Σεπτέμβρης λοιπόν κι είχαμε μείνει στο customizing του φίλου μας του... πρασινούλη, που έμεινε όμως με το playmobil τόξο του, το οποίο μάλλον είναι... εκτός εποχής !!!
Δυο πράγματα της ιστορίας επιτρέψτε μου συνεπώς, προτού προχωρήσουμε στην κατασκευή τόξων (υπόψη ότι είναι κάτι που θέλει αρκετή εξάσκηση, είναι δύσκολο και όσα θα δείτε έχουν από πίσω πολλές αποτυχημένες προσπάθειες), για να ξέρουμε τι πάμε να φτιάξουμε σε σχέση με την εποχή μας...
Ηδη στο Μεσαίωνα, τα τόξα είχαν φτάσει σχεδόν στην τελική μορφή τους (φυσικά δεν "μετράνε" τα σημερινά αγωνιστικά από fiberglass) και από πλευράς αποδοτικότητας "έπαιζαν" πλέον στο όριο. Εννοείται ότι εκτός Ευρώπης, οι πολιτισμοί που δεν είχαν πρόσβαση σε νέες τεχνολογίες συνέχισαν για αρκετό καιρό ακόμη να χρησιμοποιούν το τόξο, όταν οι "δικοί μας" το αντικατέστησαν με τα πυροβόλα όπλα. Ακόμη και πριν από την πυρίτιδα όμως, και μολονότι οι τοξότες είχαν πετύχει αποφασιστικά χτυπήματα στον αντίπαλο σε διάφορες μάχες, είχε βρεθεί αποτελεσματικότερο όπλο κι αυτό ήταν η βαλλίστρα ! Είχε μεν μικρότερο βεληνεκές, αλλά το ποσοστό ευστοχίας ήταν τέτοιο, ώστε οι βαλλιστροφόροι θεωρήθηκαν τελικά "βρώμικοι" πολεμιστές (μιλάμε για μια εποχή "ευγενών", "ιπποτών" κλπ κλπ), επειδή δεν έδιναν κανένα περιθώριο στον αντίπαλο για να τη γλυτώσει. Ούτε κατά τύχη...
Ετσι, από πολεμικής άποψης, η βαλλίστρα έγινε απαραίτητο όπλο (κυρίως για κάποιον στρατό που ήθελε να αμυνθεί οχυρωμένος), αλλά οι... ρομαντικοί του αθλήματος, αυτοί που είχαν τις πραγματικά ανεπτυγμένες σκοπευτικές ικανότητες, συνέχισαν με το τόξο μέχρι την οριστική του περιθωριοποίηση από τα πυροβόλα.
Αυτή είναι λοιπόν η medieval εποχή μας και το τόξο που έχει... κερδίσει τις εντυπώσεις δεν είναι αυτό το... ινδιάνικο που κρατάει ο πρασινούλης, αλλά το βρετανικό "μακρύ τόξο" (longbow για τους αγγλομαθείς) αποτελούμενο συνήθως από ένα κομμάτι ξύλου, τη λαβή και τη χορδή του (αν ακούσετε κάπου για "σύνθετα" τόξα, αυτό σημαίνει ότι έχουν χρησιμοποιηθεί περισσότερα υλικά για την κατασκευή τους).
Μιλάμε για ένα τόξο που μπορούσε να έχει μήκος σχεδόν όσο και το ύψος του τοξότη. Πρέπει να έχετε στο μυαλό σας ότι οι τοξότες δεν χρησιμοποιούνταν στο πεδίο της μάχης για να... χτυπήσουν το μήλο στο κεφάλι του αντιπάλου στα 50 μέτρα... Σημασία είχε να χτυπηθεί με "ομοβροντίες" όσο το δυνατόν περισσότερο το ιππικό των άλλων προτού φτάσει στις γραμμές μας και υπάρχουν μάχες που κρίθηκαν ακριβώς με αυτόν τον τρόπο ! Είχε ανηφόρα κι αργήσανε, φοράγανε βαριές πανοπλίες, κολλήσανε για λίγο στη λάσπη, τους αδίκησε ο διαιτητής, τέλος πάντων έφτασαν πολύ λίγοι ή δεν έφτασαν ποτέ !!!
Αυτό το τόξο θα επιχειρήσουμε να φτιάξουμε λοιπόν. Προτού σας δείξω τις προσπάθειές μου (πρέπει να ξαναβγάλω και φωτο
....) θα ήθελα τις ιδέες σας, με δεδομένα πάντα α) ότι αυτό που θα φτιάξουμε πρέπει να ΕΙΝΑΙ τόξο β) ότι το τόξο μας πρέπει να ΜΠΟΡΕΙ να το κρατάει ο πρασινούλης και γ) ότι θέλουμε κάτι που δεν θα μας σπάει τα νεύρα κάθε λίγο και λιγάκι με επισκευές.
Μάλλον πριν από τα τόξα θα σας ποστάρω κάτι άλλο που είναι έτοιμο και μετά θα τα συνδέσω όλα μαζί...
Εχετέ μου εμπιστοσύνη...
Στην άκρη της αυτοκρατορίας, στα σύνορα με το φιλικό Βασίλειο του δάσους, βρίσκεται το απομακρυσμένο φυλάκιο...
Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα κουτί από κινητό τηλέφωνο. Ούτε την πόρτα δε χρειάστηκε να κόψω... χαχαχαχα.
Μια διαφορετική επένδυση από πέτρα, η... γνωστή μας στο πάτωμα, δυο βαμμένα σουβλιά για κάγκελα, ταρατσούλα κι είμαστε έτοιμοι !!!
Από κόστος, επίσης τα γνωστά... 0,4 - 0,5 ευρώ όλα μαζί...
Να κι άλλη μια χρήση του σουβλιού, χρειάζεται υπομονή όμως για να "σκίσετε" και να σπάσετε σωστά, να μη σας μείνει στο χέρι το ξεροδεντράκι. Οσοι έχετε ασχοληθεί με μακέτες τρένων το 'χετε εύκολο με τα δεντράκια γενικώς...
Με κάνα δυο βαρελάκια στην άκρη, μια οπλοθήκη ίσως, "ζωντανεύει" αρκετά το σύνολο.
Και πώς να μην ξεραθεί το κακόμοιρο, αφού ο άλλος κοιμάται μέσα όλην την ώρα !!!!!
Συγγνώμη κιόλας που σας ξυπνήσαμε !!!
Θα δείτε όμως κύριε... θα σας βγεί σε καλό...
