Candy Candy...

[Turrican]

Απλώς ο Terry έκανε οικονομία δυνάμεων!!!

Δες τον άμοιρο τον Stear τι έπαθε στο επ 97 που κυνηγούσε το τρένο σε αυτήν την άνιση αναμέτρηση ανθρώπου και μηχανής!!!!! Κατάντησε με κουρελιασμένα αισθήματα με κρυολόγημα από εκείνον τον παλιόκαιρο και πιθανών με κρίση άσθματος από την κάπνα που εισέπνευσε!!!!

 

[domniki]

Στο επεισοδιο 87 αντι να πηδηξει απο το τρενο, θα μπορουσε να την περιμενει στο σταθμο. Αλλα οπως ειχε πει νωριτερα, δεν μπορουσε να αργησει γιατι ειχαν παρασταση την επομενη μερα και δεν μπορουσε να ληψει. Δεν ειχε γινει ακομα φιρμα, ενα μικρο ρολακι ειχε στην παρασταση, οποτε δεν μπορουσε να κανει ο,τι ηθελε. Για μια ακομη φορα, η Μιζουκι μας κανει τα νευρα κροσια.

Οσο για τον λογο που εμεινε με την Σουζανα, νομιζα οτι αυτο ηταν ξεκαθαρο: χρεος που του εσωσε την ζωη και καθηκον να την φροντιζει Ενιωθε ενοχες γιατι η προσπαθεια της Σουζανας να του σωσει τη ζωη κατεληξε στο να ακρωτηριαστει η ιδια, ενω αυτος δεν επαθε τιποτα. Φυσικα η Σουζανα θεωρουνταν η ωραια του θιασου

Στιαρ...ενας αλλος γλυκυτατος ηρωας, που η Μιζουκι τον καθαρισε με συνοπτικες διαδικασιες

 

[Hachiko]

Ήρθα κι εγώ τελευταία και καταϊδρωμένη να πάρω μέρος στη συζήτηση.

Θεωρώ πως ο χωρισμός Τέρρυ - Κάντυ ήταν κατά μία έννοια κοινή απόφαση. Η Κάντυ το ξεκίνησε αλλά και ο Τέρρυ το δέχτηκε τελειωμένος από τις τύψεις και το αίσθημα του καθήκοντος που τον βάραινε. Επίσης κάποιος έλεγε πρόσφατα (δεν θυμάμαι ποιος) πως η κυρία Μάρλοου και τα βασανηστήρια της έκαναν ακόμα πιο δύσκολη την κατάσταση.

Όσον αφορά το επεισόδιο 87 νομίζω πως ο Τέρρυ δεν έπεσε από το τρένο επειδή δεν μπορούσε να φανταστεί την εξέλιξη της ιστορίας. Αν την ήξερε σίγουρα θα είχε πηδήξει!

Απλά μέχρι τότε δεν υπήρχε καμία απειλή. Ήταν σίγουροι και οι δύο πως στο σύντομο μέλλον θα ήντουσαν μαζί. Προς το παρόν έφτιαχνα τις ζωές τους και προσπαθούσαν να κάνουν πράγματα που θα τους πήγαινε στο επόμενο επίπεδο.

Άλλωστε είναι χαρακτηριστικό το σημείο όπου λίγο παρακάτω ο Τέρρυ μαζεύει χρήματα για να είναι με την Κάντυ και το πιο καθοριστικό το εισητήριο που της στέλνει χωρίς επιστροφή. Το λέει και ο ίδιος άλλωστε:

"Της έστειλα ένα εισητήριο χωρίς επιστροφή γιατί ήθελα να την κρατήσω για πάντα κοντά μου."

Αλλά η μοίρα ή μάλλον η Μιζούκι είχε άλλη άποψη...

 

[manos426f]

Έλεγα κι εγώ "καλά αυτή η Mariadelmar δεν συμμετέχει στο Candy-thread...;Περίεργα πράγματα !!",αλλά να που έβαλες τα πράγματα στη θέση τους..!!

