Παλιές Ελληνικές ταινίες που σας έχουν συγκινήσει

[Joy-toy]

Με την ευκαιρία ψάχνω μια ταινία ασπρόμαυρη που όχι απλά με είχε συγκινήσει (σαν πιτσιρίκι) αλλά μου είχε χαλάσει την διάθεση για πολύ καιρό. Τίτλο δεν έχω την παραμικρή ιδέα. Ούτε καν το σενάριο. Θυμάμαι όμως πως έπαιζε ο Ξανθόπουλος και πουλούσε κάλτσες. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μία σκηνή που κάθετε στην άκρη στο πεζοδρόμιο, κρατάει καναδυό ζευγάρια κάλτσες και με σκυμένο το κεφάλι λέει: κάλτσες, αγοράστε κάλτσες. Γενικά στην ταινία επικρατεί μιζέρια και απογοήτευση (τι άλλο; ). Άλλη μία σκηνή που θυμάμαι (δεν θυμάμαι άλλη) ήταν που σκεφτόταν να πέσει να σκοτωθεί από ψηλά. Τι να την κάνω την ζωή αφού όλα πάνε ανάποδα ένα πράγμα. Δεν θυμάμαι αν τελικά πέφτει γιατί έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια που το είχα δει.
Αν μπορεί να βοηθήσει κανένας θα ήμουν ευγνώμων. Να στε καλά.

ps. Ε ναί. Πέρνω και κανένα ρεπό από το να βλέπω σπλάτερ!

Τελικά ποια είναι η ταινία με τις κάλτσες; Θα ήθελα να τη δώ... (ό,τι πρέπει για καλοκαίρι!

Ἡ ταινία στὴν ὁποία ἀναφέρεστε φίλοι μου εἶναι ἡ περίφημη καὶ νομίζω μοναδικὴ (ἴσως νὰ ἔχῃ σκηνοθετήσῃ ἄλλη μία, δὲν εἶμαι σίγουρος) σκηνοθετικὴ δημιουργία τοῦ Ἀλέκου Ἀλεξανδράκη «Συνοικία τὸ ὄνειρο», ἴσως ἡ πρώτη ταινία στὴν Ἑλλάδα στὸ μῆκος κύματος τοῦ ἰταλικοῦ νεορεαλισμοῦ. Ἡ ταινία ἔχει πολὺ δυνατὲς σκηνές, κατὰ τὴν γνώμη μου ἀκατάλληλες γιὰ παιδιά. Ὁ Ἀλεξανδράκης φυλακίζει στὸν φακὸ μιὰ ἄλλη Ἑλλάδα, σίγουρα ὄχι τὴν Ἑλλάδα τῆς πλειοψηφίας, ἀλλὰ μιᾶς σοβαρὰ μεγάλης μειοψηφίας: ἐκείνη τῶν ἀπόκληρων καὶ τῆς διαολεμένης φτώχειας. Ἡ ταινία πρέπει νὰ γυρίστηκε στὰ κάτω Πετράλωνα, λίγα μόλις μέτρα μακρυὰ ἀπὸ τὸ μεγαλεῖο τῆς Ἀκρόπολης καὶ ἐλάχιστα χιλιόμετρα μακρυὰ ἀπὸ τὶς τότε καλὲς συνοικίες τῶν Ἀθηνῶν.

Ὁ ἠθοποιὸς ποὺ δίνει τέλος στὴν ζωή του, ὅταν διαπιστώνῃ ὅτι οἱ ἐλπίδες ποὺ ἐναπόθεσε στὸν Ρίκο (Ἀλεξανδράκης) ἀποδείχτηκαν φροῦδες εἶναι ὁ Ἀλέκος Πέτσος στὸν ρόλο τοῦ Ἀσημάκη, τοῦ συζύγου τῆς Ἑλένης ποὺ τὴν ὑποδύεται ἡ συγκλονιστικὴ Ἀλέκα Παΐζη.

