Παλιές κινηματογραφικές μηχανές

καλύτερα να μην δοκιμάσεις το Caffenol φίλε chris73 γιατί αμφιβάλλω αν δεις το παραμικρό. η Α/Μ εμφάνιση συνήθως έχει υδροκινόνη και χωρίς στερέωση (υποθειώδες νάτριο) ακόμη και να υπάρχει ορατή εικόνα θα καταστραφεί. το έγχρωμο φιλμ ακόμη περισσότερο μιας και είναι στην ουσία Α/Μ εμφάνιση με κάποιους χημικούς couplers που σε συνεργασία με κάποια χημικά που υπάρχουν στο φιλμ δημιουργούν τα χρώματα. color dyes. και χωρίς λεύκανση-στερέωση δεν υπάρχει ορατή εικόνα (σταθερή). το kodachrome ακόμη ποιο δύσκολο μιας και ήθελε πολύπλοκο και δύσκολο process που γενικά έκανε μόνο η Kodak.καλύτερα να κρατήσεις το φιλμ όπως είναι σαν σουβενίρ όπως κράτησα κι εγώ ένα 120 που δεν θέλει κανείς.
 
Uskoke, 

εγώ δεν έχω και πολύ ιδέα, και πάνω κάτω από όσα ξέρω πολύ καλά τα λες, ...αλλά, πολλές φορές υπάρχουν...αλλά...

Γενικά δεν μίλησα πάντως για μη στερέωση. Εμφανίζεις με καφενόλ και τα υπόλοιπα τα κάνεις κανονικά όπως εμφανίζεις ένα ασπρόμαυρο αρνητικό.

Και reversal μπορείς σε ασπρόμαυρο αλλά δεν υπάρχει λόγος και ίσως τα κάνεις χειρότερα στο τέλος.

Και για το Kodachrome ειδικά είναι πιο εύκολο τελικά από πολλά άλλα φιλμ διαφανειών, (μιλάμε πάντα αν θες να το εμφανίσεις ως ασπρόμαυρο αρνητικό και μετά να το σκανάρεις κτλ.) Το καφενόλ είναι ασπρόμαυρος εμφανιστής.

Θα ανεβάσω τα σχετικά αργότερα με αρκετές λεπτομέρειές και πιστεύω θα σε εκπλήξουν ευχάριστα. :)
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Όταν η περιέργεια …δικαίωσε τη γάτα!

Σε συνέχεια των προηγούμενων λοιπόν φορτώθηκα το σιδερικό και βγήκα στα χωράφια να «κινηματογραφήσω» στο γάμο του καραγκιόζη με το υπόλοιπο του φιλμ που βρέθηκε μέσα στη μηχανή. Απώτερος σκοπός η πιθανή εμφάνιση έστω και μερικών διακριτών καρέ στο φιλμ με την βοήθεια του οικιακού χειροποίητου εμφανιστή ονόματι Caffenol που δεν έτυχε να χρησιμοποιήσω άλλη φορά.

Το Caffenol όπως επικράτησε να ονομάζεται αργότερα για ευνόητους λόγους, ανακαλύφθηκε το 1995 ύστερα από έρευνα του Dr. Scott Williams στο ινστιτούτο τεχνολογίας του Rochester. Ο αλλιώτικος αυτός ασπρόμαυρος εμφανιστής απαιτεί για την παρασκευή του εξαιρετικά λίγα υλικά που είναι πολύ πιθανό ήδη να κυκλοφορούν εντός της οικίας μας.

Στην πιο απλή μορφή του το Caffenol αποτελείται μόνο από στιγμιαίο καφέ και σόδα πλυσίματος. Αυτή η τελευταία, τουλάχιστον στη χώρα μας έχει πολλά χρόνια να εμφανιστεί στα ράφια των σούπερ μάρκετ μια και οι νοικοκυρές και οι νοικοκύρηδες πια έχουν να διαλέξουν από μια πληθώρα ενισχυτικών πλυσίματος με περίεργα ονόματα και έτσι την έχουν ξεχάσει –αν την έχουν ακούσει κιόλας ποτέ οι νεότεροι.

Συνήθως στo Caffenol προστίθεται και βιταμίνη C η οποία επιταχύνει τη δράση του εμφανιστή και ίσως ανεβάζει το κοντράστ. Αφού όπως καταλαβαίνω το όλο θέμα είναι στις τανίνες του καφέ και τι συμβαίναι όταν βρεθούν μαζί με τη σόδα, από τότε κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι και οικιακοί εμφανιστές έχουν παρασκευασθεί με ένα σωρό άλλα υλικά όπως κρασί, ουίσκι και ούτε θυμάμαι τι άλλο.

Ως θαυμαστής του απλούστερου δυνατού όταν «η δουλειά μπορεί να γίνει» αλλά και γιατί δεν μπορούσα να περιμένω να βρω βιταμίνη C, πήγα με τα βασικά.

Για την αρχική δοκιμή φόρτωσα ένα κανονικό φρέσκο FP4plus 135 φιλμ σε μια μηχανή και βγήκα έξω. Σωστή φωτομέτρηση κτλ για να υπάρχει κάποιο στάνταρ και πίσω για την εμφάνιση.

P3700811bbbsmall.jpg

Ilford FP4 Plus 135mm

Η μίξη της σόδας με τον καφέ δεν αναδίδει ένα ακριβώς ευχάριστο άρωμα, αλλά τουλάχιστον δεν είναι έντονο. Για να σας βάλω λίγο στο κλίμα, φανταστείτε ένα σκουπιδοτενεκέ στο οποίο υπάρχουν και κάποια αποτσίγαρα μαζί με μια ανοιχτή κονσέρβα…

Χρειάζονται δοκιμές στους χρόνους, και ένα ληγμένο Delta 100 συμπεριφέρθηκε εντελώς διαφορετικά (ήθελε περισσότερο χρόνο), όμως για αρχή στους 27 βαθμούς χρησιμοποιήθηκαν 10γρ καφέ και 3γρ σόδα για την παρασκευή 500ml εμφανιστή.