 

[nessie]

@Turrican: Αγαπητέ Turrican, ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, αλλά δυστυχώς δεν την έχω κάνει εγώ αυτή την τρομερή δουλειά, αλλά μια "κυρία" ονόματι Mizuki

Αν ήμουν εγώ υπεύθυνη, όλοι οι ήρωες του έργου θα έπαιρναν στο τέλος αυτό που τους αξίζει- :shout: Παρακαλούνται ο Νηλ, η Ελίζα και η Σουζάνα να αρχίσουν το μάζεμα των μπογαλακίων και ουστ! - και κάτι χιλιάδες κοπέλες ανά την υφήλιο θα είχαν γλιτώσει ένα σωρό επισκέψεις σε ψυχολόγους (που, τι να καταλάβει και ο έρμος ο ψυχολόγος και τι να σου πει για να συνέλθεις από τέτοιο σοκ!)

@Domniki: Domniki μου, δεν ήθελα να σε στενοχωρήσω, ούτε να σου χαλάσω το Σ/Κ. Νομίζω πάντως, ότι με το βιντεάκι στο τέλος σε αποζημίωσα κάπως! Ε; ε; (Να σε κάψω Γιάννη μου, να σ'αλοίψω λάδι )

@Eretzoum31: Αυτό που λες είναι λίγο επικίνδυνο στην εφαρμογή και θα μπορούσε να σπάσει και κανένα πόδι το παιδί! Βέβαια, αν ήταν να γλιτώσει από τη Σουζάνα, ας έμπαινε και όλος στο γύψο! Πάω πάσο! :animeek:

@Mariadelmar: Πιστεύω ότι ο Terry δεν μπορούσε να κάνει και αλλιώς. Ήξερε καλά ότι η Candy είχε πάρει τις αποφάσεις της και ότι δεν επρόκειτο να αλλάξει γνώμη. Αφού δεν κατάφερε να την πείσει τότε στη σκάλα, δεν υπήρχε περίπτωση να πειστεί η κοπελιά!

Εδώ φαίνεται και η αξιοπρέπεια της Candy, που εμμένει στην απόφασή της και δεν υποκύπτει στη γοητεία του ανδρός! Σε αντίθεση με τις Μάρλοου, μάνα και κόρη, για τις οποίες η αξιοπρέπεια αποτελεί άγνωστη λέξη! Με τη μάνα, να του κάνει ψυχολογικό πόλεμο μέχρι σπάσιμο νεύρων και την κόρη, τόσο πριν όσο και μετά το ατύχημα, να έχει μια στάση που κατά τη γνώμη μου προσβάλλει το γυναικείο φύλο. Δε σε θέλει κοριτσάκι μου! Έχει και αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια! Ξεκόλλα! Πώς να το κάνουμε δηλαδή;

Αλήθεια, πόσες από δω μέσα θα κρατούσαμε τη στάση της Candy στη σκηνή της σκάλας; Εγώ πάντως θα τον έπαιρνα από το χέρι και έχε γεια Σούζυ!

 

[domniki]

Αλήθεια, πόσες από δω μέσα θα κρατούσαμε τη στάση της Candy στη σκηνή της σκάλας;

Ποτέ, ποτέ, ποτέ, ποτέ...και τραγουδιστά μαλιστα

Μετα απο τοσα βασανα και αναποδιες, δεν δωσανε καμια μαχη.

Αλλα ετσι κ'αλλιως και οι δυο ηταν σε no-win situation. Οπως λεει και στο Φαντασμα της οπερας "for either way you choose you cannot win"...ακομα και αν δεν εφευγε η Καντυ, δεν θα ηταν ευτυχισμενοι, γιατι ο Τερρυ θα ζουσε με τις τυψεις...καταρα στην Μιζουκι istolies:

 

[Hachiko]

Έλεγα κι εγώ "καλά αυτή η Mariadelmar δεν συμμετέχει στο Candy-thread...;Περίεργα πράγματα !!",αλλά να που έβαλες τα πράγματα στη θέση τους..!!

Βασικά, τελευταία είχα εξαφανιστεί από το φόρουμ γιατί δεν προλάβαινα. Αλλά τώρα που σας γνώρισα το επανεξέτασα το θέμα και είπα να συμμετέχω έστω και στο ελάχιστο. Ένα ποστ τη μέρα μπορώ να το κάνω!

Εννοείται πως θα συμμετέχω στο Candy-thread. Είμαι πολύ μεγάλη Candy-sister! Ρώτα τη domniki να σου δώσει πληροφορίες σχετικά!

