Παλιές Ελληνικές ταινίες που σας έχουν συγκινήσει

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας domniki
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης
dpol είπε:
Η Καρέζη παίζει το ρόλο 2 διδύμων όμοιων στην εμφάνιση αλλά διαφορετικών στον χαρακτήρα που ερωτεύονται τον ίδιο άντρα (Καζάκος).Η ποιό καλή τον παντρεύεται, κάνουν παιδί και φεύγουν μακρυά, η άλλη μένει στο νησί(ναί, υπάρχει και νησί).

Επιστρέφουν οικογενειακώς μετά από χρόνια αλλά σε μία βόλτα με τη βάρκα οι 2 αδερφές πέφτουν σε μπουρίνι και η καλή πνίγεται.

Ο πατέρας τότε κάνει συμφωνία με την άλλη αδερφή να παίξει το ρόλο της νεκρής μάνας για το παιδί.

Δεν θυμάμαι ακριβώς την συνέχεια αλλά είναι όντως πολύ θλιμμένη ιστορία με όχι καλό τέλος αν δεν κάνω απατώμαι...
δεεεεν είναι ακριβώς έτσι, δεν ήταν η μια ''καλή'' και η άλλη λιγότερο καλή, η μια είχε σκοπό της ζωής της να παντρευτεί ενώ η άλλη ήταν ταλαντούχα πιανίστρια με διεθνή καρριέρα (κάθε άλλο παρά στο νησί έμενε απ΄όσο θυμάμαι) ...

το τέλος είναι ότι το παιδί δεν γελάστηκε ούτε στιγμή και η δεύτερη αδερφή πήρε τη βάρκα για να συναντήσει την τύχη της στο πέλαγο :(
 
Το Θανάση πάρε το όπλο σου(1972) και το θέμα συνειδήσεως(1973), πιστεύω οτι έχουν την πιο βαριά ατμόσφαιρα, που έχει υπάρξει σε ελληνική ταινία. Ειδικά στην δεύτερη. που η αίσθηση που κυριαρχεί από την αρχή οτι ολα είναι μάταια, κάνει την ατμόσφαιρα σχεδόν αποπνικτική...
 

Το soundtrack του Σπανού δένει απόλυτα με την τραγική ατμόσφαιρα της ταινίας.

Από τις πιο συγκινητικές ελληνικές ταινίες.
 
Παλιες ελληνικες ταινιες που σας εχουν συγκινησει

Η Στέλλα-Μερκούρη

Το κορίτσι με τα μαύρα-Λαμπέτη

Ένας μεγάλος έρωτας-Καρέζη

Η Στεφανία στο αναμορφωτήριο-Λάσκαρη

Το ταξίδι-Βουγιουκλάκη

Μανταλένα-Βουγιουκλάκη

Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά-Βουγιουκλάκη

Υπολογαχός Νατάσα-Βουγιουκλάκη

Η Μαρία της σιωπής-Βουγιουκλάκη

Το αμαξάκι-Ορέστης Μακρής

Η αγνή του λιμανιού-Χατζηαργύρη
 
μεγαλη συγκινηση στο αγαπη και αιμα στην σκηνη της ταφης με την καρεζη

να πλησιαζει το φερετρο του πατερα της...... πολυ κλαμα

επισης στην υπολοχαγο νατασσα με την αλικη αλυσοδεμενη και να της φερνουν τον γιο της, χωρις βεβαια να παραδεχεται οτι ειναι δικο της

φοβερη σκηνη
 
Ειναι απιστευτο οτι ηταν η πρωτη και μοναδικη σκηνοθετικη προσπαθεια του Αλεξανδρακη.

Κλασεις ανωτερη σκηνοθετικα απο πολλες αντιστοιχες επαγγελματιων σκηνοθετων...