Στη συνέχεια ακολούθησε ανάδευση για ένα λεπτό, 6 αναδεύεις στα 10 λεπτά, 3 αναδεύσεις στα 20 λεπτά, μία ανάδευση στα 30 λεπτά και τελικά άδειασμα του εμφανιστή στα 40 λεπτά. Στοπ με νερό και φιξάρισμα-πλύσιμο κανονικά.

Το αποτέλεσμα ήταν κάπως αδύναμο και κάπως χαμηλού κοντράστ που ήταν αναμενόμενο, όμως οι χρόνοι και οι αναδεύσεις μπορούν να αλλάξουν, και είχα μια καλή αρχή.

P3700698bbbsmall.jpg

Ilford FP4 Plus 135mm

Αφού είδα πως το Caffenol λειτουργεί ικανοποιητικά έβαλα χύμα μέσα στο τανκ τμήματα από το φιλμ 16 χιλιοστών που είχα χρησιμοποιήσει ο ίδιος και άρχισα τις δοκιμές.

Πριν την εμφάνιση υπήρχε διάτρητη ένδειξη στο τέλος του φιλμ από την οποία είδα πως πρόκειται για ένα Kodachrome II. Λίγο ψάξιμο αποκαλύπτει πως ο συγκεκριμένος τύπος έγχρωμου φιλμ διαφανειών παραγόταν από το 1961 έως το 1974. Είχε ονομαστική ταχύτητα ως θετικό 25ASA, και είχε αντικαταστήσει το αρχικό Kodachrome με ταχύτητα 10ASA.

6169603781_9aba8dee61_b.jpg

Συνήθως αγοραζόταν προπληρώνοντας την εμφάνιση και είχες το τελικό προϊόν στο σπίτι με κόστος 80-100 σημερινά δολάρια για μπομπίνα 100ποδών των 16 χιλιοστών, που στα 16fps αρκούσαν για περίπου 4 λεπτά προβολής. 

Να εμφανισθεί ως αρνητικό δεν είναι απίθανο, καθώς κατά βάση το Kodachrome ήταν ένα ασπρόμαυρο φιλμ, στο οποίο οι «χρωστικές» έμπαιναν στην περίπλοκη διαδικασία της εμφάνισής του και ενεργούσαν σε 3 διαφορετικά ασπρόμαυρα layer.

Τα κινηματογραφικά φιλμ επίσης έχουν μια επίστρωση που αποτρέπει το φως να περάσει μέσα από την βάση τους πριν την εμφάνισή τους. Αυτή απομακρύνεται συνήθως στο ενδιάμεσο στάδιο της μετατροπής του αρχικού αρνητικού που προκύπτει από την πρώτη εμφάνιση στο εργαστήριο, στο τελικό θετικό. 

Αυτό το layer στα Kodachrome ευτυχώς βρισκόταν στην εξωτερική πλευρά της βάσης και μπορεί να αφαιρεθεί μηχανικά (ότι μείνει μετά το φιξάρισμα και το πλύσιμο είναι αρκετά μαλακό και απομακρύνεται με πλύσιμο κάτω από τρεχούμενο νερό με το χέρι η κάποιο πανάκι) . Σε άλλα φιλμ βρίσκεται ανάμεσα στη βάση και τη φωτοευαίσθητη επίστρωση και πρέπει να αφαιρεθεί χημικά. Αν η προστατευτική επίστρωση παραμείνει θα προκύψει μόνο ένα άχρηστο μαύρο φιλμ…

…όχι πως στην καλύτερη περίπτωση εμφάνισης ως ασπρόμαυρου αρνητικού ενός τέτοιου φιλμ δεν θα προκύψει ένα πολύ σκούρο σχεδόν μαύρο αποτέλεσμα, όμως πια είναι δυνατό να σκαναριστεί ή να φωτογραφηθεί ψηφιακά και κατόπιν να επεξεργαστεί αποδίδοντας τουλάχιστον κάτι.

Ακριβώς τα παραπάνω έκανα και εγώ, και μετά από μία ώρα στο τανκ με Caffenol και μερικές αναδεύσεις ανά 15 λεπτά επιτέλους εμφανίστηκε κάτι!

P3700598bbbsmall.jpg

16mm Kodachrome

P3700598bbbcrop.jpg

Δεν είναι κόκκος αυτά φυσικά, αλλά το φωτοευαίσθητο υλικό που...ράγισε.

Και όχι μόνο αυτό. Στην άκρη του φιλμ επίσης εμφανίστηκαν γράμματα και κωδικοί αποτελούμενοι από διάφορα κυκλάκια και τριγωνάκια. Ευτυχώς η Kodak κυκλοφορεί ένα κατάστιχο που μας ενημερώνει για όλες τις πληροφορίες που παρέχουν αυτοί οι κωδικοί.

Έτσι από εκεί έμαθα πως το φιλμ κατασκευάστηκε το 1963 στο Αγγλία. Χμχμ…

Δοκιμή στη δοκιμή έφτασα και στο φιλμ που φαινόταν να έχει εκφωτησθεί σε παρελθόντα χρόνο. Και ακόμη ένα θαύμα εγένετο!