@Mariadelmar: Πιστεύω ότι ο Terry δεν μπορούσε να κάνει και αλλιώς. Ήξερε καλά ότι η Candy είχε πάρει τις αποφάσεις της και ότι δεν επρόκειτο να της αλλάξει γνώμη. Αφού δεν κατάφερε να την πείσει τότε στη σκάλα, δεν υπήρχε περίπτωση να πειστεί η κοπελιά!:

Για να είμαι ειλικρινής, παρ' όλο που κόβω τις φλέβες μου για τον Τέρρυ και πιστεύω ότι την λάτρευε την Κάντυ, στο σημείο με τις σκάλες δεν προσπάθησε και πάρα πολύ. Είχε κι εκείνος σχεδόν αποφασίσει από τη στιγμή που η Κάντυ φτάνει στη Νέα Υόρκη. Αμφιταλλαντεύεται - παλεύει με τον εαυτό του αλλά οι τύψεις δεν τον αφήνουν σε ησυχία. Οπότε τη στιγμή του χωρισμού λέει απλά αυτά που νιώθει και δείχνει ανοιχτά τα συναισθήματα του.

Εδώ φαίνεται και η αξιοπρέπεια της Candy, που εμμένει στην απόφασή της και δεν υποκύπτει στη γοητεία του ανδρός! Σε αντίθεση με τις Μάρλοου, μάνα και κόρη, για τις οποίες η αξιοπρέπεια αποτελεί άγνωστη λέξη! Με τη μάνα, να του κάνει ψυχολογικό πόλεμο μέχρι σπάσιμο νεύρων και την κόρη, τόσο πριν όσο και μετά το ατύχημα, να έχει μια στάση που κατά τη γνώμη μου προσβάλλει το γυναικείο φύλο. Δε σε θέλει κοριτσάκι μου! Έχει και αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια! Ξεκόλλα! Πώς να το κάνουμε δηλαδή;

Σε αυτό θα συμφωνήσω απόλυτα. Η Κάντυ έχει πολύ μεγάλη καρδιά και φυσικά ανωτερώτητα. Αυτό θα πει μεγαλείο αγάπης! Δίνει τον αγαπημένο της ενώ η ίδια υποφέρει και σε κανένα σημείο δεν σκέφτεται εγωιστικά.

Αντίθετα η Σουζάννα μόνο στα πόδια του που δεν έχει πέσει να σέρνεται. Προφανώς ότι ο Τέρρυ έμεινε μαζί της από λύπηση μάλλον δεν την ενδιέφερε. Εγώ δεν θα μπορούσα να το αντέξω κάτι τέτοιο.

Αλήθεια, πόσες από δω μέσα θα κρατούσαμε τη στάση της Candy στη σκηνή της σκάλας; Εγώ πάντως θα τον έπαιρνα από το χέρι και έχε γεια Σούζυ!

Αν θες τη γνώμη μου νομίζω πως καμία γυναίκα, ειδικά στη σημερινή εποχή δεν θα κρατούσε την στάση της Κάντυ και καλά θα έκανε. Καλή η μεγάλη καρδιά, καλή η αυταπάρνηση και η αυτοθυσία αλλά όλα έχουν και όρια. Σιγά μην έδινα τον άντρα μου για να κάνω ψυχικό!

Ε, ποτέ!

Ποτέ, ποτέ, ποτέ, ποτέ...και τραγουδιστά μαλιστα Μετα απο τοσα βασανα και αναποδιες, δεν δωσανε καμια μαχη.

Αλλα ετσι κ'αλλιως και οι δυο ηταν σε no-win situation. Οπως λεει και στο Φαντασμα της οπερας "for either way you choose you cannot win"...ακομα και αν δεν εφευγε η Καντυ, δεν θα ηταν ευτυχισμενοι, γιατι ο Τερρυ θα ζουσε με τις τυψεις...καταρα στην Μιζουκι istolies:

Έτσι όπως τα έκανε η Μιζούκι...

Αλλά και πάλι εγώ λέω πως θα μπορούσαν να είναι ευτυχισμένοι, υπάρχουν πάντα πολλές επιλογές και αλλαγές στη ζωή. Αν ερωτευόταν κάποιον άλλο η Σουζάννα για παράδειγμα;

Βέβαια θα μου πεις έχεις τον Τέρρυ και θα πας με άλλον;

Μη το λέτε. Έχω δει να συμβαίνουν τα απίστευτα σε αυτό τον κόσμο!

