Ρετροτρομακτικές ιστορίες και καταστάσεις που βιώσαμε

Κι αφού διάβασα τα πάντα μέχρι εδώ (και ξενύχτησα δεόντως) θα πω κανά δυο ανάλογα περιστατικά που συνέβησαν στο οικογενειακό μου περιβάλλον. Για να είμαι ειλικρινής, λόγω δουλειάς έχω ακούσει πολλές ιστορίες με ας πούμε μεταφυσικό περιεχόμενο αλλά πάντα έχω ένα ενδιαφέρον να ακούω κι άλλες, ειδικά μάλιστα όταν δεν προέρχονται από παππούδες αλλά από ανθρώπους της ηλικίας μας.

Πριν αρχίσω
@ iliekater Ξέρω ότι ζήτησες την πληροφορία από τον metal αλλά μια που δεν απάντησε, είπα να βοηθήσω. Ο διαχωρισμός του καρπού από τα άχυρα λέγεται λίχνισμα και απαιτούσε μέρος που το πιάνει ο αέρας και συνήθως γινόταν αργά το απόγευμα. Πολύ όμορφη εικόνα!

Σε εμένα προσωπικά δεν έχει τύχει κάτι συνταρακτικό εκτός από τη διαίσθηση που είχα την παραμονή το βράδυ που είχε γίνει το δυστύχημα με το τραίνο το '85 και ήμασταν μέσα (το έχω αναφέρει σε άλλο topic) και το ότι έχω δει στον ύπνο μου όλους τους θανάτους των παππούδων, γιαγιάδων και αγαπημένων θείων με απόκλιση 1-3 μέρες από το εκάστοτε γεγονός. Επίσης κατά περίεργη σύμπτωση, στους περισσότερους από αυτούς τους θανάτους την προηγούμενη μέρα σε κάποιο κανάλι θα έπαιζε την "Αλίκη στο Ναυτικό"!
Το πρώτο περιστατικό συνέβη στη μάνα μου όταν ήταν ακόμη 12 χρονών (και η οποία επίσης έχει δει διάφορα διαισθητικά όνειρα κατά καιρούς). Καλοκαίρι, δεκαετία 50, την εποχή που ήταν η παραγωγή της ντομάτας. Ο παππούς μου, ούτε κατάλαβα ποτέ γιατί, είχε αφήσει το άλογο στο χωράφι αποβραδίς. Πριν ακόμη χαράξει, η γιαγιά μου έστειλε τη μάνα μου να φέρει το άλογο για να φορτώσουν την ντομάτα για να την κατεβάσουν στην πόλη για πούλημα. Φτάνει η μάνα στο χωράφι, το άλογο πουθενά. Το έψαξε, το φώναξε, πήγε το χωράφι πάνω κάτω, τίποτα. Κάποια στιγμή από το διπλανό χωράφι άκουσε τη θεια Ρήνη να της φωνάζει "Άσ' το άλογο, πήγαινε σπίτι". Η μάνα μου μέσα στον πανικό της ότι είχε χαθεί το άλογο (το οποίο, κακά τα ψέματα, κόστιζε λεφτά και αν χανόταν θα κόστιζε και δουλειά) συνέχισε να το φωνάζει. Η θεια Ρήνη της ξαναφώναξε "Άσ' το άλογο, γύρνα πίσω". Μια από τα ίδια η μάνα μου, τα ίδια και η θεια Ρήνη για μια ακόμη φορά. Απελπισμένη η μάνα μου ότι θα τα άκουγε από τη γιαγιά μου πήρε το δρόμο για το σπίτι που ήταν κανά τέταρτο μακριά. Στο μεταξύ άρχισε να φέγγει. Μόλις έφτασε, κλαίγοντας είπε στη γιαγιά τι έγινε και η γιαγιά χλώμιασε αλλά πολύ ψύχραιμα της είπε: "Το άλογο ήρθε μόνο του πριν κανά τέταρτο. Για το άλλο μην πεις σε κανένα τίποτα." Κι εκείνη τη στιγμή η μάνα μου συνειδητοποίησε ότι η θεια - Ρήνη ήταν ήδη κανά χρόνο πεθαμένη.
Φοβερο πραγματικα με θυμιζει το πρωτο Post που εκανα οταν ανοιξα το θεμα με τον κυρ θανο ηταν και κεινη πολυ τρομερη και περιεργη εμπειρια για μενα.Επισης επειδη ειχα χρονια να γραψω κατι εκατσα σημερα και εγραψα ενα βιωμα μου που ηθελα και παλια να το γραψω αλλα με επερνε παρα πολυ ωρα και το αφηνα στην ακρη.Σημερα βρηκα ευκαιρια πολυ και το εγραψα σε λιγο ανεβαζω το post Μου.
 
Πριν πολλα χρονια σε χωριο καμια 15αρια χιλιομετρα μακρια απο το δικο μου υπηρχαν δυο κοπελες με την μια τα ειχα εγω και η αλλη ενδιεφερε εναν φιλο μου.Ο φιλος μου δεν ειχε αμαξι παρα μονο μια παπια ενω εγω ειχα ενα σαραβαλο FIAT 127 και πηγαιναμε μαυτο και μπορει τα χιλιομετρα να μην ηταν πολλα ομως ο δρομος ηταν για τα ερημικος και για τα μπαζα χωρις πολυ φως οποτε δεν ηταν και το καλυτερο δρομολογιο για να παμε με τα μηχανακια.Φυσικα πηγαιναμε μαζι γιατι η κοπελα η δικεια μου ειχε κολλητη την αλλη που ενδιεφερε τον φιλο μου οποτε μονο ετσι βολευε να βγαινουν μαζι γιατι το χωριο ηταν μικρο και με το συμπαθιο ουτε να κλασεις δεν μπορουσες χωρις να σε παρουν χαμπαρι.Εμεις πηγαιναμε νωρις σχετικα μεχρι να βγουνε οι αλλες οποτε για να περασουμε την ωρα μας πηγαιναμε να πιουμε καμια ρετσινα και να φαμε κανα σουβλακι να γουσταρουμε καθως περιμεναμε γιατι το χωριο ουτε καφετερια ειχε ουτε καποιο αντιστοιχο μαγαζι παρα μονο 3 καφενεια και μεις πηγαιναμε σε αυτο που δεν ειχε πολυ κοσμο για να μη μας κοιτανε περιεργα και δινουμε τροφη για σχολια.Σε γενικες γραμμες τρεις και ο κουκος ημασταν γιατι σχεδον παντα ημασταν εγω και ο φιλος μου και ο μπαρμπα θανασης που ειχε το μαγαζι και κανα δυο μεθυστακες που την εβγαζαν με κανα σκετο τσιπουρο χωρις μεζε η καμια σκετη ρετσινα και περνουσαν ετσι της ωρες τους.Αφου λοιπον πηγαιναμε σχεδον καθε μερα εκει πριν συνατησουμε της κοπελες και χαθουμε σε ειδυλλιακα μερη οπως καλαμποκοχωραφα,κανα χωραφι με ελιες,αμυγδαλιες κλπ :p :p :p :p γνωριστηκαμε καλα με τον μπαρμπα θαναση και μας ελεγε και αυτος διαφορες ιστοριες απο τα παλια καθως ηταν μεγαλος σε ηλικεια απλα ειχε ακομα το μαγαζι στην ουσια για να περναει την ωρα του αφου λογο των λιγων κατοικων δεν ειχε ΤΕΒΕ το χωριο εκεινο αλλα ποιος ελεγχος να γινοταν και να χαμε να λεγαμε ουτε ο διαβολος πατουσε το ποδι του εκει.Εντωμεταξυ οταν τελειωνε της παλιες ιστοριες και επιανε ποιο συγχρονα πραγματα και μας μιλουσε για τα παιδια του το ενα αγορι που ειχε και της δυο κορες του οπως και τα εγγονια του συνεχως μιλουσε για πραγματα εκατομμυριων και να πολυκατοικια δικεια του και να διαμερισματα σε κορες,γιο ακομα και για τα εγγονια ειχε διαμερισματα και να και λεφτα στην ακρη και να αμαξια και κομπινα και δυο φορτηγα και διαφορα αλλα και γενικα μιλουσε συνεχεια για αυτα που ειχε και απεκτησε στην ζωη του.Εμας φυσικα μας φαινοταν παραξενα ολα αυτα γιατι στο μαγαζι δεν πατουσε ανθρωπος και αυτο οπως μας ελεγαν γινοταν απο παλια οποτε μαλον παραμυθια μας ελεγε ο μπαρμπας για ολα αυτα που ειχε και μαλον του ειχε αρπαξει η φλαντζα και ειχε χαζεψει λιγο.Μια μερα δεν αντεξα και τον ρωταω καλα ρε μπαρμπα θαναση δουλεια το μαγαζι δεν εχει ολος ο κοσμος πηγαινει στα αλλα δυο καφενεια οποτε αν ειναι αληθεια ολα αυτα που μας λες που για να εγιναν θα χρειαστηκαν δεκαδες για να μην πω εκατονταδες εκατομμυρια πως τα εκανες ολα αυτα χωρις στην ουσια να εχεις δουλεια; Οταν του το ειπα αυτο σουφρωσε τα φρυδια του και ειχε και κατι φρυδια σαν του καραμαλη του γερου και με ειπε πως τον μισουνε επειδη εχει λεφτα και ολα αυτα που ελεγε γιαυτο δεν πηγαινει κοσμος στο μαγαζι του αλλα για το πως τα εκανε ολα αυτα μπορει να μας το ελεγε καποια αλλη στιγμη.Εκει λοιπον σταματησε η κουβεντα δεν ειπα και γω κατι αλλο μεχρι που καιρο μετα ηρθε τελικα η στιγμη που ο μπαρμπα θανασης μας ειπε τελικα πως απεκτησε ολα αυτα που μας ελεγε και που δεν ηταν παραμυθια αλλα ηταν ολα αληθεια.