«Πάρτε κάλτσες, φτηνὲς κάλτσες…Πάρτε κάλτσες…»

 

[Danailicious]

Eγώ μικρή παιδιά...είχα δει μια ταινία..την είχα πετύχει μάλιστα 2-3 φορές σε κάποιο τοπικό κανάλι...ήταν ο Ξανθόπουλος...ο οποίος είχε νομίζω 2 παιδιά..το ένα το κοριτσάκι πρέπει να ήταν τυφλό και το αγοράκι νομίζω ήταν ο Καίλας..και η μάνα νομίζω ήταν και αυτή άρρωστη...και το κοριτσάκι πούλαγε λουλούδια..ή όχι?Κάτι τέτοιο.Αν λέει σε κανέναν κάτι...

 

[exetlaios]

Eγώ μικρή παιδιά...είχα δει μια ταινία..την είχα πετύχει μάλιστα 2-3 φορές σε κάποιο τοπικό κανάλι...ήταν ο Ξανθόπουλος...ο οποίος είχε νομίζω 2 παιδιά..το ένα το κοριτσάκι πρέπει να ήταν τυφλό και το αγοράκι νομίζω ήταν ο Καίλας..και η μάνα νομίζω ήταν και αυτή άρρωστη...και το κοριτσάκι πούλαγε λουλούδια..ή όχι?Κάτι τέτοιο.Αν λέει σε κανέναν κάτι...

Φίλε, δε βοηθάς.

Οι πληροφορίες που δίνεις, περιγράφουν ... ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ταινία του Ξανθόπουλου !

 

[Danailicious]

«Τὸ κορίτσι μὲ τὰ μαῦρα» εἶναι μιὰ ἐκπληκτικὴ νεοελληνικὴ τραγωδία ποὺ δὲν ἔχει νὰ ζηλέψῃ τίποτε ἀπὸ τὰ μεγαλουργήματα τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων. Δὲν εἶναι μόνο ἡ τραγικότητα τῆς Λαμπέτη ποὺ νομίζει κανεῖς ὅτι ἡ μορφή της ἔχει δραπετεύσει ἀπὸ τραγωδία τοῦ Αἰσχύλου. Εἶναι καὶ ἡ τραγικότητα τοῦ Χόρν, τῆς Ἑλένης Ζαφειρίου (θεὰ τῆς ὑποκριτικῆς) εἶναι ἡ τραγικότητα τῶν νταήδων ποὺ κάποια στιγμὴ συνειδητοποιοῦν ὅτι πρέπει νὰ πληρώσουν γιὰ ὅσα μέχρι τότε ἔκαναν μὲ τὸ θράσος καὶ τὴν ἀνεμελειὰ ἑνὸς κουτσόμαγκα. Εἶναι οἱ ἑρμηνεῖες τῶν Φούντα, Βλάχου, Στρατηγοῦ, εἶναι ἡ σκηνοθετικὴ καθοδήγηση τοῦ Κακογιάννη καὶ ἡ μουσικὴ τοῦ Ἀργύρη Κουνάδη. Ἀπὸ τὶς λατρεμένες μου ταινίες, ὅπως καὶ ἡ «Κάλπικη Λίρα», «Ἀλίμονο στοὺς νέους», «Μιὰ ζωὴ τὴν ἔχωμε», «Συνοικία τὸ Ὄνειρο», «Ὁ Δράκος», «Ἡ Ἕβδομη ἡμέρα τῆς Δημιουργίας» καὶ φυσικὰ ἡ πραγματεία πάνω στὶς ἀνθρώπινες σχέσεις «Ἡ δὲ γυνὴ νὰ φοβῆται τὸν ἄνδρα».
Σίγουρα ὑπάρχουν καὶ ἄλλες ἑλληνικὲς ταινίες ποὺ μὲ συγκλονίσανε (τώρα ποὺ γράφω αὐτὲς τὶς λέξεις θυμήθηκα τὶς «Ψηλὰ τὰ χέρια Χίτλερ» καὶ τὸ «Τί ἔκανες στὸν πόλεμο Θανάση;») ἀλλὰ εἶμαι σίγουρος ὅτι ἀφήνω πάρα πολλὲς ἀπ' ἔξω. Ἐξάλλου, δὲν εἶναι μόνο οἱ τραγωδίες καὶ τὰ δράματα ποὺ μποροῦν νὰ μᾶς ἀγγίξουν, ἀλλὰ καὶ οἱ κωμωδίες. Πολλὲς ἀπὸ τὶς καλὲς ἑλληνικὲς κωμωδίες δὲν ἦταν ἁπλὰ «εὔπεπτες», ἀλλὰ περνοῦσαν πολλὰ μηνύματα ἀνθρωπιᾶς καὶ πολιτισμοῦ μὲ ἔξυπνο καὶ χαριτωμένο τρόπο, ὅπως ὁ «Ἀτσίδας», τὸ «Ξύπνα Βασίλη», «ὁ φίλος μου ὁ Λευτεράκης» καὶ τόσες ἄλλες…