 

[Eretzoum31]

Αρχική Δημοσίευση από nessie

@Eretzoum31: Αυτό που λες είναι λίγο επικίνδυνο στην εφαρμογή και θα μπορούσε να σπάσει και κανένα πόδι το παιδί! Βέβαια, αν ήταν να γλιτώσει από τη Σουζάνα, ας έμπαινε και όλος στο γύψο! Πάω πάσο! :animeek:

Ε… νοσοκόμα ήταν η Candy και οπότε…..νοσοκόμα μου ωραία νοσοκόμα μου γλυκιά :acoustic:

 

[candy]

Είναι σαν το γνωστό άσμα που λέει:"κάθε λιμάνι και καημός,κάθε (σταθμός) και κλάμα".

Πάντως ο Tέρυ μετά την συμβίωσή του με τη Σουζάνα,κέρδισε δικαιωματικά το Όσκαρ!!!

Προβολή συνημμένου 72930

 

[domniki]

Είναι σαν το γνωστό άσμα που λέει:"κάθε λιμάνι και καημός,κάθε (σταθμός) και κλάμα".

Και πού δεν εχουν χωρισει αυτοι οι ανθρωποι: σε τρενα, λιμανια, σκαλες. Ευτυχως δεν υπηρχαν αεροπλανα εκεινη την εποχη (τουλαχιστον οχι σε ευρεια κλιμακα) γιατι θα ειχαμε δραματα και στο check-in

 

[QueenofHearts]

Ε, πως... Η Ιαπώνισσα-φόνισσα φρόντισε αφού δεν είχαν επιβατικά, να χωρίσει άλλους χρησιμοποιώντας αεροπλάνα μεν, με τρόπο δυνατό για την εποχή εκείνη δε. Είναι μεγάλο το δολοφονικό μυαλό της!!

Τώρα που το σκέφτομαι την έχω ικανή να το σκέφτηκε και έτσι! "Πού δεν έχω χωρίσει ανθρώπους; .. Χμμ... Α! Στ'αεροπλάνα! Να λοιπόν πως θα (απο)τελειώσω το δημιούργημά μου!!"

 

[domniki]

@Domniki: Domniki μου, δεν ήθελα να σε στενοχωρήσω, ούτε να σου χαλάσω το Σ/Κ. Νομίζω πάντως, ότι με το βιντεάκι στο τέλος σε αποζημίωσα κάπως! Ε; ε; (Να σε κάψω Γιάννη μου, να σ'αλοίψω λάδι )

Yπεροχο το βιντεακι!

Ενα απο τα αγαπημενα μου Candy-Terry βιντεακια ειναι

[edit] This video is no longer available because the YouTube account associated with this video has been closed. [edit]

It looks as though


you're letting go


and it's real


i don't want to know...

Δεν θυμαμαι αν το εχει ξαναποσταρει αλλος (ε, 103 σελ. ειναι πολλες για να ξαναψαξω).

Επισης μ'αρεσει πολυ και το

 

[Turrican]

Οφείλω να ομολογήσω ότι η σκηνή του Terry και της Candy στην σκάλα απλά...Δεν έχει προηγούμενο!!!!!!!

Με αγχώνει.... με θλίβει.....με πονάει.....με πικραίνει...με τρελαίνει...με κάνει να θέλω να σκάσω!!!!!!! Τι υπέροχη απόδοση!!! Τι σκηνοθετικό εύρημα!!!!Υπέροχη!!!!!!! Η απόλυτη εξύψωση του ανθρώπου!!!! (Όχι δεν τα έπαιξα ακόμη!!!! )

Καλώς ήρθες πίσω Mariadelmar!

 

[domniki]

Οφείλω να ομολογήσω ότι η σκηνή του Terry και της Candy στην σκάλα απλά...Δεν έχει προηγούμενο!!!!!!!
Με αγχώνει.... με θλίβει.....με πονάει.....με πικραίνει...με τρελαίνει...με κάνει να θέλω να σκάσω!!!!!!! Τι υπέροχη απόδοση!!! Τι σκηνοθετικό εύρημα!!!!Υπέροχη!!!!!!! Η απόλυτη εξύψωση του ανθρώπου!!!! (Όχι δεν τα έπαιξα ακόμη!!!! )

Καλώς ήρθες πίσω Mariadelmar!