Ειχε περασει κανας μηνας απο το βραδυ που καναμε την κουβεντα με τον μπαρμπα θαναση και εμεις κλασσικα με τον φιλο μου καβαλησαμε την FIATαρα και πηγαμε για τα καθιερωμενα σουβλακια καθως περιμεναμε της αλλες να βγουνε ελα ομως που τα πραγματα αλαξαν στην πορεια γιατι με ειδοποιησε η δικεια μου πως ο μπαμπας της κολλητης της δεν την αφηνε να βγει λογο του οτι την προηγουμενη μερα πηγε ξημερωματα σπιτι οποτε δεν μπορουσε να βγει και αυτη και τελικα την πατησαμε μεγαλοπρεπως.Αφου ειπα τα μαντατα και στον αλλον τελικα αποφασισαμε να αραξουμε εκει να συνεχισουμε της ρετσινες και της μπυρες και να περασουμε το βραδυ μας.Αφου λοιπον ειχαμε πιει και φαει πολυ πραμα και ολο φερνε και φερνε στον μπαρμπα θαναση καποια στιγμη γουσταρε και αυτος και εκατσε μαζι μας και αρχισε να πινει κανα ποτηρακι μεχρι που μετα απο ωρα ειχε γινει ψιλο λιαρδα γελουσε και ελεγε αστεια οποτε αφου και γω σαν μεγαλη κουφαλα τον ειδα ετσι λεω κατσε να του ξαναριξω και τωρα την ερωτηση οποτε και τον ξαναρωτησα πως τα εκανε ολα αυτα που μας ελεγε αφου το μαγαζι πηγαινε χρονια ολοκληρα για φουντο και μολις τον ρωταω σουφρωνει παλι τα φρυδια του και με λεει περιμενε να φερω αλλη μια παρτιδα μαλαματινες γιατι εχω ψωμι η βραδια.


Οταν επεστρεψε ανοιξε τα μπουκαλια γεμισαμε ξανα τα ποτηρια μας και μας λεει ακουστε λοιπον τι εγινε και αρχιζει να μας εξιστορει την ιστορια του.Οταν λοιπον αυτος ηταν ποιο μικρος στην ηλικεια την εποχη που υπηρχαν τα ανταρτικα τον πηραν οι ανταρτες πανω στο βουνο σε μια δισβατη φυσικα περιοχη απο την αντιθετη κατευθηνση του χωριου που εμενε και ψιλομακρια γενικοτερα και μας περιεγραψε ακριβως την διαδρομη αλλα και που ηταν το μερος της ιστοριας και τον ειχαν για θεληματα οι ανταρτες και δεν ειχε οπλο αυτος.Μια μερα λοιπον ο αρχηγος των ανταρτων εκει περα του λεει θαναση θα πας στο ταδε μερος και θα περιμενεις οσο χρειαστη γιατι καποια στιγμη θα ρθουνε οι συμμαχοι και θα ριξουν απο το αεροπλανο κασονια με σφαιρες που μας χρειαζονται στον αγωνα μας ετσι λοιπον πηρε και αυτος τον δρομο και πηγε στο μερος που του ειπαν το οποιο ηταν ανοιχτο σαν πεδιαδα ωστε να το βλεπουν ευκολα απο το αεροπλανο και αραξε κατω απο ενα δεντρο και περιμενε.Αφου τον ειχε παρει ο υπνος απο την βαρεμαρα καποια στιγμη ξυπνησε απο το αεροπλανο που ερχοταν και καθως σηκωνεται βλεπει το αεροπλανο απο πανω να ριχνει κατω τα κασονια με της σφαιρες οπως του ειχαν πει με αλεξιπτωτα.Φυσικα η δουλεια του δεν ηταν να τα κουβαλησει μονος του στο μερος που ηταν οι ανταρτες αλλα να τα στοιβαξη καπου και να τα κρυψει με τιποτα κλωναρια απο δεντρα και να παει να φωναξει τους ανταρτες να ρθουνε να τα παρουνε ολοι μαζι.10 κασονια μεγαλα ειχε ριξει το αεροπλανο ξυλινα οπως μας ειπε που μεσα ειχαν μικροτερα μεταλικα που ηταν μεσα οι σφαιρες.Ετσι λοιπον ξεκινησε να τα σερνει για να τα κρυψει γιατι ηταν και βαρια αυτα ηταν και αυτος γενικοτερα ''λιγος'' σαν ανθρωπος και καθως ειχε στοιβαξη τα περισσοτερα παει στο επομενο και τι να δει.Το κασονι εκεινο ετυχε να πεσει πανω σε μια πετρα οποτε και εσπασε και πεταχτηκαν απεξω μερικα απο τα μικροτερα μεταλικα κουτακια με της σφαιρες οποτε αφου δεν μπορουσε να συρει το κασονι κουβαλησε και τα επομενα που ηταν ενταξει και αφησε αυτο για το τελος ωστε να μεταφερει τα κουτακια αφου το κασονι ειχε σπασει.Αφου τελικα τα μετεφερε εκει που ηταν τα κασονια τον ετρωγε το σαρακι της περιεργειας να ανοιξει ενα κουτακι να δει της σφαιρες ετσι λοιπον και το εκανε.Ανοιγει ομως το κουτακι και τι να δει αντι για σφαιρες το κουτακι ηταν γεματο λιρες και σιγα σιγα ανοιξε ολα τα κουτακια και ολα ειχαν λιρες μεσα.Ετσι λοιπον εβαλε κατω τα πραγματα και καταλαβε τι εγινε και πως δεν ηταν τελικα σφαιρες που χρειαζοταν για τον αγωνα αλλα ηταν λιρες και απλα δεν του ειπαν την αληθεια φυσικα γιατι δεν υπηρχε εμπιστοσυνη και φοβοταν οι ανταρτες μην κλεψει της λιρες γιαυτο αλωστε και εστειλαν εκεινον που ηταν και λιγακι αγαθος.Φυσικα γλυκαθηκε με ολα αυτα που εβλεπαν τα ματια του και το μονο που σκεφτοταν ηταν τι να κανει για να μπορεσει να παρει αυτος της λιρες και επρεπε να το κανει γρηγορα γιατι καποια στιγμη θα επερναν χαμπαρι οι ανταρτες πως κατι δεν πηγαινε καλα αφου αργουσε τοσο πολυ οποτε θα πηγαιναν να τον βρουνε.Ετσι λοιπον αρχισε να ψαχνει την περιοχη μπας και εβρισκε καμια καλη κρυψωνα ομως δεν εβρισκε τιποτα μεχρι που πισω απο ενα μικρο δασακι ανακαλυψε εναν γκρεμο που στην ουσια ηταν μια πολυ μεγαλη κατηφορα με πολλα δεντρα κατα μηκος και κατω δεν φαινοταν γη απο τα πολλα δεντρα που ειχε και εμοιαζε παρθενο το μερος γιατι δυσκολα κατεβαινε καποιος εκει κατω.


Αφου λοιπον ειδε το μερος αυτο αποφασισε να ριξει εκει κατω τα κασονια να τα κρυψει προς το παρον να μην τα επερναν οι ανταρτες οποτε θα μπορουσε να σκεφτει κατι μελοντικα για το αν μπορουσε τελικα να τα παρει αυτος.Ετσι και εκανε λοιπον και ενα ενα εριξε τα κασονια στον γκρεμο και τα μεταλικα κουτακια τα εριξε και αυτα ενα ενα με τον φοβο να μην τα βρει φυσικα αλλα τιο τον ενοιαζε αφου τα υπολοιπα κασονια ειχαν πραμα μεσα.Οταν τελειωσε με τα κασονια επρεπε να σκεφτει κατι για δικαιολογια τι θα ελεγε δηλαδη για την εξαφανιση των κασονιων οποτε και σκεφτηκε τι θα ελεγε τελικα ομως πρεπει να ειχε και αποδηξεις.Αυτο που σκεφτηκε και εκανε ηταν να μπει μεσα σε καπτι αγριοβατομουριες (βατσινιες) και τα αγκαθια τους να του φανε τα χερια προσωπο κλπ και μαλιστα μεσα στη βατσινιες ειχε και μια μεγαλη πετρα οποτε την εδωσε μια κεφαλια με το κεφαλι του να ματωσει κιολας και το σεναριο θα ηταν πως ηρθε ο εχθρος να κλεψει τα κασονια αυτος ετρεξε να κρυφτει οπου μπορουσε μπηκε στης βατσινιες που τον ξεσκισαν με τα αγκαθια και μαλιστα παραπατησε επεσε στην πετρα χτυπησε το κεφαλι του και λυποθημησε οποτε την επεσε διπλα στην πετρα και καλα λιποθυμος και περιμενε μεχρι οι ανταρτες να αρχισουν να ανησυχουν για το τι μπορει να εγινε και δεν επεστρεψε ακομα και να εψαχναν να τον βρουν.Ετσι λοιπον και εγινε την επεσε εκει μεσα στης βατσινιες για ωρες μεχρι που καποια στιγμη εμφανιστηκαν οι ανταρτες και αρχισαν να τον ψαχνουν και τελικα τον βρηκαν καθως εκανε τον ψοφιο κοριο και τους ακουγε να λενε που εινιαι τα κασονια και να δουνε αν πεθανε κλπ μεχρι που τον κουβαλησαν μεχρι το μερος που ζουσε με τους ανταρτες και σιγα σιγα αρχισε να ψιλοξυπναει απο την λιποθυμια.Οταν ξυπνησε τελικα πηγε ο αρχηγος με αυστηρο υφος για ανακριση και του λεει τι εγινε θαναση πες μας τι εγινε και αρχισε οποτε αυτος να αραδιαζει το παραμυθι του πως εκει που τελειωνε με τα κασονια και ετοιμαζοταν να παει να κοψει κλωναρια να τα σκεπασει για καμουφλαρισμα ακουσε φωνες να λενε πως απο κει περασε το αεροπλανο και ψαξτε καλα κλπ και απο τον φοβο του ετρεξε μεσα στης βατσινιες οπου και επεσε χτυπησε και λιποθημησε και μετα δεν ξερει τι εγινε μεχρι την στιγμη που ανοιξε τα ματια του και ειδε πως ηταν εκει περα στο μερος που ζουσανε.Φυσικα του ειπανε πως δεν βρηκαν πουθενα κασονια και ειπε αυτος πως μαλον θα τα κλεψανε γιατι που αλλου να πηγαν και εξαφανιστηκαν.Τελικα το εφαγαν το παραμυθι οι ανταρτες οχι αμασητο φυσικα γιατι δεν τον ξαναστειλαν για τετοια δουλεια ομως το πιστεψαν γιατι και ψεματα να τους ελεγε που να προλαβαινε να παει ενας μονος ανθρωπος και ''λιγος'' οπως ο αθανασης κασονια βαρια μεσα σε τοσο λιγες ωρες ηταν αδυνατο να μπορουσε να της μεταφερει καπου μακρια και να της κρυψει.Ετσι λοιπον συνεχισε την ζωη του εκει πανω για καποια χρονια μεχρι που τελειωσαν τα ανταρτικα και επεστρεψε στο χωριο του με της λιρες φυσικα να μην εχουν βρεθει και να βρισκονται εκει που της ειχε ριξει.