Προτοῦ γίνω πιότερο κουραστικὸς κλείνω, ὅπως τὸ ξεκίνησα. Ἀφιερωμένο ἐξαιρετικὰ στὴν Danailicious. Τὸ συγκεκριμένο θέμα μὲ εἶχε ἀφήσει ἄφωνο καὶ τὸ ἴδιο ἐξακολουθεῖ ἴσαμε τώρα.

Χίλια ευχαριστώ!Ξέρεις πόσο καιρό το έψαχνα, αποκλειστικά το μουσικό κομμάτι?Δεν το έβρισκα πουθενά...

*Ξέχασα και εγώ το ''Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα'' καθώς και το ''Συνοικία το όνειρο''

 

[tzias57]

Eγώ μικρή παιδιά...είχα δει μια ταινία..την είχα πετύχει μάλιστα 2-3 φορές σε κάποιο τοπικό κανάλι...ήταν ο Ξανθόπουλος...ο οποίος είχε νομίζω 2 παιδιά..το ένα το κοριτσάκι πρέπει να ήταν τυφλό και το αγοράκι νομίζω ήταν ο Καίλας..και η μάνα νομίζω ήταν και αυτή άρρωστη...και το κοριτσάκι πούλαγε λουλούδια..ή όχι?Κάτι τέτοιο.Αν λέει σε κανέναν κάτι...

Δεν είμαι σίγουρος αλλα νομίζω ότι αναφερεσαι στην ταινία "πληγωμένες καρδιές"

Θα με βοηθούσες αν μου έλεγες :

α) Μήπως ο Ξανθόπουλος ήταν ο κακός θείος που έπερνε τα λεφτά από τα παιδια ;

Β) Ο πατέρας των παιδιών ήταν ο Ανδρέας Ντούζος ;

γ) Η μητέρα τους ήταν η Άντζελα Ζήλια ;

 

[Danailicious]

Δεν είμαι σίγουρος αλλα νομίζω ότι αναφερεσαι στην ταινία "πληγωμένες καρδιές"Θα με βοηθούσες αν μου έλεγες :

α) Μήπως ο Ξανθόπουλος ήταν ο κακός θείος που έπερνε τα λεφτά από τα παιδια ;

Β) Ο πατέρας των παιδιών ήταν ο Ανδρέας Ντούζος ;

γ) Η μητέρα τους ήταν η Άντζελα Ζήλια ;

Να σου πω, πρέπει να έχεις δίκιο. Ο Ξανθόπουλος ήταν ο θείος. Ο Ντούζος κάτι μου λέει και η μάνα πρέπει να ήταν η Ζήλεια. /emoticons/mellow@2x.png 2x" width="20" height="20" /> Πρέπει να έχεις δίκιο.

 

[Artemis]

Οι πρωτες που μου ερχονται στο μυαλο ειναι το με την Ελενα Ναθαναηλ και το με την Βουγιουκλακη. Δεν νομιζω να υπαρχει μεγαλυτερο χτυπημα της ζωης απο το να αγαπας και να νιωθεις ενα με το συντροφο σου και ξαφνικα να τον χανεις.

 

[BA2O37]

Χτες ειδα για πρωτη φορα την Καλπικη Λιρα. Το 3ο στορι με το Μακρη που ηθελε ενα παιδι και το βρισκει στο φτωχο κοριτσακι ηταν πολυ κλαψ κλαψ.

Φίλε, δε βοηθάς.Οι πληροφορίες που δίνεις, περιγράφουν ... ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ταινία του Ξανθόπουλου !