Κάτι μορφές να παίζουν σε κάποιο κήπο φάνηκαν, και στο μεγαλύτερο τμήμα του φιλμ εμφανιζόταν ένα μικρό κοριτσάκι! Εδώ να θυμίσω πως οι αγγλίδα πωλήτρια ανέφερε πως θυμόταν τον παππού της να χρησιμοποιεί την μηχανή λήψης. Το φιλμ κατασκευάστηκε το 1963 και είναι πολύ πιθανό να χρησιμοποιήθηκε φρέσκο αν και όχι απαραίτητα.

P3700634bsmall.jpg

...
 
...

P3700644bsmall.jpg

Να λοιπόν που 50-55 χρόνια μετά, το Kodachrome ήταν πολύ σκληρό για να πεθάνει και κρατούσε ακόμη εικόνες σε λανθάνουσα μορφή που δεν τις είχε φάει η ομίχλη. Για αυτό σου επισημαίνουν οι συσκευασίες: «process immediately» καθώς αυτή η λανθάνουσα εικόνα με τον χρόνο και τις δυσμενείς συνθήκες φύλαξης σιγά σιγά χάνεται.

Στην προκειμένη περίπτωση το «αμέσως» άργησε όμως πάνω από μισό αιώνα…

P3700673bsmall.jpg

Έγραψα στην αγγλίδα τα καθέκαστα δηλώνοντας την πρόθεσή μου να τις στείλω κάποια δείγματα, επίσης παρακαλώντας της αν μπορεί και θέλει να μου επιβεβαιώσει ημερομηνίες. Αφού με ευχαρίστησε και τις έστειλα τις φωτογραφίες έκτοτε τα ίχνη της χάθηκαν… :rofl:

P3700660bsmall.jpg

P3700682bsmall.jpg

Φυσικά η προηγούμενη επιτυχία μου άνοιξε την όρεξη. Σειρά είχε το φιλμ αγνώστων λοιπών στοιχείων που βρέθηκε στην Pentaka. Πέρασε και αυτό από το Caffenol. 
Αποτέλεσμα: Μηδέν και μάλιστα κατάμαυρο…

Ακούραστα συνέχισα με το πιθανά μη εκφωτισμένο φιλμ που είχε η φορτωμένη κασέτα της Agfa. Μερικά πλάνα έξω από το μπαλκόνι, δοκιμή,
Αποτέλεσμα: Μηδέν και μάλιστα κατάμαυρο…

Πολύ πιθανό οι παραπάνω αποτυχίες να οφείλονται ακριβώς σε αυτή την καταραμένη προστατευτική επίστρωση που ίσως βρίσκεται εγκλωβισμένη στο φιλμ και έπρεπε να αφαιρεθεί αλλιώς.
Δοκιμές με κιτρικό οξύ -που είχα κατά λάθος- για να σωθεί η κατάσταση σύμφωνα με ένα φυλλάδιο της Kodak δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα.

Όμως δεν πτοούμαστε!  :ave2
Αν κάποιος θυμάται το πρώτο πόστ αυτού του νήματος θα θυμάται και την αρχαιολογική Pathe Baby με το «περίεργο» φορμά των 9.5mm και τις 3 λαχταριστές το πιθανότερο αχρησιμοποίητες φορτωμένες κασέτες της.

Η πρώτη κασέτα πήγε σε δοκιμές έξω από το παράθυρο. Τα αποτελέσματα ενθαρρυντικά και αυτή η καταραμένη επίστρωση του φιλμ (πιθανά κάποιο πολύ παλιό Illford) είχε γίνει πια σχεδόν σκόνη και όση απέμενε μετά το φιξάρισμα μπορούσε να απομακρυνθεί εύκολα με πλύσιμο.

P3700726bbsmall.jpg

Μου έμεναν λοιπόν 2 κασέτες με περίπου 8.5 μέτρα φιλμ η κάθε μία που θεωρητικά σημαίνει 65-70 δευτερόλεπτα λήψης στα 16fps/κασέτα.

Πήρα τον εξοπλισμό και πήγα στην «γνωστή» εγκαταλειμμένη σιδηροδρομική γέφυρα που κάνω συχνά δοκιμές. Ένα ηλιόλουστο απομεσήμερο έβαλα το διάφραγμα του φακού στο f5, υποθετικά δηλαδή σε 2-3 στοπ υπερέκθεση στο 1/30 του κλείστρο για ένα φιλμ των 10ASA (όχι πως υπήρχαν συγκεκριμένες πληροφορίες) και άρχισα τις λήψεις.

Η μία κασέτα κόλλησε και έπρεπε να επανέλθω την επόμενη με ότι απέμεινε.

Δοκιμές στο πρόχειρα τροποποιημένο δοχείο εμφάνισης που μπορούσε να φορτώσει περίπου μισή κασέτα δλδ πάνω από 4 μέτρα την φορά τελικά κατέληξαν στα 90 λεπτά συνολικό χρόνο εμφάνισης στους 24 βαθμούς με μερικές αναδεύσεις ανά 15 λεπτά. Στοπ με ξέπλυμα, κανονικό φιξάρισμα και πλύσιμο και κατόπιν με το χέρι απομάκρυνση ότι μαυρίλας απέμενε με το χέρι στο πίσω μέρος τους φιλμ.

P3720743.JPG

Στην καλύτερη να προκύψει ένα τέτοια αρνητικό που είναι όμως πέρα από αρκετό.

Ωραία, και τώρα? Telecine δεν θα κάνουμε? Ντρέπομαι να σας το δείξω αλλά με ότι ξυλάκια και λαμάκια βρήκα, έβαλα τον μηχανισμό της μηχανής να κινείται με ένα μοτέρ, αντικατέστησα την πλάκα πίεσης του φιλμ με ένα διαφανές πλαστικό (όχι και το καλύτερο αφού και φαίνεται στο τέλος και μαζεύει σκόνη), στήριξα την φωτογραφική και άρχισα τις λήψεις με το Wifi, όπως είχα κάνει παλιότερα σε άρθρο για diy telecine.