Αφου λοιπον περιμενε αλλον εναν χρονο μπορει και περισσοτερο μετα τα ανταρτικα να ηρεμησει ολο αυτο το πραγμα ενα βραδυ πηρε 8 γαιδουρια που τα ειχε στον αχυρωνα ενα χρονο μονο και μονο γιαυτη την δουλεια και επειδη ο δρομος ηταν μεγαλος ξεκινησε απο το πρωι με την δικαιολογια πως πηγαινε να τα πουλησει.Το βραδυ λοιπον ειχε φτασει στο μερος εκεινο που ειχε ριξει τα κασονια και τον βολεψε και η νυχτα γιατι ηταν σαν μερα και εβλεπε τα παντα και ειχε φυσικα και δυο γκαζολαμπες μαζι του για φως.Ετσι λοιπον αρχισε δουλεια και αρχισε να κεταβαζει κατω σιγα σιγα τα γαιδουρια γιατι μονο αυτα θα μπορουσαν απο κατω να βγουνε επανω ξανα φορτωμενα οποτε αφου κατεβασε και τα 8 κατω στον λακο με τα δεντρα κλπ και βρηκε τα κασονια αρχισε σιγα σιγα να τα φορτωνει στα γαιδουρια μεχρι που τελειωσε και γρηγορα σχετικα τα ανεβασε πανω και πηρε τον δρομο του γυρισμου για το χωριο.Επειδη ομως στο χωριο θα εφτανε μερα και θα τον επερναν χαμπαρι αφου ειχε πει κιολας πως θα πουλουσε τα γαιδουρια σταματησε σε περιοχη λιγο πιο μακρια απο το χωριο του κρυφτηκε σε ενα μερος που ειχε κατι σπηλιες που παλια εσκαβαν για μεταλευματα και περιμενε να νυχτωσει πριν επιστρεψει στο χωριο και να παει καυτευθειαν στον αχυρωνα να κρυψει τα κασονια κατω απο το αχυρο.Τελικα ετσι και εγινε και αφου τελειωσε η δουλεια την αλλη μερα στο χωριο ειπε το παραμυθι πως τζαμπα πηγε εκει που πηγε και πως δεν τα βρηκαν στην τιμη γιατι στην ουσια ηθελαν να παρουν τα γαιδουρια τζαμπα κλπ κλπ και φυσικα το εχαψαν ολοι γιατι δεν ειχε κανεις λογο να τον αμφισβητηση.


Ετσι λοιπον μας ειπε τελειωνοντας την ιστορια καταφερα και εκανα ολα οσα εκανα και γιαυτο και με μισουνε γιατι πολλα χρονια μετα βγηκε η βρωμα πως κατι βρηκα και εκανα λεφτα χωρις να ξερουν φυσικα τι πραγματικα εγινε γιαυτο και αρχισαν να ξεκοβουν απο το μαγαζι γιατι ελεγαν πως αφου κατι βρηκα και εκανα λεφτα να ζησω με αυτα τοτε δεν εχω αναγκη το μαγαζι οποτε σιγα σιγα την κοπανησαν ολοι οι θαμωνες που ειχα καθε μερα πρωι βραδυ.Αφου λοιπον τελειωσε την ιστορια εμενα κατι δεν με κολλουσε κατι που δεν μπορουσα να προσδιορισω εκεινη την στιγμη στο μυαλο μου ομως μετα απο σκεψη καταλαβα τι ηταν αυτο που δεν με κολλουσε.Μας ειχε πει για τα κασονια αλλα δεν μας ειχε πει για τα μεταλικα κουτακια που τα ειχε πεταξει χυμα κατω στο γκρεμο απο το σπασμενο κασονι δεν μας ειχε πει με αυτα τι ειχε γινει τα πηρε τελικα η οχι.Τελικα τον ρωτησα εγω ρε μπαρμπα θαναση ολα αυτα που μας ειπες τα ξερεις κανενας αλλος και με απαντησε ναι τα ηξερε η συγχωρεμενη η γυναικα μου και ο γιος μου αλλα κανενας αλλος ουτε συγγενης ουτε συγχωριανος οποτε και γω του εκανα την κρισιμη ερωτηση.Ρε μπαρμπα θαναση του λεω μας τα ειπες ολα αυτα ομως ξεχασες κατι δεν μας ειπες τι εγινε με τα κουτακια τα μεταλικα με της λιρες αυτα που τα ειχες πεταξει κατω χυμα απο το σπασμενο κασονι.Αααααααααα μας λεει απο αυτα βρηκα μονο κανα δυο που επεσαν μπροστα στα ποδια μου σιγα μην καθομουνα να ασχολκηθω μαυτα την στιγμη που ειχα τα κασονια αλλα και που δεν εβλεπα την ωρα να τελειωνω και να επιστρεψω στο χωριο.Μιλαμε εκεινη την στιγμη καμπανακια αρχισαν να βαρανε μεσα στο κεφαλι μου τι καμπανακια δηλαδη αλλα τεραστιες καμπανες ρε λες λεω απο μεσα μου μια στο δισεκατομμυριο να ειναι ακομα εκει αυτα τα κουτακια τα μεταλικα με της λιρες και εμεινα με της σκεψεις μου και με τον φιλο μου διπλα να κοιμαται ορθιος απο το πολυ ποτο το ιδιο και ο μπαρμπα θανασης καθως ειχε παει ηδη 4 και 30 τα ξημερωματα.Οχι πως εγω πηγαινα πισω βεβαια αλλα επειδη ηταν να οδηγησω δεν ειχα πιει τοσο πολυ οσο ο αλλος.Τελικα σκουνταω τον φιλο μου μιλαω και στον μπαρμπα θαναση του λεω ωρα για κλεισιμο μπαρμπα να φυγουμε και μεις ελα να σε βοηθησουμε με τα πιατα και τα μπουκαλια να τα παμε μεσα και μετα την κανουμε οποτε τον βοηθησαμε μπηκαμε στο αμαξι και γυρισαμε στο χωριο πηγα τον φιλο μου σπιτι του και μετα και γω στο δικο μου και ξεραθηκα στον υπνο.


Την επομενη μερα ηρθε ο φιλος μου στο μαγαζι για μουχαμπετι και να πιουμε καφε και εκει που καθομασταν του λεω τι εχεις να πεις για τα χθεσινα και με λεει γελωντας καλα ρε πιστεψες της βλακειες που μας ελεγε ο μπαρμπας αυτος ηταν πιο μεθυσμενος και απο μας.Ρε μακακα του λεω δεν ειπα εγω πως πιστευω τα παντα αλλα γιατι να μας πει τετοιο παραμυθι και οπως ξερουμε οντως εχει αυτα που ειπε αλλα και πολλα φραγκα και περιμενουν τα καρταλια τα παιδια του να πεθανει για να τον κληρονομησουν.Αυτα μας τα ειχε πει συγχωριανος μας στην ηλικεια του μπαρμπα θαναση που τον ηξερε και μας επιβεβαιωσε πως οντως και λεφτα ειχε και διαμερισματα πολλα,μαγαζια που νοικιαζε κλπ.Εγω επειδη ειχα σκεφτη πολλα πανω στο θεμα λεω στον φιλο μου εστω και αν υπαρχει μια στο τρισεκατομμυριο πιθανοτητα ολα αυτα να ειναι αληθεια εισαι να παμε εκει πανω στο βουνο να ψαξουμε στο γκρεμο μηπως και βρουμε κανα κουτακι με λιρες και σωθουμε;Φυσικα ο φιλος μου αρχισε να γελαει και να με λεει καλα ρε απο τοτε περασαν δεκαδες χρονια λες να μην κατεβηκε κανεις εκει κατω ποτε και να ειναι αυτα ακομα εκει αν τελικα υ[αρχουν;αποκλειεται και αληθεια να ειναι τοσα χρονια να μην κατεβηκε κανενας εκει κατω και να τα βρηκε τυχαια για παραδειγμα.Ρε του ξαναλεω εγω γουσταρεις να παμε και να δουμε με τα ματια μας ετσι για την φαση και ας μην βρουμε τιποτα ετσι απο περιεργεια και μονο δεν το σκεφτεσαι καθολου και με απανταει φυσικα και το σκεφτομαι οποτε του λεω εκλεισε βρισκουμαι μια βολικη μερα βραδυ δηλαδη και παμε να δουμε.