Χαχαχαχ !

 

[makri81]

Εμενα μια ταινια που με εχει συγκινησει και δεν εχει αναφερθει ηταν το σ' αγαπω με Βουγιουκλακη και Αντωνοπουλο οπου ο τελευταιος πεθαινει στο τελος. Πραγματικα εκει δακρυσα. Ακομη η καλπικη λυρα με συγκινησε εξισου στο 3ο μερος με τη Φανιτσα. Τελος η ταινια με τη Βουγιουκλακη και τον Γαλανο ''η Αλικη δικτατωρ'' οπου σκοτωθηκε το σκυλακι της Αλικης.

 

[makri81]

[edit - δεν postαρουμε τετοια links στο retromaniax ]

 

[mariadegrecia]

Να προσθέσω και εγώ ότι ναι στα 27 μου είδα την Καλπικη λίρα και ναι είχα πλαντάξει στο κλάμα από τη σκηνή με το Μακρή και το κοριτσάκι στο τέλος... Και να φανταστείτε είδα τη ταινία την ίδια μέρα με το Νησί το πρώτο επεισόδιο , που όλοι είχαν πλαντάξει στο Νησί ενώ εγώ στην Κάλπικη λίρα πιο πολύ...

κάποιος έγραφε για τη ταινία Το Αμαξάκι στη πρώτη σελίδα, να προσθέσω οτι και σε αυτήν είχα συγκινηθεί αλλά χωρίς κλαμα

 

[Domenica]

Τα ῾᾽Χαμένα όνειρα᾽᾽και ῾Ἠ εβδομη μέρα της δημιουργίας῾᾽ ήταν από τα πιο έντονα κινηματογραφικά τραυματα της ζωής μου και τα αποφευγω αν κατα τυχη τα πετυχω. Δεν αντέχω τόσο ρεαλισμό...

Το ῾Με την λάμψη στα μάτια῾᾽ επίσης δεν σου φτιάχνει ακριβώς την μέρα. Σιγουρα εκτός από την ιταλική θα υπάρχει και εκδοχή σε άλλες γλώσσες οι ναζί το είχαν αυτό σαν συνήθειο (π.χ. η ῾Ἐκλογή της Σοφι῾᾽ με την Μέρυλ Στρυπ).

Εκεί που σπαράζω στο κλάμα κάθε φορά είναι στα ῾᾽Κοκκινα φανάρια῾᾽στην ιστορία της Άννας (Αλεξάνδρα Λαδικού) και του Καπετάνιου (Μάνος Κατράκης). Συν το οτι έχω χάσει έναν πολύ δικό μου άνθρωπο στα καράβια. Για οποιον δεν θυμάται

Η Αννα τελικά δεχεται να παντρευτεί τον μόνιμο πελάτη της Καπετάνιο, ο οποιος όχι μόνο θα τη βγάλει από το μπουρδελο της Τρουμπας αλλά θα υιοθετήσει και το γιο της. Ετοιμάζει το σπιτι και το γάμο για τον υποδεχτεί απο το τελευταίο ταξιδι και ενώ πάει να πάρει από την εταιρία τα χρήματα που της στέλνει για τις ετοιμασίες μαθαίνει πως το καραβι βούλιαξε χωρίς επιζώντες. Κάτι οι μαυροφορούσες που ουρλιάζουν, κάτι αυτό το ᾽᾽Μπορειτε ακομα να πάρετε τα χρήματα῾᾽ του υπαλλήλου, κάτι το οτι η Άννα είναι μεγαλύτερη απο τις άλλες κοπέλες (οι άλλες είναι μεταξυ 20 και 30, η Άννα πλησιάζει τα 40 ) και αυτή ήταν η τελευταία της ευκαιρία ,δεν θέλει πολύ για να πλαντάξεις. Φαντάζεσαι την Αννα να δουλευει με την Χρονοπουλου και τη Χέλμη με καινουργια τσατσά την μικρή (πλην αδίστακτη) Ανουσάκη και να γερνά άσχημα. Πολύ κλάμα.