Ταινιαρα
 
Εχει δει ποτέ κανείς τον 'μεθύστακα 'με τον ορέστη Λιασκο και τον Δημήτρη Χορν και μια μελαχροινή άγνωστη ηθοποιο( έπαιζε την βασανισμένη κόρη του Λιάσκου) ;

κρίμα που δεν συνέχισε και αργότερα, ήταν πολύ , πολύ καλή! ο Χορν είχε στείλει μετά την συνεργασια του με τον Λιασκο επιστολή στον ηθοποιο που του έλεγε οτι είναι καταπληκτικός σαν ηθοποιος και οτι τον θαυμάζει απεριόριστα και όταν τα λέει αυτά ένας Χορν!

Μου άρεσε η αγέρωχη και αξιοπρεπής στάση που κρατούσε η κόρη ποτέ δεν μίσησε , ποτέ δεν κατηγόρησε τον πατέρα της για τίποτα, ποτέ δεν υπέκυψε στα κακά σχόλια της γειτονίας ουτε της ίδιας της της γιαγιάς, τον αγαπούσε μ' όλη την καρδιά της και το είναι της παρ' όλο που ήταν μέθυσος και φασαριόζος και τον κοροιδευαν όλοι ως 'χημικό'! ακόμα και όταν με την συμπεριφορά του της χάλασε την τύχη( όταν ήρθαν στο φτωχικό τους τα πλούσια πεθερικά να την δουν)! αξιοπρεπέστατη ,το μόνο που ζήταγε από εκείνον είναι να της πει ένα παραμυθάκι που της το έλεγε όταν ήταν μικρή τις χειμωνιάτικες νύκτες κρατώντας την στην αγκαλιά του για μια μικρή κοπέλα που περίμενε το πριγκηπά της και όλο κοιτούσε στο παραθύρι πότε εκείνος θα φανεί! τελικά ο πρίγκηπας ήρθε αλλά μέχρι να' ρθει η κοπέλα είχε αντιμετωπίσει για τα καλά την ζωή!

και το αμαξάκι είναι φανταστικό! μια από τις πρώτες ταινίες που σημάδεψαν την φίνος φhttp://www.youtube.com/watch?v=r_rKucCWdWAιλμ !
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
αριαδνη είπε:
Εχει δει ποτέ κανείς τον 'μεθύστακα 'με τον ορέστη Λιασκο και τον Δημήτρη Χορν και μια μελαχροινή άγνωστη ηθοποιο( έπαιζε την βασανισμένη κόρη του Λιάσκου) ;
κρίμα που δεν συνέχισε και αργότερα, ήταν πολύ , πολύ καλή! ο Χορν είχε στείλει μετά την συνεργασια του με τον Λιασκο επιστολή στον ηθοποιο που του έλεγε οτι είναι καταπληκτικός σαν ηθοποιος και οτι τον θαυμάζει απεριόριστα και όταν τα λέει αυτά ένας Χορν!

και το αμαξάκι είναι φανταστικό! μια από τις πρώτες ταινίες που σημάδεψαν την φίνος φ
 


Παντελώς εκτός χρόνου η απάντηση μου αλλά ο ηθοποιός στον οποίο αναφέρεσαι είναι ο Ορέστης Μακρής και όχι Λιάσκος.



http://www.matia.gr/7/73/7307/7307_1_10.html
 
dpol είπε:
Παντελώς εκτός χρόνου η απάντηση μου αλλά ο ηθοποιός στον οποίο αναφέρεσαι είναι ο Ορέστης Μακρής και όχι Λιάσκος.http://www.matia.gr/7/73/7307/7307_1_10.html
σ' ευχαριστω που με διόρθωσες , όντως έχεις απόλυτο δίκιο ο Μακρής είναι, η γρηγοράδα μου...
 
Ιστορια μιας ζωης

Ομορφες μερες

Ο μικρος δραπετης

Μια ζωη την εχουμε

Ενας μεγαλος ερωτας

Οταν η πολις πεθαινει

Πολυ αργα για δακρυα

Ολες απο τη Φινος Φιλμ, εκτος απο τη δευτερη.
 