Ετσι λοιπον μια βδομαδα μετα μερα δευτερα κανονισαμε να παμε δευτερα και οχι κανα σαββατο για παραδειγμα που ο κοσμος ειναι εξω και γενικα κυκλοφορουνε πολλα αμαξια και κοσμος φορτωσαμε την FIATαρα με φακους δυο φτυαρια δυο γκασμαδες μηπως χρειαστη να ψαξουμε και πηρα και στην φουστια το δικανο του γερου μου γιατι ποτε δεν ξερεις τι μπορει να γινει νυχτιατικα.Ετσι λοιπον ξεκινησαμε για να παμε σε εκεινο το μερος που δεν ηταν αγνωστο για μενα και τον φιλο μου καθως εκει περα στην περιοχη οχι ακριβως εκει που μας ειχε πει ο μπαρμπας βεβαια ειχαμε ξαναπαει αρκετες φορες γιατι ειχε κατι πευκα που εκανα κατι τεραστιες κουκουναρες και μαζευαμε τσουβαλια να της εχουμε για προσαναμα.Φυσικα το μερος ηταν μεσα στο βουνο και μπορει να αλαξαν πολλα απο τοτε που ηταν ο μπαρμπα θανασης αλλα αυτο που δεν αλκαξε ηταν το ποσο δισβατο ηταν και δεν μπορουσες να πας με την ανεση σου επρεπε να προσεχεις γιατι ακομα και κορμους απο κομμενα δεντρα μπορουσαν να εμφανιστουν μπροστα σου.Τελικα μετα απο αρκετη ωρα φτασαμε στο σημειο που μας ειχε πει και παρεμενε οπως και τοτε σαν πεδιαδα δεν ειχε αλαξει κατι πανω σαυτο.Αφου λοιπον εβαλα το αμαξι πισω απο κατι δεντρα να μη φαινεται γιατι ο διαβολος εχει πολλα ποδαρια και ποτε δεν ξερεις ποιος θα μπορουσε να εμφανιστη εκει πηραμε απο εναν φακο με τον φιλο μου και οχι φτυαρια και γκασμαδες γιατι πρωτα απολα επρεπε να βρουμε το μερος που ηταν ο γκρεμος η κατηφορα δηλαδη και δεν ηταν τοσο απλο γιατι απο τοτε μεχρι και την στιγμη που πηγαμε η βλαστιση εγινε πολυ μεγαλυτερη εμφανιστηκαν πολλα δεντρα και το πραγμα ειχε διαφοροποιηθει.Φυσικα προσεχαμε κιολας πολυ γιατι στα καλα καθουμενα μπορει να βρισκαμε το μερος να πεφταμε που λεει ο λογος απο απροσεξια και αντε γεια.Τελικα μετα απο ωρα ο φιλος μου βρηκε το μερος και με εκανε σημα με τον φακο του οποτε πηγα και γω εκει.Πισα σκοταδι εκεινο το βραδυ το μονο που ακουγοταν ηταν ο αερας στα φιλα τον δεντρων εντυπωση με ειχε κανει πως δεν ακουγοταν τιποτα που να ειχε σχεση με ζωο η με πουλι η τιποτα τζιτζικια τελως παντων γιατι βρισκομασταν καλοκαιρι συγκεκριμενα αρχες του ιουλιου οπως και τωρα σε λιγες μερες.Σε καποια φαση καθως πηγαινα προς τον φιλο μου με την ακρη του ματιου μου με φανηκε σαν να περασε καποιος τρεχοντας πλαγια και πισω μου σαν να ειδα μια σκια δηλαδη αλλα λεω απο την φαντασια μου ειναι λογο της ατμοσφαιρας κλπ οποτε εφτασα στον φιλο μου και σιγα σιγα αρχισαμε να κατεβαινουμε την κατηφορα και πραγματικα ηταν τοσο κατηφορικη που απορησα πως κατεβηκε τοτε ο μπαρμπα θανασης γιατι για μας ηταν πιο ευκολο λογο του οτι ειχε πολλα δεντρα και πηγαιναμε απο κορμο σε κορμο και κατεβαιναμε ανετα αλλα πολυ προσεκτικα γιατι γινοταν χαμος απο βλαστηση.
 
Τελικα μετα απο αρκετη ωρα φτασαμε στο τελος του γκρεμου/κατηφορας και πραγματικα το μερος ηταν σαν απατητο κατι που δεν ηταν παραξενο φυσικα γιατι ποιος ο λογος να κατεβει καποιος εκει κατω.Με λεει σε καποια φαση ο φιλος μου καλα κατεβηκαμε αλλα αμα χρειαστουμαι κανα φτυαρι πως ανεβαινουμε να το παρουμε και κοιταξαμε μαζι κατα πανω και μας επιασε σπαστικο γελιο για λιγα λεπτα.Τελικα αρχισαμε να ψαχνουμε το εδαφος με τους φακους και μπορει το μερος να μην ηταν μικρο αλλα ηταν σαν κλουβι γιατι στην ουσια ηταν σαν μια τρυπα στην γη αφου αριστερα δεξια πισω και μπροστα ηταν αδιεξοδο δεν ειχε δηλαδη καποια αλλη προσβαση οποτε αν οσα μας ειχε πει ο μπαρμπα θανασης ηταν αληθεια εκει θα βρισκοταν τα κουτακια δεν μπορουσαν να γλυστρισουν για παραδειγμα και να πανε καπου αλλου.Εκει μεσα με τα δεντρα γυρω γυρω οπως και αυτα που ειχε κατω αλλα και με τα φυτα γενικοτερα το σκοταδι ηταν πιο πυκνο και ο αερας δεν εφτανε να φυσηξει εκει κατω.Ψαχναμε πολυ ωρα δεν ξερω ποση ωρα ακριβως αλλα μιλαμε ειχαμε γινει μουσκεμα στον ιδρωτα ο φιλος μου ειχε πιασει και μια τσουκνιδα καταλαθος ειχαν γεμισει σπυρια τα χερια του και τον πονουσαν μεχρι που σε καποια φαση πεταξε απο τα νευρα του τον φακο και με λεει μακακα τα παραταμε δεν μπορω αλλο.Δεν εχει τιποτα εδω μας δουλεψε ο μπαρμπας και μεις φαγαμε αμασητο το παραμυθι του και γω φυσικα δεν πηγαινα πισω και γω απογοητευμενος ημουνα οχι γιατι περιμενα να βρω τον θησαυρο των ανταρτων αλλα γιατι οσο να ναι ειχα πιστεψει τον μπαρμπα και αυτα που ελεγε και οχι μονο αυτο αλλα κουβαληθηκαμε μεσα στο βουνο στου διαολου την μανα ξημερωματα ενω θα μπορουσαμε να παμε μερα πχ και ας μας εβλεπαν θα λεγαμε πηγαιναμε βολτα στο βουνο και κλαιν μαιν.Τελικα παρατησαμε τους φακους κατω και πιναμε νερο απο ενα μπουκαλο που ειχαμε μαζι μεχρι που σε καποια φαση σηκωνεται ενας αερας που παθαμε την πλακα μας για το πως ηταν δυνατων αυτο αφου εκει κατω αερας δεν εφτανε το ειχαμε προσεξει απο πριν και σαν να μην εφτανε αυτο ο αερας σε συνδιασμο με τα φυλα των δεντρων εκει και και τα χορταρια ακουγοταν σαν ουρλιαχτο σαν καποιος να εκλαιγε ενα πραμα.Ρε με λεει ο φιλος μου τι ειναι αυτο ξερω γω τι ειναι του απανταω αερας οπως φαινεται και εκει που ημαστε και συζηταμαι βλεπουμε πισω απο τα δεντρα να κινουνται κατι σκιες σαν να υπηρχαν ανθρωποι εκει πισω και να ετρεχαν μεσα στο σκοταδι απο δεντρο σε δεντρο απο κορμο σε κορμο αλλα πατηματα και ηχος απο τα χορταρια και τα φυτα σαν καποιος να τα παταει η να τρεχει πανω τους δεν υπηρχε.Φυσικα το ειδαμε και οι δυο οχι μονο εγω και πραγματικα μας ειχε σηκωθει η τριχα.Με λεει ο φιλος μου χεσμενος φυσικα ρε τι ειναι αυτα τα βλεπεις τα βλεπω του λεω και σηκω οπως εισαι πιανουμε με την μια τους φακους και τρεχα γρηγορα στην ανηφορα δεντρο δεντρο να ανεβουμε πανω γιατι εχω χεστη επανω μου.Πεταγομαστε λοιπον επανω λες και ειχαμε σουστες στον κωλο μας και χωρις να δω καν πισω μου πιανομαι απο εναν κορμο δινω οθηση προς τα πανω και αρχιζω να ανεβαινω να πιανομαι απο δευτερο δεντρο και ουτω καθεξης.Εκει που ανεβαινα λοιπον βλεπω πισω μου και δεν υπαρχει τιποτα και φωναζω στον φιλο μου μεσα στην τρομαρα μου που εισαι ρε τι επαθες και με απανταει βοηθεια μακακα δεν μπορω να κουνηθω οχι ρε γαμωτο λεω απο μεσα μου καπου θα χτυπησε και κατεβαινω ξανα κατω να τον βοηθησω με αυτα οτι και να ηταν πισω απο τα δεντρα της σκιες να φαινονται καλυτερα και λες και ειχαν ερθει πιο κοντα.Που χτυπησες ρε του λεω και με λεει δεν εχω χτυπησει ρε δεν μπορω να κουνησω τα ποδια μου λες και εχω παθει αγκιλωσει λες και κατι με κραταει και δεν με αφηνει να φυγω και ολα αυτα να διαδραματιζονται μεσα σε ενα κλιμα παρανοιας και τρομερου φοβου μεχρι που τον επιασαν και τα κλαματα να τον τραβαω εγω απο τα χερια και να ειναι λες και τραβουσα κανα δεντρο δεν κουνιοταν με τιποτα ηταν λες και ηταν βιδωμενος στο εδαφος.Μιλαμε τα ειχα χασει ειχα πανικοβληθει ο αερας να φυσαει οι σκιες να πλησιαζουν και να τρεχουν γυρω γυρω και σε καποια φαση με ερχεται αναλαμπη και του λεω φωναζοντας μακακα πες κανενα πατερ ημων κανενα πιστευω καμια προσευχη η τελως παντων οτι ξερεις και αρχιζει να λεει φωναχτα το πατερ ημων ενω εγω τον τραβουσα απο τα χερια και δεν κουνιοταν οπως ειπα με τιποτα και αρχισα και γω να λεω μαζι του φωναχτα το πατερ ημων και ξαφνικα οταν τελειωσαμε και αφου ολη την ωρα τον τραβουσα ηταν λες και ξεκολησε απο το εδαφος και πεσαμε μαζι προς τα πισω επεσε και αυτος επανω μου και μιλαμε εφαγα μια γονατια στα ριπαπα που ηταν ολη δικη μου αλλα ποιος υπολογιζε πονο κλπ εκεινη την ωρα.Μιλαμε ηταν λες και μας ειχαν βαλει νεφτι στον κωλο πιανομασταν απο τα δεντρα και ανεβαιναμε την ανηφορα λες και ημασταν μαιμουδες χωρις να κοιταμε καν πισω μας μεχρι που τελικα φτασαμε επανω και τρεχοντας πηγαμε στο αμαξι που ειχα αφησει πανω στο τιμονι τα κλειδια για παν ενδεχομενο.Βαζω μπροστα κανω και κατι μπαντιλικια απο την βιασυνη και την τρομαρα να φυγουμε και μιλαμε ουτε κρομους δεντρων μεσα στο δρομο υπολογιζα ουτε τιποτα καβαλησα και κανα δυο που ευτυχως ηταν κομενοι πολυ χαμηλα και σε χρονο μηδεν ειχαμε φτασει στο χωριο και δεν πηγαμε καν στα σπιτι μας αλλα κατσαμε πολυ ωρα στο μαγαζι μου στο χωριο στο εργαστηριο με τα φωτα ολα αναμενα και κοιταζομασταν σαν χαζοι.Αφου ηρεμησαμε καπως ειδαμε πως η ωρα ηταν 4 και 20 και την πεσαμε σε δυο καρεκλες και μας πηρε ο υπνος μεχρι το πρωι που εγω εκατσα κατευθειαν στο μαγαζι και ο φιλος μου πηγε στο σπιτι του.