Επίσης με τσάκισε η Κατερίνα Γωγου στην ᾽᾽Παραγγελιά῾᾽ όπου εμφανίζεται ως φάντασμα στο σκυλάδικο με κακό μακιγιάζ και σπασμένη φωνη να απαγγέλει ποιήματα της, ανα τακτά χρονικά διαστήματα ως σφήνα στην δράση. Αν υπάρχει εικόνα για την μιζέρια είναι αυτή. Γενικά σχεδόν όλες οι ποιοτικές ταινίες του 70῏ και 80 είναι καταθληπτικές.

Ο Αγγελοπουλος επίσης έχει συμβάλλει τα μέγιστα στο να κάνει μαυρη την καρδιά του θεατη. Διαλέγω το τέλος από την ῾Ἀναπαράσταση῾᾽ οπου οι συγγενείς της κακουργας φονισσας αφου την καταδόσουν και τη στένουν στα σιδερα, βάζουν το γιο της στο ορφανατροφειο, στέλνουν το κοριτσάκι υπηρέτρια και παιρνουν το σπιτι δικό τους.

Αν δειτε λιγο καλυτέρα ο μυθος της ῾᾽καλης, παλιάς Ελλάδας που όλοι ήταν κοντα και αγαπημένοι῾᾽καταριπτεται σε πολλές ταινίες. Το ῾᾽Κοριτσι με τα μαυρα῾᾽και η ῾Ἐυδοκια῾᾽ (αξεχαστη η σκηνη με τπ τραπέζι) αναφέρθηκαν πιο πάνω. Διαλέγω τη σκηνή από τον παρεξηγημένο ῾᾽Ζορμπα῾᾽όπου ο Φουντας αποκεφαλιζει με την βοηθεια του χωριού την χηρα Ειρηνη Παπά γιατί δεν κάθισε στο γιο του και αυτός αυτοκτονησε. Πιο μετά το χωριο παιρνει τα πράγματα της ετοιμοθάνατης Λιλα Κέντροβα και οι μοιρολογηστρες την κλαινε ζωντανη για να πεθάνει πιο γρηγορα. Για αυτές τις δυο σοκαριστικές σκηνές η λογοκρισια θεωρουσε δυσφημιστικη την ταινια για την Ελλαδα αλλά ολοι είδαν "sea,sun,sex και μαγκια῾᾽αντί για το ποσο καταπιεστικά ήταν ως κοινωνια.

 

[Domenica]

Επισης μου κάνει εντυπωση πως ενω αναφέρθηκε η ῾᾽Συνοικια το Ονειρο῾᾽ (βρεχει στη φτωχογειτονιά,βρέχει και στη καρδιά μου) δεν ανέφερε κανεις τη αξέχαστη οπερατική σκηνη από την ῾Ὀρατοτης μηδεν ᾽᾽ όπου ο Κουρκουλος έχει χάσει δουλειά και κοπέλα γιατί είναι αδιάφθορος και θέλει το δικιο του και ενω γυρνα με βαρυ νταλκά σπιτι η σπιτονοικοκυρά του έχει πετάξει τα πράγματα στο δρομο γιατί θέλει τα νοικια. Ο Κουρκουλος βάζει στο γραμοφωνο το ῾᾽Βρεχει φωτιά στη στράτα μου῾᾽με τον θεό Στράτο Διονυσιου ανάβει τσιγάρο και βάζει φωτιά στα πράγματα ενώ η γειτονιά βγαίνει στα μπαλκονια με τα νυχτικά και κοιτάει το δράμα. Αξεπέραστο!!!

Ξέρει κανεις μια ταινια με τον Αλεξανδράκη όπου είναι αντιστασιακός και τον περιθάλπτει κουτση και καλά γεροντοκορη (μια χαρα κοπέλα ήταν ο ρολος δεν της πηγαινε και πολύ) και τον κρυβει στο υπογειο για χρονια για να μην τον χάσει. Δεν του λεει πως οι Γερμανοι φυγαν και ο Αλεξανδράκης βγαινει απο την υπογα αιώνες μετα. Αυτο βεβαια που δεν λέει η ταινιά λογω εποχής είναι πως έτσι γλίτωσε τα δεινά του εμφυλιου αλλά αυτό ήταν θέμα ταμπου. Ειχα σοκαριστεί τόσο που όταν χρονια μετά είδα το Underground του Κουστουριτσα δεν εντυπωσιάστικά. Ποια ταινία είναι?