Το αποτέλεσμα που ίσως και να έμοιαζαν με την πρώτη δοκιμαστική και χαμένη ταινία του Louis Le Prince –αν αυτή υπήρξε ποτέ- εμένα με ικανοποίησαν πάρα πολύ πάντως.

Το jitter στο μεγαλύτερο ποσοστό δεν πιστεύω πως οφείλεται στον ίδιο τον μηχανισμό αλλά στο φιλμ που είχε ξεραθεί αρκετά και είχε σχηματίσει μπούκλες. Πιθανά κολλούσε μεταξύ του και απέτρεπε την ομαλή κίνηση. 

Περισσότερο «film look» από αυτό το πράγμα δεν νομίζω να υπάρχει!  :rofl: :rofl: :rofl:

 
Μάλιστα!Σπιτική εμφάνιση με βάση καφέ και σόδα!Μαθαίνει κανείς πάντα... Θεωρητικά μπορεί κανείς να φτιάξει εμφάνιση στο σπίτι (και στερέωση!) με κάποιες συνταγές αλλά χρειάζεται κάποια (σχετικά) δυσεύρετα συστατικά. Μάλιστα υπάρχει ένα λουτρό που είναι ταυτόχρονα και εμφάνιση και στερέωση και εμφανίζεις στην κασέτα του 135, χωρίς να βγάλεις το φιλμ.Εντυπωσιακό και ότι πήρες απ το Kodachrome ορατή εικόνα. Ωραίοι και οι πυλώνες υπερυψηλής τάσης. 400 kV.

εμφανιση.jpg
 
Καλό το πείραμα αλλά τώρα το καφενόλ δεν το αλλάζω. Έχει και καλό κόκκο, μια χαρά. Εμφανίζεις ουσιαστικά stand και τα εμφανίζει όλα, με λίγο πειραματισμό μην σου βγουν αδύναμα.
 
προς Θεού δεν το έγραψα για να φτιάξεις μόνος σου την εμφάνιση άλλωστε αμφιβάλω αν θα βρεις πουθενά τα συστατικά την δεκαετία του '70 που γράφτηκε το βιβλίο ίσως υπήρχαν και στην Ελλάδα αλλά monobath & monophen δεν έχω βρει πουθενά και τι νόημα έχει όλο αυτό όταν υπάρχουν το χρωμογενικά α/μ φιλμ. Πάντως μπράβο για το αποτέλεσμα, να ρωτήσω το Kodachrome σου έβγαλε αρνητική εικόνα που μετά αντίστρεψες ψηφιακά, μέσω του σκάνερ; Επίσης πως τα εμφάνισες, που βρήκες τανκ να παίρνει 16άρι φιλμ γιατί είμαι σίγουρος ότι δεν υπάρχει πια! Και στερέωση έβαλες μια απλή α/μ πχ της Ilford h Kodak;Υπόψιν οι πυλώνες που φωτογράφισες δίνουν ρεύμα σε μια πόλη με το μέγεθος της Θεσσαλονίκης, συμπεριλαμβανόμενης της βιομηχανικής της ζώνης, πχ Γλασκόβη.
 
Ναι, το εμφανίζεις ακριβώς όπως ένα α/μ αρνητικό και δίνει αρνητική εικόνα που μετά το φωτογράφισα και το έκανα ψηφιακά θετικό.

Το έκανα χύμα σε κομμάτια μέσα σε ένα τανκ για δοκιμή. Στα σχέδια είναι να κατασκευαστεί εξ αρχής σε 3d εκτυπωτή ένα λόμο τανκ από την αρχή αφού ήδη πήρα και άλλη μηχανή 16mm και φιλμ από ussr για δοκιμή. Επίσης 16mm diy σκάνερ είναι υπό κατασκευή. Αν και με arduino δεν ξέρω πως θα δουλέψει.

Στερέωση κανονικά ilford σαν α/μ φιλμ. 
 
πάρα πολύ ωραία Κρις να μας κρατάς ενήμερους!Πάντως απ ότι κατάλαβα το φιλμ είναι σαν τα κυκλώματα με λυχνίες ένα πράγμα, που μπορούν να σχεδιαστούν με τις λυχνίες τελείως out of spec και παρ όλα αυτά να δουλεύουν κανονικότατα ενώ τα τρανζίστορ είναι ευαίσθητες πριμαντόνες που θέλουν ακριβέστατα σχεδιασμένα κυκλώματα με αυστηρές προδιαγραφές. Έτσι παλιά πολλοί ραδιοερασιτέχνες φτιάχναν πομπούς με EL34 και EL84 που είναι κανονικά λυχνίες για ακουστικές συχνότητες δηλ. ενισχυτές κι αυτοί τις χρησιμοποιούσαν στα FM! Επίσης τους δίναν πολύ μεγαλύτερες τάσεις για να "βγάλουν" περισσότερα βατ. Αν τα κάνεις αυτά σε τρανζίστορ ισχύος δεν θα αντέξει ούτε δευτερόλεπτο. Παρομοίως ένας κινητήρας πυραύλου μπορεί να κάψει σχεδόν οτιδήποτε αρκεί να έχει αρκετή ενέργεια ως καύσιμο ενώ οι κινητήρες εσωτερικής καύσης είναι ευαίσθητες πριμαντόνες και θέλουν βενζίνη με συγκεκριμένα οκτάνια ή ντίζελ με συγκεκριμένα κετάνια. Έτσι τελειώνοντας κι εσύ εμφανίζεις τα φιλμ με...καφέ και σόδα ενώ τα spec τους ήταν για το Kodachrome to proprietary process K-14 ths Kodak και με την λανθάνουσα εικόνα να μετράει ήδη μισό αιώνα, εκτός ψυγείου, φυσικά.Σε σύγκριση ένας εκτυπωτής φωτογραφικός inkjet θέλει τα μελάνια του κατασκευαστή και μόνο, για καλό αποτέλεσμα και οι ψηφιακές κάμερες είναι ευαίσθητοι υπολογιστές που δουλεύουν με συγκεκριμένη τάση μπαταρίας και μόνο. Παρομοίως και οι καρτούλες άντε βρες card reader για τις καταργημένες smart media κάρτες, ενώ το φιλμ του '63 έδωσε ορατή εικόνα με...καφέ.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
K-12 για Kodachrome II, διότι όλα τα Kodachrome δεν είναι ίδια! ?
 
