Πολύ πολύ γλυκό αυτό το θρεντ. Για τις σοκολάτες, θυμάστε μήπως και κάποιες που είχαν μέσα αυτοκόλλητα με ήρωες του Ντίσνεϊ? Δυστυχώς, δε θυμάμαι άλλες λεπτομέρειες.
Α, και για τις καραμέλες, - 60 τοις εκατό υπάρχουν ακόμα- τα "ραντεβουδάκια" (έτσι τα λέγαμε)- ήταν ροζ στρόγγυλα καραμελάκια πασπαλισμένα με πολλή ζάχαρη σε ροζ (γλυκά) και πράσινο (μέντα- έκαιγαν και δεν τα προτιμούσαμε), σε σακουλάκι επίσης μικρό.
Να πω την αλήθεια με βεβαιότητα, γιατί τη θυμάμαι και οπτικά, το "κόβεις όση θέλεις και την άλλη την κρατάς" ήταν για την Ο- Βαβολ της Big Babol μαστίχας. Ήταν δηλ. μία συσκευασία, σαν τσίχλα- γίγας, ροζ με άσπρη εξ ημισείας και πράγματι μπορούσες να την τρως σε... δόσεις.
Και ένα άλλο αλήστου μνήμης τραγούδι με εκείνη την κοπέλα (σαν την πρωταγωνίστρια από τον πυρετό της Δόξας, το Φέιμ έμοιαζε, καρά έιτις) που τραγουδούσε και έλεγε "Μαστιχιά μου, μαστιχιά μου επατσιά μου μπάμπε μπου/ πάτσα μο πα/ πάτσα μο πι/ πατσα μο πάπι /μπα μπε μπου" (θυμάμαι και τον σκοπό ακόμα, αλλά δεν μπορώ να τον μεταφέρω!)
Και να φανταστείς ότι στις ρετρό ασπρόμαυρες έντυπες διαφημίσεις στο νούμερο 12 έχει φωτογραφία. Εννοείς το από μέσα 
)