Εκεινη την μερα δεν συναντηθηκαμε δεν ειχε ερθει καν στο μαγαζι για μουχαμπετι ουτε πηγαμε να δουμε της αλλες και ξαναβρεθηκαμε την επομενη μερα που ηρθε απογευματακι στο μαγαζι για καφε και καθησαμε και συζητουσαμε τα προχθεσινα γεγονοτα χωρις να μπαινουμε σε πολλες πολλες λεπτομερειες και με τον φιλο μου να λεει σε καποια φαση στο ξεκαρφωτο μακακα πρεπει να παγωσα και να μην μπορουσα να κουνηθω απο τον φοβο μου και του λεω εγω αστο να παει να στο διαολο μην ψαχνεις τωρα πως και γιατι και σταματησαμε εκει την κουβεντα.Το βραδυ πηγαμε στης κοπελες μας και κλασσικα σταματησαμε για ρετσινα και κανα σουβλακι στον μπαρμπα θαναση.Οταν καθησαμε του λεω τι εγινε μπαρμπα θαναση λες και σημερα να μας στησουν οι αλλες και να καταληξουμε μεχρι της 4 και 30 τα ξημερωματα και με λεει με απορια γιατι ποτε εγινε αυτο και του λεω πριν απο μια βδομαδα και κατι παραπανω και με απανταει δεν θυμαμαι τιποτα.Εγω καχυποπτος φυσικα του λεω τι θα γινει μπαρμπα θαναση θα μας πεις τελικα πως απεκτησες διαμερισματα,αυτοκινητα,γεωργικα μηχανηματα φορτηγα κλπ και με απανταει καποια στιγμη θα σας πω οχι τωρα ομως και καθομαστε σαν μακακες και κοιταζομαστε με τον φιλο μου.Ρε του λεω αυτος δεν θυμαται τιποτα και οπως βλεπεις δεν θελει να μας το πει δεν θυμαται καν πως μα τα ελεγε ολα αυτα εκεινο το βραδυ αρα αποκλειεται να ειναι παραμυθι δεν κολλαει και με λεει ο φιλος μου μη με πεις να παμε ξανα εκει δεν παω ουτε για ολα τα λεφτα του κοσμου μετα απο οσα περασαμε και ειδες που το καναμε κοσκινο το μερος τιποτα δεν ειχε εκει περα απο φυτα,δεντρα και πετρες.Μην τρελενεσαι ρε του λεω δεν θα παμε βραδυ μολις κλεισω το μαγαζι μια μερα μεσημερι με νταλα ηλιο θα παμε και με λεει ετσι μπορει να ρθω βραδυ ξανα με τιποτα και την αφησαμε εκει την κουβεντα.


Λιγες μερες μετα κατα της μια το μεσημερι τον πηρα τηλεφωνο και του ειπα πως ηρθε η ωρα να ξαναπαμε εκει πανω οποτε μολις εκλεισα το μαγαζι πηγα τον πηρα και πηγαμε ξανα εκει.Μιλαμε το μερος εκεινη την ωρα με τον ηλιο και την ζεστη ηταν χαρα θεου ηταν μονο για κανα καφασι μπυρες και καμια ψησταρια και ψηνε τρωγε μπριζολες,πανσετες και λουκανικα ομως εμεις ειχαμε παει για αλλο σκοπο.Με τον φοβο φυσικα μεσα μας αρχισαμε να κατεβαινουμε σιγα σιγα αλλα το φως της μερας μας εκανε να νοιωθουμε καλυτερα και γρηγορα φτασαμε κατω.Δεν πατησαμε καλα καλα κατω και ακουω τον φιλο μου να λεει ε δεν γινονται αυτα εχω παθει πλακα τωρα μακακα ελα γρηγορα να δεις και βλεπω ακριβως στο σημειο που ηταν παγωμενοι ο φιλος μου εκεινο το βραδυ να υπαρχουν δυο μεταλικα κουτια στρατιωτικου τυπου με χερουλακι απο πανω και ηταν κλειστα.Φυσικα ο φοβος επανηλθε και κοιταζαμε γυρω μας μηπως δουμε τιποτα περιεργο παλι και με λεει ο φιλος μου μακακα παμε να φυγουμε δεν τα αγγιζω εγω αυτα τα πραγματα και γω ηταν σαν να μην τον ακουγα γιατι τα κοιτουσα αποσβολωμενος και με ειχε κανει τρομερη εντυπωση το ποσο καινουργια εμοιαζαν μιλαμε γυαλιζαν λες και φτιαχτηκαν χθες και δεν εμοιαζαν με αντικειμενα που φτιαχτηκαν δεκαετιες πριν και μαλιστα ηταν τοσα πολλα χρονια εκτεθημενα στης καιρικες συνθηκες στην σκουρια κλπ.Ηταν λες και καποιος τα εφτιαξε και τα εφησε εκει να μας περιμενουν γιατι ηξερε πως θα πηγαιναμε ξανα.Οταν συγκεντρωθηκα λιγο λεω στο φιλο μου μη λες βλακειες ρε μερα μεσημερι με τον ηλιο να λαμπει κατσε να δουμε τι γινετε και φευγουμε θα τα ανοιξω εγω εσυ κανε πισω αν φοβασαι.Οχι πως εγω ημουνα ο ατρομητος αλλα οπως και να το κανουμε το φως της μερας ηταν συμαχος για τον φοβο.Ετσι λοιπον τα ανοιγω και τα δυο και τι να δω μεσα ειχε απο μια χρυση λιρα σε καθε κουτι και να ειναι πεντακαθαρες και λαμπερες λες και κοπηκαν προσφατα και απο την μια πλευρα ειχε το κεφαλι μιας γυναικας και απο την αλλη τον αγιο γεωργιο που σκοτωνε τον δρακο.Περισσοτερες λεπτομερεις δεν εκατσα να δω αρπαξα γρηγορα της λιρες και λεω στο φιλο μου γρηγορα πανω την κανουμε αμεσως και ουτε τα κουτια δεν πηραμε αλλα τα πηρα στα χερια μου και τα πεταξα στο βαθος σε ενα σημειο.


Καθως επιστρεφαμε στο χωριο ειπα στον φιλο μου να προσεξει καλα και να μην αναφερει ποτε τιποτα γιαυτο και σε κανεναν και ας την φυλαξει καπου την λιρα να την εχει.Καιρο μετα ημουνα στο μαγαζι και δουλευα μεχρι που ηρθε ενας συγχωριανος γνωστος κυνηγος λιρων κλπ οποτε με ηρθε ιδεα να τον ρωτησω για την λιρα γιατι λεπτομερειες δεν ηξερα δεν το ειχα ψαξει το θεμα και του ανεφερα για την λιρα πως και καλα με ειχε πει καποιος αλλος πως ειχε μια απο τον παππου του και με ειεπ ο συγχωριανος μου πως αυτες οι λιρες με την βασιλισσα βικτωρια ηταν προς το τελος του 1800 ηταν λιρες παλιας κοπης γιατι μετα το 1900 δεν θυμοταν ακριβως τοτε ειχαν σταματησει να κοβουν λιρες και αυτες οι λιρες παλιας κοπης ηταν που εριχναν οι συμμαχοι στους ανταρτες.Εγω δεν χρειαζοταν να ακουσω κατι αλλο λυθηκαν οι αποριες που ειχα οποτε τον ευχαριστησα αν και με κοιταζε με αμφινβολιες παντως και με ειπε κιολας αν εχω καμια πληροφορια να του την πω να κανουμε συνεργασια και του ειπα γελωντας και γω αν βρω καποια πληροφορια θα του την πω να ειναι σιγουρος.


Κανα δυο μερες μετα πηγαμε παλι στης κοπελες μας με την κλασσικη σταση στου μπαρμπα θαναση και γω του ειπα και παλι ποτε θα μας πει την ιστορια για το πως απεκτησε τα υποαρχοντα του και κλασσικα μας ειπε αλλη φορα.Οταν λοιπον το ακουω αυτο του λεω φερε δυο μπυρες για μας και μια για σενα και κατσε λιγο θελω να σε πω κατι και οταν εφερε της μπυρες του διηθηθηκα ολα ωσα μας ειχε πει εκεινο το βραδυ χωρις φυσικα να του πω τα δεικα μας σκηνικα.Ο ανθρωπος ειχε μεινει μαγωτο και με λεει καλα ρε πως εκατσα και τα ειπα εγω ολα αυτα πουθενα δεν τα εχω αναφερει μονο η γυναικα μου η συγχωρεμενη και ο γιος μου τα ξερουν και του ειπα εγω πως το ποτο λυνει την γλωσσα αλλα και τι εγινε που τα ειπε εξαλου τελειωσαν ολα αυτα τι τον νοιαζει τι λενε οι συγχωριανοι του αν ηταν τυχεροι και εξυπνοι ας εβρισκαν και αυτοι και συμφωνησε και πηγε και εφερε αλλες τρεις μπυρες.Φυσικα χωρις να χασω εγω ευκαιρια του λεω εχεις ρε μπαρμπα θαναση τιποτα να μας δειξεις απο αυτα εχω περιεργεια να δω πως ειναι και με λεει κοιτα κατι παραπανω δεν εχω και δεν μπορω να σας πω αλλα μεσα στην κουζινα εχω ενθυμιο ενα απο τα κουτια που ειχαν μεσα τα κασονια και πηγαμε στην κουζινα να μας το δειξει και ηταν ολοιδιο με αυτα που βρηκαμε εμεις.Το παραξενο της υποθεσης ομως ηταν πως αυτο που ειχε ο μπαρμπας και που το ειχε μεσα χωρις να ειναι εκτθημενο σε καιρικα φαινομενα κλπ αυτες της δεκαετιες φαινοταν παλιο και σε πολλα σημεια ηταν σκουριασμενο σε αντιθεση με αυτα που βρηκαμε εμεις και που ηταν ολοκαινουργια λες και φτιαχτηκαν την προηγουμενη μερα.Τελικα ευχαριστησαμε τον μπαρμπα που μας το εδειξε κατσαμε ακομα λιγο μεχρι να ρθουνε οι κοπελες μας και μετα απο λιγο φυγαμε.