ναι όντως Κρις αυτό δεν το ξερά.Βασικά τα φιλμ όλα στηρίζονται σε κρυστάλλους αλογόνων του αργύρου για φωτοευαίσθητα υλικά, δηλ.βρωμιούχο, ιωδιούχο, χλωριούχο άργυρο και ο εμφανιστής ανάγει τον εκτεθειμένο πχ.βρωμιούχο άργυρο, σε μεταλλικό άργυρο και σχηματίζεται η εικόνα. δεν μπορεί όμως να εκτεθεί ακόμα στο φως γιατί οι μη εκτεθειμένοι κρύσταλλοι του βρωμιούχου αργύρου θα μαυρίσουν και θα καταστρέψουν την εικόνα. πρέπει λοιπόν να αφαιρεθούν. έτσι η στερέωση αφενός σταματά την διαδικασία της εμφάνισης (είναι όξινη δηλ.) και κάνει ευδιάλυτους τους κρυστάλλους του βρωμιούχου αργύρου ώστε να απομακρυθούν με το πλύσιμο.παρομοίως δουλεύουν τα φωτογραφικά χαρτιά αλλά κυρίως με ιωδιούχο άργυρο. τώρα τα έγχρωμα έχουν τρεις επιστρώσεις ευαίσθητες στα χρώματα μπλε,  πράσινο, κόκκινο αλλά έχουν και κάποιους couplers που με την βοήθεια κάποιων χημικών της (χρωμογόνου) εμφάνισης δημιουργούν όμως τα συμπληρωματικά χρώματα, κίτρινο, πορφυρό, κυανό. Μετά η λεύκανση-στερέωση απομακρύνει τον μη εκτεθειμένο χλωριούχο άργυρο και διαλύει εντελώς την σχηματισμένη εικόνα από μεταλλικό άργυρο ώστε να μείνει η έγχρωμη αρνητική εικόνα.το θετικό φιλμ είναι το ίδιο αλλά πρώτα γίνεται μια α/μ εμφάνιση, που κάνει 3 α/μ αρνητικές είκονες, για μπλε, πράσινο κόκκινο μετά χρωμογόνα εμφάνιση και λουτρό αντιστροφής ώστε η σχηματισμένη εικόνα να είναι θετική και όχι αρνητική.η λεύκανση/στερέωση (bleach-fix είναι γνωστή) είναι ίδια με το αρνητικό. με παρόμοιο τρόπο δούλευαν τα έγχρωμα φωτογραφικά χαρτιά (εμφάνιση RA4) αλλά δεν χρησιμοποιούνται πια ούτε από τους επαγγελματίες αλλά  inkjet dye-sub εκτυπωτές κλπ.
 
Στην εξαιρετική παρουσίαση που έκανε ο φίλτατος chris73 στα post 68-69 της προηγούμενης σελίδας αναφορικά με την Pentaka 8b προσθέτω μερικές φωτογραφίες από το εξάρτημα Pentafot που έπαιρνε η μηχανή αυτή. Πρόκειται στην ουσία για ένα φωτόμετρο σεληνίου που βιδωνόταν στο πάνω πλαίσιο της μηχανής και παρείχε τις ενδείξεις του στο σκόπευτρο καθiστώντας την στην ουσία ημιαυτόματη.

Ο κινηματογραφιστής έβαζε πριν τη λήψη στο Pentafot την ταχύτητα, τα ASA του φιλμ καθώς και τον τύπο του φίλτρου που χρησιμοποιούσε και έβλεπε την ακίδα του φωτομέτρου στο σκόπευτρο. Γυρίζοντας το διάφραγμα συνέπιπτε μία δεύτερη ακίδα με την πρώτη, οπότε οι συνθήκες φωτισμού ήταν βέλτιστες. Σε παραθυράκι στο Pentafot μπορούσε να διαβάσει την τιμή του διαφράγματος που ήταν βέλτιστη για τις συγκεκριμένες συνθήκες φωτισμού.

Με τον τρόπο αυτό απλουστευόταν πολύ η διαδικασία λήψης που χωρίς το Pentafot προέκυπτε από υπολογισμούς με βάση τις ενδείξεις της ροδέλας αλουμινίου που υπήρχε στη δερμάτινη θήκη της μηχανής και που συχνά είχε σαν αποτέλεσμα τον υπο- ή υπερφωτισμό του ακριβού φιλμ.

Να σημειώσω ότι αντίστοιχο εξάρτημα έβγαλαν και για το προηγούμενο μοντέλο, την Pentaka AK8 με την ονομασία Abefot που θα δούμε σε επόμενο post.

