Tι σας "Φόβιζε μικρούς" στην τηλεόραση

Ο Λεβέντης.

:D :D

Ενταξει σοβαρα, δεν μπορω να πω κατι συγκεκριμενο. Ισως η πρωτη φορα που ειδα στον Ant1 3.30 το βραδι (ειχα κατσει ξυπνιος κιολας, το χα σταμπαρει στη Ρ.Τ) την νυχτα των ζωντανων νεκρων.

Μαγεια...
 
Dr Who- Daleks και φρουτοπία όπως και όλες οι κούκλες Σοφιανού ειδικά όταν στραβομουτσούνιαζαν ήταν ο φόβος και ο τρόμος.Ποιο άσχημες και τρομακτικές κούκλες κουκλοθέατρου δεν έχω ξαναδεί.
 
Έχανα συχνά τον ύπνο μου εξαιτίας της αμερικανικής εκπομπής Απίστευτα κι Όμως Αληθινά η οποία παιζόταν από την ΕΡΤ -κάπου στα τέλη της δεκαετίας τού '80 αν δε με απατά η μνήμη μου. Κατά κύριο λόγο έδειχναν αξιοπερίεργα γεγονότα και ανθρώπους που έκαναν κάτι το ξεχωριστό, αλλά σχεδόν σε κάθε εκπομπή είχε και από ένα θέμα σχετικό με την πρόοδο της ιατρικής-χειρουργικής. Έδειχνε κανονικότατα εγχειρίσεις, τις ναρκώσεις, τις τομές, τα αίματα, τα εσωτερικά όργανα και παντού ένα σωρό σωληνάκια. Σε αυτές τις περιπτώσεις έβλεπα για μερικά δευτερόλεπτα και γύριζα το κεφάλι μου γιατί μού ερχόταν αναγούλα.
 
Εμένα με φόβιζε η μουσική σε συνδυασμό με τις μάσκες στους τίτλους τέλους, της σειράς κινουμένων σχεδίων Γιαπωνέζικα Παραμύθια! Και βέβαια το μαύρο ανθρωπάκι. Επίσης η μουσική και η φωνή του αφηγητή στην ελληνική παιδική σειρά Φρουτοπία!
 
λοιπόν, σίγουρα δε μου άρεσε η μουσική του παρασκηνίου, αλλά δεν τη φοβήθηκα ποτέ! αντίθετα το ''μας συγχωρείτε διακοπή'' με έκανε να χλωμιάζω άμεσα και για πολύ ώρα, μάλλον το είχα συνδέσει με κυπριακά ή ελληνοτουρκικά. επίσης για πολύ καιρό δε μου έφευγε απ΄το νου μια σκηνή απ΄τους τίτλους έναρξης του ολοκαυτώματος, που οι ναζί έσπρωχναν έναν κόσμο να μπει και να χωρέσει όπως-όπως σ΄ένα ξύλινο σπιτάκι (εκκλησία μάλλον?) και αμέσως μετά του έβαζαν φωτια ... απαράδεκτο ...

ένα επεισόδιο των χαρτ και χαρτ που η πρωταγωνίστρια γλύτωνε την τελευταία στιγμή τα μάτια της από ένα μηχάνημα που σε καθίζουν οι οφθαλμίατροι για να εξετάσουν τα μάτια (σχισμοειδής λυχνία) αλλά στο συγκεκριμένο κάποιοι κακοί είχαν βάλει σουβλιά και θα της τα έβγαζαν με τρόμαξε πολύ περισσότερο απ΄τον Ρωμανό. που ΔΕΝ τον ακούμπησαν στα μάτια αλλά του τα κατέστρεψαν μόνο πλησιάζοντας τους πολύ πυρακτωμένο σίδερο (χεχε τα έψαχνα από τότε τα ιατρικά, τί να πω) ... ανθρωπιστές κατά βάθος οι βυζαντινοί ...

η μουσική τέλους της ζώνης του λυκόφωτος με ανατριχιάζει ακόμα, και από επεισόδια εκείνο με την ατομική βόμβα που έμεινε μετέωρη και την μόνη κατοικο της γης με μία πιθανότητα να παρέμβει να μήν ξέρει τι να κάνει ...