Την επομενη μερα πηγαινα μια παραγγελια σε ενα χωριο και στο δρομο μου ηταν ο δρομος που αρχιζε το βουνο για εκεινο το μερος.Η αποριες πολλες στο κεφαλι μου για ολα τα περιστατικα αλλα κυριως για τα κουτια που ηταν σαν καινουργια που ηταν λες και καποιος τα αφησε για μας λες και ηξερε πως θα ξαναπαμε κλπ και αφου πηγα την παραγγελια και επεστρεφα ειπα να κανω μια τελευταια βολτα σε κεινο το μερος οποτε αφου πηγα κατεβηκα κατω και πηγα ακριβως στο σημειο που ειχα πεταξει τα κουτια οταν τα ειχαμε βρει και φευγαμε.Μιλαμε ημουνα ωρες εκει μεχρι που αρχισε να νυχτωνει και αρων αρων ανεβηκα πανω να φυγω σκεπτομενος τα γεγονοταν εκεινης της νυχτας.Δεν βρηκα απολυτως τιποτα οργωσα ολο το μερος και ηξερα πολυ καλα που πεταξα τα κουτια δεν υπηρχε περιπτωση να πηγαν πουθενα.Δεν υπηρχε πραγματικα τιποτα ειχαν εξαφανιστη και με χιλιαδες αποριες και σεναρια στο κεφαλι μου εφυγα και δεν ξανασυζητησαμαι ολα αυτα τα γεγονοτα ποτε ξανα με τον φιλο μου.


Απο τοτε περασαν πολλα χρονια ο μπαρμπα θανασης πεθανε τα παιδια του στο χωριο δεν πατησαν ποτε και το μαγαζι του εγινε αντρο ποντικιων,νυχτεριδων και διαφορα μαστουρια πηγαινουν εκει μεσα να παρουν την δοση τους.Για χρονια ολοκληρα την λιρα την ειχα κρυμμενη στο μαγαζι και καπου καπου την εβγαζα και την εβλεπα αλλα για κακη μου τυχη πριν χρονια με ανοιξαν το μαγαζι και εκτος απο τα λεφτα της ταμιακης εσπασε ο διαβολος το ποδαρι του και βρηκαν και το κουτακι που ειχα την λιρα και μαλιστα αποκλειεται να την ειχαν δει απλα ειδαν βαρυ το κουτι καθως εκει μεσα ειχα κατι πενταλεπτα απο τα πρωτα που μας ειχα δωσει οι τραπεζες οταν μπηκαμε στο ευρω και το πηραν το κουτι μονο και μονο για εκεινα αλλα για καλη τους τυχη ηταν και η λιρα μεσα που φυσικα μπορει και να την πεταξαν γιατι για καμουφλαρισμα εκει μεσα ειχα και καμια 20αρια ψευτικα νομισματα απο αυτα που πουλουσαν καποτε τα περιπτερα.Ο Φιλος μου καποια χρονια μετα τα γεγονοτα εκεινα πηγε στη γερμανια για δουλεια γιατι προκοπη δεν ειχε εδω και χαθηκαμε για χρονια σπανια ερχοταν και ακομα πιο σπανια ερχεται στο χωριο.Οταν ηρθε την τελευταια φορα του ανεφερα την λιρα και ενω ηξερε πως εμενα με την ειχαν κλεψει με ειπε πως την πουλησε σε εναν εκει στην γερμανια οχι για τα λεφτα αλλα γιατι δεν ηθελε να θυμαται τιποτα απο εκεινη την νυχτα και αφου φυσικα τον εβρισα του ειπα καλα ρε ηλιθειε ας την εδεινες σε μενα στην τελικη θα στην αγοραζα εγω αν ησουν τοσο παραδοπιστος και γενικα καναμε εναν καλο καβγα εκεινη την μερα.Απο τοτε δεν πολυμιλαμε εχουν ψυχρανθει οι σχεσεις μας και δεν ειναι πως δεν τον καταλαβαινα και γω θα ηθελα να ξεχνουσα αυτα που εγιναν εκεινο το βραδυ ομως απο την αλλη ηταν και το γαμωτο γιατι ειπαμε να της κρατουσαμε για ενθυμιο και αφου ηξερε πως εγω την εχασα αν δεν την ηθελε ας την εδινε σε μενα.Στο μερος εκεινο δεν ξαναπηγα ποτε δεν υπηρχε λογος εξαλου γιατι δεν ειχε μεινει κατι εκει για να βρει καποιος και αυτα που βρηκαμε εμεις ηταν οπως ειπα σαν να μας τα αφησε καποιος εκει σαν να μας περιμενε να ξαναπαμε ισως βραδυ οποτε τα αφησε για δολωμα η απλα τα αφησε σαν καποια επιβραβευση πραγματικα δεν ξερω.Αυτο που ξερω ειναι πως οι αποριες στο κεφαλι μου υπαρχουν εδω και παρα πολλα χρονια και συχνα πυκνα πιανω τον εαυτο μου να σκεφτεται ξανα και ξανα διαφορες πιθανοτητες και να κανω υποθεσεις για ολα αυτα τα ανεξηγητα περιστατικα που συνεβησαν σε μενα και στον φιλο μου εκεινο το καλοκαιρι.
 
Πολύ ενδιαφέρον περιστατικό και με μπόλικη δόση μυστηρίου! Τώρα που το σκέφτομαι βρε Βασίλη, τόσο κόπο που έκανες να το γράψεις, δεν το στέλνεις για σενάριο; όλα τα έχει μέσα, αντίσταση, βουνά, σκοτεινά μέρη, παράξενα φαινόμενα, σκηνικό επαρχίας, μυστικοπαθείς γέρους, εννοείται μπύρες, ρετσίνες και τα παρελκόμενα, κορίτσια, και κυρίως ότι είναι αληθινή ιστορία. Τι άλλο να ζητήσει κανείς; :)
 
Πολύ ενδιαφέρον περιστατικό και με μπόλικη δόση μυστηρίου! Τώρα που το σκέφτομαι βρε Βασίλη, τόσο κόπο που έκανες να το γράψεις, δεν το στέλνεις για σενάριο; όλα τα έχει μέσα, αντίσταση, βουνά, σκοτεινά μέρη, παράξενα φαινόμενα, σκηνικό επαρχίας, μυστικοπαθείς γέρους, εννοείται μπύρες, ρετσίνες και τα παρελκόμενα, κορίτσια, και κυρίως ότι είναι αληθινή ιστορία. Τι άλλο να ζητήσει κανείς; :)
Τωρα που το λες και το σκεφτομαι σαν να εχεις δικιο μια χαρα ταινια μυστηριου θα μπορουσε να γινει.Δεν ξερω ομως ποιος ηθοποιος θα επιλεγοταν για να παιξει τον ρολο τον δικο μου αλλα θα το βλεπαμε στην πορεια αυτο:biglaugh::biglaugh::biglaugh::biglaugh::biglaugh::biglaugh::biglaugh::biglaugh::biglaugh::biglaugh::biglaugh:
 
Τωρα που το λες και το σκεφτομαι σαν να εχεις δικιο μια χαρα ταινια μυστηριου θα μπορουσε να γινει.Δεν ξερω ομως ποιος ηθοποιος θα επιλεγοταν για να παιξει τον ρολο τον δικο μου αλλα θα το βλεπαμε στην πορεια αυτο:biglaugh::biglaugh::biglaugh::biglaugh::biglaugh::biglaugh::biglaugh::biglaugh::biglaugh::biglaugh::biglaugh:
Αν μόνο ζούσε η Νατάσα Γερασημίδου... :lol: Μη με παρεξηγείς φίλος, αλλά το πρώτο πράγμα που πέρασε απο το μυαλό μου όταν πρωτοείδα το αβατάρ σου ήταν η εικόνα της απο τη ταινία που μεταμφιέστηκε σε άνδρα.(με το μουστάκι).
 
Ας αναφέρω λοιπόν και τη δεύτερη ιστορία. Δεν είναι μεταφυσική, αλλά και πάλι λόγω μιας μικρής σύμπτωσης, την γλύτωσα στο τσακ. Μαθητής λυκείου ήμουν , είχαμε σχολάσει και πήρα τον δρόμο της επιστροφής με τον διπλανό μου, που έμενε και αυτός στην ίδια περιοχή με εμένα. Προχωράμε πάνω στο διαχωριστικό ενός δρόμου και έχουμε στα αριστερά μας, ένα στρατόπεδο ( τότε υπολειτουργούσε, σήμερα είναι κάτι σαν πάρκο ) και δεξιά την ανηφορική πλευρά του δρόμου.
Περπατούσαμε βαριεστημένα και κουβεντιάζαμε για το αν έπρεπε να πάρουμε λεωφορείο από μια στάση λίγο πιο πέρα, ή να το πάμε με τα πόδια. Σταματάει ο φίλος μου και προσπαθεί να ανοίξει την τσάντα του, γιατί θυμόταν πως πρέπει να είχε κάπου μέσα της, ένα εισιτήριο. Συνέχιζε να σκαλίζει χωρίς αποτέλεσμα οπότε του λέω, δεν πειράζει, λιακάδα έχει, γιατί να περιμένουμε το λεωφορείο κανα τέταρτο ( πολλές φορές έκανε και παραπάνω), ας περπατήσουμε. Συμφωνεί και συνεχίζουμε. Μετά από δέκα το πολύ δευτερόλεπτα, βλέπουμε ένα αυτοκίνητο να έρχεται με μεγάλη ταχύτητα από την κατηφόρα, να χάνει τον έλεγχο και να περνάει πάνω από το διαχωριστικό , ακριβώς στο σημείο που στεκόμασταν λίγο πιο πριν ! Μάλιστα συνέχισε την πορεία του ( η γυναίκα που οδηγούσε είχε πανικοβληθεί και αντί για φρένο πατούσε γκάζι ) :moutza: μπήκε στο απέναντι στρατόπεδο ρίχνοντας το συρματόπλεγμα, ξαναέστριψε βγήκε από κει από το πεσμένο σημείο του φράχτη ( πάντα με μεγάλη ταχύτητα ) και ξανακάθησε πάνω στο διαχωριστικό, με ένα γερο τράνταγμα !!! Αν δεν έβλεπα τη πορεία του, απλά δεν θα το πίστευα. :shocked:Εμείς είχαμε μείνει αποσβολωμένοι. Αυτή βγήκε φοβισμένη, μαζεύτηκαν κανα δυο περαστικοί κλπ κλπ. Aφού χαζέψαμε για λίγο, συνεχίσαμε τον δρόμο μας σιωπηλοί και σε μια στιγμή ο φίλος μου, μου λέει " ρε συ.... παραλίγο και θα μας είχε διαλύσει ".
Τότε συνειδητοποίησα πόσο φτηνά την γλυτώσαμε. Λίγα δευτερόλεπτα να συνέχιζε ο συμμαθητής το ψάξιμο και θα είχαμε γίνει και οι δυο άχρωμο κάδρο.:sleep:
 
