Παρ' όλο που ανήκω στους "άσχετους" (αυτό μάλλον θα είναι το μοναδικό μου μήνυμα σε μια ενότητα με το τόσο τρομακτικό όνομα "σύγχρονοι υπολογιστές"
), δεν μπορώ παρά να συμπάσχω με τους "ειδικούς".
Πολύ απλά, γιατί κι εγώ τους έχω ταλαιπωρήσει #) #) #)
Έχω πάρει μαύρα μεσάνυχτα την τεχνική βοήθεια της ΟΤΕΝΕΤ για ν' ανακαλύψουμε στην πορεία ότι αντί για το καλώδιο του ίντερνετ, έβαζα αυτό του τηλεφώνου #) #), δεν ξέρω να εγκαθιστώ ούτε το πιο απλό antivirus στον υπολογιστή μου, το πώς αναρτώνται φωτογραφίες και εικόνες αποτελεί μέγα μυστήριο (δεν είναι τυχαίο ότι δεν έχω καμία στο προφίλ μου #) #)).
Έχω όμως μια κολλητή από τα χρόνια του σχολείου που σπούδασε πληροφορική
. Αυτή μου είπε ποιο μοντέλο λαπτοπ ν' αγοράσω, μου εγκατέστησε τα προγράμματα, ήρθε και δυο φορές που παρουσιάστηκε πρόβλημα και κάποια στιγμή θα μου κάνει κι ένα format το οποίο λέει ότι χρειάζεται το μαραφέτι μου (εγώ δεν ξέρω καν τι είναι το format, οπότε σιγά μην ήξερα κι ότι το έχω ανάγκη
). Φροντίζω όμως να μην την πρήζω, τις δυο φορές που ασχολήθηκε την είχα στα ώπα - ώπα με καφεδάκια και πίτσα
, ούτε που θα το διανοούμουν να την πάρω τηλέφωνο κουλή ώρα για να της πω ότι έμεινα από ίντερνετ (και να το διανοούμουν δηλαδή, θα μ' έβριζε
).
Εκεί που πραγματικά θυμώνω είναι η εκμετάλλευση και τα παιχνίδια πάνω στην ασχετοσύνη. Για να εξηγηθώ, κάποια χρόνια πριν, ο φορέας στον οποίο εργάζομαι είχε υπογράψει σύμβαση με μια εταιρεία για αναβάθμιση ολόκληρου του πληροφορικού συστήματος. Με βάλανε στην επιτροπή που θα φρόντιζε για την σωστή εκτέλεση της σύμβασης επειδή ως νομικός, ήξερα από συμβάσεις. Από συμβάσεις ήξερα, από προγράμματα πληροφορικής δεν είχα ιδέα :xm: :xm:. Η εν λόγω επιτροπή είχε άλλον έναν νομικό, δυο οικονομολόγους κι έναν δημόσιο υπάλληλο καριέρας, 60άρη :sealed: .
Πιο αγχωτική περίοδο δεν έχω περάσει. Δέκα χρόνια από τη ζωή μου έχασα προσπαθώντας να καταλάβω αν έπρεπε να παραλάβω κάθε τι κι αν αυτό που παρελάμβανα ήταν σωστό, λειτουργικό, επαρκές κοκ. Οι δύο μοναδικοί πληροφορικοί που δούλευαν τότε σ' εμάς (έκτοτε προστέθηκαν κι άλλοι) ή που το μέγεθος του εγχειρήματος ξεπερνούσε και τις δικές τους γνώσεις και δεν μπορούσαν να μας δώσουν σαφείς απαντήσεις ή που εμείς όλοι ήμασταν απίστευτα βλάκες και δεν πιάναμε τα όσα μας έλεγαν ή κάτι τρίτο ... (κλίνω προς το τρίτο :xm: ).
Ακόμα μου έχει μείνει η πολύ δυσάρεστη αίσθηση ότι είναι πιθανό να έχω υπογράψει για κάτι που πληρώθηκε περισσότερο απ' όσο άξιζε, για κάτι που δεν είναι όσο καλό θα έπρεπε, για κάτι που τελικά δεν μπορούσα να ελέγξω
. Και ναι, εκεί κατάλαβα ότι η "ασχετοσύνη" μπορεί να είναι πολύ χρήσιμη τελικά ...