Το Pentafot της μηχανής μου είναι μεν λειτουργικό (κινείται η ακίδα ανάλογα με τον φωτισμό) αλλά δεν είμαι σίγουρος για την ορθότητα των ενδείξεων.
1.jpg2.jpg3.jpg4.jpg5.jpg6.jpg7a.jpg8.jpg9.jpg
 
Συνέχεια με το προηγούμενο μοντέλο, την AK-8 με το εξάρτημα ABEFOT που τη μετέτρεπε σε ημιαυτόματη, μια και έδεινε ενδείξεις φωτομέτρησης στο σκόπευτρο. Το εξάρτημα αυτό είχε ειδική οπή για να μπαίνει ανεμπόδιστα ο φακός της μηχανής (Jena Tr. 1:2,8 f=10), ενώ επικάλυπτε το σκόπευτρο δίνοντας τις ενδείξεις για να μπει σωστό διάφραγμα (από 2,8-11).

Είναι εντυπωσιακό, πως ακόμη και σε αυτό το απλό μοντέλο υπήρχαν πολλές δυνατότητες που θα ζήλευαν οι απλές κινηματογραφικές μηχανές της δυτικής Ευρώπης. Παραδείγματος χάριν η ειδοποίηση με κόκκινη γραμμή για την αρχή και τέλος του φίλμ στα 7,5 μέτρα, το μανιβελάκι για την επιστροφή μέρους του φίλμ και τον επαναφωτισμό του ώστε να προκύψουν ειδικά εφέ (π.χ. να βγαίνει μοτοσυκλέτα από τοίχο), η δυνατότητα χρήσης ντεκλασέρ, η δυνατότητα λήψης σε 3 διάφορα modus (πατώντας το κουμπί ενεργοποίησης, συνεχής λήψη και καρέ-καρέ για τίτλους, κινούμενα σχέδια κλπ.), οι υποδοχές για μάσκες εφέ, τιτλέζα κλπ. Η ταχύτητα λήψης είναι 16 καρέ το δευτερόλεπτο, ενώ η έκθεση του φίλμ στο φως και στα 3 modus είναι 1/32 sec.

Η μηχανή είναι πλήρως λειτουργική, όμως δεν είμαι σίγουρος αν οι ενδείξεις του ABEFOT είναι οι σωστές μετά από τόσα χρόνια.
1.jpg2.jpg3.jpg4.jpg5.jpg6.jpg7.jpg9.jpg10.jpg11.jpg12.jpg13.jpg14.jpg15.jpg16.jpg17.jpg18.jpg
 
Και δύο διαφορετικές εκδόσεις της AK8:
α) της πιό σύγχρονης (τέλη '50ς) με τηλεφακό Tevo 2x της Meyer Görlitz (φωτογραφίες 1-6)
και
β) του πρώτου μοντέλου (1952), όπου απουσιάζει η υποδοχή για να βιδωθεί το εξάρτημα ABEFOT που έπαιρναν οι μεταγενέστερες ΑΚ8 (φωτογραφίες 7-13).
Και οι δύο είναι πλήρως λειτουργικές.

1.jpg2.jpg3.jpg4.jpg5.jpg6.jpg7.jpg8.jpg9.jpg10.jpg11.jpg12.jpg13.jpg
 
Τελευταία επεξεργασία:
Συνέχεια με την τελευταία μηχανή λήψης που έβγαλε η Pentacon, την Pentaka 8-I Automatic. Αν και εξαιρετικά απλή, σχεδόν όπως η AK-8, είχε το μεγάλο πλεονέκτημα του αυτόματου διαφράγματος σε συνδυασμό με το ενσωματωμένο φωτόμετρο σεληνίου. Η λήψη γινόταν έτσι πάρα πολύ απλή, αφού η μηχανή έβαζε ανάλογο διάφραγμα σύμφωνα με τον φωτισμό και ελάφρωνε τον κινηματογραφιστή από υπολογισμούς και μετρήσεις, επιτρέποντάς τον να εστιάζεται απερίσπαστος στο θέμα που κινηματογραφούσε.

Ο σχεδιασμός της μηχανής άρχισε το 1961 και η παραγωγή το 1964. Παρά την μεγάλη ανταπόκριση του κοινού που περίμεναν στη Δρέσδη λόγω του αυτοματισμού, η κάμερα δεν είχε επιτυχία, τόσο λόγω της εμφάνισης στο προσκήνιο του φίλμ S-8, όσο και διότι στην COMECON (την αντίστοιχη ΕΟΚ της εποχής εκείνης του Ανατολικού μπλόκ) αποφασίσθηκε το 1965 οι οικιακές κινηματογραφικές μηχανές να παράγονται μόνο στην Τσεχοσλοβακία και στη Σοβιετική Ένωση. Έτσι από την πρωτοποριακή αυτή μηχανή παρήχθησαν συνολικά περίπου 13.000 τεμάχια μόνο.

Όπως προαναφέρθηκε η μηχανή είναι εξαιρετικά απλή, έχει μόνο μία ταχύτητα 16 καρέ το δευτερόλεπτο και μεμονωμένο καρέ για τίτλους/τρίκ, δεν αλλάζει φακό λόγω του αυτοματισμού, ο φακός της δε (Flektogon 2/12,5) είναι σταθερής εστίασης (άλλο ένα πλεονέκτημα για απερίσπαστη κινηματογράφιση). Από ρυθμίσεις έχει μόνο ένα περιστρεφόμενο κουμπί για επιλογή του DIN/ASA του φίλμ, ενώ στα πλεονεκτήματά της συγκαταλέγεται το γεγονός ότι με διακόπτη μπορεί κανείς να απενεργοποιήσει το αυτόματο διάφραγμα και να επιλέξει χειροκίνητα όποιο θέλει (2-16). Η μηχανή κινείται από ελατήριο, έχει δε και αποσπώμενη λαβή, που ενεργοποιεί με μοχλό το κουμπί λήψης στο σώμα της μηχανής.