Τελευταία επεξεργασία:
Rio, αναρρωτιέμαι πολλές φορές σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις τι έχει πραγματικά συμβεί, όταν γλυτώνει κάποιος τα χειρότερα. Το λέμε σύμπτωση; το λέμε τύχη; ή κάπου μέσα μας έχουμε τη δύναμη να ξεφύγουμε από αυτό που ονομάζουμε πεπρωμένο. Δεν ξέρω τι να πω.
Θυμήθηκα πάλι ένα μικρό περιστατικό αλλά σημαντικό που συνέβη στην οικογένεια όταν ήμουν ακόμη παιδί. Να σημειώσω ότι η σχέση μου με την πίστη σε εκείνη την ηλικία ήταν βασισμένη σε όσα άκουγα από γονείς και παππούδες (βαθιά θρησκευόμενοι αλλά όχι δογματικοί) και η άποψή μου για τα τάματα δεν είχε διαμορφωθεί ακόμη. Πλέον τα τάματα για μένα είναι κάτι που χωρά μεγάλη συζήτηση και δε θα επεκταθώ.
Τον αδερφό μου τον είχαν τάξει πριν καλά καλά γεννηθεί στον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, που στους Αγρινιώτες ήταν και είναι πολύ αγαπητός. Ο ίδιος ο αδερφός μου από μικρός τα αμφισβητούσε όλα αυτά πολύ έντονα. Είχαμε μόλις μετακομίσει στο σπίτι που ακόμη μένουν οι γονείς μου και πολλές εκκρεμότητες δεν είχαν τακτοποιηθεί ακόμη λόγω καλοκαιριού (όπου οι πάντες εξαφανίζονταν από την πόλη για να γλυτώσουν τον καύσωνα). Μεταξύ των εκκρεμοτήτων και η εγκατάσταση των φωτιστικών που σήμαινε ότι στο ταβάνι υπήρχαν γυμνά καλώδια. Η μάνα μου έπλενε στο μπάνιο, εγώ κάτι διάβαζα ως συνήθως στο δωμάτιο, ο πατέρας για ψώνια κι ο αδερφός μου, 8 χρονών τότε, ξυπόλυτος ως συνήθως, έπαιζε στην κουζίνα με τη μεταλλική μπάρα μιας ντουλάπας, από αυτές που τοποθετούν τις κρεμάστρες. Ξαφνικά ακούμε μια κραυγή, ένα γδούπο και το ήχο ενός μετάλλου στο μαρμάρινο δάπεδο της κουζίνας. Τρέχει η μάνα, τρέχω κι εγώ και βλέπουμε τον αδερφό μου πεσμένο κάτω, να έχει τις αισθήσεις του αλλά λίγο χαμένο. Η μάνα μου τον ταρακούνησε και τον ρώτησε μια- δυο φορές τι έγινε. Αυτό που τελικά κατάφερε να πει ήταν "είχα το σίδερο και ήθελα να φτάσω αυτά που κρέμονταν στο ταβάνι. Αλλά με χτύπησε το ρεύμα κι ήταν ένας παπούλης και μου σήκωσε τα πόδια από το πάτωμα κι έπεσα". Περιττό να περιγράψω το σοκ της μάνας μου η οποία όλη την υπόλοιπη μέρα συμπεριφερόταν σαν είχε έρθει από άλλο πλανήτη. Όσο για μένα, όσο κι αν αντιμετωπίζω με σκεπτικισμό την έννοια του τάματος, πιστεύω ότι κάποιος τον προσέχει γενικότερα γιατί έχει κάνει κατά καιρούς πολλές χαζομάρες (από την υπερβολική σιγουριά του) και την έχει γλυτώσει στο τσακ.
 
Μία άλλη περίεργη κατάσταση που βίωσα και που μου άφησε πολλά αναπάντητα ερωτηματικά, σχετίζεται με τον θάνατο του πατέρα μου. Συγκεκριμένα, γύρω στις 20 ημέρες πριν πεθάνει άρχισε να βλέπει διάφορους ανθρώπους να περνάνε στο σπίτι.

Εγώ πήγαινα κάθε απόγευμα στο σπίτι των γονέων και καθόμουν έως αργά μαζί του στο σαλόνι και βλέπαμε τηλεόραση. Είχα προσέξει ότι σιγά-σιγά απέφευγε τις συζητήσεις και καθόταν πλέον σιωπηλός στην πολυθρόνα του, ενώ εγώ του σχολίαζα τα της τηλεόρασης. Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα, ότι συχνά δεν κοίταζε στην τηλεόραση, αλλά γύριζε το κεφάλι του δεξιά, όπου κάπου καρφώνονταν το βλέμμα του και μετά το έστριβε αριστερά, σαν να παρακολουθούσε κάποιον που περνούσε από μπροστά του. Το αυτό και ανάποδα. Εγώ υπέθεσα ότι ξεκούραζε το λαιμό του γυρνώντας δεξιά-αριστερά.

Αυτό έγινε αρκετές ημέρες, ώσπου σε κάποια στιγμή, εκεί που είχε καρφωθεί το βλέμμα του στον τοίχο αριστερά (και όχι στην τηλεόραση μπροστά) τον ακούω που λέει "Νάτος αυτός πάλι".
Του λέω "Για αυτόν στην τηλεόραση λες μπαμπά?"
"Όχι" μου απαντάει και ταυτόχρονα γύριζε το κεφάλι του προς τα δεξιά, σαν να περνούσε κάποιος και κατέληξε να κοιτάει στον δεξιό τοίχο, όπου υπήρχε ένας καναπές.
Πονηρεύτηκα και ρώτησα "Βλέπεις ανθρώπους μπαμπά?"
"Ναι" μου λέει
"Πολλούς?" τον ρώτησα.
"Ναι" μου λέει, "έρχονται διάφοροι".
"Τώρα πόσοι είναι?" του λέω.
"Ένας" μου λέει. "Έχει ξαναέρθει"
"Τον ξέρεις?" του λέω.
"Όχι" μου απαντάει.
"Και τι κάνει τώρα" του λέω.
"Κάθεται στον καναπέ, εκεί και μας κοιτάζει" μου λέει.
"Λέει κάτι?" ρώτησα.
"Όχι" μου απαντάει.

Προβληματίσθηκα έντονα, ωστόσο αντί να ρωτήσω πρόσθετες λεπτομέρειες (τι φοράει, πως είναι το πρόσωπό του, τι ηλικία έχει κλπ.) αποφάσισα να του αλλάξω θέμα συζητώντας για αυτά που έδειχνε η τηλεόραση.

Αυτό συνεχίσθηκε και τις επόμενες ημέρες, χωρίς εγώ να ρωτάω, ίσα ίσα άνοιγα συζητήσεις άσχετες για να τον τραβήξω από αυτή την κατάσταση. Μετά σταδιακά "βάρυνε" και το τελευταίο βράδυ μιλούσε με την αδελφή του, πεθαμένη από χρόνια. Αυτό το βράδυ εμφανίσθηκε σκύλος έξω στο δρόμο που γαύγιζε μανιασμένα για ώρα, σε σημείο που βγήκα στο μπαλκόνι και είδα ότι γαύγιζε κοιτώντας το διαμέρισμά μας, από τα τόσα που είχε η πολυκατοικία.

Το γεγονός ότι ο πατέρας μου είχε τα λογικά του μέχρι την τελευταία ημέρα με κάνει να πιστεύω ότι αυτά που έβλεπε δεν ήταν παιχνίδι ενός εγκεφάλου που πέθαινε και οι ενδορφίνες του δημιουργούσαν παραισθήσεις. Αν και δεν πολυπιστεύω σε μετά θάνατον ζωή δεν μπορώ να εξηγήσω αυτά που έλεγε ότι έβλεπε και που πιστεύω ότι τα έβλεπε. Ένα ερωτηματικό λοιπόν που κάποτε (ελπίζω όσο το δυνατόν αργότερα) θα μου απαντηθεί......
 
Πολύ δυνατή η περιγραφή Eagle 1. Αν επιτρέπεται ποσό πέθανε ο πατέρας σου; Επισης, είχε ποτέ περάσει εγκεφαλικό;
 
Πολύ δυνατή η περιγραφή Eagle 1. Αν επιτρέπεται ποσό πέθανε ο πατέρας σου; Επισης, είχε ποτέ περάσει εγκεφαλικό;
Απεβίωσε σε ηλικία 95 ετών και δεν είχε περάσει εγκεφαλικό. Έφυγε στον ύπνο του.
 
