ.. τα πας καλα με τα χημικα?

juanita, plz, φερε εκεινο το αυτοκολλητο καντυ που μας ειχες δειξει την αλλη φορα, θα ηθελα να το φωτογραφισω..

*προσπαθει να ξεχασει το κειμενο του turrican*

 

[domniki]

*προσπαθει να ξεχασει το κειμενο του turrican*

Τι να πρωτοξεχασεις κοπελα μου: την πικρα της Καντυ ή την αυτοκαταστροφη της Oscar? Aπο θανατικο σε θανατικο πηγαινεις

 

[Death2Eliza]

Τι να πρωτοξεχασεις κοπελα μου: την πικρα της Καντυ ή την αυτοκαταστροφη της Oscar? Aπο θανατικο σε θανατικο πηγαινεις

:acoustic:"Οτι αγαπαωωωωω εγω πεθαιιιιιινειιιιιι" :acoustic:

:icon_cry:

 

[manos426f]

Turrican,ο γραπτός σου λόγος έχει "δύναμη" φίλε.....

(παρόλο που εγώ δε μπορώ να συγκινηθώ από αυτά που περιγράφεις...)

 

[domniki]

:acoustic:"Οτι αγαπαωωωωω εγω πεθαιιιιιινειιιιιι" :acoustic:
:icon_cry:

Σωστα, ας αποδωσουμε τιμη και στον Αποστολο Καλδαρα

 

[nessie]

Turrican πόσο δίκιο έχεις... Για το κακό προαίσθημα της Candy, για τα χρώματα που γίνονται μουντά, για τη γαλήνια μουσική...

Για την κραυγή της Candy που ίσως να την άκουσε ο Antonhy (εδώ με αποτελείωσες :icon_cry: )

"Πρότυπο ήθους και ανδρισμού που πρέπει να εμπνέει κάθε άνδρα" : Αυτό ξαναπές το...

 

[Death2Eliza]

"Πρότυπο ήθους και ανδρισμού που πρέπει να εμπνέει κάθε άνδρα" : Αυτό ξαναπές το...

αυτο ειδικα ειπα να μην το σχολιασω, γιατι θα αρχιζα την μυρλα παλι..

 

[Turrican]

Παιδιά δεν ξέρετε πόσο χάρηκα που σας άρεσε!!!!

Έγραφα όλο το βράδυ και με πήρε το ξημέρωμα.....!!!

Συγνώμη για μερικά λαθάκια.....

Άψογο το κειμενό σου turri,ανατρίχιασα και συγκινήθηκα με την περιγραφή :icon_cry: :icon_cry:.Θα ήθελα να ομολογήσω δημοσίως οτι αν δεν υπήρχε ο albert(τον οποίο λατρεύω) και εγώ θα ήθελα τον anthony στο πλευρό της candy.Και πάλι μπράβο turri για το καταπληκτικό κείμενο.

Σε ευχαριστώ πολύ bi-bi καλώς ήρθες πάλι μαζί μας!

Turrican, για μια ακομη φορα υποκλινομαι Με τετοιες περιγραφες θα γινω Αντονυκια!

Χα! Χα! αυτό να δω μόνο!!!!!! Σε ευχαριστώ Domniki μου!

Turrican... με έστειλες αδιάβαστη...
Όλες εμείς οι Αντονυκιές δεν μπορεί παρά


να συγκλονιστήκαμε από την περιγραφή εκείνης της


μέρας...(αν και φρόντισα να την κρατήσω πολύ καλά φυλαγμένη στο μυαλό


και την καρδιά μου τη σκηνή αυτή από το 198...) νιώθω πως την


ξαναέζησα με την ίδια ένταση πίκρα και στενοχώρια...


Η μουσική κυλάει μέσα από τα λόγια σου...

Σε ευχαριστώ Πριγκίπισσα! Ήμουνα σίγουρος ότι θα ήσουνα Αντονυκιά λόγω της ιδιότητας σου!!!!

Δεν θα σχολιάσω καν. Τι να πεις άλλωστε παραπάνω. Δ2Ε φέρε το ποτήρι να πιούμε τις Αντονοπίκρες που μας κέρασε η Ιαπώνισσα-Φόνισσα...

Χα! Χα! Χα! Φοβάμαι πως δεν θα φτάσει μόνο αυτό queenofRoses!!!

Turrican,ο γραπτός σου λόγος έχει "δύναμη" φίλε.....(παρόλο που εγώ δε μπορώ να συγκινηθώ από αυτά που περιγράφεις...)

Σε ευχαριστώ φίλε manos426f.Όταν ήμουνα μικρός ένοιωθα τα πάντα μα δυσκολευόμουνα να τα εκφράσω! Τώρα που μεγάλωσα μπορώ να τα εκφράσω μα δυσκολεύομαι να νιώσω....

Turrican πόσο δίκιο έχεις... Για το κακό προαίσθημα της Candy, για τα χρώματα που γίνονται μουντά, για τη γαλήνια μουσική... Για την κραυγή της Candy που ίσως να την άκουσε ο Antonhy (εδώ με αποτελείωσες :icon_cry: )

"Πρότυπο ήθους και ανδρισμού που πρέπει να εμπνέει κάθε άνδρα" : Αυτό ξαναπές το...

Με ένιωσες απόλυτα nessie! Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!

Αγαπητή D2E όλα OK;;;;;;

Προβολή συνημμένου 72927

 

[candy]

Turrican,κατάφερα μόλις χθες έπειτα από τόσα χρόνια να δω αυτό το επεισόδιο...Περιττό να σου πω πως η περιγραφή σου με συγκλόνισε περισσότερο και από το ίδιο το συμβάν.Άγγιξε πολύ ευαίσθητες χορδές μου και αυτό γιατί θα μπορούσε να είναι η περιγραφή οποιασδήποτε απώλειας αγαπημένου προσώπου...Και πίστεψέ με,είναι... :icon_cry:

Σε ό,τι αφορά τον Άντονυ θα σταθώ σε αυτή σου τη φράση που είναι μια από τις μεγαλύτερες αρετές της αληθινής αγάπης...Να είσαι ταπεινός απέναντι στον άνθρωπο που αγαπάς και ποτέ να μην τον υποτιμάς.Μόνο τότε τον αγαπάς,μόνο τότε τον σέβεσαι...

Δεν απαίτησε ποτέ να αλλάξει η Candy αλλά την αγάπησε ακριβώς για αυτό που ήταν! Δεν αξίωσε ποτέ να ανέβει αυτή αλλά προτίμησε να κατέβει αυτός για να συναντηθούν!

 

[Juanita]

Σε ευχαριστώ Πριγκίπισσα! Ήμουνα σίγουρος ότι θα ήσουνα Αντονυκιά λόγω της ιδιότητας σου!!!!

Turrican, θα σε απογοητεύσω αλλά είμαι Αντονυκιά επειδή μου αρέσουν οι


άντρες που ξέρουν τι θέλουν, πως να το διεκδικήσουν και ακόμη περισσότερο


πως να το κρατήσουν κοντά τους!


Και όχι να επιλέγουν μια γυναίκα από τύψεις και μόνο...


Να μην αναφερφώ στον Ken (Μαρκ) που πρέπει να του πει ο Joe (Τζέισον) τι γυναικάρα έχει δίπλα του και να ξυπνήσει. (αναφέρομαι στο Gatchaman και όχι στη BoTP)