Kαταλαβαινεις τωρα Turrican γιατι χτυπιομαστε, κυλιομαστε στα πατωματα και σφουγγαριζουμε τα δακρυα μας, αρνουμαστε την αληθεια, καταριομαστε την Μιζουκι, απειλουμε με ενοπλες επιθεσεις την ιαπωνισσα-φονισσα, γιατι 20 χρονια τωρα βρισκομαστε ακομα κολλημενες σ'εκεινες τις σκαλες, εκεινου του νοσοκομειου της Νεας Υορκης, οπου εχει σταματησει ο χρονος :icon_cry:

Α, να προσθεσω για μια ακομη φορα τις ΥΠΕΡΟΧΕΣ ερμηνειες της Ματινας Καρρα και του Αργυρη Παυλιδη στην εν λογω σκηνη. Χωρις αυτους τα πραγματα θα ηταν διαφορετικα. Ο Παυλιδης δινει ρεστα "μη λες τιποτα, μ'ακους Καντυ" και η Καρρα "κλαιει, ο Τερρυ κλαιει"...............

Θα αξιζε να δειτε mariadelmar και Death2Eliza να αναβουν τσιγαρο, εμενα και την QueenofHearts να αναστεναζουμε και ολες γενικα να ειμαστε ρακη μετα απο την προβολη των επεισοδιων 99-100.

 

[Turrican]

Kαταλαβαινεις τωρα Turrican γιατι χτυπιομαστε, κυλιομαστε στα πατωματα και σφουγγαριζουμε τα δακρυα μας, αρνουμαστε την αληθεια, καταριομαστε την Μιζουκι, απειλουμε με ενοπλες επιθεσεις την ιαπωνισσα-φονισσα, γιατι 20 χρονια τωρα βρισκομαστε ακομα κολλημενες σ'εκεινες τις σκαλες, εκεινου του νοσοκομειου της Νεας Υορκης, οπου εχει σταματησει ο χρονος :icon_cry:
Α, να προσθεσω για μια ακομη φορα τις ΥΠΕΡΟΧΕΣ ερμηνειες της Ματινας Καρρα και του Αργυρη Παυλιδη στην εν λογω σκηνη. Χωρις αυτους τα πραγματα θα ηταν διαφορετικα. Ο Παυλιδης δινει ρεστα "μη λες τιποτα, μ'ακους Καντυ" και η Καρρα "κλαιει, ο Τερρυ κλαιει"...............

Θα αξιζε να δειτε mariadelmar και Death2Eliza να αναβουν τσιγαρο, εμενα και την QueenofHearts να αναστεναζουμε και ολες γενικα να ειμαστε ρακη μετα απο την προβολη των επεισοδιων 99-100.

Σε καταλαβαίνω απόλυτα!!!! Όλα αυτά που αναφέρεις για την συγκεκριμένη σκηνή τα σκεφτόμουνα και εγώ!!Οι ερμηνείες της Ματίνας Καρρά και του Αργύρη Παυλίδη αγγίζουν το τέλειο! Εμένα με χτυπάει ηλεκτρικό ρεύμα και στον παρακάτω διάλογο:

-Θα σε συνοδεύσω..


-Δεν χρειάζεται!

 


-Θα σε συνοδεύσω!


-Όχι..δεν θέλω!!

 


-Είπα θα σε συνοδεύσω!


-Μην κάνεις τα πράγματα πιο δύσκολα από ότι είναι.... Terry δεν καταλαβαίνεις; Άσε με....άσε με ήσυχη!!!!!

Παρατήρησε πόσο αλλάζει ο τόνος της φωνής και τα συναισθήματα του Terry κάθε φορά που εισπράττει την άρνηση της Candy!

Παρατήρησε πόσο πόνο βγάζει η χροιά της φωνής της Candy! Η καρδιά της κυριολεκτικά αιμορραγεί!!!!

 

[Hachiko]

Θα αξιζε να δειτε mariadelmar και Death2Eliza να αναβουν τσιγαρο, εμενα και την QueenofHearts να αναστεναζουμε και ολες γενικα να ειμαστε ρακη μετα απο την προβολη των επεισοδιων 99-100.