 

[Bambinella]

O Τελευταιος Αιχμαλωτος, παραγωγη του 1970, η ταινια με τον Αλεξανδρακη που ζητας, Domenica.

 

[Domenica]

Ευχαριστώ!!!χρονια την έψαχνα ξέρουμε σκηνοθέτη και πρωταγωνίστρια?

 

[Wally]

Την οποια εχει βαλει ποτε η TV? Χροοοοονια εχω στα σχεδια μου να την παρακολουθησω αλλα ποτε δεν μου δωθηκε η ευκαιρια.

@Domenica

http://www.retrodb.gr/wiki/index.php/Ο_τελευταίος_αιχμάλωτος

 

[Domenica]

Την είχα δει πολύ παλιά (εποχή που είχαμε ΕΡΤ1 και ΕΡΤ2) αλλά μου έμεινε αξέχαστη. Πρεπει να την βάζουν απο καιρό σε καιρό γιατί και άλλοι φιλοι την μετράν ως τις τοπ συγκινητικές και αξέχαστες εμπειρίες του ελληνικού κινηματογραφου ειδικά το σαλταρισμένο βλέμμα του Αλεξανδράκη όταν περπατά στον άδειο δρομο μέρα.

 

[Bambinella]

Yπηρχε ενα χρονικο διαστημα πριν απο 6 - 7 χρονια που η ταινια αυτη προβαλλοταν τακτικοτατα σε ενα μικρο καναλι και ετσι ειχα την ευκαιρια να την παρακολουθησω δυο φορες.

Η Εφη Οικονομου κρατα τον ρολο της αγαπημενης του Αλεξανδρακη, που τον απαρνειται οταν αυτος μετα απο χρονια γυρνα κοντα της.

Στο ρολο της αναπηρης γυναικας που ειναι υπευθυνη για τον εγκλεισμο του, η Περυ Ποραβου.

 

[Λορένα]

Μια ταινια με θεμα την υποχρεωση του αδερφου να παντρεψει τις αδερφες του.

Πρωταγωνιστες, γνωστοι ηθοποιοι (εικαζω : Αλεξανδρακης, Τασσω Καββαδια, κτλ).

Ο πρωταγωνιστης (μαλλον ο Αλεξανδρακης) ειναι χρονια ερωτευμενος με μια κοπελα, ομως εχει μια μεγαλυτερη ανυπανδρη αδερφη (Την καββαδια). Ο Αλεξανδρακης σαν ρολος ειναι ησυχος, και αβουλος. Η αδερφη του, τα θελει ολα. Με απαιτηση της μπαρκαρει για την Αμερικη για να βρει λεφτα για την προικα της.

Η αρραβωνιαστικια του, δεν τον ξεχασε ποτε, εμεινε ανυπαντρη να τον περιμενει.

Επιστρεφει χρονια μετα και αρρωστος, με ενα μικρο κομποδεμα, ισα ισα για την προικα τη αδερφης. Εκει που πηγε δεν περασε καλα.

Η αδερφη διαλεγει για αντρα τον μικροτερο και τον καλυτερο. Ο γαμπρος ανοιγει καφενειο " η ωραια Αμερικα"

Στους γαμους, και ενω ολοι χορευουν, η αρραβωνιαστικια, πηγαινει να δει τον ξενετιμενο που ειναι σπιτι μονος και αρρωστος, και αυτος παθαινει στην αγκαλια της.

 

[Bambinella]

Λορενα, η ταινια που σε συγκινησε ειναι Ο Μεταναστης, γυρισμενη το 1965 στη Σκιαθο. Ειναι κινηματογραφικη μεταφορα του διηγηματος του Παπαδιαμαντη "Η τυχη απ' την Αμερικα" και οντως πρωταγωνιστουν ο Αλεκος Αλεξανδρακης και η Τασω Καββαδια, μαζι με την Αντιγονη Βαλακου στο ρολο της αγαπημενης του μεταναστη.