Η μηχανή είναι πλήρως λειτουργική, ωστόσο δεν ξέρω αν οι ενδείξεις του φωτομέτρου είναι σωστές, μετά από τόσα χρόνια. Επίσης η μηχανή είχε φιλμ (διακρίνεται στην 7η φωτογραφία), το οποίο δεν ξέρω αν έχει κάτι.

1.jpg2.jpg3.jpg4.jpg5.jpg6.jpg7.jpg8.jpg9.jpg
 
Αν και η παραπάνω Pentaka 8-I Automatic έχοντας το πλεονέκτημα του αυτοματισμού θεωρείται η πιό εξελιγμένη κάμερα της Pentacon, προσωπικά θεωρώ ως κορυφαία κινηματογραφική μηχανή σε φιλμ N-8 των ανατολικογερμανών την Pentaflex 8. Παρά το ότι είναι ημιαυτόματη, προσφέρει τόσα πολλά, που πολύ άνετα ανταγωνίζεται τις κορυφαίες δυτικές μηχανές σε φιλμ Ν-8 της εποχής εκείνης, όπως π.χ. η NIZO Heliomatic 8 όπως θα δούμε αργότερα.

Η μηχανή πρωτοπαρουσιάσθηκε στην έκθεση της Δρέσδης το 1957, ενώ η παραγωγή της άρχισε στα τέλη του 1959. Ήταν μία προσπάθεια της Ανατολικής Γερμανίας για ποιοτικό προιόν που εκτός από τη διάθεση στο εσωτερικό θα μπορούσε και να εξαχθεί. Η τιμή της όμως για το εσωτερικό ήταν ακριβή, στο δε εξωτερικό δεν είχε επιτυχία, τόσο διότι άργησε η παραγωγή της, αλλά και για την υψηλή τιμή της (1.080 Δυτ. Μάρκα). Υπολογίζεται ότι τελικά παρήχθησαν περίπου 10.000 τεμάχια. Υπήρχαν σχέδια για ηλεκτρικό μοτέρ αντί κούρδισμα ελατηρίου, ηλεκτρικό ζούμ κλπ. βελτιώσεις αλλά εγκαταλήφθηκαν. Αναφέρεται ότι μερικά εργαστήρια τη μετέτρεπαν το 1970 σε μηχανή που χρησιμοποιούσε διπλό S-8 φίλμ.

Στα μεγάλα της προσόντα συγκαταλέγεται το ότι είναι reflex. Ότι βλέπεις από το σκόπευτρο, αυτό κινηματογραφεί η μηχανή. Οι σχεδιαστές της στην Pentacon το πέτυχαν με ένα πολύ έξυπνο τρόπο, βάζοντας καθρεφτάκια στη φτερωτή/κλείστρο (με 3 "φτερά") που κινείναι μπροστά στο παραθυράκι που εκτίθεται το φιλμ στο φως, ώστε να αλλάζει καρέ. Όταν η φτερωτή/κλείστρο σκεπάζει το παραθυράκι για να αλλάξει καρέ, αντανακλά την εικόνα από το φακό σε πρίσμα, που την μεταφέρει στο σκόπευτρο. Μόλις μετακινείται στιγμιαία η φτερωτή για να αλλάξει καρέ στο φιλμ διακόπτεται η εικόνα στο σκόπευτρο (κατά όμοιο τρόπο όπως στις φωτογραφικές μηχανές reflex που ανασηκώνεται ο καθρέφτης για να εκτεθεί το φιλμ στο φως) και φωτίζεται το φίλμ. Σαν αποτέλεσμα, κατά τη διάρκεια της λήψης η εικόνα στο σκόπευτρο τρεμοπαίζει (φλίμερ), σαν αποτέλεσμα της περιστροφής φτερωτού κλείστρου για να εκτεθεί το φιλμ και αντίστοιχα για να φωτισθεί το σκόπευτρο (βλ. σχήμα στις φωτογραφίες). Τέτοιο σκόπευτρο δεν διέθετε καμία κάμερα της εποχής εκείνης για φίλμ Ν-8. Το σκόπευτρο ρυθμίζεται για μύωπες.

Ένα άλλο μεγάλο της προσόν είναι η χρήση κασσέτας, σημαντικό για φίλμ Ν-8. Δεν χρειάζεται πλέον να σταματά για ώρα η λήψη ώστε να γυρίσει ο κινηματογραφιστής το φιλμ σε σκοτεινό μέρος από την άλλη πλευρά, αλλά απλά ο κινηματογραφιστής βγάζει και γυρίζει την κασσέτα. Έτσι δεν χάνεται φιλμ από τον φωτισμό κατά την αλλαγή, η δε κάμερα σταματά αυτόματα τη λήψη μόλις εκτεθεί το φιλμ από τη μία πλευρά.

Επίσης έχει τη δυνατότητα αλλαγής φακών από ευρεία γκάμα με μπαγιονέτα. Ο δε συγκεκριμένος φακός Pentovar 2/8-32 έχει 3x ζουμ, εστίαση από 0,5 μέτρα έως άπειρο και διάφραγμα 2-16. Είναι 17 στοιχείων διαταγμένων σε 10 γρούπ.

Η μηχανή προσφέρει πολλές ταχύτητες εκτός της στάνταρντ 16 καρέ ανά δευτ. για δημιουργία τρικ, από 8 (γρήγορη κίνηση, π.χ. τύπου Σαρλώ) έως 64 για πολύ καθαρή αργή κίνηση. Φυσικά μπορεί κανείς να τη ρυθμίσει και διαρκή λήψη ή λήψη καρέ-καρέ για δημιουργία τίτλων κλπ.