Ξέχασες να αναφέρεις τα τρουφάκια!

Μία εβδομάδα έτρωγα για να ξεπεράσω τον καημό μου και έπιασε και η άλλη και μου έφερε ένα κιλό.istolies:

Μιας και δεν με πέθανε το επεισόδιο είπε να με πεθάνει με τρουφάκια. :rip:

 

[Turrican]

Άψογες σας βρίσκω!!!!!

 

[QueenofHearts]

Θα φταίνε οι ενδοφλέβειες κακαο που χτυπήσαμε...

 

[Turrican]

Δεν έγινε τυχαία το αυτοκρατορικό ρόφημα! Είναι ότι πρέπει για να πηγαίνουν τα φαρμάκια κάτω!

 

[Juanita]

Σατανικό τέλος!!!

Λοιπόν...

Το βράδυ το πέρασα μεταξύ φθοράς και Panadol. Στην προσπάθεια να

μην σκέφτομαι τι μου συμβαίνει αλλά και επηρεασμένη από την εικόνα του

Τέρυ με το Oscar μου πέρασε από το μυαλό η εξής σατανική ιδέα:

Πως θα τελείωνε η Κάντυ έτσι ώστε όλοι να ήταν ικανοποιημένοι!

(Μην έχετε μεγάλες απαιτήσεις στις περιγραφές, ο χρόνος μου είναι μετρημένος)

" Ο 1ος Παγκόσμιος μαίνεται. Στο μέτωπο η Φλάνυ προσπαθεί να σκεφτεί

κάτι να απαλύνει τον πόνο των τραυματισμένων.

Στέλνει γράμμα στην Κάντυ εξηγώντας της την κατάσταση. Η αγαπημένη μας

φίλη σκέφτεται πως μιά θεατρική παράσταση θα άλλαζε την καθημερινότητα

των αρρώστων και θα έδινε ένα τόνο χαράς και αισιοδοξίας...

Αμέσως επικοινωνεί με την κα Μάρλοου, χορηγό επικοινωνίας του θεάτρου

όπου παίζει ο Τέρυ και η Σουζάνα άλλά και μάνατζέρ τους. Με την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί δεν ξέρουν ποιά παράσταση να ανεβάζουν στην οποία η Σουζάνα να έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο: λόγω της κατάστασης που επικρατεί στο μέτωπο σκέφτονται για την "Υπολοχαγό Σουζάνα" ή "Το κονσέρτο για πολυβόλα" ή ακόμα και το "17 σφαίρες για έναν άγγελο".

Τζίφος... δεν τους βγαίνει τίποτα. Εκείνες τις μέρες κυκλοφορεί η αυτοβιογραφία ενός Ιρλανδού με τίτλο "Το αριστερό μου πόδι".

Η Κάντυ το αναφέρει στην κα Μάρλοου που όλο χαρά σκέφτεται: να ένας ρόλος κομένος και ραμένος για την κόρη μου (με κάποιες παραλλαγές...).

Μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα η παράσταση ανεβαίνει στο Μπροντγουαιη με

τρομερή επιτυχία: Η Σουζάνα δίνει ρεσιταλ ηθοποιίας στο βασικό ρόλο και ο Τέρυ στο ρόλο του βιογράφου της. Οι ηθοποιοί δέχονται με μεγάλη τους

χαρά να ανεβάσουν την παράσταση στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο του Νοσοκομείου που εργάζεται η Φλάνυ.

Όλα κυλάνε τέλεια... Μόνο ένας βαριά τραυματισμένος στο κεφάλι ασθενής

κάθεται στο βάθος της αίθουσας σκεπτικός... Βαθιά ερωτευμένος με τη Σουζάνα δεν θέλει να πιστέψει πως το γυναικείο του πρότυπο για την Άρεια Φυλή θα μείνει ανάπηρο για πάντα. ¨Οταν όλοι οι ηθοποιοί είναι στο σανίδι για το χειροκρότημα αυτός στο όνομα της Γερμανίας και ψιθυρίζοντας κάτι ακατάληπτα γερμανικά (μόνο το ... Χιτλερ θυμόμαστε...) βγάζει το όπλο του και πυροβολεί εν ψυχρώ την πρωταγωνίστρια.

Συγκλονισμένη η αγγλική κοινή γνώμη και όχι μόνο για το συμβάν.