Εμένα μια ταινία - ελληνική - που σαν παιδί (κάτω από 6) με συγκίνησε πολύ ήτανε η ταινία του Τσιώλη η - όχι και τόσο γνωστή - σε σενάριο νομίζω φώσκολου του 1969. Λεγότανε Ο Πανικός (έχει να κάνει με την απαγωγή ενός αγοριού που πάσχει από μια ασθένεια στο αίμα)

επίσης με είχαν στεναχωρήσει αρκετά (σαν παιδί) το ΕΝΑ ΓΕΛΑΣΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ 1979

του Θωμόπουλου και το ΘΕΜΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ 1973 του Λύκα
 
Εχεις δικιο Dominion.

Ο Πανικος, με τον Νικο Γαλανο στον κεντρικο ρολο, μια ταινια του 1969, με ειχε συγκινησει κι εμενα αφανταστα.

Ειναι Φινος Φιλμ κι απο αυτες που προβαλλονται σπανια. Περιμενα μηπως την εδινε ο Τηλεθεατης, αλλα δεν εγινε τιποτα.
 
Με διαφορά η "Κάλπικη Λίρα"...

Την θεωρώ από τις καλύτερες ταινίες που έχω δει ποτέ!
 
Πρεπει να ειχα ρίξει τρελο δακρυ με την καλπικη λίρα.

Παρα πολυ εμπνευσμένη ταινία.
 
MoBoRoS είπε:
Πρεπει να ειχα ρίξει τρελο δακρυ με την καλπικη λίρα.Παρα πολυ εμπνευσμένη ταινία.
Πράγματι, στη σκηνή που ο γεροτσιγκούνης Μακρής σφίγγει στην αγκαλιά το κοριτσάκι και τη λέει "Κορούλα μου!". Εκεί με έπιασαν και εμένα τα ζουμιά...
 
H κάλπικη λίρα. Και εμένα φυσικά, η 3η ιστορία κυρίως, με τον Ορέστη μακρή και την ''Φανίτσα''. Βέβαια και το τέλος της συγκεκριμένης ταινίας, με τη τυχαία συνάντηση Αλίκης-Παύλου (Λαμπέτη-Χορν) ύστερα πια από 7-8 χρόνια. Και η τελευταία πρόταση του αφηγητή. ''Κάλπικη σ'αυτή την ιστορία δεν είναι η λίρα...είναι γενικά το χρήμα.'' Σε συνδυασμό με την μουσική επένδυση.

Το κορίτσι με τα μαύρα, επίσης. Μεγάλο ρόλό έπαιξε το μουσικό κομμάτι που έπαιζε κατά την διάρκεια της ταινίας, με τη Λαμπέτη -κατ εμέ- συγκλονιστική, σαν ηρωίδα αρχαίας τραγωδίας.

Υπολοχαγός Νατάσα, από τις σοβαρότερες Βουγιουκλάκη/Παπαμιχαήλ. Και η Μανταλένα με τη σκηνή όπου καίγεται το σπίτι της Μανταλένας. Ήταν σ'αυτή τη σκηνή, η Βουγιουκλάκη χωρίς υπερβολές και αυτά τα πιο diva που παρατηρούμε σε ταινίες του Καραγιάννη.(Μετέπειτα βέβαια αυτές οι ταινίες).

Και το ''Ανθρωπάκι'' στην τελευταία σκηνή που η Μ.Καραγιάννη γυρίζει στο μαγαζί.

1ο post. :)
 