Εκτός από οπή για ντεκλασέρ έχει και ενσωματωμένο χρονοδιακόπτη, όπου στη ρύθμιση V (=Vorlauf) μετά από 7 δευτερόλεπτα ενεργοποιείται η μηχανή για 14 δευτερόλεπτα, ώστε να μπει και ο κινηματογραφιστής στο προσκήνιο.

Δεν λείπει και το μανιβελάκι για να γυρίσει κανείς το φίλμ, ώστε να το επαναφωτίσει για εφφέ.

Το ενσωματωμένο φωτόμετρο σεληνίου δείχνει τις τιμές του με βελόνα στο σκόπευτρο, όπου με την ρύθμιση των διαφραγμάτων πρέπει
να συμπέσει με ακίδα για βέλτιστη φωτεινότητα.

Σε όλα αυτά να προστεθεί και η στιβαρή και πολύ ποιοτική κατασκευή, όπως και η πολύ καλή τσάντα μεταφοράς.

Η μηχανή είναι πλήρως λειτουργική, ωστόσο δεν είμαι σίγουρος για την ακρίβεια των τιμών του φωτόμετρου.

1.jpg2.jpg3.jpg4.jpg5.jpg6.jpg7.jpg8.jpg9.jpg10.jpg11.jpg12.jpg13.jpg14.jpg15.jpg16.jpg
 
πολύ ωραίο Αετέ1, πολύ έξυπνο το ρεφλέξ σκόπευτρο, επίσης η κασέτα (φαντάσου ότι χρειαζόταν σάκος αλλαγής για να γυρίσεις/βάλεις/βγάλεις το φιλμ!) προφανώς το εμπνεύστηκαν από τις πλάτες για φιλμ μεγάλου φορμά, που τις φορτώνεις στον σκοτεινό θάλαμο αλλά τις βάζεις/βγάζεις από την μηχανή στο φως της ημέρας.για όσους δεν ξέρουν γερμανικά, Filmschaltkurbel είναι ακριβώς η μανιβέλα αυτή και είναι σύνθετη λέξη από 3 λέξεις, κάτι πολύ συνηθισμένο στα γερμανικά, επίσης η τιμή της σε (δυτικογερμανικά) μάρκα DM 9.
 
Αετέ βλέπω έχεις μαζέψει και εσύ πολύ πράγμα :fafoutis:
Δώσε στον λαό!

Όσο για τις κασέτες δεν ήταν κάτι νέο, αλλά και ούτε το φιλμ σε καρούλια άλλαζε σε σκοτάδι, αλλά σε λίγο σκιερό μέρος όπως φόρτωνες πχ τα 120 φιλμ.
 
Αετέ βλέπω έχεις μαζέψει και εσύ πολύ πράγμα :fafoutis:
Δώσε στον λαό!

Όσο για τις κασέτες δεν ήταν κάτι νέο, αλλά και ούτε το φιλμ σε καρούλια άλλαζε σε σκοτάδι, αλλά σε λίγο σκιερό μέρος όπως φόρτωνες πχ τα 120 φιλμ.
Ξέθαψα τις κούτες με φωτογραφικές/κινηματογραφικές μηχανές, εμπλούτισα και με μερικές από τις εδώ αγορές, οπότε θα υπάρξει συνέχεια φίλτατε, χαίρομαι για το ενδιαφέρον!
Πράγματι, οι κασσέτες δεν ήταν κάτι νέο, ήδη η προπολεμική AGFA Movex 8 είχε όπως ανέφερες σε αρχικό σου post κασσέτα για φίλμ 8mm, όπως και οι Siemens. Μεταπολεμικά είχαν και μερικές δυτικές μηχανές κασσέτα, όπως π.χ. η NIZO Exposomat 8 Mod I του 1958 (θα τη δούμε αργότερα), αλλά γενικά η κασσέτα κατά τη γνώμη μου δεν ήταν συνηθισμένη σε φίλμ Ν-8. Να προσθέσω ότι η συγκεκριμένη κασσέτα για Ν-8 πήρε νωρίς δίπλωμα ευρεσιτεχνίας -το 1956- και υπήρχε πρόβλεψη για κασσέτα χωρητικότητας 30μ. φίλμ (θα προεξείχε από το πίσω μέρος, η πόρτα έβγαινε), αλλά τελικά δεν υλοποιήθηκε.
 
Ας δούμε τώρα και τη μηχανή προβολής της Pentacon για φίλμ Ν-8, την Pentax P 80. Με την επωνυμία αυτή η Pentacon παρήγαγε διάφορους τύπους μηχανών προβολής από το 1960. Η συγκεκριμένη είναι η πιό απλή, έχει μεταλλική κάσα, παίρνει μπομπίνες έως 120μ, η ταχύτητα μετάδοσης φίλμ μπορεί να ρυθμιστεί από 12-24 καρέ το δευτερόλεπτο, τροφοδοτείται από ρεύμα 125 ή 220V, η δε λάμπα της είναι 12V/50W. Ο φακός της είναι ο Prokinar 1,4/17,5.
Στη θήκη υπήρχε και η απόδειξη αγοράς, ωστόσο τα γράμματα είναι δυσανάγνωστα. Νομίζω διέκρινα σαν ημερομηνία 4-64.

H μηχανή δεν λειτουργεί, από ότι φαίνεται από το παραθυράκι, έχει καεί η μία ασφάλεια ενώ λείπει η άλλη. Στη θήκη υπάρχει ανταλλακτική, αλλά δεν τη δοκίμασα ακόμα, το θέμα είναι που θα βρεθεί η δεύτερη.
1.jpg2.jpg3.jpg4.jpg5.jpg6.jpg6a.jpg7.jpg8.jpg9.jpg10.jpg11.jpg
 
Πίσω
Μπλουζα