Η επόμενη σκηνή είναι ξανά στο Μπρόντγουαιη. Έχουν μόλις θεσπιστεί τα θεατρικά βραβεία "Τονυ" και το πρώτο και μοναδικό (αυτό του αδικοχαμένου νεαρού πρωταγωνιστή) πάει ομόφωνα στη Σουζάνα Μάρλοου

που το παραλαμβάνει α/α η μητέρα της φανετά συγκινημένη που η κόρη της

με το θάνατό της έγινε σύμβολο της αγωνιζόμενης Αγγλίας ενάντια στον επερχόμενο ναζισμό. Αυτή με τη σειρά της το παραδίδει στον Τέρυ για την αυταπάρνηση και τη συνεχή του παρουσία στο πλευρό της κόρης της (εξού και η εικόνα: Τόνυ είναι... όχι Όσκαρ).

Η παράσταση συνεχίζεται με αμείωτη επιτυχία για τα επόμενα 10 χρόνια.

Κάνει και παγκόσμια τουρνέ.

Χρόνια μετά, ο Τέρυ ανηφορίζει για το λόφο της Πόνη προκειμένου να βρει

την παλιά του αγαπημένη Κάντυ και να της εξηγήσει γιατί υπήρξε λιγόψυχος

την αποφράδα εκείνη ημέρα στα σκαλιά του Νοσοκομείου. Συναντά μιά κοπέλα

να γυαλίζει μετά μανίας το παρκέ του Ορφανοτροφείου. Αμυδρά του θυμίζει κάτι. Είναι η Ελίζα που αφού φαλήρισε η οικογένειά της, παντρεύτηκε τον Μπομπ, επιτέλους ανακάλυψε το "γλυκό νόημα της ζωής" και ξεγλάρωσε το μάτι της και αφοσιώθηκε με γλυκύτητα και καλοσύνη στην ανατροφή των παιδιών του Ορφανοτροφείου μετά το θάνατο της κας Πόνη (είχε τελειώσει με αλληλογραφία το Saint Paul). Κέρασε ένα καφεδάκι τον Τέρυ, του είπε για τον αγαπημένο της αδερφό Νηλ που μετά τη χυλόπιτα από την Κάντυ αποφάσισε να γίνει καλόγηρος, και του είπε πως την Κάντυ θα την βρει στην οικία των Audrey.

Πράγματι ο Τέρυ κατεβαίνει το λόφο πηγαίνει στο αρχοντικό και βρίσκει ένα

κατάξανθο κοριτσάκι να φροντίζει έναν υπέροχο κήπο με τριαντάφυλλα το ένα πιό όμορφο από το άλλο. Μιά γλυκειά ευωδιά παντού. Το ρωτάει αν ξέρει

την Κάντυ και αυτό τρέχοντας φωνάζει: Μαμά μαμά ένας κύριος σε θέλει.

Η Κάντυ με τον Άλμπερτ βγαίνουν από το σπίτι. Η Κάντυ προσπαθεί να θυμηθεί

από που ξέρει τον κύριο που σκέκεται μπροστά της. Δεν αργεί. Οι θύμησες

επανέρχονται... Συζητούν για λίγο... Ο Τέρυ ζητά γονυπετής συγνώμη... αλλά δε χρειάζεται... Η Κάντυ είναι ευτυχισμένη και τον έχει κρατήσει για πάντα στην καρδιά της. Αλλωστε ποτέ δεν του κράτησε κακία... Τον ήξερε καλά... Ο Τέρυ φεύγει απαλλαγμένος από τις τύψεις του και ξαναγυρνά στη μεγάλη του αγάπη: το θέατρο.

Η τελευταία σκηνή: το Καντάκυ να χοροπηδά από δέντρο σε δέντρο, τον υιό της Αννυ και του Άρτσυ να κρατά την ανάσα του φωνάζοντάς της να προσέχει, την Αννυ και τον Αρτσυ να πίνουν τσάι στην αυλή τους και την Κάντυ αγκαλιά με τον Άλμπερτ να κάνουν σχέδια για το μωράκι που έρχεται..."

Μετά... κοιμήθηκα!!! Σκέφτηκα και μουσική υπόκρουση: "Τώρα κλαις", "Το ακκορντεόν" κλπ αλλά θα μακρυγορούσα...