Τώρα μια και μιλάμε για εγκεφαλικό εμένα μια εβδομάδα πριν πάθει το εγκεφαλικό ο πατέρας μου ο αδεσποτούλης που είχε μαζέψει ερχόταν και του έγλειφε το κεφάλι στο πλάι για δύο συνεχόμενα μεσημέρια όταν ξάπλωνε. Μας είχε κάνει εντύπωση γιατί ζοριζόμασταν να τον μάθουμε να κάθεται σπίτι, τον σκύλο όχι τον μπαμπά μου, και να τον φυλάει δίπλα από το κρεβάτι και να του μυρίζει το κεφάλι ήταν περίεργο.
Μάλιστα η επιμονή του σκύλου ήταν τέτοια που ο πατέρας μου ρώτησε την μάνα μου "λες να πάθω κανα εγκεφαλικό;" Δεν έχει κάτι μεταφυσικό αυτή η ιστορία, τα ζώα έχουν την διαισθητικότητα για διάφορες ασθένειες.
Αν και το "Δόκτωρ Υπνος" του Στέφεν Κινγκ το διάβασα μετά τον θάνατο του πατέρα μου.
 
Μάλιστα η επιμονή του σκύλου ήταν τέτοια που ο πατέρας μου ρώτησε την μάνα μου "λες να πάθω κανα εγκεφαλικό;" Δεν έχει κάτι μεταφυσικό αυτή η ιστορία, τα ζώα έχουν την διαισθητικότητα για διάφορες ασθένειες.
Ισως ο πατερας σου να επαθε το εγκεφαλικο ακριβως επειδη του μπηκε αυτη η ιδεα λογω της συμπεριφορας του σκυλου.
Προσφατα διαβασα μια ιστορια:
Ενας αντρας γυρω στα 50 διαγνωστηκε με καρκινο και ο γιατρος που εκανε τη διαγνωση του εδωσε εξι μηνες ζωης. Πραγματι ο ασθενης υστερα απο εξι μηνες απεβιωσε. Οταν τον ανοιξανε για να βρουν την αιτια του θανατου διαπιστωθηκε πως ο αντρας αυτος δεν ειχε πουθενα καρκινο σε ολο στο σωμα του. Παρ' ολα αυτα, πεθανε στο διαστημα που ειχε ορισει ο γιατρος του.
Πολυ ζημιαρα η αυθυποβολη.
 
Μπα ο πατέρας μου είχε 98% βουλωμένη την αρτηρία της καρωτίδας και έφυγε θρόμβος από κει. Έζησε 4 χρόνια μετά και έτσι τα ελέγξαμε όλα εκ των υστέρων βέβαια. Είχε φυγει θρόμβος λίμνασε αίμα στον εγκέφαλο και επαθε εγκεφαλική αιμορραγία. Τέλος πάντων, είναι και άσχετα με το θρεντ αυτά τώρα.
 
Bazar :
Για το άλλο μην πεις σε κανένα τίποτα." Κι εκείνη τη στιγμή η μάνα μου συνειδητοποίησε ότι η θεια - Ρήνη ήταν ήδη κανά χρόνο πεθαμένη.
Ωχ ωχ ωχ . :nervous:
Τι θέλω και τα διαβάζω νυχτιάτικα ; . . .
Δε διαβάζω τις υπόλοιπες δημοσιεύσεις . Τις υπόλοιπες καλύτερα αύριο το πρωί με το φως !
 
Βρε ΜεταλΚάντυμαν , με κάνεις και ζηλεύω ! Τόσες περιπέτειες έχεις περάσει !
Αφού από τη ζήλια έτσι μου έρχεται να επινοήσω καμιά ιστορία ώστε να έχω να λέω και εγώ !
(πλάκα κάνω ! )
Έτσι μου έρχεται να έρθω μέχρι εκεί για να μου δείξεις όλα εκείνα τα μυστήρια μέρη ! (αυτό δεν είναι τόσο πλάκα ! πραγματικά που κινεί πολύ την περιέργεια εκείνη η περιοχή ! )

Α , όλο ήθελα να σε ρωτήσω και κάτι από την αρχή που πρωτοδιάβασα αυτό το θέμα . Κάπου στην αρχή είχες πει πως είχες συμφωνήσει με τον ιδιοκτήτη κάποιου καταστήματος να φροντίζεις το μαγαζί και σε αντάλαγμα να παίζεις όσο θες στα ηλεκτρονικά (καλά , ένας ακόμα λόγος να με κάνεις να σκάω από τη ζήλια-μου ! ) . Πώς όμως το έκανες αυτό ; Εννοώ πώς μπορούσες να παίζεις ασταμάτητα στα ηλεκτρονικά ; Είχα ακούσει για κάποιους που είχαν δοκιμάσει να δέσουν ένα κέρμα με κλοστή και να το ξανατραβούν επάνω ώστε να το ξαναρίχνουν . Όμως την πάτησαν διότι το μηχάνημα δεχόταν την κυκλοφορία του κέρματος μόνο προς τη μία κατεύθυνση (πιθανώς , πέφτοντας το κέρμα , άνοιγε κάποια βαλβίδα , η οποία όμως δεν είχε πως να ανοίξει προς την αντίθετη κατεύθυνση , οπότε ματαίως τραβούσαν τη κλωστή ! ) .
Το μόνο άλλο που σκεύτηκα είναι μήπως έπαιρνες μαζί-σου όλο το ταμείο του μαγαζιού οπότε είχες να ρίχνεις κέρματα αφθόνως ! Βέβαια την άλλη μέρα ο ιδιοκτήτης θα έπρεπε να ασχολείται όλη την ημέρα να ξαναβγάζει κέρματα ! :p
 
Βρε ΜεταλΚάντυμαν , με κάνεις και ζηλεύω ! Τόσες περιπέτειες έχεις περάσει !
Αφού από τη ζήλια έτσι μου έρχεται να επινοήσω καμιά ιστορία ώστε να έχω να λέω και εγώ !
(πλάκα κάνω ! )
Έτσι μου έρχεται να έρθω μέχρι εκεί για να μου δείξεις όλα εκείνα τα μυστήρια μέρη ! (αυτό δεν είναι τόσο πλάκα ! πραγματικά που κινεί πολύ την περιέργεια εκείνη η περιοχή ! )

Α , όλο ήθελα να σε ρωτήσω και κάτι από την αρχή που πρωτοδιάβασα αυτό το θέμα . Κάπου στην αρχή είχες πει πως είχες συμφωνήσει με τον ιδιοκτήτη κάποιου καταστήματος να φροντίζεις το μαγαζί και σε αντάλαγμα να παίζεις όσο θες στα ηλεκτρονικά (καλά , ένας ακόμα λόγος να με κάνεις να σκάω από τη ζήλια-μου ! ) . Πώς όμως το έκανες αυτό ; Εννοώ πώς μπορούσες να παίζεις ασταμάτητα στα ηλεκτρονικά ; Είχα ακούσει για κάποιους που είχαν δοκιμάσει να δέσουν ένα κέρμα με κλοστή και να το ξανατραβούν επάνω ώστε να το ξαναρίχνουν . Όμως την πάτησαν διότι το μηχάνημα δεχόταν την κυκλοφορία του κέρματος μόνο προς τη μία κατεύθυνση (πιθανώς , πέφτοντας το κέρμα , άνοιγε κάποια βαλβίδα , η οποία όμως δεν είχε πως να ανοίξει προς την αντίθετη κατεύθυνση , οπότε ματαίως τραβούσαν τη κλωστή ! ) .
Το μόνο άλλο που σκεύτηκα είναι μήπως έπαιρνες μαζί-σου όλο το ταμείο του μαγαζιού οπότε είχες να ρίχνεις κέρματα αφθόνως ! Βέβαια την άλλη μέρα ο ιδιοκτήτης θα έπρεπε να ασχολείται όλη την ημέρα να ξαναβγάζει κέρματα ! :p
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ ωραιος και για να αναφερθω στο μερος που περιεργραψα πιο πανω και εχω να πατησω απο τοτε θα σε πηγαινα και βραδυ αλλα με δικη σου ευθηνη γιατι ποτε δεν ξερεις τι μπορει να συμβει.

Οσο για το μαγαζι με τα ηλεκτρονικα που λες εγω οπως ειπα δουλευα εκει περα και μεσα στη συμφωνια που ειχαμε κανει με το λαμογιο τον ιδιοκτητη ηταν να παιζω οσα ηλεκτρονικα γουσταρα και μαλιστα ειχε συμφερον και αυτος γιατι εγω παντα κατα της 4 τα ξημερωματα εφευγα μεχρι εκεινη την ωρα ελιωνα στης καμπινες στα βελακια η στο γαλλικο μπιλιαρδο οποτε ολο και καποιος ξεμπαρκος θα ρχοταν για κανα ουισκυ.Τωρα το πως επαιζα τα ηλεκτρονικα ειναι απλο ειχα μια αρμαθια με το κλειδι απο καθε καμπινα που ειχε ο μαγαζατορας για να περνει τα κερματα οποτε σε οποιο ηλεκτρονικο ηθελα να παιξω καθομουνα ξεκλειδωνα το πορτακι οποτε μολις εριχνα το κερμα και επαιζα αν ηθελα να ξαναπαιξω απλα επερνα το κερμα απο μεσα και ξαναπαιζα:biglaugh::biglaugh::biglaugh::biglaugh::biglaugh::biglaugh::biglaugh::biglaugh:
 
Α ρε τυχερέ . Εμείς όλοι οι άλλοι θνητοί έπρεπε να περιμένουμε να βγει το ΜΑΜΕ !
 
Α ρε τυχερέ . Εμείς όλοι οι άλλοι θνητοί έπρεπε να περιμένουμε να βγει το ΜΑΜΕ !
Πραγματικα δεν υπηρχε καλυτερη φαση φιλος και μεροκαματο επερνα και ημουνα μεσα στην καψουρα μου τα ηλεκτρονικα τα βελακια και το γαλλικο μπιλιαρδο να παιζω με της ωρες οσο γουσταρω.
 
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ ωραιος και για να αναφερθω στο μερος που περιεργραψα πιο πανω και εχω να πατησω απο τοτε θα σε πηγαινα και βραδυ αλλα με δικη σου ευθηνη γιατι ποτε δεν ξερεις τι μπορει να συμβει.
......
Συγκλονιστική πάντως η περιπέτειά σου με τις λίρες! Χαρά στο κουράγιο σας που νύχτα πήγατε σε τέτοιο μέρος!!!! Τι κρίμα που δεν διασώθηκε το κουτάκι και η λίρα, θα ήταν σπουδαία ρετροαντικείμενα με τέτοιο ιστορικό υπόβαθρο......
 
Πίσω
Μπλουζα