ένα επεισόδιο της hummer house of mysteries που με αρρώστησε (εκτός απ΄το childs' play, το άλλο με το υπερφυσικό tatoo και εκείνο με την διαθήκη σε βίντεο) ήταν το czech mate ... μάλλον ταυτίστηκα υπερβολικά με την σύζυγο χμμμμ

από σκηνές από εγκλήματα η μόνη που με τάραξε ήταν και η πρώτη που κατέγραψα: το πτώμα του aldo moro στο πορτ μπαγκαζ απο ψηλά! από εγκλήματα που δεν είδα σκηνή, έχασα για χρόνια τον ύπνο μου με εκείνο στην εκάλη με τον ταϋλανδο μπρρρρρρρρρ
 
με φόβιζε οταν στην εισαγωγη μιας μουσικής εκπομπής που έπεζε στην ερτ,ροκ περιεχομενου εαν θυμάμαι καλα, έβγαινε το πρόσωπο ενός ροκά τραγουδιστή που ήταν βαμμενο.τωρα που το σκεφτομαι μπορει να ηταν και ο τραουδιστης των kiss #)
 
στο μουσικόραμα μάλλον αναφέρεσαι...για μένα δεν υπήρχε φόβος με αυτή την εκπομπή...απλά με μάλωναν οι γονείς μου που έβαζα δυνατά την τηλεόραση :)
 
Ο ξάδελφος μου τρόμαζε με της κούκλες του Fragel rock, μιλάμε τα έκανε πάνω του, χωνότανε κάτω από το κρεβάτι κ έκλαιγε μιλάμε :Ρ

Εμένα με "τρόμαζε" η εισαγωγή από την εκπομπή Παρασκήνιο (από ότι βλέπω όπως πολλούς από εδώ μέσα !! )
 
Καπου στο 86-87, οταν ημουνα δηλαδη 3-4 χρονων, κυκλοφορησε η ταινια gremlins στα videoclubs.

Παιδικο τραυμα νο #1

Για καποιο πραγματικα ανεξηγητο λογο, μια θεια μου πιστεψε πως ηταν παιδικη ταινια, οπου και την νοικιασε για να την δω. Ειδα μεχρι το σημειο που μεταλλασσοταν τα maguai σε gremlins και εκλεισα το video απο τρομο. Η θεια μου τσαντιστηκε που παρατησα την ταινια στη μεση και προσπαθησε να την δω με το ζορι... Πολυ δυσκολη στιγμη πραγματικα.

Παιδικο τραυμα νο #2

Ισως και τον ιδιο χρονο απο τοτε που ειδα μερος του gremlins, ειχα παει με την μανα μου στο θρυλικο μινιον. Αφου γυρισαμε το μεγαλυτερο μερος του, ανεβηκαμε πανω οπου ηταν το αναψυκτηριο για να καθησουμε. Σε καποια φαση πηραμε χαμπαρι πως υπαρχει και καταστημα πωλησεις ζωων, οποτε πηγαμε να ριξουμε μια ματια.

Αναμεσα στα ζωα που πουλουσανε, ητανε και κατι chihuahua. Στα παιδικα ματια μου τοτε, εβλεπα ενα κλουβι με gremlins. Ειχα τρομαξει τοσο πολυ που παγωσα κυριολεκτικα απο τον φοβο. Δεν εχω ξαναπερασει τοσο μεγαλο τρομο στη ζωη μου, απορω πως δεν μου ασπρισαν τα μαλια απο τοτε.
 
Μια διαφημιση για καθαριστικο των ματιων της κουζινας. Ελεγε κατι για "μαυρα ματια" και εδειχνε κατι μαυρισμενα ματια κουζινας...

Το φοβερο ειναι οτι δεν την θυμαμαι ΚΑΝ αυτη τη διαφημιση - απλα οι γονεις μου ,μου το εχουν αναφερει αρκετες φορες!!!

Αν καποιος τη θυμαται ... ή αν (λεμε τωρα) την εχει σε κανενα video... Θα ξυπνησει μεσα μου ενα φαντασμα που μαλλον κοιμαται χρονια τωρα!! :D

ΥΓ Η μουσικη του Doctor Who , σε αντιθεση με καποιους απο εσας, με γοητευε με καποιον περιεργο τροπο... :)
 
tantalos είπε:
Μια διαφημιση για καθαριστικο των ματιων της κουζινας. Ελεγε κατι για "μαυρα ματια" και εδειχνε κατι μαυρισμενα ματια κουζινας...
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
σου θυμιζει κατι αυτο ?

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=4jhp6MWl1uU]YouTube - Aspros sifounas AZAX
 
α) ο ήχος αγωνίας στην φρουτοπία στην πλοκή και β) ο DR WHO ( η μουσική, οι εχθροί ρομπότ του κ.α.) και γ) ο παλιατζής που θα με έπαιρνε μαζί του άμα δεν έτρωγα το φαί μου το μεσημέρι...αυτά στα γρήγορα και χωρίς πολύ σκέψη
 