Danailicious είπε:
H κάλπικη λίρα. Και εμένα φυσικά, η 3η ιστορία κυρίως, με τον Ορέστη μακρή και την ''Φανίτσα''. Βέβαια και το τέλος της συγκεκριμένης ταινίας, με τη τυχαία συνάντηση Αλίκης-Παύλου (Λαμπέτη-Χορν) ύστερα πια από 7-8 χρόνια. Και η τελευταία πρόταση του αφηγητή. ''Κάλπικη σ'αυτή την ιστορία δεν είναι η λίρα...είναι γενικά το χρήμα.'' Σε συνδυασμό με την μουσική επένδυση.
Το κορίτσι με τα μαύρα, επίσης. Μεγάλο ρόλό έπαιξε το μουσικό κομμάτι που έπαιζε κατά την διάρκεια της ταινίας, με τη Λαμπέτη -κατ εμέ- συγκλονιστική, σαν ηρωίδα αρχαίας τραγωδίας.
«Τὸ κορίτσι μὲ τὰ μαῦρα» εἶναι μιὰ ἐκπληκτικὴ νεοελληνικὴ τραγωδία ποὺ δὲν ἔχει νὰ ζηλέψῃ τίποτε ἀπὸ τὰ μεγαλουργήματα τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων. Δὲν εἶναι μόνο ἡ τραγικότητα τῆς Λαμπέτη ποὺ νομίζει κανεῖς ὅτι ἡ μορφή της ἔχει δραπετεύσει ἀπὸ τραγωδία τοῦ Αἰσχύλου. Εἶναι καὶ ἡ τραγικότητα τοῦ Χόρν, τῆς Ἑλένης Ζαφειρίου (θεὰ τῆς ὑποκριτικῆς) εἶναι ἡ τραγικότητα τῶν νταήδων ποὺ κάποια στιγμὴ συνειδητοποιοῦν ὅτι πρέπει νὰ πληρώσουν γιὰ ὅσα μέχρι τότε ἔκαναν μὲ τὸ θράσος καὶ τὴν ἀνεμελειὰ ἑνὸς κουτσόμαγκα. Εἶναι οἱ ἑρμηνεῖες τῶν Φούντα, Βλάχου, Στρατηγοῦ, εἶναι ἡ σκηνοθετικὴ καθοδήγηση τοῦ Κακογιάννη καὶ ἡ μουσικὴ τοῦ Ἀργύρη Κουνάδη. Ἀπὸ τὶς λατρεμένες μου ταινίες, ὅπως καὶ ἡ «Κάλπικη Λίρα», «Ἀλίμονο στοὺς νέους», «Μιὰ ζωὴ τὴν ἔχωμε», «Συνοικία τὸ Ὄνειρο», «Ὁ Δράκος», «Ἡ Ἕβδομη ἡμέρα τῆς Δημιουργίας» καὶ φυσικὰ ἡ πραγματεία πάνω στὶς ἀνθρώπινες σχέσεις «Ἡ δὲ γυνὴ νὰ φοβῆται τὸν ἄνδρα».

Σίγουρα ὑπάρχουν καὶ ἄλλες ἑλληνικὲς ταινίες ποὺ μὲ συγκλονίσανε (τώρα ποὺ γράφω αὐτὲς τὶς λέξεις θυμήθηκα τὶς «Ψηλὰ τὰ χέρια Χίτλερ» καὶ τὸ «Τί ἔκανες στὸν πόλεμο Θανάση;») ἀλλὰ εἶμαι σίγουρος ὅτι ἀφήνω πάρα πολλὲς ἀπ' ἔξω. Ἐξάλλου, δὲν εἶναι μόνο οἱ τραγωδίες καὶ τὰ δράματα ποὺ μποροῦν νὰ μᾶς ἀγγίξουν, ἀλλὰ καὶ οἱ κωμωδίες. Πολλὲς ἀπὸ τὶς καλὲς ἑλληνικὲς κωμωδίες δὲν ἦταν ἁπλὰ «εὔπεπτες», ἀλλὰ περνοῦσαν πολλὰ μηνύματα ἀνθρωπιᾶς καὶ πολιτισμοῦ μὲ ἔξυπνο καὶ χαριτωμένο τρόπο, ὅπως ὁ «Ἀτσίδας», τὸ «Ξύπνα Βασίλη», «ὁ φίλος μου ὁ Λευτεράκης» καὶ τόσες ἄλλες…

Προτοῦ γίνω πιότερο κουραστικὸς κλείνω, ὅπως τὸ ξεκίνησα. Ἀφιερωμένο ἐξαιρετικὰ στὴν Danailicious. Τὸ συγκεκριμένο θέμα μὲ εἶχε ἀφήσει ἄφωνο καὶ τὸ ἴδιο ἐξακολουθεῖ ἴσαμε τώρα.

 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
"ΤΟ ΞΥΠΟΛΗΤΟ ΤΑΓΜΑ".

Αν ήταν στο χέρι μου, θα το έβαζα ως υποχρεωτική προβολή στα σχολεία.
 
Πίσω
Μπλουζα