Ημουν εφηβη και θυμαμαι πως η μαμα μου σε μια φιλοτιμη προσπαθεια να βελτιωσει τα ευτελη μουσικα μου γουστα (με εστελνε στο ωδειο για πιανο αλλα εμενα μου αρεσαν τα λαικα) ειδε στο προγραμμα πως η ΕΡΤ ειχε την "Τοσκα" με τον Πλαθιντο Ντομινγκο (πολυ της μοδας τοτε στις μαμαδες) και μου προτεινε να το δω. Φυσικα εκεινη δεν ειχε ιδεα περι τινος προκειται και σιγα μη καθοταν να το δει. Η παραγωγη δεν ηταν πολυ καλη, η μουσικη ηταν μια ευχαριστη εκπληξη αλλα ειχα παθει σοκ με το στορυ - για οποιον δεν ξερει ειναι η ιστορια ενος ζευγαριου που βασανιζονται (με καθε πιθανο τροπο και για κανενα διωρο) απο ενα σαδιστη αξιωματικο της αστυνομιας. Το δε φιναλε με ειχε στοιχειωσει. Μετα απο καμια δεκαετια αρχισα να εκτιμω οντως την κλασσικη μουσικη. Ξαναειδα την οπερα προσφατα και ειναι οντως σοκαριστικη (υπαρχουν πλεον σουπερ μοντερνες παραγωγες στο you tube).
 
Οι κραυγές της τυφλής Μαρίας Αλιφέρη στο δεύτερο (αν δεν κάνω λάθος) επεισόδιο της "Κραυγής των λύκων" όταν της φέρανε (αν δεν κάνω λάθος) μια τούρτα με κεράκια να σβήσει... Μπόρεσα να ξαναδώ τη σειρά μόνο προς το τέλος, όταν η Αλιφέρη άρχισε να βλέπει ξανά....
 
Με φοβιζαν :

Η μουσικη και η εικονα απο την εκπομπή : παρασκήνιο




Οι τίτλοι έναρξης της κινουμενων σχεδιων σειράς : Ταρζαν (κρυβομουν πισω απο την πολυθρόνα, η καρδιά μου χτυπούσε δυνατα, και ανασαινα και με φοβο, παρολα αυτα.. το παρακολουθουσα φανατικα. Απο τα πλεον αγαπημενα μου).

Επισης φοβομουν και εκλαιγα καθε φορά που έβλεπα καποιον να σκοτώνεται στο γυαλι, αλλά τα γουέστερν δεν τα εκοβα.

Και τελος η καντυ-καντυ με φοβιζε πάρα πολύ (το anime ). Στην πρώτη της προβολή που ημουν και πολυ μικρη δεν την έβλεπα γιατι φοβομουν (τι θανατους ειχε, τι εργατικα ατυχηματα, τι αποπειρες αυτοκτονιων, τι χωρισμους τι πολεμους). Μόνο στην δευτερη (προβολη) καποια χρονια μετα (και αφου εμαθα το στορι) μπορεσα να παρακολουθησω με καποια απαθεια τα επεισοδια.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Τελικά όλοι φοβόμασταν την εισαγωγή της εκπομπής Παρασκήνιο με τη μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου.:nervous:
 
Μου φαινόταν εντελώς εξωκοσμική η μουσική επένδυση της "Αρχαίας Σκουριάς". Ήταν κάτι το παράξενο.... ήθελα φανατικά να την ακούω παρόλο που με έκανε να αισθάνομαι δέος και ευφορία συνάμα (σαν έκρηξη αδρεναλίνης μπορώ να το περιγράψω).

Σήμερα, εξακολουθεί να με μαγεύει η μουσική αυτή, που είναι ένας από τους διασωθέντες Δελφικούς Ύμνους προς το θεό Απόλλωνα!

Πρόκειται δηδαδή για αποκωδικοποιημένη αρχαία ελληνική μουσική.

Σκέτη μυσταγωγία!http://www.youtube.com/watch?v=EQJxDhuFiBU
 
Δεν ήταν και λίγα αυτά που με τρόμαζαν μικρό στην τηλεόραση :( .Η μουσική στην αρχή των ειδήσεων της ερτ,το φίδι-λαστιχο στον doctor who,οι μεταμορφώσεις του hulk(ειδικα οταν πρασ'ινιζαν τα μάτια του,μπρρρρ).Από διαφημίσεις, μια παλιά για τα δρακουλίνια και αυτή με τον χαρυ κλιν και το αποσμητικό.Δεν ξέρω, αλλά όταν οι αλλοί γελούσαν με τα χαστούκια που έριχνε,εγώ σαν παιδί μόνο τα κλάματα δεν έβαζα #) ...
 
Μακράν με διαφορά αυτό που με φόβιζε περισσότερο από όλα ήταν ο DOCTOR WHO!!!

Πολλές φορές με τον αδερφό μου θυμάμαι ότι το βλέπαμε όρθιοι στην άκρη του δωματίου, έτοιμοι να φύγουμε τρέχοντας αν εδειχνε κάτι πολύ τρομακτικό... Ειδικά τα επεισόδια με τα Ούϊρεν (τα σκουλικοειδή όντα στην ιστορία με τον διαστημικό σταθμό που μόλυναν τους ανθρώπους και τους μεταμόρφωναν κι αυτούς σε σκουλίκια) ήταν όλα τα λεφτά!
 
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα